นางร้ายอ้อนรัก เปลี่ยนชื่อเป็น เล่ห์พิศวาสซาตาน
เดี๋ยวมาลงให้ค่ะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 11
ตอนที่11
ทุเรียนเนื้อฟู พูหนา หวาน มัน ถูกส่งเข้าปากกระจับน้อยๆ ไปหลายพูแล้ว ริมฝีปากที่อิ่มเอิบน่ารักแต่เป็นเครื่องจักรอันน่ากลัวสำหรับพวกอาหารกำลังบดขยี้เจ้าทุเรียนที่โชคร้ายอย่างเมามัน
“ทุเรียน สวนป้าอร่อยไหมแม่หนู ดูท่าทางจะชอบ”
“อร่อยมากเลยค่ะคุณป้า แต่หนูเกรงใจจังที่คุณป้ามานั่งแกะให้ทานแบบนี้” แต่ก็ไม่หยุดยั้งที่จะกัดกินเนื้อทุเรียนอย่างเอร็ดอร่อย
“ไม่เป็นไรหรอกแม่หนู ทุเรียนมันแกะยากถ้าแกะไม่เป็นเดี๋ยวมีดจะบาดมือเอา หรือไม่ก็จะทำให้เนื้อทุเรียนเละเปล่าๆ กินไม่อร่อย”
กระท้อนเห็นทุเรียนในมือเป็นหน้าเคนและกัดมันคำใหญ่ ๆ “นึกอาฆาตแค้นอยู่ในใจทิ้งเธอได้ลงคอกลับมาล่ะน่าดู”
“ว่าแต่คืนนี้แม่หนูก็นอนพักที่นี่เสียเลยสิ” หญิงวัยห้าสิบร่างท้วมผู้มีน้ำใจล้นเปี่ยมกล่าวเชิญชวน
“หนูเกรงใจค่ะ ตอนนี้คนรู้จักของหนูเขากำลังมารับ”
“เอ...ว่าแต่หนูบอกว่ามาจากสวนด้านในสุดถนนนั่น ถ้าป้าจำไม่ผิด มันเป็นที่พักของเจ้าของบริษัทผลไม้กระป๋อง ที่มีโรงงานใหญ่ๆอยู่ในตัวเมื่องไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ค่ะ ป้าเคยคุยกับเขาไหมล่ะคะ”
“ไม่กล้าหรอกแม่หนู ไม่เคยเจอกันหรอก เขามันคนรวย ไอ้เรามันแค่ชาวสวนจนๆ แต่สวนละแวกนี้ก็ส่งผลไม้ให้กับโรงงานของเขาทั้งนั้น”
“เขาให้ราคาดีไหมคะ”
“เมื่อก่อนป้ายอมรับว่าดีจ้ะ แต่พักหลังมาเนี่ยโดนกดราคาลงมากแทบจะไม่เห็นทุนเห็นกำไรกันเลย”ที่จริงเคนไม่รู้เรื่องที่ชาวสวนโดนกดราคา
“จริงเหรอคะป้า”
หญิงวัยกลางพยักหน้า
“ว่าแล้วเชียว นายเคนต้องทั้งงก ทั้งเค็ม ชอบเอารัดเอาเปรียบ”
“ทำยังไงได้ล่ะจ้ะ เราไม่มีทางเลือก ไม่ว่าจะเป็นพ่อค้าคนกลาง หรือโรงงานที่รับซื้อก็ล้วนแต่จ้องจะเอาเปรียบชาวสวนอย่างเรากันทั้งนั้น” ป้าสายบ่นเพื่อระบายความในใจ
“ไม่ต้องห่วงค่ะคุณป้า ให้หนูเจอหน้าหมอนั่นเสียก่อน กระท้อนคนนี้จะทวงความยุตติธรรมให้เอง” หญิงสาวแสดงความมั่นใจ
“หนูเป็นเมียเจ้าของบริษัทหรือจ้ะ” หญิงวัยกลางถามด้วยคำถามซื่อๆ
“เอ่อ..” ทุเรียนแทบจะสำลักติดคอ “ไม่เชิงหรอกค่ะ”
คุณป้าเจ้าของสวนก็คิดตามว่าไม่เชิงกับไม่ใช่มันความหมายเดียวกันไหม แต่ไม่กล้าถามต่อ
บ้านสวนหลังนี้ไม่ใหญ่นักทำด้วยไม้ทั้งหลังปลูกสร้างด้วยฝีมือช่างแบบหยาบๆ แต่ก็ทำให้ป้าแสงและหลานชายหญิงได้มีที่คุ้มแดดคุ้มฝนมานานหลายปี หญิงสาวมองความเป็นอยู่สภาพของตัวบ้านและเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้นดูเก่าแต่ยังคงสะอาดแสดงให้เห็นว่าเจ้าของบ้านเป็นคนเช่นไร และยิ่งนึกเจ็บใจนายเคนที่เห็นแก่ตัวเป็นนายทุนหน้าเลือด
ไม่นานนักเสียงเครื่องยนต์ก็ดังขึ้นภายในสวนผลไม้ที่เงียบสงัด แสงไฟคู่หน้าส่องเข้ามาให้เห็นแต่ไกล
“สงสัยคนที่หนูคอย เขาจะมารับแล้ว” ป้าสายรู้ดี เพราะบ้านเธอไม่มีรถสักคัน แล้วค่ำมืดแบบนี้ก็คงไม่มีรถคันไหนหลงเข้ามาที่นี่
“คุณเคน!” กระท้อนวางทุเรียนลงในจานจากนั้นก็ลุกขึ้นยืนชะโงกหน้าไปในความมืด “ใช่จริงๆด้วย” ใบหน้าของเธอยิ้มแย้มขึ้นทันที แต่แล้วเมื่อฉุกคิดได้ว่าเขานั่นแหละที่ทิ้งเธอไว้ที่สวนท่าทีดีอกดีใจก็เปลี่ยนเป็นท้าวสะเอว ตาขวางแล้วก้าวลงจากบ้านเดินดุ่มๆไปหาเขาที่รถ
เคนรีบลงมาจากรถจนเกือบจะลนลานเมื่อหญิงสาวเดินลงมาหา เขารีบวิ่งมาจับมือเธอและขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่
“กระท้อน ผมขอโทษ ผมคิดว่าคุณหนีกลับไปบ้าน”
“ขอโทษเหรอ คุณทิ้งฉันไว้แบบนี้ได้ยังไง ฉันไม่มีเงินติดตัวสักบาท โทรศัพท์ก็ไม่มี” หญิงสาวแหวใส่
“อ้าว...แล้วกันก็ผมเห็นกระเป๋าสตางค์ กับโทรศัพท์ที่ผมยึดคุณเอาไว้มันหายไป ผมก็คิดว่าคุณหนีผมไปล่ะสิหาจนทั่วบ้านแล้วก็ไม่เห็นคุณแม้แต่เงา”
“ฉันยังไม่เห็นเลยกระเป๋าสตางค์ กับโทรศัพท์ที่คุณว่า” อันที่จริงมันตกไปอยู่ใต้เตียงเพราะแรงสั่นสะเทือนเมือคืนจึงทำให้เคนไม่พบมันในตอนเช้า
“อ้าว.....แล้วหายไปไหนละ”
“ไม่สนล่ะยังไงคุณก็ต้องเจ็บตัวแน่ๆ โทษฐานทิ้งฉันไว้ปล่อยให้อดข้าวอดน้ำ” กระท้อนบิดหูขวาของเขาโยกไปมาแรงๆ “นี่แน่น้ำขึ้น น้ำลง น้ำขึ้น น้ำลง”
“ไม่เอาน่าคุณ ผมเจ็บ อายเขาด้วย ดูสิป้าคนนั้นมองผมใหญ่เลย” ให้ตายเคนบอกกับตัวเองว่าเกิดมาไม่เคยถูกผู้หญิงคนไหนมาข่มเหงเขาเท่ากับยัยกระท้อน กระท้อนหวานคนนี้เลย
กระท้อนยังไม่หายโมโหแต่ทว่าเมื่อหันไปมองบนบ้าน เห็นป้าแสงส่งยิ้มลงมา หญิงสาวถึงกับม้วนอายปล่อยมือจากหูแดงๆของนายคลีทันที และหันกลับมาขู่เขานิดหน่อยว่าถึงบ้านล่ะน่าดู
“ผมว่าเราไปขอบคุณ แล้วก็ลาป้าแกดีกว่านี่ก็ค่ำมืดแล้ว”
“ก็ได้ค่ะ”
เคนยกมือไหว้เจ้าของบ้านอย่างนอบน้อม“ขอบคุณป้ามากนะครับที่ให้ความเอื้อเฟื้อดูแลภรรยาของผมเป็นอย่างดี วันนี้คงหมดข้าวปลาอาหารไปเยอะสิครับ” เคนหันหน้ามามองกระท้อนและหัวเราะเบาๆ รู้ว่าเรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่ของเธอ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณ เล็กๆน้อยเท่านั้น”
เคนดึงกระเป๋าสตางค์ออกมา กระท้อนเดาได้ว่าเขาคงอยากจะตอบแทนน้ำใจของคุณป้าคนนี้ด้วยการให้เงินแต่ทว่าหญิงสาวคิดว่าน้ำใจของคุณป้าสายนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เงินจะซื้อได้ และป้าสายก็คงจะไม่รับ กระท้อนจึงสะกิดแขนเคน
“ทำไมหรือครับ”เคนมีสีหน้าสงสัย
“เอาไว้วันหลังซื้อของมาฝากแกจะดีกว่า” กระท้อนกระซิบพร้อมขยิบตา
เคนดูเหมือนจะเข้าใจเขาเก็บกระเป๋าสตางค์และหันไปไหว้ป้าสายงามๆอีกครั้ง
ป้าสายรับไหว้“อายุมั่นขวัญยืนนะพ่อคุณ เดินทางกลับกันดีๆนะคะ”
“ครับแล้ววันหลังผมจะแวะมาเยี่ยม”
“หากไม่รังเกียจบ้านชาวสวนจนๆอย่างป้าก็เชิญได้ทุกเวลา”
ชายหนุ่มยิ้มกว้าง หญิงสาวมองรอยยิ้มของเขามันดูจริงใจและอบอุ่น แต่แปลกป้าสายบอกว่าโรงงานของเขาพักหลังชอบกดราคาผลผลิต กลับบ้านเธอต้องสอบสวนเขาดูเสียแล้ว ++++++++++++++++++
สองข้างในยามกลางวันมันก็ดูสวยงามเพราะสองฝากเต็มไปด้วยต้นเงาะ และมังคุดที่ผลผลิตกำลังออกแต่ทว่าในยามกลางคืนมันก็กลับดูมืดจนน่ากลัว จู่ๆเครื่องยนต์รถคู่ใจของเคนก็ดับสนิท
“อ้าวเป็นอะไรไปคุณ อย่าบอกนะว่ารถเสีย” กระท้อนถาม
เคนหันมายิ้มแหยๆ “รถไม่เสียหรอกครับ แต่ว่าน้ำมันหมดสนิทเลย” จากนั้นเขาก็หัวเราะแหะๆ
“คุณขับรถภาษาอะไรเนี่ยทำไมถึงไม่รู้จักเติมน้ำมัน เงินก็มี” กระท้อนแหวใส่
“ก็ผมห่วงคุณกลัวคุณรอนาน รีบขับกลับมาจนลืมเรื่องน้ำมันไปเลย” เคนพยายามแก้ตัว แต่มันคือเรื่องจริง
“แล้วอีกไกลไหมเนี่ยกว่าจะถึงบ้านคุณ” ตอนที่กระท้อนเดินมาตอนกลางวันเธอพอจำทางได้ แต่กลางคืนแบบนี้มองตรงไหนก็เหมือนกันหมดจนเธอจับจุดไม่ถูกเพราะยังไม่คุ้นกับเส้นทางดีพอ
“ประมาณสองกิโลก็ถึง”
“มันก็ไม่ไกล แต่ก็ไม่ใกล้” กระท้อนยิ้ม
“ผมจะจอดรถไว้ข้างทางแล้วล็อคมันไว้ พรุ่งนี้ผมจะโทรบอกให้คนขับรถที่บริษัทมาจัดการกับมัน แต่ตอนนี้เราต้องเดินเท้าเข้าบ้าน”
กระท้อนสั่นศีรษะ เบ้ปาก ยักคิ้ว หลิ่วตา หน้าตาขี้เล่นสุดๆ เพราะตอนนี้นึกอยากขี่ม้าขึ้นมา
เฮ้อ! “เหนื่อยอ่ะ หนักด้วย” เคนบ่น แต่ก็เดินต่อไป
“ไม่เห็นจะเหนื่อยตรงไหน ลมพัดเย็นสบาย อากาศที่นี่ดีจังเลยนะ”
“จะเหนื่อยได้ยังไงครับคุณผู้หญิง ก็คุณไม่ต้องเดินนี่ขี่อยู่บนหลังผมแสนจะสบาย”
“เอาน่าอย่าบ่นเลย เดี๋ยวกลับบ้านฉันช่วยนวดขาให้ก็ได้”
“จริงนะ อย่างนี้ให้ผมแบกทั้งวันก็ยังได้” เคนยิ้มแก้มแทบปริแล้วตั้งหน้าตั้งตาแบกกระท้อนเดินไปตามทางที่จริงเขาบ่นไปอย่างนั้นเอง เธอจะรู้ไหมว่าเขามีความสุขอยู่ลึกๆ ยิ่งทรวงอกอวบนุ่มถูไถไปตามหลังมันยิ่งทำให้เขาอยากพาเธอกลับถึงบ้านให้ไวๆ
หญิงสาวเผลอซบบนหลังของเขาลืมเรื่องราวที่โกรธเคืองกันไป “ที่จริงคุณก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะ” “แล้วรักเปล่าล่ะ” เคนย้อนถามอย่างสุขใจ
เงียบไม่มีเสียงตอบ
+++++++++++++++++++++++++++++++
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ
“อะไรกันพี่นริน พี่เคนจะแต่งงานกับนังกระท้อนยักษ์ นังมารร้ายจริงๆเหรอพี่” พายไข่กระทืบเท้าเต้นผางๆ
นรินบีบไหล่น้องสาวแน่นและกดร่างให้นั่งลงบนโซฟา
“หยุดกรี๊ด หยุดกระทืบเท้าได้แล้วยัยพายไข่ ก็เพราะเธอเองนั่นแหละที่เป็นคนวางแผนชั่ว แต่ก็ไม่แปลกหรอกที่เจ้าเคนจะหลงรักกระท้อน เป็นพี่ๆก็หลงเขาทั้งน่ารักและก็ไม่งี่เง่าแบบแก”
“พี่นรินอย่าเอาอีนังกระท้อนเน่ามาเปรียบกับพายไข่นะ พายไข่เกลียดมัน”
“พายไข่ เธอน่าจะรังเกียจตัวเองมากกว่า ที่คอยก่อแต่เรื่องปวดหัวให้กับพวกพี่ แล้วอีกอย่างหนึ่งไอ้แผนชั่วที่จะหาพ่อใหม่ให้กับลูกในท้องเลิกคิดซะ ก่อนที่พี่จะช่วยเปิดโปงให้นายนาวีรู้ว่ามันไม่เป็นความจริง”
“พี่นริน!” พายไข่ตกใจ “พี่รู้ว่าพายไข่ท้อง แล้วรู้ด้วยเหรอว่าใครเป็นพ่อ”
“พี่ชายนะไม่ใช่ควาย” นรินเสียงเกรี้ยวกราด “แล้วก็เลี้ยงแกมาตั้งแต่เด็กไม่ปล่อยให้แกมาหลอกได้เหมือนไอ้เจ้าคิมหรอก ตอนนี้พี่สั่งให้เจ้าคิมมันไปเคลียร์ปัญหาที่มันก่อ ส่วนเธอพายไข่พี่จะเคลียร์ชีวิตของเธอให้เอง”
“แต่พายไข่อยากให้พี่นาวีเป็นพ่อของลูก”
“หน้าด้าน!” นรินว่าน้องสาวอย่างที่เขาไม่เคยว่ามาก่อน
“พี่นริน” พายไข่แทบช็อกไม่เคยถูกด่าว่า น้ำตาเริ่มเอ่อทำท่าจะรินไหล
นรินหันหลังหนีไม่อยากอ่อนข้อให้อีกแล้วเพราะตามใจกันมาก เพราะรัก เพราะสงสาร จึงเสียคนแบบนี้
“คนที่เป็นพ่อเด็กคือไอ้วุธคนงานในไร่ใช่ไหม” เขาพูดขึ้นช้าๆ
“ไม่จริงๆๆ พายไข่พยายามปฏิเสธ”
“รู้ไหมพี่รู้ได้ยังไง เพราะพี่เห็นยังไงล่ะคืนนั้นที่แกกับมันไปพรอดรักกันหลังฟอนฟาง แล้วมันก็สารภาพกับพี่หมดแล้ว พี่รอให้แกบอกพี่ด้วยตัวเองแต่แกก็ไม่ยอมบอกสักทีจนกระทั่งพี่ไปทำงานที่ต่างประเทศและคิดจะกลับมาจัดการเรื่องของแก แต่แกกลับหนีออกจากบ้านแล้วก่อเรื่องขึ้นอีก”
“ไม่ใช่ลูกในท้องพายไข่ จะเป็นลูกคนงานต่ำต้อยไม่ได้” พายไข่สะอึกสะอื้นไม่ยอมรับความจริงทั้งที่รู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร เธอพยายามไปงานปาร์ตี้พยายามหลอกตัวเองว่าเธอไปท้องกับใครก็ได้ที่อาจไม่ใช่คนดีแต่ก็ไม่ได้มีฐานะต่ำต้อยเป็นแค่คนงานในไร่
“อย่าหลอกตัวเองอีกเลยพายไข่ เชื่อพี่เถอะกลับบ้านเราที่กาญจนบุรีแล้วแต่งงานกับเจ้าวุธ มันบอกพี่ว่ามันรักแกจริงๆ ถึงมันจะเป็นคนงานต่ำต้อยแต่ก็ขยันขันแข็ง อีกอย่างมันก็หน้าตาดีไม่อย่างนั้นแกจะ.......”นรินหยุดพูด
“พายไข่อายคนที่นั่น คนเขาจะมองพายไข่ว่ายังไงว่าเอาคนงานมาเป็นสามี”
“แล้วก่อนแกจะยอมพลีร่างกายให้มัน แกไม่คิดให้ดีเสียก่อนล่ะอีกอย่างแกก็ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์พี่ไม่อยากตอกย้ำความเหลวแหลกของแก”
พายไข่ปล่อยโฮ “ไม่พี่นริน พายไข่รับไม่ได้ที่ลูกของพายไข่จะมีพ่อเป็นคนงานกระจอก” หญิงสาวกอดเข่าของนรินแน่นและซบหน้าร้องไห้
“พี่จะปรับตำแหน่งให้เจ้าวุธเป็นหัวหน้าคนงาน”
“ไม่เอายังไงมันกับเราก็ยังต่างชั้นกันอยู่ดี”
นรินถอนใจเฮือกใหญ่ปวดเศียรเวียนเกล้าเวรกรรมอะไรของเขาถึงมีน้องสาวดื้อด้านแบบนี้
“แล้วไอ้คนชั้นเดียวกับเรามีใครเขาจะเอาแกไปเป็นเมียบ้าง ก็ดูสิว่าแกทำตัวแบบไหนถ้าไม่ได้มีฐานะร่ำรวยก็ไม่ต่างอะไรกับ....เฮ้ย” นรินฉุนถ้าไม่ติดว่าน้องสาวท้องเขาอาจจะเผลอรุนแรงกับเธอแล้วก็ได้เพราะช่างกวนโมโห ยั่วอารมณ์ได้ใจดีหลือเกิน
ฮือ ฮือ ...พายไข่สะอื้นพยายามบีบน้ำตาให้ออกมามากที่สุด
“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ถ้าไม่กลับกาญจนบุรีไปแต่งงานกับเจ้าวุธ ฉันจะยกเลิกบัตรเครดิต จะไม่ให้เลขาโอนเงินค่าใช้จ่ายรายเดือนให้แก สักบาทก็จะไม่ให้” นรินกล่าวด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด เพราะปรึกษาพลอยมา เธอแนะนำว่าให้ใช้ไม้เด็ดเรื่องเงิน เพราะคนอย่างพายไข่ไม่เคยหาเงินได้ด้วยตัวเอง
“พี่นริน!” พายไข่ตกใจไม่คิดว่าพี่ชายที่เคยอ่อนโยน และยอมตามใจเธอมาตลอดวันนี้จะแข็งข้อ ไม่ยอมเธออีกต่อไป
“พี่ให้เวลาแกคิดคืนเดียวถ้าตกลงพรุ่งนี้กับกาญจนบุรีกับพี่ ถ้าไม่ตกลงก็อยู่ที่โรงแรมนี้ต่อไปบาทเดียวพี่ก็ไม่ออกให้ต่อจากนี้จะหากินยังไง จะขายตัวพี่ก็จะไม่สน” จากนั้นนรินก็เดินเร็วๆหนีเข้าห้องไปเพราะกลัวใจอ่อนกับน้ำตาของน้องสาวอย่างเช่นทุกครั้ง
“อีนังกระท้อนเพราะแกคนเดียวทำให้ทุกอย่างพัง พี่เคนก็ช่วยไม่ได้ พี่นรินก็มาแข็งข้อ” พายไข่ร้องไห้น้ำตาไม่ขาดสาย และจินตนาการว่าถ้าเธอแต่งงานกับนายวุธอนาคตจะเป็นอย่างไร คืนนั้นเธอไม่น่าจะแพ้อารมณ์ฝ่ายต่ำของตัวเองเลย เพราะร่างกายแข็งแรงตอนนายวุธถอดเสื้อออกเดินเล่นอยู่ตรงฟอนฟาง หยดเหงื่อที่อาบมัดกล้ามตอนที่เธอเห็นพอดี ถึงกับทำให้เธอเก็บอารมณ์ไม่อยู่ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับคนงานหนุ่ม
+++++++++++++++++++++++++++++
“ตรงนั้นด้วย ตรงนี้ก็เมื่อย แต่ตรงนั้นเมื่อยที่สุด” คนบีบก็บีบจนปวดแขนไปหมด แต่คนเมื่อยก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหายเมื่อยสักที เดี๋ยวตรงนั้นตรงนี้ไม่หยุดสั่ง ส่วนตัวเองนอนกินแอปเปิ้ลสบายใจ
“หยุดทำไมล่ะคะยังไม่หายเมื่อยเลย”
“คนเกเร ไหนบอกผมว่าถ้าผมยอมแบกคุณมาพอถึงบ้านจะนวดให้ผม แต่ทำไมกลายเป็นว่าผมต้องนวดให้คุณแทนแถมนวดให้เป็นชั่วโมงคุณก็ยังไม่หายเมื่อยอีก แกล้งผมใช่ไหม”
กระท้อนเปลี่ยนจากท่านอนลุกขึ้นมานั่งหลังพิงโซฟา “ไม่นวดใช่ไหม ไม่เต็มใจว่างั้น” เธอทำตาโตจ้องเขา
ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากเข้าหากันและย่นจมูกอย่างฉุนๆ จากนั้นสองมือหนาใหญ่ก็บรรจงนวดขาเรียวต่อไปโดยไม่ยอมปริปากอะไรอีก
หญิงสาวเบ้ปาก “นึกว่าจะแน่ ที่แท้ก็แหนเน่าๆ”
เคนนึกในใจที่ยอมก็เพราะตกหลุมรักหลอกนะ นวดน่ะเขายอมเธอได้ แต่ถ้านวดเสร็จเมื่อไหร่ล่ะ ฮืมทีของเขาบ้างถ้าไม่ยอมล่ะน่าดู
+++++++++++++++++++++++++++++++
ทุเรียนเนื้อฟู พูหนา หวาน มัน ถูกส่งเข้าปากกระจับน้อยๆ ไปหลายพูแล้ว ริมฝีปากที่อิ่มเอิบน่ารักแต่เป็นเครื่องจักรอันน่ากลัวสำหรับพวกอาหารกำลังบดขยี้เจ้าทุเรียนที่โชคร้ายอย่างเมามัน
“ทุเรียน สวนป้าอร่อยไหมแม่หนู ดูท่าทางจะชอบ”
“อร่อยมากเลยค่ะคุณป้า แต่หนูเกรงใจจังที่คุณป้ามานั่งแกะให้ทานแบบนี้” แต่ก็ไม่หยุดยั้งที่จะกัดกินเนื้อทุเรียนอย่างเอร็ดอร่อย
“ไม่เป็นไรหรอกแม่หนู ทุเรียนมันแกะยากถ้าแกะไม่เป็นเดี๋ยวมีดจะบาดมือเอา หรือไม่ก็จะทำให้เนื้อทุเรียนเละเปล่าๆ กินไม่อร่อย”
กระท้อนเห็นทุเรียนในมือเป็นหน้าเคนและกัดมันคำใหญ่ ๆ “นึกอาฆาตแค้นอยู่ในใจทิ้งเธอได้ลงคอกลับมาล่ะน่าดู”
“ว่าแต่คืนนี้แม่หนูก็นอนพักที่นี่เสียเลยสิ” หญิงวัยห้าสิบร่างท้วมผู้มีน้ำใจล้นเปี่ยมกล่าวเชิญชวน
“หนูเกรงใจค่ะ ตอนนี้คนรู้จักของหนูเขากำลังมารับ”
“เอ...ว่าแต่หนูบอกว่ามาจากสวนด้านในสุดถนนนั่น ถ้าป้าจำไม่ผิด มันเป็นที่พักของเจ้าของบริษัทผลไม้กระป๋อง ที่มีโรงงานใหญ่ๆอยู่ในตัวเมื่องไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ค่ะ ป้าเคยคุยกับเขาไหมล่ะคะ”
“ไม่กล้าหรอกแม่หนู ไม่เคยเจอกันหรอก เขามันคนรวย ไอ้เรามันแค่ชาวสวนจนๆ แต่สวนละแวกนี้ก็ส่งผลไม้ให้กับโรงงานของเขาทั้งนั้น”
“เขาให้ราคาดีไหมคะ”
“เมื่อก่อนป้ายอมรับว่าดีจ้ะ แต่พักหลังมาเนี่ยโดนกดราคาลงมากแทบจะไม่เห็นทุนเห็นกำไรกันเลย”ที่จริงเคนไม่รู้เรื่องที่ชาวสวนโดนกดราคา
“จริงเหรอคะป้า”
หญิงวัยกลางพยักหน้า
“ว่าแล้วเชียว นายเคนต้องทั้งงก ทั้งเค็ม ชอบเอารัดเอาเปรียบ”
“ทำยังไงได้ล่ะจ้ะ เราไม่มีทางเลือก ไม่ว่าจะเป็นพ่อค้าคนกลาง หรือโรงงานที่รับซื้อก็ล้วนแต่จ้องจะเอาเปรียบชาวสวนอย่างเรากันทั้งนั้น” ป้าสายบ่นเพื่อระบายความในใจ
“ไม่ต้องห่วงค่ะคุณป้า ให้หนูเจอหน้าหมอนั่นเสียก่อน กระท้อนคนนี้จะทวงความยุตติธรรมให้เอง” หญิงสาวแสดงความมั่นใจ
“หนูเป็นเมียเจ้าของบริษัทหรือจ้ะ” หญิงวัยกลางถามด้วยคำถามซื่อๆ
“เอ่อ..” ทุเรียนแทบจะสำลักติดคอ “ไม่เชิงหรอกค่ะ”
คุณป้าเจ้าของสวนก็คิดตามว่าไม่เชิงกับไม่ใช่มันความหมายเดียวกันไหม แต่ไม่กล้าถามต่อ
บ้านสวนหลังนี้ไม่ใหญ่นักทำด้วยไม้ทั้งหลังปลูกสร้างด้วยฝีมือช่างแบบหยาบๆ แต่ก็ทำให้ป้าแสงและหลานชายหญิงได้มีที่คุ้มแดดคุ้มฝนมานานหลายปี หญิงสาวมองความเป็นอยู่สภาพของตัวบ้านและเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้นดูเก่าแต่ยังคงสะอาดแสดงให้เห็นว่าเจ้าของบ้านเป็นคนเช่นไร และยิ่งนึกเจ็บใจนายเคนที่เห็นแก่ตัวเป็นนายทุนหน้าเลือด
ไม่นานนักเสียงเครื่องยนต์ก็ดังขึ้นภายในสวนผลไม้ที่เงียบสงัด แสงไฟคู่หน้าส่องเข้ามาให้เห็นแต่ไกล
“สงสัยคนที่หนูคอย เขาจะมารับแล้ว” ป้าสายรู้ดี เพราะบ้านเธอไม่มีรถสักคัน แล้วค่ำมืดแบบนี้ก็คงไม่มีรถคันไหนหลงเข้ามาที่นี่
“คุณเคน!” กระท้อนวางทุเรียนลงในจานจากนั้นก็ลุกขึ้นยืนชะโงกหน้าไปในความมืด “ใช่จริงๆด้วย” ใบหน้าของเธอยิ้มแย้มขึ้นทันที แต่แล้วเมื่อฉุกคิดได้ว่าเขานั่นแหละที่ทิ้งเธอไว้ที่สวนท่าทีดีอกดีใจก็เปลี่ยนเป็นท้าวสะเอว ตาขวางแล้วก้าวลงจากบ้านเดินดุ่มๆไปหาเขาที่รถ
เคนรีบลงมาจากรถจนเกือบจะลนลานเมื่อหญิงสาวเดินลงมาหา เขารีบวิ่งมาจับมือเธอและขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่
“กระท้อน ผมขอโทษ ผมคิดว่าคุณหนีกลับไปบ้าน”
“ขอโทษเหรอ คุณทิ้งฉันไว้แบบนี้ได้ยังไง ฉันไม่มีเงินติดตัวสักบาท โทรศัพท์ก็ไม่มี” หญิงสาวแหวใส่
“อ้าว...แล้วกันก็ผมเห็นกระเป๋าสตางค์ กับโทรศัพท์ที่ผมยึดคุณเอาไว้มันหายไป ผมก็คิดว่าคุณหนีผมไปล่ะสิหาจนทั่วบ้านแล้วก็ไม่เห็นคุณแม้แต่เงา”
“ฉันยังไม่เห็นเลยกระเป๋าสตางค์ กับโทรศัพท์ที่คุณว่า” อันที่จริงมันตกไปอยู่ใต้เตียงเพราะแรงสั่นสะเทือนเมือคืนจึงทำให้เคนไม่พบมันในตอนเช้า
“อ้าว.....แล้วหายไปไหนละ”
“ไม่สนล่ะยังไงคุณก็ต้องเจ็บตัวแน่ๆ โทษฐานทิ้งฉันไว้ปล่อยให้อดข้าวอดน้ำ” กระท้อนบิดหูขวาของเขาโยกไปมาแรงๆ “นี่แน่น้ำขึ้น น้ำลง น้ำขึ้น น้ำลง”
“ไม่เอาน่าคุณ ผมเจ็บ อายเขาด้วย ดูสิป้าคนนั้นมองผมใหญ่เลย” ให้ตายเคนบอกกับตัวเองว่าเกิดมาไม่เคยถูกผู้หญิงคนไหนมาข่มเหงเขาเท่ากับยัยกระท้อน กระท้อนหวานคนนี้เลย
กระท้อนยังไม่หายโมโหแต่ทว่าเมื่อหันไปมองบนบ้าน เห็นป้าแสงส่งยิ้มลงมา หญิงสาวถึงกับม้วนอายปล่อยมือจากหูแดงๆของนายคลีทันที และหันกลับมาขู่เขานิดหน่อยว่าถึงบ้านล่ะน่าดู
“ผมว่าเราไปขอบคุณ แล้วก็ลาป้าแกดีกว่านี่ก็ค่ำมืดแล้ว”
“ก็ได้ค่ะ”
เคนยกมือไหว้เจ้าของบ้านอย่างนอบน้อม“ขอบคุณป้ามากนะครับที่ให้ความเอื้อเฟื้อดูแลภรรยาของผมเป็นอย่างดี วันนี้คงหมดข้าวปลาอาหารไปเยอะสิครับ” เคนหันหน้ามามองกระท้อนและหัวเราะเบาๆ รู้ว่าเรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่ของเธอ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณ เล็กๆน้อยเท่านั้น”
เคนดึงกระเป๋าสตางค์ออกมา กระท้อนเดาได้ว่าเขาคงอยากจะตอบแทนน้ำใจของคุณป้าคนนี้ด้วยการให้เงินแต่ทว่าหญิงสาวคิดว่าน้ำใจของคุณป้าสายนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เงินจะซื้อได้ และป้าสายก็คงจะไม่รับ กระท้อนจึงสะกิดแขนเคน
“ทำไมหรือครับ”เคนมีสีหน้าสงสัย
“เอาไว้วันหลังซื้อของมาฝากแกจะดีกว่า” กระท้อนกระซิบพร้อมขยิบตา
เคนดูเหมือนจะเข้าใจเขาเก็บกระเป๋าสตางค์และหันไปไหว้ป้าสายงามๆอีกครั้ง
ป้าสายรับไหว้“อายุมั่นขวัญยืนนะพ่อคุณ เดินทางกลับกันดีๆนะคะ”
“ครับแล้ววันหลังผมจะแวะมาเยี่ยม”
“หากไม่รังเกียจบ้านชาวสวนจนๆอย่างป้าก็เชิญได้ทุกเวลา”
ชายหนุ่มยิ้มกว้าง หญิงสาวมองรอยยิ้มของเขามันดูจริงใจและอบอุ่น แต่แปลกป้าสายบอกว่าโรงงานของเขาพักหลังชอบกดราคาผลผลิต กลับบ้านเธอต้องสอบสวนเขาดูเสียแล้ว ++++++++++++++++++
สองข้างในยามกลางวันมันก็ดูสวยงามเพราะสองฝากเต็มไปด้วยต้นเงาะ และมังคุดที่ผลผลิตกำลังออกแต่ทว่าในยามกลางคืนมันก็กลับดูมืดจนน่ากลัว จู่ๆเครื่องยนต์รถคู่ใจของเคนก็ดับสนิท
“อ้าวเป็นอะไรไปคุณ อย่าบอกนะว่ารถเสีย” กระท้อนถาม
เคนหันมายิ้มแหยๆ “รถไม่เสียหรอกครับ แต่ว่าน้ำมันหมดสนิทเลย” จากนั้นเขาก็หัวเราะแหะๆ
“คุณขับรถภาษาอะไรเนี่ยทำไมถึงไม่รู้จักเติมน้ำมัน เงินก็มี” กระท้อนแหวใส่
“ก็ผมห่วงคุณกลัวคุณรอนาน รีบขับกลับมาจนลืมเรื่องน้ำมันไปเลย” เคนพยายามแก้ตัว แต่มันคือเรื่องจริง
“แล้วอีกไกลไหมเนี่ยกว่าจะถึงบ้านคุณ” ตอนที่กระท้อนเดินมาตอนกลางวันเธอพอจำทางได้ แต่กลางคืนแบบนี้มองตรงไหนก็เหมือนกันหมดจนเธอจับจุดไม่ถูกเพราะยังไม่คุ้นกับเส้นทางดีพอ
“ประมาณสองกิโลก็ถึง”
“มันก็ไม่ไกล แต่ก็ไม่ใกล้” กระท้อนยิ้ม
“ผมจะจอดรถไว้ข้างทางแล้วล็อคมันไว้ พรุ่งนี้ผมจะโทรบอกให้คนขับรถที่บริษัทมาจัดการกับมัน แต่ตอนนี้เราต้องเดินเท้าเข้าบ้าน”
กระท้อนสั่นศีรษะ เบ้ปาก ยักคิ้ว หลิ่วตา หน้าตาขี้เล่นสุดๆ เพราะตอนนี้นึกอยากขี่ม้าขึ้นมา
เฮ้อ! “เหนื่อยอ่ะ หนักด้วย” เคนบ่น แต่ก็เดินต่อไป
“ไม่เห็นจะเหนื่อยตรงไหน ลมพัดเย็นสบาย อากาศที่นี่ดีจังเลยนะ”
“จะเหนื่อยได้ยังไงครับคุณผู้หญิง ก็คุณไม่ต้องเดินนี่ขี่อยู่บนหลังผมแสนจะสบาย”
“เอาน่าอย่าบ่นเลย เดี๋ยวกลับบ้านฉันช่วยนวดขาให้ก็ได้”
“จริงนะ อย่างนี้ให้ผมแบกทั้งวันก็ยังได้” เคนยิ้มแก้มแทบปริแล้วตั้งหน้าตั้งตาแบกกระท้อนเดินไปตามทางที่จริงเขาบ่นไปอย่างนั้นเอง เธอจะรู้ไหมว่าเขามีความสุขอยู่ลึกๆ ยิ่งทรวงอกอวบนุ่มถูไถไปตามหลังมันยิ่งทำให้เขาอยากพาเธอกลับถึงบ้านให้ไวๆ
หญิงสาวเผลอซบบนหลังของเขาลืมเรื่องราวที่โกรธเคืองกันไป “ที่จริงคุณก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะ” “แล้วรักเปล่าล่ะ” เคนย้อนถามอย่างสุขใจ
เงียบไม่มีเสียงตอบ
+++++++++++++++++++++++++++++++
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ
“อะไรกันพี่นริน พี่เคนจะแต่งงานกับนังกระท้อนยักษ์ นังมารร้ายจริงๆเหรอพี่” พายไข่กระทืบเท้าเต้นผางๆ
นรินบีบไหล่น้องสาวแน่นและกดร่างให้นั่งลงบนโซฟา
“หยุดกรี๊ด หยุดกระทืบเท้าได้แล้วยัยพายไข่ ก็เพราะเธอเองนั่นแหละที่เป็นคนวางแผนชั่ว แต่ก็ไม่แปลกหรอกที่เจ้าเคนจะหลงรักกระท้อน เป็นพี่ๆก็หลงเขาทั้งน่ารักและก็ไม่งี่เง่าแบบแก”
“พี่นรินอย่าเอาอีนังกระท้อนเน่ามาเปรียบกับพายไข่นะ พายไข่เกลียดมัน”
“พายไข่ เธอน่าจะรังเกียจตัวเองมากกว่า ที่คอยก่อแต่เรื่องปวดหัวให้กับพวกพี่ แล้วอีกอย่างหนึ่งไอ้แผนชั่วที่จะหาพ่อใหม่ให้กับลูกในท้องเลิกคิดซะ ก่อนที่พี่จะช่วยเปิดโปงให้นายนาวีรู้ว่ามันไม่เป็นความจริง”
“พี่นริน!” พายไข่ตกใจ “พี่รู้ว่าพายไข่ท้อง แล้วรู้ด้วยเหรอว่าใครเป็นพ่อ”
“พี่ชายนะไม่ใช่ควาย” นรินเสียงเกรี้ยวกราด “แล้วก็เลี้ยงแกมาตั้งแต่เด็กไม่ปล่อยให้แกมาหลอกได้เหมือนไอ้เจ้าคิมหรอก ตอนนี้พี่สั่งให้เจ้าคิมมันไปเคลียร์ปัญหาที่มันก่อ ส่วนเธอพายไข่พี่จะเคลียร์ชีวิตของเธอให้เอง”
“แต่พายไข่อยากให้พี่นาวีเป็นพ่อของลูก”
“หน้าด้าน!” นรินว่าน้องสาวอย่างที่เขาไม่เคยว่ามาก่อน
“พี่นริน” พายไข่แทบช็อกไม่เคยถูกด่าว่า น้ำตาเริ่มเอ่อทำท่าจะรินไหล
นรินหันหลังหนีไม่อยากอ่อนข้อให้อีกแล้วเพราะตามใจกันมาก เพราะรัก เพราะสงสาร จึงเสียคนแบบนี้
“คนที่เป็นพ่อเด็กคือไอ้วุธคนงานในไร่ใช่ไหม” เขาพูดขึ้นช้าๆ
“ไม่จริงๆๆ พายไข่พยายามปฏิเสธ”
“รู้ไหมพี่รู้ได้ยังไง เพราะพี่เห็นยังไงล่ะคืนนั้นที่แกกับมันไปพรอดรักกันหลังฟอนฟาง แล้วมันก็สารภาพกับพี่หมดแล้ว พี่รอให้แกบอกพี่ด้วยตัวเองแต่แกก็ไม่ยอมบอกสักทีจนกระทั่งพี่ไปทำงานที่ต่างประเทศและคิดจะกลับมาจัดการเรื่องของแก แต่แกกลับหนีออกจากบ้านแล้วก่อเรื่องขึ้นอีก”
“ไม่ใช่ลูกในท้องพายไข่ จะเป็นลูกคนงานต่ำต้อยไม่ได้” พายไข่สะอึกสะอื้นไม่ยอมรับความจริงทั้งที่รู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร เธอพยายามไปงานปาร์ตี้พยายามหลอกตัวเองว่าเธอไปท้องกับใครก็ได้ที่อาจไม่ใช่คนดีแต่ก็ไม่ได้มีฐานะต่ำต้อยเป็นแค่คนงานในไร่
“อย่าหลอกตัวเองอีกเลยพายไข่ เชื่อพี่เถอะกลับบ้านเราที่กาญจนบุรีแล้วแต่งงานกับเจ้าวุธ มันบอกพี่ว่ามันรักแกจริงๆ ถึงมันจะเป็นคนงานต่ำต้อยแต่ก็ขยันขันแข็ง อีกอย่างมันก็หน้าตาดีไม่อย่างนั้นแกจะ.......”นรินหยุดพูด
“พายไข่อายคนที่นั่น คนเขาจะมองพายไข่ว่ายังไงว่าเอาคนงานมาเป็นสามี”
“แล้วก่อนแกจะยอมพลีร่างกายให้มัน แกไม่คิดให้ดีเสียก่อนล่ะอีกอย่างแกก็ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์พี่ไม่อยากตอกย้ำความเหลวแหลกของแก”
พายไข่ปล่อยโฮ “ไม่พี่นริน พายไข่รับไม่ได้ที่ลูกของพายไข่จะมีพ่อเป็นคนงานกระจอก” หญิงสาวกอดเข่าของนรินแน่นและซบหน้าร้องไห้
“พี่จะปรับตำแหน่งให้เจ้าวุธเป็นหัวหน้าคนงาน”
“ไม่เอายังไงมันกับเราก็ยังต่างชั้นกันอยู่ดี”
นรินถอนใจเฮือกใหญ่ปวดเศียรเวียนเกล้าเวรกรรมอะไรของเขาถึงมีน้องสาวดื้อด้านแบบนี้
“แล้วไอ้คนชั้นเดียวกับเรามีใครเขาจะเอาแกไปเป็นเมียบ้าง ก็ดูสิว่าแกทำตัวแบบไหนถ้าไม่ได้มีฐานะร่ำรวยก็ไม่ต่างอะไรกับ....เฮ้ย” นรินฉุนถ้าไม่ติดว่าน้องสาวท้องเขาอาจจะเผลอรุนแรงกับเธอแล้วก็ได้เพราะช่างกวนโมโห ยั่วอารมณ์ได้ใจดีหลือเกิน
ฮือ ฮือ ...พายไข่สะอื้นพยายามบีบน้ำตาให้ออกมามากที่สุด
“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ถ้าไม่กลับกาญจนบุรีไปแต่งงานกับเจ้าวุธ ฉันจะยกเลิกบัตรเครดิต จะไม่ให้เลขาโอนเงินค่าใช้จ่ายรายเดือนให้แก สักบาทก็จะไม่ให้” นรินกล่าวด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด เพราะปรึกษาพลอยมา เธอแนะนำว่าให้ใช้ไม้เด็ดเรื่องเงิน เพราะคนอย่างพายไข่ไม่เคยหาเงินได้ด้วยตัวเอง
“พี่นริน!” พายไข่ตกใจไม่คิดว่าพี่ชายที่เคยอ่อนโยน และยอมตามใจเธอมาตลอดวันนี้จะแข็งข้อ ไม่ยอมเธออีกต่อไป
“พี่ให้เวลาแกคิดคืนเดียวถ้าตกลงพรุ่งนี้กับกาญจนบุรีกับพี่ ถ้าไม่ตกลงก็อยู่ที่โรงแรมนี้ต่อไปบาทเดียวพี่ก็ไม่ออกให้ต่อจากนี้จะหากินยังไง จะขายตัวพี่ก็จะไม่สน” จากนั้นนรินก็เดินเร็วๆหนีเข้าห้องไปเพราะกลัวใจอ่อนกับน้ำตาของน้องสาวอย่างเช่นทุกครั้ง
“อีนังกระท้อนเพราะแกคนเดียวทำให้ทุกอย่างพัง พี่เคนก็ช่วยไม่ได้ พี่นรินก็มาแข็งข้อ” พายไข่ร้องไห้น้ำตาไม่ขาดสาย และจินตนาการว่าถ้าเธอแต่งงานกับนายวุธอนาคตจะเป็นอย่างไร คืนนั้นเธอไม่น่าจะแพ้อารมณ์ฝ่ายต่ำของตัวเองเลย เพราะร่างกายแข็งแรงตอนนายวุธถอดเสื้อออกเดินเล่นอยู่ตรงฟอนฟาง หยดเหงื่อที่อาบมัดกล้ามตอนที่เธอเห็นพอดี ถึงกับทำให้เธอเก็บอารมณ์ไม่อยู่ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับคนงานหนุ่ม
+++++++++++++++++++++++++++++
“ตรงนั้นด้วย ตรงนี้ก็เมื่อย แต่ตรงนั้นเมื่อยที่สุด” คนบีบก็บีบจนปวดแขนไปหมด แต่คนเมื่อยก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหายเมื่อยสักที เดี๋ยวตรงนั้นตรงนี้ไม่หยุดสั่ง ส่วนตัวเองนอนกินแอปเปิ้ลสบายใจ
“หยุดทำไมล่ะคะยังไม่หายเมื่อยเลย”
“คนเกเร ไหนบอกผมว่าถ้าผมยอมแบกคุณมาพอถึงบ้านจะนวดให้ผม แต่ทำไมกลายเป็นว่าผมต้องนวดให้คุณแทนแถมนวดให้เป็นชั่วโมงคุณก็ยังไม่หายเมื่อยอีก แกล้งผมใช่ไหม”
กระท้อนเปลี่ยนจากท่านอนลุกขึ้นมานั่งหลังพิงโซฟา “ไม่นวดใช่ไหม ไม่เต็มใจว่างั้น” เธอทำตาโตจ้องเขา
ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากเข้าหากันและย่นจมูกอย่างฉุนๆ จากนั้นสองมือหนาใหญ่ก็บรรจงนวดขาเรียวต่อไปโดยไม่ยอมปริปากอะไรอีก
หญิงสาวเบ้ปาก “นึกว่าจะแน่ ที่แท้ก็แหนเน่าๆ”
เคนนึกในใจที่ยอมก็เพราะตกหลุมรักหลอกนะ นวดน่ะเขายอมเธอได้ แต่ถ้านวดเสร็จเมื่อไหร่ล่ะ ฮืมทีของเขาบ้างถ้าไม่ยอมล่ะน่าดู
+++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 ก.ค. 2554, 16:13:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 ก.ค. 2554, 16:13:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 4206
| << ตอนที่ 10 | ตอนที่ 12 >> |
kaero 21 ก.ค. 2554, 17:01:22 น.
เจิมก่อนแล้วค่อยอ่าน
เจิมก่อนแล้วค่อยอ่าน
kaero 21 ก.ค. 2554, 17:05:59 น.
รู้คุงอัปสรา จะสับสน ระหว่างนายเคน กับ นายคลี เรื่องพิสูนจ์อักษรก็เอ่ยถึงนายเคน(ทั้งที่จริงๆๆต้องนายคลี)
รู้คุงอัปสรา จะสับสน ระหว่างนายเคน กับ นายคลี เรื่องพิสูนจ์อักษรก็เอ่ยถึงนายเคน(ทั้งที่จริงๆๆต้องนายคลี)
อัปสรา 21 ก.ค. 2554, 17:13:59 น.
อิอิ แน่นอนชัวร์
อิอิ แน่นอนชัวร์
anOO 21 ก.ค. 2554, 17:17:44 น.
ยัยกระท้อนเค้าจะข่มนายเคนไปถึงไหนเนี้ย
นายเคนต้องไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับโรงงานแน่เลย
ยัยกระท้อนเค้าจะข่มนายเคนไปถึงไหนเนี้ย
นายเคนต้องไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับโรงงานแน่เลย
อัปสรา 21 ก.ค. 2554, 17:19:26 น.
ใช่ค่ะ นายเคนจะมีบุคลิกประมาณว่าฉลาดแต่ไม่ค่อยเฉลียว แล้วไว้ใจคนง่าย
ใช่ค่ะ นายเคนจะมีบุคลิกประมาณว่าฉลาดแต่ไม่ค่อยเฉลียว แล้วไว้ใจคนง่าย
zeen 21 ก.ค. 2554, 17:45:14 น.
กระท้อนได้ทีเอาใหญ่เชียว 555
แต่แหม ยัยพายไข่นี่เละเทะเสียคนน่าดูเลยนะเนี่ย
กระท้อนได้ทีเอาใหญ่เชียว 555
แต่แหม ยัยพายไข่นี่เละเทะเสียคนน่าดูเลยนะเนี่ย
ปูสีน้ำเงิน 21 ก.ค. 2554, 18:39:05 น.
พอเค้ายอมก็เอาใหญ่เลยนะยัยกระท้อน
พอเค้ายอมก็เอาใหญ่เลยนะยัยกระท้อน
lovemuay 21 ก.ค. 2554, 19:13:54 น.
เห็นแววเกลียมัวร์-กลัวเมียมาแต่ไกลเลยนะคะเนี่ย ^^
เห็นแววเกลียมัวร์-กลัวเมียมาแต่ไกลเลยนะคะเนี่ย ^^
xeve 21 ก.ค. 2554, 19:27:16 น.
ใจอ่อนได้แล้วกระท้อนเอ๋ย
ใจอ่อนได้แล้วกระท้อนเอ๋ย
หมู้หมู 21 ก.ค. 2554, 20:19:06 น.
เยี่ยมจ๊ะกระท้อน เอาไป อีกไลค์
เยี่ยมจ๊ะกระท้อน เอาไป อีกไลค์
plalawan 21 ก.ค. 2554, 21:01:11 น.
หมดกันพี่เคนนึกว่าแน่ แหมพ่อแหนเน่า 555555555555
หมดกันพี่เคนนึกว่าแน่ แหมพ่อแหนเน่า 555555555555
ann 21 ก.ค. 2554, 21:20:47 น.
นวดเสร็จก็นาบเลยละกันนะจ๊ะกระท้อนห่อ อิอิ
นวดเสร็จก็นาบเลยละกันนะจ๊ะกระท้อนห่อ อิอิ
XaWarZd 22 ก.ค. 2554, 00:55:14 น.
555 นายเคนเอ๋ย ชาตินี้ต้องตามใจกระท้อนไปตลอดแน่ ๆ ไม่พ้นกลัวเมีย
555 นายเคนเอ๋ย ชาตินี้ต้องตามใจกระท้อนไปตลอดแน่ ๆ ไม่พ้นกลัวเมีย
่jaowaan 22 ก.ค. 2554, 23:31:35 น.
นายเคน ต้องลองข่มดูบ้างแล้วล่ะ
นายเคน ต้องลองข่มดูบ้างแล้วล่ะ
jada 25 ก.ค. 2554, 14:14:59 น.
กระท้อนกะเคนน่ารักจังค่ะ
กระท้อนกะเคนน่ารักจังค่ะ
omelet 7 ส.ค. 2554, 15:11:01 น.
โอ๊ยย ผู้ชายแบบนี้อยากเจอจริงๆเรา
โอ๊ยย ผู้ชายแบบนี้อยากเจอจริงๆเรา
nuchababluesky 25 ส.ค. 2554, 20:49:44 น.
หมดสภาพเคนปากจัดเลย ฮ่า ฮ่า น่าสงสารที่ต้องมาคอยนวดให้กระท้อนอยู่แบบนี้..กระท้อนโหดไปไหม?
ชอบนรินจังเลยค่ะ มีเหตุผลแต่ยัยพายไข่กคิดไม่ได้สักที ยื่นคำขาดไปแบบนี้ก็ดีนะนริน..
นายวุธถึงจะเป็นแค่คนงานและจนแต่ก็รักเธอจริงๆนะพายไข่เธอน่าจะยอมรับเขานะ....
หมดสภาพเคนปากจัดเลย ฮ่า ฮ่า น่าสงสารที่ต้องมาคอยนวดให้กระท้อนอยู่แบบนี้..กระท้อนโหดไปไหม?
ชอบนรินจังเลยค่ะ มีเหตุผลแต่ยัยพายไข่กคิดไม่ได้สักที ยื่นคำขาดไปแบบนี้ก็ดีนะนริน..
นายวุธถึงจะเป็นแค่คนงานและจนแต่ก็รักเธอจริงๆนะพายไข่เธอน่าจะยอมรับเขานะ....