ล่ารักแดนทะเลทราย สนพ กรีนมายด์
แหวนล้ำค่าสัญลักษณ์แห่งราชวงศ์สวมใส่อยู่บนนิ้วของ ‘แอล’ นักวาดภาพสมัครเล่น แต่องค์รักษ์ธามินยังไม่ทันสืบหาเรื่องราวที่แท้จริง ก็พบหญิงสาวลึกลับผู้นั้นอยู่กลางวงล้อมของกบฏที่แฝงตัวไปทั่วทะเลทราย เธออาจเป็นนางนกต่อหรือสายของกบฏก็ได้ ทว่าธามินต้องพาเธอไปด้วยจนกว่าจะพบองค์หญิงซาเมรา ซึ่งคนของเขาส่งข่าวว่าถูกลักพาไปเป็นตัวประกัน
ซาเมราต้องปลอมตัวเป็นหญิงสามัญชน เพราะไม่อาจวางใจชายแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้กลางทะเลทราย แต่ด้วยความจำเป็นทำให้หญิงสาวต้องเดินทางไปกับเขา เพื่อสืบให้รู้ว่ากบฏแดนทรายอยู่ที่ใด จะได้กำจัดให้สิ้นซาก
แต่ความลับกลับถูกเปิดเผยเสียก่อน เมื่อหญิงสาวลึกลับกลายเป็นองค์หญิงซาเมรา และชายแปลกหน้ากลายเป็นราชองครักษ์ธามิน องค์ชายที่ถูกลดเกียรติให้เป็นเพียงสามัญชน และเขาอาจเป็นกบฏที่เธอตามหาอยู่ก็เป็นได้ ซาเมราจะทำอย่างไร ระหว่างมอบความตายให้ธามิน หรือหนีไปด้วยกันจนสุดหล้า เมื่อเธอรู้ตัวแล้วว่ารักเขาหมดหัวใจ
Tags: ทะเลทราย ความรัก องครักษ์ เจ้าหญิง

ตอน: ตอนที่ 10 ครึ่งหลัง

เพื่อความปลอดภัยธามินล็อกประตูอย่างแน่นหนาแล้วนั่งลงให้ซาเมราทำแผลให้เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าบาดเจ็บมากหรือน้อยแค่ไหน โชคดีที่เลือดหยุดไหลไปนานแล้วจากฝีมือพันผ้าจนแน่นเสียเลือดเกือบไม่เดินของซาเมรา หลังจากทำแผลแล้วเขาเดินสำรวจไปทั่วบ้านจนแน่ใจว่าไม่มีเครื่องดักฟังหรือกล้องวงจรปิดแอบถ่ายจึงกลับมานั่งใกล้ๆ เพื่อนร่วมเป็นร่วมตาย ยังไม่ทันได้คุยกันเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นเสียก่อน ธามินเป็นคนไปเปิดประตูอย่างระมัดระวังเพราะยังไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น พอซาเมราชะเง้อมองไปก็เห็นทิชามาหาพร้อมรอยยิ้มหวานๆ
“มีอะไรหรือทิชา”
หูของซาเมราเปิดเรดาห์ทันที คราวนี้ไม่ใช่สงสัยเรื่องแฟนเก่า แต่อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้มาทำไมอีก
“มีคนมาเหน็บจดหมายไว้ที่หน้าประตูบ้านน่ะ สาวใช้เอามาให้นึกว่าเป็นจดหมายของทิชา พอทิชาเปิดอ่านถึงได้รู้ว่าเป็นจดหมายของธามต่างหาก น่าแปลกจังทำไมถึงมีคนรู้ว่าธามมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ” ทิชาสงสัยจนคิ้วเรียวขมวดมุ่น
ธามินเปิดจดหมายแล้วอ่านเร็วๆ ก่อนจะพับเก็บสอดเข้าไปในช่องผ้าของเสื้อโตเบ สีหน้าของเขาไม่ตื่นเต้นหรือตกใจแม้แต่นิดเดียว
“คงเพื่อนเก่าน่ะ ผมเคยนัดกันไว้ก่อนเดินทางมาถึงที่นี่ แล้วทิชามีอะไรอีกหรือเปล่า”
“ตอนบ่ายทิชาจะไปธุระให้พ่อกว่าจะกลับคงค่ำๆ เลยอยากชวนธามไปทาอาหารค่ำด้วยกันจะได้พบพ่อของทิชาด้วย ท่านคงดีใจที่พบธาม ระหว่าวนี้ถ้าอยากได้อะไรบอกสาวใช้ได้เลยนะ ส่วนอาหารกลางวันอีกประเดี๋ยวสาวใช้คงยกมา”
ซาเมราลดความอคติลงนิดหนึ่งเพราะดูเหมือนทิชารอบคอบและใส่ใจเท่านั้น ไม่ได้จะเข้ามาลักพาตัวเธอเหมือนกบฏที่เคยพบ แต่ถึงกระนั้นก็น่าสงสัยอยู่ดีนั่นล่ะ ทำไมทิชาไม่ถามสักคำว่าธามมาทำอะไรแถวๆ นี้
ธามินยิ้มให้ทิชาเหมือนวันวานที่ยังรู้สึกดีต่อกัน “ก็ได้ ขอบใจมากนะ”
สาวใช้ยกอาหารมาให้พอดี ซาเมราช่วยยกมาที่โต๊ะอาหารอีกทอด ทิชาดูความเรียบร้อยแล้วก็ไปบ้านของตัวเอง ธามินไม่รีบร้อนรอจนสาวใช้เดินจากไปไกลถึงได้ปิดประตู
“ใครเขียนจดหมายมานัดนายงั้นหรือ”
“อาจเป็นมาลิคครับ ถ้าใช่ มาลิคจะเป็นคนพาองค์หญิงกลับวังได้ภายในคืนนี้” ธามินค่อยโล่งอกที่เพื่อนเดินทางมาเขาเสียที
อาหารกลางวันที่เห็นสวยงามน่ากินไม่ได้รับการแตะต้องเมื่อธามินไม่แน่ใจว่ามีสิ่งแปลกปลอมหรือเปล่า เขายังไม่อาจไว้ใจใครได้ทั้งนั้นจนกว่าจะพบมาลิค แต่เพื่อให้แนบเนียนอาหารเททิ้งออกไปเกินครึ่งเพื่อให้สาวใช้เห็นว่าถูกกินไปแล้ว เนื้อย่างที่เหลือกลายเป็นของแก้หิวได้เป็นอย่างดี แม้ว่าจะเริ่มซาเมราจะเบื่อแล้วก็ตาม
ธามินพาซาเมราออกมาจากอาณาบริเวณบ้านของทามาลโดยบอกกับสาวใช้ว่าจะไปบาซาซึ่งก็ถือว่าไม่ได้โกหก เมื่อเขาซื้อของกินเล่นที่นั่นก่อนจะขอแกมสั่งให้ซาเมรานั่งรอตรงบ่อน้ำซึ่งผันน้ำมาจากโอเอซิสท้ายหมู่บ้านเพื่อป้องกันความผิดพลาดเนื่องจากมีคนผ่านไปผ่านมาพอสมควร ในระหว่างที่ธามินเดินไปหามาลิคเขาหยิบจดหมายขึ้นมาอ่านซ้ำอีกครั้งเมื่อรู้สึกมีบางอย่างรบกวนจิตใจ แล้วพลันความทรงจำก็สว่างวูบ
กับดัก! มาลิคไม่เคยลงท้ายจดหมายด้วยชื่อเต็ม
ธามินวิ่งกลับไปบ่อน้ำแห่งนั้นหวังให้ตัวเองคิดผิด แต่เปล่าเลยซาเมราไม่อยู่ที่นั่นแล้ว! เขามองไปรอบตัวเผื่อว่าจะพบเธอแต่กลับได้ยินเสียงอื้ออึงห่างออกไปไม่กี่ก้าว เมื่อเขาวิ่งไปตามเสียนั้นก็เห็นชายคนหนึ่งที่ใส่เสื้อผ้ามอมแมมหนวดเคราเฟิ้มกำลังลากซาเมราถูลู่ถูกังไปโดยที่ไม่มีใครกล้าเข้าไปช่วย
“หยุดนะ แกจะพาเด็กรับใช้ขอฉันไปไหน” ธามินตะโกนลั่นแล้วตามไม่ลดละ
ธามินเห็นมันโยนซาเมราขึ้นพาดบ่าแล้ววิ่งหนีลัดเลาะไปตามซอกตึก เขาวิ่งตามสายตาจับจ้องไม่ยอมพลาด แม้จะมีคนวิ่งมาตัดหน้าราวกับจงใจขัดขวาง แต่ถึงกระนั้นเขายังคงตามไม่ยอมล้มลงไม่สนใจว่าจะกระแทกใครไปบ้าง
“หยุด! บอกให้หยุดไงเล่า”
คำว่าหยุดกลายเป็นเหมือนคำเร่งให้คนร้ายยิ่งวิ่งหนี ตึกรามหายไปเหลือเพียงทะเลทรายท้ายหมู่บ้านที่รกร้างและปลอดคน จนกระทั่งธามินตามมาถึงปืนก็ไม่พูดให้เสียเวลาเขาดึงปืนออกมาแล้วยิงออกไปทันที
ปัง...
คนร้ายชะงักขายอมหันมาแล้ววางเหวี่ยงร่างของซาเมราที่มันเข้าเป็นเด็กรับใช้ไปกระแทกพื้น เซเมราจุดจนพูดไม่ออกแต่ยังยันกายตะเกียกตะกายเดินตัวงอมาหาธาม บางอย่างรอบตัวบอกธามินว่ามีคนมากกว่าที่เห็นด้วยสายตาและเขาได้ยินเสียงไกปืนดังกริ๊กพร้อมยิง เขาคว้าตัวเธอมากอดไว้แล้วกลิ้งหลบพร้อมๆ กับเล็งปืนไปด้านหลัง ทว่าคนร้ายอีกคนกลับวิ่งหายไปในวินาทีนั้น พอเขาหันกลับมา เจ้าคนลักพาก็หายไปแล้วเช่นกัน
ธามินลุกขึ้นส่องปืนไปทั่วบริเวณนั้นอย่างไม่วางใจ เริ่มมีชาวบ้านวิ่งตามมาเพื่อถามว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเก็บปืนได้ทันก่อนจะบอกว่าอาจเป็นพวกขอทานลักขโมยเงินเท่านั้น ชาวบ้านจากไปไม่ติดใจสงสัย ซาเมรายังหอบและจุก แขนของธามโอบเอวของเธอไว้ให้เดินไปจากตรงนี้ด้วยกันก่อน
“เก่งมาก เจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่า” เขาก้มลงกระซิบถามเสียงเบา
ซาเมราส่ายหน้าแทนพูด ดีใจไม่น้อยที่ไม่เจ็บอะไรมากและความลับว่าเธอเป็นใครยังไม่มีใครพิสูจน์ได้ เธอยังคงเป็นเพียงเด็กรับใช้ที่เป็นใบ้ของธามเหมือนเดิม
“กลับกันเถอะ ตรงนี้ยังไม่ปลอดภัยแล้ว”
เพื่อไม่ให้ใครสงสัยซาเมราดึงแขนของธามินออกไปจากเอวแล้วเดินช้าๆ ตามหลัง แต่ธามินไม่วางใจจึงผ่อนฝีเท้าให้ช้าลงจนเดินเคียงกันไป เธอสัญญากับตัวเองว่าถึงจะเจ็บมากแต่อย่าได้ร้องไห้ออกมา ขัตติยมานะเท่านั้นที่จะรักษาคุณค่าของความเป็นองค์หญิงเอาไว้ได้ ความชื่นชมที่ธามินมีต่อซาเมราเต็มล้นอยู่ในใจ

ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะกลับมาที่บ้านหลังใหญ่ได้เมื่อซาเมราเดินไม่ค่อยถนัดนัก เธอก้มหน้าบอกว่ายังไม่หายเหนื่อยและเจ็บมือด้วยเพราะทุบหลังคนร้ายอย่างเอาเป็นเอาตาย ธามินก้มลงพยักหน้าและบีบไหล่บางเบาๆ อย่างให้กำลังใจพอเงยหน้าก็เห็นม้าตัวหนึ่งยืนนิ่งบนหลังมีทิชานั่งอยู่ ทิชารู้สึกไม่ค่อยดีนักเมื่อเห็นแขนเสื้อของธามินแหว่ง ส่วนเจ้าเด็กรับใช้ตัวงอมอมแมมไปทั้งตัว เธอส่ายหน้าอดคิดไม่ได้ว่าเขามาแค่สองชั่วโมงก็เกิดเรื่องเสียแล้ว
“ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะธาม ไหนสาวใช้บอกว่าไปตลาดกัน แต่สภาพกลับเหมือนไปฟัดกับใครมา”
ธามินยิ้มบางทำให้เหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร “พอดีเจ้าแอลถูกรังแก ผมเลยต้องสั่งสอนอันธพาลสักหน่อย เรื่องปกติของผู้ชายน่ะ ทิชายังไม่ออกเดินทางอีกหรือ”
“กำลังจะไปพอดี ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ทิชาไปก่อนนะ เดี๋ยวจะกลับมาค่ำๆ”
ธามินรอจนแน่ใจว่าทิชาไม่อยู่แล้วก็รีบพาซาเมราเข้ามาในบ้าน แล้วแทนที่จะนั่งลงด้วยกันเขากลับวิ่งเร็วๆ ไปเปิดประตูหลังและยังปีนกำแพงสูงเพื่อมองบางอย่างที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ไม่ไกล ซาเมราได้แต่มองตามด้วยความสงสัยว่าเขาทำอะไรอยู่ เพียงครู่เดียวเขาก็กลับมาแล้วเปิดเป้หยิบแผนที่ดูอย่างกับมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น
“ฉันไม่ไว้ใจแฟนเก่านายเลย นายคิดว่ามันไม่แปลกเหรอที่จดหมายกลายเป็นกับดัก” ซาเมราขอดับเครื่องชน แฟนเก่าของใครเธอไม่สนใจแล้ว
“คราวนี้ผมพลาดเอง แต่พวกมันอาจจะแค่สงสัย เลยต้องพิสูจน์ว่าแอลเป็นใครกันแน่” ไม่อย่างนั้นคงไม่จับตัวไปแล้วปล่อย ถ้าแน่ใจว่าพบซาเมราแล้วคงจับตัวไปตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน “คนที่น่าสงสัยกว่าทิชาคือพ่อของทิชา อดีตนายพลทามาลต่างหาก”
“อ้าว! ถ้านายสงสัยตั้งแต่แรกแล้วยอมมาพักที่บ้านของแฟนเก่าทำไมล่ะ”
“พ่อของทิชาอาจมีส่วนพัวพันกับการก่อกบฏคราวก่อนครับ แต่จากสถานที่และการตรวจสอบพบว่าไม่มีการติดต่อระหว่างท่านทามาลกับพวกกบฏ แล้วก็เพราะท่านลาออกจากราชการแล้วเลยไม่น่าเป็นไปได้เท่าไหร่”
ซาเมราฟังแล้วคิดตามก็พอฟังได้ ถ้าความสงสัยมีเพียงเท่านั้นก็นับว่ายังน้อยไปจริงๆ มันต้องมีอะไรมากกว่านี้สิ
“แล้วทำไมนายถึงบอกว่าพัวพันล่ะ”
“ก็เพราะเงินที่พวกกบฏใช้ในการซื้ออาวุธยังไงล่ะครับ แล้วยังการติดต่อกับรัสเซีย ท่านทามาลสามารถทำได้เพราะเป็นเพื่อนสมัยเรียนกับแม่ทัพทางโน้น”
ซาเมราฟังแล้วยิ่งเครียดเพราะเท่าที่เธอรู้มาพระบิดากับอดีตนายพลทามาลเป็นเพื่อนรักกันมาก่อนไม่ใช่หรือ คนที่ลาออกจากราชการจะหวังลาภยศไปทำไม แต่ถ้าธามคาดการณ์ถูกงานนี้เรียกว่าเสี่ยงไม่น้อยที่กลายเป็นมาอยู่ท่ามกลางกบฏ
“แล้วนายจะอยู่ที่นี่ต่อไปงั้นหรือ”
“ผมต้องหาทางติดต่อกับทหารของทางการให้ได้ องค์หญิงจะได้ปลอดภัย มาคิดๆ ดูแล้วที่วันนี้พวกมันยังไม่ลงมืออาจจะเพราะมีทหารเดินทางมาถึงที่นี่แล้วก็ได้ เพราะฉะนั้นต่อไปนี้องค์หญิงอยู่ที่ไหนและทำอะไร ผมต้องอยู่ด้วยใกล้ๆ แม้กระทั่งเวลานอน”
ซาเมราเขยิบห่างออกมาทันที พูดอย่างนี้เธอสั่งประหารเขาได้นะ ถึงจะเป็นราชองครักษ์ก็เถอะ มีอย่างที่ไหนทำตัวติดกัน นอนด้วยกัน หัวใจของเธอได้วายตายกันพอดี แค่ถูกเขาจ้องตาเธอก็แทบไปไม่เป็นแล้ว
“จะบ้าหรือ”
ธามินกอดอกมองแล้วหัวเราะออกมา ตอนพูดเขาไม่ทันคิดไปในทางนั้น ใบหน้าคร้ามยื่นเข้ามาใกล้จงใจแกล้งคนคิดลึกกว่า
“แค่นอนบ้านเดียวกันเท่านั้นเอง ผมคงไม่กล้าขอขึ้นเตียงขององค์หญิงหรอก องค์หญิงคิดอะไรอยู่ครับ”
ซาเมราส่ายหน้ามองธามินเขม็งให้รู้ว่าพร้อมเอาเรื่อง พอถูกเขามองบ้างเธอกลับเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีเสียเอง ต้องโทษเขานั่นแหละที่พูดให้ชวนคิด เธอก็คิดน่ะสิ เขาไม่ได้รู้ตัวว่าถูกจูบนี่ แต่เธอน่ะไปจูบเขาเข้าเต็มๆ จะพูดออกไปก็ไม่ได้ เลยกลายเป็นเธอคิดเลื่อนเปื้อนไปไกล

ซาเมราตื่นมาเมื่อตอนเย็นมากแล้ว บ้านหลังเล็กๆ เงียบเมื่อธามนั่งดูแผนที่อยู่แล้วจดบางอย่างลงในกระดาษ พอเธอนั่งลงข้างๆ เขาก็หันหน้ามาแล้วยื่นยาทาแก้ช้ำให้ ใจจริงของเขาก็อยากจะช่วยทายาที่รอยช้ำให้เธอ แต่จำต้องห้ามตัวเองไว้เนื่องจากที่ผ่านมาการกระทำหลายๆ อย่างของเขาก็ไม่สมควรไปมากแล้ว
เสียงขอบใจของซาเมราลอยมาให้ธามินได้ยินก่อนที่ยาจะถูกเปิดขวดแล้วเธอทาลงที่ข้อเท้าตามด้วยนวดเบาๆ ส่วนที่เอวกับสีข้างคงต้องรอหลังอาบน้ำ ธามินจดบางอย่างลงกระดาษอีกครั้ง เธอมองแผนที่สลับกับสิ่งที่เขาเขียนแม้จะไม่เข้าใจนัก จุดต่างๆ ที่ชายแดนกับจุดที่เขาใส่คำว่า ‘น่าสนใจ’ จะเกี่ยวข้องกันอย่างไร
สาวใช้มาเคาะประตูอีกครั้งเพื่อบอกว่าท่านทามาลกลับมาแล้วและเชิญให้ธามินไปรับอาหารเย็นด้วยกัน เขามองมาทางซาเมรา ไม่มีคำพูดระหว่างกันก็เข้าใจได้ทันทีว่าไม่ว่ายังไงต้องไม่ทิ้งกัน
ธามินเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะอาหารตามคำเชิญโดยขอพาเด็กรับใช้มาด้วยซึ่งเจ้าของบ้านไม่ติดขัดในเรื่องนี้ เท่าที่เขาเห็นทามาลยังคงดูผึ่งผาย น่าเกรงขามและเป็นที่นับถือของชาวบ้าน แม้ว่าทามาลจะไม่ได้มีตำแหน่งอะไรในวังแล้ว แต่ธุรกิจท่องเที่ยวและค้าขายก็ไปได้สวยสร้างเงินให้มหาศาล ทำให้ยิ่งกว้างขวางในทะเลทรายด้านตะวันออกและด้านใต้
“ทิชาบอกว่าธามมา นึกว่าพูดเล่น ได้เจอธามจริงๆ เสียด้วย ท่านดิฮ์ยาสบายดีใช่ไหม แล้วยังท่านผู้หญิงไมราด้วย ไม่ได้พบกันเสียนาน หลังจากเหตุการณ์นั้น ลุงเสียใจด้วยนะ”
แค่บทสนทนาแรกที่ซาเมราได้ยินก็บอกได้ชัดเจนว่าทามาลรู้จักคุ้นเคยกับครอบครัวของธามินเป็นอย่างดี โชคดีที่เธอไว้ใจธามินมากเกินกว่าจะคิดว่าเขาพัวพันกับการกบฏ อีกทั้งลุงดิฮ์ยาเป็นคนดีที่ไร้ข้อกังขา ที่ไปขอชีวิตพวกเชื้อพระวงศ์ที่เป็นกบฏจนตัวเองเดือดร้อนไปด้วยก็เพราะมนุษยธรรมเท่านั้นเอง
“สบายดีครับ ถ้าท่านทามาลเข้าเมืองไป หวังว่าผมจะได้เลี้ยงอาหารเย็นสักมื้อ”
ทามาลหัวเราะเสียงดัง ทิชายิ้มหวานให้ธามินอย่างสื่อสารบางอย่างในใจ คงดีไม่น้อยหากเธอรื้อฟื้นความหลังและทำให้อดีตคนรักเปลี่ยนใจได้
“ลุงอยู่ที่นี่ก็สงบสุขดีแล้ว บ้านที่เมืองหลวงก็ยกให้ราชการไปหมดจะได้เลิกสงสัยเรื่องที่ลุงอาจเกี่ยวข้องกับเรื่องลอบปลงพระชนม์กันเสียที แล้วธามล่ะเดินทางมาเกือบถึงชายแดนมีธุระอะไรหรือเปล่า”
“องค์ชีคมีรับสั่งให้ผมปลอมตัวเป็นชาวบ้านมาเก็บข้อมูลว่าประชาชนมีความเดือดร้อนอะไรที่คนของราชการไม่นำไปกราบทูลน่ะครับ ผมเลยต้องปลอมตัวให้สมจริงแล้วมากับเด็กรับใช้แค่สองคน”
ทามาลพยักหน้ารับรู้ก่อนที่จะมองไปยังเด็กรับใช้ของธามิมซึ่งก้มหน้าที่พันสะระบั่นไว้อยู่ตลอดเวลา ธามินทำหน้าเฉยเหมือนไม่สนใจทว่าภายในใจปั่นป่วนเป็นห่วงซาเมรา แต่แสดงออกมาไม่ได้จะกลายเป็นทำให้น่าสงสัย
“เจ้านั่นน่ะเรอะ หน้าตามอมแมม ชื่ออะไรล่ะ”
“ชื่อแอลครับ มันเป็นใบ้ แต่หูไม่ได้หนวก”
ซาเมราเงยหน้าขึ้นมามองแล้วก้มหน้าลงดังเดิม ทามาลจะเห็นอะไรจากเธอได้นอกจากดวงตาที่ไม่ได้พันผ้าสะบั่นทับไว้เท่านั้น อดีตนายพลหัวเราะเสียงดังอีกครั้งพลันทำให้บรรยากาศบนโต๊ะค่อยผ่อนคลายสำหรับธามิน
“ก็ดีนะ สบายหูไป ไม่พูดมาก”
ทิชาพาชวนพ่อกับธามินคุยเรื่องการค้าบ้าง เหตุการณ์น่าตื่นเต้นบ้าง ทำให้ไม่มีใครหันมาสนใจเด็กรับใช้อีก ธามินหัวเราะไปตามบทสนทนาแม้จะรู้ตัวตลอดเวลาว่าถูกทามาลมองอย่างจับพิรุธอยู่บ่อยครั้ง เขาเริ่มห่วงซาเมราเพราะนั่งอยู่ตรงนั้นนานๆ คงเมื่อยแย่ แต่มันคงดีกว่าให้เธอไปอยู่ส่วนอื่นของบ้านแล้วเขามองไม่เห็น
“ทานของหวานก่อนนอนค่ะทุกคน พรุ่งนี้ธามจะเดินทางหรือยังคะ”
“ทำไมหรือทิชา”
พ่อลูกพยักพเยิดให้กันสุดท้ายคนลูกก็เป็นเอ่ยปาก “คืนพรุ่งนี้มีงานฉลองที่ปีนี้การค้าขายได้กำไรดีกว่าปีก่อนน่ะ แบบแคมป์รอบกองไฟร้องเพลงเต้นรำกัน ถ้าธามยังไม่เดินทางทิชาอยากให้มาสนุกด้วยกัน”
“ถ้างั้นผมคงไม่รีบเดินทางจะได้เปิดหูเปิดตาบ้าง”
ซาเมราคิดไว้อยู่แล้วว่าธามินจะยังไม่เดินทางต่อง่ายๆ เพราะในแผนที่นอกจากจุดที่เขาเขียนไว้ว่าน่าสนใจยังมีการขีดจุดเชื่อมของจุดต่างๆ ซึ่งเขาบอกเธอระหว่างเดินมาว่าอาจมีห้องลับหรือการประชุมลับของกบฏที่นี่ เขาจึงอยากอยู่สืบต่อให้ได้เรื่องก่อน
ทิชายิ้มหวานคิดไว้อยู่แล้วว่าเขายังไม่ลืมเธอไม่อย่างนั้นคงตัดเยื่อใยไม่ต่อเวลาที่จะได้อยู่ใกล้กัน ธามินได้แต่ยิ้มตอบ ถ้าสิ่งที่เขาสงสัยไม่ใช่เรื่องจริง เมื่อถึงเวลานั้นเขาจะมาขอโทษสองพ่อลูกด้วยตัวเอง แต่ถ้าไม่ผิดไปจากที่คิด สิ่งเดียวที่เขาทำได้คงมีเพียงเห็นคนอื่นเป็นคนมาจับสองพ่อลูกไปคุกหลวง

หนังสือวางจำหน่ายแล้วที่งานมหกรรมหนังสือระดับชาติ บูท กรีนมายด์ O38 โซน C1 ค่ะ
อัมราน_บรรพตี



บรรพตี
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ต.ค. 2558, 09:52:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ต.ค. 2558, 09:52:39 น.

จำนวนการเข้าชม : 843





<< ตอนที่ 10 ครึ่งแรก   ตอนที่ 11 ครึ่งแรก >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account