ล่ารักแดนทะเลทราย สนพ กรีนมายด์
แหวนล้ำค่าสัญลักษณ์แห่งราชวงศ์สวมใส่อยู่บนนิ้วของ ‘แอล’ นักวาดภาพสมัครเล่น แต่องค์รักษ์ธามินยังไม่ทันสืบหาเรื่องราวที่แท้จริง ก็พบหญิงสาวลึกลับผู้นั้นอยู่กลางวงล้อมของกบฏที่แฝงตัวไปทั่วทะเลทราย เธออาจเป็นนางนกต่อหรือสายของกบฏก็ได้ ทว่าธามินต้องพาเธอไปด้วยจนกว่าจะพบองค์หญิงซาเมรา ซึ่งคนของเขาส่งข่าวว่าถูกลักพาไปเป็นตัวประกัน
ซาเมราต้องปลอมตัวเป็นหญิงสามัญชน เพราะไม่อาจวางใจชายแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้กลางทะเลทราย แต่ด้วยความจำเป็นทำให้หญิงสาวต้องเดินทางไปกับเขา เพื่อสืบให้รู้ว่ากบฏแดนทรายอยู่ที่ใด จะได้กำจัดให้สิ้นซาก
แต่ความลับกลับถูกเปิดเผยเสียก่อน เมื่อหญิงสาวลึกลับกลายเป็นองค์หญิงซาเมรา และชายแปลกหน้ากลายเป็นราชองครักษ์ธามิน องค์ชายที่ถูกลดเกียรติให้เป็นเพียงสามัญชน และเขาอาจเป็นกบฏที่เธอตามหาอยู่ก็เป็นได้ ซาเมราจะทำอย่างไร ระหว่างมอบความตายให้ธามิน หรือหนีไปด้วยกันจนสุดหล้า เมื่อเธอรู้ตัวแล้วว่ารักเขาหมดหัวใจ
Tags: ทะเลทราย ความรัก องครักษ์ เจ้าหญิง

ตอน: ตอนที่ 13 ครึงหลัง

ธามินกัดริมฝีปากบอกตัวเองให้อดทนไว้ไม่ยอมตายเมื่อมีหลายคนที่รอให้เขากลับไป แล้วยังสัญญาที่ให้ไว้กับซาเมรา แต่มันช่างยากเหลือเกินเมื่อร่างกายของเขากำลังจะกลายเป็นหินหนักไปแล้ว ใครบางคนเดินเข้ามาใกล้แล้วคุกเข่าลง สายตาที่อ่อนล้าของธามินพยายามมอง แต่มันเบลอจนไม่เห็นสิ่งใดมีเพียงเสียงที่เขาจำได้แล้วทำให้รอยยิ้มผุดขึ้นที่ริมฝีปาก
“นึกแล้วว่าธามต้องยังไม่ตาย ลุกขึ้นไหวไหมจะได้ไปโรงพยาบาลด้วยกัน”
“องค์หญิงล่ะ” ธามิถามกลับเสียงคล้ายลอยมาไกลๆ
มาลิคหัวเราะเบาๆ พลางช่วยประคองร่างของเพื่อนขึ้นมา “ปลอดภัยดี ได้พบท่านชีคแล้ว”
“ดี...ดีมาก พาทหารอีกคนไปด้วย” ธามินพูดจบก็หมดสติไปทันที
มาลิคสั่งให้ทหารนำเปลสนามมาช่วยพาร่างธามินขึ้นเครื่องบินพร้อมกับทหารที่บาดเจ็บ ส่วนกบฏที่ยังรอดชีวิตจะถูกพาไปรวมกันที่โรงพยาบาลด้วยเครื่องบินอีกลำ ใจจริงเขาไม่อยากช่วยกบฏนัก แต่เพื่อมนุษยธรรมจึงต้องทำ คำรายงานถูกประกาศออกไปยังเครื่องบินทุกลำที่ร่วมปฏิบัติการในครั้งนี้ โดยเฉพาะองค์หญิงซาเมราที่หาพิกัดของปลายทางลับจนพบ ทำให้เขาล่วงหน้ามาช่วยธามินได้ทันเวลา
“ราชองครักษ์ธามินได้รับบาดเจ็บสาหัส ผมกำลังพาตัวไปโรงพยาบาลชายแดน จากการประเมินของผมทางสายตา คิดว่าธามินรอดแน่ๆ”
จบการประกาศของมาลิคเพียงเท่านั้น ทำให้เหลือเพียงเครื่องบินสองลำที่มุ่งหน้าไปโรงพยาบาล ซาเมราดีใจจนน้ำตาซึมอยากรู้เหลือเกินว่าธามินบาดเจ็บสาหัสขนาดไหน มาลิคพูดจริงๆ หรือว่าแค่อยากปลอบใจให้ความหวัง เธอมองปลายทางด้วยความร้อนใจจนอยากให้เครื่องบินไปเร็วกว่านี้แต่ความปลอดภัยของพี่ชายต้องมาก่อน
ความห่วงใยของซาเมราที่มีต่อธามินไม่รอดพ้นสายตาของชามีลไปได้ หลายวันกลางทะเลทรายมีอะไรเกิดขึ้นบ้างไม่มีใครรู้ เขาชักอยากรู้แล้วสิว่าหลังจากนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป
“เมราดูเป็นห่วงธามินมากเลยนะ”
ซาเมราชะงักกึกไม่นึกว่าจะถูกพี่ชายมองอยู่ “ธามเป็นคนช่วยชีวิตเมรา พี่ชาฮานจะช่วยชีวิตธามได้ใช่ไหมคะ”
“ข่าวร้ายที่เมรายังไม่รู้ พี่ชาฮานถูกลอบยิงตอนนี้ปลอดภัยดีรออยู่ที่วัง เพราะฉะนั้นเลอาคือความหวังเดียวที่จะช่วยธามินได้”
ซาเมราถอนใจโล่งอกยังดีที่พี่ชามีลรีบบอกว่าพี่ชาฮานไม่ได้เป็นอะไรมาก ไม่อย่างนั้นเธอคงช็อคแน่ๆ ตั้งแต่เสียพ่อกับแม่ไป เธอไม่อยากเสียใครในชีวิตไปอย่างกะทันหันอีก
“ถ้าอย่างนั้นก็นับว่ายังมีข่าวดี”
ซาเมราขอโทรศัพท์จากชามีลแล้วโทรไปหาชาฮานให้อุ่นใจว่าเขายังอยู่กับเธอไปได้อีกนานแสนนาน ตอนนี้เหลือกันแค่สี่พี่น้อง เธอกับพี่ชามีลมีแม่เดียวกัน ส่วนพี่ชาฮานกับเลอามีแม่คนละคน แต่ถึงกระนั้นความเป็นพี่น้องก็ยังเหนียวแน่น เสียงของชาฮานสดใสเมื่อได้ยินเสียงของซาเมราช่างเป็นข่าวดีในเวลาใกล้รุ่งเช้าของวันใหม่

สภาพธามินดูหนักหนากว่าที่มาลิคเห็นในตอนแรก แต่เขาก็ยังมีความหวังว่า...ไม่ถึงตาย กระสุนเข้าที่น่องและสีข้างของธามินอย่างละหนึ่งนัด ยังไม่รวมรอยฟกช้ำและรอยแผลที่เกิดจากการปะทะ แต่ที่น่ากังวลคงเป็นเลือดไหลที่ยังไม่ยอมหยุดแม้ว่าเขาจะช่วยมัดผ้าห้ามเลือดให้ตั้งแต่เดินทางมาแล้ว
บุรุษพยาบาลนำเตียงมารอรับธามินแล้วก็รีบเข็นไปยังห้องผ่าตัดซึ่งต้องผ่านห้องโถงที่ยังเป็นเก้าอี้ว่างเปล่าเป็นส่วนใหญ่เพราะยังเช้าอยู่มาก หมอผ่าตัดในชุดสีเขียวยืนรออยู่และมีหน้ากากสีเขียวปิดไปเสียเกือบครึ่งหน้า มือของมาลิคยื่นไปจับแขนของหมอคนนั้นไว้ ตอนนี้เขาชักไม่แน่ใจแล้วเลือดของธามินออกมามากเหลือเกิน
“ธามจะปลอดภัยใช่ไหมครับหมอ”
มือหนาๆ ถูกปลดออกจากแขนเรียว ดวงตาของหมอที่มองมาลิคสงบนิ่ง ทว่าน้ำเสียงกลับเย็นเฉียบ
“ถ้าคุณไม่ยอมออกไปจากประตูห้องผ่าตัดในตอนนี้ ฉันคงให้คำมั่นอะไรไม่ได้หรอกนะคะ เชิญออกไปก่อนค่ะ”
มาลิคปล่อยแขนหมอที่เขาลืมตัวจับไว้ นอกจากท่านชาฮานแล้วมีหมอผู้ชายที่ผ่าตัดเก่งอีกคนไม่ใช่หรือ บุรุษพยาบาลช่วยกันปิดประตู หมอร่างอ้อนแอ้นคนนั้นเดินลับหายไปจากทางเดิน มาลิคเผยรอยยิ้มบางๆ พลางส่ายหน้าบ่นพึมอยู่ในใจว่าหมออะไรวะ...โคตรดุ

บริเวณหน้าห้องผ่าตัดกลายเป็นเขตหวงห้ามเมื่อชีคชามีลเสด็จมาถึงพร้อมกับองค์หญิงซามเรา ทหารจำนวนหนึ่งมายื่นเฝ้าทางเข้าไว้อย่างระมัดระวังเต็มที่เพราะกลุ่มกบฏอาจแต่งกายเป็นชาวบ้านเพื่อเข้ามาป่วนให้เกิดความโกลาหลได้ ยังดีที่ก่อนหน้านี้กบฏไม่เคยใช้วิธีระเบิดพลีชีพ แต่มาลิคก็ยังต้องสั่งให้ทหารทุกคนเข้มงวดในการเข้าออกของประชาชนที่เริ่มทยอยมาโรงพยาบาลอยู่ดี
ชามีลมองไปที่ห้องผ้าตัดแล้วนั่งลงเช่นเดียวกับซาเมราด้วยรู้ดีว่าตอนนี้เลอากำลังทำหน้าที่หมอช่วยชีวิตคนอย่างเต็มความสามารถ ต่อให้เป็นชีคคงไปเร่งรัดอะไรไม่ได้
“ธามบาดเจ็บตรงไหนบ้างคะมาลิค”
“ธามถูกยิงไปสองนัด แต่ไม่ใช่ที่จุดสำคัญในร่างกายครับ มีรอยฟกช้ำบ้างแต่ไม่หักหนาเท่าไหร่ ระหว่างเดินทางมาโรงพยาบาลผมห้ามเลือดแล้ว แต่เลือดยังไหลไม่หยุด แต่ถึงมือหมอแล้วก็ต้องรอดนะครับ”
ซาเมราถอนใจเบาๆ ได้ฟังอาการของธามินแล้วใช่ว่าจะสบายใจขึ้น เธอหลับตาลงภาวนาอยู่ในใจขอให้เขาปลอดภัยการผ่าตัดผ่านไปด้วยดีด้วยเถอะ
“แล้วท่านลุงดิฮ์ยามาถึงหรือยัง”
“ท่านดิฮ์ยามาถึงแล้วครับ กำลังรอท่านชีคอยู่ในห้องรับรอง”
ชีคชามีลถอนใจ ถึงธามินจะไม่ได้รับบาดเจ็บถึงชีวิต แต่เขาจะอธิบายต่อลุงดิฮ์ยาอย่างไรดี
“เมราอยู่ที่นี่แล้วกัน พี่คงถูกอบรวมจนหูชาสักพัก ถ้าป้าไมรามาด้วย งานนี้ถูกบ่นยาวแน่ๆ”
“ท่านดิฮ์ยามาคนเดียวครับ” มาลิครีบบอกข่าวดี
ชีคค่อยยิ้มได้ “ค่อยยังชั่ว”
ถึงจะอยู่ในช่วงเวลาแห่งความเครียดแต่ชีคชามีลกับมาลิคยังพอจะเหลืออารมณ์ขันอยู่บ้าง ท่านหญิงไมราขึ้นชื่อเรื่องกฎระเบียบและความรักที่มีต่อลูกๆ ถึงขนาดมีคนแอบพูดลับหลังว่าทั้งแผ่นดินชีคชามีลไม่เกรงใจใคร ยกเว้นท่านหญิงไมราซึ่งก็เกือบจะเฉียดใกล้เรื่องจริงไม่น้อย
ใครล่ะที่สามารถลงโทษให้ชามีลในวัยสิบแปดปีคุกเข่าลงเป็นเวลาสามชั่วโมงเพราะลืมวันเกิดของพระมารดา ผู้หญิงสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็กจนกระทั่งโตเป็นสาวแล้วออกเรือนไป คนหนึ่งเป็นพระมารดาของท่านชีคชามีล ส่วนอีกคนกลายเป็นแม่ของธามินอย่างไรล่ะ

การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี แต่การบอบช้ำภายในจากการปะทะกันรุนแรงและจากแผลผ่าตัดทำให้ธามินควรต้องพักนาน ดิฮ์ยามานั่งรอลูกชายฟื้นหลังจากได้ทราบผลการผ่าตัดและคุยกับชีคชามีลแล้ว เขายอมรับคำขอโทษที่มาจากความรู้สึกผิดจากใจของชีคชามีลจึงไม่ได้ติดใจอะไร การหายไปของซาเมราในเวลาที่ธามินอยู่ประจำการพอดีทำให้เกิดเรื่องราวมากมายเมื่อกลายเป็นถูกลักพาตัวที่กระทำโดยกลุ่มกบฏ
จากเหตุการณ์นี้ดิฮ์ยาคิดได้ว่านอกจากเรื่องที่ให้ธามินได้รับบาดเจ็บแล้วก็ยังมีข้อดีอยู่นั่นคือความเคลือบแคลงสงสัยที่ชีคชามีลอาจมีต่อเขาคงจะหมดลงได้เสียที หากเขาเป็นพวกเดียวกับกลุ่มกบฏคงไม่ยอมให้ลูกชายออกไปเสี่ยงตายแบบนี้ ช่างน่าภูมิใจที่เขามีลูกชายที่ทำหน้าที่ครบสมบูรณ์และซื่อสัตย์ต่อประเทศ
เปลือกตาของธามินขยับเปิดได้ภายในครั้งเดียว เขาเห็นผ้าม่านกำลังขยับไหวให้แสงแดดลอดผ่านมาและได้ยินเสียงแอร์คอนดิชั่นทำงานเบาๆ เขาขยับมือจะลุกขึ้นนั่งแต่กลับติดบางอย่าง พอมองไปถึงได้รู้ว่าเป็นสายน้ำเกลือนั่นเอง ร่างของเขาเจ็บร้าวไปทั้งตัวเหมือนไปกระแทกกับกำแพงมา
ธามินได้ยินเสียงใครสักคนเดินมาใกล้ พอเขามองไปตามทิศทางนั้นก็เห็นใบหน้าของพ่อทำให้ยิ่งตื่นเต็มตา
“ฟื้นแล้วหรือธาม เร็วกว่าที่เลอาบอกไว้เกือบชั่วโมง” ดิฮ์ยายิ้มให้ลูกชาย “ทำดีมากนะธาม”
ธามินทำหน้าไม่ถูกเพราะนานๆ พ่อถึงจะชมสักครั้ง “พ่อมาได้ยังไงครับ แล้วแม่...”
“ไมรารู้แล้ว อีกเดี๋ยวถ้าหมออนุญาตธามจะถูกย้ายไปที่โรงพยาบาลในเมืองหลวง ทุกคนจะได้สบายใจ”
“แล้ว...” ธามินไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน
“พ่อกับชีคชามีลตกลงกันแล้วว่าจะบอกเพียงธามออกมาทำหน้างานตามรับสั่ง แล้วไปพบพวกกบฏเข้าเลยตามสืบจนรู้ตัวแกนนำ แต่เกิดการต่อสู้กันธามเลยบาดเจ็บ”
ธามินค่อยสบายใจ ถ้าเล่าความจริงออกไปซาเมราจะเสียหาย แม้ว่าเธอจะกลับมาได้อย่างปลอดภัยและเขาไม่ได้ทำอะไรเกินเลยเสียหาย แต่ในสังคมที่ก้ำกึ่งระหว่างทันสมัยกันอนุรักษ์นิยมคงกลายเป็นเรื่องไม่เหมาะสม
“เลอามาพอดี ถ้าพร้อมเคลื่อนย้ายธามจะได้เดินทางกลับเมืองหลวงทันที”
เลอาค้อมหลังให้ดิฮ์ยาอย่างให้เกียรติก่อนจะยิ้มให้ธามินซึ่งยิ้มตอบกลับมาอย่างไม่เคยลืมกัน เขาเคยพบเลอาตอนที่เธอไปเรียนหมอที่อเมริกา ตอนพบกันครั้งแรกต่างก็ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร เธอเคยบอกเขาว่าตัวเองเป็นแกะดำของตระกูล คนภายนอกแทบจะไม่รู้จักเลอาในมาดองค์หญิง แต่คนที่นี่และโรงพยาบาลทั่วประเทศ รวมทั้งคนป่วยทั้งหลายรู้จักเธอในชื่อหมอเล

เลอายังต้องการให้ธามินพักอีกหนึ่งคืนค่อยทำการเคลื่อนย้ายไปโรงพยาบาลที่เมืองหลวง ดิฮ์ยาขอตัวไปพักผ่อนที่ห้องรับรองจึงเหลือแค่ทหารที่เฝ้าอยู่หน้าห้องและบุรุษพยาบาลในห้องเท่านั้น ธามินหลับไปตลอดทั้งบ่าย แต่ก็ได้ยินเสียงใครสักคนมาพูดใกล้ๆ ราวอยู่ในความฝัน เมื่อเขาตื่นอีกครั้งในเวลาเย็นมากแล้ว มาลิคก็มานั่งรออยู่พอดี เสียงพูดคุยที่เขาได้ยินไม่ใช่ความฝัน แต่ชีคชามีลมาเยี่ยมและถามอาการอยู่หลายคำกว่าจะเสด็จกลับ
มาลิครับหน้าที่เล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ธามินฟัง นอกจากท่านทามาลที่ฆ่าตัวตายแล้ว ทหารจับกบฏได้เกือบร้อยคน แต่ทิชากลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยพร้อมกับบันทึกรายชื่อของกบฏ ชีคชามีลสั่งให้ตามหาทิชาเพราะเกรงว่าเธอจะเป็นอันตราย ถ้าพวกกบฏไม่รับเธอเข้าพวกก็อาจจะถูกฆ่าเพื่อรักษาความลับไว้ ส่วนธามินก็เล่าสิ่งที่รู้มาและถามหากระดาษแผ่นหนึ่งที่เขาฉีกมาจากสมุดบัญชีรายชื่อ มาลิคยิ้มอย่างเท่ก่อนจะบอกว่า
“ฉันส่งให้ราเนียไปแล้ว พอกลับไปข้อมูลจะได้พร้อมพอดี”
ธามินถอนใจโล่งอกแม้ว่าข้อความในกระดาษแผ่นนั้นอาจจะไม่ได้ระบุชื่อของแกนนำ แต่มีชื่อคนที่สามารถสืบต่อไปได้ว่าใครที่ร่วมมือกับทามาลอีกบ้าง เขามั่นใจเรื่องใหญ่ขนาดนี้ไม่มีทางที่จะมีแกนนำเพียงคนเดียวได้ ส่วนคูเซย์ตอนนี้ได้สิ้นชื่อแล้วจากความโลภกระหายอำนาจของตัวเองทั้งนั้น
“องค์หญิงซาเมราปลอดภัยไหมมาลิค”
“องค์หญิงปลอดภัยดี เมื่อเช้ายังนั่งรอหมอผ่าตัดนายอยู่ตั้งนาน พอหมอสาวสุดโหดบอกว่านายปลอดภัยแล้วถึงได้ไปห้องรับรอง ป่านนี้คงถูกหมอให้ยานอนหลับจะได้พักไปแล้วละมั้ง” มาลิคเล่าตามที่เห็น
“อ้าว ไหนว่าองค์หญิงไม่ได้เป็นอะไร” ธามินถามไม่ค่อยสบายใจขึ้นมาทันที
“ก็เผื่อไว้ให้พักผ่อนมากๆ จะได้แข็งแรงมั้ง เมื่อคืนองค์หญิงไปช่วยกันตามหานายทั้งคืน ถ้าไม่ได้องค์หญิงช่วยบอกพิกัดต่างๆ ฉันคงตามไปช่วยนายไม่ทันหรอก”
ราวกับมีน้ำเชื่อมหวานๆ หลั่งล้นมากลางใจของธามินที่เต็มไปด้วยความห่วงและคิดถึงซาเมรา คำสัญญานั้นเขาจำได้ขึ้นใจและมั่นใจว่าไม่ได้พูดไปตามอารมณ์ ถ้าเธอยังรู้สึกดังเดิมเมื่อเขากลับไป ต่อให้ถูกชีคสั่งประหารเขาก็ไม่กลัว ด้วยฐานะและการศึกษาเขาเทียบกับชายใดๆ ก็ได้ที่อาจจะเป็นคนที่ชีคเห็นว่าเหมาะสม แต่ถ้าเทียบความจริงใจ ธามินแน่ใจว่ามีให้ซาเมราเกินร้อยและเหนือกว่าผู้ชายทุกคน

อาหารเย็นผ่านพ้นไปแล้วแต่ธามินก็ยังคงมองที่บานประตูบ่อยครั้ง มันยังคงปิดแต่เมื่อเปิดยามใด ความหวังจะพุ่งมาสู่ใจของเขาและสลายหายไปเมื่อไม่ใช่คนที่รอ ช่างน่าใจหายตอนนี้ไม่มีทหารปลายแถวและองค์หญิงจอมยุ่งอีกแล้ว เขาคิดถึงค่ำคืนที่นอนฟังเสียงลมหายใจและตอนที่ทำอาหารง่ายๆ ให้ซาเมรากินแม้ว่าจะผ่านไปไม่ถึงวันด้วยซ้ำ
ภายในห้องช่างเงียบเสียจนความคิดถึงเริ่มแผลงฤทธิ์จนทรมาน ธามินถอนใจยาวเมื่อตระหนักได้ว่าตอนนี้เขาและซาเมรากลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงแล้ว การพบกันคงไม่ใช่เปิดผ้ากระโจมก็เห็นหน้าอีกต่อไป ราตรีนี้ช่างยากจะข่มตา ทว่าฤทธิ์ยาที่กินไปหลังอาหารช่วยให้เขาง่วง การหลับช่างดีเมื่อการตื่นทำให้คิดจนอยากไปหา แต่ไม่รู้ว่าซามเราอยู่ที่ใด
กลางดึกคืนนั้นทหารพลันก้มหน้ายอมให้หญิงสาวในชุดพยาบาลเดินผ่านเข้าห้องพิเศษไป ภายในห้องไม่มีใครเมื่อบุรุษพยาบาลถูกสั่งให้ออกมารอด้านนอก ซาเมราจับมือธามินไว้แล้วยิ้มเป็นสุขความปรีติเกิดขึ้นกลางใจ นานเนิ่นเหลือเกินกว่าเธอจะหาทางมาเยี่ยมเขาได้
ธามินลืมตาคล้ายถูกเรียกให้ตื่นทั้งๆ ที่ไม่ได้ยินอะไรแม้แต่เสียงกระซิบ สมองของเขาคงพร่าเลือนจนเห็นซาเมรามานั่งอยู่ใกล้ๆ มือหนายื่นไปแนบแก้มเนียนไว้ ความสงสัยบังเกิดว่าฤทธิ์ยาทำให้เขาเห็นเธอได้เชียวหรือ
“ซาเมราใช่ไหม ผมฝันไปใช่หรือเปล่า”
เจ้าของความฝันแสนหวานยิ้มรับ คำตอบไหนกัน เป็นซาเมราหรือว่าเป็นเพียงความฝัน สัมผัสที่ฝ่ามืออุ่นของธามินทำให้รู้สึกช่างเนียนละไม เขาสะบัดหน้าพยายามฝ่าหมอกหนาทึบในสมองของตัวเองออกไปให้ได้ด้วยกลัวเหลือเกินว่าซาเมราจะกลายเป็นเพียงฝัน
“ฉันจะเดินทางแล้ว ดีใจมากนะที่ธามปลอดภัยดี แล้วพบกันอีกครั้ง ฉันจะมาเยี่ยมธามอีก”
ฝันไม่มีทางทำเสียงให้เหมือนแบบนี้ได้ แต่มันยากเกินไป ธามินฝ่าหมอกหนาทึบไปไม่ได้ เปลือกตาของเขาปิดลงแม้จะพยายามฝืนเท่าไหร่ก็ลืมตาอีกไม่ได้ ไม่...อย่าเพิ่งไป
ซาเมราค่อยๆ วางมือของธามินที่มีสายน้ำเกลือลง เธอนั่งมองเขาด้วยสายตาขอบคุณและอยากอยู่ที่นี่จนถึงเช้า แต่ทำไม่ได้เพราะการมาของเธออาจทำให้เขาเดือดร้อนหากพี่ชายไม่พอใจ มือบางจับมือหนาไว้แล้วจำต้องปล่อยแล้วเดินจากมา อีกไม่นานเมื่อธามินกลับไปเมืองหลวงเธอจะกลับมาทวงคำสัญญา
ประตูห้องเปิดออกทหารยังคงก้มหน้า พยาบาลที่ปิดหน้าปิดตาเดินจากไปอย่างเงียบกริบ ไม่นานนักที่ดาดฟ้าโรงพยาบาลก็มีเครื่องบินเล็กลำหนึ่งได้ทะยานขึ้นฟ้าแล้วมุ่งหน้าสู่เมืองหลวง ก่อนที่ข่าวลือจะไปไกลกว่านี้ การปรากฏตัวของซาเมราย่อมจำเป็น

แล้วจะมา up ต่อให้ถึงตอนที่ 16 นะคะ ตอนนี้หนังสือล่ารักแดนทะเลทราย สามารถหาซื้อได้ที่ซีเอ็ดและนายอินทร์แล้วนะคะ ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านค่ะ
อัมราน_บรรพตี



บรรพตี
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 พ.ย. 2558, 09:26:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 พ.ย. 2558, 09:26:02 น.

จำนวนการเข้าชม : 927





<< ตอนที่ 13 ครึ่งแรก   ตอนที่ 14 ครึ่งแรก >>
แว่นใส 7 พ.ย. 2558, 17:37:01 น.
จะได้สมหวังเมื่อไหร่นะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account