ล่ารักแดนทะเลทราย สนพ กรีนมายด์
แหวนล้ำค่าสัญลักษณ์แห่งราชวงศ์สวมใส่อยู่บนนิ้วของ ‘แอล’ นักวาดภาพสมัครเล่น แต่องค์รักษ์ธามินยังไม่ทันสืบหาเรื่องราวที่แท้จริง ก็พบหญิงสาวลึกลับผู้นั้นอยู่กลางวงล้อมของกบฏที่แฝงตัวไปทั่วทะเลทราย เธออาจเป็นนางนกต่อหรือสายของกบฏก็ได้ ทว่าธามินต้องพาเธอไปด้วยจนกว่าจะพบองค์หญิงซาเมรา ซึ่งคนของเขาส่งข่าวว่าถูกลักพาไปเป็นตัวประกัน
ซาเมราต้องปลอมตัวเป็นหญิงสามัญชน เพราะไม่อาจวางใจชายแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้กลางทะเลทราย แต่ด้วยความจำเป็นทำให้หญิงสาวต้องเดินทางไปกับเขา เพื่อสืบให้รู้ว่ากบฏแดนทรายอยู่ที่ใด จะได้กำจัดให้สิ้นซาก
แต่ความลับกลับถูกเปิดเผยเสียก่อน เมื่อหญิงสาวลึกลับกลายเป็นองค์หญิงซาเมรา และชายแปลกหน้ากลายเป็นราชองครักษ์ธามิน องค์ชายที่ถูกลดเกียรติให้เป็นเพียงสามัญชน และเขาอาจเป็นกบฏที่เธอตามหาอยู่ก็เป็นได้ ซาเมราจะทำอย่างไร ระหว่างมอบความตายให้ธามิน หรือหนีไปด้วยกันจนสุดหล้า เมื่อเธอรู้ตัวแล้วว่ารักเขาหมดหัวใจ
ซาเมราต้องปลอมตัวเป็นหญิงสามัญชน เพราะไม่อาจวางใจชายแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้กลางทะเลทราย แต่ด้วยความจำเป็นทำให้หญิงสาวต้องเดินทางไปกับเขา เพื่อสืบให้รู้ว่ากบฏแดนทรายอยู่ที่ใด จะได้กำจัดให้สิ้นซาก
แต่ความลับกลับถูกเปิดเผยเสียก่อน เมื่อหญิงสาวลึกลับกลายเป็นองค์หญิงซาเมรา และชายแปลกหน้ากลายเป็นราชองครักษ์ธามิน องค์ชายที่ถูกลดเกียรติให้เป็นเพียงสามัญชน และเขาอาจเป็นกบฏที่เธอตามหาอยู่ก็เป็นได้ ซาเมราจะทำอย่างไร ระหว่างมอบความตายให้ธามิน หรือหนีไปด้วยกันจนสุดหล้า เมื่อเธอรู้ตัวแล้วว่ารักเขาหมดหัวใจ
Tags: ทะเลทราย ความรัก องครักษ์ เจ้าหญิง
ตอน: ตอนที่ 16 ครึ่งหลัง
นาอินปาดเหงื่อออกจากหน้าผากเป็นรอบที่สามแม้ว่าอากาศจะเย็นสบายมีลมพัดผ่าน ตั้งแต่เดินทางกลับมาจนผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้ว แต่เธอยังไม่เห็นแคมป์มองไปทางไหนก็เห็นทะเลทรายเวิ้งว้างน่ากลัว ในขณะที่ราเนียไม่ได้เหนื่อยล้าอะไรยังคงขี่ม้านำทางต่อไปแล้วมองมาที่เธอเป็นระยะ
ราเนียกดพรายน้ำมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือ ถ้าเกินจากสี่ทุ่มทหารจะออกตามหา เธอคงพานาอินกลับได้ทันก่อนจะเดือดร้อนกันไปหมด เพียงแต่ก่อนถึงเวลานั้นเธอน่าจะพานาอินทัวร์ทะเลทรายเสียก่อน
“ทำไมมันไม่ถึงเสียทีล่ะ เธอพามาผิดทางหรือเปล่าน่ะราเนีย”
“ไม่รู้สิ ฉันไม่แน่ใจเท่าไหร่ เธอมาช่วยกันดูแผนที่ไหมล่ะ”
ราเนียให้โอกาสโดยยื่นแผนที่จากจอไอแพดให้ดู ถ้านาอินจะยอมให้ความร่วมมือสักหน่อยรับรองได้ไม่เกินครึ่งโมงเธอจะรีบพานาอินกลับถึงแคมป์แน่นอน
นาอินถอนใจ “มันหน้าที่ของเธอ ไม่ใช่ของฉัน”
“เริ่มต้นเดินทางจากทิศตะวันออก เธอเลี้ยวไปทางซ้าย แต่เพราะฉันไปตามหาเธอเบี่ยงไปทางขวา ตอนนี้เธอกับฉันเลยอยู่จุดนี้ แต่แคมป์อยู่ทางทิศใต้ ฉันก็ดันลืมมาร์คจุดนั้นไว้ ทำยังไงดีล่ะ”
นาอินฟังแล้วได้แต่งงจับต้นชนปลายไม่ถูก ราเนียทำหน้าเฉยๆ เพราะที่พูดไปน่ะถ้านาอินฟังดีๆ คงรู้ว่ามันมั่วมาตั้งแต่ทิศแล้ว การเดินทางเริ่มมาจากทิศเหนือต่างหาก
“เธอกำลังพาฉันหลงทางแล้วใช่ไหม” ถ้าใช่ล่ะคอยดู มันผิดตั้งแต่เธอจับได้ชื่อราเนียมาเป็นคู่ในเกมแล้ว ทุกอย่างมันถึงไม่ราบรื่นไปหมด
ราเนียถ่วงเวลาทำหน้าคิดให้คนแถวๆ นี้ใจแป้วเสียหน่อย “ไม่ละมั้ง ฉันคิดว่าถ้าไปทางนี้เรื่อยๆ เดี๋ยวคงถึง”
ราเนียไม่ได้โกหก ถ้านาอินดูแผนที่ใน GPS สักหน่อยก็คงรู้ว่าเธอพาเดินเล่นจนจะกลายเป็นวงแหวนดาวเสาร์อยู่แล้ว แต่เพราะนาอินไม่สนใจอะไรนอกจากว่าตัวเองเหนื่อยเลยได้เหนื่อยยาวแบบนี้ไงล่ะ
“เธอแน่ใจนะราเนีย”
“บอกตรงๆ ฉันไม่แน่ใจหรอก”
“อะไรนะ เธอแกล้งฉันอีกแล้วใช่ไหม” นาอินตะเบ็งเสียงดังจนไอโขลกๆ
เดือดร้อนราเนียต้องส่งน้ำมาให้เพราะแม่เจ้าประคุณไม่ยอมขนอะไรมาเลยนอกจากโทรศัพท์ที่แบตหมด
“ฉันก็เหนื่อยเหมือนกับเธอนะ คิดสิคิด” ราเนียเหล่มองนาอินที่เพลียใกล้หมดแรงเต็มที การลงโทษที่มาหึงโหดระหว่างเธอกับธามินคงพอแค่นี้
ราเนียดังบังเหียนให้ม้าก้าวไปยังทางที่ใกล้ที่สุดไม่ใช่อ้อมเป็นวงกลมอย่างที่ทำมาเกือบครึ่งชั่วโมงเมื่อเห็นว่าอีกครึ่งไมล์ก็ถึงแล้ว นาอินทำตามอย่างไร้ทางเลือก ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำเธอก็เห็นแสงรำไรจากกองไฟรอบนอกซึ่งมีทหารเฝ้าเวรอยู่ สรุปแล้วยัยราเนียแกล้งเธอหรือไม่ได้แกล้งกันแน่เนี่ย
กองไฟยังลุกโชนและมีเสียงแตกสะเก็ดจากเชื้อเพลิงเป็นระยะ นักดนตรีกำลังตีกลองดังเป็นจังหวะทำให้บรรยากาศคึกครื้น มาลิคลากยาซินออกไปเต้นรำสนุกสนาน ชีคชามีลหัวเราะชอบใจเพราะนานๆ จะได้เห็นคนทำหน้าเคร่งหลุดมาดบ้าง จนจบเพลงนั่นล่ะ คนหนุ่มถึงได้พาคนแก่มานั่งพัก ธามินกับซาเมราปรบมือให้จังหวะแล้วยิ้มให้กันสายตาคมของชามีลตวัดมองทัน
นางรำออกมาร่ายรำเคล้าเสียงเพลงพร้อมกับเทียนหอมถูกจุดให้ค่ำคืนแสนยาวนานราวกับตกอยู่ในห้วงฝัน ซาเมรามองพระจันทร์แล้วอุ่นวาบอยู่ในใจ เช่นเดียวกับธามินที่เล่าตำนานให้เธอฟังระหว่างทางกลับ ธามินรู้ดีความรักครั้งนี้ไม่ง่าย แต่มีทางเป็นไปได้ เสียงนกหวีดดังขึ้นพอดีเป็นอันรู้ว่าผู้แข่งขันคู่สุดท้ายได้เข้าสู่เขตพระราชฐานชั่วคราวแล้ว
ม้าสองตัวเดินผ่านช่องระหว่างกระโจมเข้ามายังลานกว้างรอบกองไฟไปยังที่พักม้า นาอินค่อยยิ้มออกเมื่อมาถึงเสียที จนถึงตอนนี้เธอยังไม่แน่ใจอยู่ดีว่าถูกราเนียแกล้งหรือว่ามันเป็นเหตุสุดวิสัย ราเนียลงมาจากหลังม้าอย่างกระฉับกระเฉงต่างจากนาอินที่แทบจะไม่มีแรงอยู่แล้ว
“ขอโทษทีนะที่ฉันกลับมาช้า พอดีหลงทางนิดหน่อย”
ธามินขมวดคิ้วไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ มาลิคหัวเราะหมั่นไส้ใครจะเชื่อว่าราเนียหลงทาง ตอนฝึกด้วยกันคนที่สามารถกลับมายังฐานที่มั่นทั้งที่ถูกจับปิดตานำไปปล่อยตั้งไกลเป็นคนแรกไม่ใช่ราเนียหรอกหรือ
นาอินขัดใจที่ผู้ชายสองคนพากันสนใจราเนียจนหมด
“พี่ธามช่วยอินลงไปหน่อยสิคะ อินเหนื่อยจนจะเป็นลมอยู่แล้ว”
“ธามยังไม่หายบาดเจ็บเต็มร้อยเดี๋ยวแผลก็ฉีกหรอก มาลิคมาช่วยนาอินเร็วๆ เข้า”
นาอินขัดใจแต่ก็ยอมให้มาลิคช่วยเพราะลงจากม้าเองในสภาพเหนื่อยจนหายใจยังเพลียไม่ไหวแล้ว ธามินเดินเคียงราเนียเข้ามายังที่นั่งรอบกองไฟ ของชิ้นที่สามคือธำมรงค์ของชามีลนั่นเอง สายตาหลายคู่มองแปลกๆ เมื่อคนที่นำแหวนกลับมาเป็นราเนีย เธอวางแหวนคืนให้ชีคชามีลแล้วหาที่นั่งให้ตัวเองข้างๆ ธามินนั่นแหละ นาอินไม่ยอมแพ้จงใจไปนั่งอีกข้างอย่างไม่ยอมแพ้
“ได้ของกันมาครบแล้ว ทีนี้คนมาถึงก่อนต้องได้รางวัล บอกมาสิทั้งสองคนว่าอยากได้อะไร” ชีคชามีลเอ่ยขึ้น
ธามินพยักพเยิดกับซาเมรา สองสาวที่นั่งขนาบธามินข้างมองตาไม่กะพริบ แต่ด้วยความรู้สึกต่างกันลิบลับ
“เมราขอให้พี่ชาหยุดพักไปเที่ยวสักวันแล้วกันนะคะ”
ยาซินแทบจะยกนิ้วโป้งให้ แต่ชีคชามีลนี่สิหัวเราะลั่นทะเลทรายเชียวล่ะ
“อ้าว นี่เป็นรางวัลของเมราไม่ใช่ของพี่สักหน่อย”
“เมราอยากได้แบบนี้ พี่ชาจะไม่ให้หรือคะ” ซาเมราเห็นพี่ชายทำงานหามรุ่งหามค่ำมาตลอดควรมีเวลาพักบ้าง
“ก็ได้ ผมจะทำตามคำขอของเมรา แล้วธามินล่ะ อยากได้อะไร”
ธามินนิ่งคิดเมื่อสิ่งที่เขาปรารถนาคงยังไม่ได้มาง่ายๆ “สิ่งที่ผมอยากได้ ตอนนี้ชีคคงไม่ไว้ใจที่จะให้ผมครับ เอาไว้ให้ชีคแน่ใจในตัวผมก่อน แล้วผมจะขอสิ่งล้ำค่านั้น”
สายตาของธามินมองไปที่ซาเมราตรงที่นั่งฝั่งตรงข้ามข้างๆ ชีคชามีลนั่นล่ะ หาใช่หญิงสาวข้างกาย
“ก็ได้ เมื่อถึงเวลานั้นผมอาจจะพิจารณาแล้วว่าคุณยังไม่สมควรได้สิ่งล้ำค่านี้ก็ได้นะ จะเปลี่ยนใจไหมธามิน”
“ไม่เปลี่ยนใจครับชีคชามีล”
ราเนียสบตามาลิคเมื่อเริ่มเข้าใจแล้วว่าธามินฝากหัวใจไว้ที่ใคร ถึงธามินจะไม่พูดตรงๆ หรือแม้กระทั่งชีคชามีลก็ไม่ได้มีท่าทีอะไร นาอินรู้สึกแปลกในบทสนทนาแต่ยังไม่วายหันไปค้อนใส่ราเนีย
เสียงระเบิดพลันดังขึ้น!
ราชองครักษ์ทั้งสามยื่นมือไปจับปืนซึ่งไม่เคยห่างกายพลางมองหาที่มาของเสียงนั้นแต่กลับพบแสงสีสวยกำลังประดับประดาท้องฟ้าให้เกิดมิติพรางตาคล้ายรัศมีดาว แต่เพียงชั่วคราวก็หมดแสงลง พลุลูกต่อไปถูกจุด ซาเมราปรบมือชอบใจยกกล้องมาถ่ายรูปไว้ รวมทั้งใบหน้าเปื้อนยิ้มของทุกคน
ความสุขช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกับแสงสีสวยของพลุที่หายไปในท้องฟ้า กองไฟค่อยๆ มอดลงเมื่อทุกคนต่างแยกย้ายกันไปนอนในกระโจมที่เตรียมไว้ แหวนกลับมาอยู่กับเจ้าของ พรมที่พบกลายเป็นที่นอนของยาซินแทนที่จะนอนบนเตียงนุ่ม ส่วนกีตาร์ถูกวางไว้ในกระโจมของซาเมรา บทเพลงจากน้ำเสียงทุ้มหวานยังตราตรึงในความทรงจำของเธอเช่นเดียวกับตำนานพระจันทร์
ซาเมราจะไม่ยอมเป็นโลกแล้วให้ธามินเป็นทะเลทรายเด็ดขาด แต่จะทำยังไงถ้าพี่ชายต้องการให้เธอหมั้นกับชายสักคนที่มีแค่คำว่าเหมาะสมขึ้นมา
เครื่องบินเล็กของชีคชามีกำลังลอยขึ้นจากทะเลทรายในเวลาเช้าตรู่เวลาก่อนตีห้า รวดเร็วไม่ทันแม้กระทั่งจะเอ่ยคำลา ซาเมราทำได้เพียงมองธามินแล้วบอกลาผ่านสายตาก่อนที่ทรายจะกลายเป็นฝุ่นตลบจนไม่สามารถมองเห็นกันได้ ธามินสัญญากับซาเมราอยู่ในใจ เขากับเธอจะพบกันใหม่เร็วๆ นี้
คนที่เหลือเตรียมตัวเดินทางกลับหลังดื่มกาแฟยามเช้าเสร็จ รถมีสองคันเมื่อนาอินสั่งให้คนขับรถกลับไปตั้งแต่มาถึงเมื่อวาน ราเนียเดินไปที่รถของมาลิคส่วนธามินเดินแยกไปที่รถของตัวเอง
“อินจะกลับกับพี่ธามนะคะ”
ธามินพยักหน้าเพราะคิดไว้อยู่แล้ว แต่เขาไม่อยากให้เกิดความเข้าใจผิด “ราเนียกลับด้วยกันไหม”
“ได้เลย ฉันกำลังเบื่อมาลิค กลับหลายๆ คนจะได้ไม่เหงา” ราเนียไม่ต้องคิดด้วยซ้ำแถมยังผลักปิดประตูรถของมาลิคทันที
“อ้าว แล้วฉันเหงาไม่เป็นหรือไงฮึราเนีย” มาลิคแกล้งโวยวายเลยถูกสาวแกร่งค้อนใส่
“ฉันไม่เคยเห็นนายเหงาสักที”
ราเนียเดินมาเปิดประตูของธามิน แต่นาอินคว้าบานประตูไว้ไม่ยอมให้ใครมานั่งคู่กับธามินนอกจากเธอเด็ดขาด ราเนียใช้รูปร่างที่สูงเพรียวกว่าเบียดนาอินทีเดียวก็กระเด็นแล้ว
“ถ้าไม่ช่วยดูทางก็ไปนั่งเบาะหลัง เข้าใจตรงกันนะนาอิน”
นาอินหน้าง้ำใส่ราเนีย แต่ไม่รู้จะทำยังไงเพราะวีนใส่คงไม่ดีเมื่อธามินอยู่ตรงนี้เลยต้องเปิดประตูด้านหลังเข้าไปนั่งได้แต่ด่า...นังมารที่นั่งข้างหน้าอยู่ในใจ ราเนียหัวเราะได้กวนมาก ธามินมองแล้วยิ้มก่อนจะก้มหน้าหัวเราะตาม เขาอยากรู้เสียจริงว่าผู้ชายที่จะกำราบผู้หญิงเฮี้ยวๆ มั่นใจในตัวเองอย่างราเนียให้อยู่หมัดได้หน้าตาเป็นยังไง
สามราชองครักษ์พบกันพร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้งในเย็นวันเดียวกัน ราเนียได้ข้อมูลเพิ่มจึงนัดธามินและรอมาลิคออกเวร เอกสารที่เตรียมไว้ถูกแจกให้สองหนุ่มที่รับไปอ่านอย่างตั้งใจ จากชื่อของทหารที่ธามินได้มาถูกขยายการค้นหาไปจนพบทหารที่น่าสงสัยและตอนนี้หายตัวไป แต่ราเนียยังพอสืบค้นได้ว่าบ้านเกิดอยู่ที่ไหนและบัญชีเงินฝากที่มีการโอนเงินเข้ามาอย่างผิดปกติยิ่งระบุชี้ชัดได้
“ฉันคิดว่าพวกกบฏมันส่งเงินกันเป็นทอดๆ” ราเนียสรุปจากข้อมูลที่สืบมา
ธามินเห็นด้วยเพราะมีการโอนเงินถึงสามทอดกว่าจะมาถึงบัญชีของทหารที่ชื่อว่าฟาน เจ้าของบัญชีต้นทางเป็นชายคนหนึ่งที่ทำงานใกล้ชิดกับเศรษฐีไฟซาน
“ฉันคิดว่าไอ้เศรษฐีคนนี้เป็นแค่หนังหน้าไฟ ต้องมีคนที่อยู่เบื้องหลังอีก ลำพังแค่พ่อค้าจะมาอยากยุ่งยากเพราะเรื่องนี้ทำไม” มาลิคคิดว่าถ้าตัวไฟซานมาก็อาจได้รายชื่อของกบฏคนอื่นๆ ด้วย
“ฉันไปสืบต่อให้เอง” ธามินเสนอเพราะมันเป็นงานของเขาแต่เพราะบาดเจ็บจึงต้องรบกวนราเนียกับมาลิค
มาลิคส่ายหน้า “ไม่ได้ นายยังบาดเจ็บ ฉันไปเองดีกว่า”
“ลืมฉันไปหรือไง ถามกันบ้างสิ” ราเนียจ้องเพื่อนทั้งสองคน
“แล้วจะเอายังไงดี” ใจจริงของมาลิคแค่ไม่อยากให้ธามินไปเพราะยังบาดเจ็บ แล้วราเนียก็เป็นผู้หญิงเขาไม่อยากให้เสี่ยงอันตราย แต่ถ้าพูดไปเขาอาจถูกโกรธได้
“ส่งรายงานทั้งหมดให้ชีคชามีลแล้วกัน หลังจากนั้นก็รอว่าชีคชามีลจะตัดสินใจยังไงดีกว่าไหม”
ไม่มีใครแย้งข้อเสนอของธามินเมื่อมันนคงเป็นทางออกที่ดีที่สุด หน้าที่ของราชองครักษ์นอกจากดูแลความปลอดภัยให้ชีคชามีลแล้วยังต้องทำทุกอย่างตามที่ได้รับคำสั่งมา แม้ว่างานนั้นจะเสี่ยงหรืออาจตายได้ ทุกคนยอมรับในกฎข้อนี้มาตั้งแต่เข้ามารับหน้าที่แล้ว
ราเนียส่งรายงานมาที่ห้องทรงงานของชีคชามีล เมื่อชีคชามีลอ่านรายงานจบในเวลาค่ำของวันเดียวกันก็คิดแผนบางอย่างขึ้นมาทันที ยาซินเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของนายเหนือหัวเข้าพอดีและพอจะรู้ว่าในรายงานมีอะไรก็พลอยถอนใจยาวแบบแอบทำในใจ ตอนแรกเขาคิดว่าการคบหาระหว่างธามินกับองค์หญิงซาเมราคงไม่มีอุปสรรค ตอนนี้เขาคงต้องเปลี่ยนใจเมื่ออุปสรรคกลายเป็นชีคชามีลเสียเองทั้งที่หมายใจให้เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่แรก
“ถ้าชีคยิ้มแบบนี้ ผมควรเสียวสันหลังวาบดีไหมครับ”
ชามีลสวรลชอบใจเพราะคงไม่มีใครรู้ใจเขาไปกว่ายาซินอีกแล้ว
“เขียนคำสั่งออกไปให้ธามินเป็นคนไปสืบเรื่องเบาะแสของกบฏรายนี้ ให้เขาเริ่มเดินทางอีกสองวันนับจากวันนี้”
ยาซินนึกแล้วเชียวว่าธามินจะได้รับหน้าที่นี้ไป ถึงองค์หญิงซาเมราจะไม่ได้แสดงออกอะไรมาก เช่นเดียวกับธามิน แต่สายตาย่อมซ่อนเร้นความรู้สึกไม่ได้ เขาสงสัยนักว่าทำไมต้องอีกสองวันด้วยชีคชามีลมีแผนอะไรอีกหนอ
“สงสัยว่าท่านหญิงไมราจะมาหาพระองค์พรุ่งนี้แน่ๆ เลยเชียว”
“ไม่หรอกน่า แต่อาจจะมาหลังจากธามินเดินทาง” ชามีลมีทางออกให้ตัวเองแล้วเหมือนกันเพราะช่วงเวลานั้นเขาต้องเดินทางไปดูไบพอดีเสียด้วย
“มาลิคกับราเนียก็ยังว่าง แถมธามินเพิ่งหายจากบาดเจ็บนะครับพระองค์”
ชีคชามีลขมวดคิ้วใส่ที่ปรึกษาวัยดึก คนแก่เขี้ยวลากดินอย่างยาซินมีหรือจะไม่รู้ทันเขา แล้วยังมาแกล้งถามอย่างกับเด็กน้อยไร้เดียงสา เขาไม่หลงกลเด็ดขาด
“ถ้าธามินจะไม่ไป ผมก็ไม่ได้จะประหารสักหน่อย ทุกอย่างอยู่ที่การตัดสินใจของธามินทั้งนั้น”
“มีหรือที่ธามินจะไม่ไป เผื่อพระองค์จะใจอ่อนเพราะทำความดีชอบความชอบยอมยกน้องสาวให้” ยาซินหัวเราะ ลองมาแผนนี้คงเข้าโหมดพี่ชายหวงน้องสาวเข้ามาแล้วล่ะสิท่า
ชามีลเบ้ปากหมั่นไส้คนแก่ “มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก”
แต่ก็ไม่ยากแล้วกระมังยาซินคิดอยู่ในใจ โดยคุณสมบัติแล้วธามินไม่มีอะไรด้อยกว่าองค์หญิงซาเมรา เพียงแต่ว่าคงต้องผ่านการทดสอบของชีคชามีลเสียก่อน ว่าแต่ทำไมเขาได้ยินชีคชามีลสั่งให้จัดงานต้อนรับเรย์ฮัน นี่ก็อีกแผนใช่ไหม ยาซินเริ่มเป็นห่วงธามินแล้วสิ
จบการ up เพียงเท่านี้นะคะตามที่แจ้งไปค่ะ ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านมากค่ะ ตอนนี้หนังสือล่ารักแดนทะเลทราย สามารถหาซื้อได้ที่ซีเอ็ดและนายอินทร์แล้วนะคะ ส่วนรูปแบบ E-BOOK ก็มีแล้วเช่นกัน
อัมราน_บรรพตี
ราเนียกดพรายน้ำมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือ ถ้าเกินจากสี่ทุ่มทหารจะออกตามหา เธอคงพานาอินกลับได้ทันก่อนจะเดือดร้อนกันไปหมด เพียงแต่ก่อนถึงเวลานั้นเธอน่าจะพานาอินทัวร์ทะเลทรายเสียก่อน
“ทำไมมันไม่ถึงเสียทีล่ะ เธอพามาผิดทางหรือเปล่าน่ะราเนีย”
“ไม่รู้สิ ฉันไม่แน่ใจเท่าไหร่ เธอมาช่วยกันดูแผนที่ไหมล่ะ”
ราเนียให้โอกาสโดยยื่นแผนที่จากจอไอแพดให้ดู ถ้านาอินจะยอมให้ความร่วมมือสักหน่อยรับรองได้ไม่เกินครึ่งโมงเธอจะรีบพานาอินกลับถึงแคมป์แน่นอน
นาอินถอนใจ “มันหน้าที่ของเธอ ไม่ใช่ของฉัน”
“เริ่มต้นเดินทางจากทิศตะวันออก เธอเลี้ยวไปทางซ้าย แต่เพราะฉันไปตามหาเธอเบี่ยงไปทางขวา ตอนนี้เธอกับฉันเลยอยู่จุดนี้ แต่แคมป์อยู่ทางทิศใต้ ฉันก็ดันลืมมาร์คจุดนั้นไว้ ทำยังไงดีล่ะ”
นาอินฟังแล้วได้แต่งงจับต้นชนปลายไม่ถูก ราเนียทำหน้าเฉยๆ เพราะที่พูดไปน่ะถ้านาอินฟังดีๆ คงรู้ว่ามันมั่วมาตั้งแต่ทิศแล้ว การเดินทางเริ่มมาจากทิศเหนือต่างหาก
“เธอกำลังพาฉันหลงทางแล้วใช่ไหม” ถ้าใช่ล่ะคอยดู มันผิดตั้งแต่เธอจับได้ชื่อราเนียมาเป็นคู่ในเกมแล้ว ทุกอย่างมันถึงไม่ราบรื่นไปหมด
ราเนียถ่วงเวลาทำหน้าคิดให้คนแถวๆ นี้ใจแป้วเสียหน่อย “ไม่ละมั้ง ฉันคิดว่าถ้าไปทางนี้เรื่อยๆ เดี๋ยวคงถึง”
ราเนียไม่ได้โกหก ถ้านาอินดูแผนที่ใน GPS สักหน่อยก็คงรู้ว่าเธอพาเดินเล่นจนจะกลายเป็นวงแหวนดาวเสาร์อยู่แล้ว แต่เพราะนาอินไม่สนใจอะไรนอกจากว่าตัวเองเหนื่อยเลยได้เหนื่อยยาวแบบนี้ไงล่ะ
“เธอแน่ใจนะราเนีย”
“บอกตรงๆ ฉันไม่แน่ใจหรอก”
“อะไรนะ เธอแกล้งฉันอีกแล้วใช่ไหม” นาอินตะเบ็งเสียงดังจนไอโขลกๆ
เดือดร้อนราเนียต้องส่งน้ำมาให้เพราะแม่เจ้าประคุณไม่ยอมขนอะไรมาเลยนอกจากโทรศัพท์ที่แบตหมด
“ฉันก็เหนื่อยเหมือนกับเธอนะ คิดสิคิด” ราเนียเหล่มองนาอินที่เพลียใกล้หมดแรงเต็มที การลงโทษที่มาหึงโหดระหว่างเธอกับธามินคงพอแค่นี้
ราเนียดังบังเหียนให้ม้าก้าวไปยังทางที่ใกล้ที่สุดไม่ใช่อ้อมเป็นวงกลมอย่างที่ทำมาเกือบครึ่งชั่วโมงเมื่อเห็นว่าอีกครึ่งไมล์ก็ถึงแล้ว นาอินทำตามอย่างไร้ทางเลือก ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำเธอก็เห็นแสงรำไรจากกองไฟรอบนอกซึ่งมีทหารเฝ้าเวรอยู่ สรุปแล้วยัยราเนียแกล้งเธอหรือไม่ได้แกล้งกันแน่เนี่ย
กองไฟยังลุกโชนและมีเสียงแตกสะเก็ดจากเชื้อเพลิงเป็นระยะ นักดนตรีกำลังตีกลองดังเป็นจังหวะทำให้บรรยากาศคึกครื้น มาลิคลากยาซินออกไปเต้นรำสนุกสนาน ชีคชามีลหัวเราะชอบใจเพราะนานๆ จะได้เห็นคนทำหน้าเคร่งหลุดมาดบ้าง จนจบเพลงนั่นล่ะ คนหนุ่มถึงได้พาคนแก่มานั่งพัก ธามินกับซาเมราปรบมือให้จังหวะแล้วยิ้มให้กันสายตาคมของชามีลตวัดมองทัน
นางรำออกมาร่ายรำเคล้าเสียงเพลงพร้อมกับเทียนหอมถูกจุดให้ค่ำคืนแสนยาวนานราวกับตกอยู่ในห้วงฝัน ซาเมรามองพระจันทร์แล้วอุ่นวาบอยู่ในใจ เช่นเดียวกับธามินที่เล่าตำนานให้เธอฟังระหว่างทางกลับ ธามินรู้ดีความรักครั้งนี้ไม่ง่าย แต่มีทางเป็นไปได้ เสียงนกหวีดดังขึ้นพอดีเป็นอันรู้ว่าผู้แข่งขันคู่สุดท้ายได้เข้าสู่เขตพระราชฐานชั่วคราวแล้ว
ม้าสองตัวเดินผ่านช่องระหว่างกระโจมเข้ามายังลานกว้างรอบกองไฟไปยังที่พักม้า นาอินค่อยยิ้มออกเมื่อมาถึงเสียที จนถึงตอนนี้เธอยังไม่แน่ใจอยู่ดีว่าถูกราเนียแกล้งหรือว่ามันเป็นเหตุสุดวิสัย ราเนียลงมาจากหลังม้าอย่างกระฉับกระเฉงต่างจากนาอินที่แทบจะไม่มีแรงอยู่แล้ว
“ขอโทษทีนะที่ฉันกลับมาช้า พอดีหลงทางนิดหน่อย”
ธามินขมวดคิ้วไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ มาลิคหัวเราะหมั่นไส้ใครจะเชื่อว่าราเนียหลงทาง ตอนฝึกด้วยกันคนที่สามารถกลับมายังฐานที่มั่นทั้งที่ถูกจับปิดตานำไปปล่อยตั้งไกลเป็นคนแรกไม่ใช่ราเนียหรอกหรือ
นาอินขัดใจที่ผู้ชายสองคนพากันสนใจราเนียจนหมด
“พี่ธามช่วยอินลงไปหน่อยสิคะ อินเหนื่อยจนจะเป็นลมอยู่แล้ว”
“ธามยังไม่หายบาดเจ็บเต็มร้อยเดี๋ยวแผลก็ฉีกหรอก มาลิคมาช่วยนาอินเร็วๆ เข้า”
นาอินขัดใจแต่ก็ยอมให้มาลิคช่วยเพราะลงจากม้าเองในสภาพเหนื่อยจนหายใจยังเพลียไม่ไหวแล้ว ธามินเดินเคียงราเนียเข้ามายังที่นั่งรอบกองไฟ ของชิ้นที่สามคือธำมรงค์ของชามีลนั่นเอง สายตาหลายคู่มองแปลกๆ เมื่อคนที่นำแหวนกลับมาเป็นราเนีย เธอวางแหวนคืนให้ชีคชามีลแล้วหาที่นั่งให้ตัวเองข้างๆ ธามินนั่นแหละ นาอินไม่ยอมแพ้จงใจไปนั่งอีกข้างอย่างไม่ยอมแพ้
“ได้ของกันมาครบแล้ว ทีนี้คนมาถึงก่อนต้องได้รางวัล บอกมาสิทั้งสองคนว่าอยากได้อะไร” ชีคชามีลเอ่ยขึ้น
ธามินพยักพเยิดกับซาเมรา สองสาวที่นั่งขนาบธามินข้างมองตาไม่กะพริบ แต่ด้วยความรู้สึกต่างกันลิบลับ
“เมราขอให้พี่ชาหยุดพักไปเที่ยวสักวันแล้วกันนะคะ”
ยาซินแทบจะยกนิ้วโป้งให้ แต่ชีคชามีลนี่สิหัวเราะลั่นทะเลทรายเชียวล่ะ
“อ้าว นี่เป็นรางวัลของเมราไม่ใช่ของพี่สักหน่อย”
“เมราอยากได้แบบนี้ พี่ชาจะไม่ให้หรือคะ” ซาเมราเห็นพี่ชายทำงานหามรุ่งหามค่ำมาตลอดควรมีเวลาพักบ้าง
“ก็ได้ ผมจะทำตามคำขอของเมรา แล้วธามินล่ะ อยากได้อะไร”
ธามินนิ่งคิดเมื่อสิ่งที่เขาปรารถนาคงยังไม่ได้มาง่ายๆ “สิ่งที่ผมอยากได้ ตอนนี้ชีคคงไม่ไว้ใจที่จะให้ผมครับ เอาไว้ให้ชีคแน่ใจในตัวผมก่อน แล้วผมจะขอสิ่งล้ำค่านั้น”
สายตาของธามินมองไปที่ซาเมราตรงที่นั่งฝั่งตรงข้ามข้างๆ ชีคชามีลนั่นล่ะ หาใช่หญิงสาวข้างกาย
“ก็ได้ เมื่อถึงเวลานั้นผมอาจจะพิจารณาแล้วว่าคุณยังไม่สมควรได้สิ่งล้ำค่านี้ก็ได้นะ จะเปลี่ยนใจไหมธามิน”
“ไม่เปลี่ยนใจครับชีคชามีล”
ราเนียสบตามาลิคเมื่อเริ่มเข้าใจแล้วว่าธามินฝากหัวใจไว้ที่ใคร ถึงธามินจะไม่พูดตรงๆ หรือแม้กระทั่งชีคชามีลก็ไม่ได้มีท่าทีอะไร นาอินรู้สึกแปลกในบทสนทนาแต่ยังไม่วายหันไปค้อนใส่ราเนีย
เสียงระเบิดพลันดังขึ้น!
ราชองครักษ์ทั้งสามยื่นมือไปจับปืนซึ่งไม่เคยห่างกายพลางมองหาที่มาของเสียงนั้นแต่กลับพบแสงสีสวยกำลังประดับประดาท้องฟ้าให้เกิดมิติพรางตาคล้ายรัศมีดาว แต่เพียงชั่วคราวก็หมดแสงลง พลุลูกต่อไปถูกจุด ซาเมราปรบมือชอบใจยกกล้องมาถ่ายรูปไว้ รวมทั้งใบหน้าเปื้อนยิ้มของทุกคน
ความสุขช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกับแสงสีสวยของพลุที่หายไปในท้องฟ้า กองไฟค่อยๆ มอดลงเมื่อทุกคนต่างแยกย้ายกันไปนอนในกระโจมที่เตรียมไว้ แหวนกลับมาอยู่กับเจ้าของ พรมที่พบกลายเป็นที่นอนของยาซินแทนที่จะนอนบนเตียงนุ่ม ส่วนกีตาร์ถูกวางไว้ในกระโจมของซาเมรา บทเพลงจากน้ำเสียงทุ้มหวานยังตราตรึงในความทรงจำของเธอเช่นเดียวกับตำนานพระจันทร์
ซาเมราจะไม่ยอมเป็นโลกแล้วให้ธามินเป็นทะเลทรายเด็ดขาด แต่จะทำยังไงถ้าพี่ชายต้องการให้เธอหมั้นกับชายสักคนที่มีแค่คำว่าเหมาะสมขึ้นมา
เครื่องบินเล็กของชีคชามีกำลังลอยขึ้นจากทะเลทรายในเวลาเช้าตรู่เวลาก่อนตีห้า รวดเร็วไม่ทันแม้กระทั่งจะเอ่ยคำลา ซาเมราทำได้เพียงมองธามินแล้วบอกลาผ่านสายตาก่อนที่ทรายจะกลายเป็นฝุ่นตลบจนไม่สามารถมองเห็นกันได้ ธามินสัญญากับซาเมราอยู่ในใจ เขากับเธอจะพบกันใหม่เร็วๆ นี้
คนที่เหลือเตรียมตัวเดินทางกลับหลังดื่มกาแฟยามเช้าเสร็จ รถมีสองคันเมื่อนาอินสั่งให้คนขับรถกลับไปตั้งแต่มาถึงเมื่อวาน ราเนียเดินไปที่รถของมาลิคส่วนธามินเดินแยกไปที่รถของตัวเอง
“อินจะกลับกับพี่ธามนะคะ”
ธามินพยักหน้าเพราะคิดไว้อยู่แล้ว แต่เขาไม่อยากให้เกิดความเข้าใจผิด “ราเนียกลับด้วยกันไหม”
“ได้เลย ฉันกำลังเบื่อมาลิค กลับหลายๆ คนจะได้ไม่เหงา” ราเนียไม่ต้องคิดด้วยซ้ำแถมยังผลักปิดประตูรถของมาลิคทันที
“อ้าว แล้วฉันเหงาไม่เป็นหรือไงฮึราเนีย” มาลิคแกล้งโวยวายเลยถูกสาวแกร่งค้อนใส่
“ฉันไม่เคยเห็นนายเหงาสักที”
ราเนียเดินมาเปิดประตูของธามิน แต่นาอินคว้าบานประตูไว้ไม่ยอมให้ใครมานั่งคู่กับธามินนอกจากเธอเด็ดขาด ราเนียใช้รูปร่างที่สูงเพรียวกว่าเบียดนาอินทีเดียวก็กระเด็นแล้ว
“ถ้าไม่ช่วยดูทางก็ไปนั่งเบาะหลัง เข้าใจตรงกันนะนาอิน”
นาอินหน้าง้ำใส่ราเนีย แต่ไม่รู้จะทำยังไงเพราะวีนใส่คงไม่ดีเมื่อธามินอยู่ตรงนี้เลยต้องเปิดประตูด้านหลังเข้าไปนั่งได้แต่ด่า...นังมารที่นั่งข้างหน้าอยู่ในใจ ราเนียหัวเราะได้กวนมาก ธามินมองแล้วยิ้มก่อนจะก้มหน้าหัวเราะตาม เขาอยากรู้เสียจริงว่าผู้ชายที่จะกำราบผู้หญิงเฮี้ยวๆ มั่นใจในตัวเองอย่างราเนียให้อยู่หมัดได้หน้าตาเป็นยังไง
สามราชองครักษ์พบกันพร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้งในเย็นวันเดียวกัน ราเนียได้ข้อมูลเพิ่มจึงนัดธามินและรอมาลิคออกเวร เอกสารที่เตรียมไว้ถูกแจกให้สองหนุ่มที่รับไปอ่านอย่างตั้งใจ จากชื่อของทหารที่ธามินได้มาถูกขยายการค้นหาไปจนพบทหารที่น่าสงสัยและตอนนี้หายตัวไป แต่ราเนียยังพอสืบค้นได้ว่าบ้านเกิดอยู่ที่ไหนและบัญชีเงินฝากที่มีการโอนเงินเข้ามาอย่างผิดปกติยิ่งระบุชี้ชัดได้
“ฉันคิดว่าพวกกบฏมันส่งเงินกันเป็นทอดๆ” ราเนียสรุปจากข้อมูลที่สืบมา
ธามินเห็นด้วยเพราะมีการโอนเงินถึงสามทอดกว่าจะมาถึงบัญชีของทหารที่ชื่อว่าฟาน เจ้าของบัญชีต้นทางเป็นชายคนหนึ่งที่ทำงานใกล้ชิดกับเศรษฐีไฟซาน
“ฉันคิดว่าไอ้เศรษฐีคนนี้เป็นแค่หนังหน้าไฟ ต้องมีคนที่อยู่เบื้องหลังอีก ลำพังแค่พ่อค้าจะมาอยากยุ่งยากเพราะเรื่องนี้ทำไม” มาลิคคิดว่าถ้าตัวไฟซานมาก็อาจได้รายชื่อของกบฏคนอื่นๆ ด้วย
“ฉันไปสืบต่อให้เอง” ธามินเสนอเพราะมันเป็นงานของเขาแต่เพราะบาดเจ็บจึงต้องรบกวนราเนียกับมาลิค
มาลิคส่ายหน้า “ไม่ได้ นายยังบาดเจ็บ ฉันไปเองดีกว่า”
“ลืมฉันไปหรือไง ถามกันบ้างสิ” ราเนียจ้องเพื่อนทั้งสองคน
“แล้วจะเอายังไงดี” ใจจริงของมาลิคแค่ไม่อยากให้ธามินไปเพราะยังบาดเจ็บ แล้วราเนียก็เป็นผู้หญิงเขาไม่อยากให้เสี่ยงอันตราย แต่ถ้าพูดไปเขาอาจถูกโกรธได้
“ส่งรายงานทั้งหมดให้ชีคชามีลแล้วกัน หลังจากนั้นก็รอว่าชีคชามีลจะตัดสินใจยังไงดีกว่าไหม”
ไม่มีใครแย้งข้อเสนอของธามินเมื่อมันนคงเป็นทางออกที่ดีที่สุด หน้าที่ของราชองครักษ์นอกจากดูแลความปลอดภัยให้ชีคชามีลแล้วยังต้องทำทุกอย่างตามที่ได้รับคำสั่งมา แม้ว่างานนั้นจะเสี่ยงหรืออาจตายได้ ทุกคนยอมรับในกฎข้อนี้มาตั้งแต่เข้ามารับหน้าที่แล้ว
ราเนียส่งรายงานมาที่ห้องทรงงานของชีคชามีล เมื่อชีคชามีลอ่านรายงานจบในเวลาค่ำของวันเดียวกันก็คิดแผนบางอย่างขึ้นมาทันที ยาซินเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของนายเหนือหัวเข้าพอดีและพอจะรู้ว่าในรายงานมีอะไรก็พลอยถอนใจยาวแบบแอบทำในใจ ตอนแรกเขาคิดว่าการคบหาระหว่างธามินกับองค์หญิงซาเมราคงไม่มีอุปสรรค ตอนนี้เขาคงต้องเปลี่ยนใจเมื่ออุปสรรคกลายเป็นชีคชามีลเสียเองทั้งที่หมายใจให้เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่แรก
“ถ้าชีคยิ้มแบบนี้ ผมควรเสียวสันหลังวาบดีไหมครับ”
ชามีลสวรลชอบใจเพราะคงไม่มีใครรู้ใจเขาไปกว่ายาซินอีกแล้ว
“เขียนคำสั่งออกไปให้ธามินเป็นคนไปสืบเรื่องเบาะแสของกบฏรายนี้ ให้เขาเริ่มเดินทางอีกสองวันนับจากวันนี้”
ยาซินนึกแล้วเชียวว่าธามินจะได้รับหน้าที่นี้ไป ถึงองค์หญิงซาเมราจะไม่ได้แสดงออกอะไรมาก เช่นเดียวกับธามิน แต่สายตาย่อมซ่อนเร้นความรู้สึกไม่ได้ เขาสงสัยนักว่าทำไมต้องอีกสองวันด้วยชีคชามีลมีแผนอะไรอีกหนอ
“สงสัยว่าท่านหญิงไมราจะมาหาพระองค์พรุ่งนี้แน่ๆ เลยเชียว”
“ไม่หรอกน่า แต่อาจจะมาหลังจากธามินเดินทาง” ชามีลมีทางออกให้ตัวเองแล้วเหมือนกันเพราะช่วงเวลานั้นเขาต้องเดินทางไปดูไบพอดีเสียด้วย
“มาลิคกับราเนียก็ยังว่าง แถมธามินเพิ่งหายจากบาดเจ็บนะครับพระองค์”
ชีคชามีลขมวดคิ้วใส่ที่ปรึกษาวัยดึก คนแก่เขี้ยวลากดินอย่างยาซินมีหรือจะไม่รู้ทันเขา แล้วยังมาแกล้งถามอย่างกับเด็กน้อยไร้เดียงสา เขาไม่หลงกลเด็ดขาด
“ถ้าธามินจะไม่ไป ผมก็ไม่ได้จะประหารสักหน่อย ทุกอย่างอยู่ที่การตัดสินใจของธามินทั้งนั้น”
“มีหรือที่ธามินจะไม่ไป เผื่อพระองค์จะใจอ่อนเพราะทำความดีชอบความชอบยอมยกน้องสาวให้” ยาซินหัวเราะ ลองมาแผนนี้คงเข้าโหมดพี่ชายหวงน้องสาวเข้ามาแล้วล่ะสิท่า
ชามีลเบ้ปากหมั่นไส้คนแก่ “มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก”
แต่ก็ไม่ยากแล้วกระมังยาซินคิดอยู่ในใจ โดยคุณสมบัติแล้วธามินไม่มีอะไรด้อยกว่าองค์หญิงซาเมรา เพียงแต่ว่าคงต้องผ่านการทดสอบของชีคชามีลเสียก่อน ว่าแต่ทำไมเขาได้ยินชีคชามีลสั่งให้จัดงานต้อนรับเรย์ฮัน นี่ก็อีกแผนใช่ไหม ยาซินเริ่มเป็นห่วงธามินแล้วสิ
จบการ up เพียงเท่านี้นะคะตามที่แจ้งไปค่ะ ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านมากค่ะ ตอนนี้หนังสือล่ารักแดนทะเลทราย สามารถหาซื้อได้ที่ซีเอ็ดและนายอินทร์แล้วนะคะ ส่วนรูปแบบ E-BOOK ก็มีแล้วเช่นกัน
อัมราน_บรรพตี
บรรพตี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 พ.ย. 2558, 10:52:27 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 พ.ย. 2558, 10:52:27 น.
จำนวนการเข้าชม : 898
| << ตอนที่ 16 ครึ่งแรก |