บรรณาการรักซาตาน (ล่ามรัก CEO ร้าย) พลอยวรรณกรรม Inlove Book
เขาล่อลวงเธอด้วยมนตราแห่งปรารถนา แต่สุดท้ายก็ได้รู้
หาใช่เขาที่เป็นผู้คุมเกมเสน่หานี้ไม่
หาใช่เขาที่เป็นผู้คุมเกมเสน่หานี้ไม่
Tags: เฮคเตอร์,อันนา,ล่ามรัก CEO ร้าย,อีวอนน์,คลินตัน
ตอน: บทนำ ช่างสิ!
“อะไรนะ เดี๋ยว... เดี๋ยว ฉันว่าฉันยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยน้า! ทำไมต้องอุ้มกันด้วย ฉันเดินเองได้แมนนี่!”
เสียงโวยวายดังลั่นนั้นมาจากผู้หญิงร่างเล็กในอ้อมกอดของผู้ชายตัวโต ที่กำลังอุ้มเธอออกมาจากตึกสำนักงานใหญ่เกลนนอนแบงก์ในแมนฮัตตัน หนึ่งในห้าโบโรฮ์ของนิวยอร์กซิตี้ ศูนย์กลางธุรกิจการเงินที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในโลก ก่อนที่ ‘พวกเขา’ จะปล่อยเธอลงยืนบนทางเดินเท้าหน้าตึกนั่นเอง
พอยืนได้มั่นคงหญิงสาวตัวเล็กหน้าตาน่ารักก็หยุดโวยวาย แล้วหันมาจ้องผู้ชายสามคนที่ยืนล้อมเธออยู่แทน พวกเขาเป็นหนุ่มหล่อผิวขาวผมทองตาสีฟ้าและล่ำบึ้กในชุดสูทสีดำสวมหูฟังและมีไมค์เล็กๆ ติดที่ปกเสื้อเชิ้ตตัวใน
อันนา คือชื่อของเธอ ซึ่งตอนนี้กำลังพยายามอย่างมากกับการสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษที่เธอว่า เธอใช้มันได้คล่องและถูกต้องเหมือนภาษาแม่เลยทีเดียว!
“แมนนี่! คำถามนี้คุณต้องแจ้งเจ้าตัวเขาก่อนนะถึงจะให้คำตอบฉันได้ ไม่ใช่ฟังปุ๊บแล้วตอบปั๊บแบบนี้!”
“มิสฟังไม่ผิดแน่นอนครับ มิสเตอร์เกลนนอนไม่ให้มิสเข้าพบด้วยกรณีใดๆทั้งสิ้น”
เสียงประกาศอย่างเป็นทางการดังชัดมาจากแมนนี่ จอห์นสัน บอดีการ์ดหน้าเข้มที่ควบตำแหน่งเลขาฯส่วนตัวของว่าที่ซีอีโอเกลนนอนแบงก์ ซึ่งคุ้นเคยกันดีกับคนที่ถูก ‘เชิญ’ ด้วยการหิ้วปีกออกมาจากตึก
ไม่ให้เข้าพบ!
อันนา กานดิศ นักข่าวสาวของ นิว นีเดอแลนด์ ทริบูน นึกไม่ถึงกับประโยคนี้ เธอหน้าชา
ใช่! เธอรู้ เธอมันก็แค่... ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ได้สลักสำคัญอะไรกับ ‘ผู้ชายคนนั้น’ มากมายนัก แต่ให้ตายเธอนึกไม่ถึงว่าเขาจะทำเช่นนี้ เพราะอย่างน้อยครั้งหนึ่ง เธอกับเขาก็ถือว่าเป็น ‘มิตร’ กัน!
ซึ่งตอนนี้อันนารู้แน่แก่ใจ มันไม่ใช่!!
นักข่าวสาวพูดไม่ออกได้แต่ฮึดฮัด จะขยับไปไหนก็ไม่ได้ ทั้งยังอายที่ถูกจ้องจากเหล่าผู้คนที่เดินผ่านไปมา หญิงสาวแหงนหน้ามองเหล่าบอดีการ์ดหน้าหล่อจนคอตั้งบ่า สองมือเท้าสะเอว และใบหน้าเธอร้อนผ่าว มันร้อนวาบไปทั้งเนื้อทั้งตัว ร้อนอย่างกับโดนน้ำร้อนลวกเมื่อโกรธจนลมออกหู จนนึกอยากข่วนหน้าเจ้าของคำสั่ง!
“เชิญมิสกลับไปก่อนนะครับ”
แมนนี่ยังคงเชื้อเชิญ เมื่อรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูคันหรูนั่งแสนสบายแล่นเข้ามาจอดเทียบ หนึ่งในสองลูกน้องของเขาตรงไปเปิดประตูรถออกให้อย่างนอบน้อม ซึ่งผิดกับก่อนหน้านี้ลิบลับที่เธอถูกหิ้วออกมา
เป็นการปฏิบัติแบบสองมาตรฐานที่เท่าเทียม โอเค! ซึ้ง! เอาที่สบายใจนะพ่อคุณ!!
กระนั้นแม้ในใจจะค่อนขอดคนเหล่านี้ ทว่าอันนาก็จำต้องขอร้อง เธอมีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกับผู้ชายคนนั้นที่ไม่ต้องการพบเธอให้ได้ แม้ว่าสำหรับเขาจะไม่สนใจมันเลยก็ตามที
“แมนนี่คะ ฉันขอเวลาแค่สิบนาที ไม่ แค่ห้านาทีก็ได้ ฉันแค่อยากบอกเรื่องสำคัญกับมิสเตอร์เกลนนอน”
หญิงสาวรอดูปฏิกิริยาจากแมนนี่ จอห์นสัน ทว่าเขาก็ยังเงียบเป็นการยืนยัน
“งั้นคุณช่วยโทรศัพท์ขึ้นไปหาเขาได้ไหมล่ะคะ ฉันจะอยู่ตรงนี้ และขอพูดกับเขาแค่สองคำ นะคะ ได้ไหม”
ทว่า... ข้อเสนอสุดท้ายของเธอก็ได้รับการปฏิเสธ “ไม่ได้ครับอันนา”
นักข่าวสาวอ้าปากค้าง แม้เสียงแมนนี่จะอ่อนลง แววตาแสดงว่าเห็นอกเห็นใจเธอยิ่งก็ตาม
“ผมต้องทำตามคำสั่งครับ คุณเฮคเตอร์ยังไม่ต้องการพบคุณในตอนนี้”
และประโยคนี้ก็เหมือนประจานกลายๆ ว่าเธอเป็นผู้หญิงหน้าด้านหน้าทนที่เฝ้าตื๊อผู้ชายโดยไม่ดูสารรูปตัวเอง!
คนฟังเข่นเขี้ยว หุบปากฉับและตั้งท่าจะแว้ดเข้าให้ แต่สุดท้ายก็ชะงัก เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่
“โอเค แล้วเมื่อไหร่จะให้ฉันพบได้คะ” หญิงสาวยอมลงให้ แต่พอแมนนี่ส่ายหน้าเธอก็เม้มปากแน่น ความอดทนที่เหลืออยู่น้อยนิด มันกำลังจะขาดลง “ฟังนะ แมนนี่ จอห์นสัน ที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากมานะคะ แต่ฉันจะไม่มาก็ไม่ได้เพราะมีหลายคนบอกว่าฉันควรมา แล้วเรื่องนี้มันก็สำคัญมาก มากจนฉันต้องแจ้งให้มิสเตอร์เกลนนอนทราบด้วยตัวเอง”
“ครับ ผมเข้าใจ” แมนนี่ผู้ภักดีของ เฮคเตอร์ พี. เกลนนอน ผู้บริหารระดับสูงของเกลนนอนแบงก์รับคำ บอกย้ำ
“แต่คุณเฮคเตอร์ก็ยังไม่ประสงค์จะรับฟังเรื่องสำคัญใดๆที่คุณกำลังจะบอกในตอนนี้”
เหมือนไม้ตีแสกหน้า อันนาหลับตาลง เธอรู้ เธอไม่มีค่าพอที่จะให้เฮคเตอร์ พี. เกลนนอน สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว แต่...ไม่คิดว่าเขาจะทำถึงขนาดนี้
เออ... ก็ได้ จะเอาแบบนี้ก็ได้ เดี๋ยวอันนาจัดให้!
“แมนนี่ช่วยก้มมานี่ด้วย ให้ไว!” เสียงสั่งเฉียบขาด และชายหนุ่มก็ยอมโน้มตัวลงมา อันนาเขย่งปลายเท้าและยกมือป้องปาก “ไปบอกเขาด้วยนะคะ ว่าฉัน...” เสียงนั้นเบาเกินกว่าคนอื่นจะได้ยิน พอพูดจบหญิงสาวก็กลับมายืนตัวตรง เธอสูดลมหายใจเข้าลึก บอกเสียงปกติ “ฉันไม่ได้มาเพื่อจะเรียกร้องเงินทองอะไรจากเขา” เสียงกังวานใสเหมือนเสียงนกฮัมมิ่งเบิร์ดสั่นเครือ ชายหนุ่มผู้ฟังแม้สีหน้ายังเรียบเฉย แต่แววตานั้นแสดงชัดว่าอึดอัด
“ฉันแค่ต้องการให้เขารู้ไว้เท่านั้น ว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นบ้างและเขามีสิทธิ์ที่จะรู้”
หญิงสาวร่างเล็กสูงแค่หนึ่งร้อยห้าสิบเจ็ดเซนติเมตรหลับตาลงสูดลมหายใจเข้าลึก หน้าอกกระเพื่อมแรงด้วยลมหายใจที่สูดเข้าออก ก่อนที่เธอจะลืมตาขึ้น
“ฉันพยายามแล้วนะ”
นักข่าวสาวยกมือขึ้นและชี้หน้าคนที่พูดกับเธอ
“ฉันจะไปและจะไม่มาที่นี่อีก แล้วก็ฝากไปบอกเขาอีกอย่าง” หญิงสาวจิ้มแรงๆบนแผงอกกว้างของบอดีการ์ดตัวโต “บอกมิสเตอร์เกลนนอนด้วยว่า ต่อจากนี้ขอให้เขาสบายใจ เขาจะไม่ได้เห็นหน้าฉัน!”
หญิงสาวยิ้มหยันเยาะ เธอชี้มือขึ้นไปยังตึกชั้นสูงสุด บอกเสียงเบาแทบไม่ได้ยินแต่มันหนักแน่น
“เช่นเดียวกัน อย่าให้เขาไปให้ฉันเห็นหน้า ต่อจากนี้อะไรก็แล้วแต่จะเป็นของฉันคนเดียว เขาไม่มีสิทธิ์!”
อันนาหมุนตัวหันหลังและเดินจากมาโดยเร็ว แม้เสียงของแมนนี่จะร้องเรียกเธอ ทว่านักข่าวสาวไม่สนใจอีกแล้วเธอกำสายกระเป๋าสะพายแน่น ไม่นำพากับรถคันหรูที่จอดรออยู่
“พอกันที ไอ้เรื่องพวกนั้นมันก็แค่ความเพ้อฝัน!”
เสียงหวานพึมพำ รอยเศร้าบนใบหน้าฉายชัดต่างจากเมื่อครู่ลิบลับ ดวงตาคู่สวยมองเห็นหยดน้ำที่รื้นขึ้นมา
ทุกอย่าง ความผิดพลาดนี้มันเกิดขึ้นเมื่อเกือบสามเดือนที่แล้ว เมื่อเธอดันเสนอตัวอยากสัมภาษณ์ เฮคเตอร์ พี. เกลนนอน ไม่น่าเลย ไม่น่าจริงๆ อันนารำพึงในอก และชั่วกะพริบตา น้ำตาที่รื้นก็กลับแห้งผาก หญิงสาวยืดตัวตรง ตามองไปข้างหน้าอย่างทระนง พร้อมบอกกับตัวเองในใจว่า
ช่างสิ ช่างเขา ช่างหัว...ผู้ชายเฮงซวยอย่างเฮคเตอร์ พี. เกลนนอน!
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ก.พ. 2559, 12:35:15 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ก.พ. 2559, 12:35:15 น.
จำนวนการเข้าชม : 2359
| Chapter 1 เหยี่ยวข่าวสาว & (ซีอีโอ)ดาวยั่ว 1/2 >> |
บุลินทร 1 ก.พ. 2559, 19:46:55 น.
พระเอกโดนคนอ่านรุมตื๊บแน่มาแนวนี้
พระเอกโดนคนอ่านรุมตื๊บแน่มาแนวนี้
kaelek 1 ก.พ. 2559, 20:35:57 น.
หึหึ... เฮคเตอร์ในที่สุดนายก็ออกมาแล้ว ร้ายสู้เฮียสรวงได้มั้ยหนอออ
หึหึ... เฮคเตอร์ในที่สุดนายก็ออกมาแล้ว ร้ายสู้เฮียสรวงได้มั้ยหนอออ
Liez 1 ก.พ. 2559, 22:29:02 น.
คู่นี้ ต้องน่ารักแน่ๆเลย
คู่นี้ ต้องน่ารักแน่ๆเลย
แว่นใส 3 ก.พ. 2559, 17:26:30 น.
ท้องล่ะสิ แล้วก็มีเรื่องไม่เข้าใจกันด้วย
ท้องล่ะสิ แล้วก็มีเรื่องไม่เข้าใจกันด้วย
