เปลวไฟในกระแสลม
ชีวิตชายหนุ่ม หล่อ พ่อรวย แต่กลับดวงซวย โชกเลือด ชุ่มเหงื่อ และหยาดน้ำตา แถมฉ่ำรักใคร่เสน่หา เกิดราศีเมถุน ตำราโหราศาสตร์ว่าเกิดในธาตุลม
ชะตาชีวิตผกผันพบเจอเธอ หญิงสาวราศีเมษอันเป็นธาตุไฟ เกิดปลายเดือนมีนา รักเคารพบิดา แต่ดวงชะตาความรักแย่ บิดาไม่อยากฝากอนาคตที่เธอ หากแต่จะยกมรดกให้หลานชาย อันเกิดเป็นลูกของเธอ โดยหาว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไว้ให้
เธอให้มิตรภาพเป็นเพื่อนแท้ ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมแก๊ง ‘เฮอริเคน’ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งค้นเจอ เธอคือคนที่ ‘ใช่’ เขาจึงเหมือนกระแสลมแรง เปลี่ยนแปลงจากมิตรแท้ ร่วมทางสู่คู่ครองชั่วชีวิต
จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง ‘เปลวไฟในกระแสลม’
ชะตาชีวิตผกผันพบเจอเธอ หญิงสาวราศีเมษอันเป็นธาตุไฟ เกิดปลายเดือนมีนา รักเคารพบิดา แต่ดวงชะตาความรักแย่ บิดาไม่อยากฝากอนาคตที่เธอ หากแต่จะยกมรดกให้หลานชาย อันเกิดเป็นลูกของเธอ โดยหาว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไว้ให้
เธอให้มิตรภาพเป็นเพื่อนแท้ ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมแก๊ง ‘เฮอริเคน’ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งค้นเจอ เธอคือคนที่ ‘ใช่’ เขาจึงเหมือนกระแสลมแรง เปลี่ยนแปลงจากมิตรแท้ ร่วมทางสู่คู่ครองชั่วชีวิต
จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง ‘เปลวไฟในกระแสลม’
Tags: กุ๊กกิ๊ก, หวานแหวว, บู๊, แอคชั่น, คอมเมดี้, ตลกขบขัน, ไตรติมา, รวย, หล่อ, เท่ห์,
ตอน: ตอน 2 ข้อแลกเปลี่ยน
..........เป็นประจำทุกคืน ฮิคารุ คามิกิ ชอบมานั่งฟังเพลง แถมมีของขวัญเล็กน้อยมากำนัลเลื่อมลาวัณย์
“รับไว้เถอะครับ ถ้าคุณใส่มันต้องสวยแน่นอนดูเหมาะกับคุณนะครับ”
“ต่างหูฝังเพชรอย่างนี้คงมีราคาไม่น้อย ฉันไม่กล้ารับไว้หรอกค่ะ”
เลื่อมลาวัณย์ปฏิเสธอย่างอ่อนโยน
ฮิคารุยิ่งไม่คิดตัดใจจากเธอ
“ของแค่นี้... ผมมีปัญญาซื้อให้แฟนผมใส่ เก็บเอากลับไป”
ฮายาโตะผลักกล่องต่างหูออกห่างมือของเลื่อมลาวัณย์ ก่อนจะจับมือแฟนสาวให้ลุกไปจากโต๊ะ
“นายน้อยของพวกเราคิดจริงจังกับคุณเลื่อมลาวัณย์ ถ้านายฉลาด... ฉันว่านายตัดใจแล้วหลีกทางให้จะดีกว่า”
“ไปหาเอาใหม่ข้างหน้าเถิด อย่ามาพูดจาหน้าด้าน แสดงว่านายน้อยของพวกแกไม่มีปัญญาหาแฟนเป็นของตัวเองเลยสิท่า”
ไม่มีคำพูดใดโต้ตอบมาจากปากคามิกิ นอกจากจ้องมองด้วยสายตา... ปานประหนึ่งจะกินเลือดกินเนื้อให้ได้
งานเลิกแล้วฮายาโตะพาเลื่อมลาวัณย์มาขึ้นรถ
กลับเจอกลุ่มยากูซ่าซึ่งมีสมุนนับสิบ
แค่ดูกำลังคน... แน่นอนอยู่แล้วว่าฮายาโตะต้องสู้ไม่ได้ แม้เขาจะเก่งคาราเต้ระดับได้รับสายดำ แต่งานนี้คงเกินกำลังไปมากอักโข
“เลื่อมเข้าไปนั่งในรถ พอมีช่องว่างก็รีบขับออกไป ไปแจ้งตำรวจมาช่วยผม”
ฮายาโตะบอกพร้อมส่งกุญแจรถให้
เลื่อมลาวัณย์เข้าไปนั่งในรถ โดยยังไม่สตาร์ทเครื่องยนต์
ตัวรถทั้งด้านหน้าและหลัง... ตกอยู่ในวงล้อมของลูกสมุนยากูซ่า ทำให้ไม่สามารถขับผ่านออกไปได้
“รู้ใช่ไหมว่าควรทำยังไง ส่งผู้หญิงมาให้ฉัน อย่าคิดสู้เลยเห็นๆ อยู่ว่าแกต้องตายแน่”
“ไม่กลัวโว้ย”
สิ้นคำตะโกนต้ตอบกับหัวหน้ายากูซ่าคามิกิ ฮายาโตะทั้งเตะทั้งถีบ...
พวกสมุนยากูซ่าแตกกลุ่มกระจายออกไปและเข้าไม่ถึงตัวเขา
หลายคนตัวเล็กกว่าจึงสู้ฮายาโตะไม่ได้โดนกระทืบจนจุกไปตามกัน
เหลือแต่พวกตัวโตไม่กี่คนที่ดาหน้าเข้ามารุม
โดนถีบทางข้างหลังฮายาโตะจึงกระเด็นล้มคว่ำหน้า แว่นสายตาตกกระเด็นไป ตัวเขารีบลุกแค่คุกเข่ายังไม่ทันทรงตัวยืนก็โดนเตะปลายคางถึงกับเห็นดาวพราวระยิบระยับ
เมื่อพลาดท่าจึงเจอยำตีนไม่รู้ของใครเป็นของใครโดนกระทืบจนน่วมไปทั้งตัว
คามิกิเข้ามาเหยียบหลัง ทำให้ฮายาโตะต้องนอนคว่ำอยู่ในท่านั้น
“นี่ปืน... มีลำกล้องเก็บเสียง รู้ไหมถ้าฉันลั่นไกใครบ้างจะได้ยินเสียงปืน แต่ที่แน่ๆ ไอ้ลูกตะกั่วนี่มันจะแล่นเข้าสมองของนายกระจุยซะก่อน”
คามิกิพูดพลางจ่อปืนที่ศีรษะฮายาโตะ
เห็นเท่านั้น... เลื่อมลาวัณย์ทนดูอยู่เพียงในรถไม่ได้ รีบลงมาห้ามทันที
“ขอร้องล่ะไว้ชีวิตเขาเถิด อย่าฆ่าเขา ถ้าคุณอยากฆ่าขอให้ฆ่าฉันแทนเถอะ ฉันทนมีชีวิตอยู่ไม่ได้ ถ้าเขาตาย...”
เสียงวิงวอนสั่นด้วยหวั่นกลัวเกรง อีกทั้งน้ำตาเอ่อคลอยามขอร้องให้ไว้ชีวิตคนรัก ดูสะท้อนใจให้นึกสงสารสำหรับใครที่ใจอ่อนมีเมตตาปรานี
แต่นั่นไม่ใช่ใจที่ไร้ปรานีของหัวหน้ายากูซ่าอย่างคามิกิ
“รู้สึกจะรักกันมากเหลือเกินนะ ถ้าคุณเลื่อมไม่อยากให้มันตาย ผมจะไม่ฆ่า แต่มีข้อแลกเปลี่ยน...”
“ข้อแลกเปลี่ยนอะไรคะ”
“ตัวคุณ... ต้องแต่งงานกับผม ผมจะยกย่องคุณเลื่อมเป็นเมีย เหนือผู้หญิงทุกคนของผม”
ข้อแลกเปลี่ยนที่บีบคั้นชี้เป็นชี้ตายในเวลาคับขันเช่นนี้ เลื่อมลาวัณย์จำเป็นต้องตัดสินใจ...
“คุณคามิกิคิดจริงจังกับฉัน แน่หรือ?”
“แน่สิ เพราะฉันรักเธอตั้งแต่แรกรู้จัก แม้เธอจะมีแฟนแต่ฉันไม่อาจตัดใจ ฉันไม่เข้าใจ... ทำไมต้องเฝ้าคิดถึงแต่เธอ ถึงตอนนี้เธอไม่รักฉัน แต่ฉันเชื่อ... ถ้าเราได้อยู่ด้วยกัน ฉันจะทำให้เธอรักและเลี้ยงดูให้เธออยู่อย่างมีความสุข”
“เลื่อมอย่ายอมแต่งงานกับมัน ฉันยอมตายเพื่อเธอ ไม่มีวันยกเธอให้มันเป็นอันขาด คามิกิ... แกสารภาพรักกับผู้หญิงที่มีแฟนแล้ว ไอ้หน้าด้าน...”
จากคำด่าของฮายาโตะทำให้คามิกิบันดาลโทสะ กระทืบเท้าลงกลางหลังฮายาโตะเต็มแรง จนร้องลั่น...
“อ้าาาก...”
“อย่าทำร้ายเขา ถ้าคุณสัญญากับฉันจะไม่ทำร้ายไม่ฆ่าเขา ฉันจะยอมแต่งงานกับคุณ”
เธอรีบร้องห้ามจนลนลาน
“ฉันให้สัญญา จะไม่ฆ่า ไม่ทำร้ายฮายาโตะ ถ้าเธอยอม...”
“ไม่... เลื่อมอย่ายอมแต่งงานกับมัน แค่ก...”
ฮายาโตะร้องห้าม น้ำเสียงไอปะปนด้วยสำลักความจุกเจ็บ!
“ตกลงค่ะ ฉันยอมแต่งงานกับคุณคามิกิ”
เลื่อมลาวัณย์เอ่ยรับปาก ไม่ฟังเสียงค้านจากฮายาโตะ
นั่นทำให้คามิกิยิ้มอย่างพอใจ
“หึ หึ... ถ้าอย่างนั้นก็ลาก่อนนะไอ้แฟนเก่า คุณเลื่อมต้องเป็นเมียผมไปตลอดชีวิต ...ไปกับผมเถอะ”
คามิกิจับแขนเลื่อมลาวัณย์กึ่งดึงกึ่งลาก ฉุดให้เดินไปพร้อมกับเขา
เธอร้องไห้ออกมา ได้แค่บอกลา...
“ลาก่อนคุณฮาย...”
ฮายาโตะชันกายลุกขึ้นได้ พยายามจะเดินตาม
แต่กลับโดนสมุนยากูซ่าเตะสกัด
ร่างสะบักสะบอมจากที่ถูกซ้อม ต้องล้มคว่ำอีกคราว ทนฝืนรวบรวมเรี่ยวแรงพยายามจะลุกขึ้นอีกครา หากแต่ไม่สามารถลุกขึ้นไหว... เอื้อมมือไม่ถึงกันอีกแล้ว
“คุณสัญญากับฉันแล้ว จะไม่ทำร้ายเขา”
เลื่อมลาวัณย์ประท้วง
คามิกิให้ต้องร้อนใจ สั่งห้ามลูกสมุนทันที
“เฮ้ย... พวกเรากลับ ปล่อยมันไว้อย่างนั้นแหละ”
สิ้นเสียงสั่งจากหัวหน้า พวกลูกสมุนพากันกลับไปขึ้นรถ
ปล่อยทิ้งฮายาโตะไว้กับความเจ็บใจที่ไร้ทางสู้ ได้แต่กำมือเอากำปั้นทุบพื้นดินระบายแค้น... จนเจ็บมือเป็นรอยแดงห้อเลือด
..........ประเทศไทย กรุงเทพมหานคร
ปลายมีนา เถาทองวิวัฒนา เป็นบุตรสาวคนเดียวของคุณ มาลัยวรรณ เถาทองวิวัฒนา ภรรยาแต่งเพียงหนึ่งเดียวของคุณคล้ายพิพัฒน์ เถาทองวิวัฒนา
เพราะความสวยโดดเด่นเหนือภรรยาทุกคน แถมด้วยอัธยาศัยอันดีงาม จึงได้รับยกย่องโดยการแต่งงานด้วย
ภรรยานอกสมรสคนก่อนคือคุณ จันทรา มีลูกสาวด้วยกันชื่อ ปลายนภางค์ เถาทองวิวัฒนา เกิดก่อนปลายมีนาสี่ปี
แม้จะเกิดจากต่างมารดา แต่เป็นพี่น้องที่เข้ากันได้ดี ไม่มีความเกลียดชังต่อกัน แค่อิจฉาประปรายบ้างพอยอมรับกันได้
“นี่... คุณพ่อซื้อคอนโดหรู ราคาตั้งยี่สิบหกล้านให้พี่แล้ว ปลายล่ะ? คุณพ่อให้อะไรบ้าง”
“ไม่ได้ให้นี่ ปลายยังเด็กเกินไปมั้ง”
ปลายมีนาตอบ ไม่ใส่ใจเรื่องสมบัติพัสถาน กำลังเตะกระสอบทราย ซ้อมมวยไทยในห้องยิมของบ้าน
ไม่ได้เตรียมไปเตะต่อยกับใครที่ไหน แต่เพื่อระบายอารมณ์ตึงเครียด...
“เด็กอาไร้... ได้ข่าวมีหนุ่มมาคอยตามรับตามส่งทุกวัน เป็นพี่ชายยัยนงนภัสซี้ของเธอเอง นั่นนะแฟนใช่หรือเปล่า”
“แหม... รู้ดีจริงนะ แต่ต่อไปคงไม่มีอีกแล้ว”
“อกหักถูกสลัดรัก? มิน่าล่ะ... ถึงมาเตะกระสอบทรายอย่างเอาเป็นเอาตาย”
“อย่าเดามั่วสิพี่นภางค์ นั่นไม่ใช่แฟน ปลายไม่ได้รักไม่ได้ชอบแต่แรกแล้ว เขามาชอบปลายเองต่างหาก ปลายอึดอัดตั้งแต่แรก ไม่กล้าบอกว่าปลายคิดกับเขาแค่นับถือเหมือนพี่ชาย ตอนนี้เลยโล่งใจแล้ว เพราะเขาเพิ่งมีแฟนไป”
“เสียดายหรือเปล่าล่ะ”
“เปล่าเลย”
“แล้วมีเรื่องคับแค้นใจอะไร บอกพี่สาวคนนี้ได้นะจ๊ะ”
“คุณพ่อบอกว่า... หาคู่หมั้นไว้ล่วงหน้าสำหรับปลายแล้ว มันเร็วเกินไป ปลายไม่อยากคิดเรื่องนี้เลย กลุ้ม...”
“หนุ่มที่ว่านั่นเป็นใครกันล่ะ”
“ไม่รู้ แต่ปลายอยากไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่ญี่ปุ่น ถ้าเป็นอย่างนี้คุณพ่อคงไม่ยอมให้ไป”
“ทำไมถึงอยากไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นล่ะ”
“คือ... ปลายชอบพระเอกการ์ตูนญี่ปุ่น”
เสียงอ่อยๆ จากปากเด็กสาว ...เล่นเอาพี่สาวขำกลิ้ง
“ก๊าาาก... ฮะ ฮะ ฮะ... ขำเป็นบ้า แล้วจะเอามาเป็นแฟนได้ไง เชื่อแล้วล่ะความคิดเธอยังเด็กอยู่จริง”
..........ห้องชุดสุดหรูในคอนโดที่มีชื่อปลายนภางค์เป็นเจ้าของนั้น มีพื้นที่ใช้สอยไม่น้อยกว่าร้อยตารางเมตร สองห้องนอนสองห้องน้ำตั้งอยู่บนถนนเจริญกรุง ถนนสายเศรษฐกิจซึ่งการจราจรคับคั่ง
เมื่อปลายนภางค์มีคอนโดหรู ปลายมีนาย่อมอยากมาเที่ยวแบบค้างคืนด้วย
“จะฟ้องคุณพ่อ พี่นภางค์แอบอยู่กินก่อนแต่งกับแฟน ทั้งกำลังเรียนมหาลัยยังไม่จบเลย”
“เด็กบ้า เข้าใจผิดแล้ว แค่คบกันผิวเผิน ไม่ได้มีอะไรซักหน่อย”
“โกหก เสื้อที่เขาใส่ ปลายเคยเห็นอยู่ในตู้เสื้อผ้าของพี่นภางค์ รถที่พี่นภางค์บอกเพื่อนให้ยืมขับเล่น พี่พรหมบอกปลายแล้วว่า... เขาดาวน์รถคันนั้นให้พี่นภางค์ ถ้าไม่มีอะไรกัน ทำไมยอมทุ่มเทขนาดนั้น ยอมรับสารภาพมาซะดีๆ”
“ยอมรับก็ได้ จะเอาอะไรค่าปิดปาก ไม่ให้บอกคุณพ่อ”
“ค่าปิดปากรึ? เอางี้ดีกว่า ช่วยให้ปลายได้ไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น ช่วยพูดกับคุณพ่อให้ที เพราะคุณแม่ทำวางเฉยไม่ช่วยปลายเลย พี่นภางค์ต้องช่วยปลายนะ”
“อืม... จะว่าไปมันก็น่าช่วยอยู่หรอก เพราะเธอจะได้ห่างๆ คุณพ่อบ้าง เดี๋ยวคุณพ่อสนิทกับเธอมากเกินไป จะยกสมบัติให้เธอเสียหมดคนเดียว”
“งกจริงพี่นภางค์ ตกลงจะช่วยไหมนี่”
“พี่พูดเล่นน่า ถ้าอยากไปญี่ปุ่นจริง พี่จะช่วยพูดกับคุณพ่อให้”
..........ปลายนภางค์ไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังปลายมีนา เรื่องอยู่กินกับพรหมมินทร์อีกต่อไป เขาจึงเข้ามาอยู่ได้แม้มีปลายมีนาอยู่ด้วย
และนั่นทำให้ปลายมีนาได้รู้จักเพื่อนของพรหมมินทร์
ชื่อ ชาญวิทย์ เป็นชายหนุ่มบุคลิกดี มีนิสัยเจ้าชู้ได้มาตรฐานหนุ่มไทย ชอบแวะเวียนมาเยี่ยมเยียน โดยติดสอยห้อยตามพรหมมินทร์บ้าง มาด้วยตัวเองบ้าง
“พี่นภางค์... ปลายไม่ค่อยชอบหน้าพี่ชาญคนนี้เลย แอบเป็นกิ๊กกะพี่นภางค์หรือเปล่า เทียวไปเทียวมาบ่อยจริง ชอบชมพี่นภางค์ว่าสวย... น่ารักอย่างโน้นอย่างนี้”
“แหม... ใครว่าล่ะ ไม่รู้ตัวเองหรือไง เขาชอบเอ๊าะๆ อย่างปลายต่างหาก เขาบอกพี่ว่าสนใจปลายเป็นพิเศษ ที่เขาชมพี่เพื่อประจบเอาใจ อยากสมัครเป็นน้องเขย”
“เหรอ... ไม่รู้นี่ เห็นทำตาหวานมองพี่นภางค์ทีมองปลายที นึกว่ากะจะเป็นพระยาเทครัว”
ไตรติมา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ก.พ. 2559, 20:19:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 พ.ย. 2561, 18:27:03 น.
จำนวนการเข้าชม : 912
| << ตอน 1 บทนำ | ตอน 3 สาวน้อยนักเตะ >> |