เพียงขวัญ (สนพ.Princess)
ประก๊าศประกาศ
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
Tags: เพียงขวัญ,ไหมขวัญ,รดามณี,เกศมณี,มายา,นิยายรัก,โรแมนติก,แมย,เกย์,เข้าใจผิด,พริ้นเซส,สถาพร
ตอน: ตอนที่ 10 การกระทำมันฟ้อง 50%
สิบ
การกระทำมันฟ้อง
ดารินทร์เดินมาหยุดหน้าห้องทำงานของสรัลตามที่พนักงานบอก มือบางยกขึ้นจะเคาะประตูตามมารยาท แต่พอนึกถึงเรื่องที่ได้ยินในห้องน้ำเธอก็โยนคำว่า ‘มารยาท’ ทิ้งไปจนหมด แล้วลดมือลงมาที่ลูกบิดประตู ปรากฏว่ามันไม่ได้ล็อก เธอจึงค่อยๆ บิดและดันประตูให้แง้มจนเห็นว่าคนที่อยู่ในห้องทำอะไรกันอยู่ และภาพที่เธอเห็นก็ทำเอาเธอยืนนิ่งเพราะช็อก
เวธน์บรรจงสวมมงกุฎดอกไม้ให้สรัลอย่างอ่อนโยน จากนั้นก็จับคนหน้าสวยหมุนไปหมุนมาแล้วเอ่ยปากชมว่า
‘คิดแล้วว่าดอกไม้น่ะเหมาะกับแก’ เวธน์เอ่ยชมคนที่ยืนทำหน้าบึ้งด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะใช้มือประคองใบหน้าสวยนั้นให้เงยขึ้นแล้วบิดซ้ายบิดขวาอย่างพิจารณา แต่สรัลรู้สึกเหมือนโดนตะปบจนแน่นมากกว่า
‘สวยซะจนอยากจะขอแต่งงาน’
‘อย่าพูดเพราะคะนองปาก เดี๋ยวได้ซวยกันหมด’ สรัลปัดข้อมือใหญ่ของเพื่อนที่ชอบทำเป็นเล่นตลอดเวลาออก พลางเอ่ยปากเตือนเพราะเขาโดนจนชิน สำหรับเวธน์เมื่อก่อนอาจจะแกล้งเอาสนุกอย่างเดียว แต่เพื่อนของเขากำลังจะแต่งงาน เกิดมีคนที่ไม่รู้จริงเห็นแล้วเอาไปพูดต่ออาจจะ ‘ซวย’
แต่คนที่ยังไม่รู้ตัวว่าจะ ‘ซวย’ กลับยังเล่นสนุกไม่เลิก ยังคงพูดอย่างคะนองปาก
‘แต่งงานกันไหม มัน...’ คำว่า ‘จะซวยตรงไหน’ ของเวธน์ถูกกลืนคงคอเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
‘คุณอ้อน!/คุณอ้อน!’ สองหนุ่มอุทานชื่อเจ้าของร่างบางที่ยืนอยู่หน้าประตูด้วยความตกใจ
เวธน์หันกลับไปที่โต๊ะทำงานของเพื่อนแล้วเก็บกระดาษที่วางเกลื่อน ขณะที่สรัลรีบวิ่งอ้อมโต๊ะไปเก็บกระดาษพวกนั้นลงลิ้นชักราวกับกำลังซ่อนบางอย่างจากคนที่เพิ่งมาเยือนถึงห้อง
‘มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ’ เวธน์ที่วางสีหน้าไม่ถูกเอ่ยถามแฟนสาว พลางเดินเข้าไปโอบไหล่บาง
ดารินทร์มองหน้าแฟนหนุ่มก่อนจะปรายตามองสรัลอย่างจับผิดแล้วเบือนหน้าหนี พยายามควบคุมทุกอย่างให้ปกติที่สุดแม้กระทั่งน้ำเสียง
‘เพิ่งมาถึงน่ะค่ะ ทำอะไรกันอยู่คะเนี่ย’
‘เอ่อ...มาคุยเรื่อง...เอ่อ...เรื่องไอ้นี่น่ะครับ” เวธน์หยิบมงกุฎดอกไม้ที่ถูกวางทิ้งไว้บนโต๊ะขึ้นมาแก้ปัญหาเฉพาะหน้า
สรัลเห็นแล้วถึงกับยกมือขึ้นนวดขมับ ถ้าจะคุยเรื่องนี้เขาจำเป็นต้องลากมันขึ้นมาบนห้องทำงานเลยหรือ และอีกอย่างคนที่ยกการตัดสินใจเด็ดขาดให้ว่าที่เจ้าสาวไปแบบเบ็ดเสร็จเนี่ยนะจะมาสนใจกับอีแค่มงกุฎดอกไม้ พูดไม่คิด
‘ไอ้นี่ทำไมหรือคะ’ มือบางเอื้อมไปคว้ามงกุฎดอกไม้ในมือแฟนหนุ่มมาพลิกดู
‘สวยดีค่ะ’ เธอเอ่ยปากชม
‘คือผมคิดว่าถ้าจะให้เข้ากับธีมของงาน คุณอ้อนน่าจะสวมมงกุฎดอกไม้ด้วยน่ะครับ’ เมื่อเลี่ยงไม่ได้สรัลจำต้องยอมช่วยเพื่อนแถ จริงๆ เขาก็ตั้งใจไว้อยู่แล้ว เพียงแต่ว่าเขาจะรอให้ชุดที่กำลังออกแบบตัดเย็บเสร็จก่อน จากนั้นค่อยมาออกแบบมงกุฎดอกไม้ที่จะใช้ในวันงานให้เข้ากับชุดน่าจะง่ายกว่า
‘อ๋อค่ะ ให้คุณขวัญจัดการเลยแล้วกันนะคะ เอาแบบที่คิดว่าเข้ากับชุดน่ะค่ะ’
การที่ดารินทร์เข้าใจง่ายและไม่ติดใจสงสัยกับท่าที่มีพิรุธนั้น ทำให้ทั้งสรัลและเวธน์แอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
‘ได้ครับ ส่วนอันนี้ของลูกค้าที่สั่งทำเอาไว้ ขอเอาไปเก็บนะครับ’
ดารินทร์ยื่นมงกุฎดอกไม้คืนให้หนุ่มหน้าสวย แล้วหันมาถามแฟนหนุ่ม
‘เรากลับกันได้หรือยังคะ’
‘กลับครับกลับ แล้วเจอกันนะโว้ย ขอบใจมาก’ เวธน์ไม่รอช้า อาศัยโอกาสที่จะหลุดพ้นจากสถานการณ์ชวนให้อึดอัดใจนี้ เขาเลยรีบบอกลาเพื่อนรักแล้วพาแฟนสาวกลับทันทีตามคำขอ
‘ยินดี แล้วเจอกัน’ สรัลตะโกนตามหลัง เมื่อรักทั้งสองเดินลับตาไป ร่างสูงก็ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้พลางพ่นลมออกจากปาก ก่อนจะหยิบกระดาษที่ตนเพิ่งยัดใส่ลิ้นชักไม่กี่นาทีขึ้นมาดู
เพื่อนรักของเขาอยากเซอร์ไพรส์เจ้าสาวในงานแต่ง เขาก็เลยจัดให้ ตอนที่อยู่กันตามลำพังเลยบอกเวธน์ว่าเรื่องเซอร์ไพรส์ที่เวธน์ได้บอกความต้องการคร่าวๆ นั้น เขาลองเอามาทำเป็นลำดับขั้นตอนเสร็จแล้ว แต่ไม่คิดว่าไอ้คนต้นคิดจะอยากดูผลงานเดี๋ยวนั้น เพราะเห็นว่าแฟนสาวไปเข้าห้องน้ำ และปกติผู้หญิงก็เข้าห้องน้ำนานอยู่แล้ว คิดว่าแค่ดูเฉยๆ คงกลับมาข้างล่างทัน แต่กลายเป็นว่าไม่ทัน และเกือบโดนจับได้
ดีที่ดารินทร์ไม่ใช่คนคิดมาก...หรือคิดอยู่แต่ไม่แสดงออกนะ หวังว่าคงจะเป็นอย่างแรก ไม่งั้น ‘ความซวย’ ของแท้คงมาเยือน
“จากที่แกเล่ามาก็น่าคิดนะ” ปราณปริยาเปรยขึ้นด้วยสีหน้าเป็นกังวล หลังจากฟังเรื่องราวของเวธน์และสรัลจากปากของเพื่อนรัก
“มากๆ เลยละ หลังจากวันนั้นมาฉันก็คอยจับตาคุณเวธน์เขาเป็นพิเศษ”
“แต่ก็ไม่เจอพิรุธอะไร”
“ใช่ ทั้งๆ ที่ฉันพยายามเข้าเว็บเซิร์ชหาวิธีดูผู้ชายว่าเป็นแมนหรือเกย์แล้วนะ คือฉันลองมาทุกวิธีแล้ว พยายามสังเกตตามที่บอกในเว็บ หรือแม้แต่แกล้งทดสอบ แต่คุณเวธน์ก็ไม่มีหลุดเลย”
ดารินทร์บอกอย่างอับจนหนทาง ไม่ใช่ว่าอยากจับให้ได้ว่าแฟนหนุ่มเป็นเกย์ แต่อยากพิสูจน์ว่าเขาเป็นไหม เมื่อข้อมูลและสารพัดสิ่งที่เธอนำมาทดสอบแฟนหนุ่ม ผลที่ออกมาคือเขาก็เป็นผู้ชายแมนๆ ทว่าภาพที่เธอเห็นกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อสัปดาห์ก่อนช่างขัดแย้งกันจนตอนนี้เธอสับสนไปหมด เลยต้องวิ่งโร่มาหาปราณปริยาในฐานะคนที่มีประสบการณ์เรื่องนี้มาก่อน
“เขาอาจจะไม่ได้เป็นก็ได้มั้ง ฉันหมายถึงคุณเวธน์” หญิงสาวพยายามปลอบเพื่อน “แต่คุณสรัลนั่น ฉันไม่แน่ใจ หรือแกว่าไง”
“ฉันก็ว่าอย่างนั้น ทั้งบุคลิก หน้าตา และการแต่งตัวที่ดูเนี้ยบและสำอาง จนบางครั้งผู้หญิงอย่างฉันยังอาย อีกอย่าง เรื่องที่ฉันได้ยินจากพนักงานในร้านเขาพูดอีก ฉันว่าชัวร์แน่ๆ แล้ว คุณเวธน์...” เมื่อคิดถึงแฟนหนุ่มทำให้ดารินทร์ลดเสียงลงอย่างทำใจรับไม่ค่อยจะได้ ก็ถ้าบอกว่าสรัลเป็นเกย์ แล้วว่าที่เจ้าบ่าวเธอล่ะ เธอเห็นภาพเต็มตา
“ใจเย็นๆ เขาอาจจะแค่เผลอ” เป็นคำปลอบที่คิดได้ในตอนนี้เท่านั้น
‘ถ้าเขาเป็นผู้ชายเต็มร้อย ไม่มีทางเผลอหรอก นอกเสียจากว่าจะไม่รู้อย่างสาวประเภทสองที่แปลงเพศแล้วอะไรเทือกนั้น แต่กรณีของสรัล ภายนอกยังเป็นผู้ชาย แม้จะหน้าสวยก็เถอะ จึงไม่น่าเป็นการเผลอ’
“หรือเป็นอยู่แล้ว แต่ปกปิดตัวเองไม่ให้คนอื่นรู้ เลยจะแต่งงานกับฉันบังหน้า ฉันพยายามไม่คิดนะว่าหลังจากแต่งงานไปแล้ว ฉันอยู่บ้านทำหน้าที่แม่บ้านเต็มที่ ขณะที่สามีแอบไปกิ๊กกับผู้ชายด้วยกัน คือ...ฉันรับไม่ได้...” ยิ่งพูดดารินทร์ก็ยิ่งสติแตก รู้ตัวเลยว่าไม่อาจผ่านเรื่องราวนี้ไปได้เพียงลำพังแน่
“แกมีประสบการณ์แกต้องช่วยฉันนะยายป่าน แกดูรู้ใช่ไหม”
ปราณปริยาสะดุ้งโหยง ชี้หน้าตัวเองอย่างคนไม่มีความเชื่อมั่นเลยแม้แต่นิดเดียว
“ฉันไม่ได้มีเรดาร์สแกนเกย์นะแก และเคสของฉันก็เป็นฝ่ายนั้นที่เดินมาสารภาพเองด้วย”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่ http://www.satapornbooks.co.th/SPBecommerce/product_details/3389/%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D
E-book : https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTgyNTMyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMzQ1NzkiO30
การกระทำมันฟ้อง
ดารินทร์เดินมาหยุดหน้าห้องทำงานของสรัลตามที่พนักงานบอก มือบางยกขึ้นจะเคาะประตูตามมารยาท แต่พอนึกถึงเรื่องที่ได้ยินในห้องน้ำเธอก็โยนคำว่า ‘มารยาท’ ทิ้งไปจนหมด แล้วลดมือลงมาที่ลูกบิดประตู ปรากฏว่ามันไม่ได้ล็อก เธอจึงค่อยๆ บิดและดันประตูให้แง้มจนเห็นว่าคนที่อยู่ในห้องทำอะไรกันอยู่ และภาพที่เธอเห็นก็ทำเอาเธอยืนนิ่งเพราะช็อก
เวธน์บรรจงสวมมงกุฎดอกไม้ให้สรัลอย่างอ่อนโยน จากนั้นก็จับคนหน้าสวยหมุนไปหมุนมาแล้วเอ่ยปากชมว่า
‘คิดแล้วว่าดอกไม้น่ะเหมาะกับแก’ เวธน์เอ่ยชมคนที่ยืนทำหน้าบึ้งด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะใช้มือประคองใบหน้าสวยนั้นให้เงยขึ้นแล้วบิดซ้ายบิดขวาอย่างพิจารณา แต่สรัลรู้สึกเหมือนโดนตะปบจนแน่นมากกว่า
‘สวยซะจนอยากจะขอแต่งงาน’
‘อย่าพูดเพราะคะนองปาก เดี๋ยวได้ซวยกันหมด’ สรัลปัดข้อมือใหญ่ของเพื่อนที่ชอบทำเป็นเล่นตลอดเวลาออก พลางเอ่ยปากเตือนเพราะเขาโดนจนชิน สำหรับเวธน์เมื่อก่อนอาจจะแกล้งเอาสนุกอย่างเดียว แต่เพื่อนของเขากำลังจะแต่งงาน เกิดมีคนที่ไม่รู้จริงเห็นแล้วเอาไปพูดต่ออาจจะ ‘ซวย’
แต่คนที่ยังไม่รู้ตัวว่าจะ ‘ซวย’ กลับยังเล่นสนุกไม่เลิก ยังคงพูดอย่างคะนองปาก
‘แต่งงานกันไหม มัน...’ คำว่า ‘จะซวยตรงไหน’ ของเวธน์ถูกกลืนคงคอเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
‘คุณอ้อน!/คุณอ้อน!’ สองหนุ่มอุทานชื่อเจ้าของร่างบางที่ยืนอยู่หน้าประตูด้วยความตกใจ
เวธน์หันกลับไปที่โต๊ะทำงานของเพื่อนแล้วเก็บกระดาษที่วางเกลื่อน ขณะที่สรัลรีบวิ่งอ้อมโต๊ะไปเก็บกระดาษพวกนั้นลงลิ้นชักราวกับกำลังซ่อนบางอย่างจากคนที่เพิ่งมาเยือนถึงห้อง
‘มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ’ เวธน์ที่วางสีหน้าไม่ถูกเอ่ยถามแฟนสาว พลางเดินเข้าไปโอบไหล่บาง
ดารินทร์มองหน้าแฟนหนุ่มก่อนจะปรายตามองสรัลอย่างจับผิดแล้วเบือนหน้าหนี พยายามควบคุมทุกอย่างให้ปกติที่สุดแม้กระทั่งน้ำเสียง
‘เพิ่งมาถึงน่ะค่ะ ทำอะไรกันอยู่คะเนี่ย’
‘เอ่อ...มาคุยเรื่อง...เอ่อ...เรื่องไอ้นี่น่ะครับ” เวธน์หยิบมงกุฎดอกไม้ที่ถูกวางทิ้งไว้บนโต๊ะขึ้นมาแก้ปัญหาเฉพาะหน้า
สรัลเห็นแล้วถึงกับยกมือขึ้นนวดขมับ ถ้าจะคุยเรื่องนี้เขาจำเป็นต้องลากมันขึ้นมาบนห้องทำงานเลยหรือ และอีกอย่างคนที่ยกการตัดสินใจเด็ดขาดให้ว่าที่เจ้าสาวไปแบบเบ็ดเสร็จเนี่ยนะจะมาสนใจกับอีแค่มงกุฎดอกไม้ พูดไม่คิด
‘ไอ้นี่ทำไมหรือคะ’ มือบางเอื้อมไปคว้ามงกุฎดอกไม้ในมือแฟนหนุ่มมาพลิกดู
‘สวยดีค่ะ’ เธอเอ่ยปากชม
‘คือผมคิดว่าถ้าจะให้เข้ากับธีมของงาน คุณอ้อนน่าจะสวมมงกุฎดอกไม้ด้วยน่ะครับ’ เมื่อเลี่ยงไม่ได้สรัลจำต้องยอมช่วยเพื่อนแถ จริงๆ เขาก็ตั้งใจไว้อยู่แล้ว เพียงแต่ว่าเขาจะรอให้ชุดที่กำลังออกแบบตัดเย็บเสร็จก่อน จากนั้นค่อยมาออกแบบมงกุฎดอกไม้ที่จะใช้ในวันงานให้เข้ากับชุดน่าจะง่ายกว่า
‘อ๋อค่ะ ให้คุณขวัญจัดการเลยแล้วกันนะคะ เอาแบบที่คิดว่าเข้ากับชุดน่ะค่ะ’
การที่ดารินทร์เข้าใจง่ายและไม่ติดใจสงสัยกับท่าที่มีพิรุธนั้น ทำให้ทั้งสรัลและเวธน์แอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
‘ได้ครับ ส่วนอันนี้ของลูกค้าที่สั่งทำเอาไว้ ขอเอาไปเก็บนะครับ’
ดารินทร์ยื่นมงกุฎดอกไม้คืนให้หนุ่มหน้าสวย แล้วหันมาถามแฟนหนุ่ม
‘เรากลับกันได้หรือยังคะ’
‘กลับครับกลับ แล้วเจอกันนะโว้ย ขอบใจมาก’ เวธน์ไม่รอช้า อาศัยโอกาสที่จะหลุดพ้นจากสถานการณ์ชวนให้อึดอัดใจนี้ เขาเลยรีบบอกลาเพื่อนรักแล้วพาแฟนสาวกลับทันทีตามคำขอ
‘ยินดี แล้วเจอกัน’ สรัลตะโกนตามหลัง เมื่อรักทั้งสองเดินลับตาไป ร่างสูงก็ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้พลางพ่นลมออกจากปาก ก่อนจะหยิบกระดาษที่ตนเพิ่งยัดใส่ลิ้นชักไม่กี่นาทีขึ้นมาดู
เพื่อนรักของเขาอยากเซอร์ไพรส์เจ้าสาวในงานแต่ง เขาก็เลยจัดให้ ตอนที่อยู่กันตามลำพังเลยบอกเวธน์ว่าเรื่องเซอร์ไพรส์ที่เวธน์ได้บอกความต้องการคร่าวๆ นั้น เขาลองเอามาทำเป็นลำดับขั้นตอนเสร็จแล้ว แต่ไม่คิดว่าไอ้คนต้นคิดจะอยากดูผลงานเดี๋ยวนั้น เพราะเห็นว่าแฟนสาวไปเข้าห้องน้ำ และปกติผู้หญิงก็เข้าห้องน้ำนานอยู่แล้ว คิดว่าแค่ดูเฉยๆ คงกลับมาข้างล่างทัน แต่กลายเป็นว่าไม่ทัน และเกือบโดนจับได้
ดีที่ดารินทร์ไม่ใช่คนคิดมาก...หรือคิดอยู่แต่ไม่แสดงออกนะ หวังว่าคงจะเป็นอย่างแรก ไม่งั้น ‘ความซวย’ ของแท้คงมาเยือน
“จากที่แกเล่ามาก็น่าคิดนะ” ปราณปริยาเปรยขึ้นด้วยสีหน้าเป็นกังวล หลังจากฟังเรื่องราวของเวธน์และสรัลจากปากของเพื่อนรัก
“มากๆ เลยละ หลังจากวันนั้นมาฉันก็คอยจับตาคุณเวธน์เขาเป็นพิเศษ”
“แต่ก็ไม่เจอพิรุธอะไร”
“ใช่ ทั้งๆ ที่ฉันพยายามเข้าเว็บเซิร์ชหาวิธีดูผู้ชายว่าเป็นแมนหรือเกย์แล้วนะ คือฉันลองมาทุกวิธีแล้ว พยายามสังเกตตามที่บอกในเว็บ หรือแม้แต่แกล้งทดสอบ แต่คุณเวธน์ก็ไม่มีหลุดเลย”
ดารินทร์บอกอย่างอับจนหนทาง ไม่ใช่ว่าอยากจับให้ได้ว่าแฟนหนุ่มเป็นเกย์ แต่อยากพิสูจน์ว่าเขาเป็นไหม เมื่อข้อมูลและสารพัดสิ่งที่เธอนำมาทดสอบแฟนหนุ่ม ผลที่ออกมาคือเขาก็เป็นผู้ชายแมนๆ ทว่าภาพที่เธอเห็นกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อสัปดาห์ก่อนช่างขัดแย้งกันจนตอนนี้เธอสับสนไปหมด เลยต้องวิ่งโร่มาหาปราณปริยาในฐานะคนที่มีประสบการณ์เรื่องนี้มาก่อน
“เขาอาจจะไม่ได้เป็นก็ได้มั้ง ฉันหมายถึงคุณเวธน์” หญิงสาวพยายามปลอบเพื่อน “แต่คุณสรัลนั่น ฉันไม่แน่ใจ หรือแกว่าไง”
“ฉันก็ว่าอย่างนั้น ทั้งบุคลิก หน้าตา และการแต่งตัวที่ดูเนี้ยบและสำอาง จนบางครั้งผู้หญิงอย่างฉันยังอาย อีกอย่าง เรื่องที่ฉันได้ยินจากพนักงานในร้านเขาพูดอีก ฉันว่าชัวร์แน่ๆ แล้ว คุณเวธน์...” เมื่อคิดถึงแฟนหนุ่มทำให้ดารินทร์ลดเสียงลงอย่างทำใจรับไม่ค่อยจะได้ ก็ถ้าบอกว่าสรัลเป็นเกย์ แล้วว่าที่เจ้าบ่าวเธอล่ะ เธอเห็นภาพเต็มตา
“ใจเย็นๆ เขาอาจจะแค่เผลอ” เป็นคำปลอบที่คิดได้ในตอนนี้เท่านั้น
‘ถ้าเขาเป็นผู้ชายเต็มร้อย ไม่มีทางเผลอหรอก นอกเสียจากว่าจะไม่รู้อย่างสาวประเภทสองที่แปลงเพศแล้วอะไรเทือกนั้น แต่กรณีของสรัล ภายนอกยังเป็นผู้ชาย แม้จะหน้าสวยก็เถอะ จึงไม่น่าเป็นการเผลอ’
“หรือเป็นอยู่แล้ว แต่ปกปิดตัวเองไม่ให้คนอื่นรู้ เลยจะแต่งงานกับฉันบังหน้า ฉันพยายามไม่คิดนะว่าหลังจากแต่งงานไปแล้ว ฉันอยู่บ้านทำหน้าที่แม่บ้านเต็มที่ ขณะที่สามีแอบไปกิ๊กกับผู้ชายด้วยกัน คือ...ฉันรับไม่ได้...” ยิ่งพูดดารินทร์ก็ยิ่งสติแตก รู้ตัวเลยว่าไม่อาจผ่านเรื่องราวนี้ไปได้เพียงลำพังแน่
“แกมีประสบการณ์แกต้องช่วยฉันนะยายป่าน แกดูรู้ใช่ไหม”
ปราณปริยาสะดุ้งโหยง ชี้หน้าตัวเองอย่างคนไม่มีความเชื่อมั่นเลยแม้แต่นิดเดียว
“ฉันไม่ได้มีเรดาร์สแกนเกย์นะแก และเคสของฉันก็เป็นฝ่ายนั้นที่เดินมาสารภาพเองด้วย”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่ http://www.satapornbooks.co.th/SPBecommerce/product_details/3389/%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D
E-book : https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTgyNTMyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMzQ1NzkiO30
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 มี.ค. 2559, 10:39:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 มี.ค. 2559, 10:39:29 น.
จำนวนการเข้าชม : 987
| << ตอนที่ 9 กิ๊กกับเพื่อน 100% | ตอนที่ 10 การกระทำมันฟ้อง 100% >> |