: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 6 (60%)
อิงอรุณขับรถตามชายหนุ่มมายังร้านอาหารไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยนัก เขาทำท่าปรามเมื่อเธอจะพูดธุระ แค่พยักพเยิดไปยังอาหารบนโต๊ะเป็นเชิงบอกให้รับประทานให้อิ่มก่อน
แม้จะเป็นคนร่าเริง อารมณ์ดีเป็นนิจ แต่บรรยากาศในมื้ออาหารนี้ต้องนับว่า ‘เลวร้าย’ ขั้นสุด เพราะชายหนุ่มเงียบขรึม ถามคำตอบคำราวกับกลัวดอกพิกุลร่วงจากปาก ทำให้สภาวะที่อึดอัดอยู่แล้วยิ่งอึมครึมไปกันใหญ่ เพียงเห็นเขารวบช้อน อิงอรุณซึ่งรามือคอย ก็สบโอกาสวางมือบ้างเช่นกัน
ขณะกำลังหาจุดเริ่มต้นเพื่อสร้างบทสนทนา เสียงเปียโนคลอด้วยเพลงประสานเสียงแผ่วค่อยดังขึ้นเรื่อยๆราวกับระฆังช่วยชีวิต สาวัชและอิงอรุณขยับตัวด้วยสีหน้าลุแก่โทษพร้อมกัน
“ขอโทษค่ะ/ขอโทษครับ” ทั้งคู่อุทานแทบประสานเสียง จากนั้นอิงอรุณก็ล้วงกระเป๋าถือหยิบโทรศัพท์ ขณะสาวัชดึงโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อเชิ้ตออกมาดูเช่นกัน
“ขออนุญาตครับ” ชายหนุ่มก้มศีรษะเล็กน้อย แล้วลุกไปด้านนอกของภัตตาคาร
อิงอรุณมองหน้าจอว่างเปล่าของตัวเอง แล้ววางโทรศัพท์คว่ำไว้บนโต๊ะโดยมีรอยยิ้มประดับใบหน้า โทรศัพท์มีเสียงเรียกเข้าเป็นสิบ เขายังอุตส่าห์เลือกใช้เสียงเดียวกับเธอ บังเอิญชะมัด!
ไม่ถึงห้านาทีถัดมา อาจารย์หนุ่มก็กลับมาสมทบ พร้อมกับวางโทรศัพท์คว่ำไว้บนโต๊ะ สีหน้าเขาเคร่งขรึมกว่าเดิมจนทำให้บรรยากาศยิ่งอึมครึม
อิงอรุณประหลาดใจนิดๆเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มใช้โทรศัพท์สีและรุ่นเดียวกับเธอเปี๊ยบ การที่สาวัชไม่ประดับตกแต่งโทรศัพท์ด้วยโครงหรือกรอบตามสมัยนิยม ทำให้คะแนนความนิยมในใจเธอเพิ่มสูงจนแทบไม่เหลือช่องว่างให้เติบโตแล้ว
“บัตเตอร์ฟลาย ของ เวียนนาบอยส์ไควเออร์ (Vienna Boys Choir) ใช่ไหมคะ” อิงอรุณพยักพเยิดไปยังโทรศัพท์ที่วางอยู่ไม่ห่างกันนัก เอ่ยชื่อเพลงและคายกคณะ ชื่อดังของออสเตรียซึ่งเป็นเจ้าของบทเพลงซึ่งทั้งคู่ตั้งเป็นเสียงเรียกเข้า “บริษัทเกาหลีเข้าท่าดีนะคะ เชิญคณะนักร้องประสานเสียงมาทำเพลงเพื่อใช้เป็นเสียงเรียกเข้า มีรสนิยม มีระดับดี”
“ครับ คุณเข้าเรื่องเลยก็ได้นะ”
เขาไม่ชอบคุยเล่นเลย! อิงอรุณลอบบิดริมฝีปาก เสหันไปหยิบกระดาษแผ่นนึงออกจากกระเป๋า คลี่แล้วเลื่อนไปตรงหน้าชายหนุ่มแทน
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ ผมปฏิเสธไปแล้ว ทำไมยังเอาชื่อผมไปใส่เป็นวิทยากรของคุณอีก” สีหน้าตกใจ ท่าขยับตัวนั่งตรงที่แทบจะโน้มมาเบื้องหน้าของสาวัช เป็นปฏิกิริยาดังเธอคาดไว้จริงๆ
“คนจองคอร์สเต็มแล้วด้วยค่ะ” เธอบอกหน้าตาเฉย พยักพเยิดไปยังแผ่นพับของบริษัทที่ระบุรายละเอียดการเข้าชมพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ นำชมโดยดอกเตอร์สาวัช ปรเมศวร์!
หญิงสาวภูมิใจกับไอเดียของตัวเองมาก เธอตัดสินใจเปิดขายคอร์สโดยใส่ชื่อสาวัชไว้ในแผ่นพับ พร้อมระบุวันเวลาให้ตรงกับวันหยุดซึ่งโทร.มาตรวจสอบกับมหาวิทยาลัยแล้วว่าไม่มีการเรียนการสอนในวิชาใดๆของชายหนุ่ม การบังคับให้เขาไปเป็นวิทยากร จะทำให้เขาได้พบกับสาวโสดลูกค้าของเธอมากหน้าหลายตา ไม่แน่นะเขาอาจปิ๊งรักกับใครสักคนก็ได้ ซึ่งถ้าเขามีแฟนซะ แม่เขาก็ไม่ต้องไปหาใครมายัดเยียดให้เขาอย่างไรละ
ใครๆก็บอกว่าเธอคิดบวก ตอนนี้อิงอรุณเชื่อว่าตัวเองกำลังคิดคูณเลยด้วยซ้ำ!
“คงต้องรบกวนคุณสาวัชไปเป็นวิทยากรให้อิงสักครั้งนะคะ ขืนคุณเบี้ยว คงเสียชื่อดอกเตอร์สาวัช ปรเมศวร์ แย่เลย”
“ชื่อเสียงมันก็แค่สิ่งนอกกาย ไม่ใช่เรื่องที่ผมให้ความสำคัญสักนิด ถ้าธุระของคุณมีแค่นี้...”
“เดี๋ยวค่ะคุณสาวัช!” อิงอรุณอุทานรวดเร็ว คาดไม่ถึงว่าการพยายามมัดมือชกของเธอจะคว้าน้ำเหลวง่ายๆเช่นนี้
“คุณมีธุระอะไรอีก”
“แค่ครั้งเดียวเอง ช่วยอิงหน่อยไม่ได้เหรอคะ ถ้าคุณสาวัชไม่ช่วย นอกจากชื่อเสียงคุณแล้ว ชื่อเสียงบริษัทของอิงก็พินาศไปด้วยนะคะ” เสียงออดหน้าตาอ้อนๆนี่เป็นไม้ตายเชียวนะ ต้องสำเร็จสิน่า!
“นั่นไม่ใช่เรื่องของผม”
หากบอกว่าตะลึงก็คงน้อยไป อิงอรุณกะพริบตาปริบๆด้วยความคาดไม่ถึงว่าจะมีคนพูดตรงๆแบบนี้กับเธอ
อิงอรุณชั่งใจอย่างหนัก จะเอาความลับเรื่องแม่ของเขามาแบล็กเมล์ดีไหมนะ! “อิงไม่อยากทำอย่างนี้หรอกนะคะ แต่คุณบังคับให้อิงทำเอง อิงทราบมาว่าคุณธนามีบ้านเล็กด้วย คุณสาวัชก็นามสกุลปรเมศวร์ เคยได้ยินเรื่องนี้ไหมคะ”
“อิงอรุณ!” สาวัชกดเสียงต่ำ สีหน้าโกรธขึ้งชัดเจน
“อิงเคยเจอลูกสาวและลูกชายของเจ้าสัวธนาด้วย คุณริสากับคุณวัชระ บังเอิญจังนะคะที่ชื่อคุณสาวัชเหมือนได้จากการผสมชื่อของสองคนนั้นเลย”
“อยากพูดอยากทำอะไรก็เชิญตามสบาย ผมไม่เคยสนใจเรื่องพวกนั้นอยู่แล้ว” สาวัชตัดบทด้วยการหันไปให้สัญญาณเรียกพนักงานให้คิดสตางค์ เพียงเด็กเดินบิลมาถึง เขาก็คว้าแฟ้มหนังเล่มเล็กที่หนีบรายละเอียดค่าอาหารมาวางบัตรเครดิตลงไปโดยไม่ดูราคา
อิงอรุณรีบวางมือทับบนแฟ้ม พร้อมกับหันไปขึงตาไล่พนักงาน “คุณสาวัชคงยังไม่ทราบว่าอิงทำอะไรได้บ้างสำหรับคนที่ขัดใจอิง”
“ถ้าคุณทำได้ก็คงทำไปแล้ว ไม่มาขู่ลมๆแล้งๆอย่างนี้หรอก” เขาจับขอบด้านหนึ่งของสมุดหนัง แล้วออกแรงดึง
อิงอรุณกดมือแน่น ยื้อเขาไว้ให้ได้นานที่สุด มันต้องมีสักวิธีที่ทำให้เขารับปากเธอได้สิน่า
สาวัชใช้อีกมือจับมือเธอยกขึ้น แล้วดึงแฟ้มอย่างแรง อิงอรุณเลื่อนมือตามไปคว้าสมุดหนังอย่างไม่คิดชีวิต จนทำให้ข้อศอกกวาดโทรศัพท์ทั้งสองเครื่องจนตกลงจากโต๊ะ โชคดีที่พนักงานซึ่งยังคงยืนคุมเชิงอยู่ไม่ห่างผวาเข้ามาใช้สองมือกางรองรับไว้ได้กลางอากาศทันเวลา และนำมาวางคืนให้ทั้งคู่
ชายหนุ่มสบโอกาสที่อิงอรุณหันไปขอบคุณพนักงาน ส่งแฟ้มให้ฝ่ายนั้นแล้วโบกมือให้ไปจัดการเรื่องการรูดบัตร
อิงอรุณหน้ามุ่ย มองตามพนักงานไปด้วยสายตาละห้อย เธอแพ้ผู้ชายคนนี้ทุกประตูเลยเหรอเนี่ย เศร้ามาก!
สาวัชนั่งนิ่งยิ่งกว่ารูปปั้น สีหน้าเคร่งขรึมเย็นชาอยู่แล้ว แทบจะกลายเป็นน้ำแข็งสลัก เมื่อพนักงานนำบัตรเครดิตและสลิปมาคืน ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์เก็บแล้วลุกขึ้น
“คงไม่ต้องเจอกันอีกนะ” แล้วเขาก็เดินออกจากร้านอาหารอย่างรวดเร็ว
อิงอรุณหยิบโทรศัพท์หย่อนใส่กระเป๋า แล้วรีบก้าวตามเขาไป ผู้ชายตัวสูงนำอยู่เบื้องหน้าไม่ห่าง เขาหยุดยืนตรงหน้ารถออดี้สีขาว ปรายตามานิดเดียวคล้ายเป็นการขับไสกลายๆ
“อิงลาล่ะค่ะ” อิงอรุณพนมมือทำความเคารพตามอาวุโส ทั้งที่หมั่นไส้เต็มที
หญิงสาวนั่งนิ่งๆ มองสาวัชกลับไปที่รถของเขา ติดเครื่องแล้วเคลื่อนมันออกไปจนลับสายตา สุดท้ายจึงเป่าปากพรู ยอมรับกับตัวเองเป็นครั้งแรกว่าไม่เคยรู้สึกเสียหน้ามากเท่านี้มาก่อนเลย
สาวัชทำลายความมั่นใจของเธอจนป่นปี้ เสียหน้า เสียคำพูด และที่แย่ก็คือเสียงาน โอ๊ย! เซ็ง!
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
อ่า...ได้ยินเสียงจากคนอ่านดุจดังเสียงสวรรค์ ฮี่ๆๆ
ที่คุณนักอ่านเหนียวหนึบสงสัย
บอกเลยว่า...นี่เปิดตัวค่ะ
เดี๋ยวฮีจะค่อยๆมีบทบาทเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
จับตาดูทุกฉาก ทุกซีน ทุกตัวละครไว้อย่ากะพริบตาเชียว
เดี๋ยวมีอะไรสนุกๆให้ลุ้นกันแน่นอนค่ะ อิอิ
คุณ wane ขา ขอบคุณค่ะ
คำว่าสนุกคำเดียว มีค่าไม่แพ้คอมเม้นต์ยาวสามหน้าเลย
เป็นคำที่นักเขียนทุกคนปรารถนาจะได้ยินจริงๆ แหะแหะ
ขอประกาศตามหาคนหายด้วย
ตอนที่แล้วคุณ Zephyr หายปายหนายยยยยยย
อะแฮ่ม...เค้าล้อเล่นค่ะ
เห็นคุณ Zephyr คอมเม้นต์ทุกตอน
พอขาดหายไป สิริณแอบเหงานะคะ งอแงๆๆ :D
แม้จะเป็นคนร่าเริง อารมณ์ดีเป็นนิจ แต่บรรยากาศในมื้ออาหารนี้ต้องนับว่า ‘เลวร้าย’ ขั้นสุด เพราะชายหนุ่มเงียบขรึม ถามคำตอบคำราวกับกลัวดอกพิกุลร่วงจากปาก ทำให้สภาวะที่อึดอัดอยู่แล้วยิ่งอึมครึมไปกันใหญ่ เพียงเห็นเขารวบช้อน อิงอรุณซึ่งรามือคอย ก็สบโอกาสวางมือบ้างเช่นกัน
ขณะกำลังหาจุดเริ่มต้นเพื่อสร้างบทสนทนา เสียงเปียโนคลอด้วยเพลงประสานเสียงแผ่วค่อยดังขึ้นเรื่อยๆราวกับระฆังช่วยชีวิต สาวัชและอิงอรุณขยับตัวด้วยสีหน้าลุแก่โทษพร้อมกัน
“ขอโทษค่ะ/ขอโทษครับ” ทั้งคู่อุทานแทบประสานเสียง จากนั้นอิงอรุณก็ล้วงกระเป๋าถือหยิบโทรศัพท์ ขณะสาวัชดึงโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อเชิ้ตออกมาดูเช่นกัน
“ขออนุญาตครับ” ชายหนุ่มก้มศีรษะเล็กน้อย แล้วลุกไปด้านนอกของภัตตาคาร
อิงอรุณมองหน้าจอว่างเปล่าของตัวเอง แล้ววางโทรศัพท์คว่ำไว้บนโต๊ะโดยมีรอยยิ้มประดับใบหน้า โทรศัพท์มีเสียงเรียกเข้าเป็นสิบ เขายังอุตส่าห์เลือกใช้เสียงเดียวกับเธอ บังเอิญชะมัด!
ไม่ถึงห้านาทีถัดมา อาจารย์หนุ่มก็กลับมาสมทบ พร้อมกับวางโทรศัพท์คว่ำไว้บนโต๊ะ สีหน้าเขาเคร่งขรึมกว่าเดิมจนทำให้บรรยากาศยิ่งอึมครึม
อิงอรุณประหลาดใจนิดๆเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มใช้โทรศัพท์สีและรุ่นเดียวกับเธอเปี๊ยบ การที่สาวัชไม่ประดับตกแต่งโทรศัพท์ด้วยโครงหรือกรอบตามสมัยนิยม ทำให้คะแนนความนิยมในใจเธอเพิ่มสูงจนแทบไม่เหลือช่องว่างให้เติบโตแล้ว
“บัตเตอร์ฟลาย ของ เวียนนาบอยส์ไควเออร์ (Vienna Boys Choir) ใช่ไหมคะ” อิงอรุณพยักพเยิดไปยังโทรศัพท์ที่วางอยู่ไม่ห่างกันนัก เอ่ยชื่อเพลงและคายกคณะ ชื่อดังของออสเตรียซึ่งเป็นเจ้าของบทเพลงซึ่งทั้งคู่ตั้งเป็นเสียงเรียกเข้า “บริษัทเกาหลีเข้าท่าดีนะคะ เชิญคณะนักร้องประสานเสียงมาทำเพลงเพื่อใช้เป็นเสียงเรียกเข้า มีรสนิยม มีระดับดี”
“ครับ คุณเข้าเรื่องเลยก็ได้นะ”
เขาไม่ชอบคุยเล่นเลย! อิงอรุณลอบบิดริมฝีปาก เสหันไปหยิบกระดาษแผ่นนึงออกจากกระเป๋า คลี่แล้วเลื่อนไปตรงหน้าชายหนุ่มแทน
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ ผมปฏิเสธไปแล้ว ทำไมยังเอาชื่อผมไปใส่เป็นวิทยากรของคุณอีก” สีหน้าตกใจ ท่าขยับตัวนั่งตรงที่แทบจะโน้มมาเบื้องหน้าของสาวัช เป็นปฏิกิริยาดังเธอคาดไว้จริงๆ
“คนจองคอร์สเต็มแล้วด้วยค่ะ” เธอบอกหน้าตาเฉย พยักพเยิดไปยังแผ่นพับของบริษัทที่ระบุรายละเอียดการเข้าชมพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ นำชมโดยดอกเตอร์สาวัช ปรเมศวร์!
หญิงสาวภูมิใจกับไอเดียของตัวเองมาก เธอตัดสินใจเปิดขายคอร์สโดยใส่ชื่อสาวัชไว้ในแผ่นพับ พร้อมระบุวันเวลาให้ตรงกับวันหยุดซึ่งโทร.มาตรวจสอบกับมหาวิทยาลัยแล้วว่าไม่มีการเรียนการสอนในวิชาใดๆของชายหนุ่ม การบังคับให้เขาไปเป็นวิทยากร จะทำให้เขาได้พบกับสาวโสดลูกค้าของเธอมากหน้าหลายตา ไม่แน่นะเขาอาจปิ๊งรักกับใครสักคนก็ได้ ซึ่งถ้าเขามีแฟนซะ แม่เขาก็ไม่ต้องไปหาใครมายัดเยียดให้เขาอย่างไรละ
ใครๆก็บอกว่าเธอคิดบวก ตอนนี้อิงอรุณเชื่อว่าตัวเองกำลังคิดคูณเลยด้วยซ้ำ!
“คงต้องรบกวนคุณสาวัชไปเป็นวิทยากรให้อิงสักครั้งนะคะ ขืนคุณเบี้ยว คงเสียชื่อดอกเตอร์สาวัช ปรเมศวร์ แย่เลย”
“ชื่อเสียงมันก็แค่สิ่งนอกกาย ไม่ใช่เรื่องที่ผมให้ความสำคัญสักนิด ถ้าธุระของคุณมีแค่นี้...”
“เดี๋ยวค่ะคุณสาวัช!” อิงอรุณอุทานรวดเร็ว คาดไม่ถึงว่าการพยายามมัดมือชกของเธอจะคว้าน้ำเหลวง่ายๆเช่นนี้
“คุณมีธุระอะไรอีก”
“แค่ครั้งเดียวเอง ช่วยอิงหน่อยไม่ได้เหรอคะ ถ้าคุณสาวัชไม่ช่วย นอกจากชื่อเสียงคุณแล้ว ชื่อเสียงบริษัทของอิงก็พินาศไปด้วยนะคะ” เสียงออดหน้าตาอ้อนๆนี่เป็นไม้ตายเชียวนะ ต้องสำเร็จสิน่า!
“นั่นไม่ใช่เรื่องของผม”
หากบอกว่าตะลึงก็คงน้อยไป อิงอรุณกะพริบตาปริบๆด้วยความคาดไม่ถึงว่าจะมีคนพูดตรงๆแบบนี้กับเธอ
อิงอรุณชั่งใจอย่างหนัก จะเอาความลับเรื่องแม่ของเขามาแบล็กเมล์ดีไหมนะ! “อิงไม่อยากทำอย่างนี้หรอกนะคะ แต่คุณบังคับให้อิงทำเอง อิงทราบมาว่าคุณธนามีบ้านเล็กด้วย คุณสาวัชก็นามสกุลปรเมศวร์ เคยได้ยินเรื่องนี้ไหมคะ”
“อิงอรุณ!” สาวัชกดเสียงต่ำ สีหน้าโกรธขึ้งชัดเจน
“อิงเคยเจอลูกสาวและลูกชายของเจ้าสัวธนาด้วย คุณริสากับคุณวัชระ บังเอิญจังนะคะที่ชื่อคุณสาวัชเหมือนได้จากการผสมชื่อของสองคนนั้นเลย”
“อยากพูดอยากทำอะไรก็เชิญตามสบาย ผมไม่เคยสนใจเรื่องพวกนั้นอยู่แล้ว” สาวัชตัดบทด้วยการหันไปให้สัญญาณเรียกพนักงานให้คิดสตางค์ เพียงเด็กเดินบิลมาถึง เขาก็คว้าแฟ้มหนังเล่มเล็กที่หนีบรายละเอียดค่าอาหารมาวางบัตรเครดิตลงไปโดยไม่ดูราคา
อิงอรุณรีบวางมือทับบนแฟ้ม พร้อมกับหันไปขึงตาไล่พนักงาน “คุณสาวัชคงยังไม่ทราบว่าอิงทำอะไรได้บ้างสำหรับคนที่ขัดใจอิง”
“ถ้าคุณทำได้ก็คงทำไปแล้ว ไม่มาขู่ลมๆแล้งๆอย่างนี้หรอก” เขาจับขอบด้านหนึ่งของสมุดหนัง แล้วออกแรงดึง
อิงอรุณกดมือแน่น ยื้อเขาไว้ให้ได้นานที่สุด มันต้องมีสักวิธีที่ทำให้เขารับปากเธอได้สิน่า
สาวัชใช้อีกมือจับมือเธอยกขึ้น แล้วดึงแฟ้มอย่างแรง อิงอรุณเลื่อนมือตามไปคว้าสมุดหนังอย่างไม่คิดชีวิต จนทำให้ข้อศอกกวาดโทรศัพท์ทั้งสองเครื่องจนตกลงจากโต๊ะ โชคดีที่พนักงานซึ่งยังคงยืนคุมเชิงอยู่ไม่ห่างผวาเข้ามาใช้สองมือกางรองรับไว้ได้กลางอากาศทันเวลา และนำมาวางคืนให้ทั้งคู่
ชายหนุ่มสบโอกาสที่อิงอรุณหันไปขอบคุณพนักงาน ส่งแฟ้มให้ฝ่ายนั้นแล้วโบกมือให้ไปจัดการเรื่องการรูดบัตร
อิงอรุณหน้ามุ่ย มองตามพนักงานไปด้วยสายตาละห้อย เธอแพ้ผู้ชายคนนี้ทุกประตูเลยเหรอเนี่ย เศร้ามาก!
สาวัชนั่งนิ่งยิ่งกว่ารูปปั้น สีหน้าเคร่งขรึมเย็นชาอยู่แล้ว แทบจะกลายเป็นน้ำแข็งสลัก เมื่อพนักงานนำบัตรเครดิตและสลิปมาคืน ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์เก็บแล้วลุกขึ้น
“คงไม่ต้องเจอกันอีกนะ” แล้วเขาก็เดินออกจากร้านอาหารอย่างรวดเร็ว
อิงอรุณหยิบโทรศัพท์หย่อนใส่กระเป๋า แล้วรีบก้าวตามเขาไป ผู้ชายตัวสูงนำอยู่เบื้องหน้าไม่ห่าง เขาหยุดยืนตรงหน้ารถออดี้สีขาว ปรายตามานิดเดียวคล้ายเป็นการขับไสกลายๆ
“อิงลาล่ะค่ะ” อิงอรุณพนมมือทำความเคารพตามอาวุโส ทั้งที่หมั่นไส้เต็มที
หญิงสาวนั่งนิ่งๆ มองสาวัชกลับไปที่รถของเขา ติดเครื่องแล้วเคลื่อนมันออกไปจนลับสายตา สุดท้ายจึงเป่าปากพรู ยอมรับกับตัวเองเป็นครั้งแรกว่าไม่เคยรู้สึกเสียหน้ามากเท่านี้มาก่อนเลย
สาวัชทำลายความมั่นใจของเธอจนป่นปี้ เสียหน้า เสียคำพูด และที่แย่ก็คือเสียงาน โอ๊ย! เซ็ง!
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
อ่า...ได้ยินเสียงจากคนอ่านดุจดังเสียงสวรรค์ ฮี่ๆๆ
ที่คุณนักอ่านเหนียวหนึบสงสัย
บอกเลยว่า...นี่เปิดตัวค่ะ
เดี๋ยวฮีจะค่อยๆมีบทบาทเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
จับตาดูทุกฉาก ทุกซีน ทุกตัวละครไว้อย่ากะพริบตาเชียว
เดี๋ยวมีอะไรสนุกๆให้ลุ้นกันแน่นอนค่ะ อิอิ
คุณ wane ขา ขอบคุณค่ะ
คำว่าสนุกคำเดียว มีค่าไม่แพ้คอมเม้นต์ยาวสามหน้าเลย
เป็นคำที่นักเขียนทุกคนปรารถนาจะได้ยินจริงๆ แหะแหะ
ขอประกาศตามหาคนหายด้วย
ตอนที่แล้วคุณ Zephyr หายปายหนายยยยยยย
อะแฮ่ม...เค้าล้อเล่นค่ะ
เห็นคุณ Zephyr คอมเม้นต์ทุกตอน
พอขาดหายไป สิริณแอบเหงานะคะ งอแงๆๆ :D
สิริณ
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 มี.ค. 2559, 16:56:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 มี.ค. 2559, 17:02:16 น.
จำนวนการเข้าชม : 1319
<< ตอนที่ 6 (40%) | ตอนที่ 6 (80%) >> |
นักอ่านเหนียวหนึบ 8 มี.ค. 2559, 18:14:09 น.
ขอให้หยิบโทรศัพท์ผิดเครื่อง เพี้ยงงงงงง 555
ขอให้หยิบโทรศัพท์ผิดเครื่อง เพี้ยงงงงงง 555
wane 9 มี.ค. 2559, 01:08:34 น.
ใช่แน่ ...โทรศัพท์ต้องสลับให้มีเหตุได้เจอกันอีก ... รีดเดอร์ช่วยลุ้นคู่นี้สุดฤทธิ์
ใช่แน่ ...โทรศัพท์ต้องสลับให้มีเหตุได้เจอกันอีก ... รีดเดอร์ช่วยลุ้นคู่นี้สุดฤทธิ์
Zephyr 12 มี.ค. 2559, 00:19:11 น.
สละบกัน สาธุๆๆๆๆๆ
จะได้เจอกันอีกๆๆๆๆ
ตกใจกะความไรดีน้อ หน้าด้านหน้าทน 555 ของยายอิง
และความตรงเป้ะของพี่สาวัช จริงๆเลย
แซ่บนะเนี่ย
เราติดซีรี่ย์ค่า 555 หายตัวไปหลายวัน
อิอิ
สละบกัน สาธุๆๆๆๆๆ
จะได้เจอกันอีกๆๆๆๆ
ตกใจกะความไรดีน้อ หน้าด้านหน้าทน 555 ของยายอิง
และความตรงเป้ะของพี่สาวัช จริงๆเลย
แซ่บนะเนี่ย
เราติดซีรี่ย์ค่า 555 หายตัวไปหลายวัน
อิอิ