เพียงขวัญ (สนพ.Princess)
ประก๊าศประกาศ
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
Tags: เพียงขวัญ,ไหมขวัญ,รดามณี,เกศมณี,มายา,นิยายรัก,โรแมนติก,แมย,เกย์,เข้าใจผิด,พริ้นเซส,สถาพร
ตอน: ตอนที่ 17 ความจริงของคนสองคน 50%
สิบเจ็ด
ความจริงของคนสองคน
เพี๊ยะ!
ปราณปริยาตอบรับการทักทายของสรัลซึ่งส่งยิ้มให้ด้วยการตบจนอีกฝ่ายหน้าหัน ด้วยความที่เป็นคนผิวค่อนข้างขาว ไม่ถึงนาทีรอยปื้นสีแดงของฝ่ามือก็ปรากฏเด่นชัดที่ซีกแก้มซ้ายของชายหนุ่ม
“นี่ยังน้อยไปกับการที่คุณและคุณเวธน์ทำให้เพื่อนของฉันช้ำใจ” ปราณปริยาบอกเสียงกร้าว ยืนหายใจหอบเพราะความเหนื่อยที่รีบขึ้นบันไดบวกกับแรงโทสะที่มีต่อผู้ชายตรงหน้า
“นี่มันอะไรกัน!?” คนโดนตบถามอย่างงงๆ พลางใช้มือลูบแก้มที่ยังชาไม่หาย
“คุณไม่ต้องมาตีหน้าใสซื่อเลย พวกคุณจะเป็นอะไร จะรักจะชอบกันฉันไม่ว่า ไม่รังเกียจ แต่ทำไมต้องมาหลอกผู้หญิงให้เจ็บปวดด้วย” เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ความรู้สึกในอดีตก็จู่โจม และพานคิดไปว่าเพื่อนสนิทของเธอกำลังจะเผชิญชะตากรรมเดียวกัน ก้อนสะอื้นก็วิ่งขึ้นมาจุกที่คอ น้ำตาพานจะเอ่อคลอ จนเธอต้องรีบยกมือขึ้นลูบหน้าแรงๆ
“ผมงงนะเนี่ย มาถึงคุณก็ใส่เอาๆ”
“คุณมันตัวร้าย หน้าสวยแต่ใจทราม คิดถึงแต่ความสุขส่วนตัว ปากก็บอกว่าไม่ได้เป็นๆ แต่ลับหลังยายอ้อนพวกคุณกลับลักลอบเจอกัน แถมยังจูบกันต่อหน้าเพื่อนของฉัน พวกคุณทำได้ยังไง เลวที่สุด! เลวที่สุด!” เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังไม่ทุกข์ไม่ร้อน ทั้งยังทำหน้าตาไม่รู้เรื่อง ปราณปริยาก็หมดความอดทน ถลาเข้าไปทุบตีอีกฝ่ายด้วยความเจ็บใจ
“โอ๊ย! หยุดนะคุณป่าน ผมงงไปหมดแล้วนะ” ชายหนุ่มเดินถอยพลางยกแขนขึ้นมากันกำปั้นเล็กๆ ที่รัวใส่ไม่ยั้ง ทั้งที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่หญิงสาวกล่าวหาเขาเท่าไรนัก
“ผมไปจูบใครที่ไหน แล้วทำไมคุณอ้อนต้องช้ำใจด้วย”
“อย่ามาทำไขสือ วันนี้คุณจูบกับคุณเวธน์ที่ห้องทำงานต่อหน้ายายอ้อน” เธอบอกเสียงหอบพลางปัดผมที่ตกลงมาระใบหน้าออกไปลวกๆ
“เฮ้ย! คุณเอาอะไรมาพูด ผมไม่เคยจูบกับไอ้เวธน์” สรัลอุทานเสียงหลง แล้วรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน
“ทำไมคุณไม่ยอมรับ ที่บ้านต่อต้านเพศที่สามหรือไงถึงต้องปิดบังนักปิดบังหนา”
“ครอบครัวผมไม่เคยรังเกียจ แถมสนับสนุนด้วยถ้าผมจะเป็นน่ะนะ แต่ผมไม่ได้เป็นและไม่เคยจูบกับผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น จูบเป็นแต่ผู้หญิง”
“ให้ตายฉันก็ไม่เชื่อ จูบเป็นแต่ผู้หญิงหรือโกหกแต่กับผู้หญิงกันแน่” ปราณปริยาเชิดหน้าต่อว่าเขาพลางยิ้มเยาะ
“ผมพูดอะไรไปคุณก็ไม่เคยเชื่อ”
“ก็คุณไม่เคยทำให้ฉันเชื่อไงล่ะ”
“งั้นผมก็ควรทำ...” ไม่พูดเปล่า มือใหญ่ของสรัลก็คว้าเอวคอดของคนตรงหน้ารั้งให้เข้ามาประชิด มืออีกข้างก็ดันปลายคางเรียวเอาไว้แล้วทำในสิ่งที่ควรทำ
ริมฝีปากที่ปิดทับลงมาอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้ปราณปริยายืนตัวแข็งทื่อ เบิกตากว้าง จะขยับตัวก็ทำได้แสนลำบาก รับรู้ได้ว่าสรัลไม่ได้ตรึงเธอไว้ เขาแค่กอดที่เอว แต่เป็นร่างกายของเธอที่รู้สึกแปลกๆ จูบจากสรัลผู้ที่เธอตราหน้าว่าเป็นเกย์กำลังทำให้ในท้องของเธอปั่นป่วน วูบๆ วาบๆ ตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า ลมหายใจเริ่มติดขัด เนื้อตัวอ่อนปวกเปียก ไร้เรี่ยวแรง เธอกำลังจะขาดใจ...ถ้าสรัลไม่หยุดการกระทำนี้
“เชื่อหรือยัง” ชายหนุ่มกระซิบถามชิดริมฝีปากอิ่มที่บวมเจ่อเพราะพิษจูบของเขา และเสียงกระซิบนั้นก็ทำให้ปราณปริยาซึ่งกำลังเคลิบเคลิ้มได้สติ
หญิงสาวผลักร่างสูงให้ออกห่าง เงยหน้าขึ้นสบตาแพรวพราวกรุ้มกริ่มของสรัลแล้วรีบหลุบตาลงต่ำ เมื่อรู้สึกว่าแก้มของเธอนั้นร้อนผ่าว ก่อนจะตวาดเสียงสั่นด้วยความโมโห
“เชื่อ! เชื่อว่าคุณเป็นพวกฉวยโอกาส”
“ฉวยเฉพาะคนที่อยากฉวยเท่านั้นแหละ” สรัลบอกขำๆ เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของคนตรงหน้า
“ทุเรศ! ยี้! จูบปากผู้ชายที่ไหนมาบ้างก็ไม่รู้” ว่าพลางใช้หลังมือเช็ดปากที่บวมเจ่อแรงๆ ด้วยความขยะแขยง ทั้งที่จริงแล้วเธอก็รู้สึกดีอย่างที่ไม่ควรจะเป็น ตอนคบกับอภิชาติก็ไม่เคยจูบแบบนี้ เต็มที่ก็แค่มุมปากเท่านั้น ตอนนั้นไม่ได้สงสัยอะไร แต่พอรู้ความจริงเธอก็ไม่แปลกใจหรอกที่อีกฝ่ายไม่เคยจูบเธอแบบคนรัก
“ปากจัดๆ แบบนี้หวานใช่ย่อย” สรัลแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง พร้อมกับมองคนตรงหน้าอย่างยั่วเย้า
“ไอ้เกย์บ้า”
“คำก็เกย์ สองคำก็เกย์”
“ว้าย! อย่าเข้ามานะ” ปราณปริยาร้องพร้อมกับถอยหลังกรูด เมื่อร่างสูงก้าวเท้าเข้ามาหาช้าๆ แววตาที่เขามองเธอเหมือนเสือจ้องจะตะครุบเหยื่อไม่มีผิด จนชักอยากจะเชื่อขึ้นมานิดๆ แล้วสิว่าเขาไม่ใช่เกย์
“แล้วอย่างนี้ทำมากลัว มานี่เลย” สรัลก้าวจนเข้าไปประชิดคนที่ถอยหนี จากนั้นก็คว้าเรียวแขนเล็กแล้วกระชากให้อีกฝ่ายเดินตาม
“คุณจะลากฉันไปไหน ปล่อย!” ปราณปริยาพยายามแกะนิ้วที่กำรอบแขนและยื้อสุดแรงแต่ก็เปล่าประโยชน์ สรัลก็ไม่ต่างจากผู้ชายทั่วไปที่แรงเยอะ
“ไปบ้านผม วันนี้วันรวมญาติ อยู่กันพร้อมหน้า คุณไปถามใครก็ได้ว่าผมเป็นในสิ่งที่คุณพยายามยัดเยียดให้เป็นไหม อ้อ โดยเฉพาะแม่ผมน่ะ” เขานึกถึงมารดาที่เลี้ยงดูเขาแบบเด็กผู้หญิง และเป็นคนที่อยากให้เขาผิดเพศนักหนา “ท่านน่าจะให้คำตอบคุณได้ดีกว่าใคร”
ภาพลูกชายคนเล็กเดินเข้าบ้านมาพร้อมกับสาวสวย ทำให้คุณฟ้าที่นั่งรอลูกๆ กลับมาทานข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตาวางหนังสือในมือ แล้วเปิดยิ้มพร้อมกับรับไหว้หญิงสาว ซึ่งจำได้ว่าชื่อป่านเพราะเป็นเพื่อนของว่าที่เจ้าสาวของเวธน์ที่เคยมาบ้านเมื่อช่วงสงกรานต์
“สวัสดีจ้ะ ไปไงมาไงถึงได้มากับตาขวัญได้ล่ะจ๊ะ”
“พอดีคุณป่านมีเรื่องสงสัยน่ะครับ ผมเลยพามาที่บ้านเพื่อไขข้อสงสัยทั้งหมด และมาทานข้าวกับเราด้วยครับ” สรัลเป็นคนแจงความต้องการของหญิงสาวให้มารดาทราบ และก็ไม่แปลกที่พีรณัฐซึ่งหมายตาปราณปริยาไว้จะรีบขันอาสา
“คุณป่านสงสัยเรื่องอะไรครับ ถามผมได้นะครับ ผมยินดีตอบทุกเรื่อง”
“เอาสิคุณ จะถามใครเลือกเอาเลย คุณพ่อ คุณแม่ พี่ณัฐ พี่ดนย์ ขาดก็แต่พี่พี แต่แค่สี่คนนี้ก็คงพอมั้ง”
“เอ่อ...คือ...ป่านอยากถามคุณลุงคุณป้าน่ะค่ะว่า เอ่อ...” ปราณปริยายังคงอ้ำๆ อึ้งๆ ที่จะเอ่ยปากถาม
และการที่หญิงสาวมองมายังทั้งสามหนุ่มคล้ายกับลำบากใจ ทำให้สรัลพอจะเดาความต้องการของหญิงสาวได้ จึงเอ่ยขอตัวให้หญิงสาวได้อยู่กับบุพการีของเขาตามลำพัง
“ผมว่าคุณป่านคงอึดอัดและไม่สะดวกที่จะถามถ้าพวกเรายังอยู่ตรงนี้”
สรัลเดินนำไปเป็นคนแรกและตามด้วยพีรดนย์ เหลือก็แต่พีรณัฐซึ่งนั่งทำตาหวานใส่หญิงสาวโดยไม่ยอมลุกไปไหน จนพีรดนย์ต้องเดินย้อนกลับมาสะกิด
“พี่ณัฐ”
“อะไร” พี่ชายถามด้วยความรำคาญ
“นั่งทำอะไรล่ะ มาด้วยกันเลย” ไม่รอฟังเสียง พีรดนย์ก็เข้าไปดึงแขนพี่ชาย แล้วลากให้ตามน้องชายคนสุดท้องไปแม้อีกฝ่ายจะไม่เต็มใจก็ตาม
“หนุ่มๆ ไปกันหมดแล้ว หนูป่านอยากรู้อะไรจ๊ะ ถามมาได้เลย”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซ้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพร หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ หรือช่วงนี้มีงานหนังสือก็ฝากนิยายเรื่อง เพียงขวัญ ไว้พิจารณาด้วยนะคะ ปีนี้ไม่ได้ไปเหมือนเคย ใครผ่านไปเจออยาลืมแชะภาพมาฝากกันด้วยนะคะ ^^
E-book ดาวโหลดได้ที่เวบMEB นะคะ
ความจริงของคนสองคน
เพี๊ยะ!
ปราณปริยาตอบรับการทักทายของสรัลซึ่งส่งยิ้มให้ด้วยการตบจนอีกฝ่ายหน้าหัน ด้วยความที่เป็นคนผิวค่อนข้างขาว ไม่ถึงนาทีรอยปื้นสีแดงของฝ่ามือก็ปรากฏเด่นชัดที่ซีกแก้มซ้ายของชายหนุ่ม
“นี่ยังน้อยไปกับการที่คุณและคุณเวธน์ทำให้เพื่อนของฉันช้ำใจ” ปราณปริยาบอกเสียงกร้าว ยืนหายใจหอบเพราะความเหนื่อยที่รีบขึ้นบันไดบวกกับแรงโทสะที่มีต่อผู้ชายตรงหน้า
“นี่มันอะไรกัน!?” คนโดนตบถามอย่างงงๆ พลางใช้มือลูบแก้มที่ยังชาไม่หาย
“คุณไม่ต้องมาตีหน้าใสซื่อเลย พวกคุณจะเป็นอะไร จะรักจะชอบกันฉันไม่ว่า ไม่รังเกียจ แต่ทำไมต้องมาหลอกผู้หญิงให้เจ็บปวดด้วย” เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ความรู้สึกในอดีตก็จู่โจม และพานคิดไปว่าเพื่อนสนิทของเธอกำลังจะเผชิญชะตากรรมเดียวกัน ก้อนสะอื้นก็วิ่งขึ้นมาจุกที่คอ น้ำตาพานจะเอ่อคลอ จนเธอต้องรีบยกมือขึ้นลูบหน้าแรงๆ
“ผมงงนะเนี่ย มาถึงคุณก็ใส่เอาๆ”
“คุณมันตัวร้าย หน้าสวยแต่ใจทราม คิดถึงแต่ความสุขส่วนตัว ปากก็บอกว่าไม่ได้เป็นๆ แต่ลับหลังยายอ้อนพวกคุณกลับลักลอบเจอกัน แถมยังจูบกันต่อหน้าเพื่อนของฉัน พวกคุณทำได้ยังไง เลวที่สุด! เลวที่สุด!” เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังไม่ทุกข์ไม่ร้อน ทั้งยังทำหน้าตาไม่รู้เรื่อง ปราณปริยาก็หมดความอดทน ถลาเข้าไปทุบตีอีกฝ่ายด้วยความเจ็บใจ
“โอ๊ย! หยุดนะคุณป่าน ผมงงไปหมดแล้วนะ” ชายหนุ่มเดินถอยพลางยกแขนขึ้นมากันกำปั้นเล็กๆ ที่รัวใส่ไม่ยั้ง ทั้งที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่หญิงสาวกล่าวหาเขาเท่าไรนัก
“ผมไปจูบใครที่ไหน แล้วทำไมคุณอ้อนต้องช้ำใจด้วย”
“อย่ามาทำไขสือ วันนี้คุณจูบกับคุณเวธน์ที่ห้องทำงานต่อหน้ายายอ้อน” เธอบอกเสียงหอบพลางปัดผมที่ตกลงมาระใบหน้าออกไปลวกๆ
“เฮ้ย! คุณเอาอะไรมาพูด ผมไม่เคยจูบกับไอ้เวธน์” สรัลอุทานเสียงหลง แล้วรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน
“ทำไมคุณไม่ยอมรับ ที่บ้านต่อต้านเพศที่สามหรือไงถึงต้องปิดบังนักปิดบังหนา”
“ครอบครัวผมไม่เคยรังเกียจ แถมสนับสนุนด้วยถ้าผมจะเป็นน่ะนะ แต่ผมไม่ได้เป็นและไม่เคยจูบกับผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น จูบเป็นแต่ผู้หญิง”
“ให้ตายฉันก็ไม่เชื่อ จูบเป็นแต่ผู้หญิงหรือโกหกแต่กับผู้หญิงกันแน่” ปราณปริยาเชิดหน้าต่อว่าเขาพลางยิ้มเยาะ
“ผมพูดอะไรไปคุณก็ไม่เคยเชื่อ”
“ก็คุณไม่เคยทำให้ฉันเชื่อไงล่ะ”
“งั้นผมก็ควรทำ...” ไม่พูดเปล่า มือใหญ่ของสรัลก็คว้าเอวคอดของคนตรงหน้ารั้งให้เข้ามาประชิด มืออีกข้างก็ดันปลายคางเรียวเอาไว้แล้วทำในสิ่งที่ควรทำ
ริมฝีปากที่ปิดทับลงมาอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้ปราณปริยายืนตัวแข็งทื่อ เบิกตากว้าง จะขยับตัวก็ทำได้แสนลำบาก รับรู้ได้ว่าสรัลไม่ได้ตรึงเธอไว้ เขาแค่กอดที่เอว แต่เป็นร่างกายของเธอที่รู้สึกแปลกๆ จูบจากสรัลผู้ที่เธอตราหน้าว่าเป็นเกย์กำลังทำให้ในท้องของเธอปั่นป่วน วูบๆ วาบๆ ตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า ลมหายใจเริ่มติดขัด เนื้อตัวอ่อนปวกเปียก ไร้เรี่ยวแรง เธอกำลังจะขาดใจ...ถ้าสรัลไม่หยุดการกระทำนี้
“เชื่อหรือยัง” ชายหนุ่มกระซิบถามชิดริมฝีปากอิ่มที่บวมเจ่อเพราะพิษจูบของเขา และเสียงกระซิบนั้นก็ทำให้ปราณปริยาซึ่งกำลังเคลิบเคลิ้มได้สติ
หญิงสาวผลักร่างสูงให้ออกห่าง เงยหน้าขึ้นสบตาแพรวพราวกรุ้มกริ่มของสรัลแล้วรีบหลุบตาลงต่ำ เมื่อรู้สึกว่าแก้มของเธอนั้นร้อนผ่าว ก่อนจะตวาดเสียงสั่นด้วยความโมโห
“เชื่อ! เชื่อว่าคุณเป็นพวกฉวยโอกาส”
“ฉวยเฉพาะคนที่อยากฉวยเท่านั้นแหละ” สรัลบอกขำๆ เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของคนตรงหน้า
“ทุเรศ! ยี้! จูบปากผู้ชายที่ไหนมาบ้างก็ไม่รู้” ว่าพลางใช้หลังมือเช็ดปากที่บวมเจ่อแรงๆ ด้วยความขยะแขยง ทั้งที่จริงแล้วเธอก็รู้สึกดีอย่างที่ไม่ควรจะเป็น ตอนคบกับอภิชาติก็ไม่เคยจูบแบบนี้ เต็มที่ก็แค่มุมปากเท่านั้น ตอนนั้นไม่ได้สงสัยอะไร แต่พอรู้ความจริงเธอก็ไม่แปลกใจหรอกที่อีกฝ่ายไม่เคยจูบเธอแบบคนรัก
“ปากจัดๆ แบบนี้หวานใช่ย่อย” สรัลแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง พร้อมกับมองคนตรงหน้าอย่างยั่วเย้า
“ไอ้เกย์บ้า”
“คำก็เกย์ สองคำก็เกย์”
“ว้าย! อย่าเข้ามานะ” ปราณปริยาร้องพร้อมกับถอยหลังกรูด เมื่อร่างสูงก้าวเท้าเข้ามาหาช้าๆ แววตาที่เขามองเธอเหมือนเสือจ้องจะตะครุบเหยื่อไม่มีผิด จนชักอยากจะเชื่อขึ้นมานิดๆ แล้วสิว่าเขาไม่ใช่เกย์
“แล้วอย่างนี้ทำมากลัว มานี่เลย” สรัลก้าวจนเข้าไปประชิดคนที่ถอยหนี จากนั้นก็คว้าเรียวแขนเล็กแล้วกระชากให้อีกฝ่ายเดินตาม
“คุณจะลากฉันไปไหน ปล่อย!” ปราณปริยาพยายามแกะนิ้วที่กำรอบแขนและยื้อสุดแรงแต่ก็เปล่าประโยชน์ สรัลก็ไม่ต่างจากผู้ชายทั่วไปที่แรงเยอะ
“ไปบ้านผม วันนี้วันรวมญาติ อยู่กันพร้อมหน้า คุณไปถามใครก็ได้ว่าผมเป็นในสิ่งที่คุณพยายามยัดเยียดให้เป็นไหม อ้อ โดยเฉพาะแม่ผมน่ะ” เขานึกถึงมารดาที่เลี้ยงดูเขาแบบเด็กผู้หญิง และเป็นคนที่อยากให้เขาผิดเพศนักหนา “ท่านน่าจะให้คำตอบคุณได้ดีกว่าใคร”
ภาพลูกชายคนเล็กเดินเข้าบ้านมาพร้อมกับสาวสวย ทำให้คุณฟ้าที่นั่งรอลูกๆ กลับมาทานข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตาวางหนังสือในมือ แล้วเปิดยิ้มพร้อมกับรับไหว้หญิงสาว ซึ่งจำได้ว่าชื่อป่านเพราะเป็นเพื่อนของว่าที่เจ้าสาวของเวธน์ที่เคยมาบ้านเมื่อช่วงสงกรานต์
“สวัสดีจ้ะ ไปไงมาไงถึงได้มากับตาขวัญได้ล่ะจ๊ะ”
“พอดีคุณป่านมีเรื่องสงสัยน่ะครับ ผมเลยพามาที่บ้านเพื่อไขข้อสงสัยทั้งหมด และมาทานข้าวกับเราด้วยครับ” สรัลเป็นคนแจงความต้องการของหญิงสาวให้มารดาทราบ และก็ไม่แปลกที่พีรณัฐซึ่งหมายตาปราณปริยาไว้จะรีบขันอาสา
“คุณป่านสงสัยเรื่องอะไรครับ ถามผมได้นะครับ ผมยินดีตอบทุกเรื่อง”
“เอาสิคุณ จะถามใครเลือกเอาเลย คุณพ่อ คุณแม่ พี่ณัฐ พี่ดนย์ ขาดก็แต่พี่พี แต่แค่สี่คนนี้ก็คงพอมั้ง”
“เอ่อ...คือ...ป่านอยากถามคุณลุงคุณป้าน่ะค่ะว่า เอ่อ...” ปราณปริยายังคงอ้ำๆ อึ้งๆ ที่จะเอ่ยปากถาม
และการที่หญิงสาวมองมายังทั้งสามหนุ่มคล้ายกับลำบากใจ ทำให้สรัลพอจะเดาความต้องการของหญิงสาวได้ จึงเอ่ยขอตัวให้หญิงสาวได้อยู่กับบุพการีของเขาตามลำพัง
“ผมว่าคุณป่านคงอึดอัดและไม่สะดวกที่จะถามถ้าพวกเรายังอยู่ตรงนี้”
สรัลเดินนำไปเป็นคนแรกและตามด้วยพีรดนย์ เหลือก็แต่พีรณัฐซึ่งนั่งทำตาหวานใส่หญิงสาวโดยไม่ยอมลุกไปไหน จนพีรดนย์ต้องเดินย้อนกลับมาสะกิด
“พี่ณัฐ”
“อะไร” พี่ชายถามด้วยความรำคาญ
“นั่งทำอะไรล่ะ มาด้วยกันเลย” ไม่รอฟังเสียง พีรดนย์ก็เข้าไปดึงแขนพี่ชาย แล้วลากให้ตามน้องชายคนสุดท้องไปแม้อีกฝ่ายจะไม่เต็มใจก็ตาม
“หนุ่มๆ ไปกันหมดแล้ว หนูป่านอยากรู้อะไรจ๊ะ ถามมาได้เลย”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั่งซ้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพร หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ หรือช่วงนี้มีงานหนังสือก็ฝากนิยายเรื่อง เพียงขวัญ ไว้พิจารณาด้วยนะคะ ปีนี้ไม่ได้ไปเหมือนเคย ใครผ่านไปเจออยาลืมแชะภาพมาฝากกันด้วยนะคะ ^^
E-book ดาวโหลดได้ที่เวบMEB นะคะ
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 มี.ค. 2559, 11:56:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 มี.ค. 2559, 11:56:45 น.
จำนวนการเข้าชม : 943
| << ตอนที่ 16 หลักฐานคาตา 100% | ตอนที่ 17 ความจริงของคนสองคน 100% >> |