เจ้าสาวเผด็จรัก (ภาคต่อเจ้าบ่าวจอมเถื่อน)
รามิล วัชรเกียรติโยธิน สัตวแพทย์หนุ่มสุดหล่อ สูง อบอุ่น แถมยังแสนดี ถ้ารอให้เขามาจีบคงไม่สมหวังสักที งานนี้สาวมั่นยุค 4G อย่างพีชชี่เลยต้องเผด็จศึกด้วยตัวเอง! (ภาคต่อเจ้าบ่าวจอมเถื่อน)
Tags: บุลินทร, เจ้าสาวเผด็จรัก, เจ้าบ่าวจอมเถื่อน
ตอน: บทที่ 1/2 พี่หมอ
การเขียนไดอารี่เป็นที่นิยมกันมานานแล้ว เมื่อก่อนทุกคนมักจะเก็บไว้อ่านคนเดียว ต่างจากสมัยนี้ที่เผยแพร่แบบออนไลน์ให้ชาวเน็ตได้อ่านและพูดคุยแลกประสบการณ์เปลี่ยนกัน ซึ่งมีหลายเว็บที่ให้บริการพื้นที่เขียนไดอารี่ออนไลน์หรือบล็อก
นอกจากจะเขียนความในใจแล้ว บางคนก็ใช้เผยแพร่ผลงานการวาดการ์ตูน งานกราฟฟิกต่างๆ หรือข้อคิดคำคมโดนใจ บล็อกของใครมีคนติดตามเยอะ บางทีก็มีโอกาสได้รวมเล่มเป็นหนังสือก็มี
พีชญาเองก็ชอบเขียนบันทึกมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม แต่หยุดไปตอนเข้ามหาวิทยาลัยเพราะเรียนหนักมากและทำกิจกรรมจนไม่มีเวลา ในไดอารี่ของเธอส่วนใหญ่ก็เป็นการเขียนถึงโมเมนต์ความรักแบบใสๆ ไม่ว่าจะเป็นตอนแอบรักรุ่นพี่ม.ปลายตอนที่เธออยู่ม.ต้น แอบรักเพื่อนสนิท(ที่ไม่ใช่เขม) ไปจนถึงแอบรักน้องม.ต้นในตอนที่ตัวเองอยู่ม.ปลาย
ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่ม หญิงสาวกำลังนั่งอ่านบล็อกอยู่ในห้องนอนอย่างเพลิดเพลิน ส่วนมากบล็อกที่เธออ่านก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักนั่นละ
“กรี๊ดดด ฟินอะไรเบอร์นั้น” พีชญายิ้มจนแก้มแทบแตก เมื่อหญิงสาวเจ้าของบล็อกที่กำลังอ่านเขียนเล่าว่า เธอไปสารภาพรักกับหนุ่มนักบินที่แอบชอบมานานแล้ว และฝ่ายนั้นก็บอกว่าแอบชอบเธอมานานเหมือนกัน สุดท้ายทั้งสองจึงตกลงคบกัน เป็นอันว่าเรื่องที่ผู้ติดตามบล็อกช่วยกันลุ้นมานานหลายเดือนจบลงอย่างแฮปปี้เอ็นดิ้งจิงเกอร์เบล
พีชญาพิมพ์คอมเมนต์ร่วมแสดงความยินดี แล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้พร้อมรอยยิ้มเบิกบานที่ยังแตะแต้มอยู่บนใบหน้า
เธอก็อยากสารภาพรักกับใครบางคนเหมือนกัน แต่ก็อดกลัวผลลัพธ์ไม่ได้
แต่พี่นิ้วบวม บล็อกเกอร์คนโปรดของเธอเคยบอกว่า ‘อยากรัก…อย่ากลัวผลลัพธ์’ นี่นา อีกอย่างเจ้าของบล็อกที่อ่านเมื่อกี้เขาก็สมหวัง เพราะกล้าที่จะสารภาพรัก เธอเองก็ไม่ควรจะกลัวล่วงหน้าไปก่อน
สตรอง สตรอง สตรอง!
พีชญากระตุ้นตัวเอง ดวงตากลมโตฉายแววฮึกเหิมราวกับชาวบ้านบางระจันที่กำลังจะไปออกรบ แล้วจู่ๆสมองอันชาญฉลาดของเธอก็นึกสนุกขึ้นมา
ตอนนี้เธอมีเวลาว่างมากขึ้นแล้ว ทำไมถึงไม่ลองเขียนเล่าเรื่องราวของตัวเองในบล็อกบ้างล่ะ บางทีก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะมีคนมาติดตามแค่ไหน แล้วคนอ่านจะรู้สึกยังไงกับเรื่องของเธอ
ว่าแล้วพีชญาก็คลิกเข้าไปในบัญชีผู้ใช้ของตัวเอง ซึ่งปกติเอาไว้ใช้คอมเมนต์บล็อกของคนอื่น แต่ไม่เคยเขียนไดอารี่ออนไลน์เลย
เพียงไม่กี่คลิก หญิงสาวก็มาถึงพื้นที่สำหรับเขียน นิ้วเรียวจรดลงบนแป้นพิมพ์ ก่อนจะเริ่มถ่ายทอดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาเป็นตัวหนังสือ
ค ว า ม รั ก ข อ ง ซ า กุ ร ะ
ตอน พี่หมอ
สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน เราซากุระ เจ้าของล็อกอิน ‘ขอบฟ้าสีซากุระ’ นะคะ เราก็สิงอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว ได้อ่านเรื่องของเพื่อนๆหลายคนมานับไม่ถ้วน ส่วนมากก็จะเป็นบล็อกเกี่ยวกับการแอบรักนั่นละค่ะ เพราะลุ้นและฟินดี ฮ่าๆๆ
อ่านแต่เรื่องของคนอื่นมาตลอด ตอนนี้เลยนึกสนุกอยากลองเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง เพราะเราก็เป็นสมาชิกสมาคมคนแอบรักแห่งประเทศไทยเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้บอกเขาหรอกค่ะ เพราะไม่ค่อยกล้า (เมื่อก่อนเราใสๆ ขี้อายน่ะค่ะ อิอิ)
ก็นั่นล่ะคะท่านผู้อ่าน เพราะความไม่กล้าก็เลยแห้วตลอด แต่เราก็ไม่ได้เฮิร์ทอะไรมากมายนะ เพราะที่ผ่านมาเหมือนออกแนวชื่นชมมากกว่ารักแบบจริงจัง
ไม่เหมือนรายล่าสุด คนนี้ต่างจากผู้ชายทุกคนที่เราเคยแอบรักมาเลยค่ะ อธิบายไม่ถูกว่าต่างยังไง แต่หัวใจบอกว่าเขานี่แหละคือคนที่ใช่สำหรับเรา และเราจะปล่อยให้เขาเดินผ่านไปไม่ได้เด็ดขาด (น้ำเน่าเนอะ) แต่เราว่าทุกคนน่าจะเคยเป็นแหละ
ขอเรียกผู้ชายคนนั้นว่าพี่หมออาร์แล้วกันเนอะ เป็นนามแฝงนะคะ ไม่กล้าใช้ชื่อจริงอะ กลัวเขามาอ่านเจอ (เขียนมาขนาดนี้แล้วหล่อนยังจะกลัวอะไรอีกยะยายซากุระ)
เราเจอพี่หมออาร์ครั้งแรกบนถนนค่ะ ตอนนั้นเรากำลังขี่จักรยานไปหาเพื่อน แล้วพี่หมออาร์ขับรถเก๋งสวนมา ถึงจะอยู่ในรถ แต่ออร่าความหล่อและความขาวของพี่เขาโดดเด้งทะลุกระจกออกมาเลย (คือหล่อจนต้องร้องขอชีวิตอะค่ะ) ตอนนั้นสติเราไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย แล้วรู้ไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้น…
เรามัวแต่เคลิ้มกับความหล่อของพี่หมออาร์จนขี่จักรยานตกข้างทางเลย (น่าอายขนาดนี้ยังจะมาเล่า ฮ่าๆๆๆ) แต่เจ็บตัวแค่นั้นไม่เป็นไรค่ะ เพราะอย่างน้อยเราก็อ่านบนกระจกด้านหลังรถเก๋งทันว่าเขาเป็นใคร
พี่หมออาร์เป็นสัตวแพทย์ค่ะ เพราะฉะนั้นนอกจากหล่อแล้ว พี่เขายังอ่อนโยน ใจดีมากๆด้วย ><
และพอเรารู้ว่าเขาเป็นใคร ทำงานที่ไหน ปฏิบัติการจู่โจมหัวใจพี่หมอก็เริ่มต้นขึ้นค่ะ
ชื่อปฏิบัติการอาจดูน่ากลัวไปหน่อย แต่เราไม่ได้ออกตัวแรงอะไรขนาดนั้นนะคะ คือรู้ว่าการที่ผู้หญิงจีบผู้ชายก่อนอาจเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะเสียทีเดียว แต่จะให้เรารอพี่หมอมาจีบก่อน รอไปอีกสิบปีก็คงไม่มีวันนั้นแน่ๆ
เราวางแผนอยู่นานหนึ่งชั่วโมง (นานตรงไหนฟระ) และตัดสินใจใช้แมวเป็นสื่อรักค่ะ พี่เขาเป็นสัตวแพทย์ วิธีนี้น่าจะเหมาะสุดละเนอะ (แต่อย่าเพิ่งดราม่าน้า) ถึงเราจะใช้สัตว์เลี้ยงเพื่อเข้าหาพี่หมอ เราก็ดูแลอย่างดีค่ะ และตั้งใจไว้แล้วว่า ถึงเราจะไม่สมหวัง เราก็จะไม่ทิ้งมันแน่นอนค่ะ เอ๊ะ ทำไมฟังดูเศร้าๆล่ะ ม่ายยย ช้านต้องสมหวังเสะ (ขออนุญาตวิบัติเพื่อเสียง)
เอาล่ะ ชักจะซีเรียสไปกันใหญ่ มาดูรูปแมวเปอร์เซียสีขาวของเราดีกว่า ชื่อเจ้ารักแรกค่ะ เป็นตัวแทนรักแรกพบของเรากับพี่หมออาร์ แอร้ยยย >< (เขียนเอง เขินเอง เป็นไรมากปะเนี่ย ฮ่าๆๆ)
พอพร็อพพร้อม เราก็เริ่มปฏิบัติการจีบพี่หมออาร์ทันที
แต่ว่า…
การพบกันอย่างเป็นทางการครั้งแรกของเรากับเขาจะเป็นยังไงนั้น ติดตามอ่านกันในตอนหน้านะคะ (ปรากฏว่าไม่มีใครรอติดตาม ก๊าก) แหม ต้องมีใครหลงมาอ่านบล็อกเราบ้างล่ะน่า ถ้าใครเข้ามาแล้วก็อย่าลืมลงชื่อทักทายกันด้วยน้า อย่าปล่อยให้เค้าเหงาอยู่คนเดียว (ดวงตาเหม่อลอย ทำหน้าดราม่าเหมือนนางเอกละครหลังข่าว)
ไปจริงๆแล้วนะค้า แล้วเจอกันบล็อกหน้าค่ะ
ขอบฟ้าสีซากุระ
9 เมษายน 2559
นอกจากจะเขียนความในใจแล้ว บางคนก็ใช้เผยแพร่ผลงานการวาดการ์ตูน งานกราฟฟิกต่างๆ หรือข้อคิดคำคมโดนใจ บล็อกของใครมีคนติดตามเยอะ บางทีก็มีโอกาสได้รวมเล่มเป็นหนังสือก็มี
พีชญาเองก็ชอบเขียนบันทึกมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม แต่หยุดไปตอนเข้ามหาวิทยาลัยเพราะเรียนหนักมากและทำกิจกรรมจนไม่มีเวลา ในไดอารี่ของเธอส่วนใหญ่ก็เป็นการเขียนถึงโมเมนต์ความรักแบบใสๆ ไม่ว่าจะเป็นตอนแอบรักรุ่นพี่ม.ปลายตอนที่เธออยู่ม.ต้น แอบรักเพื่อนสนิท(ที่ไม่ใช่เขม) ไปจนถึงแอบรักน้องม.ต้นในตอนที่ตัวเองอยู่ม.ปลาย
ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่ม หญิงสาวกำลังนั่งอ่านบล็อกอยู่ในห้องนอนอย่างเพลิดเพลิน ส่วนมากบล็อกที่เธออ่านก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักนั่นละ
“กรี๊ดดด ฟินอะไรเบอร์นั้น” พีชญายิ้มจนแก้มแทบแตก เมื่อหญิงสาวเจ้าของบล็อกที่กำลังอ่านเขียนเล่าว่า เธอไปสารภาพรักกับหนุ่มนักบินที่แอบชอบมานานแล้ว และฝ่ายนั้นก็บอกว่าแอบชอบเธอมานานเหมือนกัน สุดท้ายทั้งสองจึงตกลงคบกัน เป็นอันว่าเรื่องที่ผู้ติดตามบล็อกช่วยกันลุ้นมานานหลายเดือนจบลงอย่างแฮปปี้เอ็นดิ้งจิงเกอร์เบล
พีชญาพิมพ์คอมเมนต์ร่วมแสดงความยินดี แล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้พร้อมรอยยิ้มเบิกบานที่ยังแตะแต้มอยู่บนใบหน้า
เธอก็อยากสารภาพรักกับใครบางคนเหมือนกัน แต่ก็อดกลัวผลลัพธ์ไม่ได้
แต่พี่นิ้วบวม บล็อกเกอร์คนโปรดของเธอเคยบอกว่า ‘อยากรัก…อย่ากลัวผลลัพธ์’ นี่นา อีกอย่างเจ้าของบล็อกที่อ่านเมื่อกี้เขาก็สมหวัง เพราะกล้าที่จะสารภาพรัก เธอเองก็ไม่ควรจะกลัวล่วงหน้าไปก่อน
สตรอง สตรอง สตรอง!
พีชญากระตุ้นตัวเอง ดวงตากลมโตฉายแววฮึกเหิมราวกับชาวบ้านบางระจันที่กำลังจะไปออกรบ แล้วจู่ๆสมองอันชาญฉลาดของเธอก็นึกสนุกขึ้นมา
ตอนนี้เธอมีเวลาว่างมากขึ้นแล้ว ทำไมถึงไม่ลองเขียนเล่าเรื่องราวของตัวเองในบล็อกบ้างล่ะ บางทีก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะมีคนมาติดตามแค่ไหน แล้วคนอ่านจะรู้สึกยังไงกับเรื่องของเธอ
ว่าแล้วพีชญาก็คลิกเข้าไปในบัญชีผู้ใช้ของตัวเอง ซึ่งปกติเอาไว้ใช้คอมเมนต์บล็อกของคนอื่น แต่ไม่เคยเขียนไดอารี่ออนไลน์เลย
เพียงไม่กี่คลิก หญิงสาวก็มาถึงพื้นที่สำหรับเขียน นิ้วเรียวจรดลงบนแป้นพิมพ์ ก่อนจะเริ่มถ่ายทอดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาเป็นตัวหนังสือ
ค ว า ม รั ก ข อ ง ซ า กุ ร ะ
ตอน พี่หมอ
สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน เราซากุระ เจ้าของล็อกอิน ‘ขอบฟ้าสีซากุระ’ นะคะ เราก็สิงอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว ได้อ่านเรื่องของเพื่อนๆหลายคนมานับไม่ถ้วน ส่วนมากก็จะเป็นบล็อกเกี่ยวกับการแอบรักนั่นละค่ะ เพราะลุ้นและฟินดี ฮ่าๆๆ
อ่านแต่เรื่องของคนอื่นมาตลอด ตอนนี้เลยนึกสนุกอยากลองเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง เพราะเราก็เป็นสมาชิกสมาคมคนแอบรักแห่งประเทศไทยเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้บอกเขาหรอกค่ะ เพราะไม่ค่อยกล้า (เมื่อก่อนเราใสๆ ขี้อายน่ะค่ะ อิอิ)
ก็นั่นล่ะคะท่านผู้อ่าน เพราะความไม่กล้าก็เลยแห้วตลอด แต่เราก็ไม่ได้เฮิร์ทอะไรมากมายนะ เพราะที่ผ่านมาเหมือนออกแนวชื่นชมมากกว่ารักแบบจริงจัง
ไม่เหมือนรายล่าสุด คนนี้ต่างจากผู้ชายทุกคนที่เราเคยแอบรักมาเลยค่ะ อธิบายไม่ถูกว่าต่างยังไง แต่หัวใจบอกว่าเขานี่แหละคือคนที่ใช่สำหรับเรา และเราจะปล่อยให้เขาเดินผ่านไปไม่ได้เด็ดขาด (น้ำเน่าเนอะ) แต่เราว่าทุกคนน่าจะเคยเป็นแหละ
ขอเรียกผู้ชายคนนั้นว่าพี่หมออาร์แล้วกันเนอะ เป็นนามแฝงนะคะ ไม่กล้าใช้ชื่อจริงอะ กลัวเขามาอ่านเจอ (เขียนมาขนาดนี้แล้วหล่อนยังจะกลัวอะไรอีกยะยายซากุระ)
เราเจอพี่หมออาร์ครั้งแรกบนถนนค่ะ ตอนนั้นเรากำลังขี่จักรยานไปหาเพื่อน แล้วพี่หมออาร์ขับรถเก๋งสวนมา ถึงจะอยู่ในรถ แต่ออร่าความหล่อและความขาวของพี่เขาโดดเด้งทะลุกระจกออกมาเลย (คือหล่อจนต้องร้องขอชีวิตอะค่ะ) ตอนนั้นสติเราไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย แล้วรู้ไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้น…
เรามัวแต่เคลิ้มกับความหล่อของพี่หมออาร์จนขี่จักรยานตกข้างทางเลย (น่าอายขนาดนี้ยังจะมาเล่า ฮ่าๆๆๆ) แต่เจ็บตัวแค่นั้นไม่เป็นไรค่ะ เพราะอย่างน้อยเราก็อ่านบนกระจกด้านหลังรถเก๋งทันว่าเขาเป็นใคร
พี่หมออาร์เป็นสัตวแพทย์ค่ะ เพราะฉะนั้นนอกจากหล่อแล้ว พี่เขายังอ่อนโยน ใจดีมากๆด้วย ><
และพอเรารู้ว่าเขาเป็นใคร ทำงานที่ไหน ปฏิบัติการจู่โจมหัวใจพี่หมอก็เริ่มต้นขึ้นค่ะ
ชื่อปฏิบัติการอาจดูน่ากลัวไปหน่อย แต่เราไม่ได้ออกตัวแรงอะไรขนาดนั้นนะคะ คือรู้ว่าการที่ผู้หญิงจีบผู้ชายก่อนอาจเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะเสียทีเดียว แต่จะให้เรารอพี่หมอมาจีบก่อน รอไปอีกสิบปีก็คงไม่มีวันนั้นแน่ๆ
เราวางแผนอยู่นานหนึ่งชั่วโมง (นานตรงไหนฟระ) และตัดสินใจใช้แมวเป็นสื่อรักค่ะ พี่เขาเป็นสัตวแพทย์ วิธีนี้น่าจะเหมาะสุดละเนอะ (แต่อย่าเพิ่งดราม่าน้า) ถึงเราจะใช้สัตว์เลี้ยงเพื่อเข้าหาพี่หมอ เราก็ดูแลอย่างดีค่ะ และตั้งใจไว้แล้วว่า ถึงเราจะไม่สมหวัง เราก็จะไม่ทิ้งมันแน่นอนค่ะ เอ๊ะ ทำไมฟังดูเศร้าๆล่ะ ม่ายยย ช้านต้องสมหวังเสะ (ขออนุญาตวิบัติเพื่อเสียง)
เอาล่ะ ชักจะซีเรียสไปกันใหญ่ มาดูรูปแมวเปอร์เซียสีขาวของเราดีกว่า ชื่อเจ้ารักแรกค่ะ เป็นตัวแทนรักแรกพบของเรากับพี่หมออาร์ แอร้ยยย >< (เขียนเอง เขินเอง เป็นไรมากปะเนี่ย ฮ่าๆๆ)
พอพร็อพพร้อม เราก็เริ่มปฏิบัติการจีบพี่หมออาร์ทันที
แต่ว่า…
การพบกันอย่างเป็นทางการครั้งแรกของเรากับเขาจะเป็นยังไงนั้น ติดตามอ่านกันในตอนหน้านะคะ (ปรากฏว่าไม่มีใครรอติดตาม ก๊าก) แหม ต้องมีใครหลงมาอ่านบล็อกเราบ้างล่ะน่า ถ้าใครเข้ามาแล้วก็อย่าลืมลงชื่อทักทายกันด้วยน้า อย่าปล่อยให้เค้าเหงาอยู่คนเดียว (ดวงตาเหม่อลอย ทำหน้าดราม่าเหมือนนางเอกละครหลังข่าว)
ไปจริงๆแล้วนะค้า แล้วเจอกันบล็อกหน้าค่ะ
ขอบฟ้าสีซากุระ
9 เมษายน 2559
บุลินทร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 เม.ย. 2559, 20:34:59 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 เม.ย. 2559, 20:34:59 น.
จำนวนการเข้าชม : 1189
| << บทที่ 1/1 พี่หมอ | บทที่ 2/1 ดูตัว >> |
บุลินทร 9 เม.ย. 2559, 20:42:07 น.
คุณ kaelek
ไม่ต้องกลัวพีชชี่ครับ พีชชี่ไม่กล้าหาเรื่องใครหรอก ฮ่าๆๆๆ
คุณ ปิ่นนลิน
หมอรามจะตามทันมั้ย อันนี้เดี๋ยวรู้กันครับ
คุณ ดังปัณณ์
ฮ่าๆๆๆ ทำไมเหมือนหมอกำลังจะชดใช้กรรม พีชชี่เป็นนางเอกนะ
คุณ แว่นใส
รอลุ้นกันนะครับว่าตอนหน้าจะเป็นยังไง
คุณ kaelek
ไม่ต้องกลัวพีชชี่ครับ พีชชี่ไม่กล้าหาเรื่องใครหรอก ฮ่าๆๆๆ
คุณ ปิ่นนลิน
หมอรามจะตามทันมั้ย อันนี้เดี๋ยวรู้กันครับ
คุณ ดังปัณณ์
ฮ่าๆๆๆ ทำไมเหมือนหมอกำลังจะชดใช้กรรม พีชชี่เป็นนางเอกนะ
คุณ แว่นใส
รอลุ้นกันนะครับว่าตอนหน้าจะเป็นยังไง
แว่นใส 9 เม.ย. 2559, 20:55:13 น.
น่าอ่านมากเลย
น่าอ่านมากเลย
kaelek 9 เม.ย. 2559, 23:45:17 น.
แหม่!! นางมาแบบมีชั้นเชิงกว่าอิเขมนัก .. ว่าแต่หมอรามจะได้เหรอ หรือใครเอาไปถ่ายทอดให้ ..รออ่านตอนหน้านะจ๊ะ บอกใคร?
บอกพีชชี่หรือบอกไรเตอร์
บอกทั้งสองคนเลยละกัน
แหม่!! นางมาแบบมีชั้นเชิงกว่าอิเขมนัก .. ว่าแต่หมอรามจะได้เหรอ หรือใครเอาไปถ่ายทอดให้ ..รออ่านตอนหน้านะจ๊ะ บอกใคร?
บอกพีชชี่หรือบอกไรเตอร์ บอกทั้งสองคนเลยละกัน
ปิ่นนลิน 11 เม.ย. 2559, 17:34:08 น.
คิดถึงอิเขมนิด ๆ เพราะพีชชี่แอบจิกกัด 5555
แต่อย่าแกล้งพี่หมอรามเยอะนะคะ หวงงงง
คิดถึงอิเขมนิด ๆ เพราะพีชชี่แอบจิกกัด 5555
แต่อย่าแกล้งพี่หมอรามเยอะนะคะ หวงงงง
