เปลวไฟในกระแสลม
ชีวิตชายหนุ่ม หล่อ พ่อรวย แต่กลับดวงซวย โชกเลือด ชุ่มเหงื่อ และหยาดน้ำตา แถมฉ่ำรักใคร่เสน่หา เกิดราศีเมถุน ตำราโหราศาสตร์ว่าเกิดในธาตุลม
ชะตาชีวิตผกผันพบเจอเธอ หญิงสาวราศีเมษอันเป็นธาตุไฟ เกิดปลายเดือนมีนา รักเคารพบิดา แต่ดวงชะตาความรักแย่ บิดาไม่อยากฝากอนาคตที่เธอ หากแต่จะยกมรดกให้หลานชาย อันเกิดเป็นลูกของเธอ โดยหาว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไว้ให้
เธอให้มิตรภาพเป็นเพื่อนแท้ ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมแก๊ง ‘เฮอริเคน’ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งค้นเจอ เธอคือคนที่ ‘ใช่’ เขาจึงเหมือนกระแสลมแรง เปลี่ยนแปลงจากมิตรแท้ ร่วมทางสู่คู่ครองชั่วชีวิต
จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง ‘เปลวไฟในกระแสลม’
ชะตาชีวิตผกผันพบเจอเธอ หญิงสาวราศีเมษอันเป็นธาตุไฟ เกิดปลายเดือนมีนา รักเคารพบิดา แต่ดวงชะตาความรักแย่ บิดาไม่อยากฝากอนาคตที่เธอ หากแต่จะยกมรดกให้หลานชาย อันเกิดเป็นลูกของเธอ โดยหาว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไว้ให้
เธอให้มิตรภาพเป็นเพื่อนแท้ ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมแก๊ง ‘เฮอริเคน’ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งค้นเจอ เธอคือคนที่ ‘ใช่’ เขาจึงเหมือนกระแสลมแรง เปลี่ยนแปลงจากมิตรแท้ ร่วมทางสู่คู่ครองชั่วชีวิต
จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง ‘เปลวไฟในกระแสลม’
Tags: กุ๊กกิ๊ก, หวานแหวว, บู๊, แอคชั่น, คอมเมดี้, ตลกขบขัน, ไตรติมา, รวย, หล่อ, เท่ห์,
ตอน: ตอน 4 ศึกษาต่อญี่ปุ่น
..........เมื่อได้พบหน้าทนายความประจำตระกูลมาถึงบ้าน ปลายมีนาจึงถามแบบมะนาวแล้งน้ำ ...เปรี้ยวจี๊ด
“มาทำไรคุณบรรณาการ กลวง”
จากสีหน้าท่าทางบอกบุญไม่รับของลูกสาวเจ้านาย พอดูรู้ว่าเด็กสาวไม่ค่อยชอบขี้หน้าเขานัก เป็นเรื่องประจำที่เขาทำใจได้ กลายเป็นความคุ้นชินไปเสียแล้ว จึงไม่คิดเคืองหรือจิตตกไปตามนั้น
“คุณปลายจะไปเรียนที่ญี่ปุ่น ต้องเตรียมหลักฐานเอกสารเพื่อยื่นเรื่องหลายอย่าง ผมต้องมารับเอกสารกับคุณมาลัยวรรณ”
บรรณาการ กลวงศา อาชีพทนายความ หนุ่มใหญ่วัยสามสิบพอดิบพอดี ผมสั้นทุกเส้นเรียบติดศีรษะไม่กระดิก แม้หากจะโดนลมพายุพัด เส้นผมคงไม่ปลิว สวมแว่นกรอบทอง คิ้วหนาเข้ม ตาคมกลมโต เรียวปากบางเฉียบ มาดเนี้ยบดูเจ้าระเบียบทุกกระเบียดนิ้ว
“ว้าว... มาแล้ว คุณบรรณาการสุดหล่อ คุณมาลัยวรรณรออยู่ที่สระว่ายน้ำ เชิญทางนี้ค่ะ”
หวานใจ เป็นสาวรับใช้ยังโสด สถานภาพเดียวกันกับทนายความ เธออยู่ในวัยไม่เกินสามสิบ รีบออกมาต้อนรับด้วยท่าทีกระดี๊กระด๊าจนน่าหมั่นไส้
ปลายมีนากวาดหางตามองเขม็ง จนกระทั่งเขาเดินไปหามารดาที่เธอสุดหวงห่วง
ซึ่งคุณมาลัยวรรณเพิ่งขึ้นจากสระในชุดว่ายน้ำวันพีทสีม่วงเข้ม คว้านสีข้างเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งเปิดเผยผิวขาวนวลเนียน ยิ่งมองยิ่งดูเซ็กซี่... หากแต่ขัดหูขัดตาปลายมีนาเสียอย่างนั้น
‘ไม่ได้การละ ต้องตามไปคุมเสียหน่อย’
ไวเท่าใจนึก ปลายมีนาคว้าเสื้อคลุมอาบน้ำติดมือไป กางให้มารดาสวมใส่ในทันที
“สวมเสื้อคลุมก่อนนะคะแม่”
ปลายมีนาจงใจอยู่ทำตัวเป็นก้างขวางคอ
และขาดไม่ได้คือ... สาวรับใช้อยู่ใกล้ตัวด้วย หล่อนนั่งยองๆ คอยเมียงมองทนาย แบบชม้อยชม้ายชายตายั่วยวน แต่ไร้ผล... ไม่ได้รับความสนใจจากทนายหนุ่ม
คุณมาลัยวรรณเซ็นเอกสารหลายแผ่นอย่างเงียบเชียบ ไม่สบตาผู้ใด
คงมีแต่บรรณาการชายตาชำเลืองมอง เมื่อสบตาเข้ากับปลายมีนา ซึ่งถลึงตาดุใส่เข้าให้ เลยหลบตาสงบสำรวมตัว
“เสร็จธุระ? พี่หวานใจช่วยส่งแขกกลับที เชิญค่ะคุณบรรณาการ กลวง...”
หลังสิ้นเสียงชาเย็นเอ่ยไล่แขก
เจ้าตัวได้โดนตบแขนฉาด จากฝ่ามือมารดาของเธอเอง
“ไล่แขกนี่เสียมารยาทมากอยู่แล้ว ปลายไม่น่าไปเรียกอย่างนั้น คุณบรรณาการ นามสกุล กล-วง-ศา”
คุณมาลัยวรรณ พูดคำอ่านอย่างช้า... ชัดถ้อยคำ
“ผิดมาก... ไหม? ปลายอ่านตามหลักภาษาไทย”
ไม่วายลากเสียงเถียงอย่างยียวน
แต่มารดาหันมาค้อน แม้เข้าใจลูกสาวว่าแสนหวงตัวเธอ จนระแวงระวังเสียเกินเลย พาลไม่ชอบหน้าทนายความประจำตระกูลคนนี้
“แม่ยังไม่ได้เอาเรื่องปลาย ใครสอนให้หนีไปขับรถซิ่งเล่น ทั้งยังไม่มีใบขับขี่ คุณพ่อนะไม่ไหวจะเคลียร์กับตำรวจ เลยต้องรีบให้ปลายไปญี่ปุ่น รู้ไหม? พ่อเขาเตรียมจะซื้อรถสปอร์ตซุปเปอร์คาร์ ราคาตั้งยี่สิบล้าน คันที่ปลายอยากได้นั่นล่ะ ทำเสียเรื่อง...”
“ปลายแค่ไปซ้อมขับเอาไว้ก่อน”
“อีกเรื่อง... ปลายชอบพระเอกหนังสือการ์ตูน เหตุผลเด็กๆ ทำให้อยากไปญี่ปุ่น แม่ล่ะเชื่อเลย คิขุโนะเนะนิ่มจัง”
ที่จริงคุณมาลัยวรรณอยากว่าลูกสาว ‘ปัญญานิ่ม’ ด้วยซ้ำ แต่ไม่อยากทำร้ายจิตใจผู้เป็นลูก จึงยั้งคำพูดไว้บ้าง
“นั่นไม่ใช่เหตุผลทั้งหมด แม่จะให้ปลายป่าวประกาศหรือคะว่าอยากไปสอดส่องดูความประพฤติคุณพ่อตอนอยู่ลับตาที่โน่น แม่ก็รู้ดีเรื่องความเจ้าชู้ของพ่อ ...คาสโนว่าฆ่าไม่ตาย ถ้าบอกไปตรงๆ พ่อจะยิ่งไม่ปล่อยปลายไป”
“แม่นึกไม่ถึง ปลายจะคิดซับซ้อนถึงขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นก็ไปเถอะ แต่แม่คงเหงา... ยามปลายไปอยู่ห่างไกลแม่”
..........ชานเมือง ช่วงพื้นที่รอยต่อจังหวัดสมุทรสาคร – กรุงเทพฯ เส้นถนนพระราม 2 หมู่บ้านจัดสรรที่มีบ้านเดี่ยวสองชั้น สนนราคาตั้งแต่เจ็ดล้านบาทขึ้นไป
เป็นที่ตั้งบ้านของคุณจันทรา ภรรยาคนปัจจุบันของคุณคล้ายพิพัฒน์ แต่ถูกเก็บไว้จนเก่า เพราะไม่เคยพาออกงาน เนื่องจากมิใช่ภรรยาแต่งออกหน้าออกตา
“คุณแม่... คุณพ่อพานางปลายไปส่งประเทศญี่ปุ่นแล้ว หนูล่ะโล่ง... สวดส่งเลย หมั่นไส้... สาวน้อยบริสุทธิ์ผุดผ่อง ขอให้นางไปเจอคนรักเป็นคนญี่ปุ่นทีเถอะ ยิ่งผู้ชายคนนั้นทั้งเซ็กส์จัดทั้งซาดิสม์ยิ่งดี เจอตอนเช้าก็ขอให้เสียตัวตอนเช้า เจอตอนเย็นก็ขอให้เสียตัวตอนเย็น ...สาธุ”
ปลายนภางค์ทำเสียงเล็กเสียงน้อย บ่งบอกความริษยาผู้เป็นน้องสาวต่างมารดา ขณะคุยกับมารดาของตนในห้องรับแขก เมื่อเธอแวะมาเยี่ยมเยียนถามข่าวคราว
“แต่แม่ว่ามันน่าจะเสียตัว ตั้งแต่ตอนที่โดนชาญวิทย์ปล้ำ ทำไมปล่อยลอยนวล แค่ผู้หญิงตัวเล็กกว่าแท้ๆ”
“คุณแม่ก็... นางปลายไม่ใช่ย่อยนะ ไม่รู้นางฝึกกำลังภายในมาจากไหน ผู้ชายอย่างคุณชาญเอาไม่อยู่จริงๆ”
“เรื่องนั้นไม่เท่าไหร่หรอก แต่เรื่องลูกชายเจ้าของโชว์รูมเมอร์ซิเดส เบนซ์ ที่ลูกอุตส่าห์ลงทุนลงแรงตามจีบตามจิกอยู่ รู้ไหมตอนนี้โดนนางปลายมันคาบไปรับประทานแล้ว”
“หา... เป็นไปได้ไงคะคุณแม่”
“คุณเปรมฤดี แม่ของพ่อยูรวรรธน์ มาซื้อแหวนเพชรเม็ดใหญ่นะสิ ตอนนี้ไม่มีแหวนเพชรสำหรับใส่ออกงานหรู”
“ธรรมดาคนรวย มีตังค์นี่คะ แล้วมันเกี่ยวกับนังปลายยังไง”
“แหวนเก่าประจำตระกูล ‘จักราวัฒน์’ คุณเปรมฤดีบอกว่า ลูกชายมาขอ... เอาไปฝากไว้กับพ่อของเรานะแหละ เพื่อขอจองหมั้นหมายนังปลาย เรียนจบเมื่อไรจะได้ขอแต่งงานทันที”
“อ๊าย... หนูอยากจะบ้าตาย ไปรู้จักกันตอนไหน”
“คุณประดิพัทธ์ เจ้าของโชว์รูมเบนซ์ จัดงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จยอดขายทะลุเป้า พ่อเราพานังปลายไปออกงานด้วย เลยงานเข้านังปลายทันที นัยว่า... เป็นรักแรกพบของยูรวรรธน์เชียวนะ”
คุณจันทราทำเสียงแหลม ขณะเล่าเรื่องเสียดแทงหัวใจลูกสาว แถมจีบปากจีบคอพูด เพื่อใส่สีสันจุดประกายไฟริษยาให้ลูกสาวเพิ่มมากยิ่งขึ้น
“หัดเรียนภาษาญี่ปุ่นสิคะคุณลูกสาว และตามจิกพ่อยูรวรรธน์ต่อไป เพราะปีหน้าเขาจะไปทำธุรกิจส่วนตัวที่โน่น อาจจะเปิดผับ ...หรือไรนี่ล่ะแม่ไม่แน่ใจ ฟังคุณเปรมฤดีเล่าคร่าวๆ มาอย่างนี้”
“ไม่มีเวลาเลยค่ะคุณแม่”
“เอาเวลาไปหากิ๊ก ไล่จีบหนุ่มไปทั่ว ถือคติ ‘ไม่มั่วแต่ทั่วถึง’ ใช่ไหม งั้นรายนี้ต้องยอมรับกับความพ่ายแพ้สินะ”
คุณจันทราปรายตามองอย่างเบื่อในความไร้แก่นสารของลูกสาว
ทำให้ปลายนภางค์เงียบไป เมื่อมารดารู้เท่าทันตัวเธอ
..........สนามบินนาริตะ ประเทศญี่ปุ่น
คุณอายะ ฮิโตมิ และคล้ายอรรณพ สามแม่ลูกพากันมารอรับ... คุณคล้ายพิพัฒน์กับปลายมีนา
ด้วยความคิดถึงที่ไม่ค่อยได้พบกัน คุณคล้ายพิพัฒน์จึงจู่เข้าบีบกำมือทั้งสองของคุณอายะ
“คิดถึงคุณอายะเหลือเกิน”
“ซา... วัดดีครับ ปะป๊า พิปลาย...”
น้องชายอุตส่าห์พนมมือไหว้ ตามธรรมเนียมไทย
แต่พี่สาวต่างมารดา ยังหาที่ตำหนิได้อีก
“คล้ายอรรณพ... จะสิบสองขวบอยู่ละ ยังหัดพูดภาษาไทยไม่ชัด อย่างนี้จะไปอยู่เมืองไทยได้ยังไงนี่”
“ช่างน้องเถิดน่าปลาย เอาตัวเองให้รอดเถอะ ต้องมาเรียนภาษาญี่ปุ่นหนึ่งปีกว่าจะเข้ามหาวิทยาลัย”
คุณคล้ายพิพัฒน์ว่าลูกสาว เธอเลยต้องหาผู้ช่วย
“ฮิโตมิช่วยปลายด้วยนะ”
“อื้ม ได้... สบายมาก”
ปลายมีนาพักบ้านรวมอยู่กับครอบครัวของคุณอายะ
อันรวมไปด้วย... คุณตาคุณยายของคล้ายอรรณพและฮิโตมิ ได้นอนห้องเดียวกับฮิโตมิ แต่คนละเตียง
ความใกล้ชิดสนิทสนม ทำให้รู้ใจฮิโตมิแอบคบรุ่นพี่ ชื่อ เรย์ยะ เป็นความลับสุดยอด ทั้งคุณแม่และคุณตาคุณยาย รวมทั้งน้องชายไม่รู้เรื่องเลย
“สบายนะปลาย เรียนจบมัธยมปลายไวก่อนใครเพื่อน สักวันนะ... ฉันจะแยกออกไปเช่าแชร์เฮ้าส์ ใช้ชีวิตอยู่อย่างอิสระ รอเรียนจบไฮสคูลก่อนเถอะ”
“แชร์เฮ้าส์? มันเป็นยังไง”
“ห้องแบ่งเช่า แบบใช้พื้นที่ส่วนรวมร่วมกัน อาทิเช่น ตู้เย็น เราแช่ของกิน ก็ต้องเขียนชื่อเราติดไว้ คนอื่นมาแช่ของกินด้วย เขาต้องเขียนชื่อเขาติดไว้ด้วย จะได้รู้ว่าของใครเป็นของใคร ครัวใช้รวมกัน อยากทำอะไรทำกินได้เลย อยากเช่าแชร์เฮ้าส์ที่มีหนุ่มหล่อเป็นเพื่อนข้างห้องล่ะ เป็นความฝันของฉันเลยนะ”
ฮิโตมิอธิบาย พลางยิ้มอย่างช่างฝัน
ปลายมีนาจึงพูดหยอกเย้า...
“หนุ่มหล่อในฝันนั่น พี่เรย์ยะ... ใช่หรือเปล่า”
..........บ้านทรงญี่ปุ่นสมัยใหม่ใหญ่โตโอ่อ่า ประจำตระกูลคามิกิ กำแพงโดยรอบปลูกต้นสนเรียงรายสลับกันอย่างหนาแน่น มองจากภายนอกแทบไม่เห็นตัวบ้าน
จากคราวก่อนฮายาโตะโดนพวกคามิกิซ้อม เขาต้องพักรักษาตัวนานนับสัปดาห์ กว่าอาการช้ำในจะหายสนิท
หลังจากนั้นจึงถึงเวลาตามหาตัวเลื่อมลาวัณย์ ซึ่งยังไม่รู้ว่าคามิกิพาตัวเธอไปซ่อนไว้ที่ไหน
“ฉันจะบุกรังมัน ใครกลัวไม่ต้องเข้าไป”
“พูดงี้ได้ไงฮาย เราเพื่อนกันไปไหนไปกัน ไม่หวั่นอยู่แล้ว”
“เราเข้าไปพร้อมกันทั้งหกคนนี่ล่ะ เจรจาอย่างสุภาพชนกับพวกมันก่อน”
“ใช่... ถ้าพูดไม่รู้เรื่องค่อยจัดการ... ทำให้พวกมันรู้จักแม่ไม้มวยไทยของฉัน”
คาร์ลถนัดมวยไทย บอกกับฮายาโตะ
ทั้งไทและเจมส์ไม่เคยกลัวใครในเรื่องการต่อสู้ที่ไม่เคยแพ้ใคร
“นั่นมันพวกคาราเต้สายดำ กับพวกสามศิษย์พระรามยอดมวยไทย พวกเราเตรียมตัวต้อนรับแขกหน้าประตูใหญ่”
โทชิยะ เป็นลูกชายของพ่อบ้าน สั่งออกไมค์กระจายเสียง ให้ได้ยินทั่วทั้งบริเวณบ้าน เมื่อได้เห็นจากกล้องวงจรปิดที่ติดตั้งไว้ตรงหน้าประตูบ้าน ก่อนฮายาโตะจะกดกริ่งเสียอีก
“มีธุระอะไรครับ”
“ฉันต้องการพบ คามิกิ ฮิคารุ เจ้านายของพวกแก”
ฮายาโตะบอกความประสงค์กับลูกสมุนของคามิกิ
แต่เจอพ่อบ้านวัยกลางคนออกมาพูดแทน
“ตอนนี้นายท่านไม่อยู่ เชิญมาวันหลังเถอะครับ กลับกันไปก่อน”
“นี่ห้าโมงเย็นแล้ว เดี๋ยวเขาคงกลับ ให้พวกฉันเข้าไปรอข้างในบ้านดีกว่า”
“เราปล่อยให้เข้าบ้านไม่ได้ครับ ยังไม่ได้รับอนุญาตจากนายท่าน”
“ไม่จำเป็นต้องขออนุญาต รู้ไหมเจ้านายพวกแกไม่มีคุณธรรม ลักพาตัวผู้หญิงของฉันไป เอาตัวเธอไปเก็บไว้ที่ไหน ฉันมาตาม หลีกไป...”
สิ้นเสียงฮายาโตะตรงเข้าผลักอกพ่อบ้าน ทำให้เซหลบทางไป
ตามด้วยผองเพื่อนดาหน้ากัน ผ่านประตูบ้านเข้าไปได้ทุกคน
จึงเจอกับพวกสมุนยากูซ่าตั้งแถวเรียงหน้ากระดานสกัดกั้นไว้
แล้วพ่อบ้านจึงออกคำสั่ง
“พวกเรา... จัดการมัน”
ไท ยามาโมโตะ ความสามารถในการต่อสู้ คือ คาราเต้ ระดับสายดำ ขณะนี้เขาเตรียมตัวเป็นฝ่ายตั้งรับ กระโดดแผล็วขึ้นโต๊ะไม้ในสวน
พวกยากูซ่าสองคนกระโดดตามขึ้นไป คนหนึ่งเหวี่ยงหมัดตรงเข้าหา
ไทหลบด้วยความว่องไว ใช้ท่าสะพานโค้งอย่างสวยงาม แล้วกลับเด้งตัวคืนมานั่งขาเดียว ส่วนขาขวาที่ถนัดแกว่งเตะอย่างแรง
โดนข้อเท้าคู่ต่อสู้ ทำให้ล้มกลิ้งหล่นจากโต๊ะ ลงไปนอนจุก ลุกไม่ขึ้นทั้งสองนายเลยทีเดียว
“ที่เห็นหน้าสวยเหมือนสาวงามอย่างนี้ แต่ขอโทษ... แมนมากๆ ครับ จำใส่กะโหลกไว้นะพวกมึง”
ไตรติมา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 เม.ย. 2559, 21:55:14 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 พ.ย. 2561, 18:30:51 น.
จำนวนการเข้าชม : 919
| << ตอน 3 สาวน้อยนักเตะ | ตอน 5 โปรดใช้ชีวิตแทนฉัน >> |