คืนค่ำร่ำพิศวาส
สองผีพี่น้อง เลวิส... แวมไพร์(ผีดูดเลือด) ลมเหนือ... ผีเฮี้ยน! อยู่ตึกผีสิง VS กาฬวาร... เด็กสาวยากจนเป็นสาวพรหมจรรย์ มีพลังจิตบริสุทธิ์ เธอช่วยพวกเขากลับเป็นมนุษย์ กลายเป็นเพื่อนบริสุทธิ์ใจต่อกัน สองพี่น้องต่างบิดาแต่รักกันมาก เวลาผ่านไปเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ได้เจอเธออีกหนต่างหลงรักผู้หญิงคนเดียวกัน...เลือกรักไม่ได้หนึ่งหญิงสองชาย (อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน)
Tags: หวานแหวว, ซึ้ง, รักแฟนตาซี, ไตรติมา, ผี, แวมไพร์, ตลก, หล่อ, โรแมนติค,
ตอน: ตอน 22
______________________...oooooOOOooooo...______________________... ตอน ๒๒
............กาฬวารนัดลมเหนือและเลวิสที่ห้างสรรพสินค้าในร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดส์ เพื่อสะดวกต่อการแวะซื้อของกินของใช้ต่อไป
“ฉันมีเรื่องจะขอความเห็นชอบอย่างเป็นทางการจากคุณเหนือกับคุณเลวิส”
“เป็นทางการ? เรื่อง?...” ลมเหนือถาม เลิกคิ้วสงสัย
“บริษัทเรากำลังมีโครงการใหญ่ต้องใช้เงินลงทุนมากมีทั้งนำเข้าและส่งออก จำเป็นต้องมีผู้ร่วมลงทุน ซึ่งมีคนเขายินดีเข้าหุ้นตั้งโรงงานทำเครื่องประดับเจียระไนเพชรพลอย เพราะเห็นผลตอบแทนที่จะได้รับกลับมามันคุ้มค่าแน่นอน” กาฬวารบอก พร้อมวางแฟ้มเอกสารหนาเป็นปึกให้ทั้งสองดู แต่พวกเขาเพียงดูคร่าว ๆ ในรายชื่อหุ้นส่วน
‘นางมิลิน มัตสึโมริ นายลมเหนือ เรืองอารยะ นายเลวิส ลูอิส นางกาฬวาร เรืองอารยะ นายคมกริช ศิรเวทย์ นางวรรณี ธาราทอง’
“ฉันขอคิดดูก่อน มีผู้ร่วมหุ้นบางคนที่ไม่รู้จัก” ลมเหนือแสร้งวางฟอร์มสงวนท่าที
“คุณวรรณี มีร้านขายเพชรทั้งในเมืองไทยและเมืองนอก รู้จักลูกค้าต่างประเทศรวย ๆ หลายคน”
“นายคมกริชคนนี้เป็นใคร” ลมเหนือถาม เขาเหมือนเคยได้ยินชื่อนี้ ...ที่ไหนสักแห่งแต่กลับนึกไม่ออก
“คุณคมกริชมีธุรกิจหลายอย่าง เป็นคนจริงใจเชื่อใจไว้ใจได้และเขาก็เชื่อใจไว้วางใจฉัน เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับฉัน ความคิดเราเข้ากันได้ดีมาก”
“ฟังเหมือนเธอชอบเขา หรือแอบคบแบบแฟนอยู่” เลวิสแสร้งถาม อยากดูปฏิกิริยาเธอ...
“จบ... ฉันไม่คุยนอกเรื่องนะคะ เพราะฉันคิดเป็นเพื่อนบริสุทธิ์ใจกับคุณคมกริช ถ้าคุณเหนือกับคุณเลวิสเห็นชอบเรื่องตั้งโรงงาน เราจะได้เริ่มต้นก้าวไปสู่ความร่ำรวยอีกระดับ” สีหน้ากาฬวารจริงจัง เธอหมายความตามที่พูด ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมลับลมคมในให้ใครเคลือบแคลงสงสัย
“ฟังดูสวยหรูดี แต่เรื่องหุ้นส่วนขอให้ฉันได้ทำความรู้จักกับคุณคมกริชของเธอให้มากกว่านี้สักหน่อย” เลวิสว่า
“ฉันอยากสืบดูให้รู้นิสัยใจคอน่าเชื่อถือน่าไว้วางใจได้หรือไม่ ก่อนตัดสินใจเข้าร่วมหุ้น” ลมเหนือพูดไปในแนวทางเดียวกับเลวิส ความรู้สึกนึกคิดคล้อยตามกันค่อนข้างไม่ชอบคมกริชเอาเสียเลย
............เวลาหัวค่ำ หลังแยกย้ายจากกาฬวาร เลวิสและลมเหนือกอดคอกันเดินห้าง เคียงข้างคลอกันไปอย่างสนิทสนมประสาพี่น้อง พูดคุยกระหนุงกระหนิงด้วยเรื่องที่อยู่ในความสนใจของพวกเขา ความหล่อของสองพี่น้องเป็นเป้าดึงดูดสายตาสาวน้อยสาวใหญ่ให้หันมองกันจนเหลียวหลัง และมีสาววัยรุ่นสองสามคนที่สนใจพวกเขาเป็นพิเศษ ถึงขนาดเดินตามมาเมียงมอง ราวกับปาปารัสซี่ที่ติดตามดาราขวัญใจ จนทั้งสองพี่น้องแวะหน้าร้านหนังสือ พวกเธอจึงเข้ามาทักทาย
“สวัสดีค่ะ พวกเราเป็นสาวชมรมนิยมวายค่ะ” สาววัยรุ่นเริ่มแนะนำตัว ชวนพูดคุยทีละคน
“ตามดูพี่สองคนเพราะสนใจอยากขอลายเซ็น”
“สงสัยเป็นคู่จิ้นคู่ใหม่ ไม่ทราบเป็นดาราช่องไหนคะ คนนี้สงสัยลูกครึ่งหน้าออกฝรั่งผิวขาวจังเลย ต๊าย... สูงหล่อ” สาวคนล่าสุดออกอาการกรี๊ดกร๊าด ชี้มือที่เลวิส ไม่มีใครสงสัยลมเหนือว่าจะเป็นลูกครึ่ง เพราะหน้าตาตี่แบบฉบับตี๋หนุ่มไทยจีน ทั้งเลวิสและลมเหนือต่างมีประสบการณ์เคยคุยกับสาวประเภทนี้ รู้ว่าพวกเธอชอบจินตนาการจับคู่ให้ผู้ชายเป็นแฟนกัน
“เราสองคนไม่ใช่ดาราหรอกครับ เพิ่งกลับมาจากอเมริกา” ลมเหนือตอบ เก๊กเสียงอย่างเท่ห์มาก
“แล้วพี่สองคนเป็นอะไรกันคะ สนิทกันจังเลยเนอะ” สาววัยรุ่นคุยพลาง หันไปพยักเพยิดกับเพื่อนสาว
“เราสองคนเป็นแฟนกันครับ” ประโยคนี้เลวิสแกล้งตอบ แถมยิ้มหน้าเป็นเสริมความหล่อเปล่งออร่าราวดารายอดนิยมก็ไม่ปาน
“ว้าย...” สาววายวี้ดว้ายพร้อมกันทั้งสามคน ชอบอกชอบใจเป็นปลื้ม
ส่วนเลวิสยิ่งได้ใจ โบกมือพร้อมยิ้มให้บรรดาสาวที่เดินผ่านไปมา นั่นยิ่งทำให้สาวหลายคนหยุดยืนมอง เรียกว่าได้กลายเป็นจุดสนใจไม่ต่างจากดาราดัง
“ฮะ... ฮะ... โกหกครับ เราสองคนเป็นพี่น้องกัน พี่ชายผมขี้เล่น ชอบทำให้สาวกรี๊ดเป็นประจำ”
ระหว่างนั้นมนตราควงคู่มากับคมกริช เดินกอดเอวกันอย่างสนิทสนม ให้เกิดความสนใจใคร่รู้...
“เอ๊ะ! ตรงนั้นมีดารามาเดินห้างเหรอ สาว ๆ เพียบ เราเดินไปดูกันหน่อยดีกว่าค่ะคุณคมกริช” มนตรามาหยุดยืนมองสองพี่น้อง นึกเค้าหน้าออกจึงจำได้ทันที รีบผละแขนที่โอบเอวคมกริชโดยเร็วพลัน กะจะไม่ให้ลมเหนือเห็น
เลวิสและลมเหนือสอดส่ายสายตามองสาวอยู่แล้วจึงเห็นมนตราทันที ลมเหนือจำได้... เขาไม่เคยลืมความทรงจำอันเจ็บปวดเมื่อครั้งวัยรุ่น
“ฮคคุ... นั่นเธอใช่ไหม พี่เอง... มนตรา ไม่เจอกันนานหลายปีจำพี่ได้ไหม”
“จำได้สิครับ จำได้ดีทีเดียว”
‘คนที่ทำฉันเจ็บ... รักครั้งแรกที่แตกสลาย ไม่มีใครลืมหน้าเธอได้หรอก’
“พี่นึกว่าเธอตายไปแล้วเลยไม่เคยติดต่อกันเลย นี่เธอยังมีชีวิตอยู่โชคดีจังเลย”
“มากับแฟนหรือครับ ไม่เห็นแนะนำให้รู้จัก” ลมเหนือถาม สายตามองชายหนุ่มที่เดินตามหลังมนตรา เขามีเค้าหน้าคุ้นตาของลมเหนือ แต่ยังนึกไม่ออก...
“เพื่อนกันไม่ใช่แฟนหรอก อย่าเข้าใจผิด เขาชื่อ คมกริช นามสกุล ศิรเวทย์ ที่จริงเป็นคนกันเอง เพราะเป็นลูกค้ารายใหญ่ของจินตนาโองาว่า เขาเป็นเจ้าของร้านขายเพชรพลอย ส่วนใหญ่จะรับเพชรพลอยที่คุณกาฬดีไซน์ออกไปขาย”
ทั้งเลวิสและลมเหนือไม่ต้องไปตามสืบประวัติคมกริชให้เสียเวลา เมื่อได้เจอเข้าอย่างจัง
“เหมือนเคยเจอหน้าคุณสองคนที่ไหนนะ” คมกริชทักทาย รู้สึกคุ้นหน้าสองพี่น้องแต่ยังนึกไม่ออกเช่นกัน
“อเมริกา... งานประมูลเครื่องเพชรนานาชาติ ผมชนะประมูลเครื่องเพชรของกาฬวาร คุณก็ประมูลแข่งกับผมจำไม่ได้หรือ และคุณเป็นคนแพ้ไงล่ะ” เลวิสตอบ มองอีกฝ่ายทางหางตา แถมมีรอยยิ้มติดจะเยาะเย้ยอยู่ในที
“อ๋อ... จริงสิ” คมกริชแค่นยิ้ม ด้วยความรู้สึกหมั่นไส้ไม่ถูกชะตากับเลวิสสักนิดเลย เกี่ยวเนื่องกับกาฬวารสาวสวยที่เขาหมายปองนั่นเอง “แล้วเป็นไงครับ ได้คุยกับคุณกาฬแล้วล่ะสิ เธอเป็นคนน่ารักมากนะครับ ผมรู้จักเธอดีและเราสนิทกันมาก”
ได้ฟังคำพูดของคมกริช ทั้งเลวิสและลมเหนือต่างจ้องหน้าเขาอย่างไม่เป็นมิตร
พวกสาววัยรุ่นที่มารุมล้อมอยู่เมื่อครู่พอเห็นคนรู้จักเข้ามาทักทายกันต่างพากันแยกย้ายไปเอง ส่วนมนตราและคมกริชอยู่พูดคุยทักทายกันตามมารยาทไปอย่างนั้น
ไม่นานทั้งสองพี่น้องจึงได้บอกลา เมื่อเดินกลับออกจากห้างสรรพสินค้าแล้วคุยกันต่ออีก
“ไอ้นายคมกริชนั่น ฉันไม่ชอบมันตั้งแต่วันงานประมูลเครื่องเพชรแล้ว ฉันก็เหมือนนาย... ไม่อยากให้มันมาเข้าหุ้นตั้งโรงงานด้วยหรอก”
“จำได้แล้ว... ฉันเคยเห็นไอ้คมกริชนั่นที่ไหน มนตราเคยเป็นแฟนเก่าที่นอกใจฉันแค่หญิงเลวคนหนึ่ง ไม่รู้ตอนนั้นฉันตาบอดไปหลงรักได้ไง เพราะผู้หญิงพรรค์นั้นทำฉันเกือบตาย ตอนนี้กลายเป็นเมียไอ้หมอนั่น หญิงเลวกับชายชั่วร้ายขายยาเสพติด ช่างเหมาะสมกันถึงคบกันได้ ตอนตายคงไปลงนรกขุมเดียวกัน ฉันรู้สึกโชคดีด้วยซ้ำที่ไม่มีผู้หญิงคนนั้นอยู่ในวันนี้ โชคดีที่กาฬช่วยฉันไว้ได้ ไม่อย่างนั้นฉันคงตายจริงไปนานแล้ว” ลมเหนือบอกกับเลวิส
............สระว่ายน้ำของบ้านโองาว่าอยู่ติดกับบริเวณลานโล่งหน้าบ้าน ถูกสร้างขึ้นมาภายหลังเมื่อกาฬวารเรียนจบจากมหาวิทยาลัย ซึ่งเธอชอบนัดเพื่อนมาปาร์ตี้ริมสระว่ายน้ำนี้เป็นประจำ
วันอาทิตย์ช่วงเช้า... ลมเหนือมาเล่นน้ำกับเลวิสที่นี่ ส่วนริมสระน้ำมีกาฬวารนั่งเล่นและอ่านหนังสือแมกกาซีน
“กินไอศกรีมไหม” ลมเหนือถามเธอ ขณะยิ้มเจ้าเล่ห์มองตาอย่างรู้กันกับพี่ชายตน
“ไม่ล่ะค่ะ ฉันไม่ใช่เด็กแล้ว” กาฬวารตอบ เห็นบนโต๊ะมีขนมและของว่างสารพัดชนิดให้กินกันไม่หวาดไม่ไหว เป็นเพราะสองคนพี่น้องมาเล่นน้ำ ...เล่นไปกินกันไปด้วย
“ไม่ใช่เด็กก็กินได้ โดยเฉพาะผู้หญิงกินแล้วน่ารัก หึ หึ...อมแล้วดูด” เลวิสพูด พลางเอามือป้องปากข้างใบหูผู้เป็นน้องชาย
ลมเหนือเล่นด้วย ทำเป็นเอียงหูฟังแล้วหัวเราะชอบใจเสียงดัง
“จริงด้วย ฮะ ฮะ...”
“รู้นะ... หัวเราะอย่างนั้น... คิดเรื่องทะลึ่งกันอยู่” เธอว่า เหล่หางตามองสองคนพี่น้อง
“อ้าวเหรอ... ฉันไม่รู้ เคยแต่เป็นผู้ถูกกระทำ ฮะ ฮะ ฮะ...” ลมเหนือหัวเราะร่วน กินไอศกรีมกับเลวิสคนละอัน
กาฬวารอมยิ้มเอียงอายก้มหน้างุด แสร้งทำเป็นหน้าอ่านหนังสือต่อ ทั้งที่ไม่สามารถทำสมาธิให้จดจ่ออยู่กับหนังสือตรงหน้าได้เมื่อสายตาเหลือบเห็น... ลมเหนือใช้ลิ้นเลียไอศกรีม พลางส่งสายตาชม้ายมองมา
“เฮ้... ไปเล่นน้ำกันเถอะ” เลวิสเอ่ยชวน หลังจากกินไอศกรีมหมดก่อน
สักครู่ลมเหนือจึงตามไป กระโดดน้ำ... ถึงตอนนี้กาฬวารได้แต่นั่งมอง
“แดดเริ่มร้อนแล้วเดี๋ยวผิวเสีย ทาครีมกันแดดให้หน่อยสิกาฬ” เลวิสเรียกร้อง หลังขึ้นจากสระน้ำแล้ว
“ทาเองสิคะ คุณเลวิสตัวใหญ่ให้ฉันทาให้คงไม่ทั่วตัวหรอก”
ลมเหนือขึ้นจากสระน้ำบ้าง แล้วใส่เสื้อลายดอกสีสะดุดตาแบบที่ใส่ในเทศกาลสงกรานต์ ติดกระดุมเม็ดเดียว เขาไปนำวิทยุออกมาเปิดคาราโอเกะ ...ทั้งร้องทั้งเต้นโดยมีเลวิสเข้าร่วมด้วย
“กาฬรู้ไหมตอนพวกเราทำร้านอาหารที่อเมริกาพวกเราร้องเพลงให้ลูกค้าฟังด้วย มีลูกค้าสาว ๆ กรี๊ดกันน่าดู” เลวิสเล่าให้ฟัง ...ยิ้มภาคภูมิใจ
พลอยให้กาฬวารยิ้ม และอดจะพูดเย้ายั่วไม่ได้
“ธรรมดาอยู่แล้วพวกคุณสองคนเป็นหนุ่มหล่อสาวก็ชอบกรี๊ด ถ้าพวกเขานั่งเงียบกันหมดนั่นคงแปลกกว่า”
“แต่พวกเราไม่ธรรมดานะ มีโชว์วอบ ๆ แวม ๆ ให้สาว ๆ เห็นเป็นอาหารตาแบบนี้...” ลมเหนือบอก พลางทำท่าประกอบ เขาร้องเพลงและเต้น เปิดหัวไหล่ดึงเสื้อลงมาถึงต้นแขน เพราะรู้ตัวดีว่าช่วงไหล่กว้างใหญ่ได้สัดส่วน ดูเท่ห์รับกับช่วงแขนเรียวงามมีกล้ามเนื้อ เป็นเสน่ห์เรือนกายในแบบฉบับหนุ่มหุ่นดี
“ว้าว... เซ็กซี่ฮคคุ” เลวิสทำเป็นกรี๊ดแทนสาวชื่นชมน้องของเขา
แต่กาฬวารผู้เฝ้าดูนั้นไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน หัวเราะเขิน... จนต้องกำมือปิดปากและเอียงตัวบิดไปบิดมา เรียกได้ว่าอายม้วนไปเลย
“ของฉันก็มีหว่านเสน่ห์ให้สาว ๆ แบบเล่นหูเล่นตาอย่างนี้...” เลวิสอวดตัวเองบ้าง ขยิบตาให้กาฬวาร เล่นเอาเธอถึงกับหัวเราะเขินอายม้วนไปอีกรอบ
“อย่างนั้นฉันก็ทำ แล้วบอกว่า... ผมรักคุณ” ลมเหนือเอ่ยคำหวานแบบที่สาวอยากได้ยิน ...แล้วขยิบตาพร้อมกับยิ้มให้
“น่ารักอ่ะ... ” กาฬวารยิ้มแก้มแตกไปแล้ว กล่าวชมออกมาจากใจซึ่งรู้สึกอย่างล้นเหลือ
“อ้าว... จะไปไหนล่ะ” เลวิสถาม เมื่อเห็นกาฬวารหยิบหนังสือที่อ่านไปด้วย ทำท่าจะลุกจากที่นั่ง
“ไปหุบยิ้ม อยู่กับพวกคุณสองพี่น้องฉันยิ้มจนปวดแก้มไปหมดแล้ว หึ หึ...”
จากคำตอบของกาฬวารทำให้สองคนพี่น้องกอดคอกันหัวเราะชอบใจ
ช่วงจังหวะนั้น... คุณมิลินออกมาดูลูกชายทั้งสองคนพี่น้องได้พักใหญ่ แล้วใช้จุ๊บแจงเดินมาบอก...
“คุณฮคคุ... คุณมิลินให้ไปหาที่ห้องนั่งเล่นตึกเล็กค่ะ”
ลมเหนือจึงเดินตามจุ๊บแจงไปยังตึกเล็กในห้องนั่งเล่น
“แม่มีอะไรครับ” ลมเหนือถามทันทีที่เจอหน้ามารดาตน
“มาเมืองไทยคราวนี้ทำไมเหนือไม่กลับเข้ามาอยู่บ้านเรา ไปอยู่คอนโดข้างนอกต่างหากทำไม?” คุณมิลินถาม น้ำเสียงขุ่นมัวไม่ชอบใจนัก
“ผมอยู่ข้างนอกสะดวกกว่า ไม่ต้องรบกวนทุกคน ผมต้องการความเป็นส่วนตัวนิดหน่อยนะครับ”
“ส่วนตัว? แบบพาผู้หญิงมานอนด้วยได้โดยไม่ต้องเกรงใจใครใช่ไหม” คุณมิลินถาม ทำหน้าตาเข้มดุ และจ้องจับพิรุธลูกชายอยู่อย่างไม่วางตา
“ไม่ใช่นะครับ” ลมเหนือปฏิเสธพัลวัน วางหน้าไม่สนิท เกรงมารดาจะรู้ว่าเขาอยู่กับผู้หญิง!
“ถ้าไม่ใช่เรื่องผู้หญิงนะดีแล้ว เหนือคงไม่ลืมกาฬวารแต่งงานจดทะเบียนสมรสเป็นภรรยาของลูกถูกต้องตามกฎหมาย กลับมาคราวนี้แม่หวังให้เหนืออยู่เป็นครอบครัวกับกาฬวาร เข้ามาอยู่ที่บ้านเรานะเหนือ”
“เอ่อ... คือ...” ลมเหนืออึกอักอยากปฏิเสธ แต่นึกไม่ออกจะอ้างเหตุผลใดให้ฟังดูสมควรดี อัดอั้นตันใจอยากจะสารภาพตามตรง แต่แล้วกลับไม่กล้า!
“อะไร? ...ว่ามา” ผู้เป็นแม่ถามน้ำเสียงห้วน
“ไม่มีอะไรครับ”
“อย่างนั้นแม่จะให้คนจัดห้องสำหรับเหนือที่ตึกใหญ่ แล้วเหนือเข้ามาอยู่ละกัน”
ลมเหนือไม่มีเหตุผลใดที่จะปฏิเสธ จึงต้องทำตามคำสั่งผู้เป็นแม่
............คุณมิลินพูดคุยกับกาฬวาร
“กาฬกับเหนือเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่จะได้ใช้ชีวิตครอบครัวอยู่ร่วมกันฉันท์สามีภรรยา”
“ฉันยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจสำหรับเรื่องอยู่ร่วมกัน” กาฬวารรีบปฏิเสธทันควัน
“เหนือเป็นคนน่ารัก รักครอบครัว กาฬก็เป็นเช่นเดียวกันกับเหนือ ถึงไม่ได้รักกันตอนนี้อยู่ด้วยกันไปในวันหน้าเดี๋ยวก็รักกันเอง”
“กาฬเกรงว่ามันอาจจะไม่ราบรื่นอย่างคุณแม่คิดค่ะ”
“หรือกาฬมีปัญหาอะไรกับเหนือ”
“ผมต่างหากที่มีปัญหา” จู่ ๆ เลวิสเข้ามา ทำให้คุณมิลินต้องประหลาดใจ
“เลวิส... ลูกเกี่ยวอะไรด้วย”
“กาฬเป็นคนรักของผม ไม่ใช่ของฮคคุ... เขาสองคนยังไม่ได้เป็นผัวเมียกัน แม่อย่าพยายามทำให้ต้องเป็น...”
“อะไรนี่... กาฬรักกับเลวิสอย่างนั้นเหรอ” คุณมิลินชักสีหน้าเครียดถามเสียงเข้ม
“กาฬยังไม่มีความรักกับใครทั้งนั้นค่ะ” กาฬวารยืนยัน
และยูชิยะเดินเข้ามาร่วมสนทนาด้วย ออกความเห็นสนับสนุนเข้าข้างลูกชายตน
“ฮคคุกับกาฬวารยังไม่ได้รักยังไม่เป็นสามีภรรยากัน ให้พวกเขาปรับตัวกันก่อน ถ้าหากไม่สามารถใช้ชีวิตร่วมกันได้ คุณมิลินยกกาฬให้เลวิสเถอะ เพราะเลวิสรักกาฬจริงจังมากกว่าฮคคุ”
“จริงครับแม่ ผมรักกาฬ แต่ฮคคุไม่ได้รักกาฬ แม่อย่าฝืนใจฮคคุดีกว่า แค่ให้ฮคคุเข้ามาอยู่ที่ตึกใหญ่นี่ก็พอ แม่ไม่ต้องบังคับฮคคุเรื่องอยู่ร่วมกับกาฬ”
ได้ฟังดังนั้นคุณมิลินพูดไม่ออกเลย ลูกชายคนที่ลุ้นอยากให้เป็นคู่รักกับกาฬวารกลับไม่รักกัน คนที่รักกาฬวารกลับเป็นลูกชายอีกคน ทำให้คุณมิลินต้องเหนื่อยใจ...
“ทำใจเถิดคุณมิลิน คุณทำหน้าที่แม่ที่ดีได้เท่านั้น ไม่สามารถลิขิตชีวิตลูกได้หรอก” ยูชิยะใช้มือบีบไหล่คุณมิลินเพียงเบามือ ให้การปลอบประโลมผู้เป็นที่รัก
............ทั้งลมเหนือและเลวิสต่างไม่พอใจกาฬวารซึ่งคบหาสมาคมกับคมกริช เมื่อเห็นกลับบ้านดึก...
“ไปเฮฮาปาร์ตี้กับมันอีกแล้ว ไอ้เจ้าคมกริชนั่น” ลมเหนือต่อว่า ขณะนั่งอยู่ในห้องรับแขกของตึกใหญ่
ทั้งเขาและเลวิสมีสีหน้าแบบเดียวกัน คือ... บึ้งตึง!
“เพราะพวกเราเป็นคนทำมาค้าขายด้วยกัน ไปสังสรรค์กันเป็นกลุ่ม ไม่ได้ไปกันตามลำพังนะคะ”
“เธอรู้ไหมว่ากำลังคบอยู่กับใคร” เลวิสถามขึ้นมาบ้าง
“ฉันรู้จักคุณคมกริชดี เขาจริงใจกับฉัน มีอะไรเราพูดกันตรง ๆ อย่างเพื่อนแท้” กาฬวารเถียงเสียงแข็ง
“เพื่อนแท้? ที่พูดนั่นมั่นใจแน่เหรอ” เลวิสว่ากระแนะกระแหน พลางยิ้มเหยียดหยันเมื่อนึกถึงศัตรูหัวใจ
“ใช่... เขาไม่เคยทำอะไรรุ่มร่ามกับฉัน เขาไม่เหมือนผู้ชายคนอื่น ๆ ไม่เคยจีบฉัน”
“ไม่เคยจีบ? ...รึรู้ไม่ทันเขา” คราวนี้ลมเหนือว่ายอกย้อนเธอ
“นี่คุณเหนือกำลังพูดสบประมาทฉันอยู่นะคะ”
“มันคงเป็นผู้ชายในฝันของกาฬกระมัง แอบมีใจให้มันก็บอกมาเถอะ เธอชอบผู้ชายล่ำ ๆ นี่ แถมฉลาดแกมโกง เจ้าเล่ห์ถึงได้ถูกใจเธอใช่ไหมกาฬ”
“ไม่ใช่นะคุณเลวิส คุณสองคนเป็นอะไรไปนี่ ...ทำฉันเครียดนะแบบนี้” กาฬวารเริ่มอึดอัดรำคาญ ชักสีหน้ามุ่ย เม้มปาก หยุดพูดและทำท่าจะเดินผ่าน เพื่อหนีการตั้งป้อมซักฟอกจากสองคนพี่น้อง
“ไม่ให้เดินหนี” ลมเหนือนั่งใกล้ทางเดินที่สุด ...คว้าท่อนแขนเธอไว้ได้ทันท่วงที!
“นั่งลงกาฬ...” เลวิสสั่ง แต่เห็นเธอยังแข็งขืน พยายามแกะมือของลมเหนือที่ยังไม่ยอมปล่อยแขนเธอ
“ยังไงคืนนี้ต้องพูดกันให้รู้เรื่อง” ทั้งสีหน้าและคำพูดบ่งบอกว่าลมเหนือเอาเรื่องแบบไม่เลิกราแน่นอน
“ถ้ายังไม่ยอมนั่งดี ๆ ฉันจะจับเธอนั่งเอง” เลวิสว่า ลุกขึ้นมาจับต้นแขนเธอทั้งสองข้างดันให้ลงนั่งตรงกลางโซฟายาว โดยเขาสองคนพี่น้องนั่งเบียดขนาบสองข้าง
‘วันนี้เราจะตาย... เพราะสองคนพี่น้องนี้ไหมนี่’
กาฬวารนึกหวั่นอยู่ในใจ...
“เล่าให้กาฬฟังสิ ฮคคุ”
“รู้ไหม? ทำไมพวกเราถึงไม่ชอบไอ้นายคมกริช เพราะมันเคยทำอาชีพผิดกฎหมายมาก่อน”
“ใช่... เขาเคยบอก แต่ก่อนเขามีเงินขึ้นมาได้จากการขายของเถื่อน แต่พอเขามาเจอฉัน เขาพบช่องทางทำธุรกิจที่สุจริต ร่ำรวยได้อย่างถูกต้องไม่ต้องทำผิดกฎหมาย”
“เฮอะ... มันยังกล้าพูดนะบอกแค่ขายของเถื่อน ...ร้ายจริง” ลมเหนือส่ายหน้า มุมปากหยักยิ้มเยาะ
“แต่ตอนนี้เขาเลิกทำธุรกิจที่ผิดกฎหมายทั้งหมดแล้ว” เธอยังเถียงเสียงแข็งเข้าข้างเพื่อนของตน
“กาฬเชื่อมันเหรอ...” ลมเหนือถามเสียงสูง เพราะเขาไม่คิดเชื่อถือเลย
“เขาเป็นเพื่อนที่จริงใจต่อฉัน เขาบอกเคยนึกอยากจีบฉัน แต่เห็นฉันบริสุทธิ์ใจต่อเขาและทำดีกับทุกคน เขาถึงศรัทธาในตัวฉัน อยากมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน ไม่อยากให้เสียความรู้สึกดี ๆ ไปเขาถึงไม่คิดจีบฉัน ขอแค่เพียงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเช่นนี้เรื่อยไป”
“โอ้โฮ... มันช่างเจ้าคารมคมคาย โน้มน้าวใจหญิงได้ขนาดนี้... ฉันล่ะสู้ไม่ได้เลยจริง ๆ ” ลมเหนือว่าประชด ไม่ได้สรรเสริญใคร
“เขาไม่เคยลวนลามถึงเนื้อถึงตัวฉัน ไม่เหมือนอย่างพวกคุณที่ทำกับฉันนี่หรอก” กาฬวารว่ากระทบ
...เหมือนเลวิสจะหมั่นไส้เธอมากขึ้น จึงยิ่งแกล้งให้หนักขึ้นโดยใช้แขนโอบไหล่เธอ
“ที่มันไม่กล้าล่วงเกินเพราะมันรู้ตัวว่าไม่ได้เป็นอะไรกับกาฬ ...แต่ฉันเป็นแฟนกาฬ”
“นี่... คุณเลวิสคิดเอาเอง ฉันแต่งงานจดทะเบียนสมรสกับคุณเหนือแล้ว ฉันเป็นแฟนใครไม่ได้ทั้งนั้น”
“เธอกับฮคคุไม่ได้เป็นผัวเมียกันเสียหน่อย”
“เธอต้องเลิกคบกับมัน เพราะเหตุผลอีกข้อ คือ... มันกับพี่มนตราเป็นผัวเมียกัน เธอจำพี่มนตราได้ไหม”
“พี่มนตรา... อดีตคนรักเก่าของคุณเหนือ” กาฬวารกล่าวทบทวนเรื่องเก่ากาลนาน...
“นั่นล่ะ พี่มนตราเป็นเอเย่นต์ขายยาเสพติด ช่วยให้มันร่ำรวยมาถึงทุกวันนี้ ฉันจำได้... ตอนที่ฉันเป็นวิญญาณ เคยเห็นพวกเขานอนด้วยกัน ไอ้คมกริชมันส่งยาให้พี่มนตราเอาไปปล่อยขาย”
“เรื่องนั้นฉันไม่เคยรู้มาก่อน” กาฬวารเริ่มลังเล... เพื่อนที่ดีแสนดีที่เคยเชื่อมั่นในตัวเขา ...หรือที่ผ่านมาเป็นเพราะไปหลงคารมเขากันแน่
______________________...oooooOOOooooo...______________________
............กาฬวารนัดลมเหนือและเลวิสที่ห้างสรรพสินค้าในร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดส์ เพื่อสะดวกต่อการแวะซื้อของกินของใช้ต่อไป
“ฉันมีเรื่องจะขอความเห็นชอบอย่างเป็นทางการจากคุณเหนือกับคุณเลวิส”
“เป็นทางการ? เรื่อง?...” ลมเหนือถาม เลิกคิ้วสงสัย
“บริษัทเรากำลังมีโครงการใหญ่ต้องใช้เงินลงทุนมากมีทั้งนำเข้าและส่งออก จำเป็นต้องมีผู้ร่วมลงทุน ซึ่งมีคนเขายินดีเข้าหุ้นตั้งโรงงานทำเครื่องประดับเจียระไนเพชรพลอย เพราะเห็นผลตอบแทนที่จะได้รับกลับมามันคุ้มค่าแน่นอน” กาฬวารบอก พร้อมวางแฟ้มเอกสารหนาเป็นปึกให้ทั้งสองดู แต่พวกเขาเพียงดูคร่าว ๆ ในรายชื่อหุ้นส่วน
‘นางมิลิน มัตสึโมริ นายลมเหนือ เรืองอารยะ นายเลวิส ลูอิส นางกาฬวาร เรืองอารยะ นายคมกริช ศิรเวทย์ นางวรรณี ธาราทอง’
“ฉันขอคิดดูก่อน มีผู้ร่วมหุ้นบางคนที่ไม่รู้จัก” ลมเหนือแสร้งวางฟอร์มสงวนท่าที
“คุณวรรณี มีร้านขายเพชรทั้งในเมืองไทยและเมืองนอก รู้จักลูกค้าต่างประเทศรวย ๆ หลายคน”
“นายคมกริชคนนี้เป็นใคร” ลมเหนือถาม เขาเหมือนเคยได้ยินชื่อนี้ ...ที่ไหนสักแห่งแต่กลับนึกไม่ออก
“คุณคมกริชมีธุรกิจหลายอย่าง เป็นคนจริงใจเชื่อใจไว้ใจได้และเขาก็เชื่อใจไว้วางใจฉัน เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับฉัน ความคิดเราเข้ากันได้ดีมาก”
“ฟังเหมือนเธอชอบเขา หรือแอบคบแบบแฟนอยู่” เลวิสแสร้งถาม อยากดูปฏิกิริยาเธอ...
“จบ... ฉันไม่คุยนอกเรื่องนะคะ เพราะฉันคิดเป็นเพื่อนบริสุทธิ์ใจกับคุณคมกริช ถ้าคุณเหนือกับคุณเลวิสเห็นชอบเรื่องตั้งโรงงาน เราจะได้เริ่มต้นก้าวไปสู่ความร่ำรวยอีกระดับ” สีหน้ากาฬวารจริงจัง เธอหมายความตามที่พูด ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมลับลมคมในให้ใครเคลือบแคลงสงสัย
“ฟังดูสวยหรูดี แต่เรื่องหุ้นส่วนขอให้ฉันได้ทำความรู้จักกับคุณคมกริชของเธอให้มากกว่านี้สักหน่อย” เลวิสว่า
“ฉันอยากสืบดูให้รู้นิสัยใจคอน่าเชื่อถือน่าไว้วางใจได้หรือไม่ ก่อนตัดสินใจเข้าร่วมหุ้น” ลมเหนือพูดไปในแนวทางเดียวกับเลวิส ความรู้สึกนึกคิดคล้อยตามกันค่อนข้างไม่ชอบคมกริชเอาเสียเลย
............เวลาหัวค่ำ หลังแยกย้ายจากกาฬวาร เลวิสและลมเหนือกอดคอกันเดินห้าง เคียงข้างคลอกันไปอย่างสนิทสนมประสาพี่น้อง พูดคุยกระหนุงกระหนิงด้วยเรื่องที่อยู่ในความสนใจของพวกเขา ความหล่อของสองพี่น้องเป็นเป้าดึงดูดสายตาสาวน้อยสาวใหญ่ให้หันมองกันจนเหลียวหลัง และมีสาววัยรุ่นสองสามคนที่สนใจพวกเขาเป็นพิเศษ ถึงขนาดเดินตามมาเมียงมอง ราวกับปาปารัสซี่ที่ติดตามดาราขวัญใจ จนทั้งสองพี่น้องแวะหน้าร้านหนังสือ พวกเธอจึงเข้ามาทักทาย
“สวัสดีค่ะ พวกเราเป็นสาวชมรมนิยมวายค่ะ” สาววัยรุ่นเริ่มแนะนำตัว ชวนพูดคุยทีละคน
“ตามดูพี่สองคนเพราะสนใจอยากขอลายเซ็น”
“สงสัยเป็นคู่จิ้นคู่ใหม่ ไม่ทราบเป็นดาราช่องไหนคะ คนนี้สงสัยลูกครึ่งหน้าออกฝรั่งผิวขาวจังเลย ต๊าย... สูงหล่อ” สาวคนล่าสุดออกอาการกรี๊ดกร๊าด ชี้มือที่เลวิส ไม่มีใครสงสัยลมเหนือว่าจะเป็นลูกครึ่ง เพราะหน้าตาตี่แบบฉบับตี๋หนุ่มไทยจีน ทั้งเลวิสและลมเหนือต่างมีประสบการณ์เคยคุยกับสาวประเภทนี้ รู้ว่าพวกเธอชอบจินตนาการจับคู่ให้ผู้ชายเป็นแฟนกัน
“เราสองคนไม่ใช่ดาราหรอกครับ เพิ่งกลับมาจากอเมริกา” ลมเหนือตอบ เก๊กเสียงอย่างเท่ห์มาก
“แล้วพี่สองคนเป็นอะไรกันคะ สนิทกันจังเลยเนอะ” สาววัยรุ่นคุยพลาง หันไปพยักเพยิดกับเพื่อนสาว
“เราสองคนเป็นแฟนกันครับ” ประโยคนี้เลวิสแกล้งตอบ แถมยิ้มหน้าเป็นเสริมความหล่อเปล่งออร่าราวดารายอดนิยมก็ไม่ปาน
“ว้าย...” สาววายวี้ดว้ายพร้อมกันทั้งสามคน ชอบอกชอบใจเป็นปลื้ม
ส่วนเลวิสยิ่งได้ใจ โบกมือพร้อมยิ้มให้บรรดาสาวที่เดินผ่านไปมา นั่นยิ่งทำให้สาวหลายคนหยุดยืนมอง เรียกว่าได้กลายเป็นจุดสนใจไม่ต่างจากดาราดัง
“ฮะ... ฮะ... โกหกครับ เราสองคนเป็นพี่น้องกัน พี่ชายผมขี้เล่น ชอบทำให้สาวกรี๊ดเป็นประจำ”
ระหว่างนั้นมนตราควงคู่มากับคมกริช เดินกอดเอวกันอย่างสนิทสนม ให้เกิดความสนใจใคร่รู้...
“เอ๊ะ! ตรงนั้นมีดารามาเดินห้างเหรอ สาว ๆ เพียบ เราเดินไปดูกันหน่อยดีกว่าค่ะคุณคมกริช” มนตรามาหยุดยืนมองสองพี่น้อง นึกเค้าหน้าออกจึงจำได้ทันที รีบผละแขนที่โอบเอวคมกริชโดยเร็วพลัน กะจะไม่ให้ลมเหนือเห็น
เลวิสและลมเหนือสอดส่ายสายตามองสาวอยู่แล้วจึงเห็นมนตราทันที ลมเหนือจำได้... เขาไม่เคยลืมความทรงจำอันเจ็บปวดเมื่อครั้งวัยรุ่น
“ฮคคุ... นั่นเธอใช่ไหม พี่เอง... มนตรา ไม่เจอกันนานหลายปีจำพี่ได้ไหม”
“จำได้สิครับ จำได้ดีทีเดียว”
‘คนที่ทำฉันเจ็บ... รักครั้งแรกที่แตกสลาย ไม่มีใครลืมหน้าเธอได้หรอก’
“พี่นึกว่าเธอตายไปแล้วเลยไม่เคยติดต่อกันเลย นี่เธอยังมีชีวิตอยู่โชคดีจังเลย”
“มากับแฟนหรือครับ ไม่เห็นแนะนำให้รู้จัก” ลมเหนือถาม สายตามองชายหนุ่มที่เดินตามหลังมนตรา เขามีเค้าหน้าคุ้นตาของลมเหนือ แต่ยังนึกไม่ออก...
“เพื่อนกันไม่ใช่แฟนหรอก อย่าเข้าใจผิด เขาชื่อ คมกริช นามสกุล ศิรเวทย์ ที่จริงเป็นคนกันเอง เพราะเป็นลูกค้ารายใหญ่ของจินตนาโองาว่า เขาเป็นเจ้าของร้านขายเพชรพลอย ส่วนใหญ่จะรับเพชรพลอยที่คุณกาฬดีไซน์ออกไปขาย”
ทั้งเลวิสและลมเหนือไม่ต้องไปตามสืบประวัติคมกริชให้เสียเวลา เมื่อได้เจอเข้าอย่างจัง
“เหมือนเคยเจอหน้าคุณสองคนที่ไหนนะ” คมกริชทักทาย รู้สึกคุ้นหน้าสองพี่น้องแต่ยังนึกไม่ออกเช่นกัน
“อเมริกา... งานประมูลเครื่องเพชรนานาชาติ ผมชนะประมูลเครื่องเพชรของกาฬวาร คุณก็ประมูลแข่งกับผมจำไม่ได้หรือ และคุณเป็นคนแพ้ไงล่ะ” เลวิสตอบ มองอีกฝ่ายทางหางตา แถมมีรอยยิ้มติดจะเยาะเย้ยอยู่ในที
“อ๋อ... จริงสิ” คมกริชแค่นยิ้ม ด้วยความรู้สึกหมั่นไส้ไม่ถูกชะตากับเลวิสสักนิดเลย เกี่ยวเนื่องกับกาฬวารสาวสวยที่เขาหมายปองนั่นเอง “แล้วเป็นไงครับ ได้คุยกับคุณกาฬแล้วล่ะสิ เธอเป็นคนน่ารักมากนะครับ ผมรู้จักเธอดีและเราสนิทกันมาก”
ได้ฟังคำพูดของคมกริช ทั้งเลวิสและลมเหนือต่างจ้องหน้าเขาอย่างไม่เป็นมิตร
พวกสาววัยรุ่นที่มารุมล้อมอยู่เมื่อครู่พอเห็นคนรู้จักเข้ามาทักทายกันต่างพากันแยกย้ายไปเอง ส่วนมนตราและคมกริชอยู่พูดคุยทักทายกันตามมารยาทไปอย่างนั้น
ไม่นานทั้งสองพี่น้องจึงได้บอกลา เมื่อเดินกลับออกจากห้างสรรพสินค้าแล้วคุยกันต่ออีก
“ไอ้นายคมกริชนั่น ฉันไม่ชอบมันตั้งแต่วันงานประมูลเครื่องเพชรแล้ว ฉันก็เหมือนนาย... ไม่อยากให้มันมาเข้าหุ้นตั้งโรงงานด้วยหรอก”
“จำได้แล้ว... ฉันเคยเห็นไอ้คมกริชนั่นที่ไหน มนตราเคยเป็นแฟนเก่าที่นอกใจฉันแค่หญิงเลวคนหนึ่ง ไม่รู้ตอนนั้นฉันตาบอดไปหลงรักได้ไง เพราะผู้หญิงพรรค์นั้นทำฉันเกือบตาย ตอนนี้กลายเป็นเมียไอ้หมอนั่น หญิงเลวกับชายชั่วร้ายขายยาเสพติด ช่างเหมาะสมกันถึงคบกันได้ ตอนตายคงไปลงนรกขุมเดียวกัน ฉันรู้สึกโชคดีด้วยซ้ำที่ไม่มีผู้หญิงคนนั้นอยู่ในวันนี้ โชคดีที่กาฬช่วยฉันไว้ได้ ไม่อย่างนั้นฉันคงตายจริงไปนานแล้ว” ลมเหนือบอกกับเลวิส
............สระว่ายน้ำของบ้านโองาว่าอยู่ติดกับบริเวณลานโล่งหน้าบ้าน ถูกสร้างขึ้นมาภายหลังเมื่อกาฬวารเรียนจบจากมหาวิทยาลัย ซึ่งเธอชอบนัดเพื่อนมาปาร์ตี้ริมสระว่ายน้ำนี้เป็นประจำ
วันอาทิตย์ช่วงเช้า... ลมเหนือมาเล่นน้ำกับเลวิสที่นี่ ส่วนริมสระน้ำมีกาฬวารนั่งเล่นและอ่านหนังสือแมกกาซีน
“กินไอศกรีมไหม” ลมเหนือถามเธอ ขณะยิ้มเจ้าเล่ห์มองตาอย่างรู้กันกับพี่ชายตน
“ไม่ล่ะค่ะ ฉันไม่ใช่เด็กแล้ว” กาฬวารตอบ เห็นบนโต๊ะมีขนมและของว่างสารพัดชนิดให้กินกันไม่หวาดไม่ไหว เป็นเพราะสองคนพี่น้องมาเล่นน้ำ ...เล่นไปกินกันไปด้วย
“ไม่ใช่เด็กก็กินได้ โดยเฉพาะผู้หญิงกินแล้วน่ารัก หึ หึ...อมแล้วดูด” เลวิสพูด พลางเอามือป้องปากข้างใบหูผู้เป็นน้องชาย
ลมเหนือเล่นด้วย ทำเป็นเอียงหูฟังแล้วหัวเราะชอบใจเสียงดัง
“จริงด้วย ฮะ ฮะ...”
“รู้นะ... หัวเราะอย่างนั้น... คิดเรื่องทะลึ่งกันอยู่” เธอว่า เหล่หางตามองสองคนพี่น้อง
“อ้าวเหรอ... ฉันไม่รู้ เคยแต่เป็นผู้ถูกกระทำ ฮะ ฮะ ฮะ...” ลมเหนือหัวเราะร่วน กินไอศกรีมกับเลวิสคนละอัน
กาฬวารอมยิ้มเอียงอายก้มหน้างุด แสร้งทำเป็นหน้าอ่านหนังสือต่อ ทั้งที่ไม่สามารถทำสมาธิให้จดจ่ออยู่กับหนังสือตรงหน้าได้เมื่อสายตาเหลือบเห็น... ลมเหนือใช้ลิ้นเลียไอศกรีม พลางส่งสายตาชม้ายมองมา
“เฮ้... ไปเล่นน้ำกันเถอะ” เลวิสเอ่ยชวน หลังจากกินไอศกรีมหมดก่อน
สักครู่ลมเหนือจึงตามไป กระโดดน้ำ... ถึงตอนนี้กาฬวารได้แต่นั่งมอง
“แดดเริ่มร้อนแล้วเดี๋ยวผิวเสีย ทาครีมกันแดดให้หน่อยสิกาฬ” เลวิสเรียกร้อง หลังขึ้นจากสระน้ำแล้ว
“ทาเองสิคะ คุณเลวิสตัวใหญ่ให้ฉันทาให้คงไม่ทั่วตัวหรอก”
ลมเหนือขึ้นจากสระน้ำบ้าง แล้วใส่เสื้อลายดอกสีสะดุดตาแบบที่ใส่ในเทศกาลสงกรานต์ ติดกระดุมเม็ดเดียว เขาไปนำวิทยุออกมาเปิดคาราโอเกะ ...ทั้งร้องทั้งเต้นโดยมีเลวิสเข้าร่วมด้วย
“กาฬรู้ไหมตอนพวกเราทำร้านอาหารที่อเมริกาพวกเราร้องเพลงให้ลูกค้าฟังด้วย มีลูกค้าสาว ๆ กรี๊ดกันน่าดู” เลวิสเล่าให้ฟัง ...ยิ้มภาคภูมิใจ
พลอยให้กาฬวารยิ้ม และอดจะพูดเย้ายั่วไม่ได้
“ธรรมดาอยู่แล้วพวกคุณสองคนเป็นหนุ่มหล่อสาวก็ชอบกรี๊ด ถ้าพวกเขานั่งเงียบกันหมดนั่นคงแปลกกว่า”
“แต่พวกเราไม่ธรรมดานะ มีโชว์วอบ ๆ แวม ๆ ให้สาว ๆ เห็นเป็นอาหารตาแบบนี้...” ลมเหนือบอก พลางทำท่าประกอบ เขาร้องเพลงและเต้น เปิดหัวไหล่ดึงเสื้อลงมาถึงต้นแขน เพราะรู้ตัวดีว่าช่วงไหล่กว้างใหญ่ได้สัดส่วน ดูเท่ห์รับกับช่วงแขนเรียวงามมีกล้ามเนื้อ เป็นเสน่ห์เรือนกายในแบบฉบับหนุ่มหุ่นดี
“ว้าว... เซ็กซี่ฮคคุ” เลวิสทำเป็นกรี๊ดแทนสาวชื่นชมน้องของเขา
แต่กาฬวารผู้เฝ้าดูนั้นไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน หัวเราะเขิน... จนต้องกำมือปิดปากและเอียงตัวบิดไปบิดมา เรียกได้ว่าอายม้วนไปเลย
“ของฉันก็มีหว่านเสน่ห์ให้สาว ๆ แบบเล่นหูเล่นตาอย่างนี้...” เลวิสอวดตัวเองบ้าง ขยิบตาให้กาฬวาร เล่นเอาเธอถึงกับหัวเราะเขินอายม้วนไปอีกรอบ
“อย่างนั้นฉันก็ทำ แล้วบอกว่า... ผมรักคุณ” ลมเหนือเอ่ยคำหวานแบบที่สาวอยากได้ยิน ...แล้วขยิบตาพร้อมกับยิ้มให้
“น่ารักอ่ะ... ” กาฬวารยิ้มแก้มแตกไปแล้ว กล่าวชมออกมาจากใจซึ่งรู้สึกอย่างล้นเหลือ
“อ้าว... จะไปไหนล่ะ” เลวิสถาม เมื่อเห็นกาฬวารหยิบหนังสือที่อ่านไปด้วย ทำท่าจะลุกจากที่นั่ง
“ไปหุบยิ้ม อยู่กับพวกคุณสองพี่น้องฉันยิ้มจนปวดแก้มไปหมดแล้ว หึ หึ...”
จากคำตอบของกาฬวารทำให้สองคนพี่น้องกอดคอกันหัวเราะชอบใจ
ช่วงจังหวะนั้น... คุณมิลินออกมาดูลูกชายทั้งสองคนพี่น้องได้พักใหญ่ แล้วใช้จุ๊บแจงเดินมาบอก...
“คุณฮคคุ... คุณมิลินให้ไปหาที่ห้องนั่งเล่นตึกเล็กค่ะ”
ลมเหนือจึงเดินตามจุ๊บแจงไปยังตึกเล็กในห้องนั่งเล่น
“แม่มีอะไรครับ” ลมเหนือถามทันทีที่เจอหน้ามารดาตน
“มาเมืองไทยคราวนี้ทำไมเหนือไม่กลับเข้ามาอยู่บ้านเรา ไปอยู่คอนโดข้างนอกต่างหากทำไม?” คุณมิลินถาม น้ำเสียงขุ่นมัวไม่ชอบใจนัก
“ผมอยู่ข้างนอกสะดวกกว่า ไม่ต้องรบกวนทุกคน ผมต้องการความเป็นส่วนตัวนิดหน่อยนะครับ”
“ส่วนตัว? แบบพาผู้หญิงมานอนด้วยได้โดยไม่ต้องเกรงใจใครใช่ไหม” คุณมิลินถาม ทำหน้าตาเข้มดุ และจ้องจับพิรุธลูกชายอยู่อย่างไม่วางตา
“ไม่ใช่นะครับ” ลมเหนือปฏิเสธพัลวัน วางหน้าไม่สนิท เกรงมารดาจะรู้ว่าเขาอยู่กับผู้หญิง!
“ถ้าไม่ใช่เรื่องผู้หญิงนะดีแล้ว เหนือคงไม่ลืมกาฬวารแต่งงานจดทะเบียนสมรสเป็นภรรยาของลูกถูกต้องตามกฎหมาย กลับมาคราวนี้แม่หวังให้เหนืออยู่เป็นครอบครัวกับกาฬวาร เข้ามาอยู่ที่บ้านเรานะเหนือ”
“เอ่อ... คือ...” ลมเหนืออึกอักอยากปฏิเสธ แต่นึกไม่ออกจะอ้างเหตุผลใดให้ฟังดูสมควรดี อัดอั้นตันใจอยากจะสารภาพตามตรง แต่แล้วกลับไม่กล้า!
“อะไร? ...ว่ามา” ผู้เป็นแม่ถามน้ำเสียงห้วน
“ไม่มีอะไรครับ”
“อย่างนั้นแม่จะให้คนจัดห้องสำหรับเหนือที่ตึกใหญ่ แล้วเหนือเข้ามาอยู่ละกัน”
ลมเหนือไม่มีเหตุผลใดที่จะปฏิเสธ จึงต้องทำตามคำสั่งผู้เป็นแม่
............คุณมิลินพูดคุยกับกาฬวาร
“กาฬกับเหนือเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่จะได้ใช้ชีวิตครอบครัวอยู่ร่วมกันฉันท์สามีภรรยา”
“ฉันยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจสำหรับเรื่องอยู่ร่วมกัน” กาฬวารรีบปฏิเสธทันควัน
“เหนือเป็นคนน่ารัก รักครอบครัว กาฬก็เป็นเช่นเดียวกันกับเหนือ ถึงไม่ได้รักกันตอนนี้อยู่ด้วยกันไปในวันหน้าเดี๋ยวก็รักกันเอง”
“กาฬเกรงว่ามันอาจจะไม่ราบรื่นอย่างคุณแม่คิดค่ะ”
“หรือกาฬมีปัญหาอะไรกับเหนือ”
“ผมต่างหากที่มีปัญหา” จู่ ๆ เลวิสเข้ามา ทำให้คุณมิลินต้องประหลาดใจ
“เลวิส... ลูกเกี่ยวอะไรด้วย”
“กาฬเป็นคนรักของผม ไม่ใช่ของฮคคุ... เขาสองคนยังไม่ได้เป็นผัวเมียกัน แม่อย่าพยายามทำให้ต้องเป็น...”
“อะไรนี่... กาฬรักกับเลวิสอย่างนั้นเหรอ” คุณมิลินชักสีหน้าเครียดถามเสียงเข้ม
“กาฬยังไม่มีความรักกับใครทั้งนั้นค่ะ” กาฬวารยืนยัน
และยูชิยะเดินเข้ามาร่วมสนทนาด้วย ออกความเห็นสนับสนุนเข้าข้างลูกชายตน
“ฮคคุกับกาฬวารยังไม่ได้รักยังไม่เป็นสามีภรรยากัน ให้พวกเขาปรับตัวกันก่อน ถ้าหากไม่สามารถใช้ชีวิตร่วมกันได้ คุณมิลินยกกาฬให้เลวิสเถอะ เพราะเลวิสรักกาฬจริงจังมากกว่าฮคคุ”
“จริงครับแม่ ผมรักกาฬ แต่ฮคคุไม่ได้รักกาฬ แม่อย่าฝืนใจฮคคุดีกว่า แค่ให้ฮคคุเข้ามาอยู่ที่ตึกใหญ่นี่ก็พอ แม่ไม่ต้องบังคับฮคคุเรื่องอยู่ร่วมกับกาฬ”
ได้ฟังดังนั้นคุณมิลินพูดไม่ออกเลย ลูกชายคนที่ลุ้นอยากให้เป็นคู่รักกับกาฬวารกลับไม่รักกัน คนที่รักกาฬวารกลับเป็นลูกชายอีกคน ทำให้คุณมิลินต้องเหนื่อยใจ...
“ทำใจเถิดคุณมิลิน คุณทำหน้าที่แม่ที่ดีได้เท่านั้น ไม่สามารถลิขิตชีวิตลูกได้หรอก” ยูชิยะใช้มือบีบไหล่คุณมิลินเพียงเบามือ ให้การปลอบประโลมผู้เป็นที่รัก
............ทั้งลมเหนือและเลวิสต่างไม่พอใจกาฬวารซึ่งคบหาสมาคมกับคมกริช เมื่อเห็นกลับบ้านดึก...
“ไปเฮฮาปาร์ตี้กับมันอีกแล้ว ไอ้เจ้าคมกริชนั่น” ลมเหนือต่อว่า ขณะนั่งอยู่ในห้องรับแขกของตึกใหญ่
ทั้งเขาและเลวิสมีสีหน้าแบบเดียวกัน คือ... บึ้งตึง!
“เพราะพวกเราเป็นคนทำมาค้าขายด้วยกัน ไปสังสรรค์กันเป็นกลุ่ม ไม่ได้ไปกันตามลำพังนะคะ”
“เธอรู้ไหมว่ากำลังคบอยู่กับใคร” เลวิสถามขึ้นมาบ้าง
“ฉันรู้จักคุณคมกริชดี เขาจริงใจกับฉัน มีอะไรเราพูดกันตรง ๆ อย่างเพื่อนแท้” กาฬวารเถียงเสียงแข็ง
“เพื่อนแท้? ที่พูดนั่นมั่นใจแน่เหรอ” เลวิสว่ากระแนะกระแหน พลางยิ้มเหยียดหยันเมื่อนึกถึงศัตรูหัวใจ
“ใช่... เขาไม่เคยทำอะไรรุ่มร่ามกับฉัน เขาไม่เหมือนผู้ชายคนอื่น ๆ ไม่เคยจีบฉัน”
“ไม่เคยจีบ? ...รึรู้ไม่ทันเขา” คราวนี้ลมเหนือว่ายอกย้อนเธอ
“นี่คุณเหนือกำลังพูดสบประมาทฉันอยู่นะคะ”
“มันคงเป็นผู้ชายในฝันของกาฬกระมัง แอบมีใจให้มันก็บอกมาเถอะ เธอชอบผู้ชายล่ำ ๆ นี่ แถมฉลาดแกมโกง เจ้าเล่ห์ถึงได้ถูกใจเธอใช่ไหมกาฬ”
“ไม่ใช่นะคุณเลวิส คุณสองคนเป็นอะไรไปนี่ ...ทำฉันเครียดนะแบบนี้” กาฬวารเริ่มอึดอัดรำคาญ ชักสีหน้ามุ่ย เม้มปาก หยุดพูดและทำท่าจะเดินผ่าน เพื่อหนีการตั้งป้อมซักฟอกจากสองคนพี่น้อง
“ไม่ให้เดินหนี” ลมเหนือนั่งใกล้ทางเดินที่สุด ...คว้าท่อนแขนเธอไว้ได้ทันท่วงที!
“นั่งลงกาฬ...” เลวิสสั่ง แต่เห็นเธอยังแข็งขืน พยายามแกะมือของลมเหนือที่ยังไม่ยอมปล่อยแขนเธอ
“ยังไงคืนนี้ต้องพูดกันให้รู้เรื่อง” ทั้งสีหน้าและคำพูดบ่งบอกว่าลมเหนือเอาเรื่องแบบไม่เลิกราแน่นอน
“ถ้ายังไม่ยอมนั่งดี ๆ ฉันจะจับเธอนั่งเอง” เลวิสว่า ลุกขึ้นมาจับต้นแขนเธอทั้งสองข้างดันให้ลงนั่งตรงกลางโซฟายาว โดยเขาสองคนพี่น้องนั่งเบียดขนาบสองข้าง
‘วันนี้เราจะตาย... เพราะสองคนพี่น้องนี้ไหมนี่’
กาฬวารนึกหวั่นอยู่ในใจ...
“เล่าให้กาฬฟังสิ ฮคคุ”
“รู้ไหม? ทำไมพวกเราถึงไม่ชอบไอ้นายคมกริช เพราะมันเคยทำอาชีพผิดกฎหมายมาก่อน”
“ใช่... เขาเคยบอก แต่ก่อนเขามีเงินขึ้นมาได้จากการขายของเถื่อน แต่พอเขามาเจอฉัน เขาพบช่องทางทำธุรกิจที่สุจริต ร่ำรวยได้อย่างถูกต้องไม่ต้องทำผิดกฎหมาย”
“เฮอะ... มันยังกล้าพูดนะบอกแค่ขายของเถื่อน ...ร้ายจริง” ลมเหนือส่ายหน้า มุมปากหยักยิ้มเยาะ
“แต่ตอนนี้เขาเลิกทำธุรกิจที่ผิดกฎหมายทั้งหมดแล้ว” เธอยังเถียงเสียงแข็งเข้าข้างเพื่อนของตน
“กาฬเชื่อมันเหรอ...” ลมเหนือถามเสียงสูง เพราะเขาไม่คิดเชื่อถือเลย
“เขาเป็นเพื่อนที่จริงใจต่อฉัน เขาบอกเคยนึกอยากจีบฉัน แต่เห็นฉันบริสุทธิ์ใจต่อเขาและทำดีกับทุกคน เขาถึงศรัทธาในตัวฉัน อยากมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน ไม่อยากให้เสียความรู้สึกดี ๆ ไปเขาถึงไม่คิดจีบฉัน ขอแค่เพียงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเช่นนี้เรื่อยไป”
“โอ้โฮ... มันช่างเจ้าคารมคมคาย โน้มน้าวใจหญิงได้ขนาดนี้... ฉันล่ะสู้ไม่ได้เลยจริง ๆ ” ลมเหนือว่าประชด ไม่ได้สรรเสริญใคร
“เขาไม่เคยลวนลามถึงเนื้อถึงตัวฉัน ไม่เหมือนอย่างพวกคุณที่ทำกับฉันนี่หรอก” กาฬวารว่ากระทบ
...เหมือนเลวิสจะหมั่นไส้เธอมากขึ้น จึงยิ่งแกล้งให้หนักขึ้นโดยใช้แขนโอบไหล่เธอ
“ที่มันไม่กล้าล่วงเกินเพราะมันรู้ตัวว่าไม่ได้เป็นอะไรกับกาฬ ...แต่ฉันเป็นแฟนกาฬ”
“นี่... คุณเลวิสคิดเอาเอง ฉันแต่งงานจดทะเบียนสมรสกับคุณเหนือแล้ว ฉันเป็นแฟนใครไม่ได้ทั้งนั้น”
“เธอกับฮคคุไม่ได้เป็นผัวเมียกันเสียหน่อย”
“เธอต้องเลิกคบกับมัน เพราะเหตุผลอีกข้อ คือ... มันกับพี่มนตราเป็นผัวเมียกัน เธอจำพี่มนตราได้ไหม”
“พี่มนตรา... อดีตคนรักเก่าของคุณเหนือ” กาฬวารกล่าวทบทวนเรื่องเก่ากาลนาน...
“นั่นล่ะ พี่มนตราเป็นเอเย่นต์ขายยาเสพติด ช่วยให้มันร่ำรวยมาถึงทุกวันนี้ ฉันจำได้... ตอนที่ฉันเป็นวิญญาณ เคยเห็นพวกเขานอนด้วยกัน ไอ้คมกริชมันส่งยาให้พี่มนตราเอาไปปล่อยขาย”
“เรื่องนั้นฉันไม่เคยรู้มาก่อน” กาฬวารเริ่มลังเล... เพื่อนที่ดีแสนดีที่เคยเชื่อมั่นในตัวเขา ...หรือที่ผ่านมาเป็นเพราะไปหลงคารมเขากันแน่
______________________...oooooOOOooooo...______________________
ไตรติมา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 เม.ย. 2559, 09:08:23 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 เม.ย. 2559, 09:08:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 983
| << ตอน 21 | ตอน 23 - ลบ - โหลดได้ในอีบุ๊ก >> |