สานหัวใจรัก
สานหัวใจรัก (ซีรีส์ชุดรักเอย)
เบญจากับวายุที่รักกันมาหลายปี จนในที่สุดตัดสินใจจะแต่งงานกัน แต่แม่ของทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างไม่ชอบอีกฝ่าย ทำให้ในวันเจรจาสู่ขอล่มไม่เป็นท่า...
“พวกเราลองทำอย่างที่ท่านต้องการดูไหมคะ”
“ห๊ะ! คุณว่าอะไรนะ...ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม” วายุถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
“ไม่หรอกค่ะ เบญคิดอย่างนั้นจริงๆ แม่เบญไม่ชอบคุณ และแม่คุณเองก็...รังเกียจเบญ”
ท้ายประโยคน้ำเสียงของหญิงสาวสั่นเครือจนคนฟังใจไม่ดี “ผมขอโทษแทนท่านด้วย ผมรู้ว่าท่านพูดแรงเกินไป” แต่วายุก็ไม่รู้จะพูดอะไรที่มันดูดีกว่านี้
“แต่มันคือเรื่องจริง เรื่องจริงที่ฉันฟังแล้วถึงกับหน้าชา” เบญจาหัวเราะขืนๆ ปาดน้ำตาที่รื่นขึ้นมา ก่อนจะพูดต่อ “เบญรู้ว่าท่านไม่ชอบเบญ แต่ไม่คิดว่าจะมากขนาดนี้...แปดเปื้อนวงศ์ตระกูล” คราวนี้หญิงสาวถึงกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ปล่อยเสียงสะอื้นออกมาจนวายุตกใจ
“เบญ...ผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เบญไม่เป็นไร คุณอยู่ที่นั่นดีแล้ว ต่างคนต่างอยู่สักพัก บางทีอะไรๆ มันอาจจะเป็นไปในทางที่ดี” เบญจารีบห้าม ไม่อย่างนั้นเชื่อได้เลยว่าวายุมาหาเธอจริงๆ แน่
“คุณต้องการอย่างนั้นเหรอ” วายุครางถามด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด
“บางทีสิ่งที่ท่านเลือกให้มันอาจจะดีก็ได้นะคะ”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ซีรีส์ชุดรักเอย ประกอบด้วย 3 เรื่องดังนี้นะคะ
- สานหัวใจรัก (เบญจา+วายุ)
- ตื้อรัก (วริยา+สาธุ)
-รักนอกสายตา (มาภา+ภูมิ)
"สานหัวใจรัก" เป็นเล่มแรกของชุดซึ่งจะทยอยลงให้อ่านกันเรื่อยๆ จนครบ 70% หรือประมาณ 7 ตอนนะคะ
ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเล่มเล็กราคาเบาๆ มีเฉพาะอีบุ๊คนะคะ
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
เบญจากับวายุที่รักกันมาหลายปี จนในที่สุดตัดสินใจจะแต่งงานกัน แต่แม่ของทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างไม่ชอบอีกฝ่าย ทำให้ในวันเจรจาสู่ขอล่มไม่เป็นท่า...
“พวกเราลองทำอย่างที่ท่านต้องการดูไหมคะ”
“ห๊ะ! คุณว่าอะไรนะ...ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม” วายุถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
“ไม่หรอกค่ะ เบญคิดอย่างนั้นจริงๆ แม่เบญไม่ชอบคุณ และแม่คุณเองก็...รังเกียจเบญ”
ท้ายประโยคน้ำเสียงของหญิงสาวสั่นเครือจนคนฟังใจไม่ดี “ผมขอโทษแทนท่านด้วย ผมรู้ว่าท่านพูดแรงเกินไป” แต่วายุก็ไม่รู้จะพูดอะไรที่มันดูดีกว่านี้
“แต่มันคือเรื่องจริง เรื่องจริงที่ฉันฟังแล้วถึงกับหน้าชา” เบญจาหัวเราะขืนๆ ปาดน้ำตาที่รื่นขึ้นมา ก่อนจะพูดต่อ “เบญรู้ว่าท่านไม่ชอบเบญ แต่ไม่คิดว่าจะมากขนาดนี้...แปดเปื้อนวงศ์ตระกูล” คราวนี้หญิงสาวถึงกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ปล่อยเสียงสะอื้นออกมาจนวายุตกใจ
“เบญ...ผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เบญไม่เป็นไร คุณอยู่ที่นั่นดีแล้ว ต่างคนต่างอยู่สักพัก บางทีอะไรๆ มันอาจจะเป็นไปในทางที่ดี” เบญจารีบห้าม ไม่อย่างนั้นเชื่อได้เลยว่าวายุมาหาเธอจริงๆ แน่
“คุณต้องการอย่างนั้นเหรอ” วายุครางถามด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด
“บางทีสิ่งที่ท่านเลือกให้มันอาจจะดีก็ได้นะคะ”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ซีรีส์ชุดรักเอย ประกอบด้วย 3 เรื่องดังนี้นะคะ
- สานหัวใจรัก (เบญจา+วายุ)
- ตื้อรัก (วริยา+สาธุ)
-รักนอกสายตา (มาภา+ภูมิ)
"สานหัวใจรัก" เป็นเล่มแรกของชุดซึ่งจะทยอยลงให้อ่านกันเรื่อยๆ จนครบ 70% หรือประมาณ 7 ตอนนะคะ
ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเล่มเล็กราคาเบาๆ มีเฉพาะอีบุ๊คนะคะ
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
Tags: สานหัวใจรัก,ไหมขวัญ,ชุดรักเอย,นิยารักโรแมนติก,แม่ผัว,ลูกสะใภ้
ตอน: ตอนที่ 5 >>> 50%
5
ภาพหนุ่มสาวนั่งพูดคุยกันอยู่หน้าบ้านทำให้นางจารุวรรณที่แอบดูตรงหน้าประตูกอดอกยิ้มอย่างพอใจ ไม่เท่านั้นนางยังจนอดที่จะกวักมือเรียกสามีที่นั่งดูข่าวอยู่มาดูด้วยไม่ได้
“มาดูคู่นี่สิพ่อ น่ารักเนาะ”
“ไม่ละ ทำอย่างกับเคยเห็นสองคนนี้คุยกัน” นายวันดีปฏิเสธอย่างไม่ใส่ใจ จนคนเป็นภรรยาอดไม่ได้เดินกลับมาฟาดฝ่ามือเข้าที่ต้นแขนอย่างหมั่นไส้
“แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา” นางจารุวรรณบอกสามีอย่างมั่นใจ ก่อนจะยืดตัวมองเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังมาจากห้องนอนของบุตรสาว
“เดี๋ยวแม่ไปเอามาให้ยัยเบญเอง” ว่าแล้วนางก็รีบกุลีกุจอไปเอาโทรศัพท์ทียังแผดเสียงหวังจะเอาไปให้บุตรสาวที่อยู่ด้านนอก ทว่าเมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏตรงหน้าจอนางกลับเปลี่ยนใจรับเองทันที
“เบญ”
“ยัยเบญไม่อยู่” นางตอบกลับด้วยน้ำเสียงห้วนสั้น ทำให้คนในสายเงียบไปครู่หนึ่ง “สวัสดีครับคุณแม่...เอ่อ...เบญไปไหนครับ”
“ไปกับตาธุ ไม่รู้จะกลับตอนไหน และถ้าไม่มีธุระอะไรก็ไม่ต้องโทร.มาหาลูกสาวฉันอีก เดี๋ยวมันจะไปแปดเปื้อนวงศ์ตระกูลของพวกคุณ” นางจารุวรรณบอกเสียงหยัน
“ผมขอโทษแทนคุณแม่ผมด้วยครับ แต่อย่ากีดกันผมกับเบญเลยนะครับ ผมรักเบญจริงๆ” วายุอ้อนวอน
“คุณรักยัยเบญ แต่แม่ของคุณดูถูกยัยเบญสารพัด ไม่มีแม่คนไหนยอมได้หรอกนะ ฉันว่าต่างคนต่างอยู่ดีกว่า คุณก็อยู่และคบกับพวกไฮโซไฮซอแบบเดียวกันน่ะดีแล้ว ส่วนยัยเบญก็ควรจะได้อยู่และคบกับคนบ้านนอกเหมือนกัน และมันเป็นเรื่องที่คุณก็รู้ว่าฉันยินดีที่สุด แค่นี้นะคะ” พูดจบนางเบจญวรรณก็ตัดสายวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมแล้วเดินออกมานั่งดูโทรทัศน์กับสามีต่อด้วยท่าทีสบายใจ
“อ้าว ไหนบอกว่าไปเอาโทรศัพท์ให้ลูกไง”
“โทรผิดน่ะ อย่าไปสนใจเลยดูข่าวดีกว่า” นางรีบดึงความสนใจของสามีมาที่หน้าจอโทรทัศน์ อย่างไม่ต้องการให้ใครมาทำลายบรรยากาศที่นางคิดว่ากำลังไปได้ดีของสาธุกับลูกสาวของนาง
หลังจากที่เมื่อคืนโดยสกัดจากนางจารุวรรณทำให้วายุตื่นเช้ามาก็รีบโทร.หาเบญจาทันที ด้วยหวังว่าตอนนี้โทรศัพท์มือถือน่าจะอยู่กับเจ้าตัว และมันก็เป็นดังคาด
“ค่ะคุณยุ”
“เบญ...คุณเป็นยังไงบ้าง ผมเป็นห่วงมากรู้ไหม เมื่อคืนโทร.ไป แม่คุณก็รับ...” วายุบอกเพียงเท่านั้นไม่ได้บอกต่อว่าตัวเองโดนอะไรบ้าง
“เบญไม่รู้เรื่องเลย” เบญจาหัวเราะเสียงขืน ถอนหายใจพลางเงยหน้าขึ้นมองเพดาน “คุณแม่พูดอะไรกับคุณบ้างคะ”
“ท่านบอกว่าให้คุณกับผมต่างคนต่างอยู่ดีกว่า”
เบญจาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามคนรักกลับเสียงแผ่ว “พวกเราลองทำอย่างที่ท่านต้องการดูไหมคะ”
“ห๊ะ! คุณว่าอะไรนะ...ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม” วายุถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
“ไม่หรอกค่ะ เบญคิดอย่างนั้นจริงๆ แม่เบญไม่ชอบคุณ และแม่คุณเองก็...รังเกียจเบญ”
ท้ายประโยคน้ำเสียงของหญิงสาวสั่นเครือจนคนฟังใจไม่ดี “ผมขอโทษแทนท่านด้วย ผมรู้ว่าท่านพูดแรงเกินไป” แต่วายุก็ไม่รู้จะพูดอะไรที่มันดูดีกว่านี้
“แต่มันคือเรื่องจริง เรื่องจริงที่ฉันฟังแล้วถึงกับหน้าชา” เบญจาหัวเราะขืนๆ ปาดน้ำตาที่รื่นขึ้นมา ก่อนจะพูดต่อ “เบญรู้ว่าท่านไม่ชอบเบญ แต่ไม่คิดว่าจะมากขนาดนี้...แปดเปื้อนวงศ์ตระกูล” คราวนี้หญิงสาวถึงกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ปล่อยเสียงสะอื้นออกมาจนวายุตกใจ
“เบญ...ผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เบญไม่เป็นไร คุณอยู่ที่นั่นดีแล้ว ต่างคนต่างอยู่สักพัก บางทีอะไรๆ มันอาจจะเป็นไปในทางที่ดี” เบญจารีบห้าม ไม่อย่างนั้นเชื่อได้เลยว่าวายุมาหาเธอจริงๆ แน่
“คุณต้องการอย่างนั้นเหรอ” วายุครางถามด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด
“บางทีสิ่งที่ท่านเลือกให้มันอาจจะดีก็ได้นะคะ” หญิงสาวฝืนบอกไปอย่างอยากเย็น
“ผมเข้าใจคุณนะเบญ แต่จะให้ถอดใจเรื่องของคุณแล้วกลับไปยอมทำตามที่คุณแม่ต้องการคงไม่มีทาง ระหว่างนี้ผมจะรีบเคลียร์ปัญหา ถ้าทุกอย่างลงตัว ผมจะรีบกลับไปหาคุณอีกครั้ง...เมื่อถึงตอนนั้นคุณช่วยบอกทีนะว่าระหว่างเรายังเหมือนเดิมหรือเปล่า ถ้าไม่...ผมยอมตัดใจ แต่ถ้าเรายังเหมือนเดิม เราแต่งงานกันนะ”
“ค่ะ” เบญจาตอบรับสั้นๆ แค่นั้นแล้วกดวางสาย แล้วปล่อยโฮออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
...บางทีความรักก็ไม่ใช่แค่เรื่องของคนสองคน...
เสียงฮัมเพลงอย่างคนอารมณ์ดีทำให้สองพ่อลูกที่กำลังนั่งคุยกันเรื่องปัญหาของวายุและเบญจาอยู่เงยหน้าขึ้นมามองแล้วส่ายหน้า ดูเหมือนปัญหาที่เกิดขึ้นครั้งนี้คนที่สบายใจที่สุดคงมีแค่นางบุษกรคนเดียวเท่านั้น
“ตายุ...นั่นเราจะไปไหนน่ะ” นางบุษกรที่กำลังจะเดินไปหาสามีกับลูกสาวรีบถลาไปหาลูกชายแทน
“ผมจะเข้าบริษัทน่ะครับ”
ดาวโหลด E-book ได้ที่เวบ MEB นะคะ
ภาพหนุ่มสาวนั่งพูดคุยกันอยู่หน้าบ้านทำให้นางจารุวรรณที่แอบดูตรงหน้าประตูกอดอกยิ้มอย่างพอใจ ไม่เท่านั้นนางยังจนอดที่จะกวักมือเรียกสามีที่นั่งดูข่าวอยู่มาดูด้วยไม่ได้
“มาดูคู่นี่สิพ่อ น่ารักเนาะ”
“ไม่ละ ทำอย่างกับเคยเห็นสองคนนี้คุยกัน” นายวันดีปฏิเสธอย่างไม่ใส่ใจ จนคนเป็นภรรยาอดไม่ได้เดินกลับมาฟาดฝ่ามือเข้าที่ต้นแขนอย่างหมั่นไส้
“แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา” นางจารุวรรณบอกสามีอย่างมั่นใจ ก่อนจะยืดตัวมองเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังมาจากห้องนอนของบุตรสาว
“เดี๋ยวแม่ไปเอามาให้ยัยเบญเอง” ว่าแล้วนางก็รีบกุลีกุจอไปเอาโทรศัพท์ทียังแผดเสียงหวังจะเอาไปให้บุตรสาวที่อยู่ด้านนอก ทว่าเมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏตรงหน้าจอนางกลับเปลี่ยนใจรับเองทันที
“เบญ”
“ยัยเบญไม่อยู่” นางตอบกลับด้วยน้ำเสียงห้วนสั้น ทำให้คนในสายเงียบไปครู่หนึ่ง “สวัสดีครับคุณแม่...เอ่อ...เบญไปไหนครับ”
“ไปกับตาธุ ไม่รู้จะกลับตอนไหน และถ้าไม่มีธุระอะไรก็ไม่ต้องโทร.มาหาลูกสาวฉันอีก เดี๋ยวมันจะไปแปดเปื้อนวงศ์ตระกูลของพวกคุณ” นางจารุวรรณบอกเสียงหยัน
“ผมขอโทษแทนคุณแม่ผมด้วยครับ แต่อย่ากีดกันผมกับเบญเลยนะครับ ผมรักเบญจริงๆ” วายุอ้อนวอน
“คุณรักยัยเบญ แต่แม่ของคุณดูถูกยัยเบญสารพัด ไม่มีแม่คนไหนยอมได้หรอกนะ ฉันว่าต่างคนต่างอยู่ดีกว่า คุณก็อยู่และคบกับพวกไฮโซไฮซอแบบเดียวกันน่ะดีแล้ว ส่วนยัยเบญก็ควรจะได้อยู่และคบกับคนบ้านนอกเหมือนกัน และมันเป็นเรื่องที่คุณก็รู้ว่าฉันยินดีที่สุด แค่นี้นะคะ” พูดจบนางเบจญวรรณก็ตัดสายวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมแล้วเดินออกมานั่งดูโทรทัศน์กับสามีต่อด้วยท่าทีสบายใจ
“อ้าว ไหนบอกว่าไปเอาโทรศัพท์ให้ลูกไง”
“โทรผิดน่ะ อย่าไปสนใจเลยดูข่าวดีกว่า” นางรีบดึงความสนใจของสามีมาที่หน้าจอโทรทัศน์ อย่างไม่ต้องการให้ใครมาทำลายบรรยากาศที่นางคิดว่ากำลังไปได้ดีของสาธุกับลูกสาวของนาง
หลังจากที่เมื่อคืนโดยสกัดจากนางจารุวรรณทำให้วายุตื่นเช้ามาก็รีบโทร.หาเบญจาทันที ด้วยหวังว่าตอนนี้โทรศัพท์มือถือน่าจะอยู่กับเจ้าตัว และมันก็เป็นดังคาด
“ค่ะคุณยุ”
“เบญ...คุณเป็นยังไงบ้าง ผมเป็นห่วงมากรู้ไหม เมื่อคืนโทร.ไป แม่คุณก็รับ...” วายุบอกเพียงเท่านั้นไม่ได้บอกต่อว่าตัวเองโดนอะไรบ้าง
“เบญไม่รู้เรื่องเลย” เบญจาหัวเราะเสียงขืน ถอนหายใจพลางเงยหน้าขึ้นมองเพดาน “คุณแม่พูดอะไรกับคุณบ้างคะ”
“ท่านบอกว่าให้คุณกับผมต่างคนต่างอยู่ดีกว่า”
เบญจาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามคนรักกลับเสียงแผ่ว “พวกเราลองทำอย่างที่ท่านต้องการดูไหมคะ”
“ห๊ะ! คุณว่าอะไรนะ...ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม” วายุถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
“ไม่หรอกค่ะ เบญคิดอย่างนั้นจริงๆ แม่เบญไม่ชอบคุณ และแม่คุณเองก็...รังเกียจเบญ”
ท้ายประโยคน้ำเสียงของหญิงสาวสั่นเครือจนคนฟังใจไม่ดี “ผมขอโทษแทนท่านด้วย ผมรู้ว่าท่านพูดแรงเกินไป” แต่วายุก็ไม่รู้จะพูดอะไรที่มันดูดีกว่านี้
“แต่มันคือเรื่องจริง เรื่องจริงที่ฉันฟังแล้วถึงกับหน้าชา” เบญจาหัวเราะขืนๆ ปาดน้ำตาที่รื่นขึ้นมา ก่อนจะพูดต่อ “เบญรู้ว่าท่านไม่ชอบเบญ แต่ไม่คิดว่าจะมากขนาดนี้...แปดเปื้อนวงศ์ตระกูล” คราวนี้หญิงสาวถึงกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ปล่อยเสียงสะอื้นออกมาจนวายุตกใจ
“เบญ...ผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เบญไม่เป็นไร คุณอยู่ที่นั่นดีแล้ว ต่างคนต่างอยู่สักพัก บางทีอะไรๆ มันอาจจะเป็นไปในทางที่ดี” เบญจารีบห้าม ไม่อย่างนั้นเชื่อได้เลยว่าวายุมาหาเธอจริงๆ แน่
“คุณต้องการอย่างนั้นเหรอ” วายุครางถามด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด
“บางทีสิ่งที่ท่านเลือกให้มันอาจจะดีก็ได้นะคะ” หญิงสาวฝืนบอกไปอย่างอยากเย็น
“ผมเข้าใจคุณนะเบญ แต่จะให้ถอดใจเรื่องของคุณแล้วกลับไปยอมทำตามที่คุณแม่ต้องการคงไม่มีทาง ระหว่างนี้ผมจะรีบเคลียร์ปัญหา ถ้าทุกอย่างลงตัว ผมจะรีบกลับไปหาคุณอีกครั้ง...เมื่อถึงตอนนั้นคุณช่วยบอกทีนะว่าระหว่างเรายังเหมือนเดิมหรือเปล่า ถ้าไม่...ผมยอมตัดใจ แต่ถ้าเรายังเหมือนเดิม เราแต่งงานกันนะ”
“ค่ะ” เบญจาตอบรับสั้นๆ แค่นั้นแล้วกดวางสาย แล้วปล่อยโฮออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
...บางทีความรักก็ไม่ใช่แค่เรื่องของคนสองคน...
เสียงฮัมเพลงอย่างคนอารมณ์ดีทำให้สองพ่อลูกที่กำลังนั่งคุยกันเรื่องปัญหาของวายุและเบญจาอยู่เงยหน้าขึ้นมามองแล้วส่ายหน้า ดูเหมือนปัญหาที่เกิดขึ้นครั้งนี้คนที่สบายใจที่สุดคงมีแค่นางบุษกรคนเดียวเท่านั้น
“ตายุ...นั่นเราจะไปไหนน่ะ” นางบุษกรที่กำลังจะเดินไปหาสามีกับลูกสาวรีบถลาไปหาลูกชายแทน
“ผมจะเข้าบริษัทน่ะครับ”
ดาวโหลด E-book ได้ที่เวบ MEB นะคะ
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 มิ.ย. 2559, 17:19:54 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 มิ.ย. 2559, 17:19:54 น.
จำนวนการเข้าชม : 960
| << ตอนที่ 4 >>> 100% | ตอนที่ 5 >>> 100% >> |