เรียงหัวใจฝัน:รอยเล่ห์ลวงใจ (เปิดจอง 31 เม.ย. 59- 31 กรกฎาคม 59)
‘เพราะความรัก ความผูกพันที่ก่อตัวมายาวนาน ถูกทำลายลงด้วยเล่ห์ลวงแสนร้าย กว่าจะรู้ตัวว่าได้เหยียบย่ำหัวใจ เวลาก็ผ่านไป เขาไร้เธอข้างกาย ดวงใจสลายกลายเป็นผู้ชายไร้หัวใจ’
Tags: คุณณัยกับคุณปรียา,ปาใน,รอยเล่ห์ลวงใจ,ร้อย:เรียง:เพียง:คำ,เรียงหัวใจฝัน,ดังปัณณ์,
ตอน: บทที่ ๒ 140% -จบตอน-
และคุณปรียา น้องสาวตัวน้อยที่สมัยก่อนเขาเองชอบเล่าให้เธอฟังบ่อยๆ
เพราะเวลานั้น ท่านทั้งสองได้เสียชีวิตพร้อมกันด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ฉะนั้นน้องน้อยที่ติดพี่ชายอย่างเขามากจึงไม่เหลือใครอีก... และไม่นาน พอเธอกลับมาได้แค่สองสามเดือน ก็ได้รับข่าวร้าย
อัลิปรียา คนที่เหมือนญาติสนิทที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเขาก็ได้เสียชีวิตลง พร้อมกับข่าวครึกโครมที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ว่าพ่อแม่ของเธอถูกอาของเขาวางแผนฆาตกรรม!
“เอ้อ! คุณปณัย” บราลีเอ่ยด้วยท่าทางหงุดหงิดน้อยๆ
“ทำไมคุณถึงชอบให้ใครๆ เรียกเสียเต็มยศจริงนะ หัดทำตัวเจ้ายศเจ้าอย่างมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้”
หญิงสาวแอบค่อนนิดๆ เมื่อชายหนุ่มตรงหน้าไม่เคยอนุญาตให้ใครเรียกชื่อเขาสั้นๆ ว่า ‘คุณณัย’ แม้แต่คนเดียว ยิ่งคำว่าพี่ยิ่งห่างไกล เธอมองค้อนเขาอย่างหมั่นไส้เมื่อปณัยไม่ตอบ พลางพูดเรื่องใหม่ไปเรื่อยๆ ตามประสาคนช่างพูดที่ไม่คิดอะไรมาก
“อ้อ! วันมะรืนนี้อย่าลืมเชียวนะคะ คุณเดโชโทร.มาเตือนว่าช่วยจับคุณท่านยัดใส่เครื่องบินส่งไปที่แม่ฮ่องสอนที”
ปณัยเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นเหมือนไม่เข้าใจ
“โถพ่อปลาทองจ๋า” บราลียกมือขึ้นทาบอกท่าทางตกใจ “รีสอร์ตของคุณไงเจ้าคะ เสร็จแล้วเจ้าค่ะ ตอนนี้จะรอก็แค่คุณไปเปิดดำเนินกิจการแหละเจ้าค่ะ”
คราวนี้ริมฝีปากหยักที่เห็นเป็นเส้นตรงแทบจะตลอดเวลา บิดโค้งขึ้นมากกว่าเดิมคล้ายขบขันและตอบรับ ส่วนคนถูกขำก็ทำตาค้อนปะหลับปะเหลือกแล้วค่อยหัวเราะตาม
เท่านั้นที่บราลีพอใจ
หญิงสาวหันเหเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปเรื่อยเปื่อย เพราะเธอชินกับการเป็นผู้ผูกขาดบทสนทนา เมื่ออย่างดีปณัยเองก็เพียงแต่เงยหน้าขึ้นมอง เอ่ยตอบรับประโยคของเธอมาสองสามคำ แล้วก็เงียบไป... จึงไม่แปลกเลยที่เธอจะเป็นฝ่ายพูด และเขาจะฟังโดยไม่แย้ง
ทว่าลึกลงไปที่เธอเข้าใจว่าเขาฟังนั้นกลับไม่ใช่
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำ มันทำให้เขานึกถึงอีกคน
ปณัยที่ก้มหน้าก้มตาอ่านรายละเอียดของเอกสารในแฟ้มชะงัก... ชั่วแวบหนึ่งที่นิสัยช่างพูดของบราลี ทำให้เขาหวนระลึกถึงใครอีกคนอย่างห้ามไม่ได้ นัยน์ตาที่หลุบต่ำหม่นมัวยิ่งขึ้น เมื่อหัวใจเฝ้าร้องเรียก
‘คุณปรียา คุณปรียาของคุณณัย’
สิ้นคำเรียกหา ก็มีเสียงตอบกลับมาจากส่วนลึกในสมองที่จดจำไม่เคยลืม
‘จ้า...ปาในอยู่ไหนน่ะ’
‘คุณปรียา’
‘จ้า...คุณปรียารักปาในนะ รักคุณณัยของคุณปรียาที่สุดเลย’
‘คุณปรียา’
‘ลาก่อนค่ะ... จากกันตรงนี้จะดีที่สุด ให้... เรื่องทุกอย่างมันจบลงแค่นี้ พรุ่งนี้ที่ตื่นลืมตา คุณปรียาจะจำไว้แค่ว่า ที่ผ่านมามันเป็นเพียงแค่ความฝัน... ฝันดีที่สุด เท่าที่คุณปรียาเคยฝันมา’
เสียงตอบรับสุดท้ายกระแทกลงในหัวใจ
นัยน์ตาคมเลยยิ่งหม่นหมองมากขึ้น ถ้าหาก ถ้าแค่เขาจะฟังเธอ ถ้าเพียงเขาจะไม่ตกไปอยู่ในหลุมกับดักนั่น ตอนนี้ปณัยเองก็คงจะไม่ต้องมีสภาพแบบนี้
สภาพ... ของคนไร้หัวใจ มีร่างกายเปรียบได้กับรังผึ้งเก่าๆ ที่ไม่มีประโยชน์แล้วนั่นเอง
เสียงดีดกระดิ่งกรุ๊งกริ๊ง เรียกให้คนที่อยู่หลังรั้วประตูไม้ตีโปร่งทาสีขาวเยี่ยมหน้าออกมามอง นิ่มนวลในวัยสี่สิบใกล้จะห้าสิบ ดูไม่เปลี่ยนไปเลยจากเมื่อห้าปีก่อน เธอยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ผิดแค่ว่าผมยาวที่รวบไว้เริ่มมีสีขาวแซม และริ้วรอยบางๆ ที่ขึ้นอยู่ตามดวงหน้าเท่านั้น เรือนร่างสมบูรณ์ค่อนไปทางอ้วน สวมเชิ้ตแขนสั้นตัวใหญ่ กับกางเกงผ้าสีดำขาสามส่วน มีผ้ากั้นเปื้อนสีฟ้าสวมทับเรียบร้อย
ประตูไม้หน้าบ้านค่อยเลื่อนออก
เถาอัญชันดอกสีม่วงเข้มขึ้นเต็มซุ้มประตู บางส่วนห้อยระย้าลงมา และทางด้านหลังของนิ่มนวลคือถนนโรยกรวด ยาวเข้าไปจรดในสวนดูร่มรื่นไปด้วยพันธ์ไม้มากมาย
ด้านข้างของถนนติดรั้วด้านหน้าเป็นบ้านไม้หลังเล็กชั้นเดียว มีชานกว้างยื่นออกมาใต้เงาของต้นปีบ มองเห็นดอกสีขาวส่งกลิ่นหอมหล่นอยู่ละลานตา บางส่วนก็ค้างอยู่กับโต๊ะไม้ทรงกลมไม่ใหญ่มาก มีเก้าอี้ไม้เก๋ๆล้อมรอบ ประมาณสี่ห้าโต๊ะจนเต็มริมระเบียงนั้น
“ไปไหนมาอีกล่ะคะเนี่ย”
นิ่มนวลเอ่ยถาม
ส่วนคนถูกถามคือหญิงสาวคนหนึ่ง เธอมีรูปร่างบอบบาง ผิวขาวเนียน อายุอานามน่าจะยี่สิบปลายๆ ซึ่งยืนเอามือไขว้หลังมองนั่นมองนี่ เคียงข้างจักรยานคันเล็กอยู่อย่างเพลิดเพลิน บริเวณริมถนนที่ทอดยาวผ่านหน้าบ้านขนานกับรั้วไม้ซึ่งใช้บอกอาณาเขต
“แน่ะ ถามแล้วไม่ตอบ เดี๋ยวเถอะจะเด็ดก้านมะยมแถวนี้แหละฟาดให้”
เจ้าของเสียงหัวเราะใสๆ ซึ่งยืนหันหลังให้หมุนตัวกลับมามอง ในขณะที่สาวใหญ่พ้ออีกด้วยเสียงอ่อนอกอ่อนใจ
“คุณปรียานี่น้า ขี้แกล้งจริงๆเลย”
=============================================================>>>>>
ดีค้า พาปาในกับยัยปิรันย่ามาส่งค่า ^O^
คุณZephyr เฟอร์รี่จัง หมดโปรหดหู่ ต่อไปเป็นโปรลำไยอะเตง กร๊ากกกกกกกกก
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆค่ะ
ส่วนสำหรับวันนี้ หนอนน้อยไปแล้วนะคะ ไว้เจอกันตอนหน้า ส่วนคืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^O^
เพราะเวลานั้น ท่านทั้งสองได้เสียชีวิตพร้อมกันด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ฉะนั้นน้องน้อยที่ติดพี่ชายอย่างเขามากจึงไม่เหลือใครอีก... และไม่นาน พอเธอกลับมาได้แค่สองสามเดือน ก็ได้รับข่าวร้าย
อัลิปรียา คนที่เหมือนญาติสนิทที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเขาก็ได้เสียชีวิตลง พร้อมกับข่าวครึกโครมที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ว่าพ่อแม่ของเธอถูกอาของเขาวางแผนฆาตกรรม!
“เอ้อ! คุณปณัย” บราลีเอ่ยด้วยท่าทางหงุดหงิดน้อยๆ
“ทำไมคุณถึงชอบให้ใครๆ เรียกเสียเต็มยศจริงนะ หัดทำตัวเจ้ายศเจ้าอย่างมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้”
หญิงสาวแอบค่อนนิดๆ เมื่อชายหนุ่มตรงหน้าไม่เคยอนุญาตให้ใครเรียกชื่อเขาสั้นๆ ว่า ‘คุณณัย’ แม้แต่คนเดียว ยิ่งคำว่าพี่ยิ่งห่างไกล เธอมองค้อนเขาอย่างหมั่นไส้เมื่อปณัยไม่ตอบ พลางพูดเรื่องใหม่ไปเรื่อยๆ ตามประสาคนช่างพูดที่ไม่คิดอะไรมาก
“อ้อ! วันมะรืนนี้อย่าลืมเชียวนะคะ คุณเดโชโทร.มาเตือนว่าช่วยจับคุณท่านยัดใส่เครื่องบินส่งไปที่แม่ฮ่องสอนที”
ปณัยเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นเหมือนไม่เข้าใจ
“โถพ่อปลาทองจ๋า” บราลียกมือขึ้นทาบอกท่าทางตกใจ “รีสอร์ตของคุณไงเจ้าคะ เสร็จแล้วเจ้าค่ะ ตอนนี้จะรอก็แค่คุณไปเปิดดำเนินกิจการแหละเจ้าค่ะ”
คราวนี้ริมฝีปากหยักที่เห็นเป็นเส้นตรงแทบจะตลอดเวลา บิดโค้งขึ้นมากกว่าเดิมคล้ายขบขันและตอบรับ ส่วนคนถูกขำก็ทำตาค้อนปะหลับปะเหลือกแล้วค่อยหัวเราะตาม
เท่านั้นที่บราลีพอใจ
หญิงสาวหันเหเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปเรื่อยเปื่อย เพราะเธอชินกับการเป็นผู้ผูกขาดบทสนทนา เมื่ออย่างดีปณัยเองก็เพียงแต่เงยหน้าขึ้นมอง เอ่ยตอบรับประโยคของเธอมาสองสามคำ แล้วก็เงียบไป... จึงไม่แปลกเลยที่เธอจะเป็นฝ่ายพูด และเขาจะฟังโดยไม่แย้ง
ทว่าลึกลงไปที่เธอเข้าใจว่าเขาฟังนั้นกลับไม่ใช่
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำ มันทำให้เขานึกถึงอีกคน
ปณัยที่ก้มหน้าก้มตาอ่านรายละเอียดของเอกสารในแฟ้มชะงัก... ชั่วแวบหนึ่งที่นิสัยช่างพูดของบราลี ทำให้เขาหวนระลึกถึงใครอีกคนอย่างห้ามไม่ได้ นัยน์ตาที่หลุบต่ำหม่นมัวยิ่งขึ้น เมื่อหัวใจเฝ้าร้องเรียก
‘คุณปรียา คุณปรียาของคุณณัย’
สิ้นคำเรียกหา ก็มีเสียงตอบกลับมาจากส่วนลึกในสมองที่จดจำไม่เคยลืม
‘จ้า...ปาในอยู่ไหนน่ะ’
‘คุณปรียา’
‘จ้า...คุณปรียารักปาในนะ รักคุณณัยของคุณปรียาที่สุดเลย’
‘คุณปรียา’
‘ลาก่อนค่ะ... จากกันตรงนี้จะดีที่สุด ให้... เรื่องทุกอย่างมันจบลงแค่นี้ พรุ่งนี้ที่ตื่นลืมตา คุณปรียาจะจำไว้แค่ว่า ที่ผ่านมามันเป็นเพียงแค่ความฝัน... ฝันดีที่สุด เท่าที่คุณปรียาเคยฝันมา’
เสียงตอบรับสุดท้ายกระแทกลงในหัวใจ
นัยน์ตาคมเลยยิ่งหม่นหมองมากขึ้น ถ้าหาก ถ้าแค่เขาจะฟังเธอ ถ้าเพียงเขาจะไม่ตกไปอยู่ในหลุมกับดักนั่น ตอนนี้ปณัยเองก็คงจะไม่ต้องมีสภาพแบบนี้
สภาพ... ของคนไร้หัวใจ มีร่างกายเปรียบได้กับรังผึ้งเก่าๆ ที่ไม่มีประโยชน์แล้วนั่นเอง
เสียงดีดกระดิ่งกรุ๊งกริ๊ง เรียกให้คนที่อยู่หลังรั้วประตูไม้ตีโปร่งทาสีขาวเยี่ยมหน้าออกมามอง นิ่มนวลในวัยสี่สิบใกล้จะห้าสิบ ดูไม่เปลี่ยนไปเลยจากเมื่อห้าปีก่อน เธอยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ผิดแค่ว่าผมยาวที่รวบไว้เริ่มมีสีขาวแซม และริ้วรอยบางๆ ที่ขึ้นอยู่ตามดวงหน้าเท่านั้น เรือนร่างสมบูรณ์ค่อนไปทางอ้วน สวมเชิ้ตแขนสั้นตัวใหญ่ กับกางเกงผ้าสีดำขาสามส่วน มีผ้ากั้นเปื้อนสีฟ้าสวมทับเรียบร้อย
ประตูไม้หน้าบ้านค่อยเลื่อนออก
เถาอัญชันดอกสีม่วงเข้มขึ้นเต็มซุ้มประตู บางส่วนห้อยระย้าลงมา และทางด้านหลังของนิ่มนวลคือถนนโรยกรวด ยาวเข้าไปจรดในสวนดูร่มรื่นไปด้วยพันธ์ไม้มากมาย
ด้านข้างของถนนติดรั้วด้านหน้าเป็นบ้านไม้หลังเล็กชั้นเดียว มีชานกว้างยื่นออกมาใต้เงาของต้นปีบ มองเห็นดอกสีขาวส่งกลิ่นหอมหล่นอยู่ละลานตา บางส่วนก็ค้างอยู่กับโต๊ะไม้ทรงกลมไม่ใหญ่มาก มีเก้าอี้ไม้เก๋ๆล้อมรอบ ประมาณสี่ห้าโต๊ะจนเต็มริมระเบียงนั้น
“ไปไหนมาอีกล่ะคะเนี่ย”
นิ่มนวลเอ่ยถาม
ส่วนคนถูกถามคือหญิงสาวคนหนึ่ง เธอมีรูปร่างบอบบาง ผิวขาวเนียน อายุอานามน่าจะยี่สิบปลายๆ ซึ่งยืนเอามือไขว้หลังมองนั่นมองนี่ เคียงข้างจักรยานคันเล็กอยู่อย่างเพลิดเพลิน บริเวณริมถนนที่ทอดยาวผ่านหน้าบ้านขนานกับรั้วไม้ซึ่งใช้บอกอาณาเขต
“แน่ะ ถามแล้วไม่ตอบ เดี๋ยวเถอะจะเด็ดก้านมะยมแถวนี้แหละฟาดให้”
เจ้าของเสียงหัวเราะใสๆ ซึ่งยืนหันหลังให้หมุนตัวกลับมามอง ในขณะที่สาวใหญ่พ้ออีกด้วยเสียงอ่อนอกอ่อนใจ
“คุณปรียานี่น้า ขี้แกล้งจริงๆเลย”
=============================================================>>>>>
ดีค้า พาปาในกับยัยปิรันย่ามาส่งค่า ^O^
คุณZephyr เฟอร์รี่จัง หมดโปรหดหู่ ต่อไปเป็นโปรลำไยอะเตง กร๊ากกกกกกกกก
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆค่ะ
ส่วนสำหรับวันนี้ หนอนน้อยไปแล้วนะคะ ไว้เจอกันตอนหน้า ส่วนคืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^O^
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 มิ.ย. 2559, 20:23:58 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 มิ.ย. 2559, 20:23:58 น.
จำนวนการเข้าชม : 1307
| << บทที่ ๒ 110% | บทที่ ๓ 1/4 >> |
ดังปัณณ์ 13 มิ.ย. 2559, 20:24:37 น.
และเช่นเคย ฝากด้วยนะค้า
เปิดจองชุด เรียงหัวใจฝัน
-รอยเล่ห์ลวงใจ
-กิ่งหัวใจใบรัก
-ใจภักดิ์เพียงเธอ
( ๓๐ เมษายน ๒๕๕๙ – ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙)
กำหนดส่งวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๙
#รอยเล่ห์ลวงใจ ราคา 295 บาท ลดราคาเหลือ 280 บาท
#กิ่งหัวใจใบรัก ราคา 325 บาท ลดราคาเหลือ 310 บาท
#ใจภักดิ์เพียงเธอ ราคา 289 บาท ลดราคาเหลือ 274 บาท
ค่าจัดส่งฟรี
พิเศษโปรโมชั่นสำหรับการสั่งซื้อชุดเรียงหัวใจฝันทั้งชุด จากราคา 909 บาท ลดเหลือ 850 บาท
แถมฟรี!!
นิยายเรื่องสั้น ‘กล่องไดอารี่ในความทรงจำของคำว่ารัก:ทำไมต้องรัก’ 1 เล่ม
(โปรโมชั่นนี้ สำหรับการสั่งซื้อผ่านเพจ: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ นะคะ)
ชำระได้ที่
บัญชีออมทรัพย์ ชื่อ น.ส. นภาพร ลีทอง
ธนาคารกรุงเทพ สาขา ถนนรัชดา-สี่แยกสาธุประดิษฐ์
เลขที่บัญชี 195-4-63401-8
ธนาคารกสิกรไทย สาขา ซีคอนสแควร์
เลขที่บัญชี 908-2-00089-2
แจ้งการจองหรือโอนได้ที่
e-mail: ao_sdj@hotmail.com
FB: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ร้านออนไลน์เราก็มีนะคะ ^^
สอบถามได้ที่ร้าน Booksforfun ตามลิงก์นี้เลยค่ะ http://goo.gl/ZgFOp5
หรือ ร้านนิยายรัก ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/rzznzV
หรือ ร้าน ฺBookToGoThailand
หรือท่านใดสนใจ E-BOOK เชิญทางนี้ได้เลยค่ะ
https://goo.gl/2Nicok
คืนนี้ต้องไปแล้วค่ะ หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์จ้า
และเช่นเคย ฝากด้วยนะค้า
เปิดจองชุด เรียงหัวใจฝัน
-รอยเล่ห์ลวงใจ
-กิ่งหัวใจใบรัก
-ใจภักดิ์เพียงเธอ
( ๓๐ เมษายน ๒๕๕๙ – ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙)
กำหนดส่งวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๙
#รอยเล่ห์ลวงใจ ราคา 295 บาท ลดราคาเหลือ 280 บาท
#กิ่งหัวใจใบรัก ราคา 325 บาท ลดราคาเหลือ 310 บาท
#ใจภักดิ์เพียงเธอ ราคา 289 บาท ลดราคาเหลือ 274 บาท
ค่าจัดส่งฟรี
พิเศษโปรโมชั่นสำหรับการสั่งซื้อชุดเรียงหัวใจฝันทั้งชุด จากราคา 909 บาท ลดเหลือ 850 บาท
แถมฟรี!!
นิยายเรื่องสั้น ‘กล่องไดอารี่ในความทรงจำของคำว่ารัก:ทำไมต้องรัก’ 1 เล่ม
(โปรโมชั่นนี้ สำหรับการสั่งซื้อผ่านเพจ: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ นะคะ)
ชำระได้ที่
บัญชีออมทรัพย์ ชื่อ น.ส. นภาพร ลีทอง
ธนาคารกรุงเทพ สาขา ถนนรัชดา-สี่แยกสาธุประดิษฐ์
เลขที่บัญชี 195-4-63401-8
ธนาคารกสิกรไทย สาขา ซีคอนสแควร์
เลขที่บัญชี 908-2-00089-2
แจ้งการจองหรือโอนได้ที่
e-mail: ao_sdj@hotmail.com
FB: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ร้านออนไลน์เราก็มีนะคะ ^^
สอบถามได้ที่ร้าน Booksforfun ตามลิงก์นี้เลยค่ะ http://goo.gl/ZgFOp5
หรือ ร้านนิยายรัก ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/rzznzV
หรือ ร้าน ฺBookToGoThailand
หรือท่านใดสนใจ E-BOOK เชิญทางนี้ได้เลยค่ะ
https://goo.gl/2Nicok
คืนนี้ต้องไปแล้วค่ะ หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์จ้า
