เรียงหัวใจฝัน:รอยเล่ห์ลวงใจ (เปิดจอง 31 เม.ย. 59- 31 กรกฎาคม 59)
‘เพราะความรัก ความผูกพันที่ก่อตัวมายาวนาน ถูกทำลายลงด้วยเล่ห์ลวงแสนร้าย กว่าจะรู้ตัวว่าได้เหยียบย่ำหัวใจ เวลาก็ผ่านไป เขาไร้เธอข้างกาย ดวงใจสลายกลายเป็นผู้ชายไร้หัวใจ’
Tags: คุณณัยกับคุณปรียา,ปาใน,รอยเล่ห์ลวงใจ,ร้อย:เรียง:เพียง:คำ,เรียงหัวใจฝัน,ดังปัณณ์,
ตอน: บทที่ ๓ 3/4
อัลิปรียาสะดุ้งเฮือกจนสุดตัวเมื่อรู้สึกถึงมือที่แตะลงบนต้นแขน เธอหลุดจากภวังค์ในอดีตและเหลียวมองเจ้าของมือด้วยสีหน้าตื่นๆ ก่อนจะพบกับผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งยองๆ อยู่ข้างๆ และส่งยิ้มบางมาให้เธอ
“อะไรถึงกับสะดุ้งเชียว ว่าแต่หนูบัวนั่งทำอะไรที่นี่ ค่ำแล้วนะ”
อัลิปรียากะพริบตาก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ส่งยิ้มให้เขาแทนคำตอบ พร้อมกันนั้นก็เตือนตัวเองว่า ไม่ต้องไปคิดถึงสิ่งที่ผ่านมาอีกแล้ว เพราะเธอจะต้องเจ็บแล้วจำ แม้นว่าเธอจะรักปณัยมากเท่าไหร่ แต่... ความเกลียดที่เธอมีต่อเขามันมากกว่านั้น!!
“ไหน ดูสิเก็บเสาวรสได้ไม่กี่ลูกเอง”
คนพูดเอื้อมมือไปหยิบตะกร้า ดวงตายาวใหญ่สีน้ำตาลชั้นเดียวมองจับเพื่อนับสิ่งของในนั้น
เขาสวมเชิ้ตลายทางสีฟ้าอ่อนกับกางเกงยีนส์สีเข้ม อายุอานามประมาณสามสิบต้นๆ ดวงหน้าได้รูปยาว ปากหยักสวย คิ้วเข้ม จมูกโด่งและผิวออกขาว แถมมีเรือนร่างกำยำเรียกได้ว่าเป็นหุ่นทรมานใจสาวเลยทีเดียว กับความสูงเกือบหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตรแบบนี้
และผู้ชายคนนี้ก็คือ ‘บุริศร์’
ลูกพี่ลูกน้องของนิ่มนวล ตอนนี้เป็นอาจารย์หนุ่มเนื้อหอมของวิทยาลัยแม่ฮ่องสอน ดีกรีมหาบัณทิตที่มีเกียรตินิยมอันดับหนึ่งพ่วงท้ายจากมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดัง ผู้ชายแสนดี คนที่อัลิปรียาตอบแทนเขาได้แค่คำว่า ‘เพื่อน’
บุริศร์ค่อยขยับขึ้นยืน และเขายื่นมือส่งมาให้กับเธอ
“มาครับ กลับบ้านเถอะ”
อัลิปรียาวางมือลงบนมือเขาอย่างเต็มใจ ก่อนจะถูกฉุดให้ลุกขึ้นยืน ดวงตาคู่คมฉายแววอ่อนโยนและบอกบ่งความในใจที่ทอดมานั้น ทำให้หญิงสาวต้องหลบการสบตากับเขาด้วยการเสมองทางเดิน
“ขอบคุณนะคะคุณบุ”
บุริศร์ยิ้ม เมื่อเราเริ่มออกเดินไปด้วยกันอย่างช้าๆ
เขารู้ดี ว่าคำขอบคุณของเธอมันกินนัยมากกว่านั้น
อาจารย์หนุ่มเองรู้รายละเอียดเกี่ยวกับ ‘หนูบัว’ ของเขาไม่มากนักหรอก จากคำบอกเล่าของนิ่มนวลก็บอกแต่เพียงว่าเธอเป็นญาติห่างๆ มาอาศัยอยู่ด้วย
แต่พอวันเวลาผ่านไปนานวันเข้า...
บุริศร์ก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองชักจะดึงสายตากลับมาจาก ‘ญาติห่างๆ’ คนนี้ของนิ่มนวลไม่ได้ เมื่อเธอเป็นคนน่ารัก เป็นเพื่อนที่ดี และเหมาะที่จะเป็นคนรัก เพียงแค่... หัวใจของเธอไม่เคยเปิดให้ใครก็เท่านั้น
ถ้าถามว่าทำไมเขารู้น่ะหรือ นั่นก็เพราะเมื่อสามปีก่อน
บรรยากาศในตอนนั้นก็คล้ายๆ อย่างตอนนี้ มีเราสองคน พระอาทิตย์กำลังตก สาดแสงสีส้มไปทั่ว ดูเหมาะเหลือเกินกับการสารภาพความในใจ และเขาก็ตัดสินใจบอกเธอ
‘ผมรักหนูบัว’
เขาตื่นเต้นด้วยความคาดหวัง หัวใจมันระรัวกระหน่ำอยู่ในอกยามรอฟังคำตอบ
ทว่าเมื่อผู้หญิงตรงหน้าเงยขึ้นมองสบตากับเขา บุริศร์ก็รู้สึกเหมือนมันเต้นช้าลง สายตาของหนูบัวมัน... ว่างเปล่าระคนสงสาร ดวงหน้าสวยงามที่จับในเขาไร้รอยยิ้ม ไม่มีแม้กระทั่งร่องรอยเขินอาย
เท่านั้นเองที่เขารู้แล้วว่าเธอจะตอบอะไร
‘ขอบคุณนะคะคุณบุ... ขอบคุณที่รักคุณ ขอบคุณที่เป็นเพื่อนที่ดีของคุณเสมอมา แต่... คุณขอโทษ’
หัวใจเขากลัดหนองจนช้ำอยู่นานทีเดียว กว่าเขาจะรับกับสถานะที่เธอหยิบยื่นให้ แค่พี่ แค่เพื่อน เป็นปีที่มันกลับมาเป็นปกติ พอที่จะยิ้มและมองเธอได้เต็มตาโดยไม่ยอกแสยงใจอีก
อาจารย์หนุ่มถอนใจน้อยๆ ดึงตัวเองกลับมาจากอดีต และพร้อมทำให้สถานการณ์ระหว่างเราที่เงียบจนน่าอึดอัดนี้ให้คลายลงด้วยการชวนคุยเรื่อยเปื่อย
ถ้อยคำกระเซ้าเย้าแหย่ของเขาช่วยให้สถานการณ์ระหว่างเราดีขึ้น
ฉะนั้นเมื่อนิ่มนวลที่อยู่ในร้านมองเห็นสองหนุ่มสาวเดินกลับมา เธอจึงได้พบกับเสียงหัวเราะ และการโต้เถียงเอาชนะกันราวกับเด็กจากชายหญิงทั้งสองคน
เพราะวันนี้บุริศร์มารับประทานอาหารเย็นด้วย นิ่มนวลจึงทำครัวที่ตัวร้านไม่ได้กลับไปรับประทานที่บ้านเหมือนเคย มื้อเย็นของทั้งสามคนเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ก่อนจะเงียบหายไปเมื่ออาจารย์หนุ่มขอตัวกลับ
หลังจัดการทำความสะอาดและเตรียมปิดร้าน นิ่มนวลยังคงเดินเข้าๆ ออกๆ ในห้องครัวเพื่อเช็กของ อัลิปรียาที่หมดหน้าที่จึงเดินออกมายังชานบ้านด้านหน้า เธอทรุดลงนั่งห้อยขา ตามองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ราวกับผ้าสีดำ
คืนนี้เดือนมืด เห็นแสงกะพริบของดาววาววับสวยงาม
กลิ่นหอมของจำปีกับปีปอวลตลบ ดอกสีขาวก้านยาวหล่นลงมาใกล้ๆตามแรงลม พร้อมกับกลีบของจำปีที่หล่นกระจายไปทั่วชาน มือน้อยค่อยยกคลำคลึงแหวนที่ร้อยกับสร้อยห้อยเก็บไว้ติดตัว และอดที่จะคิดถึงเจ้าของมันไม่ได้ พลันนั้นเองที่หัวใจดวงน้อยเจ็บแปลบระคนไปด้วยความสุข
ความทรงจำเก่าๆ ยังคอยทิ่มแทงเหมือนหนามแหลม ที่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็เอาออกไม่ได้สักที ความร้ายกาจของปณัยมันฝังลึก พอๆ กับความรักที่ยังฝังแน่นติดตัวเธอมาตลอดเวลานานนับขนาดนี้
ความคิดของอัลิปรียาล่องลอย
ในห้วงเวลาสำคัญเหล่านั้นที่เธอไม่เหลือใคร ปรัชญาคือผู้ใหญ่ที่เธอไว้ใจและก้าวเข้ามา แต่ที่หญิงสาวคิดไม่ถึงคือมือที่เขายื่นเข้ามาช่วยเหลือเธอ มันเต็มไปด้วยยาพิษที่ค่อยซึมเข้าสู่ตัวเธออย่างช้าๆ ทำร้ายเธอได้อย่างเจ็บปวดแสนสาหัส
‘อาว่าให้ปณัยเข้าไปดูเถอะคุณปรียา งานบริหารมันยากเกินไปสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างหนู อาเองก็อยากจะช่วยแต่ไม่ได้อยากได้ตำแหน่งหรอกนะ อาก็แค่ช่วยปรึกษา ช่วยดูเป็นหูเป็นตาให้เท่านั้น’
ไม่มีการระแวง ไม่มีความสงสัย อัลิปรียาวางใจในตัวของคนคนนี้
ก็ใครจะนึกคนที่รู้จักมานาน สนิทจนเหมือนญาติ และหน้าตาใจดีขนาดนั้นจะมีแผนการร้ายกาจซ่อนอยู่ไว้ในหัวใจ ไม่มีใครคิดถึงว่าคนเราจะซ่อนความเลวร้ายไว้ในตัวได้มากขนาดนั้น
‘ยกตำแหน่งประธานกรรมการให้ปณัยไปเสียเถอะ ส่วนอาจะช่วยดูแลในฐานะรองประธานก็แล้วกัน’
ปรัชญาทำให้เธอเข้าใจคำว่าเกลียดและขยะแขยงได้ดีเป็นคนแรก ความรู้สึกหลากหลายในด้านลบพุ่งสูงสุด เมื่อเวลาต่อมาเธอได้รับฟังความจริงจากปากนายตำรวจหนุ่ม ผู้ที่เป็นเหมือนญาติคนหนึ่งว่า
‘อุบัติเหตุนี้เป็นการฆาตกรรมอำพราง สายเบรกรถถูกตัด และมันแนบเนียนมากถ้าไม่สังเกตให้ดี คุณปรียาฟังนะ คนที่ต้องสงสัยว่าจะได้ประโยชน์ ถ้าคุณน้าทั้งคู่เสียชีวิตที่เรากำลังจับตาดูอยู่ก็คือ คุณปรัชญาแล้วก็คุณปณัย’
และคนที่โง่มากอย่างเธอ ก็มารู้เอาเมื่อสาย
ปณัย คนที่เธอรักไม่ได้รักเธอเลยแม้แต่น้อย วันนั้นเธอจำได้ดี หลังจากมีการเริ่มต้นสืบสวนเกี่ยวกับการตายของพ่อแม่เธออย่างลับๆ ปณัยก็แสดงความเป็นเขาที่แท้จริงให้เธอได้รู้ ว่าทุกอย่างที่เขาเคยแสดงออกกับเธอมันก็แค่การเสแสร้ง!
เธอจำได้ดี วันที่หัวใจเธอแหลกสลายลงสิ้นเชิง
================================================
ดีค้า พาคุณปรียากับคุณณัยมาส่งค่ะ ^O^
คุณZephyr เฟอร์รี่จัง นางเอกเซ็ตนี้ต้องซดน้ำใบบัวบกแก้ช้ำในมาตั้งแต่เด็กเลอ 555
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆนะคะ
สำหรับวันนี้ หนอนน้อยไปแล้วค่ะ ไว้เจอกันตอนหน้า ส่วนคืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์จ้า ^O^
“อะไรถึงกับสะดุ้งเชียว ว่าแต่หนูบัวนั่งทำอะไรที่นี่ ค่ำแล้วนะ”
อัลิปรียากะพริบตาก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ส่งยิ้มให้เขาแทนคำตอบ พร้อมกันนั้นก็เตือนตัวเองว่า ไม่ต้องไปคิดถึงสิ่งที่ผ่านมาอีกแล้ว เพราะเธอจะต้องเจ็บแล้วจำ แม้นว่าเธอจะรักปณัยมากเท่าไหร่ แต่... ความเกลียดที่เธอมีต่อเขามันมากกว่านั้น!!
“ไหน ดูสิเก็บเสาวรสได้ไม่กี่ลูกเอง”
คนพูดเอื้อมมือไปหยิบตะกร้า ดวงตายาวใหญ่สีน้ำตาลชั้นเดียวมองจับเพื่อนับสิ่งของในนั้น
เขาสวมเชิ้ตลายทางสีฟ้าอ่อนกับกางเกงยีนส์สีเข้ม อายุอานามประมาณสามสิบต้นๆ ดวงหน้าได้รูปยาว ปากหยักสวย คิ้วเข้ม จมูกโด่งและผิวออกขาว แถมมีเรือนร่างกำยำเรียกได้ว่าเป็นหุ่นทรมานใจสาวเลยทีเดียว กับความสูงเกือบหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตรแบบนี้
และผู้ชายคนนี้ก็คือ ‘บุริศร์’
ลูกพี่ลูกน้องของนิ่มนวล ตอนนี้เป็นอาจารย์หนุ่มเนื้อหอมของวิทยาลัยแม่ฮ่องสอน ดีกรีมหาบัณทิตที่มีเกียรตินิยมอันดับหนึ่งพ่วงท้ายจากมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดัง ผู้ชายแสนดี คนที่อัลิปรียาตอบแทนเขาได้แค่คำว่า ‘เพื่อน’
บุริศร์ค่อยขยับขึ้นยืน และเขายื่นมือส่งมาให้กับเธอ
“มาครับ กลับบ้านเถอะ”
อัลิปรียาวางมือลงบนมือเขาอย่างเต็มใจ ก่อนจะถูกฉุดให้ลุกขึ้นยืน ดวงตาคู่คมฉายแววอ่อนโยนและบอกบ่งความในใจที่ทอดมานั้น ทำให้หญิงสาวต้องหลบการสบตากับเขาด้วยการเสมองทางเดิน
“ขอบคุณนะคะคุณบุ”
บุริศร์ยิ้ม เมื่อเราเริ่มออกเดินไปด้วยกันอย่างช้าๆ
เขารู้ดี ว่าคำขอบคุณของเธอมันกินนัยมากกว่านั้น
อาจารย์หนุ่มเองรู้รายละเอียดเกี่ยวกับ ‘หนูบัว’ ของเขาไม่มากนักหรอก จากคำบอกเล่าของนิ่มนวลก็บอกแต่เพียงว่าเธอเป็นญาติห่างๆ มาอาศัยอยู่ด้วย
แต่พอวันเวลาผ่านไปนานวันเข้า...
บุริศร์ก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองชักจะดึงสายตากลับมาจาก ‘ญาติห่างๆ’ คนนี้ของนิ่มนวลไม่ได้ เมื่อเธอเป็นคนน่ารัก เป็นเพื่อนที่ดี และเหมาะที่จะเป็นคนรัก เพียงแค่... หัวใจของเธอไม่เคยเปิดให้ใครก็เท่านั้น
ถ้าถามว่าทำไมเขารู้น่ะหรือ นั่นก็เพราะเมื่อสามปีก่อน
บรรยากาศในตอนนั้นก็คล้ายๆ อย่างตอนนี้ มีเราสองคน พระอาทิตย์กำลังตก สาดแสงสีส้มไปทั่ว ดูเหมาะเหลือเกินกับการสารภาพความในใจ และเขาก็ตัดสินใจบอกเธอ
‘ผมรักหนูบัว’
เขาตื่นเต้นด้วยความคาดหวัง หัวใจมันระรัวกระหน่ำอยู่ในอกยามรอฟังคำตอบ
ทว่าเมื่อผู้หญิงตรงหน้าเงยขึ้นมองสบตากับเขา บุริศร์ก็รู้สึกเหมือนมันเต้นช้าลง สายตาของหนูบัวมัน... ว่างเปล่าระคนสงสาร ดวงหน้าสวยงามที่จับในเขาไร้รอยยิ้ม ไม่มีแม้กระทั่งร่องรอยเขินอาย
เท่านั้นเองที่เขารู้แล้วว่าเธอจะตอบอะไร
‘ขอบคุณนะคะคุณบุ... ขอบคุณที่รักคุณ ขอบคุณที่เป็นเพื่อนที่ดีของคุณเสมอมา แต่... คุณขอโทษ’
หัวใจเขากลัดหนองจนช้ำอยู่นานทีเดียว กว่าเขาจะรับกับสถานะที่เธอหยิบยื่นให้ แค่พี่ แค่เพื่อน เป็นปีที่มันกลับมาเป็นปกติ พอที่จะยิ้มและมองเธอได้เต็มตาโดยไม่ยอกแสยงใจอีก
อาจารย์หนุ่มถอนใจน้อยๆ ดึงตัวเองกลับมาจากอดีต และพร้อมทำให้สถานการณ์ระหว่างเราที่เงียบจนน่าอึดอัดนี้ให้คลายลงด้วยการชวนคุยเรื่อยเปื่อย
ถ้อยคำกระเซ้าเย้าแหย่ของเขาช่วยให้สถานการณ์ระหว่างเราดีขึ้น
ฉะนั้นเมื่อนิ่มนวลที่อยู่ในร้านมองเห็นสองหนุ่มสาวเดินกลับมา เธอจึงได้พบกับเสียงหัวเราะ และการโต้เถียงเอาชนะกันราวกับเด็กจากชายหญิงทั้งสองคน
เพราะวันนี้บุริศร์มารับประทานอาหารเย็นด้วย นิ่มนวลจึงทำครัวที่ตัวร้านไม่ได้กลับไปรับประทานที่บ้านเหมือนเคย มื้อเย็นของทั้งสามคนเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ก่อนจะเงียบหายไปเมื่ออาจารย์หนุ่มขอตัวกลับ
หลังจัดการทำความสะอาดและเตรียมปิดร้าน นิ่มนวลยังคงเดินเข้าๆ ออกๆ ในห้องครัวเพื่อเช็กของ อัลิปรียาที่หมดหน้าที่จึงเดินออกมายังชานบ้านด้านหน้า เธอทรุดลงนั่งห้อยขา ตามองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ราวกับผ้าสีดำ
คืนนี้เดือนมืด เห็นแสงกะพริบของดาววาววับสวยงาม
กลิ่นหอมของจำปีกับปีปอวลตลบ ดอกสีขาวก้านยาวหล่นลงมาใกล้ๆตามแรงลม พร้อมกับกลีบของจำปีที่หล่นกระจายไปทั่วชาน มือน้อยค่อยยกคลำคลึงแหวนที่ร้อยกับสร้อยห้อยเก็บไว้ติดตัว และอดที่จะคิดถึงเจ้าของมันไม่ได้ พลันนั้นเองที่หัวใจดวงน้อยเจ็บแปลบระคนไปด้วยความสุข
ความทรงจำเก่าๆ ยังคอยทิ่มแทงเหมือนหนามแหลม ที่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็เอาออกไม่ได้สักที ความร้ายกาจของปณัยมันฝังลึก พอๆ กับความรักที่ยังฝังแน่นติดตัวเธอมาตลอดเวลานานนับขนาดนี้
ความคิดของอัลิปรียาล่องลอย
ในห้วงเวลาสำคัญเหล่านั้นที่เธอไม่เหลือใคร ปรัชญาคือผู้ใหญ่ที่เธอไว้ใจและก้าวเข้ามา แต่ที่หญิงสาวคิดไม่ถึงคือมือที่เขายื่นเข้ามาช่วยเหลือเธอ มันเต็มไปด้วยยาพิษที่ค่อยซึมเข้าสู่ตัวเธออย่างช้าๆ ทำร้ายเธอได้อย่างเจ็บปวดแสนสาหัส
‘อาว่าให้ปณัยเข้าไปดูเถอะคุณปรียา งานบริหารมันยากเกินไปสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างหนู อาเองก็อยากจะช่วยแต่ไม่ได้อยากได้ตำแหน่งหรอกนะ อาก็แค่ช่วยปรึกษา ช่วยดูเป็นหูเป็นตาให้เท่านั้น’
ไม่มีการระแวง ไม่มีความสงสัย อัลิปรียาวางใจในตัวของคนคนนี้
ก็ใครจะนึกคนที่รู้จักมานาน สนิทจนเหมือนญาติ และหน้าตาใจดีขนาดนั้นจะมีแผนการร้ายกาจซ่อนอยู่ไว้ในหัวใจ ไม่มีใครคิดถึงว่าคนเราจะซ่อนความเลวร้ายไว้ในตัวได้มากขนาดนั้น
‘ยกตำแหน่งประธานกรรมการให้ปณัยไปเสียเถอะ ส่วนอาจะช่วยดูแลในฐานะรองประธานก็แล้วกัน’
ปรัชญาทำให้เธอเข้าใจคำว่าเกลียดและขยะแขยงได้ดีเป็นคนแรก ความรู้สึกหลากหลายในด้านลบพุ่งสูงสุด เมื่อเวลาต่อมาเธอได้รับฟังความจริงจากปากนายตำรวจหนุ่ม ผู้ที่เป็นเหมือนญาติคนหนึ่งว่า
‘อุบัติเหตุนี้เป็นการฆาตกรรมอำพราง สายเบรกรถถูกตัด และมันแนบเนียนมากถ้าไม่สังเกตให้ดี คุณปรียาฟังนะ คนที่ต้องสงสัยว่าจะได้ประโยชน์ ถ้าคุณน้าทั้งคู่เสียชีวิตที่เรากำลังจับตาดูอยู่ก็คือ คุณปรัชญาแล้วก็คุณปณัย’
และคนที่โง่มากอย่างเธอ ก็มารู้เอาเมื่อสาย
ปณัย คนที่เธอรักไม่ได้รักเธอเลยแม้แต่น้อย วันนั้นเธอจำได้ดี หลังจากมีการเริ่มต้นสืบสวนเกี่ยวกับการตายของพ่อแม่เธออย่างลับๆ ปณัยก็แสดงความเป็นเขาที่แท้จริงให้เธอได้รู้ ว่าทุกอย่างที่เขาเคยแสดงออกกับเธอมันก็แค่การเสแสร้ง!
เธอจำได้ดี วันที่หัวใจเธอแหลกสลายลงสิ้นเชิง
================================================
ดีค้า พาคุณปรียากับคุณณัยมาส่งค่ะ ^O^
คุณZephyr เฟอร์รี่จัง นางเอกเซ็ตนี้ต้องซดน้ำใบบัวบกแก้ช้ำในมาตั้งแต่เด็กเลอ 555
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆนะคะ
สำหรับวันนี้ หนอนน้อยไปแล้วค่ะ ไว้เจอกันตอนหน้า ส่วนคืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์จ้า ^O^
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 มิ.ย. 2559, 19:50:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 มิ.ย. 2559, 19:50:36 น.
จำนวนการเข้าชม : 942
| << บทที่ ๓ 2/4 | บทที่ ๓ 4/4 >> |
ดังปัณณ์ 22 มิ.ย. 2559, 19:51:19 น.
เปิดจองชุด เรียงหัวใจฝัน
-รอยเล่ห์ลวงใจ
-กิ่งหัวใจใบรัก
-ใจภักดิ์เพียงเธอ
( ๓๐ เมษายน ๒๕๕๙ – ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙)
กำหนดส่งวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๙
#รอยเล่ห์ลวงใจ ราคา 295 บาท ลดราคาเหลือ 280 บาท
#กิ่งหัวใจใบรัก ราคา 325 บาท ลดราคาเหลือ 310 บาท
#ใจภักดิ์เพียงเธอ ราคา 289 บาท ลดราคาเหลือ 274 บาท
ค่าจัดส่งฟรี
พิเศษโปรโมชั่นสำหรับการสั่งซื้อชุดเรียงหัวใจฝันทั้งชุด จากราคา 909 บาท ลดเหลือ 850 บาท
แถมฟรี!!
นิยายเรื่องสั้น ‘กล่องไดอารี่ในความทรงจำของคำว่ารัก:ทำไมต้องรัก’ 1 เล่ม
(โปรโมชั่นนี้ สำหรับการสั่งซื้อผ่านเพจ: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ นะคะ)
ชำระได้ที่
บัญชีออมทรัพย์ ชื่อ น.ส. นภาพร ลีทอง
ธนาคารกรุงเทพ สาขา ถนนรัชดา-สี่แยกสาธุประดิษฐ์
เลขที่บัญชี 195-4-63401-8
ธนาคารกสิกรไทย สาขา ซีคอนสแควร์
เลขที่บัญชี 908-2-00089-2
แจ้งการจองหรือโอนได้ที่
e-mail: ao_sdj@hotmail.com
FB: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ร้านออนไลน์เราก็มีนะคะ ^^
สอบถามได้ที่ร้าน Booksforfun ตามลิงก์นี้เลยค่ะ http://goo.gl/ZgFOp5
หรือ ร้านนิยายรัก ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/rzznzV
หรือ ร้าน ฺBookToGoThailand
หรือท่านใดสนใจ E-BOOK เชิญทางนี้ได้เลยค่ะ
https://goo.gl/2Nicok
คืนนี้ต้องไปแล้วค่ะ หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์จ้า
เปิดจองชุด เรียงหัวใจฝัน
-รอยเล่ห์ลวงใจ
-กิ่งหัวใจใบรัก
-ใจภักดิ์เพียงเธอ
( ๓๐ เมษายน ๒๕๕๙ – ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙)
กำหนดส่งวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๙
#รอยเล่ห์ลวงใจ ราคา 295 บาท ลดราคาเหลือ 280 บาท
#กิ่งหัวใจใบรัก ราคา 325 บาท ลดราคาเหลือ 310 บาท
#ใจภักดิ์เพียงเธอ ราคา 289 บาท ลดราคาเหลือ 274 บาท
ค่าจัดส่งฟรี
พิเศษโปรโมชั่นสำหรับการสั่งซื้อชุดเรียงหัวใจฝันทั้งชุด จากราคา 909 บาท ลดเหลือ 850 บาท
แถมฟรี!!
นิยายเรื่องสั้น ‘กล่องไดอารี่ในความทรงจำของคำว่ารัก:ทำไมต้องรัก’ 1 เล่ม
(โปรโมชั่นนี้ สำหรับการสั่งซื้อผ่านเพจ: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ นะคะ)
ชำระได้ที่
บัญชีออมทรัพย์ ชื่อ น.ส. นภาพร ลีทอง
ธนาคารกรุงเทพ สาขา ถนนรัชดา-สี่แยกสาธุประดิษฐ์
เลขที่บัญชี 195-4-63401-8
ธนาคารกสิกรไทย สาขา ซีคอนสแควร์
เลขที่บัญชี 908-2-00089-2
แจ้งการจองหรือโอนได้ที่
e-mail: ao_sdj@hotmail.com
FB: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ร้านออนไลน์เราก็มีนะคะ ^^
สอบถามได้ที่ร้าน Booksforfun ตามลิงก์นี้เลยค่ะ http://goo.gl/ZgFOp5
หรือ ร้านนิยายรัก ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/rzznzV
หรือ ร้าน ฺBookToGoThailand
หรือท่านใดสนใจ E-BOOK เชิญทางนี้ได้เลยค่ะ
https://goo.gl/2Nicok
คืนนี้ต้องไปแล้วค่ะ หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์จ้า
Zephyr 23 มิ.ย. 2559, 11:56:44 น.
มีคนใส่ร้ายปาในนะ
อ่านแค่นี้ก็รู้เลาๆส่าปรัชญานะแหละ
สร้างตัวตายตะวแทน
แล้วนางไม่รู้รึ อัลริปรียา
มีคนใส่ร้ายปาในนะ
อ่านแค่นี้ก็รู้เลาๆส่าปรัชญานะแหละ
สร้างตัวตายตะวแทน
แล้วนางไม่รู้รึ อัลริปรียา