เรียงหัวใจฝัน:รอยเล่ห์ลวงใจ (เปิดจอง 31 เม.ย. 59- 31 กรกฎาคม 59)
‘เพราะความรัก ความผูกพันที่ก่อตัวมายาวนาน ถูกทำลายลงด้วยเล่ห์ลวงแสนร้าย กว่าจะรู้ตัวว่าได้เหยียบย่ำหัวใจ เวลาก็ผ่านไป เขาไร้เธอข้างกาย ดวงใจสลายกลายเป็นผู้ชายไร้หัวใจ’
Tags: คุณณัยกับคุณปรียา,ปาใน,รอยเล่ห์ลวงใจ,ร้อย:เรียง:เพียง:คำ,เรียงหัวใจฝัน,ดังปัณณ์,
ตอน: บทที่ ๓ 4/4
“นั่นคุณณัยกลับมาแล้วนี่คะแม่น้อม”
อัลิปรียาถึงกับอุทานอย่างดีใจ หลังกลับมาจากทำบุญที่วัดและพบว่ารถยนต์ของปณัยจอดอยู่ในโรงจอดรถแล้ว หลังจากช่วงนี้เขายุ่งมากจนไม่ได้กลับมาค้างที่บ้านเหมือนเคย
เธอรีบชวนน้อมจิตให้ตรงไปยังบ้านอีกหลังเมื่อรู้ว่าเขาอยู่ที่นั่นโดยไม่ได้สังเกตท่าทีลำบากใจของคนในบ้านที่บอกกับเธอว่าเขาอยู่ที่ไหน กระทั่งเมื่อไปถึงและได้เห็น ผู้หญิงแปลกหน้ายืนจับราวบันไดเหล็กดัดเป็นรูปเถาองุ่น และกำลังมองลงมา สักครู่เธอคนนั้นก็หันไปหาปณัยที่สวมเพียงเสื้อคลุมเผยแผงอกกว้างที่ตามเข้าไปสวมกอดหล่อนด้านหลังอย่างสนิทชิดเชื้อ
อัลิปรียานิ่งงัน... รู้สึกเหมือนกำลังจะเป็นลม
เช่นเดียวกับน้อมจิตที่อุทานออกมาสุดเสียง “ตายแล้วคุณปณัย!”
ไม่มีใครพูดอะไร แม้เมื่อปณัยจะโอบประคองผู้หญิงคนนั้นเดินลงมา
“คุณปรียา” น้อมจิตพูดไม่ออกหันมากอดหล่อนไว้ “โธ่ทูนหัว”
หัวใจของอัลิปรียาเหมือนถูกบีบ ใบหน้าของเธอเผือดซีด ริมฝีปากบางอิ่มเม้มแน่น สองมือกำเกร็งก่อนคลายเมื่อสัมผัสกับความอบอุ่นที่โอบรัด นัยน์ตาคู่สวยซึ่งมีหยดน้ำหล่อรื้นกะพริบถี่ๆ เหมือนคนที่เพิ่งตื่นลืมตา ร่างกายที่แข็งขืนค่อยคลายลงพร้อมกับสีหน้าที่แสดงออกชัดซึ่งความรวดร้าวในใจ
ปณัยได้ทำลายหัวใจของเธออย่างไม่เหลือชิ้นดี เมื่อเขาเอ่ยกับเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา และท่าทีไร้หัวใจ ว่าผู้หญิงที่เขาพามาคือคู่นอนของเขา เขาได้บีบและขยี้หัวใจรักของเธอจนไม่เหลือชิ้นดี
และทุกอย่างก็จบลงตรงนั้น วันที่เธอหายจากการเป็นคนโง่ได้เสียที!
“คุณปรียา” อัลิปรียาสะดุ้งหลุดจากความหลังอันแสนเจ็บปวดเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของสัมผัสอบอุ่นที่แตะลงมาบนบ่า ใบหน้าของนิ่มนวลแม้จะถูกเงามืดครอบงำ หากประกายตาที่บ่งบอกว่าห่วงใยก็ยังเห็นเด่นชัด
“ดึกแล้ว กลับบ้านเล็กไปนอนกันดีกว่าค่ะ”
หญิงสาวพยายามฝืนยิ้มเป็นการตอบรับคำชวนของพี่เลี้ยงสาวใหญ่
เธอยันตัวลุกขึ้นยืน และเห็นว่าภายในร้านได้รูดม่านปิดหมดแล้ว ส่วนแสงไฟที่เหลืออยู่มีเพียงโคมไฟสลัวที่หน้าประตูรั้วกับตามทางเดินห่างๆ เท่านั้น
“อดีตมันผ่านไปแล้วอย่าให้มันมาทำร้ายเราเลยนะคนดี”
นิ่มนวลเอ่ยเตือน ทว่าดวงตาคู่หวานก็ยังหม่นหมอง คนเตือนเองก็พูดอะไรไปมากกว่านั้นไม่ได้จึงได้แต่จับจูงมือเล็กให้เดินตามกันไปในทางเดินโรยกรวดใต้แสงไฟตรงไปสู่บ้านอีกหลัง เพราะนิ่มนวลเองก็รู้ดีพอๆ กับเจ้าตัวนั่นแหละ
ว่าถึงปากจะบอกว่าเกลียดอย่างไร แต่ในใจอัลิปรียาก็ยังรักปณัยไม่เคยคลาย และดูเหมือนจะรักมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ
ค่ำคืนนั้นผ่านไปอย่างทรมาน เมื่ออัลิปรียายังคงฝันถึงอดีตระหว่างเธอกับปณัยที่ป่นรวมกัน มันทั้งขมและหวาน เหน็บหนาวราวกับอยู่ในน้ำเย็นเฉียบ และร้อนอย่างกับถูกไฟแผดเผา
อัลิปรียาตื่นเช้ามาด้วยอาการที่ไม่ใคร่สดใสเท่าใดนัก เธอพยายามหางานทำให้ตัวเองเพื่อจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน จึงได้เสนอตัวจะไปส่งขนมและรับเช็คค่าต้นไม้ จากรีสอร์ตแห่งใหม่ให้นิ่มนวลเอง แต่เพราะนิ่มนวลที่ยังขยาดฝีมือการขับรถของคุณหนูจึงไม่ยอมง่ายๆ เลยทำท่าว่าจะไม่อนุญาต แต่เพราะบุริศร์โผล่มาเสียก่อนและรับอาสาว่าจะดูแลหญิงสาวให้เอง นิ่มนวลเลยคลายใจยอมปล่อยให้อัลิปรียาออกมากับบุริศร์ด้วยท่าทางห่วงๆ จนลูกพี่ลูกน้องและคุณหนูเองยังเห็นขัน
‘อย่าให้คุณขับรถนะตาบุ!’
นั่นคือคำสั่งห้าม ทว่าพอพ้นเขตร้านอัลิปรียาก็ทั้งอ้อนและบังคับขอขับรถเอง นั่นแหละที่อาจารย์หนุ่มต้องมีอันใจหายใจคว่ำ เมื่อ ‘ลูกศิษย์’ ที่ขับรถได้ดีมาตลอดทาง ขับผ่านซุ้มประตูไม้หน้ารีสอร์ตที่แกะสลักเป็นรูปช้างกำลังเล่นน้ำ แล้วเฉี่ยวเอาหน่อและกิ่งไผ่ข้างทางไปหน่อยนึง
“เห็นไหมคะ ถึงแล้ว” อัลิปรียาเอ่ยเมื่อจอดรถลงเรียบร้อยยามถึงที่หมาย ในขณะที่เจ้าแก่ซึ่งโดยสารมา ‘ชักกระตุก’ เพราะเก่ามากแล้ว
“เก่งครับ แล้วอย่าลืมไปจ่ายค่าหน่อไผ่ของเขาที่โดนเหยียบแบนไปด้วยล่ะ” บุริศร์ยั่วก่อนเปิดประตูรถลงมา และจัดการยึดกุญแจคนขับมาทันที
อัลิปรียาทำหน้าหน่ายแล้วหันไปสำรวจบริเวณรอบๆ แทน ตรงหน้าพวกเขาเป็นอาคารปูนชั้นเดียวซึ่งเป็นส่วนสำนักงานของรีสอร์ต มีต้นดอกบัวตองในสวนตรงหน้าอาคาร ออกดอกสีเหลืองสะพรั่ง ส่วนถนนที่พวกเขาขับรถผ่านมานั้นเป็นถนนดินสีดำ สองข้างทางปลูกไผ่สีสุกสลับกับดอกบัวตองเป็นระยะ ก่อนจะเป็นทางแยกระหว่างที่พักของแขกกับสำนักงาน
ระหว่างนั้นอาจารย์หนุ่มก็เปิดกระบะท้ายเพื่อจะเอาของลง เขาจึงได้บอกให้อัลิปรียาไปรับเช็คที่ฝ่ายบัญชีก่อนเพื่อจะได้ไม่เป็นการเสียเวลา พร้อมย้ำว่าหากเขาจัดการลงของเสร็จแล้วจะตามเธอไปทีหลัง
อัลิปรียาอยากอยู่ช่วยเขา แต่ก็โดนปฏิเสธจึงได้แต่ทำตัวเป็นเด็กดีเหมือนที่เขาบอก บุริศร์มองตามร่างบางจนเห็นเธอเดินเลี้ยวมุมลับไปพร้อมกับรอยยิ้มขัน
อาจารย์หนุ่มเบือนสายตากลับมา เมื่อได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาใกล้ จึงได้เห็นรถตู้สีขาวแล่นเข้ามาจอดข้างๆ กับเจ้าแก่ พอดีกับที่อัลิปรียาเดินเลี้ยวมุมต้นไผ่หายไปตามทางเดินของอาคารที่เชื่อมกัน
“อ้าวคุณบุ พาคุณหนูบัวมาส่งขนมหรือครับ”
เสียงทักนั้นดังขึ้นจากชายวัยราวห้าสิบต้นๆ ในชุดสูทที่เปิดประตูรถแล้วก้าวลงมาเป็นคนแรก เขาเป็นผู้จัดการของรีสอร์ตที่นี่ชื่อว่าเดโช รูปร่างค่อนข้างอวบ ศีรษะล้านเลี่ยน เค้าหน้าสี่เหลี่ยมมักมีรอยยิ้มผูกมิตรประดับเสมอ
บุริศร์เปิดยิ้มและเอ่ยทักทาย ก่อนจะรู้จากบทสนทนานั้นว่าเดโชไปรับเจ้าของรีสอร์ตมาดูงาน อาจารย์หนุ่มสนใจเพียงเท่านั้นแล้วหันกลับมายกลังใส่ขนม เดินตามพนักงานของทางรีสอร์ตซึ่งเพิ่งเดินมาหาเขาเพื่อจะช่วยยกเอาลังขนมเข้าไปส่งให้ที่ส่วนเบเกอรี่ และในระหว่างที่ชายหนุ่มเดินจากไปนั้น ผู้จัดการรีสอร์ตเองก็หันมาหาคนในรถทั้งคู่ที่กำลังก้าวตามลงมา พลางเอ่ยเชื้อเชิญเจ้านายของตนที่เพิ่งก้าวลงมายืนที่พื้นว่า
“เชิญทางนี้ครับ คุณบราลี คุณปณัย”
========================================================
ดีค้า พาคุณปรียากับคุณณัยมาส่งค่ะ ^O^
คุณZephyr เฟอร์รี่จัง ยังไม่บอกกกกกก 5555 ตอนนี้ให้นางเล่าวีรกรรมของปาในไปก่อน อิๆ
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆค่ะ
สำหรับวันนี้ หนอนน้อยไปแล้วนะคะ ไว้เจอกันตอนหน้า ส่วนคืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^^
อัลิปรียาถึงกับอุทานอย่างดีใจ หลังกลับมาจากทำบุญที่วัดและพบว่ารถยนต์ของปณัยจอดอยู่ในโรงจอดรถแล้ว หลังจากช่วงนี้เขายุ่งมากจนไม่ได้กลับมาค้างที่บ้านเหมือนเคย
เธอรีบชวนน้อมจิตให้ตรงไปยังบ้านอีกหลังเมื่อรู้ว่าเขาอยู่ที่นั่นโดยไม่ได้สังเกตท่าทีลำบากใจของคนในบ้านที่บอกกับเธอว่าเขาอยู่ที่ไหน กระทั่งเมื่อไปถึงและได้เห็น ผู้หญิงแปลกหน้ายืนจับราวบันไดเหล็กดัดเป็นรูปเถาองุ่น และกำลังมองลงมา สักครู่เธอคนนั้นก็หันไปหาปณัยที่สวมเพียงเสื้อคลุมเผยแผงอกกว้างที่ตามเข้าไปสวมกอดหล่อนด้านหลังอย่างสนิทชิดเชื้อ
อัลิปรียานิ่งงัน... รู้สึกเหมือนกำลังจะเป็นลม
เช่นเดียวกับน้อมจิตที่อุทานออกมาสุดเสียง “ตายแล้วคุณปณัย!”
ไม่มีใครพูดอะไร แม้เมื่อปณัยจะโอบประคองผู้หญิงคนนั้นเดินลงมา
“คุณปรียา” น้อมจิตพูดไม่ออกหันมากอดหล่อนไว้ “โธ่ทูนหัว”
หัวใจของอัลิปรียาเหมือนถูกบีบ ใบหน้าของเธอเผือดซีด ริมฝีปากบางอิ่มเม้มแน่น สองมือกำเกร็งก่อนคลายเมื่อสัมผัสกับความอบอุ่นที่โอบรัด นัยน์ตาคู่สวยซึ่งมีหยดน้ำหล่อรื้นกะพริบถี่ๆ เหมือนคนที่เพิ่งตื่นลืมตา ร่างกายที่แข็งขืนค่อยคลายลงพร้อมกับสีหน้าที่แสดงออกชัดซึ่งความรวดร้าวในใจ
ปณัยได้ทำลายหัวใจของเธออย่างไม่เหลือชิ้นดี เมื่อเขาเอ่ยกับเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา และท่าทีไร้หัวใจ ว่าผู้หญิงที่เขาพามาคือคู่นอนของเขา เขาได้บีบและขยี้หัวใจรักของเธอจนไม่เหลือชิ้นดี
และทุกอย่างก็จบลงตรงนั้น วันที่เธอหายจากการเป็นคนโง่ได้เสียที!
“คุณปรียา” อัลิปรียาสะดุ้งหลุดจากความหลังอันแสนเจ็บปวดเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของสัมผัสอบอุ่นที่แตะลงมาบนบ่า ใบหน้าของนิ่มนวลแม้จะถูกเงามืดครอบงำ หากประกายตาที่บ่งบอกว่าห่วงใยก็ยังเห็นเด่นชัด
“ดึกแล้ว กลับบ้านเล็กไปนอนกันดีกว่าค่ะ”
หญิงสาวพยายามฝืนยิ้มเป็นการตอบรับคำชวนของพี่เลี้ยงสาวใหญ่
เธอยันตัวลุกขึ้นยืน และเห็นว่าภายในร้านได้รูดม่านปิดหมดแล้ว ส่วนแสงไฟที่เหลืออยู่มีเพียงโคมไฟสลัวที่หน้าประตูรั้วกับตามทางเดินห่างๆ เท่านั้น
“อดีตมันผ่านไปแล้วอย่าให้มันมาทำร้ายเราเลยนะคนดี”
นิ่มนวลเอ่ยเตือน ทว่าดวงตาคู่หวานก็ยังหม่นหมอง คนเตือนเองก็พูดอะไรไปมากกว่านั้นไม่ได้จึงได้แต่จับจูงมือเล็กให้เดินตามกันไปในทางเดินโรยกรวดใต้แสงไฟตรงไปสู่บ้านอีกหลัง เพราะนิ่มนวลเองก็รู้ดีพอๆ กับเจ้าตัวนั่นแหละ
ว่าถึงปากจะบอกว่าเกลียดอย่างไร แต่ในใจอัลิปรียาก็ยังรักปณัยไม่เคยคลาย และดูเหมือนจะรักมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ
ค่ำคืนนั้นผ่านไปอย่างทรมาน เมื่ออัลิปรียายังคงฝันถึงอดีตระหว่างเธอกับปณัยที่ป่นรวมกัน มันทั้งขมและหวาน เหน็บหนาวราวกับอยู่ในน้ำเย็นเฉียบ และร้อนอย่างกับถูกไฟแผดเผา
อัลิปรียาตื่นเช้ามาด้วยอาการที่ไม่ใคร่สดใสเท่าใดนัก เธอพยายามหางานทำให้ตัวเองเพื่อจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน จึงได้เสนอตัวจะไปส่งขนมและรับเช็คค่าต้นไม้ จากรีสอร์ตแห่งใหม่ให้นิ่มนวลเอง แต่เพราะนิ่มนวลที่ยังขยาดฝีมือการขับรถของคุณหนูจึงไม่ยอมง่ายๆ เลยทำท่าว่าจะไม่อนุญาต แต่เพราะบุริศร์โผล่มาเสียก่อนและรับอาสาว่าจะดูแลหญิงสาวให้เอง นิ่มนวลเลยคลายใจยอมปล่อยให้อัลิปรียาออกมากับบุริศร์ด้วยท่าทางห่วงๆ จนลูกพี่ลูกน้องและคุณหนูเองยังเห็นขัน
‘อย่าให้คุณขับรถนะตาบุ!’
นั่นคือคำสั่งห้าม ทว่าพอพ้นเขตร้านอัลิปรียาก็ทั้งอ้อนและบังคับขอขับรถเอง นั่นแหละที่อาจารย์หนุ่มต้องมีอันใจหายใจคว่ำ เมื่อ ‘ลูกศิษย์’ ที่ขับรถได้ดีมาตลอดทาง ขับผ่านซุ้มประตูไม้หน้ารีสอร์ตที่แกะสลักเป็นรูปช้างกำลังเล่นน้ำ แล้วเฉี่ยวเอาหน่อและกิ่งไผ่ข้างทางไปหน่อยนึง
“เห็นไหมคะ ถึงแล้ว” อัลิปรียาเอ่ยเมื่อจอดรถลงเรียบร้อยยามถึงที่หมาย ในขณะที่เจ้าแก่ซึ่งโดยสารมา ‘ชักกระตุก’ เพราะเก่ามากแล้ว
“เก่งครับ แล้วอย่าลืมไปจ่ายค่าหน่อไผ่ของเขาที่โดนเหยียบแบนไปด้วยล่ะ” บุริศร์ยั่วก่อนเปิดประตูรถลงมา และจัดการยึดกุญแจคนขับมาทันที
อัลิปรียาทำหน้าหน่ายแล้วหันไปสำรวจบริเวณรอบๆ แทน ตรงหน้าพวกเขาเป็นอาคารปูนชั้นเดียวซึ่งเป็นส่วนสำนักงานของรีสอร์ต มีต้นดอกบัวตองในสวนตรงหน้าอาคาร ออกดอกสีเหลืองสะพรั่ง ส่วนถนนที่พวกเขาขับรถผ่านมานั้นเป็นถนนดินสีดำ สองข้างทางปลูกไผ่สีสุกสลับกับดอกบัวตองเป็นระยะ ก่อนจะเป็นทางแยกระหว่างที่พักของแขกกับสำนักงาน
ระหว่างนั้นอาจารย์หนุ่มก็เปิดกระบะท้ายเพื่อจะเอาของลง เขาจึงได้บอกให้อัลิปรียาไปรับเช็คที่ฝ่ายบัญชีก่อนเพื่อจะได้ไม่เป็นการเสียเวลา พร้อมย้ำว่าหากเขาจัดการลงของเสร็จแล้วจะตามเธอไปทีหลัง
อัลิปรียาอยากอยู่ช่วยเขา แต่ก็โดนปฏิเสธจึงได้แต่ทำตัวเป็นเด็กดีเหมือนที่เขาบอก บุริศร์มองตามร่างบางจนเห็นเธอเดินเลี้ยวมุมลับไปพร้อมกับรอยยิ้มขัน
อาจารย์หนุ่มเบือนสายตากลับมา เมื่อได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาใกล้ จึงได้เห็นรถตู้สีขาวแล่นเข้ามาจอดข้างๆ กับเจ้าแก่ พอดีกับที่อัลิปรียาเดินเลี้ยวมุมต้นไผ่หายไปตามทางเดินของอาคารที่เชื่อมกัน
“อ้าวคุณบุ พาคุณหนูบัวมาส่งขนมหรือครับ”
เสียงทักนั้นดังขึ้นจากชายวัยราวห้าสิบต้นๆ ในชุดสูทที่เปิดประตูรถแล้วก้าวลงมาเป็นคนแรก เขาเป็นผู้จัดการของรีสอร์ตที่นี่ชื่อว่าเดโช รูปร่างค่อนข้างอวบ ศีรษะล้านเลี่ยน เค้าหน้าสี่เหลี่ยมมักมีรอยยิ้มผูกมิตรประดับเสมอ
บุริศร์เปิดยิ้มและเอ่ยทักทาย ก่อนจะรู้จากบทสนทนานั้นว่าเดโชไปรับเจ้าของรีสอร์ตมาดูงาน อาจารย์หนุ่มสนใจเพียงเท่านั้นแล้วหันกลับมายกลังใส่ขนม เดินตามพนักงานของทางรีสอร์ตซึ่งเพิ่งเดินมาหาเขาเพื่อจะช่วยยกเอาลังขนมเข้าไปส่งให้ที่ส่วนเบเกอรี่ และในระหว่างที่ชายหนุ่มเดินจากไปนั้น ผู้จัดการรีสอร์ตเองก็หันมาหาคนในรถทั้งคู่ที่กำลังก้าวตามลงมา พลางเอ่ยเชื้อเชิญเจ้านายของตนที่เพิ่งก้าวลงมายืนที่พื้นว่า
“เชิญทางนี้ครับ คุณบราลี คุณปณัย”
========================================================
ดีค้า พาคุณปรียากับคุณณัยมาส่งค่ะ ^O^
คุณZephyr เฟอร์รี่จัง ยังไม่บอกกกกกก 5555 ตอนนี้ให้นางเล่าวีรกรรมของปาในไปก่อน อิๆ
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆค่ะ
สำหรับวันนี้ หนอนน้อยไปแล้วนะคะ ไว้เจอกันตอนหน้า ส่วนคืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^^
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 มิ.ย. 2559, 19:37:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 มิ.ย. 2559, 19:37:29 น.
จำนวนการเข้าชม : 995
| << บทที่ ๓ 3/4 | บทที่ ๔ 1/4 >> |
ดังปัณณ์ 25 มิ.ย. 2559, 19:38:40 น.
เปิดจองชุด เรียงหัวใจฝัน
-รอยเล่ห์ลวงใจ
-กิ่งหัวใจใบรัก
-ใจภักดิ์เพียงเธอ
( ๓๐ เมษายน ๒๕๕๙ – ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙)
กำหนดส่งวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๙
#รอยเล่ห์ลวงใจ ราคา 295 บาท ลดราคาเหลือ 280 บาท
#กิ่งหัวใจใบรัก ราคา 325 บาท ลดราคาเหลือ 310 บาท
#ใจภักดิ์เพียงเธอ ราคา 289 บาท ลดราคาเหลือ 274 บาท
ค่าจัดส่งฟรี
พิเศษโปรโมชั่นสำหรับการสั่งซื้อชุดเรียงหัวใจฝันทั้งชุด จากราคา 909 บาท ลดเหลือ 850 บาท
แถมฟรี!!
นิยายเรื่องสั้น ‘กล่องไดอารี่ในความทรงจำของคำว่ารัก:ทำไมต้องรัก’ 1 เล่ม
(โปรโมชั่นนี้ สำหรับการสั่งซื้อผ่านเพจ: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ นะคะ)
ชำระได้ที่
บัญชีออมทรัพย์ ชื่อ น.ส. นภาพร ลีทอง
ธนาคารกรุงเทพ สาขา ถนนรัชดา-สี่แยกสาธุประดิษฐ์
เลขที่บัญชี 195-4-63401-8
ธนาคารกสิกรไทย สาขา ซีคอนสแควร์
เลขที่บัญชี 908-2-00089-2
แจ้งการจองหรือโอนได้ที่
e-mail: ao_sdj@hotmail.com
FB: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ร้านออนไลน์เราก็มีนะคะ ^^
สอบถามได้ที่ร้าน Booksforfun ตามลิงก์นี้เลยค่ะ http://goo.gl/ZgFOp5
หรือ ร้านนิยายรัก ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/rzznzV
หรือ ร้าน ฺBookToGoThailand
หรือท่านใดสนใจ E-BOOK เชิญทางนี้ได้เลยค่ะ
https://goo.gl/2Nicok
คืนนี้ต้องไปแล้วค่ะ หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์จ้า
เปิดจองชุด เรียงหัวใจฝัน
-รอยเล่ห์ลวงใจ
-กิ่งหัวใจใบรัก
-ใจภักดิ์เพียงเธอ
( ๓๐ เมษายน ๒๕๕๙ – ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙)
กำหนดส่งวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๙
#รอยเล่ห์ลวงใจ ราคา 295 บาท ลดราคาเหลือ 280 บาท
#กิ่งหัวใจใบรัก ราคา 325 บาท ลดราคาเหลือ 310 บาท
#ใจภักดิ์เพียงเธอ ราคา 289 บาท ลดราคาเหลือ 274 บาท
ค่าจัดส่งฟรี
พิเศษโปรโมชั่นสำหรับการสั่งซื้อชุดเรียงหัวใจฝันทั้งชุด จากราคา 909 บาท ลดเหลือ 850 บาท
แถมฟรี!!
นิยายเรื่องสั้น ‘กล่องไดอารี่ในความทรงจำของคำว่ารัก:ทำไมต้องรัก’ 1 เล่ม
(โปรโมชั่นนี้ สำหรับการสั่งซื้อผ่านเพจ: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ นะคะ)
ชำระได้ที่
บัญชีออมทรัพย์ ชื่อ น.ส. นภาพร ลีทอง
ธนาคารกรุงเทพ สาขา ถนนรัชดา-สี่แยกสาธุประดิษฐ์
เลขที่บัญชี 195-4-63401-8
ธนาคารกสิกรไทย สาขา ซีคอนสแควร์
เลขที่บัญชี 908-2-00089-2
แจ้งการจองหรือโอนได้ที่
e-mail: ao_sdj@hotmail.com
FB: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ร้านออนไลน์เราก็มีนะคะ ^^
สอบถามได้ที่ร้าน Booksforfun ตามลิงก์นี้เลยค่ะ http://goo.gl/ZgFOp5
หรือ ร้านนิยายรัก ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/rzznzV
หรือ ร้าน ฺBookToGoThailand
หรือท่านใดสนใจ E-BOOK เชิญทางนี้ได้เลยค่ะ
https://goo.gl/2Nicok
คืนนี้ต้องไปแล้วค่ะ หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์จ้า
Zephyr 28 มิ.ย. 2559, 19:15:26 น.
ตัดตอนนี้ได้ไง อ้ากกกกกก
เอานางกลับมาเจอปาในเดี๋ยวนี้เลยนะ
เฟอร์อยากอ่านซัดกันนัวละ
ตัดตอนนี้ได้ไง อ้ากกกกกก
เอานางกลับมาเจอปาในเดี๋ยวนี้เลยนะ
เฟอร์อยากอ่านซัดกันนัวละ