: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 33 (66%)
“คุณสาวัชอำอิงใช่ไหมคะ บอกเลยว่าไม่สำเร็จหรอกน่า” อิงอรุณข่มหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะรุนแรงจนแทบพลัดออกมานอกอก แสร้งหัวเราะเบาๆราวกับขบขันเต็มที
สาวัชยิ้มนิดๆไม่เอ่ยอะไร ทำให้อิงอรุณมือเย็นเฉียบ สังหรณ์ใจว่าเขา...พูดจริง! สาวัช ปรเมศวร์ ‘รู้สึกดี’ กับเธองั้นเหรอ หัวใจหญิงสาวแล่นระเริงโหมลั่นราวกลองศึก รู้สึกละม้ายมีแมลงตัวเล็กๆโบยบินอยู่ในหัวใจจนรู้สึกคันยุกยิก กระทั่งแสงแดดที่แผดเผาอยู่ตามเนื้อตัวกลับให้ความรู้สึกอบอุ่น ชื่นบาน อ่อนหวาน...
เพียงเสี้ยวนาทีที่ปล่อยใจไปกับความรู้สึกอันแสนงดงาม หญิงสาวก็ได้สติ เธอสะบัดศีรษะแรง บ้าไปแล้วหรืออิงอรุณ เธอไม่มีสิทธิ์รับความรู้สึกของใครอื่นมาไว้ในใจอีก เพราะเธอกำลังจะแต่งงาน! นี่เขาคงไม่เชื่อเรื่องที่เธอเคยแนะนำสถานะของตนกับพันเทพ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่มีวันคิดอ่านกับเธอเช่นนี้
หญิงสาวสบตาสาวัช เห็นเขากะพริบตาช้าๆ ซึ่งเป็นกิริยาที่เธอเริ่มคุ้นตา เดาได้ว่าเขากำลังพึงใจกับอะไรสักอย่าง ดวงตาพราวระยับราวกับดวงดาวแข่งกันทอประกายอยู่ในนั้น คิ้วคมเข้มยักยกขึ้นนิดๆละม้ายต้องการแหย่เย้า
อิงอรุณสะดุ้ง เขาทำหน้าล้อเลียนใส่เธอ โอย...หญิงสาวอยากเป็นมาริโอทุบสาวัชให้กลายเป็นเห็ดเหมือนในวิดีโอเกมที่เคยเล่นตอนเด็กๆ หรือไม่ก็แปลงร่างเป็นแวมไพร์กัดคอคนหน้าเป็นตรงหน้าเสียให้หนำใจ!
เดี๋ยวๆ! คนหน้าเป็นเนี่ยนะ นั่นเป็นคำจำกัดความที่ไม่เหมาะกับดอกเตอร์สาวัช ปรเมศวร์ ที่สุดในโลก ไม่มีทางที่ผู้ชายขรึมๆหน้านิ่งยังกับใส่หน้ากากจะทำสีหน้าแบบนั้นใส่เธอจากความรู้สึกแท้จริงเด็ดขาด เขาต้องแกล้งเธอแน่เลย
“หิวน้ำไหม ที่เรือนไม้ริมทะเลมีร้านกาแฟ อยากได้เครื่องดื่มสักแก้วไหม ผมจะเดินไปซื้อให้” ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องดื้อๆ จนอิงอรุณตามไม่ทัน แต่ก็ดี...เพราะมันทำให้มือซึ่งเมื่อครู่เย็นเฉียบอุ่นลงทีละนิด หัวใจเต้นตูมตามเป็นจังหวะประหลาดค่อยสงบลงด้วยเช่นกัน
“ดีเหมือนกันค่ะ กำลังอยากได้โกโก้เย็นๆสักแก้วพอดีเลย แต่คุณสาวัชไม่ต้องย้อนไปมาหรอกค่ะ เดี๋ยวเราเดินไปด้วยกันก็ได้” หญิงสาวรู้สึกเหมือนเพิ่งหายใจสะดวกอีกครั้ง
“คุณอยู่นี่แหละ แดดร้อน!” เขาไม่รอคำตอบ แต่หมุนตัวแยกไปทันที
อิงอรุณทอดสายตามองออกไปทางทะเลอีกครั้ง รอยยิ้มนิดๆแต้มปะปนกับความสดชื่นและไอเค็มที่สายลมพัดพามาแตะแต้มใบหน้า ครั้นได้ยินเสียงดนตรีหนุงหนิงดังเป็นสัญญาณว่ามีสายเข้า เธอจึงรับสายโดยไม่ต้องดูชื่อคนโทร.
“จริงสิคะ นี่อิงก็กำลังปฏิบัติภารกิจที่ได้รับมอบหมายมาอย่างสุดความสามารถอยู่นะคะ ไม่ได้ทำเล่นๆสักหน่อย” เธอทำเสียงจริงจังล้อเลียนใส่คนปลายสาย “อิงทุ่มสุดตัวขนาดนี้แล้ว ไม่รู้ละ ถ้าอิงทำสำเร็จ อย่าลืมส่วนแบ่งของอิงด้วยละกัน ถ้าน้อยไปไม่คุ้มค่าเหนื่อยที่อิงลงแรงละก็ อิงอาละวาดแน่ๆ อย่างน้อยก็ต้องแบ่งให้อิงยี่สิบเปอร์เซนต์นะ”
เธอกระเซ้ากับคู่สนทนาอีกหลายประโยคก่อนวางสาย ครั้นหันกลับมาก็เห็นสาวัชยืนอยู่เบื้องหลัง น่าจะนานพอดูแล้ว เขายื่นแก้วพลาสติกบรรจุโกโก้ปั่นมาให้เธอ
เธอพึมพำขอบคุณพร้อมกับรับโกโก้มาดื่ม
“ตรงนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว เดี๋ยวผมจะโทร.เรียกรถสกายแล็ป แล้วเราไปดูหาดถ้ำพังกันต่อเลยดีไหม”
“ที่นั่นมีอะไรเหรอคะ”
“เป็นชายหาดที่ลงเล่นน้ำได้น่ะ ลูกค้าคุณน่าจะชอบ”
“ฟังดูดีนะคะ เริ่มทริปด้วยการไหว้พระขอพร ชมพระราชวัง แล้วก็เดินเล่นริมทะเลทิ้งท้ายก่อนนั่งเรือกลับศรีราชา” พอเขาวกกลับเข้าไปที่เรื่องงาน อิงอรุณก็ไอเดียฟุ้งบรรเจิด
“เดินไหวไหม แดดร้อนนิดนึงนะ คนขับจะวกรถมารับเราที่เดิม”
“ไหวสิคะ ที่นี่อากาศดี ลมแรง แต่แดดก็จัดเอาการเหมือนกันนะเนี่ย” อิงอรุณชวนคุย
“คุณอาจต้องเตรียมร่ม หมวก แล้วก็กันแดดไว้แจก”
“อุ๊ย! คุณสาวัชไอเดียดีจัง” อิงอรุณรีบยื่นแก้วให้เขาถือ แล้วควักแทบเลตออกจากกระเป๋าแอร์เมสมาจดข้อความ หญิงสาวอมยิ้มเมื่อเงยขึ้นถามคนข้างตัว “คุณสาวัชก็ชักสนุกกับการเป็นผู้ช่วยกามเทพแล้วเหมือนกันใช่ไหมคะ”
ชายหนุ่มส่ายศีรษะ “ผมแค่ช่วยคุณคิด ไม่ได้สนุกสักหน่อย”
“โอเคๆ เชื่อก็ได้ นี่เห็นว่าเป็นคุณสาวัชหรอกนะเนี่ย” อิงอรุณยัดแทบเลตกลับใส่กระเป๋า รับแก้วเครื่องดื่มคืน แล้วทำจมูกฟุดฟิด สูดหายใจเข้า พลางเหลียวมองรอบๆตัว “ตรงนี้มีกลิ่นหอมด้วย”
“ลีลาวดีไง” เขาชี้ไม้ยืนต้นที่ปลูกเป็นทิวตลอดแนวขนานกับเขื่อนริมทะเล
“ลีลาวดีมีกลิ่นด้วยเหรอคะ ไม่เคยรู้เลย”
สาวัชย่อตัวลงไปเก็บดอกลีลาวดีที่ร่วงอยู่บนพื้นและยังมีสภาพสวยงามยื่นมาตรงหน้าหญิงสาว “ดมดูสิ”
มือเล็กๆแบออกรอรับดอกไม้ ทว่าชายหนุ่มส่ายหน้า พยักพเยิดไปยังมือตัวเอง ยืนกรานด้วยกิริยาว่าให้เธอก้มลงไปดมกลิ่นดอกไม้ที่เขาถืออยู่แทน
แม้คำนึงถึงความเหมาะสม แต่วินาทีนั้นอิงอรุณกลับปัดทุกสิ่งทิ้ง เธออยากกอบเก็บความรู้สึกแสนงามนี้ไว้ในความทรงจำ เผื่อว่าวันหน้าเธออาจไม่มีโอกาสได้รู้จักกับความหฤหรรษเปรมปรีด์เช่นนี้อีกเลย
อิงอรุณก้มลงไปสูดกลิ่นดอกลีลาวดีสีขาว แล้วนิ่งอยู่ในอิริยาบถนั้นชั่วครู่ กลิ่นหอมอ่อนหวานเย็นๆทำให้ผ่อนคลาย ชื่นมื่น รู้สึกละม้ายก้าวผ่านประตูไปสู่ดินแดนที่แสนสงบสุข
“หอมมากเลยค่ะ อิงนึกออกละว่าตอนเข้าสปาก็ได้กลิ่นนี้บ่อยๆ ตอนนั้นยังคิดว่าเป็นน้ำหอมด้วยซ้ำ เพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าเป็นกลิ่นดอกลีลาวดี”
สาวัชยกมือขึ้นทำท่าคลายจะมอบดอกไม้ให้ อิงอรุณรีบแบมือรอรับ แต่เขากลับแต้มยิ้ม พึมพำเสียงเบา
“ขออนุญาตนะ” ไม่รอฟังคำตอบจากเธอด้วยซ้ำ ชายหนุ่มจับดอกไม้มาทัดหูให้เธออย่างอ่อนโยน หญิงสาวยืนตัวแข็ง หน้าร้อนผ่าว หัวสมองว่างเปล่านึกไม่ออกว่าควรมีปฏิกิริยาตอบโต้อย่างไร ตกใจน่ะของแน่ แต่เธอมั่นใจว่ามิได้โกรธเกรี้ยวที่เขาเข้าถึงตัวใกล้ชิดเพียงนี้!
“ผมเพิ่งเข้าใจความหมายที่เคยมีคนบอกว่าผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้เหมาะกับดอกไม้ก็วันนี้เอง”
“คะ?” อิงอรุณจับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหน้าร้อนฉ่าเช่นนี้เพราะแสงแดดหรือเพราะคำพูดหวานจับใจนั่น
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะ อิงอรุณเป่าลมพรูด้วยความโล่งอก นึกขอบคุณระฆังที่ดังขึ้นก่อนเธอจะทำเรื่องน่าอายให้สาวัชเห็นมากไปกว่านี้ ทั้งคู่ล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมกัน พลันหญิงสาวกลับอมยิ้มอีกครั้งเมื่อพบว่า...ไม่ใช่สายของเธอ เขายังไม่เปลี่ยนเสียงเรียกเข้า...
“ขอตัวรับสายนี้นะ” สีหน้าของสาวัชแปรไปในเสี้ยววินาที ร่องรอยรื่นรมย์กลับเคร่งขรึมเมื่อเห็นชื่อผู้โทร.เข้า แล้วเขาก็แยกห่างออกไปเล็กน้อยเพื่อพูดคุยอย่างเป็นส่วนตัว
รอยขมวดที่คิ้วของเขากดลึกมากขึ้นเมื่อชายหนุ่มกลับมาสมทบ “คุณจะว่าอะไรไหม ถ้าผมขอหยุดทริปวันนี้แค่นี้”
“ไม่มีปัญหาเลยค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะคุณสาวัช” อิงอรุณเขย่าแขนเขาด้วยความลืมตัว สีหน้าเขาไม่ใช่แค่ไม่ดี ต้องบอกว่ามันเผือดซีด มีความกังวลปาดป้ายอยู่ทุกตารางนิ้ว
“ธุระทางบ้านน่ะ”
อิงอรุณไม่ยอมรับฟังคำตอบแค่นั้น มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ ใช่ว่าสอดรู้สอดเห็น แต่หญิงสาวอยากแบ่งปันความกังวลของเขา เธอบีบแขนเขาแรงขึ้นอีกนิด เน้นประโยคถัดมาเสียงเข้ม “เกิดอะไรขึ้นคะคุณสาวัช”
ชายหนุ่มถอนหายใจ สีหน้านั้นว่างเปล่าราวกระดาษ “รถพยาบาลเพิ่งไปรับพ่อผมที่บ้าน กำลังพาไปส่งห้องฉุกเฉิน”
“คงไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ น่าจะแค่ตกใจเหมือนอาทิตย์ก่อนตอนมีข่าวไฟไหม้ไงคะ”
สาวัชพยักหน้าขรึมนิ่งเงียบราวกับไม่เหลือคำพูดใดในพจนานุกรม
“คุณสาวัชอย่าเพิ่งคิดมากเลย เครียดไปก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้น” อิงอรุณสอดมือลงในอุ้งมือเขาแล้วบีบเบาๆอย่างให้กำลังใจ ครั้นเหลือบไปเห็นรถสกายแล็ปแล่นเข้ามาจอด เธอจึงกระตุกมือเขา “รถมาแล้วค่ะ เรารีบไปกันเถอะ”
อิงอรุณทำท่าจะลากผู้ชายอีกคนหนึ่งเดินลิ่วๆไปที่รถ ทว่าสาวัชกลับยืนนิ่งเท้าทั้งคู่ขยับไม่ออกราวกับถูกตรึงอยู่กับพื้น หญิงสาวเลื่อนมือทั้งสองข้างไปกุมท่อนแขนเขาแล้วบีบเบาๆ
“ทำใจสบายๆค่ะคุณสาวัช” น้ำเสียงนั้นนุ่มนวล หากตรงนั้นมีกำแพงของความเข้มแข็งกางกั้นไว้รอบตัว เธอก็ทลายมันลงจนภินท์พังแล้ว หญิงสาวหวังว่าสาวัชจะยืนหยัดผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้...อย่างดีด้วย
สาวัชก้มลงมาสบตากับเธอ พลางแต้มยิ้มบางๆ “ขอบคุณครับที่เตือนสติ”
เธอดึงคนข้างกายออกเดินอีกครั้ง เมื่อมาถึงรถซึ่งจอดคอยอยู่ อิงอรุณรุนหลังให้สาวัชขึ้นไปก่อน แล้วเจ้ากี้เจ้าการเจรจากับคนขับให้พาไปส่งยังท่าเรือเร็วที่สุด
โชคร้ายที่เรือเที่ยวก่อนหน้าเพิ่งออกเดินทางไปไม่นาน จะรออีกเที่ยวก็ต้องสามสิบนาที อิงอรุณจึงวิ่งจี๋ไปติดต่อหาเรือเช่าเหมาลำกลับเข้าฝั่งให้เร็วที่สุด หญิงสาวยอมจ่ายไม่อั้น จัดการทุกอย่างราวกับว่าเหตุด่วนธุระร้อนนี้เป็นเรื่องของตนเอง
หญิงสาวสาละวนวิ่งวุ่นทำโน่นนี่ จนลืมสนใจสนิทว่าดอกไม้ที่ทัดอยู่บนหูปลิวหล่นไปตั้งแต่เมื่อใด และเพียงเธอคล้อยหลัง นักท่องเที่ยวกลุ่มถัดมาก็เหยียบย่ำจนดอกไม้กลีบบางยับเยินอยู่กลางดิน หรือบางทีมันคงไม่ต่างกับความรู้สึกดีๆที่คนสองคนมอบให้กัน เพียงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหมดความสนใจ ไม่ให้ความสำคัญ ความงดงามของความสัมพันธ์นั้นก็พร้อมจะถูกเหยียบย่ำจนแหลกสลาย กลายเป็นเพียงเศษทรายและปลิดปลิวไปกับสายลมในท้ายที่สุด!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
มีคุณนักอ่านไปอ่านหัวใจร้อยดาว กะ บุหงาซ่อนกลิ่น ย้อนหลังด้วย
ขอบคุณนะคะ พอทราบแล้ว หัวใจเต้นกระดุ๊กกระดิ๊กเป็นจังหวะซุมบ้าเลย
หัวใจร้อยดาว ยังมีขายนะคะ
ถ้าอ่านแล้วติดใจ
ไปตามหาเล่มหนังสือที่หน้าร้านนายอินทร์ได้เลยค่ะ
ส่วนบุหงาซ่อนกลิ่น มีแต่อีบุ๊คแล้ว
(ขอขายของบ้างนะคะ ไม่ได้ขายมานานละ 55555)
สาวัชยิ้มนิดๆไม่เอ่ยอะไร ทำให้อิงอรุณมือเย็นเฉียบ สังหรณ์ใจว่าเขา...พูดจริง! สาวัช ปรเมศวร์ ‘รู้สึกดี’ กับเธองั้นเหรอ หัวใจหญิงสาวแล่นระเริงโหมลั่นราวกลองศึก รู้สึกละม้ายมีแมลงตัวเล็กๆโบยบินอยู่ในหัวใจจนรู้สึกคันยุกยิก กระทั่งแสงแดดที่แผดเผาอยู่ตามเนื้อตัวกลับให้ความรู้สึกอบอุ่น ชื่นบาน อ่อนหวาน...
เพียงเสี้ยวนาทีที่ปล่อยใจไปกับความรู้สึกอันแสนงดงาม หญิงสาวก็ได้สติ เธอสะบัดศีรษะแรง บ้าไปแล้วหรืออิงอรุณ เธอไม่มีสิทธิ์รับความรู้สึกของใครอื่นมาไว้ในใจอีก เพราะเธอกำลังจะแต่งงาน! นี่เขาคงไม่เชื่อเรื่องที่เธอเคยแนะนำสถานะของตนกับพันเทพ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่มีวันคิดอ่านกับเธอเช่นนี้
หญิงสาวสบตาสาวัช เห็นเขากะพริบตาช้าๆ ซึ่งเป็นกิริยาที่เธอเริ่มคุ้นตา เดาได้ว่าเขากำลังพึงใจกับอะไรสักอย่าง ดวงตาพราวระยับราวกับดวงดาวแข่งกันทอประกายอยู่ในนั้น คิ้วคมเข้มยักยกขึ้นนิดๆละม้ายต้องการแหย่เย้า
อิงอรุณสะดุ้ง เขาทำหน้าล้อเลียนใส่เธอ โอย...หญิงสาวอยากเป็นมาริโอทุบสาวัชให้กลายเป็นเห็ดเหมือนในวิดีโอเกมที่เคยเล่นตอนเด็กๆ หรือไม่ก็แปลงร่างเป็นแวมไพร์กัดคอคนหน้าเป็นตรงหน้าเสียให้หนำใจ!
เดี๋ยวๆ! คนหน้าเป็นเนี่ยนะ นั่นเป็นคำจำกัดความที่ไม่เหมาะกับดอกเตอร์สาวัช ปรเมศวร์ ที่สุดในโลก ไม่มีทางที่ผู้ชายขรึมๆหน้านิ่งยังกับใส่หน้ากากจะทำสีหน้าแบบนั้นใส่เธอจากความรู้สึกแท้จริงเด็ดขาด เขาต้องแกล้งเธอแน่เลย
“หิวน้ำไหม ที่เรือนไม้ริมทะเลมีร้านกาแฟ อยากได้เครื่องดื่มสักแก้วไหม ผมจะเดินไปซื้อให้” ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องดื้อๆ จนอิงอรุณตามไม่ทัน แต่ก็ดี...เพราะมันทำให้มือซึ่งเมื่อครู่เย็นเฉียบอุ่นลงทีละนิด หัวใจเต้นตูมตามเป็นจังหวะประหลาดค่อยสงบลงด้วยเช่นกัน
“ดีเหมือนกันค่ะ กำลังอยากได้โกโก้เย็นๆสักแก้วพอดีเลย แต่คุณสาวัชไม่ต้องย้อนไปมาหรอกค่ะ เดี๋ยวเราเดินไปด้วยกันก็ได้” หญิงสาวรู้สึกเหมือนเพิ่งหายใจสะดวกอีกครั้ง
“คุณอยู่นี่แหละ แดดร้อน!” เขาไม่รอคำตอบ แต่หมุนตัวแยกไปทันที
อิงอรุณทอดสายตามองออกไปทางทะเลอีกครั้ง รอยยิ้มนิดๆแต้มปะปนกับความสดชื่นและไอเค็มที่สายลมพัดพามาแตะแต้มใบหน้า ครั้นได้ยินเสียงดนตรีหนุงหนิงดังเป็นสัญญาณว่ามีสายเข้า เธอจึงรับสายโดยไม่ต้องดูชื่อคนโทร.
“จริงสิคะ นี่อิงก็กำลังปฏิบัติภารกิจที่ได้รับมอบหมายมาอย่างสุดความสามารถอยู่นะคะ ไม่ได้ทำเล่นๆสักหน่อย” เธอทำเสียงจริงจังล้อเลียนใส่คนปลายสาย “อิงทุ่มสุดตัวขนาดนี้แล้ว ไม่รู้ละ ถ้าอิงทำสำเร็จ อย่าลืมส่วนแบ่งของอิงด้วยละกัน ถ้าน้อยไปไม่คุ้มค่าเหนื่อยที่อิงลงแรงละก็ อิงอาละวาดแน่ๆ อย่างน้อยก็ต้องแบ่งให้อิงยี่สิบเปอร์เซนต์นะ”
เธอกระเซ้ากับคู่สนทนาอีกหลายประโยคก่อนวางสาย ครั้นหันกลับมาก็เห็นสาวัชยืนอยู่เบื้องหลัง น่าจะนานพอดูแล้ว เขายื่นแก้วพลาสติกบรรจุโกโก้ปั่นมาให้เธอ
เธอพึมพำขอบคุณพร้อมกับรับโกโก้มาดื่ม
“ตรงนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว เดี๋ยวผมจะโทร.เรียกรถสกายแล็ป แล้วเราไปดูหาดถ้ำพังกันต่อเลยดีไหม”
“ที่นั่นมีอะไรเหรอคะ”
“เป็นชายหาดที่ลงเล่นน้ำได้น่ะ ลูกค้าคุณน่าจะชอบ”
“ฟังดูดีนะคะ เริ่มทริปด้วยการไหว้พระขอพร ชมพระราชวัง แล้วก็เดินเล่นริมทะเลทิ้งท้ายก่อนนั่งเรือกลับศรีราชา” พอเขาวกกลับเข้าไปที่เรื่องงาน อิงอรุณก็ไอเดียฟุ้งบรรเจิด
“เดินไหวไหม แดดร้อนนิดนึงนะ คนขับจะวกรถมารับเราที่เดิม”
“ไหวสิคะ ที่นี่อากาศดี ลมแรง แต่แดดก็จัดเอาการเหมือนกันนะเนี่ย” อิงอรุณชวนคุย
“คุณอาจต้องเตรียมร่ม หมวก แล้วก็กันแดดไว้แจก”
“อุ๊ย! คุณสาวัชไอเดียดีจัง” อิงอรุณรีบยื่นแก้วให้เขาถือ แล้วควักแทบเลตออกจากกระเป๋าแอร์เมสมาจดข้อความ หญิงสาวอมยิ้มเมื่อเงยขึ้นถามคนข้างตัว “คุณสาวัชก็ชักสนุกกับการเป็นผู้ช่วยกามเทพแล้วเหมือนกันใช่ไหมคะ”
ชายหนุ่มส่ายศีรษะ “ผมแค่ช่วยคุณคิด ไม่ได้สนุกสักหน่อย”
“โอเคๆ เชื่อก็ได้ นี่เห็นว่าเป็นคุณสาวัชหรอกนะเนี่ย” อิงอรุณยัดแทบเลตกลับใส่กระเป๋า รับแก้วเครื่องดื่มคืน แล้วทำจมูกฟุดฟิด สูดหายใจเข้า พลางเหลียวมองรอบๆตัว “ตรงนี้มีกลิ่นหอมด้วย”
“ลีลาวดีไง” เขาชี้ไม้ยืนต้นที่ปลูกเป็นทิวตลอดแนวขนานกับเขื่อนริมทะเล
“ลีลาวดีมีกลิ่นด้วยเหรอคะ ไม่เคยรู้เลย”
สาวัชย่อตัวลงไปเก็บดอกลีลาวดีที่ร่วงอยู่บนพื้นและยังมีสภาพสวยงามยื่นมาตรงหน้าหญิงสาว “ดมดูสิ”
มือเล็กๆแบออกรอรับดอกไม้ ทว่าชายหนุ่มส่ายหน้า พยักพเยิดไปยังมือตัวเอง ยืนกรานด้วยกิริยาว่าให้เธอก้มลงไปดมกลิ่นดอกไม้ที่เขาถืออยู่แทน
แม้คำนึงถึงความเหมาะสม แต่วินาทีนั้นอิงอรุณกลับปัดทุกสิ่งทิ้ง เธออยากกอบเก็บความรู้สึกแสนงามนี้ไว้ในความทรงจำ เผื่อว่าวันหน้าเธออาจไม่มีโอกาสได้รู้จักกับความหฤหรรษเปรมปรีด์เช่นนี้อีกเลย
อิงอรุณก้มลงไปสูดกลิ่นดอกลีลาวดีสีขาว แล้วนิ่งอยู่ในอิริยาบถนั้นชั่วครู่ กลิ่นหอมอ่อนหวานเย็นๆทำให้ผ่อนคลาย ชื่นมื่น รู้สึกละม้ายก้าวผ่านประตูไปสู่ดินแดนที่แสนสงบสุข
“หอมมากเลยค่ะ อิงนึกออกละว่าตอนเข้าสปาก็ได้กลิ่นนี้บ่อยๆ ตอนนั้นยังคิดว่าเป็นน้ำหอมด้วยซ้ำ เพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าเป็นกลิ่นดอกลีลาวดี”
สาวัชยกมือขึ้นทำท่าคลายจะมอบดอกไม้ให้ อิงอรุณรีบแบมือรอรับ แต่เขากลับแต้มยิ้ม พึมพำเสียงเบา
“ขออนุญาตนะ” ไม่รอฟังคำตอบจากเธอด้วยซ้ำ ชายหนุ่มจับดอกไม้มาทัดหูให้เธออย่างอ่อนโยน หญิงสาวยืนตัวแข็ง หน้าร้อนผ่าว หัวสมองว่างเปล่านึกไม่ออกว่าควรมีปฏิกิริยาตอบโต้อย่างไร ตกใจน่ะของแน่ แต่เธอมั่นใจว่ามิได้โกรธเกรี้ยวที่เขาเข้าถึงตัวใกล้ชิดเพียงนี้!
“ผมเพิ่งเข้าใจความหมายที่เคยมีคนบอกว่าผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้เหมาะกับดอกไม้ก็วันนี้เอง”
“คะ?” อิงอรุณจับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหน้าร้อนฉ่าเช่นนี้เพราะแสงแดดหรือเพราะคำพูดหวานจับใจนั่น
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะ อิงอรุณเป่าลมพรูด้วยความโล่งอก นึกขอบคุณระฆังที่ดังขึ้นก่อนเธอจะทำเรื่องน่าอายให้สาวัชเห็นมากไปกว่านี้ ทั้งคู่ล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมกัน พลันหญิงสาวกลับอมยิ้มอีกครั้งเมื่อพบว่า...ไม่ใช่สายของเธอ เขายังไม่เปลี่ยนเสียงเรียกเข้า...
“ขอตัวรับสายนี้นะ” สีหน้าของสาวัชแปรไปในเสี้ยววินาที ร่องรอยรื่นรมย์กลับเคร่งขรึมเมื่อเห็นชื่อผู้โทร.เข้า แล้วเขาก็แยกห่างออกไปเล็กน้อยเพื่อพูดคุยอย่างเป็นส่วนตัว
รอยขมวดที่คิ้วของเขากดลึกมากขึ้นเมื่อชายหนุ่มกลับมาสมทบ “คุณจะว่าอะไรไหม ถ้าผมขอหยุดทริปวันนี้แค่นี้”
“ไม่มีปัญหาเลยค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะคุณสาวัช” อิงอรุณเขย่าแขนเขาด้วยความลืมตัว สีหน้าเขาไม่ใช่แค่ไม่ดี ต้องบอกว่ามันเผือดซีด มีความกังวลปาดป้ายอยู่ทุกตารางนิ้ว
“ธุระทางบ้านน่ะ”
อิงอรุณไม่ยอมรับฟังคำตอบแค่นั้น มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ ใช่ว่าสอดรู้สอดเห็น แต่หญิงสาวอยากแบ่งปันความกังวลของเขา เธอบีบแขนเขาแรงขึ้นอีกนิด เน้นประโยคถัดมาเสียงเข้ม “เกิดอะไรขึ้นคะคุณสาวัช”
ชายหนุ่มถอนหายใจ สีหน้านั้นว่างเปล่าราวกระดาษ “รถพยาบาลเพิ่งไปรับพ่อผมที่บ้าน กำลังพาไปส่งห้องฉุกเฉิน”
“คงไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ น่าจะแค่ตกใจเหมือนอาทิตย์ก่อนตอนมีข่าวไฟไหม้ไงคะ”
สาวัชพยักหน้าขรึมนิ่งเงียบราวกับไม่เหลือคำพูดใดในพจนานุกรม
“คุณสาวัชอย่าเพิ่งคิดมากเลย เครียดไปก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้น” อิงอรุณสอดมือลงในอุ้งมือเขาแล้วบีบเบาๆอย่างให้กำลังใจ ครั้นเหลือบไปเห็นรถสกายแล็ปแล่นเข้ามาจอด เธอจึงกระตุกมือเขา “รถมาแล้วค่ะ เรารีบไปกันเถอะ”
อิงอรุณทำท่าจะลากผู้ชายอีกคนหนึ่งเดินลิ่วๆไปที่รถ ทว่าสาวัชกลับยืนนิ่งเท้าทั้งคู่ขยับไม่ออกราวกับถูกตรึงอยู่กับพื้น หญิงสาวเลื่อนมือทั้งสองข้างไปกุมท่อนแขนเขาแล้วบีบเบาๆ
“ทำใจสบายๆค่ะคุณสาวัช” น้ำเสียงนั้นนุ่มนวล หากตรงนั้นมีกำแพงของความเข้มแข็งกางกั้นไว้รอบตัว เธอก็ทลายมันลงจนภินท์พังแล้ว หญิงสาวหวังว่าสาวัชจะยืนหยัดผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้...อย่างดีด้วย
สาวัชก้มลงมาสบตากับเธอ พลางแต้มยิ้มบางๆ “ขอบคุณครับที่เตือนสติ”
เธอดึงคนข้างกายออกเดินอีกครั้ง เมื่อมาถึงรถซึ่งจอดคอยอยู่ อิงอรุณรุนหลังให้สาวัชขึ้นไปก่อน แล้วเจ้ากี้เจ้าการเจรจากับคนขับให้พาไปส่งยังท่าเรือเร็วที่สุด
โชคร้ายที่เรือเที่ยวก่อนหน้าเพิ่งออกเดินทางไปไม่นาน จะรออีกเที่ยวก็ต้องสามสิบนาที อิงอรุณจึงวิ่งจี๋ไปติดต่อหาเรือเช่าเหมาลำกลับเข้าฝั่งให้เร็วที่สุด หญิงสาวยอมจ่ายไม่อั้น จัดการทุกอย่างราวกับว่าเหตุด่วนธุระร้อนนี้เป็นเรื่องของตนเอง
หญิงสาวสาละวนวิ่งวุ่นทำโน่นนี่ จนลืมสนใจสนิทว่าดอกไม้ที่ทัดอยู่บนหูปลิวหล่นไปตั้งแต่เมื่อใด และเพียงเธอคล้อยหลัง นักท่องเที่ยวกลุ่มถัดมาก็เหยียบย่ำจนดอกไม้กลีบบางยับเยินอยู่กลางดิน หรือบางทีมันคงไม่ต่างกับความรู้สึกดีๆที่คนสองคนมอบให้กัน เพียงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหมดความสนใจ ไม่ให้ความสำคัญ ความงดงามของความสัมพันธ์นั้นก็พร้อมจะถูกเหยียบย่ำจนแหลกสลาย กลายเป็นเพียงเศษทรายและปลิดปลิวไปกับสายลมในท้ายที่สุด!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
มีคุณนักอ่านไปอ่านหัวใจร้อยดาว กะ บุหงาซ่อนกลิ่น ย้อนหลังด้วย
ขอบคุณนะคะ พอทราบแล้ว หัวใจเต้นกระดุ๊กกระดิ๊กเป็นจังหวะซุมบ้าเลย
หัวใจร้อยดาว ยังมีขายนะคะ
ถ้าอ่านแล้วติดใจ
ไปตามหาเล่มหนังสือที่หน้าร้านนายอินทร์ได้เลยค่ะ
ส่วนบุหงาซ่อนกลิ่น มีแต่อีบุ๊คแล้ว
(ขอขายของบ้างนะคะ ไม่ได้ขายมานานละ 55555)
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 มิ.ย. 2559, 14:02:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 มิ.ย. 2559, 14:02:19 น.
จำนวนการเข้าชม : 1199
| << ตอนที่ 33 (33%) | ตอนที่ 33 (100%) >> |
Kim 27 มิ.ย. 2559, 14:34:38 น.
หวานตอนต้นขมตอนท้าย มาม่ากำลังจะมาเสิร์ฟใช่ไหมคะ
หวานตอนต้นขมตอนท้าย มาม่ากำลังจะมาเสิร์ฟใช่ไหมคะ
นักอ่านเหนียวหนึบ 27 มิ.ย. 2559, 19:25:41 น.
ยัยอิงเอ้ยยยยยยย กรีดหัวใจตัวเองอะ มันเจ็บมากนะ บอกเลยยยย ลุ้นนนนนน เอาใจช่วยยย
ยัยอิงเอ้ยยยยยยย กรีดหัวใจตัวเองอะ มันเจ็บมากนะ บอกเลยยยย ลุ้นนนนนน เอาใจช่วยยย
พอใจ 27 มิ.ย. 2559, 19:44:26 น.
กำลังหวานๆ พอหลังจากคัณดร.ได้ข่าว เหมือนจะมีข่าวร้ายตามมาอีกยกใหญ่แน่เลย ทั้งตอนที่แล้วก็ยังไม่ไก้ไขปริศนา ใครถ่ายรูปใคร ตอนนี้อีก ถ้าเตี่ยสาวัชเป็นไรไป จะชุลมุน อลหม่านขนาดไหน
กำลังหวานๆ พอหลังจากคัณดร.ได้ข่าว เหมือนจะมีข่าวร้ายตามมาอีกยกใหญ่แน่เลย ทั้งตอนที่แล้วก็ยังไม่ไก้ไขปริศนา ใครถ่ายรูปใคร ตอนนี้อีก ถ้าเตี่ยสาวัชเป็นไรไป จะชุลมุน อลหม่านขนาดไหน
Liez 27 มิ.ย. 2559, 19:47:05 น.
อร๊ายยย
อร๊ายยย
wane 28 มิ.ย. 2559, 12:39:23 น.
คุณด๊อกหยอดตลอดอ่ะ
คุณด๊อกหยอดตลอดอ่ะ
