นางร้ายอ้อนรัก เปลี่ยนชื่อเป็น เล่ห์พิศวาสซาตาน
เดี๋ยวมาลงให้ค่ะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่ 19

ตอนที่ 19
กลางห้างสรรพสินค้าชื่อดัง หญิงสาคู่หนึ่งกำลังเดินคุยกันเพลิดเพลินจนไม่ได้ระวัง จึงทำให้ชนกับใครบางคนซึ่งหันมาด้วยท่าทางหัวเสีย แต่เมื่อเห็นว่าสองสาวเป็นคนรู้จักใบหน้าที่หงิกงอในที่แรกก็ค่อยๆเลือนหายเปลี่ยนเป็นยิ้มน้อยๆแทน
“ที่แท้ก็สองสาวนี่เอง ไปไหนมาลูกเกด ลูกน้ำ”
“นาวี! ไม่เจอกันตั้งนาน”ลูกเกดจับแขนนาวี “หล่อจนจำไม่ได้ ไปทำอะไรมา”
“จริงด้วย ไม่สวมแว่นแล้วเหรอ แล้วนี่เสื้อผ้า” เธอมองการแต่งตัวของเขามองเผินๆ เหมือนพ่อหนุ่มคาสโนว่า
“ตกใจอะไรกันครับสองสาว บางครั้งคนเราแบบเดิมมันไม่ดี ก็เปลี่ยนซะบ้างเผื่อจะมีอะไรดีๆ”

“นี่ ได้ข่าวกระท้อนหรือยัง เอ๊ะแต่เธอสองคนสนิทกันคงรู้แล้วล่ะสิ”

“ข่าวอะไร” นาวีถามอย่างสนใจ เขาหายไปสองเดือนไม่ใช่ว่าเขาลืมเธอได้แล้ว แต่รู้ดีหากตอนนี้เขาไปพบเธอหญิงสาวคงไม่ยอมพบหน้าเขา


“ไม่รู้จริงๆ เหรอ ว่ากระท้อนกำลังเข้าพิธีวิวาห์เดือนหน้า เจ้าบ่าวเขาใจร้อนนะเรียนจบปุ๊บก็ขอแต่งปั๊บ ทั้งหล่อ ทั้งรวยอยากเจอบ้างจัง” ลูกเกดพูด แต่สีหน้าของนาวีไม่ดีนัก


“ทีแรกฉันคิดว่านายชอบยัยกระท้อนเสียอีก คิดว่าจะได้ไปงานแต่งระหว่างนาวีกับกระท้อนเสียแล้วเห็นตัวติดกันตลอดเวลา แต่ที่ไหนได้มันไม่ใช่แบบที่คิด”


นาวีนิ่งเงียบไม่พูดอะไร “ว่าแต่กระท้อนจะแต่งงานเมื่อไหร่”


หญิงสาวทั้งสองบอกรายละเอียดกับนาวี เพราะไม่รู้เรื่องระหว่างนาวีกับกระท้อนจากนั้นขอตัวไปเดินหาเสื้อผ้าสวยๆเพราะได้อาสาไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวของกระท้อนเอาไว้แล้ว


นาวีมองตามหลังหญิงสาวทั้งสอง ตาเรียวเล็กหรี่แคบลง และยิ้มที่มุมปากข้างขวานิดหนึ่ง


“ยัยลูกเกด ยัยลูกน้ำรับรองว่าเธอสองคนคงจะไม่ได้ ใส่ชุดเพื่อนเจ้าสาวแน่ๆ เพราะงานแต่งงานมันจะไม่เกิดขึ้น กระท้อนจะต้องมีเจ้าบ่าวที่ชื่อนาวีเพียงคนเดียวเท่านั้น”

+++++++++++++++++
ภายในร้านเพชรหรู ประกายเจิดจรัสของเครื่องประดับเพชรหลากหลายรูปแบบ พันธิตายอมรับว่ามันสวยมากครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอเดินเข้าร้านเพชร แต่เหมือนคนข้างๆ จะรู้จักเจ้าของร้านและพนักงานเป็นอย่างดี


“นี่คุณแอบมาซื้อเพชรไปแจกสาวๆ บ่อยเหรอคะ” หญิงสาวกระซิบ


เคนหันมายิ้มเจ้าเสน่ห์ “ถึงผมจะรวยแค่ไหน ก็ไม่คิดจะซื้อเพชรไปแจกสาวๆ หรอก ไม่ใช่บาทสองบาทนะคุณอย่างต่ำเม็ดเล็กๆ ก็ราคาเรือนแสน”

“มันแพงขนาดนั้นเชียวเหรอ” พันธิตามองเครื่องประดับสวยๆ แล้วถอนหายใจ

“ราคาไม่สำคัญคุณชอบวงไหน ลองเลือกมาสิยังไงเราแต่งงานกันทั้งที จะขาดแหวนได้อย่างไร” เคนคะยั้นคะยอให้ว่าที่เจ้าสาวของเขาเลือกเพชร

“คุณน้องนี่หน้าตาน่ารักจังเลยนะคะ หุ่นดีหน้าจะเป็นนางแบบ คุณเคนนี่ตาแหลมจริงๆ เลือกภรรยาได้ทั้งสวยทั้งน่ารัก”

“สวยครับ น่ารักด้วย แต่ดื้อมาก”เคนหันมามองหญิงสาวและเห็นกระท้อนขมวดคิ้ว

“คุณน้องชอบวงไหนคะ ดูสินิ้วเรียวๆแบบนี้ใส่แหวนแบบไหนก็สวย อ่ะ วงนี้ดีไหมคะ” คุณบี๋เจ้าของร้านเพชรชื่อดังหยิบแหวนเพชรขนาดห้ากะรัต รูปหยดน้ำ ตัวเรือนเป็นทองคำขาว น้ำดีราคาหลักล้านขึ้นมาเพราะรู้ดีว่าคุณนเรนธรนักธุรกิจไฮโซคนนี้มีปัญญาจ่ายเธอแน่

“หญิงสาวรีบส่ายหน้า” แม้ไม่มีความรู้เรื่องเพชรมากนักแต่แค่ความใหญ่ของเจ้าเพชรเม็ดนี้คงไม่ต่ำกว่าห้ากะรัตแน่ๆ

“ทำไมล่ะครับ คุณไม่ชอบเหรอ”


“นั่นสิ มันสวยและก็เหมาะกับนิ้วเรียวของคุณน้องมากเลยนะคะ”


“มันใหญ่เกินไป แล้วก็คงจะแพงมาก”

“ให้ตายเถอะน่า คุณก็รู้ว่าผมให้คุณได้” เคนไม่ได้คิดจะอวดร่ำอวดรวยแต่เขาสามารถซื้อมันได้อย่างสบายและที่สำคัญอัญมณีมีค่าชิ้นไหนในโลก ในสายตาของเขามันไม่ได้มีค่าเกินกว่าตัวเธอผู้เป็นที่รักของเขา

“ถ้าคุณจะซื้อแหวน แต่งงานให้ฉันได้โปรดให้ฉันเลือกเองเถอะค่ะ”


ชายหนุ่มและหญิงสาวสวยก้าวออกจากร้านเพชรดัง รอยยิ้มของเจ้าของร้านสาวหุบลงทันที

“ผู้หญิงอะไรแบบนี้ก็มีด้วย เจ้าบ่าวเขาจะซื้อเพชรน้ำดี หลายกะรัตให้ก็ไม่เอา ดูสิเลือกไปได้เพชรเม็ดเล็กแค่ขี้ตาแมว โง่หรืองกกันแน่เนี่ย” คุณบี๋แอบผิดหวังคิดว่าวันนี้จะขายเพชรได้หลายล้านบาท กับได้มาเพียงไม่กี่หมื่นบาท


แหวนที่กระท้อนเลือกเป็นแหวนทองคำขาวแบบเกลี้ยง ฝังเพชรเม็ดเล็กๆ สองเม็ดคู่กัน มันดูเรียบ แต่ทว่าสามารถใส่ได้ในชีวิตประจำวัน โดยไม่เป็นที่เตะตาให้กับพวกผู้ร้ายเธอต้องการแหวนแบบนี้มากกว่ามันสามารถใส่ติดตัวให้เธอระลึกถึงหน้าของเขาผู้เป็นเจ้าของแหวน ใครจะว่าเธอโง่ก็ตามเถอะ


เคนลอบยิ้มเขาภูมิใจที่เลือกเธอมาเป็นเจ้าสาว ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งเห็นข้อดีของหญิงสาวและรักเธอมากขึ้นทุกวันเธอไม่ใช่คนงกแต่รู้จักใช้เงินต่างหาก

++++++++++++++++++++++++++++


เคนกลับมาที่จันทบุรีเขาต้องรีบสะสางงานที่คั่งค้างให้จบสิ้นเพราะเดือนหน้าก็จะถึงวันวิวาห์แล้ว หลังจากนั้นเขาอยากพาเจ้าสาวไปฮันนีมูนกันสองคนที่สวิทซ์จึงปรึกษานรินพี่ชายว่าควรจะจัดการอย่างไรดีกับเรื่องของนายนพดลที่ฉ้อโกงเงินบริษัทไป


“เจ้าเคน แกจะเป็นเจ้าบ่าวอยู่แล้วอย่าโหมงานให้มันหนักนักเลยหยุดพักได้แล้ว ช่วงนี้พี่จะเป็นคนรับช่วงงานที่นี่เอง”

“แล้วพี่นรินไม่กลับไปกาญจนบุรีหรือครับ อีกอย่างสำนักงานใหญ่ที่กรุงเทพฯใครจะดู”


“ก็บอกแล้วไงว่าพี่จะดัดนิสัยยัยพายไข่ ที่ไร่นั้นก็ให้นายวุธช่วยดูแล แปลกนะดูไปดูมานายวุธไม่เหมือนคนงานธรรมดา”

“ทำไมหรือครับ”


“ไม่รู้สิบอกไม่ถูก เอาไว้ให้แน่ใจอะไรก่อน”


“เออ...ตั้งแต่พรุ่งนี้นายไม่ต้องทำงานแล้วนะ ไปเตรียมเรื่องงานแต่งงานเถอะทางนี้พี่จะจัดการเองไม่ต้องเป็นห่วง โดยเฉพาะเรื่องคดีของนายนพดลปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่เอง”


เคนมองพี่ชายด้วยสายตาแปลกๆ ทำไมถึงอยากอยู่ที่นี่นัก “พี่นรินบอกผมมาดีกว่าว่าหลายวันที่ผมไม่อยู่แอบไปติดใจสาวๆที่ไหนหรือเปล่าดูเหมือนไม่อยากกลับกาญจนบุรีอย่างไรก็ไม่รู้” น้องชายมองด้วยสายตาจับผิด


“นี่ไอ้เจ้าเคน แกน่ะมันน้องฉันอย่าทำมาเป็นสู่รู้” นรินเขินน้องชายที่รู้ทัน จะให้บอกได้อย่างไรว่าแอบติดใจลูกสาวนายนพดล

“บอกมาเถิครับพี่ แอบติดใจสาวจันทบุรีรึเปล่า อายุก็ไม่ใช่น้อยผมว่ามีครอบครัวไปสักทีก็ดีเหมือนกัน”

“อ้าว...นี่แกว่าฉันแก่ใช่ไหม”

“ผมไม่ได้พูดนะครับ พี่นรินพูดเอง” เคนหัวเราะ


“เดี๋ยวแกได้โดนฉันเตะจนได้”

“ว่าแต่พี่บอกผมมาเถอะว่าติดใจอะไรที่นี่”


“นายเคนแกว่านายนพดลจะหาเงินสิบล้านมาคืนเราได้ไหม”

เคนขมวดคิ้ว “ผมว่ายากครับพี่ บางทีเราอาจจะต้องให้ศาลสั่งบังคับให้นายนพดลขายทรัพย์สินทอดตลาดมาใช้หนี้เรา แต่ติดตรงว่าเขาจะมีทรัพย์สินเหลืออยู่บ้างรึเปล่า”


“นั่นน่ะสิ แต่พี่ว่าคงยากได้ข่าวมาว่านายนพดลติดการพนันไม่ใช่เหรอถึงได้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้ ทรัพย์สินคงไม่มีให้เราแน่ๆ เต็มที่เราก็ได้แค่ฟ้องล้มละลายเขาเท่านั้น แต่ว่านายนพดลมีของรักอยู่ชิ้นหนึ่งแน่ๆ ที่พี่เห็นแล้วว่ามันพอจะมีราคาอยู่บ้าง”
“อะไรเหรอครับพี่นริน” สายตาของเคนฉายแววความสงสัยออกมา

“ลูกสาวนายนพดล วันก่อนเธอมาหานายที่นี่”



“ที่เรียนอยู่ที่เมืองนอกนั่นเหรอครับ”


“ใช่ ที่สำคัญสวยเสียด้วย” สายตาของนรินแวววับขึ้นทันทีเมื่อนึกถึงผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่เซ็กซี่สะเด็ด

“พี่นรินคงไม่ได้หมายความว่าจะเอาลูกสาวนายนรินมาขัดดอก ใช่ไหมครับ”

“แล้วถ้าพี่คิดล่ะ”


เคนไม่อยากจะเชื่อถึงรู้ว่าพี่ชายเขาพลาดรักคุณพลอยมาตั้งแต่วัยหนุ่ม และไม่เคยตกหลุมรักผู้หญิงคนไหนอีกก็ตาม แต่ก็มีผู้หญิงที่นรินเลี้ยงดูอยู่หลายคน แต่เขาก็ไม่เคยไปก้าวก่ายเรื่องของพี่ชายถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัวเป็นความสุขของพี่ชาย

“นายนพดลจะยอมหรือครับ อีกอย่างผู้หญิงคนนั้นเขาอาจมีคนรักอยู่แล้วก็ได้”


“เรื่องพวกนั้นมันไม่สำคัญหรอก นายปล่อยเรื่องของนายนพดลให้พี่จัดการเองละกัน ตอนนี้นายควรจะสนใจเรื่องของตัวเองมากกว่านะ”


“ก็ตามใจ แต่ริอ่านจะกินหญ้าอ่อนระวังเถอะหญ้าอ่อนมันจะติดคอโคแก่เอานะพี่ชาย” จากนั้นเคนก็รีบลุกขึ้นหนีก่อนที่บาทาของนรินจะฟาดมาที่เขา


“ไอ้น้องบ้า ฉันแค่สามสิบแปดนะโว้ย ไม่ใช่แปดสิบ”



เคนไหวไหล่หัวเราะเสียงดังก่อนจะเดินเข้าห้อง และรีบไปโทรหาแฟนสาวเช่นทุกคืนที่ผ่านมา +++++++++++++++++++++



สวนหลวง ร. 9


วันนี้เป็นวันที่อากาศดีปลอดโปร่ง บรรยากาศยามเช้าแบบนี้เหมาะแก่การออกกำลังกายเป็นที่สุดกระท้อนวิ่งเยาะๆ และสูดหายใจเข้าลึกๆ เห็นอาม่า อากง วิ่งสวนกลับเธอไปและส่งรอยยิ้มเป็นมิตรมาให้หญิงสาวก็ยิ้มตอบทันที ถึงเธอจะไม่ใช้สาวเจ้าเนื้อแต่ใครๆ ก็อยากสวยที่สุดในวันแต่งงาน หลายอาทิตย์มานี้ตอนเช้าหญิงสาวจึงมาวิ่งที่นี่เสมอ


“เขาวงกต” หญิงสาวอมยิ้มเวลาผ่านมาสิบกว่าปีแล้วแต่เขาวงกตก็ยังอยู่ที่เดิมตรงทางเข้าสวนหลวง เมื่อก่อนพี่พลอยมักจะพาเธอมาเล่นที่นี่เสมอและก็จะทำให้เธอร้องไห้ทุกครั้งไปเพราะพี่พลอยชอบวิ่งไปซ่อนให้เธอหาพี่พลอยไม่เจอ กว่าจะเจอกันก็เล่นเอาเหนื่อยทั้งคู่ ไม่รู้แกล้งน้องมันสนุกแค่ไหน และสุดท้ายเธอก็จะงอน และจะโกรธที่พลอยและต้องเรียกค่าสินไหมทดแทนด้วยการให้พี่พลอยพาไปเลี้ยงไอศกรีมที่ห้างดังจนกว่าเธอจะอิ่ม


“ไม่ได้เข้ามานานแล้ว วันนี้เข้าไปลำลึกความหลังดีกว่า” หญิงสาวเดินเข้าไปอย่างช้าๆ อากาศดีๆบวกกับเขาวงกตที่เป็นกำแพงต้นไม้อันเขียวขจี เมื่อเดินเข้าไปและพบว่าความสนุกของมันอยู่ตรงที่การหาทางออกไม่เจอ แต่ตอนนี้เธอคงไม่นั่งร้องไห้แบบสมัยเด็กแล้วล่ะ เพราะคิดว่ายังไงก็คงหาทางออกได้อยู่แล้ว แต่แปลกจริงไม่เห็นมีใครเข้ามาในนี้บางเลยหรือว่านี่เพิ่งหกโมงกว่าๆ มันคงเช้าเกินไป

“ทางออก อยู่ไหนกันนะ”


“หาทางออกไม่เจอเหรอ ไม่เป็นไรผมจะพาคุณออกไปเอง” เสียงคุ้นหูดังขึ้น หลังพุ่มไม้ที่เป็นแนวกำแพงอีกฝั่งหนึ่ง


พันธิตาไม่ได้คิดอะไร คนอื่นอาจจะเข้ามาและคุยกันก็ได้แต่ตอนนี้เธอไม่สนุกแล้ว หิวน้ำอีกต่างหากพันธิตารีบเดินหาทางออก

“ไม่ได้เข้ามาตั้งนาน ทำไมมันออกยากแบบนี้นะทางนั้นก็ไ ม่ใช่ทางนี้ก็ไม่ใช่”

เสียงฝีเท้าหนักเดินตามมาข้างหลัง หญิงสาวหันไปและเห็นเพียงแนวกำแพงต้นไม้

“สงสัยจะมีคนเข้ามาหลงเหมือนเราหลายคน” ร่างบางในชุดออกกำลังกายรีบเดินต่อเลี้ยวไปตามทางแยกอีกทางและต้องหยุดทันทีพร้อมกับถอยหลังอีกสองสามเก้า

“นาวี!”


“ทำไมครับ เห็นหน้าผมตกใจยังกับเห็นผี”

“คุณมาทำอะไรที่นี่”


“ถามแปลกก็ตามคุณมานะสิ ตามอยู่หลายวันแล้ว” เขาบอกก่อนจะเอื้อมมือมาคว้าข้อมือเธอเอาไว้หญิงสาวสะบัดอย่างแรงแต่ไม่เป็นผล

“จะเก่งแค่ไหน แต่คุณก็เป็นแค่ผู้หญิงที่อ่อนแอกว่าผู้ชาย ทำไมจะแต่งงานทั้งทีไม่คิดจะบอกผมหน่อยเลเหรอ”

“ทำไมฉันจะต้องบอกนายด้วยปล่อยนะ”


“ไม่มีทาง การรอคอยของผมมันควรจะสิ้นสุดลงสักที”


นาวีจำเป็นต้องรีบก่อนที่จะมีใครมาพบเข้า เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาและโปะมันไปที่จมูกโด่งรั้นของเธออีกทั้งกดเอาไว้แน่นกระท้อนคิดจะทำแบบเดิมคือแกล้งสลบ แต่คราวนี้ไม่ได้ผลเพราะเขาโปะนานจนเธอต้องหายใจและสูดยาสลบเข้าไปจนเต็มปอด

“หลับให้สบายนะที่รัก” รอยยิ้มเย็นผุดขึ้น


ชายหญิงคู่หนึ่งเดินผ่านมาและมองด้วยแววตาสงสัย “ช่วยด้วยครับคุณ แฟนผมเป็นลมไปครับ”


“ฉันมียาดมค่ะ นี่ค่ะ” หญิงสาวที่เดินผ่านมารีบส่งยาดมให้นาวี


นาวีรีบเอายาดมมาจ่อตรงจมูกของหญิงสาวที่หลับไม่ได้สติ “กระท้อนฟื้นสิครับ ฟื้นสิ”


“คุณครับผมว่ารีบพาแฟนคุณไปส่งโรงพยาบาลเถอะครับ เธออาจจะช็อกก็ได้ช้าไปจะไม่ทันการณ์นะครับ”


“จริงด้วยสิ ถ้าอย่างนั้นผมคงต้องรีบพาแฟนไปโรงพยาบาล ขอบคุณสำหรับยาดมนะครับ” นาวีส่งยาดมคืนให้หญิงสาวผู้หวังดี


จากนั้นเขาก็อุ้มร่างบางในชุดออกกำลังกายขึ้นจากพื้นและเดินออกไปจากเขาวงกต ใครต่อใครคงคิดว่าหญิงสาวเป็นลมเพราะการออกกำลังกาย

“ไอ้พวกโง่ หลอกแค่นี้ก็เชื่อ หึ ๆๆ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


“ไม่จริงๆ เป็นไปไม่ได้ ทำไมเสื้อผ้า” พันธิตาตกใจอย่างสุดขีดเมื่อเธอตื่นขึ้นมาและพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงที่ไม่คุ้นเคยที่สำคัญเสื้อผ้าของเธอมันหายไปจากตัว แต่มันกลับไปหล่นอยู่ที่พื้นในสภาพที่ไม่น่ามองนักเพราะเสื้อกล้ามของเธอขาดวิ่นราวกับถูกฉีกทึ้ง กางเกงออกกำลังกายสีกรมท่าถูกโยนกองไว้อีกฝั่งหนึ่งที่สำคัญเจ้าบราเซียสีเนื้อตัวสวยถูกฉีกออกเป็นสองชิ้นโยนเรี่ยราดอยู่ที่พื้นสภาพของมันคงไม่สามารถนำกลับมาสวมใส่ได้อีก และที่หญิงสาวแทบจะร้องไห้ออกมากางเกงชั้นในลูกไม้ตัวจิ๋วถูกโยนเอาไว้อย่างไม่ไยดี เท่ากับว่าเรือนร่างของเธอไม่มีอะไรปกปิดเอาไว้สักนิดยกเว้นผ้าห่มผืนเดียว


“นี่มันอะไรกัน” พลันน้ำตาหญิงสาวก็ไหลออกมาอย่างพรั่งพรู และเมื่อเปิดผ้าห่มออกดูก็พบว่าตรงเนินอกอิ่มมีรอยเขียวเป็นจ้ำๆ



“ไม่จริงนาวี นายทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง” หญิงสาวรีบกระชับผ้าห่มอย่างแน่นหนาและลุกออกจากเตียง


ประตูห้องถูกเปิดออกคนที่ก้าวเข้ามาเป็นคนที่เธอคิดเอาไว้ไม่ผิด


“ตื่นแล้วเหรอจ้ะ เมียจ๋า” เขายิ้มกริ่มให้เธอ เดินมาพร้อมอาหารเช้ากลิ่นหอมฉุย


“ผมทำเองเชียวนะ แล้วก็เอามาเสริฟท์คุณถึงบนเตียงเลย จะให้ป้อนก็ได้นะแต่ต้องใช้ปากเท่านั้นห้ามใช้ช้อน”


หึหึหึ นาวีหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
+++++++++++++++++++++++++




อัปสรา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ส.ค. 2554, 16:56:26 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ส.ค. 2554, 16:56:26 น.

จำนวนการเข้าชม : 4622





<< ตอนที่ 18   ตอนที่ 20 >>
xeve 3 ส.ค. 2554, 17:42:25 น.
อ้าววววววววววววว!!!!!!


แพม 3 ส.ค. 2554, 18:20:44 น.
โอ้ว...ไม่จริงงงงงงงง


anOO 3 ส.ค. 2554, 18:22:01 น.
อ้าว..ววววว ด้วยคน
ไหงกลายเป็นแบบนี้ไปได้


maplezaa 3 ส.ค. 2554, 19:05:37 น.
เลววววววววววววววววววววววววววว


plalawan 3 ส.ค. 2554, 20:04:20 น.
อร้ายเลวเกินไปแล้วนะนาวี


lovemuay 3 ส.ค. 2554, 20:40:54 น.
แย่แระ ยัยกระท้อนเสร็จไอ้นาวีแล้วหรอ? รับไม่ได้ TT^TT


ปูสีน้ำเงิน 3 ส.ค. 2554, 22:53:06 น.
ไม่จริง...


wind 4 ส.ค. 2554, 00:16:19 น.
จัดฉากแหงม


กาซะลองพลัดถิ่น 4 ส.ค. 2554, 00:32:43 น.
ไรเนี่ยะ ....แผนหรือว่าเป็นเรื่องจริง ถ้าเรื่องจริงทำไมก็น่าสงสารทั้งเคนและกระท้อนอ่ะ ....
นาวีนายเลวมากถึงมากที่สุดจริง ๆ


คนที่รอมานาน 4 ส.ค. 2554, 04:34:27 น.
ไหวมั้ยเนี่ยนาวี๊~แกโรคจิตมากมายอะ


incanto 4 ส.ค. 2554, 07:26:37 น.
โดนพี่เคนฆ่าแน่ๆ คราวนี้


อัปสรา 4 ส.ค. 2554, 08:06:36 น.
หุหุหุ สงสัยไม่ถึงมือนายเคน นายนาวีจะถูกฆ่าด้วยน้ำมือของคนอ่านนิยายอัปสรา เผาพริกเผาเกลือแช่งกันแล้วมั้ง 5555


แพรพริมา 4 ส.ค. 2554, 08:21:44 น.
like like like


XaWarZd 4 ส.ค. 2554, 09:55:42 น.
มันเป็นแค่แผนใช่มั้ย


milbol 4 ส.ค. 2554, 10:14:40 น.
โธ่..กระท้อนเสร็จนายนาวีไปแล้วหรือนี่


kaero 4 ส.ค. 2554, 10:45:21 น.
พระเจ้า ไรท์เตอร์ช่วยบอกเก๊าหน่อยว่ามันเป็นแผนของไอ้เวงนาวี แค้นสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


silverraindrop 4 ส.ค. 2554, 12:18:15 น.
อ้าว...เสียใจแทนกระท้อนค่ะ


windy2000 4 ส.ค. 2554, 14:09:22 น.
ใจร้ายยยยย


omelet 8 ส.ค. 2554, 08:23:27 น.
กรี๊ดดดด


nuchababluesky 27 ส.ค. 2554, 01:29:29 น.
เอ๊าาา ไหงเป็นแบบนี้ล่ะ นาวีแกป่วนไม่เลิกจริงๆนะ
พี่นรินจะเคี้ยวหญ้าอ่อนแล้ววุ๊ย


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account