สามีรีเทิร์น
เขาต้องจากกับคนรักเพราะถูกกีดกันจากครอบครัวของเธอที่ชอบคนรวย และเมื่อวันที่เขามีพร้อมเขาก็กลับมาเอาคืน เอาคืนทุกอย่างรวมทั้งเมียของเขาที่ถูกใสตะกร้าล้างน้ำยกให้ผู้ชายอื่นด้วย
Tags: สามี, นิยายรัก, ลมหวน, อดีต, กลับมารักกัน

ตอน: ตอนที่ 11 >>> 50%

ตอนที่ 11

นางมินตราปรายตามองลูกชายที่ผุดลุกผุดนั่งเหมือนจะพูดอะไรก็ไม่พูด บางครั้งก็เดินหนีไปครู่หนึ่งก็เดินกลับมา และก็กลับมาเป็นอาการเดิมซ้ำๆ อยู่อย่างนี้หลายครั้ง จนคนที่รอฟังว่าลูกชายตัวดีจะว่าอย่างไร ต้องวางแบบสร้อยเพชรที่เพื่อนสนิทสั่งทำลง

“เป็นอะไร”

“ปะ..เปล่าครับ” ภูมินบอกแล้วยิ้มแหยๆ ให้มารดาแล้วเดินขึ้นห้องไป และไม่นานนางมินตราก็เห็นร่างสูงของลูกชายเดินกลับลงมาอีกครั้ง คราวนี้เดินตัวเกร็งตรงดิ่งมายืนนิ่ง นางมินตราที่รออยู่แล้วจึงนั่งกอดอกรอ นางเลิกคิ้วผงกศีรษะเป็นเชิงบอกลูกชายว่าจะพูดอะไรก็พูดมา

“ผมรักมิ้น”

“แม่รู้สึกว่าจะฟังมารอบที่ร้อยกว่าแล้วมั้ง” นางมินตราบอกติดตลกพลางส่ายศีรษะอย่างระอาให้กับความรักเดียวใจเดียวของลูกชาย

“คราวนี้ผมจริงจังมากนะครับ” ภูมินพูดพลางเข้าไปนั่งเบียดคนเป็นแม่

“ที่ผ่านมาไม่จริงจังว่างั้น” นางเอนตัวปรายตามองลูกชายแล้วส่ายศีรษะ

“ก็จริงจัง แต่คราวนี้ผมว่าผมจะขอเธอแต่งงาน”

“เคน” นางเรียกอย่างต้องการให้บุตรชายตั้งสติและหยุดเพ้อฝัน หากแต่ภูมินกลับตีความหมายของการเรียกตนเองนั้นไปอีกทางหนึ่ง

“ผมรู้ว่าแม่ไม่ชอบมิ้น เพราะตอนนี้ฐานะทางบ้านของเธอกำลังย่ำแย่”

“แม่ไม่ชอบสาเหตุที่ทำให้ฐานะของทางบ้านของเธอย่ำแย่มากกว่า” นางบอกพลางพลิกกระดาษในมือดูไปเรื่อยๆ

“ผมจะแต่งกับมิ้นนี่ครับไม่ใช่กับคุณแม่ของมิ้น...นะครับแม่” ภูมินขยับเข้าไปกอดแขนของคนเป็นแม่อย่างออดอ้อน

“ให้ผู้หญิงเขารับรักก่อนเถอะค่อยมาพูดถึงเรื่องแต่งงาน” นางบอกบุตรชายอย่างท้าทาย นั่นทำให้คนโดนท้าอมยิ้มยืดตัวลุกขึ้นนั่งจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ แล้วยืดอกเชิดหน้า

“อะไรน่ะไอ้ท่าทางแบบนั้น” นางมินตราหรี่ตามมองพลางถามเสียงกลั้วหัวเราะ

“มิ้นยอมคบกับผมแล้ว” บอกพร้อมกับยักคิ้วให้มารดา

“เฮอะ!” นางทำเสียงในลำคอแล้วส่ายหน้า เลิกสนใจเรื่องความรักของคนเป็นลูกชายแล้วหันมาสนใจงานในมือต่อ

“แม่...” ชายหนุ่มคราง “งานพวกนี้เอาไว้ผมดูให้ก็ได้” เขาบอกพร้อมกับแย่งกระดาษในมือของมารดาไปวางบนโต๊ะ

“ไม่ได้ อันนี้ของเพื่อนรักแม่ มันต้องเปะ แม่จะควบคุมทุกขั้นตอนเอง”

“โอเค งานนี้ผมให้แม่ดูแล แต่เลิกสนใจมันแล้วมาสนใจเรื่องของผมสักครู่ได้ไหมครับ”

“ต้องให้แม่จัดเลี้ยงให้เลยไหม กับอีแค่ผู้หญิงที่ตามตื้อมานานหลายปียอมคบด้วยเนี่ย” นางบอกอย่างประชดประชัน

“เอาไว้จัดงานแต่งผมดีกว่าครับ”

“อย่าเพิ่งเพ้อฝัน”

“ผมเอาจริง ผมจะขอมิ้นแต่งงาน” ชายหนุ่มบอกมารดาอย่างจริงจัง จนคนเป็นแม่หันขวับ

“แม่ถามจริงผู้หญิงเขายอมคบกับแกตั้งแต่เมื่อไหร่”

“สามวันที่แล้ว” พูดพร้อมกับยกนิ้วสามนิ้วขึ้นมาประกอบคำพูด

“ตาเคน!” นางมินตราอุทานพร้อมกับลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ “แกพูดเล่นใช่ไหม คบกันสามวันเนี่ยน่ะ”

“โธ่แม่ ถึงจะคบกันแบบจริงจังแค่สามวัน แต่ที่ผ่านมาเรารู้จักกันมาสามปีแล้วนะครับ และผมไม่อยากรอต่อไปแล้วด้วย” ตอนท้ายชายหนุ่มบอกมารดาด้วยสีหน้ากังวล

“ทำไม”

“ก็มีคู่แข่งตัวฉกาจโผล่มานะสิ” ภูมินบอกอย่างหนักใจ แม้ช่วงหลังๆ มานี้เขาจะมีคะแนนนำโด่ง จนทำให้อีกฝ่ายเสียหน้ามานักต่อนักแล้ว แต่เขาก็ยังไม่อยากจะวางใจอะไรทั้งนั้น

“ปกติแกก็มีคู่แข่งอยู่เรื่อยๆ ไม่ใช่เหรอ” นางมินตราบอกอย่างไม่แปลกใจ เพราะได้ยินผ่านหูมาบ้างว่า แม่หม้ายสาวอย่างมินรญานั้นเนื้อหอมมาก และด้วยฐานะทางบ้านที่ตกต่ำลงแบบรวดเร็วทำให้ชายหนุ่มน้อยใหญ่หลายคนหวังในตัวหญิงสาว ต่างเสนอตัวให้ความช่วยเหลือรวมถึงลูกชายของนาง แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายยังจะไม่ตกลงปลงใจกับใครสักที แม้จะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม

“คนนี้ไม่เหมือนคนอื่น ตอนแรกคิดว่าอาจจะเป็นตัวเต็ง แต่ตอนนี้สู้ผมไม่ได้ละ แต่เพื่อความแน่นอนผมอยากให้มิ้นมาเป็นของผมโดยสมบูรณ์”

“เคนแน่ใจนะลูกว่าผู้หญิงเขารักเราจริงไม่ใช่ตอบรับเพราะรำคาญ สงสาร หรือด้วยเหตุผลอื่นที่ไม่ใช่ความรัก” นางมินตราถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจ

“ครับ เพราะถ้ามิ้นจะคบกับผมด้วยเหตุผลอื่นเธอคงตกลงไปนานแล้วละครับ” ถึงจะพูดออกไปอย่างมั่นใจ แต่ข้างในกลับไม่มั่นใจเอาเสียเลย แต่เขาก็เชื่อว่าถ้ามินรญาได้มาใช้ชีวิตร่วมกันจริงเธอต้องยอมใจอ่อนรักเขาแน่นอน

“ถึงแม่จะไม่ค่อยชอบคุณนายรงรองเท่าไหร่ และหวังว่าลูกสาวคงจะเป็นลูกไม้ไกลต้นนะ เอาเป็นว่าเรื่องนี้เคนไปคุยกับผู้หญิงเขาก่อนแล้วกันค่อยมาคุยกับแม่”

“แสดงว่าคุณแม่ตกลงรับมิ้นเป็นสะใภ้แล้วใช่ไหมครับ”

“คำตอบสำคัญไม่ได้อยู่ที่แม่แต่อยู่ที่ผู้หญิงของลูกมากกว่านะ” นางมินตราท้วงเมื่อเห็นลูกชายดีใจจนออกนอกหน้า ทั้งที่ยังไม่รู้คำตอบของฝ่ายผู้หญิงเลยด้วยซ้ำ

“พรุ่งนี้...ไม่สิ พรุ่งนี้มีประชุม เอาเป็นมะรืนนี้ผมจะรีบเอาข่าวดีมากฝากคุณแม่แล้วกันนะครับ”

“ขอให้เป็นข่าวดีเถอะ” นางเหน็บแนมลูกชายอย่างหมั่นไส้

“ชัวร์ ผมขอตัวไปโทร.หามิ้นก่อนนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับแม่” ชายหุ่มหอมแก้มมารดาไปหนึ่งฟอด ก่อนจะเดินฮัมเพลงขึ้นห้องไปอย่างอารมณ์ดี

นางมินตราที่อยากจะทำงานต่ออีกนิดหนึ่งได้แต่มองตามหลังลูกชายไปแล้วถอนหายใจ ไม่รู้ว่าความสุขนี้จะอยู่นานสักแค่ไหน เท่าที่ฟังมาดูเหมือนลูกชายของนางจะพูดเองเออเองเสียมากกว่าครึ่ง ไม่รู้ไปติดใจอะไรนักหนากับแม่หม้ายสาวคนนี้ จะแนะนำผู้หญิงคนอื่นให้ก็ไม่เอา นางละเชื่อเลย หวังว่าจะไม่ต้องกินแห้วอีกรอบนะ แม้จะไม่ได้ชื่นชอบในตัวมินรญาเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ปรารถนาจะเห็นลูกชายสุดที่รักเป็นทุกข์เช่นกัน



อะไรมันคืออะไรโทร.หาก็ไม่รับไปหาก็หลบหน้าหรือไม่ก็ออกไปกับภูมินผู้ชายที่คูเปอร์ให้คนของเขาสืบประวัติมาแล้ว ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้สืบทอดธุรกิจจิวเวอร์รี่รายใหญ่ของเมืองไทย และมาติดพันมินรญาตั้งแต่ปีแรกๆ ที่หญิงสาวเป็นหม้ายจนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่คิดจะถอดใจ แม้จะโดนฝ่ายหญิงปฏิเสธไปแล้วหลายครั้ง หรือมาวันนี้มินรญาจะใจอ่อนเสียแล้ว คูเปอร์คิดอย่างหวั่นใจไม่ได้ เขาจะทำอย่างไรล่ะในเมื่อโทร.หาก็แล้วไปหาก็แล้ว และไม่ได้มีเวลาว่างขนาดจะไปนั่งเฝ้าตลอดเวลาเขามีงานต้องรับผิดชอบ อีกทั้งวันนี้ต้องไปรับมารดากับพ่อเลี้ยงที่สนามบิน

“เราแวะหาอะไรกินกันก่อนไหมครับค่อยกลับห้องนี่ก็จะเที่ยงแล้ว” คูเปอร์ถามคนทั้งคู่ขณะขับรถออกจากสนามบินสุวรรณภูมิ

“ก็ดีจ๊ะ แม่คิดถึงอาหารไทยม๊ากมาก” นางจินตนาที่วันนี้หน้าตาอิ่มเอิบแววตาเศร้าในวันวานดูสุกใสบอกคนเป็นลูกชายน้ำเสียงร่าเริง ขณะที่สายตานั้นมองออกไปนอกรถตลอดเวลา

“ได้ครับ แต่แถวนี้ผมไม่เคยมาไม่รู้ร้านไหนอร่อย เอาเป็นว่าไปร้านที่ผมเคยไปมาแล้วกันนะครับ”

“ที่ไหนก็ได้จ้ะ...อ้อ แล้วนี้ลูกได้ไปเยี่ยมป้าจาบบ้างไหม”

“ไปมาแล้วครับ เอาไว้เดี๋ยวผมพาแม่กับคุณพ่อไปหา แกคงดีใจมาก ขนาดผมกับมิ้นไปแกยังตกใจ แถมเกือบจำผมไม่ได้ด้วย แกบอกว่าหล่อและมีออร่าของคนมีอันจะกิน” คูเปอร์พูดไปหัวเราะไปอย่างมีความสุข และเสียงหัวเราะนั้นก็หายไปทันทีเมื่อนางจินตนาถามถึงมินรญาที่ชายหนุ่มเอ่ยถึงโดนไม่ได้ตั้งใจ

“ลูกไปเจอกับหนูมิ้นมาเหรอ” นางจินตนาถามและมองลูกชายอย่างคาดคั้น

“ครับ” คูเปอร์ตอบรับอย่างไม่คิดจะปิดบังคนเป็นแม่

“เจอกันบ่อยไหม”

“ก็ครับ แต่หลังๆ มาไม่ค่อยได้เจอแล้วครับ” เขาบอกแค่นั้นแต่ไม่ได้ลงรายละเอียดว่าเพราะอะไรถึงไม่ได้เจอ

“ดีแล้วละ ยังไงหนูมิ้นเขาก็มีครอบครัวไปแล้วนะ” นางบอกพลางตบไหล่กว้างจองลูกชายอย่างต้องการปลอบ เพราะรู้ดีว่าจนถึงตอนนี้ลูกชายของนางก็ยังไม่เคยลืมผู้หญิงที่ชื่อมินรญา แม้ชีวิตหลายปีที่ผ่านมาจะมีผู้หญิงมากหน้าหลายตาเข้ามาในชีวิตก็ตาม

“มิ้นโสดครับ”

“หมายความว่าไง หนูมิ้นไม่ได้แต่งกับเสี่ยนิติหรอกเหรอ” นางจินตนาถามอย่างตกใจ

“แต่งครับ แต่เสี่ยนิติโดนจับเข้าคุกข้อหาค้ายาไปตั้งแต่แต่งงานได้สามวันแรกแล้วครับ”

“แม่เจ้า แต่งงานได้สามวันเป็นหม้ายเสียแล้วน่าสงสารจัง คุณนายรงรองไม่ลมจับเลยหรือนั่น” นางจินตนายกมือป้องปากทิ้งตัวลงพิงพนักเบาะอย่างตกใจกับข่าวคราวที่เพิ่งได้รับรู้

“ไม่รู้สิครับ แต่แกคงเครียดและคงเครียดหนักมากๆ ด้วยถึงไปหาวิธีผ่อนคลายในบ่อนจนแทบไม่เหลืออะไรแล้ว”

“แล้วตลาดที่ลูกว่าแกจะขายละ ขายไปยัง”

“ครับ ผมซื้อเอง”

“คือแม่ไม่ว่าที่ลูกจะซื้อ แต่อยากรู้ว่าที่ลูกซื้อ ซื้อเพราะอะไร” นางจินตนาหยุดพูดเพื่อให้ลูกชายได้บอกเหตุผล แต่อีกฝ่ายกลับเงียบไม่ยอมตอบ นางจึงเป็นคนพูดต่อ “อยากได้ อยากช่วยหนูมิ้น หรือเพราะอยากเอาคืนคุณนายรงรอง”

“ทุกอย่างมั้งครับ” ชายหนุ่มเลือกตอบแบบรวมๆ

“แม่ไม่ชอบเลยที่คู้ปเจ้าคิดเจ้าแค้น”

“ถึงผมจะอยากเอาคืนคุณนายหน้าเลือดนั่น แต่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรเลยนี่ครับนอกจากซื้อตลาดที่ตัวเองเคยโดนไล่ไม่ให้ทำมาหากิน” คูเปอร์บอกแล้วยิ้มเยาะ เมื่อคิดถึงอดีตที่ผ่านมาของตน แล้ววันนี้คนที่เจ้าของตลาดเคยไล่หนีกลับมาซื้อตลาดนั้นเสียเอง สำหรับเขาแล้วมันสะใจเป็นบ้า

“เป็นอย่างนั้นก็ดี แล้วเกลียดแม่อย่าพาลไปเกลียดลูกด้วยละ” นางเตือนสติอย่างหวังดี เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นท้ายที่สุดคนที่เสียใจที่สุดก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเจ้าตัวเองนั่นแหละ

“ไม่นี่ครับ ผมกับมิ้นเราก็...” ชายหนุ่มลากเสียงยาวอย่างต้องการใช้เวลาคิดว่าจะบอกมารดาว่าอะไรดี และสุดท้ายก็เอาที่จะทำให้ท่านสบายใจ “เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน”

“แน่ใจนะว่าแค่เพื่อน” นางยื่นหน้าหรี่ตามองลูกชายอย่างจับผิด

“คะ...ครับ”

“เพื่อนก็เพื่อน” นางผละมาทิ้งตัวลงนั่งที่เบาะเหมือนเดิม จากนั้นก็เลิกเซ้าซี้ลูกชายที่นางคิดว่าเป็นพวกปากแข็ง มินรญาโสด มีหรือลูกชายของนางจะยอมเป็นแค่เพื่อน แต่ก็คงดูไปเงียบๆ ได้แต่หวังว่าจะไม่คิดทำอะไรๆ พิเรนทร์ จนทำให้มินรญาเสียใจหรอกนะ นางจินตนาคิดอย่างกังวล รู้ดีว่าลูกชายนั้นแค้นคุณนายรงรองมาก

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณทุกการติดตามนะคะ ^_^



เกศมณี
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 ก.ย. 2559, 16:21:17 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 ก.ย. 2559, 16:21:17 น.

จำนวนการเข้าชม : 1126





<< ตอนที่ 10 >>> 100%   ตอนที่ 11 >>> 100% >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account