คู่หมั้นคืนเหงาใจ
ตำนานหนุ่มหล่อเลิศล้ำแห่งค่ำคืนเหงาใจ
ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...
นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ
หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง
หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง
ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...
นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ
หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง
หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง
Tags: ไตรติมา, คู่หมั้นคืนเหงาใจ, ดราม่า, ซึ้ง, โรแมนติก,
ตอน: ตอน 14 [2]
..........คืนลอยกระทง ไทธรรพ์และคุณครูวิชุดามารับเพชรน้ำหนึ่งถึงบ้าน เพื่อไปเที่ยวงานวัด
“หนึ่งไปก่อนนะจ๊ะตากับยาย” เด็กสาวยกมือไหว้สองตายาย แล้วขึ้นรถของวิชุดาไป
โดยเจ้าของรถเป็นคนขับและไทธรรพ์นั่งเคียงคู่
ส่วนเพชรน้ำหนึ่งนั่งเบาะหลังเพียงลำพัง ได้เห็นแต่ภาพหนุ่มสาวทั้งสองหันมองตาและยิ้มให้กันอย่างหวานหวาม เป็นภาพที่เห็นแล้วให้สะท้อนใจ วูบหนึ่งรู้สึกเหงาขึ้นมาลึกลงไปในใจ จึงนั่งเหม่อไปตลอดทาง
...และแล้วรถได้แล่นมาจอดในลานวัด บรรยากาศคึกคักแน่นขนัดไปด้วยผู้คนมากันมากมายทั้งลูกเด็กเล็กแดง พวกหนุ่มสาวมากันเป็นคู่บ้างเป็นกลุ่มบ้าง แสงไฟประดับแพรวพราวสว่างไสว เต็มไปด้วยร้านค้ามากมายที่มาออกงาน
เพชรน้ำหนึ่งเดินตามหลังรั้งท้ายอย่างเหงาหงอย
ไทธรรพ์เหลียวมองดูแล้วเป็นห่วง เพราะเขาเป็นผู้ชายตามหน้าที่ของผู้นำ เขาต้องดูแลสาวที่เขาพามาเที่ยวด้วยทั้งสองคน
“ท่าทางเหงาหงอยจัง ไม่สนุกเหรอ มานี่สิหนึ่ง” ไทธรรพ์หันมาจับมือเพชรน้ำหนึ่งที่เดินตามหลัง จูงมือให้เดินเคียงข้างไปด้วยกัน
“ร้านยิงปืนอัดลม ได้ของรางวัลด้วยล่ะ ลองยิงเล่นกันดูดีกว่านะหนึ่ง คุณครูมาเล่นด้วยกันสิ” ไทธรรพ์ชักชวน
“เล่นกันไปสองคนเถอะ ฉันเป็นกองเชียร์อยู่นี่ล่ะ” วิชุดาปล่อยให้ทั้งคู่เล่นอย่างสนุกสนาน และยืนดูอยู่พักใหญ่
แล้วพากันเดินดูร้านค้า... แวะกินหวานเย็นถ้วยเล็กกันคนละถ้วย ก่อนจะเดินต่อไปเพื่อดูกระทงสวยงาม ซึ่งทำออกมาขายวางเรียงรายมีมากมายหลายขนาด และมีให้เลือกหลากหลายรูปแบบต่างกันตามวัสดุที่ใช้
“ไทธรรพ์เราสองคนลอยกระทงด้วยกัน ใช้กระทงอันใหญ่อันเดียวร่วมกันดีไหม”
“หือ? ผมเห็นเขาใช้กระทงกันคนละอันนะ แล้วอธิษฐานให้ลอยไปด้วยกัน ผมอยากเห็นอย่างนั้น”
“ฉันไม่ชอบนี่... ถ้าเกิดกระทงลอยแยกกันไป เหมือนเป็นลางไม่ดี ฉันกลัวจะเป็นแบบนั้น”
“คิดมากเกินไป มันไม่มีผลอะไรมั้งเนอะหนึ่ง” ไทธรรพ์หารือเพชรน้ำหนึ่ง เป็นเชิงต้องการการสนับสนุนทางความคิดเห็น
“อย่างที่พี่ไทธรรพ์ว่านั่นล่ะ หนึ่งว่าต่างคนต่างซื้อคนละกระทงดีกว่า มีให้เลือกตั้งหลายอันสวยงามทั้งนั้นหนึ่งยังอยากลอยกระทงคนเดียวหลายอันเลย”
..........ท่าน้ำของวัด ไทธรรพ์กับวิชุดาพร้อมด้วยเพชรน้ำหนึ่งต่างช่วยกันบังลมขณะจุดธูปเทียน แล้วปักลงในกระทงของแต่ละคน
จากนั้นจึงตั้งจิตอธิษฐานขอพร เตรียมปล่อยกระทง โดยไทธรรพ์เป็นผู้นำปล่อยกระทงลงลอยก่อน เขาอยู่ติดริมน้ำและรับกระทงของวิชุดาลงลอยเป็นลำดับต่อไป ตามหลังด้วยกระทงของเพชรน้ำหนึ่ง
แล้วจึงมองดูมันลอยไปอยู่พักหนึ่ง เห็นกระทงของวิชุดาลอยไปใกล้ริมตลิ่ง ซึ่งมีเสาเก่าผุเต็มไปด้วยตะไคร่เกาะปักอยู่ในน้ำและผักตบชวาลอยมาติด แล้วกระทงของวิชุดาลอยไปติดอยู่ด้วยจึงไม่ได้ลอยออกไป เหลือเพียงกระทงของเพชรน้ำหนึ่งและไทธรรพ์ลอยตามกันไปตามกระแสน้ำที่มีกระทงของคนอื่นลอยตามกันไป
“ดูสิ... กระทงของหนึ่งลอยคู่กับพี่ไทธรรพ์เรื่อยไปเลย” เพชรน้ำหนึ่งพูดเสียงดังออกมาด้วยท่าทางดีใจจนน่าแปลก วิชุดาหันมามอง เพชรน้ำหนึ่งจึงรู้สึกตัวว่า ไม่ควรแสดงความดีใจออกมามากนัก
“เสียดายกระทงของคุณครูลอยไปติดผักตบซะแล้ว”
“ว้า... เลยลอยไปไม่ได้เลย ช่างมันเถอะนะ ยังไงเราลอยกระทงไปแล้ว... ปล่อยมันไปเถอะ” ไทธรรพ์บอกกับวิชุดาซึ่งดูทีท่าจะเสียดายอยู่ เขาจึงเปลี่ยนเรื่องชวนคุย...
“แล้วอธิษฐานอะไรกันบ้าง ของผมอธิษฐาน... ขอให้สมหวังในความรัก”
“ฉันก็อธิษฐานขออย่างนั้นเหมือนกัน”
“แล้วหนึ่งล่ะอธิษฐานอะไร” ไทธรรพ์เอ่ยถาม
“หนึ่งขอให้... เขารักหนึ่งคนเดียว” เพชรน้ำหนึ่งตอบ ทำเสียงแผ่วเบา
“หือ? เขา? คนไหน... อะไรกันเป็นเด็กเป็นเล็ก มีแฟนกับเขาแล้ว” ไทธรรพ์ถามด้วยความสงสัย
“เปล่า... ไม่ได้มีแฟน ...แค่แอบชอบ”
“ใคร? บอกมา...” ไทธรรพ์คาดคั้น ทำหน้าทะเล้นจะเล่นให้ได้ ทำท่าจะจี๋เอวเพชรน้ำหนึ่ง
“บอกไม่ได้นะพี่ไทธรรพ์ ไม่เอา... ไม่เล่น... ฮะ ฮะ ฮะ... ” แล้วเพชรน้ำหนึ่งจึงรีบวิ่งหนี
มีไทธรรพ์วิ่งไล่ติดตามไป แต่เพราะมีคนมากมาย เลยวิ่งไล่กันไปไม่ไกลถึงต้องหยุดเล่น
สายตาของวิชุดาขมวดคิ้ว ...มองดูอยู่อย่างคลางแคลง
“กลับกันเถอะ เดี๋ยวคุณครูต้องพาหนึ่งไปส่งบ้าน กลับดึกจะไม่ดีคุณตาคุณยายคงเป็นห่วง”
“ยังไม่ดึกเลย ยังไม่ถึงสี่ทุ่มด้วยจะรีบพาหนึ่งกลับทำไม ขอกินไอติมก่อนนะพี่ไทธรรพ์”
“งั้นก็ได้เดี๋ยวพี่เลี้ยง กินเสร็จแล้วต้องรีบกลับบ้านเลยนะ”
..........หลังจากแวะส่งเพชรน้ำหนึ่งที่บ้านสวนแล้ว เพิ่งเป็นเวลาแค่สี่ทุ่มเศษเท่านั้น
เมื่อวิชุดากลับไปถึงบ้านปรากฏว่าคนที่บ้านไปเที่ยวงานลอยกระทง ยังไม่มีใครกลับมาบ้าน จึงมีเวลาอยู่กันตามลำพังสองคน
“ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนนะ ผมเป็นห่วง ถ้าผมกลับไป คุณครูต้องอยู่คนเดียวมันไม่ดี เกิดมีโจรขโมยขึ้นบ้านตอนนี้จะไม่มีใครช่วย”
“อย่างนั้นเดี๋ยวฉันเอากาแฟมาให้” วิชุดาบอกพร้อมเข้าไปในห้องครัว ยกกาแฟออกมาให้ที่ห้องรับแขก
“ขอบคุณครับ อ้าว... แล้วคุณครูจะไปไหนไม่อยู่คุยกันก่อน”
“ว่าจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าสักหน่อย ปกติห้าทุ่มฉันเข้านอนแล้ว นี่ชักเริ่มง่วงแล้วล่ะ”
...จากนั้นเธอไปอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอนสวมทับด้วยเสื้อคลุม แล้วจึงมานั่งคุยกับไทธรรพ์และดูทีวีกันในห้องรับแขก
“ป่านนี้ยังไม่มีใครกลับบ้านอีก ถ้าคุณครูง่วงเข้าไปนอนก่อนก็ได้ ผมจะนั่งเล่นอยู่ในห้องรับแขกรอจนกว่าคนอื่นจะกลับบ้านแล้วผมถึงจะกลับ”
“เอาอย่างนั้นเหรอ งั้นฉันขอบคุณมากนะคะที่อยู่เป็นเพื่อน ฉันจะขึ้นไปนอนละ”
“งั้นให้ผมไปส่งที่ห้องนอนนะครับ”
“เอ... จะดีเหรอ”
“หรือว่าห้องนอนเลอะเทอะรกรุงรังมาก จนไม่อยากให้ใครเห็น”
“ไม่ใช่นะ ถ้าอยากเห็นห้องนอนฉัน ...พาไปดูก็ได้”
..........ห้องนอนของวิชุดาสะอาดเป็นระเบียบ เตียงและผ้าปูที่นอนสีขาว
“นี่ไงห้องนอนฉัน เรียบร้อยดีไม่ได้เป็นอย่างที่ไทธรรพ์ว่าสักหน่อย เห็นอย่างนี้แล้วรีบกลับออกไปได้ ฉันจะนอนละ” เธอว่า
แต่เมื่อมาถึงห้องนอนแล้วมีหรือชายหนุ่มอย่างเขาจะยอมกลับออกไปง่ายดาย
“ขอกอดหน่อย” ไทธรรพ์กอดเอวแฟนสาวอย่างปากว่ามือถืงไม่เกรงใจ
“ไทธรรพ์นี่ฉวยโอกาส” เธอต่อว่าไม่จริงจัง แถมยังยิ้มเขินอาย
“ไม่ชอบเหรอ ขอกอดนานเลยให้ชื่นใจหน่อยน่า” ไทธรรพ์กอดแน่น
“แค่กอดอย่างเดียวนะ ห้ามทำอย่างอื่น”
“แหม... ขอของแถมเล็กน้อยพอชื่นใจ แค่หอมแก้มแค่นั้นเอง”
“อย่า...” ปากสาวเจ้าร้องห้าม แต่ในใจอ่อนระทวย เพราะอยากให้เขากอดอยู่แล้ว
มันจะไปรอดหรือเมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มผู้กำลังรุ่มร้อนรักใคร่สิเน่หา ไทธรรพ์กอดไม่ปล่อย หอมนิดหอมหน่อยไปเรื่อย...
..........ค่ายมวยไทย เย็นนี้ไทธรรพ์อารมณ์ดีจนออกนอกหน้า
ส่วนเพชรน้ำหนึ่งเหมือนทุกวันคือมาถึงค่ายมวยด้วยสภาพเหงื่อตก พอได้รับการต้อนรับให้น้ำดื่มเรียบร้อยแล้ว จึงอดแปลกใจไม่ได้จนต้องเอ่ยถาม
“เป็นไรไปพี่ไทธรรพ์ ยิ้มหน้าบานไม่หุบตั้งนานแล้ว ไปอารมณ์ดีอะไรมาเหรอ”
“ลุกขึ้นมาสิ” ว่าแล้วไทธรรพ์จึงดึงมือเพชรน้ำหนึ่งลุกขึ้นมา แล้วจับมือทั้งสองข้างเหวี่ยงไปด้วยกัน ทำเสียงฮัมเพลงเป็นจังหวะเต้นรำ “พี่กับคุณครูแฮปปี้เอ็นดิ้งกันแล้วนะ”
“ยังไง?” เธอทำหน้าเหรอหรา ถามอย่างคนไม่รู้เรื่อง
“พี่ทำอย่างที่หนึ่งเคยแนะนำ เมื่อตอนก่อนโน้นไง ได้ผลดีเทียวล่ะ”
“หนึ่งเคยแนะนำอะไรไป จำไม่ได้” เธอยังคงงุนงงอยู่ เขาจึงป้องปากเข้ามากระซิบข้างหู “หา! นี่พี่ไทธรรพ์ได้กับคุณครูแล้ว?”
“เบาซี่อย่าเอ็ดไป” เขาทำท่าจุ๊ปากส่งสัญญาณห้ามปรามเด็กสาว
“อย่างนี้พี่ไทธรรพ์เริ่มได้มีประสบการณ์รักครั้งแรกแล้วล่ะสิ”
“อืม... พี่เป็นคนแรกของคุณครู” บอกเพียงแค่นั้น นอกเหนือจากนั้นไม่กล้าบอก
‘...แต่คุณครูไม่ใช่คนแรกของพี่’
“แล้วเป็นไงทำอะไรกันมั่ง อยากรู้จังเล่าให้หนึ่งฟังบ้างสิ หนึ่งยังไม่เคยมีประสบการณ์เลย”
“อย่ารู้เลยเป็นเด็กเป็นเล็ก” เขาว่า อมยิ้มกับอาการตื่นเต้นอยากรู้อยากเห็นตามประสาเด็กสาวไร้เดียงสา
...นับวันความสนิทสนมระหว่างไทธรรพ์และเพชรน้ำหนึ่งยิ่งเพิ่มมากขึ้น สาเหตุมาจากความอยากรู้อยากเห็นของเด็กสาวเอง จนผิดสังเกตในสายตาของวิชุดา
“แอบซุบซิบอะไรกัน หมู่นี้เห็นบ่อย” วิชุดาขมวดคิ้วถาม
“ไม่มีอะไร เรื่องทะลึ่งลามกทั้งนั้น คุณครูอย่าสนใจเลย” ไทธรรพ์ตอบพร้อมยิ้มเขิน “นี่หลังฝึกซ้อมเสร็จแล้ว รีบกลับบ้านได้หรือเปล่า อยากอยู่กันตามลำพังนะ” ประโยคหลังไทธรรพ์ป้องปากกระซิบบอกวิชุดา
ซึ่งเพชรน้ำหนึ่งทำตาโตจ้องมองดูอยู่
“แอบกระซิบความลับอะไรกัน บอกหนึ่งบ้างสิ”
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเด็ก” ไทธรรพ์บอก
“มีความลับอีกละ”
ไตรติมา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ม.ค. 2560, 17:33:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 ม.ค. 2560, 17:33:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 1036
| << ตอน 14 [1] | ตอน 15 [1] >> |
ไตรติมา 6 ม.ค. 2560, 17:37:51 น.
ช่วยอุดหนุนโหลดอีบุ๊กกันนะคะ >>
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=50709
.
โหลดฟรีอีบุ๊ก >> https://www.mebmarket.com/ebook-51222-คู่หมั้นคืนเหงาใจ-ฉบับพิเศษ
ติดตามอัพเดท-กดไลค์เพจ >> https://www.facebook.com/oranamarinlove
หมายเหตุ - ฉบับพิเศษ ไม่ใช่เนื้อเรื่องสรุปย่อนะคะ เป็นเพียงตอนหนึ่งในเนื้อเรื่องเท่านั้น ยังมีเนื้อเรื่องยาวทั้งหมด 54 ตอนจบค่ะ
ช่วยอุดหนุนโหลดอีบุ๊กกันนะคะ >>
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=50709
.
โหลดฟรีอีบุ๊ก >> https://www.mebmarket.com/ebook-51222-คู่หมั้นคืนเหงาใจ-ฉบับพิเศษ
ติดตามอัพเดท-กดไลค์เพจ >> https://www.facebook.com/oranamarinlove
หมายเหตุ - ฉบับพิเศษ ไม่ใช่เนื้อเรื่องสรุปย่อนะคะ เป็นเพียงตอนหนึ่งในเนื้อเรื่องเท่านั้น ยังมีเนื้อเรื่องยาวทั้งหมด 54 ตอนจบค่ะ