ขอความรักที... (สนพ.ปองรัก ตีพิมพ์)
ร้อยรักสาวผู้ที่ไม่มีดวงในเรื่องความรักเอาซะเลย คิดว่าเจอคนที่ใช่ แต่สุดท้ายเขาก็หนีหายไปในวันแต่งงาน จากที่จะได้แต่งกับแฟนเธอก็ต้องได้มาแต่งกับน้องชายแฟนแทนเสียอย่างนั้น
Tags: ขอความรักที, ไหมขวัญ, แต่งงาน, จำเป็น, สามี, นิยายรัก, น่ารัก
ตอน: ตอนที่ 3 (70%)
“อ้อ ได้สิ ฉันว่างอยู่พอดี เอาละรัก เลือกได้หรือยังว่าจะกินอะไร”
“แม่สั่งเถอะค่ะ รักกินอะไรก็ได้” หญิงสาวบอกปัดอย่างรู้สึกอิ่มตื้อ ไม่รู้ว่าอิ่มความหล่อหรืออิ่มทิพย์มาจากไหน จู่ๆ ก็รู้สึกอิ่มตื้อขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“งั้นน้ารบกวนภูสั่งเผื่อน้าและน้องด้วยเลยละกัน ยายรักชอบพวกเมนูปลาน่ะ”
“ได้ครับ งั้นเอาเป็นปลากะพงนึ่งมะนาวดีไหมครับ”
ท้ายประโยคชายหนุ่มหันมาถามคนชอบกินปลาด้วยรอยยิ้ม ทำเอาหัวใจของร้อยรักเต้นระรัวขึ้นมาอีกครั้ง
“ค่ะ”
คีรียิ้มรับก่อนจะเรียกเด็กเสิร์ฟมารับออร์เดอร์ นอกเหนือจากเมนูของร้อยรักแล้วเขาก็สั่งเพิ่มอีกสามอย่าง ระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ กรองแก้วที่อยากจะโชว์โปรไฟล์ของคีรีต่อหน้าผู้เป็นลูกก็ชักชวนชายหนุ่มพูดคุยด้วยท่าทีอยากรู้อยากเห็น ทั้งที่ความจริงข้อมูลเหล่านั้นล้วนทราบมาจากฉายรวีแล้ว
“ตอนนี้น้าได้ข่าวว่าภูเปิดบริษัทเองเหรอจ๊ะ”
“ครับ แต่ไม่ใช่บริษัทใหญ่โตอะไรหรอกนะครับ เป็นแค่บริษัทเล็กๆ รับออกแบบเว็บไซต์ที่ผมกับเพื่อนร่วมหุ้นกันเปิดขึ้นมาน่ะครับ” ชายหนุ่มตอบอย่างถ่อมตัว
“แหม ก้าวหน้านะจ๊ะ แป๊บเดียวได้เป็นเจ้าของบริษัทแล้ว หน้าตาก็ดี การงานก็ดี แบบนี้สงสัยหัวกะไดบ้านไม่แห้งแน่เลย”
กรองแก้วแสร้งเปรยถามแล้วนั่งอมยิ้มรอฟังคำตอบ ไม่ต่างจากร้อยรักที่แม้จะทำเป็นนั่งเงียบไม่แสดงท่าทีสนใจอะไร หากแต่แอบเก็บทุกรายละเอียด
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสิครับ ทุกวันนี้ผมยังนั่งหน้าเหี่ยวอยู่กับงานเลยครับ” คีรีตอบเสียงกลั้วหัวเราะ ยกมือลูบท้ายทอยอย่างเขินๆ
“ต๊าย! อย่าบอกนะว่า หน้าตาหล่อ การงานดีอย่างนี้ยังโสดอยู่” กรองแก้วแสร้งทำเสียงตกอกตกใจ ใช้ศอกกระทุ้งสีข้างลูกสาวเบาๆ
“ถ้าบอกว่าโสดคุณน้าจะเชื่อไหมล่ะครับ”
“ไงล่ะ ฉันบอกแล้วเธอก็ไม่เชื่อ ทีนี้มาได้ยินเจ้าตัวพูดเองอย่างนี้จะเชื่อหรือยัง” ฉายรวีรีบเอ่ยเสริมลูกชายพลางย่นจมูกใส่เพื่อนรักทำราวกับว่าอีกฝ่ายไม่เชื่อคำพูดของตนที่บอกว่าลูกชายตัวเองยังโสด แต่ความจริงแล้วมันคือการเตี๊ยมกันระหว่างสองเพื่อนรักเพื่อให้ร้อยรักได้รับทราบเรื่องราวจากปากของคีรีเอง
“แหม เชื่อแล้วละจ้ะ ฉันก็อยากฟังจากปากของเจ้าตัวเองนี่นา ใช่ไหมยายรัก”
“อะไรคะ รักไม่เกี่ยวสักหน่อย” ร้อยรักละล่ำละลักปฏิเสธหน้าตาตื่น ไม่คิดว่าคนเป็นแม่จะดึงเธอเข้าไปร่วมวงแบบนี้
โธ่...แม่นะแม่ ไม่ไว้หน้าลูกสาวตัวเองบ้างเลย พูดแบบนี้เดี๋ยวเขาก็เข้าใจว่าเธอสนใจอยากรู้เรื่องของเขา
หญิงสาวแอบบ่นในใจแล้วปรายตามองคีรี ทว่าก็ต้องหลบวูบเมื่อเห็นอีกฝ่ายมองมาเช่นกัน
และก่อนที่ร้อยรักจะโดนล้อให้เขินมากไปกว่านี้ พนักงานก็นำอาหารมาเสิร์ฟ ทุกคนจึงหันไปสนใจอาหารที่ถูกทยอยนำมาวางบนโต๊ะ
“อาหารมาแล้ว กินไปคุยไปกันดีกว่า โห น่ากินทั้งนั้นเลย”
“ร้านนี้อร่อยครับ” คีรีนำเสนอ
“พาสาวๆ มาบ่อยหรือจ๊ะ” กรองแก้วล้อยิ้มๆ
“มีก็ดีสิครับ ผมมากินกับเพื่อนบ่อยจนเริ่มเอียนแล้วนะครับเนี่ย” คีรีตอบเสียงกลั้วหัวเราะ และทำท่าทีเขินอายเล็กน้อยเช่นเคย
“งั้นวันหลังภูก็ชวนหนูรักมากินเป็นเพื่อนสิ” ได้ทีคนเป็นแม่ก็รีบปูทาง
“ถามน้องเขาก่อนดีกว่าไหมครับว่าอยากมากินกับผมหรือเปล่า”
“อยากไปสิ” กรองแก้วรีบตอบรับแทนก่อนจะเริ่มร่ายยาว “ยายรักน่ะโสดสนิทเพราะก่อนหน้านี้มัวแต่หางานทำ นี่ก็เพิ่งได้งาน ทำได้แค่อาทิตย์เดียวเอง ตอนนี้เลยตั้งใจทำแต่งานจนไม่คิดจะสนใจใครเลย”
“ดีจัง คนโสดกับคนโสดมาเจอกัน”
ฉายรวีพูดพลางพยักพเยิดกับเพื่อนรัก ก่อนที่ทั้งคู่จะปิดปากหัวเราะอย่างชอบใจเมื่อเห็นอาการขวยเขินของหนุ่มสาว จากนั้นก็ลงมือรับประทานอาหารเที่ยงที่แสนจะเอร็ดอร่อยและวิเศษกว่ามื้อไหนๆ จนกระทั่งอิ่ม
“แม่กับน้าแก้วอิ่มแล้วเลยว่าจะไปทำธุระกันก่อน ยังไงแม่ฝากภูดูแลน้องด้วยนะ” ฉายรวีบอกลูกชายพลางหยิบกระเป๋า
“ผมก็อิ่มแล้วเหมือนกัน รอไปพร้อมกันเลยก็ได้ครับ เดี๋ยวผมพาไป” คีรีอาสาแต่ก็โดนคนเป็นแม่ขัด
“โอ๊ย! ไม่ต้องหรอก แม่ไปแท็กซี่สะดวกกว่า อีกอย่างคนหนุ่มคนสาวไปกับคนแก่จะสนุกอะไร สู้อยู่คุยกันต่อก็ไม่ได้ แม่ไปนะ อ้อ ตอนเย็นไปรับแม่ที่บ้านหนูรักนะ ไปยายแก้ว”
พูดจบก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้และพยักหน้าเรียกเพื่อนสนิทของตนที่ตอนนี้ก็เตรียมพร้อมแล้วเช่นกัน ด้วยกลัวว่าคีรีหรือไม่ก็ร้อยรักจะตื๊อขอตามไปด้วย
“น้าฝากดูแลน้องด้วยนะ แม่ไปก่อนนะรัก”
พูดเพียงเท่านั้นกรองแก้วก็ลุกขึ้นเดินตามเพื่อนสนิทไปทันที
“อ้าว ไปซะแล้ว” ร้อยรักที่ยังไม่ทันได้ออกความเห็นอะไรครางแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหันมายิ้มอายๆ เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะสดใสของคนที่โดนทิ้งเหมือนกัน
“คุณรักโอเคไหมครับ ถ้าอึดอัดหรืออยากกลับบ้านก็บอกได้นะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง”
“มะ...ไม่อึดอัดเลยค่ะ ฉันกลัวคุณอึดอัดมากกว่า เพราะโดนคุณน้ากับแม่ของฉันยัดเยียดให้ดูแลฉันโดยที่ไม่ได้ถามความสมัครใจกันเลย” ร้อยรักอ้อมแอ้มบอกอย่างเกรงใจ ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าผู้สูงวัยทั้งสองต้องเตี๊ยมกันมาก่อน
“ดูแลสาวสวยน่ารักขนาดนี้ผมเต็มใจครับ”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ” ร้อยรักที่อายม้วนรีบปฏิเสธเสียงแผ่ว ก่อนจะเลิกคิ้วกับประโยคต่อมาของอีกฝ่าย
“เกินกว่าที่คิดเอาไว้เสียอีก คือแม่ของผมเล่าเรื่องคุณรักให้ผมฟังอยู่บ่อยๆ จนผมพานคิดไปว่าคุณรักน่าจะมีบุคลิกประมาณสาวเรียบร้อย ชอบใส่กระโปรงยาวถึงตาตุ่ม ใส่เสื้อแขนยาวติดกระดุมถึงคอ แต่พอเห็นตัวจริงแล้วรู้เลยว่าผมมันพวกขาดจินตนาการจริงๆ ยังไงก็ต้องขอโทษคุณรักด้วยนะครับ”
ชายหนุ่มพูดพลางหัวเราะเขิน และนั่นทำให้ร้อยรักพลอยขำตามไปด้วย เพราะเขาคิดเหมือนกับเธอเปี๊ยบ
“ถ้าคุณเป็นพวกขาดจินตนาการ ฉันก็คงไม่ต่างกัน เพราะฉันเองก็มโนว่าคุณคงเป็นผู้ชายผอมกะหร่อง ใส่แว่นหนาเตอะ แต่งตัวเนี้ยบ หวีผมเรียบแปล้แน่เลย”
“แต่คุณก็เดาถูกนะ ผมใส่แว่น” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ใช้นิ้วกลางขยับแว่นให้เข้าที่เล็กน้อย
“แต่คุณดูหล่อกว่าที่ฉันจินตนาการไว้นี่คะ” ร้อยรักรีบปิดปากตัวเองอย่างเขินๆ เมื่อรู้ตัวว่าเผลอพูดอย่างที่คิดออกไปเสียแล้ว
“ขอบคุณมากครับ” คีรีตอบรับยิ้มๆ “ผมว่าเราไปหาที่เดินย่อยอาหารกันดีไหมครับ”
“ก็ดีนะคะ” ร้อยรักตอบรับอย่างไม่ลังเล ยอมรับเลยว่าค่อนข้างจะถูกชะตากับผู้ชายคนนี้เอามากๆ ทั้งหน้าตากิริยาการพูดจาดูเหมือนจะลงตัวไปเสียหมด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่อยากฟันธงอะไร คงต้องขอดูไปยาวๆ ว่าตาของแม่จะถึงอย่างที่ได้คุยเอาไว้หรือไม่
“ไปที่ไหนดี คุณชอบไปที่ไหนครับ” คีรีถามความคิดเห็นของอีกฝ่ายขณะเดินไปที่รถ
“ฉันชอบความร่มรื่น คนไม่พลุกพล่านมาก อย่าง...”
“สวนสาธารณะ”
ชายหนุ่มชิงตอบ ซึ่งก็เรียกเสียงหัวเราะจากร้อยรักได้เป็นอย่างดี
“ค่ะ”
“ผมเองก็ชอบ เวลาไม่สบายใจหรือคิดอะไรไม่ออก สถานที่แบบนั้นมันช่วยได้เยอะเลย”
“เห็นด้วยค่ะ” ร้อยรักที่ชื่นชอบธรรมชาติแต่ไม่ค่อยได้ออกไปสัมผัสกับธรรมชาติสักเท่าไรยิ้มกว้าง เมื่อได้เจอคนที่ชอบอะไรเหมือนๆ กัน
“งั้นเราไปกันเลย เชิญครับ”
“ขอบคุณค่ะ” ร้อยรักผงกศีรษะและยิ้มรับเล็กน้อย ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถที่มีคีรีเปิดประตูรอด้วยหัวใจพองโต สุดแสนจะประทับใจกับการปฏิบัติตัวของผู้ชายคนนี้
คีรีเลือกที่จะขับรถไปที่สวนสาธารณะชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านอาหารมากนัก
และพอไปถึงเขาก็ยิ้มอย่างพอใจเมื่อคนที่เขาพามาเที่ยวออกอาการตื่นเต้นดีใจราวกับเด็กได้เจอสนามเด็กเล่นขนาดใหญ่ เธอวิ่งเข้าไปยืนใต้ร่มไม้ใหญ่แล้วกางแขนเงยหน้าสูดอากาศเข้าเต็มปอด
“อา...อากาศสดชื่นจัง”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 265 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 20 กุมภาพันธ์ 2560 ในราคา 225 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 6 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- inbox แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
“แม่สั่งเถอะค่ะ รักกินอะไรก็ได้” หญิงสาวบอกปัดอย่างรู้สึกอิ่มตื้อ ไม่รู้ว่าอิ่มความหล่อหรืออิ่มทิพย์มาจากไหน จู่ๆ ก็รู้สึกอิ่มตื้อขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“งั้นน้ารบกวนภูสั่งเผื่อน้าและน้องด้วยเลยละกัน ยายรักชอบพวกเมนูปลาน่ะ”
“ได้ครับ งั้นเอาเป็นปลากะพงนึ่งมะนาวดีไหมครับ”
ท้ายประโยคชายหนุ่มหันมาถามคนชอบกินปลาด้วยรอยยิ้ม ทำเอาหัวใจของร้อยรักเต้นระรัวขึ้นมาอีกครั้ง
“ค่ะ”
คีรียิ้มรับก่อนจะเรียกเด็กเสิร์ฟมารับออร์เดอร์ นอกเหนือจากเมนูของร้อยรักแล้วเขาก็สั่งเพิ่มอีกสามอย่าง ระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ กรองแก้วที่อยากจะโชว์โปรไฟล์ของคีรีต่อหน้าผู้เป็นลูกก็ชักชวนชายหนุ่มพูดคุยด้วยท่าทีอยากรู้อยากเห็น ทั้งที่ความจริงข้อมูลเหล่านั้นล้วนทราบมาจากฉายรวีแล้ว
“ตอนนี้น้าได้ข่าวว่าภูเปิดบริษัทเองเหรอจ๊ะ”
“ครับ แต่ไม่ใช่บริษัทใหญ่โตอะไรหรอกนะครับ เป็นแค่บริษัทเล็กๆ รับออกแบบเว็บไซต์ที่ผมกับเพื่อนร่วมหุ้นกันเปิดขึ้นมาน่ะครับ” ชายหนุ่มตอบอย่างถ่อมตัว
“แหม ก้าวหน้านะจ๊ะ แป๊บเดียวได้เป็นเจ้าของบริษัทแล้ว หน้าตาก็ดี การงานก็ดี แบบนี้สงสัยหัวกะไดบ้านไม่แห้งแน่เลย”
กรองแก้วแสร้งเปรยถามแล้วนั่งอมยิ้มรอฟังคำตอบ ไม่ต่างจากร้อยรักที่แม้จะทำเป็นนั่งเงียบไม่แสดงท่าทีสนใจอะไร หากแต่แอบเก็บทุกรายละเอียด
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสิครับ ทุกวันนี้ผมยังนั่งหน้าเหี่ยวอยู่กับงานเลยครับ” คีรีตอบเสียงกลั้วหัวเราะ ยกมือลูบท้ายทอยอย่างเขินๆ
“ต๊าย! อย่าบอกนะว่า หน้าตาหล่อ การงานดีอย่างนี้ยังโสดอยู่” กรองแก้วแสร้งทำเสียงตกอกตกใจ ใช้ศอกกระทุ้งสีข้างลูกสาวเบาๆ
“ถ้าบอกว่าโสดคุณน้าจะเชื่อไหมล่ะครับ”
“ไงล่ะ ฉันบอกแล้วเธอก็ไม่เชื่อ ทีนี้มาได้ยินเจ้าตัวพูดเองอย่างนี้จะเชื่อหรือยัง” ฉายรวีรีบเอ่ยเสริมลูกชายพลางย่นจมูกใส่เพื่อนรักทำราวกับว่าอีกฝ่ายไม่เชื่อคำพูดของตนที่บอกว่าลูกชายตัวเองยังโสด แต่ความจริงแล้วมันคือการเตี๊ยมกันระหว่างสองเพื่อนรักเพื่อให้ร้อยรักได้รับทราบเรื่องราวจากปากของคีรีเอง
“แหม เชื่อแล้วละจ้ะ ฉันก็อยากฟังจากปากของเจ้าตัวเองนี่นา ใช่ไหมยายรัก”
“อะไรคะ รักไม่เกี่ยวสักหน่อย” ร้อยรักละล่ำละลักปฏิเสธหน้าตาตื่น ไม่คิดว่าคนเป็นแม่จะดึงเธอเข้าไปร่วมวงแบบนี้
โธ่...แม่นะแม่ ไม่ไว้หน้าลูกสาวตัวเองบ้างเลย พูดแบบนี้เดี๋ยวเขาก็เข้าใจว่าเธอสนใจอยากรู้เรื่องของเขา
หญิงสาวแอบบ่นในใจแล้วปรายตามองคีรี ทว่าก็ต้องหลบวูบเมื่อเห็นอีกฝ่ายมองมาเช่นกัน
และก่อนที่ร้อยรักจะโดนล้อให้เขินมากไปกว่านี้ พนักงานก็นำอาหารมาเสิร์ฟ ทุกคนจึงหันไปสนใจอาหารที่ถูกทยอยนำมาวางบนโต๊ะ
“อาหารมาแล้ว กินไปคุยไปกันดีกว่า โห น่ากินทั้งนั้นเลย”
“ร้านนี้อร่อยครับ” คีรีนำเสนอ
“พาสาวๆ มาบ่อยหรือจ๊ะ” กรองแก้วล้อยิ้มๆ
“มีก็ดีสิครับ ผมมากินกับเพื่อนบ่อยจนเริ่มเอียนแล้วนะครับเนี่ย” คีรีตอบเสียงกลั้วหัวเราะ และทำท่าทีเขินอายเล็กน้อยเช่นเคย
“งั้นวันหลังภูก็ชวนหนูรักมากินเป็นเพื่อนสิ” ได้ทีคนเป็นแม่ก็รีบปูทาง
“ถามน้องเขาก่อนดีกว่าไหมครับว่าอยากมากินกับผมหรือเปล่า”
“อยากไปสิ” กรองแก้วรีบตอบรับแทนก่อนจะเริ่มร่ายยาว “ยายรักน่ะโสดสนิทเพราะก่อนหน้านี้มัวแต่หางานทำ นี่ก็เพิ่งได้งาน ทำได้แค่อาทิตย์เดียวเอง ตอนนี้เลยตั้งใจทำแต่งานจนไม่คิดจะสนใจใครเลย”
“ดีจัง คนโสดกับคนโสดมาเจอกัน”
ฉายรวีพูดพลางพยักพเยิดกับเพื่อนรัก ก่อนที่ทั้งคู่จะปิดปากหัวเราะอย่างชอบใจเมื่อเห็นอาการขวยเขินของหนุ่มสาว จากนั้นก็ลงมือรับประทานอาหารเที่ยงที่แสนจะเอร็ดอร่อยและวิเศษกว่ามื้อไหนๆ จนกระทั่งอิ่ม
“แม่กับน้าแก้วอิ่มแล้วเลยว่าจะไปทำธุระกันก่อน ยังไงแม่ฝากภูดูแลน้องด้วยนะ” ฉายรวีบอกลูกชายพลางหยิบกระเป๋า
“ผมก็อิ่มแล้วเหมือนกัน รอไปพร้อมกันเลยก็ได้ครับ เดี๋ยวผมพาไป” คีรีอาสาแต่ก็โดนคนเป็นแม่ขัด
“โอ๊ย! ไม่ต้องหรอก แม่ไปแท็กซี่สะดวกกว่า อีกอย่างคนหนุ่มคนสาวไปกับคนแก่จะสนุกอะไร สู้อยู่คุยกันต่อก็ไม่ได้ แม่ไปนะ อ้อ ตอนเย็นไปรับแม่ที่บ้านหนูรักนะ ไปยายแก้ว”
พูดจบก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้และพยักหน้าเรียกเพื่อนสนิทของตนที่ตอนนี้ก็เตรียมพร้อมแล้วเช่นกัน ด้วยกลัวว่าคีรีหรือไม่ก็ร้อยรักจะตื๊อขอตามไปด้วย
“น้าฝากดูแลน้องด้วยนะ แม่ไปก่อนนะรัก”
พูดเพียงเท่านั้นกรองแก้วก็ลุกขึ้นเดินตามเพื่อนสนิทไปทันที
“อ้าว ไปซะแล้ว” ร้อยรักที่ยังไม่ทันได้ออกความเห็นอะไรครางแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหันมายิ้มอายๆ เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะสดใสของคนที่โดนทิ้งเหมือนกัน
“คุณรักโอเคไหมครับ ถ้าอึดอัดหรืออยากกลับบ้านก็บอกได้นะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง”
“มะ...ไม่อึดอัดเลยค่ะ ฉันกลัวคุณอึดอัดมากกว่า เพราะโดนคุณน้ากับแม่ของฉันยัดเยียดให้ดูแลฉันโดยที่ไม่ได้ถามความสมัครใจกันเลย” ร้อยรักอ้อมแอ้มบอกอย่างเกรงใจ ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าผู้สูงวัยทั้งสองต้องเตี๊ยมกันมาก่อน
“ดูแลสาวสวยน่ารักขนาดนี้ผมเต็มใจครับ”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ” ร้อยรักที่อายม้วนรีบปฏิเสธเสียงแผ่ว ก่อนจะเลิกคิ้วกับประโยคต่อมาของอีกฝ่าย
“เกินกว่าที่คิดเอาไว้เสียอีก คือแม่ของผมเล่าเรื่องคุณรักให้ผมฟังอยู่บ่อยๆ จนผมพานคิดไปว่าคุณรักน่าจะมีบุคลิกประมาณสาวเรียบร้อย ชอบใส่กระโปรงยาวถึงตาตุ่ม ใส่เสื้อแขนยาวติดกระดุมถึงคอ แต่พอเห็นตัวจริงแล้วรู้เลยว่าผมมันพวกขาดจินตนาการจริงๆ ยังไงก็ต้องขอโทษคุณรักด้วยนะครับ”
ชายหนุ่มพูดพลางหัวเราะเขิน และนั่นทำให้ร้อยรักพลอยขำตามไปด้วย เพราะเขาคิดเหมือนกับเธอเปี๊ยบ
“ถ้าคุณเป็นพวกขาดจินตนาการ ฉันก็คงไม่ต่างกัน เพราะฉันเองก็มโนว่าคุณคงเป็นผู้ชายผอมกะหร่อง ใส่แว่นหนาเตอะ แต่งตัวเนี้ยบ หวีผมเรียบแปล้แน่เลย”
“แต่คุณก็เดาถูกนะ ผมใส่แว่น” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ใช้นิ้วกลางขยับแว่นให้เข้าที่เล็กน้อย
“แต่คุณดูหล่อกว่าที่ฉันจินตนาการไว้นี่คะ” ร้อยรักรีบปิดปากตัวเองอย่างเขินๆ เมื่อรู้ตัวว่าเผลอพูดอย่างที่คิดออกไปเสียแล้ว
“ขอบคุณมากครับ” คีรีตอบรับยิ้มๆ “ผมว่าเราไปหาที่เดินย่อยอาหารกันดีไหมครับ”
“ก็ดีนะคะ” ร้อยรักตอบรับอย่างไม่ลังเล ยอมรับเลยว่าค่อนข้างจะถูกชะตากับผู้ชายคนนี้เอามากๆ ทั้งหน้าตากิริยาการพูดจาดูเหมือนจะลงตัวไปเสียหมด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่อยากฟันธงอะไร คงต้องขอดูไปยาวๆ ว่าตาของแม่จะถึงอย่างที่ได้คุยเอาไว้หรือไม่
“ไปที่ไหนดี คุณชอบไปที่ไหนครับ” คีรีถามความคิดเห็นของอีกฝ่ายขณะเดินไปที่รถ
“ฉันชอบความร่มรื่น คนไม่พลุกพล่านมาก อย่าง...”
“สวนสาธารณะ”
ชายหนุ่มชิงตอบ ซึ่งก็เรียกเสียงหัวเราะจากร้อยรักได้เป็นอย่างดี
“ค่ะ”
“ผมเองก็ชอบ เวลาไม่สบายใจหรือคิดอะไรไม่ออก สถานที่แบบนั้นมันช่วยได้เยอะเลย”
“เห็นด้วยค่ะ” ร้อยรักที่ชื่นชอบธรรมชาติแต่ไม่ค่อยได้ออกไปสัมผัสกับธรรมชาติสักเท่าไรยิ้มกว้าง เมื่อได้เจอคนที่ชอบอะไรเหมือนๆ กัน
“งั้นเราไปกันเลย เชิญครับ”
“ขอบคุณค่ะ” ร้อยรักผงกศีรษะและยิ้มรับเล็กน้อย ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถที่มีคีรีเปิดประตูรอด้วยหัวใจพองโต สุดแสนจะประทับใจกับการปฏิบัติตัวของผู้ชายคนนี้
คีรีเลือกที่จะขับรถไปที่สวนสาธารณะชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านอาหารมากนัก
และพอไปถึงเขาก็ยิ้มอย่างพอใจเมื่อคนที่เขาพามาเที่ยวออกอาการตื่นเต้นดีใจราวกับเด็กได้เจอสนามเด็กเล่นขนาดใหญ่ เธอวิ่งเข้าไปยืนใต้ร่มไม้ใหญ่แล้วกางแขนเงยหน้าสูดอากาศเข้าเต็มปอด
“อา...อากาศสดชื่นจัง”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 265 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 20 กุมภาพันธ์ 2560 ในราคา 225 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 6 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- inbox แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
เกศมณี
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 ม.ค. 2560, 08:53:47 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ม.ค. 2560, 08:53:47 น.
จำนวนการเข้าชม : 957
<< ตอนที่ 3 (30%) | ตอนที่ 3 (100%) >> |
Kim 29 ม.ค. 2560, 16:23:24 น.
เดี๋ยวร้อยรักก็ต้องอกหักอีกแล้วใช่ไหมคะ ยัยรักเอ๊ยมีอกไว้หักจริงๆ ไรเตอร์ใจร้ายง่ะ
เดี๋ยวร้อยรักก็ต้องอกหักอีกแล้วใช่ไหมคะ ยัยรักเอ๊ยมีอกไว้หักจริงๆ ไรเตอร์ใจร้ายง่ะ
เกศมณี 30 ม.ค. 2560, 10:28:33 น.
@Kim นางเอกของเราเกิดมาเพื่อนอกหักค่ะ ฮ่าๆๆๆ
@Kim นางเอกของเราเกิดมาเพื่อนอกหักค่ะ ฮ่าๆๆๆ