สายรัก(ษ์)
'เพราะ 'รัก' จึงปกปักษ์ พิทักษ์ (ใจ) เธอ'
คุณคิดว่าคนสายไหนน่ากลัวที่สุด
แต่ก่อนคุณจะตอบ ฉันจะบอกให้
ว่าไม่ว่าจะสายปาร์ตี้ สายธรรมะ สายเงียบ สายซึน
สายไหนๆ ก็ไม่น่ากลัวเท่า สาย (ขึ้น) คาน!
คุณคิดว่าคนสายไหนน่ากลัวที่สุด
แต่ก่อนคุณจะตอบ ฉันจะบอกให้
ว่าไม่ว่าจะสายปาร์ตี้ สายธรรมะ สายเงียบ สายซึน
สายไหนๆ ก็ไม่น่ากลัวเท่า สาย (ขึ้น) คาน!
Tags: แอบรัก,เพื่อนสนิท,หนีใจ
ตอน: บทที่ ๓ 4/5
นวพรรษรีบหยิบโทรศัพท์มือถือที่ยังเปิดหน้าแอพลิเคชั่นค้างไว้ให้กฤษฎ์ได้ดู
“คุณอาร์ตค่ะ ชื่อจริง ตุลา จบปริญาเอกด้วยเกียรตินิยมจากฮาร์วาร์ดเชียวนะคะ อายุสามสิบสามและที่สำคัญยังโสดสนิทด้วยค่ะ”
กฤษฎ์ยิ้มพยักหน้ารับ นวพรรษจึงพูดต่อ
“เขานัดเจอพรรษ” ชายหนุ่มเริ่มขมวดคิ้วหันไปมองชุดาทันควัน หญิงสาวพยักหน้ายกมือสองข้างขึ้นเสมอกันบริเวณอกและยักไหล่ หล่อนขยับปากพออ่านได้เป็นคำว่า
‘มันบ้า!’
กฤษฎ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“สรุปคือพรรษแทบไม่รู้จักเขา”
นวพรรษพยักหน้ารับ
“พรรษคิดให้ดีๆ ก่อนนะ คนสมัยนี้อันตรายพรรษทำไมรีบตัดสินใจไวนักละคะ” นวพรรษเลิกคิ้วขึ้นสูง
“ไม่ไวหรอกค่ะ เรื่องหัวใจไม่ควรเอาเวลามาวัดนะ” เสียงที่เอ่ยเหมือนกึ่งๆ จะตำหนิกฤษฎ์ด้วยซ้ำ “พี่ข้าวกล้า ดูปากพรรษชัดๆ นะคะ” หญิงสาวยิ้มหวานสุดชีวิต “รักน่ะไม่ต้องการเวลา ส่วนเรื่องอันตรายพรรษก็รู้ เพราะอย่างนี้ไงคะ พี่ข้าวกล้าไปเป็นเพื่อนพรรษนะ พรรษนัดเจอกับเขาแล้วละค่ะ!”
“ยัยพรรษ” ชุดาแทบกรี๊ด “ก็เพิ่งคุยๆ กันตะเกี้ย แกไปตกลงกับเขาตอนไหน”
นวพรรษตอบหน้าตาเฉย “ก็ตอนที่คุยอยู่ก็ตอบเลยไง”
“ฉันจะบ้าตาย!” ชุดาทรุดลงนั่งควานหายาดมบนโต๊ะ “แล้วแกจะถามฉันทำเพื่ออะไรยะ!”
นวพรรษหัวเราะคิก “แค่หาเรื่องคุย ไม่ต้องการความคิดเห็นในการชักนำค่ะคุณชุดา รู้ไว้ซะนะคะ” ชุดาค้อนขวับ แต่นวพรรษไม่สนใจ เธอกลับมามองกฤษฎ์หน้าซื่อตาใส “สองทุ่ม มะรืน แถวประเวศร้านเงาจันทร์ค่ะ ไปนะคะ”
กฤษฎ์ถอนหายใจ “มันไกลมากเลยนะพรรษ พี่เป็นห่วง นัดที่อื่นดีไหมเป็นตอนกลางวันจะดีกว่า”
ชุดาที่แม้จะดมยาดมอยู่ก็แทรกขึ้น
“ใช่แก อันตรายออก เกิดหมอนั่นเป็นคนไม่ดีขึ้นมาจะทำยังไง”
นวพรรษยิ้มหวานจ๋อย “เพราะงี้ไง แกกับพี่ข้าวกล้าก็ตามไปห่างๆ สิ” พูดจบแล้วก็หันมาอ้อนกฤษฎ์ “นะคะพี่ข้าวกล้า ไปเป็นเพื่อนพรรษหน่อยนะ พี่ข้าวกล้าเป็นห่วงพรรษไม่ใช่เหรอ นะคะ”
กฤษฎ์ยิ้ม นวพรรษก็กำลังจะยิ้มตาม แต่...
“พรรษวันนั้นพี่มีประชุมอาจจะดึก พี่ว่าพรรษเลื่อนไปดีกว่านะคะ แล้วพี่ก็ไม่เห็นด้วย ถ้าจะไปกันเองแค่คุณชุดา เพราะยังไงก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ สองคน เกิดอะไรขึ้นมามันจะไม่ดีทั้งคู่นั่นแหละ พี่ว่าพรรษใจเย็นๆ ใช้เวลาศึกษานายคนนั้นให้ดีกว่านี้อีกหน่อยดีไหม อย่าเพิ่งไว้ใจใครโดยเฉพาะคนที่รู้จักทางอินเทอร์เน็ตแบบนี้”
กฤษฎ์ประเหลาะหลอกล่อ ทว่านวพรรษนิ่งเสีย เธอเลือกจะนิ่งและให้กฤษฎ์กับชุดาเข้าใจไปว่าเธอยอม แต่ขอโทษเถอะ
เพราะเธอไม่อาจทำตามที่ทั้งสองคนออกปากขอ เพราะถึงอย่างไร งานแต่งยัยนิ่มปลายเดือนนี้ เธอจะต้องควงคุณอาร์ตไปให้ได้ เพราะอย่างนั้นนัดครั้งนี้ไม่อาจปล่อยเลยไป เธอจะต้องออกไปแตะขอบฟ้า และคว้าคุณอาร์ตมาเป็นแฟนให้ได้!
บ้านหลังใหญ่ของตระกูลธาดาอยู่ชานเมืองทางฝั่งธนบุรี สร้างบนเนื้อที่หกไร่ ภายในรั้วรอบขอบชิดเต็มไปด้วยไม้นานาพรรณ จากหน้าบ้าน สนามหญ้าตัดเตียนราวกับพรมทอดไปสู่ตัวบ้าน ตามถนนลาดยางยาวเกือบสามร้อยเมตร ด้านหลังและด้านข้างตัวบ้านเต็มไปด้วยไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ และมีกระทั่งต้นมะพร้าวที่ด้านหลังบ้านติดริมคลองสายหนึ่ง
ตัวบ้านเป็นสถาปัตยกรรมแบบชิโนโปรตุกีส ซึ่งเลียนแบบมาจากตึกเดิมของตระกูล แต่ดัดแปลงจากหน้าต่างบานเกล็ดไม้เป็นกระจกบานสูง ตัวตึกแยกเป็นปีกซ้ายขวา หลังคาทรงปั้นหยามุงด้วยกระเบื้องสมัยใหม่ที่เลียนแบบกระเบื้องว่าว ตัวตึกสูงสองชั้นทาสีขาวออกเหลือง ผนังชั้นล่างครึ่งต่อครึ่งเป็นกระจกเงา มีระเบียงแล่นรอบตัวบ้านชั้นล่าง วางกระถางกุหลาบเลื้อยหลากหลายพันธ์ ออกดอกระย้าส่งกลิ่นหอม
นวพรรษคุ้นเคยกับบ้านหลังนี้ และคนที่นี่เป็นอย่างดี กฤษฎ์พาเธอมาบ้านของเขาตอนช่วงเธอจบปริญญาตรีใหม่ๆ ในฐานะน้องคนสนิท
หลังเลิกงานวันนี้กฤษฎ์รอรับเธอกลับมาด้วย เพราะคุณย่าของเขาสั่งให้เขามารับเธอไปเอาของฝากจากอังกฤษ และไปรับประทานอาหารเย็นเป็นเพื่อนท่าน ชุดาถูกเชิญด้วยเช่นกัน แต่เจ้าหล่อนปฏิเสธเพราะจะไปหาลูกชายที่บ้านอดีตสามี
กฤษฎ์เดินเคียงคู่กับนวพรรษเข้าไปในตัวบ้าน พื้นกระเบื้องแผ่นใหญ่สีขาวมันวับไม่เห็นรอยสกปรก แต่ในบ้านโถงทางเดินนั้นเงียบสนิท คนในบ้านรีบเดินออกมารับของที่ทั้งสองหิ้วมาและเดินนำไปยังห้องรับแขกที่อภิสรารออยู่
“อ้าว คุณอาวันนี้อยู่บ้านหรือครับ”
กฤษฎ์เป็นฝ่ายเอ่ยทัก เมื่อพบว่าผู้เป็นย่าไม่ได้อยู่ตามลำพัง
อิ่มอุ่นเป็นลูกคนสุดท้องในลูกทั้งหมดสองคนของอภิสรา หล่อนเป็นหญิงวัยกลางคน ค่อนข้างเจ้าเนื้อ ดวงตาเรียวรีเล็กหยีเพราะเนื้อแก้มเบียด ทั้งคู่นั่งกันอยู่บนโซฟายาว ซึ่งล้อมรอบโต๊ะกระจกใสหน้าชุดโฮมเธียเตอร์
“มากันพอดีนะเรา” หญิงชราเอ่ยทักรับไหว้ผู้มาใหม่ทั้งสอง อิ่มอุ่นรับไหว้นวพรรษแกนๆ ก่อนหยิบรีโมตขึ้นมาปิดโทรทัศน์ และนั่งเชิดหน้าอยู่อย่างนั้น
“คิดถึงคุณย่าจังคะ แอบหนีเที่ยวด้วย”
นวพรรษเดินเร็วๆ เข้าไปหา เธอนั่งกับพื้นพรมเกาะขาประจบหญิงชรา กฤษฎ์ยิ้มขอถุงของฝากของนวพรรษที่พิเศษหน่อยจากคนในบ้านมาถือไว้ แล้วก้าวเข้าไปนั่งลงข้างๆ อิ่มอุ่นซึ่งปรายตามอง
“ไงคะ พ่อหลานชาย กลับจากอังกฤษก็ไม่ถึงบ้านนะจนป่านนี้” พูดแล้วอิ่มอุ่นก็ให้ขัดใจ เธอเคยพูดหลายครั้งหลายหนแล้วเกี่ยวกับนวพรรษ
‘ตกลง ตากลางจะตกล่องปล่องชิ้นกับแม่พรรษนี่จริงๆ หรือไงคะ คุณแม่’
เพราะอดรนทนไม่ได้ ที่จะรับนวพรรษมาเป็นหลานสะใภ้ อิ่มอุ่นจึงพูดขึ้น เธอเคยพูดเรื่องนี้กับพี่สะใภ้และพี่ชายมาแล้ว แต่ทั้งคู่ก็ทำเฉย และพอเห็นอภิสราไม่พูดเธอจึงเอ่ยสืบไป
‘ฮู้ย! คุณแม่คะ มันจะดีเหรอ ยิ่งกับผู้หญิงสมัยนี้ อุ่นว่าถ้าอยากจะได้ลูกสะใภ้หลานสะใภ้ดีๆ เราต้องหาเอง อย่างแม่พรรษนั่นอุ่นไม่รู้จะถูกใจอะไรกันนักกันหนา ไม่ได้สวยเลิศเลอขนาดนางฟ้านางสวรรค์ งานการก็กระจอก ฐานะก็บ้านๆ อุ่นว่า อย่าได้คิดจะเอาแม่นั่นมาใช้นามสกุลร่วมกับเราให้เสียชื่อเลยค่ะ เรื่องคู่ของตากลางปล่อยให้เป็นหน้าที่ของอุ่นเสียก็แล้วกัน หลานสาวลูกสาวเพื่อนอุ่นที่ดีพร้อมมีตั้งเยอะแยะ เดี๋ยวอุ่นจัดการให้ ขี้คร้านพอเห็นนามสกุลธาดาเท่านั้นแหละ จะเข้าแถวมาให้เลือกจนหน้ามืด’
แต่แทนที่อภิสราจะคล้อยตาม กลับ...
‘เอ๊! หล่อนนี่นะแม่อุ่น’ อภิสรานิ่วหน้า ‘ไปหัดดูถูกคนมาจากไหน ไอ้เราก็ใช่ผู้ลากมากดี มันก็หลานพระยาตกยากกันมา เคยเก็บผักเก็บหญ้าขายด้วยซ้ำไป เราน่ะอย่าได้ริดูถูกคนเชียวนะ มนุษย์ยังไงเสียก็เป็นมุนษย์ เกิดมามีสองมือสองเท้าเหมือนกัน จะเกิดตระกูลสูงส่งแค่ไหน สุดท้ายมันก็คน แล้วยัยหนูพรรษไม่ดียังไง มีงานมีการทำ ขยัน เท่านี้ก็ดีถมไปแล้ว’
พอมารดาบอกเช่นนั้นอิ่มอุ่นจะทำอะไรได้นอกจากขัดใจ
นี่หลายวันก่อนเธอดีใจจนแทบอยากตะโกนให้ลั่นบ้าน เมื่ออภิสราบอกว่าจะพากฤษฎ์ไปพบหลานสาวเพื่อนที่อังกฤษ ซึ่งมันก็คือการดูตัวกลายๆ แต่กลับกลายเป็นว่าไม่มีอะไรคืบหน้า คิดๆ มาแล้วก็วัยรุ่นเซ็ง!
เสียงเจื้อยแจ้วของนวพรรษยังดังรบกวน อิ่มอุ่นได้แต่นั่งไม่พอใจ ยิ่งเห็นหลานชายยิ้มรับคำพูดของเธอก่อนหน้านี้ก็ยิ่งขัดใจ!
“คุณอาร์ตค่ะ ชื่อจริง ตุลา จบปริญาเอกด้วยเกียรตินิยมจากฮาร์วาร์ดเชียวนะคะ อายุสามสิบสามและที่สำคัญยังโสดสนิทด้วยค่ะ”
กฤษฎ์ยิ้มพยักหน้ารับ นวพรรษจึงพูดต่อ
“เขานัดเจอพรรษ” ชายหนุ่มเริ่มขมวดคิ้วหันไปมองชุดาทันควัน หญิงสาวพยักหน้ายกมือสองข้างขึ้นเสมอกันบริเวณอกและยักไหล่ หล่อนขยับปากพออ่านได้เป็นคำว่า
‘มันบ้า!’
กฤษฎ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“สรุปคือพรรษแทบไม่รู้จักเขา”
นวพรรษพยักหน้ารับ
“พรรษคิดให้ดีๆ ก่อนนะ คนสมัยนี้อันตรายพรรษทำไมรีบตัดสินใจไวนักละคะ” นวพรรษเลิกคิ้วขึ้นสูง
“ไม่ไวหรอกค่ะ เรื่องหัวใจไม่ควรเอาเวลามาวัดนะ” เสียงที่เอ่ยเหมือนกึ่งๆ จะตำหนิกฤษฎ์ด้วยซ้ำ “พี่ข้าวกล้า ดูปากพรรษชัดๆ นะคะ” หญิงสาวยิ้มหวานสุดชีวิต “รักน่ะไม่ต้องการเวลา ส่วนเรื่องอันตรายพรรษก็รู้ เพราะอย่างนี้ไงคะ พี่ข้าวกล้าไปเป็นเพื่อนพรรษนะ พรรษนัดเจอกับเขาแล้วละค่ะ!”
“ยัยพรรษ” ชุดาแทบกรี๊ด “ก็เพิ่งคุยๆ กันตะเกี้ย แกไปตกลงกับเขาตอนไหน”
นวพรรษตอบหน้าตาเฉย “ก็ตอนที่คุยอยู่ก็ตอบเลยไง”
“ฉันจะบ้าตาย!” ชุดาทรุดลงนั่งควานหายาดมบนโต๊ะ “แล้วแกจะถามฉันทำเพื่ออะไรยะ!”
นวพรรษหัวเราะคิก “แค่หาเรื่องคุย ไม่ต้องการความคิดเห็นในการชักนำค่ะคุณชุดา รู้ไว้ซะนะคะ” ชุดาค้อนขวับ แต่นวพรรษไม่สนใจ เธอกลับมามองกฤษฎ์หน้าซื่อตาใส “สองทุ่ม มะรืน แถวประเวศร้านเงาจันทร์ค่ะ ไปนะคะ”
กฤษฎ์ถอนหายใจ “มันไกลมากเลยนะพรรษ พี่เป็นห่วง นัดที่อื่นดีไหมเป็นตอนกลางวันจะดีกว่า”
ชุดาที่แม้จะดมยาดมอยู่ก็แทรกขึ้น
“ใช่แก อันตรายออก เกิดหมอนั่นเป็นคนไม่ดีขึ้นมาจะทำยังไง”
นวพรรษยิ้มหวานจ๋อย “เพราะงี้ไง แกกับพี่ข้าวกล้าก็ตามไปห่างๆ สิ” พูดจบแล้วก็หันมาอ้อนกฤษฎ์ “นะคะพี่ข้าวกล้า ไปเป็นเพื่อนพรรษหน่อยนะ พี่ข้าวกล้าเป็นห่วงพรรษไม่ใช่เหรอ นะคะ”
กฤษฎ์ยิ้ม นวพรรษก็กำลังจะยิ้มตาม แต่...
“พรรษวันนั้นพี่มีประชุมอาจจะดึก พี่ว่าพรรษเลื่อนไปดีกว่านะคะ แล้วพี่ก็ไม่เห็นด้วย ถ้าจะไปกันเองแค่คุณชุดา เพราะยังไงก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ สองคน เกิดอะไรขึ้นมามันจะไม่ดีทั้งคู่นั่นแหละ พี่ว่าพรรษใจเย็นๆ ใช้เวลาศึกษานายคนนั้นให้ดีกว่านี้อีกหน่อยดีไหม อย่าเพิ่งไว้ใจใครโดยเฉพาะคนที่รู้จักทางอินเทอร์เน็ตแบบนี้”
กฤษฎ์ประเหลาะหลอกล่อ ทว่านวพรรษนิ่งเสีย เธอเลือกจะนิ่งและให้กฤษฎ์กับชุดาเข้าใจไปว่าเธอยอม แต่ขอโทษเถอะ
เพราะเธอไม่อาจทำตามที่ทั้งสองคนออกปากขอ เพราะถึงอย่างไร งานแต่งยัยนิ่มปลายเดือนนี้ เธอจะต้องควงคุณอาร์ตไปให้ได้ เพราะอย่างนั้นนัดครั้งนี้ไม่อาจปล่อยเลยไป เธอจะต้องออกไปแตะขอบฟ้า และคว้าคุณอาร์ตมาเป็นแฟนให้ได้!
บ้านหลังใหญ่ของตระกูลธาดาอยู่ชานเมืองทางฝั่งธนบุรี สร้างบนเนื้อที่หกไร่ ภายในรั้วรอบขอบชิดเต็มไปด้วยไม้นานาพรรณ จากหน้าบ้าน สนามหญ้าตัดเตียนราวกับพรมทอดไปสู่ตัวบ้าน ตามถนนลาดยางยาวเกือบสามร้อยเมตร ด้านหลังและด้านข้างตัวบ้านเต็มไปด้วยไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ และมีกระทั่งต้นมะพร้าวที่ด้านหลังบ้านติดริมคลองสายหนึ่ง
ตัวบ้านเป็นสถาปัตยกรรมแบบชิโนโปรตุกีส ซึ่งเลียนแบบมาจากตึกเดิมของตระกูล แต่ดัดแปลงจากหน้าต่างบานเกล็ดไม้เป็นกระจกบานสูง ตัวตึกแยกเป็นปีกซ้ายขวา หลังคาทรงปั้นหยามุงด้วยกระเบื้องสมัยใหม่ที่เลียนแบบกระเบื้องว่าว ตัวตึกสูงสองชั้นทาสีขาวออกเหลือง ผนังชั้นล่างครึ่งต่อครึ่งเป็นกระจกเงา มีระเบียงแล่นรอบตัวบ้านชั้นล่าง วางกระถางกุหลาบเลื้อยหลากหลายพันธ์ ออกดอกระย้าส่งกลิ่นหอม
นวพรรษคุ้นเคยกับบ้านหลังนี้ และคนที่นี่เป็นอย่างดี กฤษฎ์พาเธอมาบ้านของเขาตอนช่วงเธอจบปริญญาตรีใหม่ๆ ในฐานะน้องคนสนิท
หลังเลิกงานวันนี้กฤษฎ์รอรับเธอกลับมาด้วย เพราะคุณย่าของเขาสั่งให้เขามารับเธอไปเอาของฝากจากอังกฤษ และไปรับประทานอาหารเย็นเป็นเพื่อนท่าน ชุดาถูกเชิญด้วยเช่นกัน แต่เจ้าหล่อนปฏิเสธเพราะจะไปหาลูกชายที่บ้านอดีตสามี
กฤษฎ์เดินเคียงคู่กับนวพรรษเข้าไปในตัวบ้าน พื้นกระเบื้องแผ่นใหญ่สีขาวมันวับไม่เห็นรอยสกปรก แต่ในบ้านโถงทางเดินนั้นเงียบสนิท คนในบ้านรีบเดินออกมารับของที่ทั้งสองหิ้วมาและเดินนำไปยังห้องรับแขกที่อภิสรารออยู่
“อ้าว คุณอาวันนี้อยู่บ้านหรือครับ”
กฤษฎ์เป็นฝ่ายเอ่ยทัก เมื่อพบว่าผู้เป็นย่าไม่ได้อยู่ตามลำพัง
อิ่มอุ่นเป็นลูกคนสุดท้องในลูกทั้งหมดสองคนของอภิสรา หล่อนเป็นหญิงวัยกลางคน ค่อนข้างเจ้าเนื้อ ดวงตาเรียวรีเล็กหยีเพราะเนื้อแก้มเบียด ทั้งคู่นั่งกันอยู่บนโซฟายาว ซึ่งล้อมรอบโต๊ะกระจกใสหน้าชุดโฮมเธียเตอร์
“มากันพอดีนะเรา” หญิงชราเอ่ยทักรับไหว้ผู้มาใหม่ทั้งสอง อิ่มอุ่นรับไหว้นวพรรษแกนๆ ก่อนหยิบรีโมตขึ้นมาปิดโทรทัศน์ และนั่งเชิดหน้าอยู่อย่างนั้น
“คิดถึงคุณย่าจังคะ แอบหนีเที่ยวด้วย”
นวพรรษเดินเร็วๆ เข้าไปหา เธอนั่งกับพื้นพรมเกาะขาประจบหญิงชรา กฤษฎ์ยิ้มขอถุงของฝากของนวพรรษที่พิเศษหน่อยจากคนในบ้านมาถือไว้ แล้วก้าวเข้าไปนั่งลงข้างๆ อิ่มอุ่นซึ่งปรายตามอง
“ไงคะ พ่อหลานชาย กลับจากอังกฤษก็ไม่ถึงบ้านนะจนป่านนี้” พูดแล้วอิ่มอุ่นก็ให้ขัดใจ เธอเคยพูดหลายครั้งหลายหนแล้วเกี่ยวกับนวพรรษ
‘ตกลง ตากลางจะตกล่องปล่องชิ้นกับแม่พรรษนี่จริงๆ หรือไงคะ คุณแม่’
เพราะอดรนทนไม่ได้ ที่จะรับนวพรรษมาเป็นหลานสะใภ้ อิ่มอุ่นจึงพูดขึ้น เธอเคยพูดเรื่องนี้กับพี่สะใภ้และพี่ชายมาแล้ว แต่ทั้งคู่ก็ทำเฉย และพอเห็นอภิสราไม่พูดเธอจึงเอ่ยสืบไป
‘ฮู้ย! คุณแม่คะ มันจะดีเหรอ ยิ่งกับผู้หญิงสมัยนี้ อุ่นว่าถ้าอยากจะได้ลูกสะใภ้หลานสะใภ้ดีๆ เราต้องหาเอง อย่างแม่พรรษนั่นอุ่นไม่รู้จะถูกใจอะไรกันนักกันหนา ไม่ได้สวยเลิศเลอขนาดนางฟ้านางสวรรค์ งานการก็กระจอก ฐานะก็บ้านๆ อุ่นว่า อย่าได้คิดจะเอาแม่นั่นมาใช้นามสกุลร่วมกับเราให้เสียชื่อเลยค่ะ เรื่องคู่ของตากลางปล่อยให้เป็นหน้าที่ของอุ่นเสียก็แล้วกัน หลานสาวลูกสาวเพื่อนอุ่นที่ดีพร้อมมีตั้งเยอะแยะ เดี๋ยวอุ่นจัดการให้ ขี้คร้านพอเห็นนามสกุลธาดาเท่านั้นแหละ จะเข้าแถวมาให้เลือกจนหน้ามืด’
แต่แทนที่อภิสราจะคล้อยตาม กลับ...
‘เอ๊! หล่อนนี่นะแม่อุ่น’ อภิสรานิ่วหน้า ‘ไปหัดดูถูกคนมาจากไหน ไอ้เราก็ใช่ผู้ลากมากดี มันก็หลานพระยาตกยากกันมา เคยเก็บผักเก็บหญ้าขายด้วยซ้ำไป เราน่ะอย่าได้ริดูถูกคนเชียวนะ มนุษย์ยังไงเสียก็เป็นมุนษย์ เกิดมามีสองมือสองเท้าเหมือนกัน จะเกิดตระกูลสูงส่งแค่ไหน สุดท้ายมันก็คน แล้วยัยหนูพรรษไม่ดียังไง มีงานมีการทำ ขยัน เท่านี้ก็ดีถมไปแล้ว’
พอมารดาบอกเช่นนั้นอิ่มอุ่นจะทำอะไรได้นอกจากขัดใจ
นี่หลายวันก่อนเธอดีใจจนแทบอยากตะโกนให้ลั่นบ้าน เมื่ออภิสราบอกว่าจะพากฤษฎ์ไปพบหลานสาวเพื่อนที่อังกฤษ ซึ่งมันก็คือการดูตัวกลายๆ แต่กลับกลายเป็นว่าไม่มีอะไรคืบหน้า คิดๆ มาแล้วก็วัยรุ่นเซ็ง!
เสียงเจื้อยแจ้วของนวพรรษยังดังรบกวน อิ่มอุ่นได้แต่นั่งไม่พอใจ ยิ่งเห็นหลานชายยิ้มรับคำพูดของเธอก่อนหน้านี้ก็ยิ่งขัดใจ!
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 เม.ย. 2560, 09:52:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 เม.ย. 2560, 09:52:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 1016
| << บทที่ ๓ 3/5 | บทที่ ๓ 5/5 >> |
ดังปัณณ์ 18 เม.ย. 2560, 09:54:41 น.
ดีจ้า พายัยพรรษมาส่งค่า ^O^
คุณแว่นใส ยัยพรรษมันร้ายยยยยยยย พี่ข้าวกล้าจะทำยังไงต่อไปมาลุ้นกันค่า ^O^
คุณkaelek มันมีหลายซับหลายซ้อน 5555 เรายังคงไม่เฉลยว่าทำไมยัยพรรษปักใจเช่อว่าพี่ช้าวกล้าเป็นเกย์หนักหนา หุๆ
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆ ค่ะ
เจอกันตอนหน้า พรุ่งนี้ วันนี้ไปแล้วจ้า ^O^
ดีจ้า พายัยพรรษมาส่งค่า ^O^
คุณแว่นใส ยัยพรรษมันร้ายยยยยยยย พี่ข้าวกล้าจะทำยังไงต่อไปมาลุ้นกันค่า ^O^
คุณkaelek มันมีหลายซับหลายซ้อน 5555 เรายังคงไม่เฉลยว่าทำไมยัยพรรษปักใจเช่อว่าพี่ช้าวกล้าเป็นเกย์หนักหนา หุๆ
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆ ค่ะ
เจอกันตอนหน้า พรุ่งนี้ วันนี้ไปแล้วจ้า ^O^
kaelek 18 เม.ย. 2560, 15:42:25 น.
โอ๊ยยย พรรษ เธอแทบจะไม่มีอุปสรรคไรเลยนะ เธอแค่ต้องก้าวผ่านความเชื่อตัวเอง ..ยืนยันคำเดิม #ถ้าไม่เอาส่งมาให้ช้านนน
โอ๊ยยย พรรษ เธอแทบจะไม่มีอุปสรรคไรเลยนะ เธอแค่ต้องก้าวผ่านความเชื่อตัวเอง ..ยืนยันคำเดิม #ถ้าไม่เอาส่งมาให้ช้านนน
แว่นใส 18 เม.ย. 2560, 18:09:56 น.
ส่งมาทางนี้ก็ได้ รอรับพี่ข้าวกล้าอยู่นะ
ส่งมาทางนี้ก็ได้ รอรับพี่ข้าวกล้าอยู่นะ