ฝากรักไว้ในสายหมอก (เปิดจองรูปแบบเล่มพร้อมE-Book)
มวยเกล้าผมวาง บนกล๋างกระหม่อม
แล้วเหน็บโอบล้อม ด้วยดอกเกี้ยวเกล้า
แดงเฮย...งามแต๊ บ่แลโศกเศร้า
สดใสเริงเลา ใคร่เฝ้าอยู่ใกล้
ผ่อจนเหลียวหลัง เป๋นดีใคร่ได้
โอบล้อมหัวใจ๋ ดวงนี้
แต่เก๊าเจ้าหวง สมแล้วว่าอี้
บ่ดีเด็ดเล่น เนอนายฯ.....
...........................................................................
เพราะความรัก ความผูกพันช่วงหนึ่งในวัยเยาว์
ที่เคยเติมเต็มหัวใจอันอ้างว้างของเขาให้อบอุ่นขึ้นมาได้
ความรู้สึกเหล่านั้นฝังแน่นอยู่ในใจตลอดมา
จนกระทั่งถึงวันนี้ที่เขากลับมาตามหาความรัก
ความผูกพันที่ได้ฝากไว้กับใครบางคน.
ฝากรักไว้ในสายหมอก
เป็นนิยายเรื่องแรกที่ได้รับการตีพิมพ์กับสนพ.กรียมายด์
ตอนนี้หมดสัญญาแล้วจึงเอามาทำเองค่ะ
ติดตามกันได้ในรูปแบบอีบุ๊คนะคะ
แล้วเหน็บโอบล้อม ด้วยดอกเกี้ยวเกล้า
แดงเฮย...งามแต๊ บ่แลโศกเศร้า
สดใสเริงเลา ใคร่เฝ้าอยู่ใกล้
ผ่อจนเหลียวหลัง เป๋นดีใคร่ได้
โอบล้อมหัวใจ๋ ดวงนี้
แต่เก๊าเจ้าหวง สมแล้วว่าอี้
บ่ดีเด็ดเล่น เนอนายฯ.....
...........................................................................
เพราะความรัก ความผูกพันช่วงหนึ่งในวัยเยาว์
ที่เคยเติมเต็มหัวใจอันอ้างว้างของเขาให้อบอุ่นขึ้นมาได้
ความรู้สึกเหล่านั้นฝังแน่นอยู่ในใจตลอดมา
จนกระทั่งถึงวันนี้ที่เขากลับมาตามหาความรัก
ความผูกพันที่ได้ฝากไว้กับใครบางคน.
ฝากรักไว้ในสายหมอก
เป็นนิยายเรื่องแรกที่ได้รับการตีพิมพ์กับสนพ.กรียมายด์
ตอนนี้หมดสัญญาแล้วจึงเอามาทำเองค่ะ
ติดตามกันได้ในรูปแบบอีบุ๊คนะคะ
Tags: เกี้ยวเกล้า ไตรศูรย์ เชียงใหม่ ล้านนา โรงแรม ความรัก ความผูกพัน วัยเยาว์ สายหมอก
ตอน: ตอนที่ 22
##เปิดจองนิยายรัก 2 เรื่อง 2 รส##
‘ลิขิตรักเก็บตก’
มี 2 เล่มจบ ราคาเล่มละ 339 บ.
2 เล่มลดเหลือ 670 บ.
‘ฝากรักไว้ในสายหมอก’
ราคา 369 บ. ลดเหลือ 360 บ.
*สั่งซื้อ 3 เล่ม ในราคาพิเศษเพียง 999 บ. เท่านั้น*
สนใจสามารถสอบถามรายละเอียดได้
ทางอินบ็อกเฟส : pirita ametrine
หรือในเพจ ‘พิริตา อเมทริน นักเขียน’
Email: kanplu@windowslive.com
โทร.0626656247 หรือทางไลน์ ID: pirita-ametrine
วันนี้-20 สิงหาคม นี้ เท่านั้น!!
ตอนที่ 22
ร่างสูงของชายหนุ่มก้าวเข้ามาในร้านอิ่นคำ สอดส่ายสายตาหาร่างบางที่คุ้นเคย แต่กลับไม่เห็น
“น้องเกี้ยวอยู่หลังร้านน่ะค่ะคุณไตร เดี๋ยวก็ออกมารอแป๊บนึงนะคะ” แสงหล้าบอกเมื่อหันมาเห็นเขา ซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแขกประจำร้านไปแล้ว เพราะเทียวมาหา ‘น้องเกี้ยว’ ทั้งเช้า กลางวัน เย็นไม่ได้ขาด ไตรศูรย์ยิ้มพลางกล่าวขอบคุณ ก่อนเดินเข้าไปนั่งที่โซฟารอ สักพักเกี้ยวเกล้าจึงออกมา
“หลังเลิกงานน้องเกี้ยวว่างหรือเปล่าครับ”
“ก็ว่างค่ะ พี่ไตรมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“น้องเกี้ยวจำสัญญาที่เคยให้กับพี่ไตรได้หรือเปล่า ที่ว่าจะไปเจอเพื่อนพี่ไตรน่ะ”
“คะ? ” เธอทำหน้างง
“ก็ตอนที่พี่ไตรเจอคุณพีทกับคุณอ๋อมแอ๋มคราวนั้นไงครับ จำได้ไหมเอ่ย” เขาเท้าความ
“อ๋อ...ค่ะ แต่เกี้ยวไม่ได้รับปากหรือสัญญิงสัญญาอะไรกับพี่ไตรซักหน่อยนี่คะ” เธอแกล้งรวนเขาเล่น
“น้องเกี้ยวอย่าใจร้ายกับพี่ไตรซิครับ นะ...ได้โปรดไปกับพี่ไตรเถอะนะครับ ไม่งั้นพี่ไตรโดนพวกนั้นยำแน่” ชายหนุ่มออดอ้อนตาละห้อย เกี้ยวเกล้าอดหัวเราะไม่ได้
“ไม่เห็นจะเกี่ยวกับเกี้ยวนี่คะ” เมื่อเห็นหน้าเขายิ่งละห้อยลงกว่าเดิม หญิงสาวจึงได้เลิกแกล้ง “แต่...ก็ได้ค่ะ พี่ไตรไปรับเกี้ยวที่บ้านล่ะกันนะคะ”
เกี้ยวเกล้าเดินออกมาหาไตรศูรย์ที่ห้องรับแขก คืนนี้เธออยู่ในชุดแซ็คสั้นสายเดี่ยว พื้นเป็นสีน้ำตาลเข้มแต่แต้มลายดอกไม้เล็กๆ จั๊มใต้อก ปล่อยชาย ตรงริมชายระบายลูกไม้สีขาวริ้วเล็กพริ้วไหวยามเธอเยื้อย่าง ใบหน้าหวานถูกตกแต่งเข้มกว่าตอนทำงานเล็กน้อย ผมยาวผูกรวบไว้ด้านหลัง เปิดให้เห็นหน้าผากนูนด้วยการถักเก็บเป็นเส้นเล็กๆ เรียบร้อย ไตรศูรย์ ยืนนิ่งงันมองร่างบางที่เคลื่อนมาใกล้
“ทำไมพี่ไตรมองเกี้ยวอย่างนั้นล่ะคะ” เธอถามพลางมองสำรวจตัวเองหาความผิดปกติ
“ปละ เปล่าครับ แค่เห็นน้องเกี้ยวแปลกตาไปจากที่พี่ไตรเคยเห็น พี่ไตรไม่ค่อยเห็นน้องเกี้ยวแต่งตัวอย่างนี้บ่อยน่ะครับ”
“ดีไหมล่ะคะ เกี้ยวจะได้แต่งทุกวัน” เธอยิ้มหวานขณะเอียงหน้าถาม
“เอ่อ...อย่าดีกว่ามั้ง พี่ไตรว่าคงไม่ดีนัก”
“อะไรนะคะ เกี้ยวดูแย่ขนาดนั้นเลยเหรอคะเนี่ย” ว่าพลางสำรวจตัวเองพัลวันอีกครั้ง
“เปล่าหรอกครับ น้องเกี้ยวน่ะไม่แย่หรอก แต่พี่ไตรสิจะแย่”
“คะ? ” คิ้วของเธอขมวดมุ่นด้วยความงงงัน
“ก็ต้องคอยเป็นห่วงว่าใครต่อใครจะมาวุ่นวายกับน้องเกี้ยวน่ะสิครับ แค่ใส่ชุดทำงานมิดชิดออกอย่างนั้น ก็ยังไม่ไหวจะระวัง” ชายหนุ่มทำเสียงเหนื่อยเต็มประดา
“ทำพูดเข้า เกี้ยวไม่คุยด้วยแล้ว” แต่อีกฝ่ายแกล้งถลึงตาใส่คนพูดกลบเกลื่อนความขวยเขิน “ไปกันเถอะค่ะเดี๋ยวจะดึกไป” แล้วจึงเอ่ยชวนเขา
ภายในผับค่อนข้างสลัว ผู้คนเริ่มคึกคัก เสียงเพลงสากลซึ้งๆ ดังมาจากบนเวทีผสมปนเปกันไปกับเสียงผู้คนจ้อกแจ้ก จอแจ ไตรศูรย์จูงมือเกี้ยวเกล้าเดินผ่านโต๊ะด้านนอกเข้าไปถึงข้างในสุด ซึ่งเป็นที่นัดหมายของเพื่อนฝูง
“เฮ้ย นึกว่าจะไม่มาแล้วซะอีกไอ้ไตร หวัดดีครับน้องเกี้ยว” วิทย์ทักทายเป็นคนแรกเมื่อเห็นทั้งคู่ เกี้ยวเกล้ายกมือไหว้วิทย์และเก้ง
“’โทษทีว่ะ ช้าไปหน่อย” ไตรศูรย์รีบออกตัวเมื่อเห็นเพื่อนทั้งสองอยู่กันพร้อมหน้า
“ไม่เป็นไรโว้ย! ยังไงแกก็ต้องเป็นเจ้ามืออยู่ดี เอาอะไรดี น้องเกี้ยวล่ะครับดื่มอะไรดีดูเมนูก่อนดีกว่าครับ” เก้งกุลีกุจอเรียกเมนูจากพนักงานมาให้เกี้ยวเกล้าดู
“เกี้ยวขอมาการิต้าแก้วหนึ่งละกันค่ะ”
“ขอมาการิต้าแก้วหนึ่ง แล้วก็เบียร์เพิ่มด้วยครับ” ไตรศูรย์หันไปบอกพนักงานที่รอรับออร์เดอร์ “แล้วไอ้อ้วนยังไม่มาอีกเหรอวะ ไหนบอกลงเครื่องตั้งแต่บ่ายแล้วไง” แล้วหันมาถามหาเพื่อนอีกคน
“มันพึ่งโทร.มาบอกว่าใกล้ถึงแล้วล่ะ พอดีนีร่าชวนไปกินข้าวที่ร้านก่อนน่ะ” เก้งบอก
“เห็นว่ากินข้าวเสร็จต้องกลับไปส่งเด็กๆ บ้านปู่ ย่าก่อน เดี๋ยวก็คงมาถึงแหล่ะ ว่าแต่แกกับน้องเกี้ยวเหอะ เมื่อไหร่จะแต่งกันเสียที” วิทย์หันมาถามไตรศูรย์จริงจังในตอนท้าย
“ก็...เอ่อ” ชายหนุ่มอึกอักพลางหันไปมองคนที่นั่งข้างๆ ตาละห้อย
“เรายังไม่ได้คิดเรื่องนี้กันเลยค่ะคุณวิทย์” เกี้ยวเกล้ายิ้มแย้มตอบแทน
“โอ้โห...ต้องคิดแล้วล่ะครับน้องเกี้ยว ไอ้ไตรมันจะ 31 แล้วนะครับมันแก่แล้ว เป็นลุงลูกๆ พวกผมหมดแล้วนะครับ นี่หากแต่งมีลูกขึ้นมาขอจองไว้ให้ลูกผมกับลูกไอ้เก้งเลยนะครับ” วิทย์ยังว่าต่อ
“จะบ้าเหรอวะไอ้วิทย์ ยังไม่รู้ว่าลูกไอ้ไตรมันจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง อีกอย่างจะจองไว้ให้ทั้งลูกแกลูกฉันได้ยังไง” เก้งสอดขึ้น
“หญิงก็ให้ลูกฉัน ชายก็ให้ลูกแกไงไอ้โง่ แต่ยกเว้นลูกมันจะเป็นกระเทย เกย์ ทอม ดี้ อันนี้ฉันยกให้แกหมดเลยล่ะกัน” วิทย์ว่าพลางโยนไปให้เก้งอีกรอบ ทำให้คนในโต๊ะอดหัวเราะไม่ได้ พอดีกับเพื่อนคนสุดท้ายในกลุ่มเดินทางมาถึงพร้อมแฟนสาว
“สนุกกันใหญ่เลยนะพวก” อ้วนทักทายพร้อมยิ้มร่า
“นี่น้องเกี้ยวแฟนไอ้ไตร น้องเกี้ยวครับ นี่ไอ้อ้วนกับคุณบีแฟนมันครับ” เกี้ยวเกล้ายกมือไหว้ทั้งคู่ ที่ยิ้มแย้มทักทายตอบมาเช่นกัน
“ฉันพึ่งพาเด็กๆ ไปกินข้าวที่ร้านนีร่ามา เห็นบอกเดี๋ยวจะตามมาสมทบด้วยนะไอ้ไตร” อ้วนหันไปบอกไตรศูรย์เมื่อนั่งลงแล้ว
“เหรอ” เขาทำหน้ารับรู้แล้วก็ไม่ได้ใส่ใจอีก
ในขณะที่พวกผู้ชายพากันพูดคุยเรื่องนั้น เรื่องนี้ ที่ส่วนมากจะออกแนวตลกโปกฮาตามประสา ถ้าเป็นเรื่องวีรกรรมฮาๆ ในอดีตไตรศูรย์ก็จะหันมาอธิบายและเล่าถึงที่มาที่ไปของเรื่องนั้นๆ ให้เกี้ยวเกล้าเข้าใจได้ง่ายๆ อยู่เป็นระยะ ทำให้เธอพลอยรู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในกลุ่มเขาไปด้วย
เธอสัมผัสได้ถึงความรัก ผูกพันของเพื่อนที่มีต่อกัน มันทำให้เธอแอบยิ้มด้วยความรู้สึกดีใจที่ในชีวิตของไตรศูรย์ได้เจอผู้คนที่ดี น่ารักและรักเขามากอย่างนี้ ที่สำคัญมันทำให้เธอได้รับรู้ว่าช่วงเวลาที่เธอกับเขาห่างหายไปจากชีวิตของกันและกันนั้น เขามีชีวิตอย่างไรบ้าง
“ว่าไงจ๊ะ เพื่อนๆ ที่รักของฉัน” เสียงที่ดังแข่งกับเสียงเพลงและเสียงจอแจในบรรยากาศอึกทึกนั้น ทำให้ทุกคนในโต๊ะต้องหันไปมองอย่างพร้อมเพรียงกัน ร่างอวบอั๋นในชุดเกาะอกรัดรูปสีดำสั้นจู๋ ดูเซ็กซี่ของหญิงสาวหน้าหมวยที่ตบแต่งไว้อย่างจัดจ้านนั้นเดินนวยนาดเข้ามา
“อ้าว นีร่า มาได้เหรอเนี่ยที่ร้านไม่วุ่นเหรอ” เก้งทักทายคนมาใหม่ ก่อนจะขยับเก้าอี้ให้ แต่นิรามัยกลับไม่สนใจ
“พวกเธอนี่จะสังสรรค์กันทั้งทีไม่มีบอกเพื่อนฝูง นี่ถ้าอ้วนไม่แวะไปกินข้าวที่ร้านฉันคงไม่รู้เรื่องนะเนี่ย” ว่าพลางเดินไปทางวิทย์
“เราเห็นเธอไม่ค่อยว่าง วุ่นอยู่กับร้านไม่ใช่เหรอ” วิทย์ถามแก้เก้อในประโยคท้าย
“ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนายวิทย์ ขยับไปฉันมีเรื่องจะคุยกับไตร” นิรามัยดันวิทย์ที่นั่งติดไตรศูรย์ด้านหนึ่งให้ลุกขึ้นแล้วจึงนั่งลงแทนที่ “ไตร นีร่าว่าจะให้ไตรไปดูที่ร้านให้หน่อย เพราะผู้จัดการของไตรไม่ได้เรื่องเลยนีร่าไม่อยากฟ้องเลยนะ แต่...”
“เอาไว้คุยกันวันหลังดีกว่าน่านีร่า เรามาสังสรรค์กันนะ ไอ้ไตรมันก็อุตส่าห์พาแฟนมาให้รู้จักอย่าพึ่งพูดเรื่องงานให้เสียบรรยากาศเลย” เก้งอดรนทนไม่ได้จึงสอดขึ้นกลางปล้อง นิรามัยค่อยรู้สึกตัว ก่อนจะมองเลยไตรศูรย์ที่นั่งคั่นกลางไปยังเกี้ยวเกล้า และฉีกยิ้มกว้างในทันที
“อ้อ...ขอโทษนะ วันหลังนีร่าค่อยไปคุยกับไตรที่โรงแรมก็ได้ แล้ว...เอ่อ แฟนไตรนี่นีร่าจำได้ว่า คนที่อยู่ร้านขายผ้านั่นใช่ไหมคะเนี่ย” ประโยคหลังพูดเสียงดังกว่าปกติ เกี้ยวเกล้ายิ้มรับอย่างเสียมิได้
“ต๊าย...นีร่านึกว่าใคร ที่แท้ก็เด็กร้านขายผ้านี่เอง แล้ววันนี้ลูกค้าเยอะไหมคะ” นิรามัยยังพูดเสียงดังพร้อมรอยยิ้มที่แม้ไม่ได้เย้ยหยัน แต่กลับทำให้เกี้ยวเกล้ารู้สึกแปลกๆ
“เอ่อ...ก็เรื่อยๆ ค่ะ”
“คงได้พิเศษเยอะนะคะ เห็นที่คุณป้าให้วันนั้นเยอะนี่คะ เหมือนพวกเด็กที่ร้านนีร่าเลย”
“น้องเกี้ยวเป็นหลานเจ้าของร้าน ไม่ใช่แค่เด็กในร้านนะนีร่า” ไตรศูรย์แก้ต่าง ทำให้นิรามัยชะงักไป ก่อนฉีกยิ้มให้เกี้ยวเกล้าอีกครั้ง
“เหรอ ขอโทษนะคะน้อง เอ่อ...ชื่อน้องอะไรนะคะ”
“เกี้ยวเกล้าค่ะ”
“อ๋อ คงน้องพวกเราเนอะ งั้นพี่นีร่าเรียกน้องเกี้ยวด้วยคนละกันนะ ในฐานะที่พี่เป็นเพื่อนสนิทอีกคนของไตรเค้า หวังว่าน้องเกี้ยวคงไม่ว่า”
“เอ่อ ไม่ว่าหรอกค่ะ” เกี้ยวเกล้าฝืนยิ้ม เป็นยังไงกันนะผู้หญิงคนนี้ ทีแรกเหมือนจะเข่นเขี้ยวเอากับเธอ แต่เพียงไตรศูรย์เสียงเย็นหน้าตึงขึ้นมา ก็ทำให้ท่าทางเปลี่ยนแปลงจากหน้ามือเป็นหลังมือไปได้ และแม้จะเป็นคำพูดหวานหู แต่เกี้ยวเกล้ากลับรู้สึกว่าไม่น่าไว้วางใจอย่างไรชอบกล
“นี่น้องเกี้ยวรู้ไหมคะ ไตรน่ะขึ้นชื่อว่าเสือยิ้มยากไม่มีใครเกินเลยนะ เห็นหน้าหล่อๆ อย่างนี้เด็กยังกลัวเลย พวกนายจำได้ไหมที่เราไปออกค่ายอาสากัน แล้วเด็กๆ ในหมู่บ้านมาห้อมล้อมน่ะ” ตอนท้ายนิรามัยหันไปทางเพื่อนๆ เท้าความถึงความหลังสมัยเรียนมหาวิทยาลัย
“เออ ใช่ๆ แล้วแทนที่เด็กมันจะกลัวไอ้อ้วนเพราะหน้ามันโหด แต่กลับกลัวไอ้ไตรซะนี่” วิทย์เสริมพลางหัวเราะเมื่อนึกถึงความหลัง
“ถ้านีร่าไม่คอยตามประกบมันเป็นปาท่องโก๋ คงทำให้เด็กแตกตื่นทั่วหมู่บ้านแล้วล่ะ” อ้วนหันไปบอกแฟนสาวที่ยิ้มเป็นเชิงรับรู้ เป็นครั้งแรกที่เกี้ยวเกล้ารู้สึกแปลกที่แปลกทางตั้งแต่เข้ามาอยู่ในกลุ่มเพื่อนๆ ของเขา
“แหม...อ้วนก็พูดเกินไป ปาท่องโก๋ที่ไหนกันเล่านั่นมันอดีตนะ อย่าพูดถึงมันเลยเดี๋ยวน้องเกี้ยวก็เข้าใจผิดแย่หรอก” เกี้ยวเกล้ายังพยายามฝืนยิ้มให้คนที่พูดเหมือนเกรงใจเสียเต็มประดานั่น ทั้งที่หัวใจรู้สึกกระตุกวูบ เอาอีกแล้ว...ผู้หญิงคนนี้
ก่อนจะรู้สึกตัวว่ามือข้างหนึ่งที่วางอยู่บนขาของตัวเองใต้โต๊ะ ถูกมือใหญ่เลื่อนมาทาบทับและจับไว้ ทำให้ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่าน เกี้ยวเกล้าไม่กล้ามองสบตาเขา ได้แต่ก้มหน้าและยิ้มอย่างไม่ฝืนใจเหมือนเมื่อครู่
“บีขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” แฟนของอ้วนเอ่ยขึ้น
“เกี้ยวไปด้วยค่ะคุณบี” เกี้ยวเกล้าขยับตัว
“พี่ไตรไปส่งดีกว่า” ไตรศูรย์ขยับตัวตาม
“เฮ้ย...เกินไปแล้วไอ้ไตร ไปกับคุณบีน่ะไม่หลงทางหรอก” เก้งแซวเข้าให้
“เกี้ยวไปกับคุณบีดีกว่าค่ะ พี่ไตรคุยกับเพื่อนเถอะค่ะไม่ได้เจอกันนาน”
###ตอนนี้อีบุ๊ค ‘ฝากรักไว้ในสายหมอก’ ลงขายแล้วนะคะ###
ตามลิ้งค์ที่แนบมาค่ะ ใครสนใจอยากเก็บพี่ไตร+น้องเกี้ยวเข้ากรุสมบัติ เข้าไปโหลดกันได้รัวๆเลยจร้า
หรือสนใจนิยายเรื่องอื่นๆในนาม ‘พิริตา’ และ ‘อเมทริน’ ก็สามารถเข้าไปโหลดกันได้นะคะ ทั้งตัวอย่างและอีบุ๊ค
ขอบคุณค่า
meb
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOj
c6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNzEyOTE2IjtzO
jc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNTc3OTMiO30
hytexts
https://www.hytexts.com/ebook/B012031-ฝากรักไว้ในสายหมอก
ookbee
http://www.ookbee.com/shop/BookInfo?pid=a927a107-7f6d-4c43-9301-a8c03f420109&affiliateCode=1168c15837084f8bbb5cf6fde0ca707d
นายอินทร์ปัณณ์
https://naiin.com/product/detail/214536
ebooks.in.th
http://ebooks.in.th/ebook/45108/%E0%B8%9D%E0%B8%B2%E0%B8%81
%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%84%E0%B8%A7%E0
%B9%89%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8
%A2%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%81/
##เปิดจองนิยายรัก 2 เรื่อง 2 รส##
‘ลิขิตรักเก็บตก’
มี 2 เล่มจบ ราคาเล่มละ 339 บ.
2 เล่มลดเหลือ 670 บ.
‘ฝากรักไว้ในสายหมอก’
ราคา 369 บ. ลดเหลือ 360 บ.
*สั่งซื้อ 3 เล่ม ในราคาพิเศษเพียง 999 บ. เท่านั้น*
สนใจสามารถสอบถามรายละเอียดได้
ทางอินบ็อกเฟส : pirita ametrine
หรือในเพจ ‘พิริตา อเมทริน นักเขียน’
Email: kanplu@windowslive.com
โทร.0626656247 หรือทางไลน์ ID: pirita-ametrine
วันนี้-20 สิงหาคม นี้ เท่านั้น!!
ตอนที่ 22
ร่างสูงของชายหนุ่มก้าวเข้ามาในร้านอิ่นคำ สอดส่ายสายตาหาร่างบางที่คุ้นเคย แต่กลับไม่เห็น
“น้องเกี้ยวอยู่หลังร้านน่ะค่ะคุณไตร เดี๋ยวก็ออกมารอแป๊บนึงนะคะ” แสงหล้าบอกเมื่อหันมาเห็นเขา ซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแขกประจำร้านไปแล้ว เพราะเทียวมาหา ‘น้องเกี้ยว’ ทั้งเช้า กลางวัน เย็นไม่ได้ขาด ไตรศูรย์ยิ้มพลางกล่าวขอบคุณ ก่อนเดินเข้าไปนั่งที่โซฟารอ สักพักเกี้ยวเกล้าจึงออกมา
“หลังเลิกงานน้องเกี้ยวว่างหรือเปล่าครับ”
“ก็ว่างค่ะ พี่ไตรมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“น้องเกี้ยวจำสัญญาที่เคยให้กับพี่ไตรได้หรือเปล่า ที่ว่าจะไปเจอเพื่อนพี่ไตรน่ะ”
“คะ? ” เธอทำหน้างง
“ก็ตอนที่พี่ไตรเจอคุณพีทกับคุณอ๋อมแอ๋มคราวนั้นไงครับ จำได้ไหมเอ่ย” เขาเท้าความ
“อ๋อ...ค่ะ แต่เกี้ยวไม่ได้รับปากหรือสัญญิงสัญญาอะไรกับพี่ไตรซักหน่อยนี่คะ” เธอแกล้งรวนเขาเล่น
“น้องเกี้ยวอย่าใจร้ายกับพี่ไตรซิครับ นะ...ได้โปรดไปกับพี่ไตรเถอะนะครับ ไม่งั้นพี่ไตรโดนพวกนั้นยำแน่” ชายหนุ่มออดอ้อนตาละห้อย เกี้ยวเกล้าอดหัวเราะไม่ได้
“ไม่เห็นจะเกี่ยวกับเกี้ยวนี่คะ” เมื่อเห็นหน้าเขายิ่งละห้อยลงกว่าเดิม หญิงสาวจึงได้เลิกแกล้ง “แต่...ก็ได้ค่ะ พี่ไตรไปรับเกี้ยวที่บ้านล่ะกันนะคะ”
เกี้ยวเกล้าเดินออกมาหาไตรศูรย์ที่ห้องรับแขก คืนนี้เธออยู่ในชุดแซ็คสั้นสายเดี่ยว พื้นเป็นสีน้ำตาลเข้มแต่แต้มลายดอกไม้เล็กๆ จั๊มใต้อก ปล่อยชาย ตรงริมชายระบายลูกไม้สีขาวริ้วเล็กพริ้วไหวยามเธอเยื้อย่าง ใบหน้าหวานถูกตกแต่งเข้มกว่าตอนทำงานเล็กน้อย ผมยาวผูกรวบไว้ด้านหลัง เปิดให้เห็นหน้าผากนูนด้วยการถักเก็บเป็นเส้นเล็กๆ เรียบร้อย ไตรศูรย์ ยืนนิ่งงันมองร่างบางที่เคลื่อนมาใกล้
“ทำไมพี่ไตรมองเกี้ยวอย่างนั้นล่ะคะ” เธอถามพลางมองสำรวจตัวเองหาความผิดปกติ
“ปละ เปล่าครับ แค่เห็นน้องเกี้ยวแปลกตาไปจากที่พี่ไตรเคยเห็น พี่ไตรไม่ค่อยเห็นน้องเกี้ยวแต่งตัวอย่างนี้บ่อยน่ะครับ”
“ดีไหมล่ะคะ เกี้ยวจะได้แต่งทุกวัน” เธอยิ้มหวานขณะเอียงหน้าถาม
“เอ่อ...อย่าดีกว่ามั้ง พี่ไตรว่าคงไม่ดีนัก”
“อะไรนะคะ เกี้ยวดูแย่ขนาดนั้นเลยเหรอคะเนี่ย” ว่าพลางสำรวจตัวเองพัลวันอีกครั้ง
“เปล่าหรอกครับ น้องเกี้ยวน่ะไม่แย่หรอก แต่พี่ไตรสิจะแย่”
“คะ? ” คิ้วของเธอขมวดมุ่นด้วยความงงงัน
“ก็ต้องคอยเป็นห่วงว่าใครต่อใครจะมาวุ่นวายกับน้องเกี้ยวน่ะสิครับ แค่ใส่ชุดทำงานมิดชิดออกอย่างนั้น ก็ยังไม่ไหวจะระวัง” ชายหนุ่มทำเสียงเหนื่อยเต็มประดา
“ทำพูดเข้า เกี้ยวไม่คุยด้วยแล้ว” แต่อีกฝ่ายแกล้งถลึงตาใส่คนพูดกลบเกลื่อนความขวยเขิน “ไปกันเถอะค่ะเดี๋ยวจะดึกไป” แล้วจึงเอ่ยชวนเขา
ภายในผับค่อนข้างสลัว ผู้คนเริ่มคึกคัก เสียงเพลงสากลซึ้งๆ ดังมาจากบนเวทีผสมปนเปกันไปกับเสียงผู้คนจ้อกแจ้ก จอแจ ไตรศูรย์จูงมือเกี้ยวเกล้าเดินผ่านโต๊ะด้านนอกเข้าไปถึงข้างในสุด ซึ่งเป็นที่นัดหมายของเพื่อนฝูง
“เฮ้ย นึกว่าจะไม่มาแล้วซะอีกไอ้ไตร หวัดดีครับน้องเกี้ยว” วิทย์ทักทายเป็นคนแรกเมื่อเห็นทั้งคู่ เกี้ยวเกล้ายกมือไหว้วิทย์และเก้ง
“’โทษทีว่ะ ช้าไปหน่อย” ไตรศูรย์รีบออกตัวเมื่อเห็นเพื่อนทั้งสองอยู่กันพร้อมหน้า
“ไม่เป็นไรโว้ย! ยังไงแกก็ต้องเป็นเจ้ามืออยู่ดี เอาอะไรดี น้องเกี้ยวล่ะครับดื่มอะไรดีดูเมนูก่อนดีกว่าครับ” เก้งกุลีกุจอเรียกเมนูจากพนักงานมาให้เกี้ยวเกล้าดู
“เกี้ยวขอมาการิต้าแก้วหนึ่งละกันค่ะ”
“ขอมาการิต้าแก้วหนึ่ง แล้วก็เบียร์เพิ่มด้วยครับ” ไตรศูรย์หันไปบอกพนักงานที่รอรับออร์เดอร์ “แล้วไอ้อ้วนยังไม่มาอีกเหรอวะ ไหนบอกลงเครื่องตั้งแต่บ่ายแล้วไง” แล้วหันมาถามหาเพื่อนอีกคน
“มันพึ่งโทร.มาบอกว่าใกล้ถึงแล้วล่ะ พอดีนีร่าชวนไปกินข้าวที่ร้านก่อนน่ะ” เก้งบอก
“เห็นว่ากินข้าวเสร็จต้องกลับไปส่งเด็กๆ บ้านปู่ ย่าก่อน เดี๋ยวก็คงมาถึงแหล่ะ ว่าแต่แกกับน้องเกี้ยวเหอะ เมื่อไหร่จะแต่งกันเสียที” วิทย์หันมาถามไตรศูรย์จริงจังในตอนท้าย
“ก็...เอ่อ” ชายหนุ่มอึกอักพลางหันไปมองคนที่นั่งข้างๆ ตาละห้อย
“เรายังไม่ได้คิดเรื่องนี้กันเลยค่ะคุณวิทย์” เกี้ยวเกล้ายิ้มแย้มตอบแทน
“โอ้โห...ต้องคิดแล้วล่ะครับน้องเกี้ยว ไอ้ไตรมันจะ 31 แล้วนะครับมันแก่แล้ว เป็นลุงลูกๆ พวกผมหมดแล้วนะครับ นี่หากแต่งมีลูกขึ้นมาขอจองไว้ให้ลูกผมกับลูกไอ้เก้งเลยนะครับ” วิทย์ยังว่าต่อ
“จะบ้าเหรอวะไอ้วิทย์ ยังไม่รู้ว่าลูกไอ้ไตรมันจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง อีกอย่างจะจองไว้ให้ทั้งลูกแกลูกฉันได้ยังไง” เก้งสอดขึ้น
“หญิงก็ให้ลูกฉัน ชายก็ให้ลูกแกไงไอ้โง่ แต่ยกเว้นลูกมันจะเป็นกระเทย เกย์ ทอม ดี้ อันนี้ฉันยกให้แกหมดเลยล่ะกัน” วิทย์ว่าพลางโยนไปให้เก้งอีกรอบ ทำให้คนในโต๊ะอดหัวเราะไม่ได้ พอดีกับเพื่อนคนสุดท้ายในกลุ่มเดินทางมาถึงพร้อมแฟนสาว
“สนุกกันใหญ่เลยนะพวก” อ้วนทักทายพร้อมยิ้มร่า
“นี่น้องเกี้ยวแฟนไอ้ไตร น้องเกี้ยวครับ นี่ไอ้อ้วนกับคุณบีแฟนมันครับ” เกี้ยวเกล้ายกมือไหว้ทั้งคู่ ที่ยิ้มแย้มทักทายตอบมาเช่นกัน
“ฉันพึ่งพาเด็กๆ ไปกินข้าวที่ร้านนีร่ามา เห็นบอกเดี๋ยวจะตามมาสมทบด้วยนะไอ้ไตร” อ้วนหันไปบอกไตรศูรย์เมื่อนั่งลงแล้ว
“เหรอ” เขาทำหน้ารับรู้แล้วก็ไม่ได้ใส่ใจอีก
ในขณะที่พวกผู้ชายพากันพูดคุยเรื่องนั้น เรื่องนี้ ที่ส่วนมากจะออกแนวตลกโปกฮาตามประสา ถ้าเป็นเรื่องวีรกรรมฮาๆ ในอดีตไตรศูรย์ก็จะหันมาอธิบายและเล่าถึงที่มาที่ไปของเรื่องนั้นๆ ให้เกี้ยวเกล้าเข้าใจได้ง่ายๆ อยู่เป็นระยะ ทำให้เธอพลอยรู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในกลุ่มเขาไปด้วย
เธอสัมผัสได้ถึงความรัก ผูกพันของเพื่อนที่มีต่อกัน มันทำให้เธอแอบยิ้มด้วยความรู้สึกดีใจที่ในชีวิตของไตรศูรย์ได้เจอผู้คนที่ดี น่ารักและรักเขามากอย่างนี้ ที่สำคัญมันทำให้เธอได้รับรู้ว่าช่วงเวลาที่เธอกับเขาห่างหายไปจากชีวิตของกันและกันนั้น เขามีชีวิตอย่างไรบ้าง
“ว่าไงจ๊ะ เพื่อนๆ ที่รักของฉัน” เสียงที่ดังแข่งกับเสียงเพลงและเสียงจอแจในบรรยากาศอึกทึกนั้น ทำให้ทุกคนในโต๊ะต้องหันไปมองอย่างพร้อมเพรียงกัน ร่างอวบอั๋นในชุดเกาะอกรัดรูปสีดำสั้นจู๋ ดูเซ็กซี่ของหญิงสาวหน้าหมวยที่ตบแต่งไว้อย่างจัดจ้านนั้นเดินนวยนาดเข้ามา
“อ้าว นีร่า มาได้เหรอเนี่ยที่ร้านไม่วุ่นเหรอ” เก้งทักทายคนมาใหม่ ก่อนจะขยับเก้าอี้ให้ แต่นิรามัยกลับไม่สนใจ
“พวกเธอนี่จะสังสรรค์กันทั้งทีไม่มีบอกเพื่อนฝูง นี่ถ้าอ้วนไม่แวะไปกินข้าวที่ร้านฉันคงไม่รู้เรื่องนะเนี่ย” ว่าพลางเดินไปทางวิทย์
“เราเห็นเธอไม่ค่อยว่าง วุ่นอยู่กับร้านไม่ใช่เหรอ” วิทย์ถามแก้เก้อในประโยคท้าย
“ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนายวิทย์ ขยับไปฉันมีเรื่องจะคุยกับไตร” นิรามัยดันวิทย์ที่นั่งติดไตรศูรย์ด้านหนึ่งให้ลุกขึ้นแล้วจึงนั่งลงแทนที่ “ไตร นีร่าว่าจะให้ไตรไปดูที่ร้านให้หน่อย เพราะผู้จัดการของไตรไม่ได้เรื่องเลยนีร่าไม่อยากฟ้องเลยนะ แต่...”
“เอาไว้คุยกันวันหลังดีกว่าน่านีร่า เรามาสังสรรค์กันนะ ไอ้ไตรมันก็อุตส่าห์พาแฟนมาให้รู้จักอย่าพึ่งพูดเรื่องงานให้เสียบรรยากาศเลย” เก้งอดรนทนไม่ได้จึงสอดขึ้นกลางปล้อง นิรามัยค่อยรู้สึกตัว ก่อนจะมองเลยไตรศูรย์ที่นั่งคั่นกลางไปยังเกี้ยวเกล้า และฉีกยิ้มกว้างในทันที
“อ้อ...ขอโทษนะ วันหลังนีร่าค่อยไปคุยกับไตรที่โรงแรมก็ได้ แล้ว...เอ่อ แฟนไตรนี่นีร่าจำได้ว่า คนที่อยู่ร้านขายผ้านั่นใช่ไหมคะเนี่ย” ประโยคหลังพูดเสียงดังกว่าปกติ เกี้ยวเกล้ายิ้มรับอย่างเสียมิได้
“ต๊าย...นีร่านึกว่าใคร ที่แท้ก็เด็กร้านขายผ้านี่เอง แล้ววันนี้ลูกค้าเยอะไหมคะ” นิรามัยยังพูดเสียงดังพร้อมรอยยิ้มที่แม้ไม่ได้เย้ยหยัน แต่กลับทำให้เกี้ยวเกล้ารู้สึกแปลกๆ
“เอ่อ...ก็เรื่อยๆ ค่ะ”
“คงได้พิเศษเยอะนะคะ เห็นที่คุณป้าให้วันนั้นเยอะนี่คะ เหมือนพวกเด็กที่ร้านนีร่าเลย”
“น้องเกี้ยวเป็นหลานเจ้าของร้าน ไม่ใช่แค่เด็กในร้านนะนีร่า” ไตรศูรย์แก้ต่าง ทำให้นิรามัยชะงักไป ก่อนฉีกยิ้มให้เกี้ยวเกล้าอีกครั้ง
“เหรอ ขอโทษนะคะน้อง เอ่อ...ชื่อน้องอะไรนะคะ”
“เกี้ยวเกล้าค่ะ”
“อ๋อ คงน้องพวกเราเนอะ งั้นพี่นีร่าเรียกน้องเกี้ยวด้วยคนละกันนะ ในฐานะที่พี่เป็นเพื่อนสนิทอีกคนของไตรเค้า หวังว่าน้องเกี้ยวคงไม่ว่า”
“เอ่อ ไม่ว่าหรอกค่ะ” เกี้ยวเกล้าฝืนยิ้ม เป็นยังไงกันนะผู้หญิงคนนี้ ทีแรกเหมือนจะเข่นเขี้ยวเอากับเธอ แต่เพียงไตรศูรย์เสียงเย็นหน้าตึงขึ้นมา ก็ทำให้ท่าทางเปลี่ยนแปลงจากหน้ามือเป็นหลังมือไปได้ และแม้จะเป็นคำพูดหวานหู แต่เกี้ยวเกล้ากลับรู้สึกว่าไม่น่าไว้วางใจอย่างไรชอบกล
“นี่น้องเกี้ยวรู้ไหมคะ ไตรน่ะขึ้นชื่อว่าเสือยิ้มยากไม่มีใครเกินเลยนะ เห็นหน้าหล่อๆ อย่างนี้เด็กยังกลัวเลย พวกนายจำได้ไหมที่เราไปออกค่ายอาสากัน แล้วเด็กๆ ในหมู่บ้านมาห้อมล้อมน่ะ” ตอนท้ายนิรามัยหันไปทางเพื่อนๆ เท้าความถึงความหลังสมัยเรียนมหาวิทยาลัย
“เออ ใช่ๆ แล้วแทนที่เด็กมันจะกลัวไอ้อ้วนเพราะหน้ามันโหด แต่กลับกลัวไอ้ไตรซะนี่” วิทย์เสริมพลางหัวเราะเมื่อนึกถึงความหลัง
“ถ้านีร่าไม่คอยตามประกบมันเป็นปาท่องโก๋ คงทำให้เด็กแตกตื่นทั่วหมู่บ้านแล้วล่ะ” อ้วนหันไปบอกแฟนสาวที่ยิ้มเป็นเชิงรับรู้ เป็นครั้งแรกที่เกี้ยวเกล้ารู้สึกแปลกที่แปลกทางตั้งแต่เข้ามาอยู่ในกลุ่มเพื่อนๆ ของเขา
“แหม...อ้วนก็พูดเกินไป ปาท่องโก๋ที่ไหนกันเล่านั่นมันอดีตนะ อย่าพูดถึงมันเลยเดี๋ยวน้องเกี้ยวก็เข้าใจผิดแย่หรอก” เกี้ยวเกล้ายังพยายามฝืนยิ้มให้คนที่พูดเหมือนเกรงใจเสียเต็มประดานั่น ทั้งที่หัวใจรู้สึกกระตุกวูบ เอาอีกแล้ว...ผู้หญิงคนนี้
ก่อนจะรู้สึกตัวว่ามือข้างหนึ่งที่วางอยู่บนขาของตัวเองใต้โต๊ะ ถูกมือใหญ่เลื่อนมาทาบทับและจับไว้ ทำให้ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่าน เกี้ยวเกล้าไม่กล้ามองสบตาเขา ได้แต่ก้มหน้าและยิ้มอย่างไม่ฝืนใจเหมือนเมื่อครู่
“บีขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” แฟนของอ้วนเอ่ยขึ้น
“เกี้ยวไปด้วยค่ะคุณบี” เกี้ยวเกล้าขยับตัว
“พี่ไตรไปส่งดีกว่า” ไตรศูรย์ขยับตัวตาม
“เฮ้ย...เกินไปแล้วไอ้ไตร ไปกับคุณบีน่ะไม่หลงทางหรอก” เก้งแซวเข้าให้
“เกี้ยวไปกับคุณบีดีกว่าค่ะ พี่ไตรคุยกับเพื่อนเถอะค่ะไม่ได้เจอกันนาน”
###ตอนนี้อีบุ๊ค ‘ฝากรักไว้ในสายหมอก’ ลงขายแล้วนะคะ###
ตามลิ้งค์ที่แนบมาค่ะ ใครสนใจอยากเก็บพี่ไตร+น้องเกี้ยวเข้ากรุสมบัติ เข้าไปโหลดกันได้รัวๆเลยจร้า
หรือสนใจนิยายเรื่องอื่นๆในนาม ‘พิริตา’ และ ‘อเมทริน’ ก็สามารถเข้าไปโหลดกันได้นะคะ ทั้งตัวอย่างและอีบุ๊ค
ขอบคุณค่า
meb
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOj
c6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNzEyOTE2IjtzO
jc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNTc3OTMiO30
hytexts
https://www.hytexts.com/ebook/B012031-ฝากรักไว้ในสายหมอก
ookbee
http://www.ookbee.com/shop/BookInfo?pid=a927a107-7f6d-4c43-9301-a8c03f420109&affiliateCode=1168c15837084f8bbb5cf6fde0ca707d
นายอินทร์ปัณณ์
https://naiin.com/product/detail/214536
ebooks.in.th
http://ebooks.in.th/ebook/45108/%E0%B8%9D%E0%B8%B2%E0%B8%81
%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%84%E0%B8%A7%E0
%B9%89%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8
%A2%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%81/
กานพลู เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 มิ.ย. 2560, 12:43:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 มิ.ย. 2560, 12:47:21 น.
จำนวนการเข้าชม : 853
| << ตอนที่ 21 | ตอนที่ 23 >> |
แว่นใส 23 มิ.ย. 2560, 17:21:49 น.
สร้างความร้าวฉานคืองานของเรา
สร้างความร้าวฉานคืองานของเรา
กานพลู 29 มิ.ย. 2560, 11:01:14 น.
รักแท้ต้องมีอุปสรรค อิอิ
รักแท้ต้องมีอุปสรรค อิอิ