ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 2 ความใน -จบตอน-
“ขอโทษทีที่รัก แต่ผมจูบคุณได้ไหม”
นีรากัดริมฝีปาก รู้สึกถึงหน้าที่เห่อร้อน และเขาก็อดทนรอ
“หัวใจฉันเต้นเร็วตอนที่คุณโอบเอวฉันไว้ค่ะลูซ มือคุณร้อนมากและฉันก็รู้ว่าหัวใจคุณเต้นเร็วไม่แพ้กันเมื่อตอนที่สัมผัสกับแผงอกล่ำๆ ของคุณ”
เขาหัวเราะ “นั่นสิ ผมกอดคุณแน่นขึ้นตอนที่เชยคางคุณให้คุณมองผม แก้มของคุณ ลำคอของคุณ” นีราเลื่อนมือตามคำบอกของเขาโดยไม่รู้ตัว “ผมว่ามันจะต้องเนียนนุ่มมาก กลิ่นหอม ผมได้กลิ่นนั่นมาจากผมสลวยของคุณ ผมของคุณอยู่ในมือผม และผมกำลังจูบมัน”
หัวใจของนีราเต้นโครมคราม รู้สึกเหมือนว่าเขากำลังสัมผัสเธอ และอยู่ต่อหน้าเธอตรงนี้
“แก้มของคุณนุ่มมากเบบี๋ และตอนนี้ผมกำลังจะจูบคุณ ได้โปรด ผม--” มีเพียงความเงียบและเสียงหัวใจ นีราเผลอเผยอริมฝีปาก หัวใจเธอเต้นเร็วแรงขึ้นเมื่อได้ยินเสียงหายใจแรงๆ ของเขา
“ให้ตายเหอะโรซี่ ผมเริ่มคิดว่าอีกไม่นานคงได้จับคุณกดลงกับเตียงแน่ๆ แล้ว!”
นีราสะดุ้งโหยง หน้าแดงก่ำ จะบ้าตาย นี่เธอหรือเขาที่เป็นลูกค้ากันแน่เนี่ย!
“คุณมันผู้เชี่ยวชาญมากกว่าลูกค้าแล้วนะลูซ” เธอเหน็บเขาและได้ยินเสียงหัวเราะตอบกลับมา นีราส่ายหน้ากับตัวเองพลางถอนหายใจ เธอลุกขึ้นนั่งคู้เข่าและเอนพิงกับหัวเตียง ตามองเพดานดำมือเลื่อนลอย “ฉันตกใจมากนะที่วันนี้จู่ๆ เราก็คุยเรื่องนี้กัน”
“นั่นสิ” เขาเงียบไปพักใหญ่ “วันนี้ผมไม่มีใครเลยโรซี่ แต่ผมอยากให้คุณอยู่ข้างๆ อยากได้กอดคุณไว้ตอนที่เราใช้เวลาบนเตียงด้วยกัน ผมไม่รู้ผมเป็นอะไรแต่ใครคนหนึ่งทำให้ผมนึกถึงคุณ เสียงของเธอคล้ายคุณมาก”
ฟังจบนีราก็ขมวดคิ้ว ไม่ใช่แค่เขาที่รู้สึก แต่เธอก็คิดแบบนั้น เสียงของเขาคล้ายจริงๆ
“คุณเป็นคนยังไงนะโรซี่ จะเป็นผู้หญิงแสนสวย หรือว่าสาวอ้วนที่วันๆ นั่งอยู่หน้าคอมฯ กันนะ”
นีราหลุดขำพรืด “นั่นสินะคะ ถ้าฉันบอกความจริงไปกลัวคุณรับไม่ได้ เอาเป็นว่าฉันสวยน้อยกว่าแองเจลิน่า แต่ก็น่ามองไม่น้อยไปกว่ากันหรอกค่ะ”
เขาฟังแล้วหัวเราะลั่น “งั้นผมคงเป็นแบรด พิทท์แล้วละทูนหัว” นีราหัวเราะตามจนน้ำตาเล็ด เธอใช้นิ้วกรีดน้ำตาทิ้งตอนที่เขาเอ่ย “ผมอยากเจอคุณ ผมรู้มันเป็นกฎ แต่... โรซี่ ผมอยากเจอคุณ อยากให้เรารู้จักกันมากกว่านี้”
รอยยิ้มยังเกลื่อนหน้านีราในตอนนี้ “ฉันก็อยากเจอคุณค่ะลูซ แต่กฎก็คือกฎ อีกอย่าง--” และความเป็นจิตแพทย์ก็ทำให้เธอเผลอ “คุณกำลังอยู่ในสภาวะอกหัก ความว้าเหว่มันทำให้คุณกำลังหลงทาง ลูซฉันไม่อยากตอกย้ำแต่ฉันหวังดีนะคะ อยากให้คุณมองคนที่อยู่รอบตัวคุณให้ดีๆ มากกว่าฉัน ที่เป็นได้แค่ที่ปรึกษา เพื่อนที่คุณไม่เคยเห็นหน้า”
หญิงสาวได้ยินเสียงถอนหายใจของลูเซียน และเมื่อเขาตอบน้ำเสียงของเขาก็ไร้ความรื่นเริงอีก
“ขอโทษ” เขาเงียบ “แต่--คุยกับคุณทีไร เหมือนผมกำลังคุยกับจิตแพทย์”
หญิงสาวสะดุ้งอีกรอบ หัวใจจะวายตายเพราะดันหลุดมาดคุณหมออีกจนได้ เลยต้องหาทางกลบเกลื่อน
“โอ้ ฮันนี่ ถ้าอย่างนั้นคุณอยากให้ฉันช่วยบำบัดสภาพจิตใจของคุณแบบไหนดี แล้วฉันต้องแต่งคอสเพลย์เป็นคุณหมอชุดสั้นจู๋ แหวกหน้าหรือเว้าหลังดีล่ะ”
เขาระเบิดเสียงหัวเราะ “คุณยังไม่ต้องสวมบทคุณหมอสุดเซ็กซี่ตอนนี้หรอกทูนหัว”
นีราหัวเราะไปกับเขา ส่วนหนึ่งคือโล่งอก และส่วนหนึ่งก็รู้สึกผ่อนคลาย อารมณ์ที่เสียไปก่อนหน้านี้เพราะคิดถึงเรื่องที่เจอ คลินตัน แอล. เกรแฮมมากลับดีได้อย่างน่าประหลาด จนเธอสบายใจมากพอที่จะปลงกับ ‘คำสั่ง’ เรื่องการแถลงผลอาการของคริส เบลลาทิส
‘เราไม่ได้บังคับให้คุณบิดเบือนข้อมูลสุขภาพจิตของคุณเบลลาทิส แต่เราต้องการให้คุณร่วมมือไม่เปิดเผยสิ่งที่อาจจะกระทบต่อภาพลักษณ์ของดยุคแห่งซอเมอร์เซ็ต โดยการกล่าวตามสคริปนี้ที่เราเตรียมไว้ ซึ่งเราจะยินดีมากถ้าหากคุณเห็นชอบและปฏิบัติตาม ที่ผู้อำนวยการของโรงพยาบาลได้แนะนำก่อนหน้านี้ ซึ่งแน่นอนคุณสามารถที่จะไม่ทำตามก็ได้ แต่หมายศาลนี้ ค่าความเสียหาย และค่าชดเชยต่อชื่อเสียงของคุณเบลลาทิส ทั้งคุณและโรงพยาบาลจะต้องรับผิดชอบ ทนายของผมที่นั่งอยู่ตรงนี้จะเป็นผู้จัดการและส่งคำร้องขอนี้ต่อศาลในทันที’
เออ... ไม่ได้บังคับ ไม่ได้ข่มขู่ แค่มีทนายร่างคำร้องนั่งรอ อดีตเจ้าของโรงพยาบาลโทร.มาด้วยน้ำเสียงเกือบจะร้องไห้ และสุดท้าย ลิสต์ความเสียหายที่ต้องชดเชยยาวเป็นหางว่าวมากองอยู่ตรงหน้าเธอก็เท่านั้นเอง!
คืนนั้นการคุยกันระหว่างเราจบลงตอนตีหนึ่ง เป็นการคุยยาวนานอีกวัน ลูซวางสายและสัญญาว่าศุกร์หน้าเขาจะโทร.หาเธออีกครั้ง มันก็เหมือนทุกครั้งที่เราคุยกัน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
นีราเข้านอนและหลับใหล เธอฝันดี เสียงของลูซยังตามเข้ามาทักทาย
ในภาพฝัน ลูซของเธอเป็นชายหนุ่มหล่อเหลา เขาหุ่นดีและมีกล้ามเป็นมัดๆ แต่... ไม่ทันให้เธอเข้าไปถึงตัวเขาก็ถูกหมอกคลุม แต่ก็ยังเห็นโครงร่างเขาอยู่ นีราเดินเข้าไปจนแทบชิด เธอยิ้มและเอ่ยเรียก มนต์หมอกจางหายและชายที่ปรากฏตัวต่อหน้าเธอคือหนุ่มตัวสูง หน้าเขรอะด้วยสิว เขาใส่แว่นตาและแทนที่ซิกแพ็กคือชั้นไขมันหนาเตอะ!
คลินตันเดินทางมาถึงโรงพยาบาลก่อนเวลาสัมภาษณ์ประมาณสามสิบนาที วันนี้เขาเลือกสวมสูทสามชิ้น สูทตัวนอกเป็นสีดำเช่นเดียวกับกางเกงและรองเท้า ส่วนเสื้อกั๊กตัวในกับเนคไทเป็นสีเทา ก็เข้ากันดีกับเชิ้ตสีขาวพอดีตัว ผู้อำนวยการโรงพยาบาลรับรองเขาที่ห้องพักสุดหรู และนั่นเองที่ชายหนุ่มพบว่าเขามาช้ากว่า คริส เบลลาทิสแค่สิบนาที
ดยุคหนุ่มอายุน้อยวันนี้รูปลักษณ์ดูแปลกตา ผมที่ไม่เคยจัดทรงเซ็ตเข้ารูป และแว่นตาที่สวมทำให้ดูมีอายุมากกว่าอายุจริงสามสี่ปี ส่วนเครื่องแต่งกายไม่ใช่เชิ้ตกางเกงยีนส์ แต่เป็นสูทสั่งตัดพิเศษ นัยน์ตาสีอ่อนเรียบเฉยแม้เมื่อหันมามองตอนที่เขาก้าวผ่านประตูห้องเข้าไป
เบลลาทิสนั่งอยู่ที่เก้าอี้ใกล้ริมหน้าต่างบานสูงและกว้าง บนโต๊ะกลมตรงหน้าเขาซึ่งเป็นเครื่องเพียงไม่กี่อย่างในห้องนั้นวางแก้วกาแฟควันกรุ่น ห้องทาสีขาวตัดกับสีน้ำตาลของไม้ พื้นปูพรมสีน้ำเงินทั่วทั้งห้อง ผนังทุกด้านล้วนติดภาพเขียนสีน้ำเป็นทิวทัศน์ที่แตกต่างกัน
บอดีการ์ดสองคนที่คลินตันส่งไปดูแลลูกค้ากิตติมศักดิ์โค้งศีรษะให้เจ้านายหนุ่ม เขาพยักหน้ารับก้าวเข้าไปหยุดยืนยังเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามกับดยุค ดิมิทรีซึ่งวันนี้ทำหน้าที่ติดตามแทนโดโลแวนก้าวตามและหยุดยืนเยื้องไปทางด้านหลัง หลังผสานสายตากันอึดใจใหญ่ คริส เบลลาทิสก็ลุกขึ้นยืน ท่าทีหยิ่งยโสนั้นไม่ผิดเพี้ยนกับผู้เป็นบิดา
“สวัสดีครับคุณเกรแฮม”
“มายลอร์ด” คลินตันค้อมศีรษะลงเล็กน้อย ก่อนยืดตัวตรง “ยินดีที่ได้เจอคุณอีกครั้งครับ หวังว่าคุณอดัมและคุณโรเจอร์จะดูแลคุณเป็นอย่างดี”
“อ๋อ” คริสหันกลับไปมองบอดีการ์ดทั้งสองคนที่ถูกยัดเยียดมาให้ ก่อนกลับมามองคู่สนทนา รอยยิ้มแต้มมุมปากเช่นเดียวกัน “พวกเขาดูแลผมดีครับ แต่คงต้องบอกอีกครั้ง ไม่มีความจำเป็นที่พวกเขาจะต้องเสียเวลามาคอยติดตามผม”
“มันเป็นบริการจากเราครับ โดยเฉพาะลูกค้ารายสำคัญ”
“บางทีผมก็รู้สึกอึดอัดนะ เหมือนอิสระผมถูกจำกัดและลิดรอน!”
นีรากัดริมฝีปาก รู้สึกถึงหน้าที่เห่อร้อน และเขาก็อดทนรอ
“หัวใจฉันเต้นเร็วตอนที่คุณโอบเอวฉันไว้ค่ะลูซ มือคุณร้อนมากและฉันก็รู้ว่าหัวใจคุณเต้นเร็วไม่แพ้กันเมื่อตอนที่สัมผัสกับแผงอกล่ำๆ ของคุณ”
เขาหัวเราะ “นั่นสิ ผมกอดคุณแน่นขึ้นตอนที่เชยคางคุณให้คุณมองผม แก้มของคุณ ลำคอของคุณ” นีราเลื่อนมือตามคำบอกของเขาโดยไม่รู้ตัว “ผมว่ามันจะต้องเนียนนุ่มมาก กลิ่นหอม ผมได้กลิ่นนั่นมาจากผมสลวยของคุณ ผมของคุณอยู่ในมือผม และผมกำลังจูบมัน”
หัวใจของนีราเต้นโครมคราม รู้สึกเหมือนว่าเขากำลังสัมผัสเธอ และอยู่ต่อหน้าเธอตรงนี้
“แก้มของคุณนุ่มมากเบบี๋ และตอนนี้ผมกำลังจะจูบคุณ ได้โปรด ผม--” มีเพียงความเงียบและเสียงหัวใจ นีราเผลอเผยอริมฝีปาก หัวใจเธอเต้นเร็วแรงขึ้นเมื่อได้ยินเสียงหายใจแรงๆ ของเขา
“ให้ตายเหอะโรซี่ ผมเริ่มคิดว่าอีกไม่นานคงได้จับคุณกดลงกับเตียงแน่ๆ แล้ว!”
นีราสะดุ้งโหยง หน้าแดงก่ำ จะบ้าตาย นี่เธอหรือเขาที่เป็นลูกค้ากันแน่เนี่ย!
“คุณมันผู้เชี่ยวชาญมากกว่าลูกค้าแล้วนะลูซ” เธอเหน็บเขาและได้ยินเสียงหัวเราะตอบกลับมา นีราส่ายหน้ากับตัวเองพลางถอนหายใจ เธอลุกขึ้นนั่งคู้เข่าและเอนพิงกับหัวเตียง ตามองเพดานดำมือเลื่อนลอย “ฉันตกใจมากนะที่วันนี้จู่ๆ เราก็คุยเรื่องนี้กัน”
“นั่นสิ” เขาเงียบไปพักใหญ่ “วันนี้ผมไม่มีใครเลยโรซี่ แต่ผมอยากให้คุณอยู่ข้างๆ อยากได้กอดคุณไว้ตอนที่เราใช้เวลาบนเตียงด้วยกัน ผมไม่รู้ผมเป็นอะไรแต่ใครคนหนึ่งทำให้ผมนึกถึงคุณ เสียงของเธอคล้ายคุณมาก”
ฟังจบนีราก็ขมวดคิ้ว ไม่ใช่แค่เขาที่รู้สึก แต่เธอก็คิดแบบนั้น เสียงของเขาคล้ายจริงๆ
“คุณเป็นคนยังไงนะโรซี่ จะเป็นผู้หญิงแสนสวย หรือว่าสาวอ้วนที่วันๆ นั่งอยู่หน้าคอมฯ กันนะ”
นีราหลุดขำพรืด “นั่นสินะคะ ถ้าฉันบอกความจริงไปกลัวคุณรับไม่ได้ เอาเป็นว่าฉันสวยน้อยกว่าแองเจลิน่า แต่ก็น่ามองไม่น้อยไปกว่ากันหรอกค่ะ”
เขาฟังแล้วหัวเราะลั่น “งั้นผมคงเป็นแบรด พิทท์แล้วละทูนหัว” นีราหัวเราะตามจนน้ำตาเล็ด เธอใช้นิ้วกรีดน้ำตาทิ้งตอนที่เขาเอ่ย “ผมอยากเจอคุณ ผมรู้มันเป็นกฎ แต่... โรซี่ ผมอยากเจอคุณ อยากให้เรารู้จักกันมากกว่านี้”
รอยยิ้มยังเกลื่อนหน้านีราในตอนนี้ “ฉันก็อยากเจอคุณค่ะลูซ แต่กฎก็คือกฎ อีกอย่าง--” และความเป็นจิตแพทย์ก็ทำให้เธอเผลอ “คุณกำลังอยู่ในสภาวะอกหัก ความว้าเหว่มันทำให้คุณกำลังหลงทาง ลูซฉันไม่อยากตอกย้ำแต่ฉันหวังดีนะคะ อยากให้คุณมองคนที่อยู่รอบตัวคุณให้ดีๆ มากกว่าฉัน ที่เป็นได้แค่ที่ปรึกษา เพื่อนที่คุณไม่เคยเห็นหน้า”
หญิงสาวได้ยินเสียงถอนหายใจของลูเซียน และเมื่อเขาตอบน้ำเสียงของเขาก็ไร้ความรื่นเริงอีก
“ขอโทษ” เขาเงียบ “แต่--คุยกับคุณทีไร เหมือนผมกำลังคุยกับจิตแพทย์”
หญิงสาวสะดุ้งอีกรอบ หัวใจจะวายตายเพราะดันหลุดมาดคุณหมออีกจนได้ เลยต้องหาทางกลบเกลื่อน
“โอ้ ฮันนี่ ถ้าอย่างนั้นคุณอยากให้ฉันช่วยบำบัดสภาพจิตใจของคุณแบบไหนดี แล้วฉันต้องแต่งคอสเพลย์เป็นคุณหมอชุดสั้นจู๋ แหวกหน้าหรือเว้าหลังดีล่ะ”
เขาระเบิดเสียงหัวเราะ “คุณยังไม่ต้องสวมบทคุณหมอสุดเซ็กซี่ตอนนี้หรอกทูนหัว”
นีราหัวเราะไปกับเขา ส่วนหนึ่งคือโล่งอก และส่วนหนึ่งก็รู้สึกผ่อนคลาย อารมณ์ที่เสียไปก่อนหน้านี้เพราะคิดถึงเรื่องที่เจอ คลินตัน แอล. เกรแฮมมากลับดีได้อย่างน่าประหลาด จนเธอสบายใจมากพอที่จะปลงกับ ‘คำสั่ง’ เรื่องการแถลงผลอาการของคริส เบลลาทิส
‘เราไม่ได้บังคับให้คุณบิดเบือนข้อมูลสุขภาพจิตของคุณเบลลาทิส แต่เราต้องการให้คุณร่วมมือไม่เปิดเผยสิ่งที่อาจจะกระทบต่อภาพลักษณ์ของดยุคแห่งซอเมอร์เซ็ต โดยการกล่าวตามสคริปนี้ที่เราเตรียมไว้ ซึ่งเราจะยินดีมากถ้าหากคุณเห็นชอบและปฏิบัติตาม ที่ผู้อำนวยการของโรงพยาบาลได้แนะนำก่อนหน้านี้ ซึ่งแน่นอนคุณสามารถที่จะไม่ทำตามก็ได้ แต่หมายศาลนี้ ค่าความเสียหาย และค่าชดเชยต่อชื่อเสียงของคุณเบลลาทิส ทั้งคุณและโรงพยาบาลจะต้องรับผิดชอบ ทนายของผมที่นั่งอยู่ตรงนี้จะเป็นผู้จัดการและส่งคำร้องขอนี้ต่อศาลในทันที’
เออ... ไม่ได้บังคับ ไม่ได้ข่มขู่ แค่มีทนายร่างคำร้องนั่งรอ อดีตเจ้าของโรงพยาบาลโทร.มาด้วยน้ำเสียงเกือบจะร้องไห้ และสุดท้าย ลิสต์ความเสียหายที่ต้องชดเชยยาวเป็นหางว่าวมากองอยู่ตรงหน้าเธอก็เท่านั้นเอง!
คืนนั้นการคุยกันระหว่างเราจบลงตอนตีหนึ่ง เป็นการคุยยาวนานอีกวัน ลูซวางสายและสัญญาว่าศุกร์หน้าเขาจะโทร.หาเธออีกครั้ง มันก็เหมือนทุกครั้งที่เราคุยกัน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
นีราเข้านอนและหลับใหล เธอฝันดี เสียงของลูซยังตามเข้ามาทักทาย
ในภาพฝัน ลูซของเธอเป็นชายหนุ่มหล่อเหลา เขาหุ่นดีและมีกล้ามเป็นมัดๆ แต่... ไม่ทันให้เธอเข้าไปถึงตัวเขาก็ถูกหมอกคลุม แต่ก็ยังเห็นโครงร่างเขาอยู่ นีราเดินเข้าไปจนแทบชิด เธอยิ้มและเอ่ยเรียก มนต์หมอกจางหายและชายที่ปรากฏตัวต่อหน้าเธอคือหนุ่มตัวสูง หน้าเขรอะด้วยสิว เขาใส่แว่นตาและแทนที่ซิกแพ็กคือชั้นไขมันหนาเตอะ!
คลินตันเดินทางมาถึงโรงพยาบาลก่อนเวลาสัมภาษณ์ประมาณสามสิบนาที วันนี้เขาเลือกสวมสูทสามชิ้น สูทตัวนอกเป็นสีดำเช่นเดียวกับกางเกงและรองเท้า ส่วนเสื้อกั๊กตัวในกับเนคไทเป็นสีเทา ก็เข้ากันดีกับเชิ้ตสีขาวพอดีตัว ผู้อำนวยการโรงพยาบาลรับรองเขาที่ห้องพักสุดหรู และนั่นเองที่ชายหนุ่มพบว่าเขามาช้ากว่า คริส เบลลาทิสแค่สิบนาที
ดยุคหนุ่มอายุน้อยวันนี้รูปลักษณ์ดูแปลกตา ผมที่ไม่เคยจัดทรงเซ็ตเข้ารูป และแว่นตาที่สวมทำให้ดูมีอายุมากกว่าอายุจริงสามสี่ปี ส่วนเครื่องแต่งกายไม่ใช่เชิ้ตกางเกงยีนส์ แต่เป็นสูทสั่งตัดพิเศษ นัยน์ตาสีอ่อนเรียบเฉยแม้เมื่อหันมามองตอนที่เขาก้าวผ่านประตูห้องเข้าไป
เบลลาทิสนั่งอยู่ที่เก้าอี้ใกล้ริมหน้าต่างบานสูงและกว้าง บนโต๊ะกลมตรงหน้าเขาซึ่งเป็นเครื่องเพียงไม่กี่อย่างในห้องนั้นวางแก้วกาแฟควันกรุ่น ห้องทาสีขาวตัดกับสีน้ำตาลของไม้ พื้นปูพรมสีน้ำเงินทั่วทั้งห้อง ผนังทุกด้านล้วนติดภาพเขียนสีน้ำเป็นทิวทัศน์ที่แตกต่างกัน
บอดีการ์ดสองคนที่คลินตันส่งไปดูแลลูกค้ากิตติมศักดิ์โค้งศีรษะให้เจ้านายหนุ่ม เขาพยักหน้ารับก้าวเข้าไปหยุดยืนยังเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามกับดยุค ดิมิทรีซึ่งวันนี้ทำหน้าที่ติดตามแทนโดโลแวนก้าวตามและหยุดยืนเยื้องไปทางด้านหลัง หลังผสานสายตากันอึดใจใหญ่ คริส เบลลาทิสก็ลุกขึ้นยืน ท่าทีหยิ่งยโสนั้นไม่ผิดเพี้ยนกับผู้เป็นบิดา
“สวัสดีครับคุณเกรแฮม”
“มายลอร์ด” คลินตันค้อมศีรษะลงเล็กน้อย ก่อนยืดตัวตรง “ยินดีที่ได้เจอคุณอีกครั้งครับ หวังว่าคุณอดัมและคุณโรเจอร์จะดูแลคุณเป็นอย่างดี”
“อ๋อ” คริสหันกลับไปมองบอดีการ์ดทั้งสองคนที่ถูกยัดเยียดมาให้ ก่อนกลับมามองคู่สนทนา รอยยิ้มแต้มมุมปากเช่นเดียวกัน “พวกเขาดูแลผมดีครับ แต่คงต้องบอกอีกครั้ง ไม่มีความจำเป็นที่พวกเขาจะต้องเสียเวลามาคอยติดตามผม”
“มันเป็นบริการจากเราครับ โดยเฉพาะลูกค้ารายสำคัญ”
“บางทีผมก็รู้สึกอึดอัดนะ เหมือนอิสระผมถูกจำกัดและลิดรอน!”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ต.ค. 2560, 19:40:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ต.ค. 2560, 19:40:39 น.
จำนวนการเข้าชม : 892
| << Chapter 2 ความใน (4/5) | Chapter 3 ข้อความ (1/5) >> |