เคียงเธอ
หวันยิหวาแอบรักจิระ เพื่อนชายข้างบ้านที่รู้จักกันตั้งแต่เกิด โดยที่ไม่รู้ว่าเขาและเธอมีใจตรงกัน วันหนึ่งหวาไม่สบาย จิระจึงช่วยดูแล...แล้วเขาก็เผลอใจจูบเธอเข้าโดยที่เธอไม่รู้ตัว

เป็นตัวละครคู่พี่ของเรื่องเหตุเกิดที่...หัวใจ แต่เพื่อความกระชับและความต่อเนื่อง จึงขอแยกออกมาเป็นอีกเรื่องนึงค่ะ
Tags: จิระ หวันยิหวา แอบรัก เพื่อนสนิท

ตอน: ตอนที่ 2 : สัญญาข้างหน้าต่าง

เมื่อขับรถกลับถึงบ้านเห็นไฟมืดสนิทก็พอจะเดาออกว่าพี่ชายของตนคงจะอยู่บ้านข้างๆ เป็นแน่ จึงเดินเข้าไปในบ้านของพี่หวาอย่างคนคุ้นเคยกัน เพื่อไปตามคุณพี่ชายที่แสนดีกลับบ้าน

"พี่จี พี่หวา เจกลับมาแล้วค่า" แต่เมื่อเคาะประตูแล้วกลับไม่มีเสียงตอบใดๆ กลับมา เธอจึงเปิดประตูเข้าไปในบ้านแต่กลับไม่พบใครเลยจึงร้องเรียกอีกรอบ

"พี่จี พี่หวาอยู่ไหมค้า~~" เจลกาเรียกเสียงยาว คราวนี้จึงได้ยินเสียงตอบกลับมา

"พี่อยู่ข้างบน" จิระส่งเสียงตอบกลับมา

"อ้าว! แล้วไปทำอะไรข้างบนล่ะพี่" เธอถามพลางเดินขึ้นบันได

"ก็ยัยหวานะสิ ก่อเรื่องอีกแล้ว" จิระก็เล่าความให้ฟัง

"อย่าไปเชื่อพี่เรานะเจ พี่แค่ชนขอบประตูเอง จีก็พูดเกินไป" หวันยิหวาไม่ทันพูดจบจิระก็ขัดขึ้นเสียก่อน

"ไม่เกินไปหรอกชนซะโครมเบ้อเริ่ม เสาบ้านแทบโยก ดูสิหน้าผากยังแดงๆ อยู่เลย" ชายหนุ่มจิ้มหน้าผากที่ยังเป็นรอยแดงให้ผู้เป็นน้องสาวดู

"พี่จีก็ไปว่าพี่หวาเค้า น่าสงสารออก" ชายหนุ่มคนเดียวทำหน้าบึ้งเมื่อเห็นว่าน้องสาวหันไปเข้าข้างหวันยิหวามากกว่าตนที่เป็นพี่ชายแท้ๆ

"เอาเข้าไปเข้าข้างกันดีนัก พี่มันหัวเดียวกระเทียมลีบจะเถียงสู้ใครได้" ชายหนุ่มหันหลังกอดอก

"งอนเหรอ" หวันยิหวาแซว พร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ

"เปล่าสักหน่อย" พูดเสร็จก็เมินหน้าหนี

"เด็กงอนมันน่ารักนะพี่ แต่พี่จีงอนแล้วมันน่า..." ผู้เป็นน้องพูดทิ้งไว้แค่นั้นให้เข้าใจกันเอง พร้อมกับกลั้นเสียงหัวเราะเต็มกำลัง อดขำไม่ได้ทุกทีเมื่อพี่ชายทำหน้าทำตาอย่างนี้ อยากให้เพื่อนๆ ที่โรงเรียนมัธยมมาเห็นท่าทางของจิระตอนนี้ คงจะถึงอึ้งกันน่าดูเมื่อคนที่ได้ชื่อว่าเป็นประธานนักเรียนมาดเข้มของโรงเรียนชายล้วนมาทำสีหน้าชวนขันเสียขนาดนี้

“พี่งอนแล้วมันน่าอะไร พูดดีๆ นะไอ้เจ” ชายหนุ่มค้อนน้องสาว ยิ่งทำให้หวันยิหวาขำขึ้นมาอีกรอบ

"ก็น่า...น่าร้ากกกเหมือนกัน" เจลกาลากเสียงยาว

"แล้วไป" พูดเสร็จก็รีบเดินลงบันไดไปอย่างรวดเร็วคงเขินที่น้องชมละมั้ง

"น้องชมนิดชมหน่อยทำอายนะพี่จี" น้องสาวตัวแสบตะโกนแซวพี่ชายที่เดินลงบันไดไปถึงชั้นล่างแล้ว

"พี่หวาก็ว่าพี่จีงอนก็น่ารักเหมือนกันใช่หมคะ" เจลกาพูดขึ้นมา ซึ่งหวันยิหวาตอบรับเพียงเบาๆ ในลำคอเท่านั้นเอง



ขณะที่จิระเดินไปเอากุญแจบ้านในรถของเจลกา เขาก็นึกถึงเรื่องที่เขาล่วงเกินหวันยิหวา ความอบอุ่นจากเรียวปากงามของเธอนั้นยังติดตรึงในความรู้สึกของเขา ชายหนุ่มเผลอเอาปลายนิ้วแตะที่ริมฝีปากตัวเองเบาๆ

จิระอาบน้ำเสร็จก็มานั่งรับลมที่ริมหน้าต่างห้องนอน ก่อนที่จะเผลอมองไปยังหน้าต่างห้องนอนของหวันยิหวาซึ่งอยู่ตรงข้ามกับห้องเขาพอดี เจ้าหล่อนเปิดผ้าม่านทิ้งไว้แต้เจ้าตัวไม่อยู่

'ไปไหนของเขานะ สี่ทุ่มกว่าแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้ตื่นสายหรอกยัยหวา' แต่ถึงกระนั้นแล้วเมื่อเขามองไปยังดวงดาวที่เปล่งประกายสุกใสอยู่บนท้องฟ้าก็นึกถึงดวงตาของหวันยิหวา

'เออนะ แค่เห็นดวงดาวก็มองเป็นหน้ายัยนั่นได้ คิดแล้วก็แปลกดีเหมือนกัน' ชายหนุ่มเงยหน้ายิ้มบางๆ ให้กับดวงดาวบนฟากฟ้า



ทางด้านหวันยิหวาเมื่อเดินไปส่งเจลกาแล้ว จึงเดินกลับเข้ามาในห้องนอน โดยไม่ทันสังเกตว่ามีคนแอบมองเธออยู่จากบ้านข้างๆ หญิงสาวหยิบสมุดปกหนาขึ้นมาแล้วจรดปลายปากกาเพื่อถ่ายทอดความรู้สึกลงไป

'เพียงพิศเผลอมองหน้าหัวใจสั่น ใจไหวหวั่นกลัวว่าเธอจะล่วงรู้ หากสังเกตจ้องมองและตรองดู เธอคงรู้ว่าฉันนั้นมีใจ'

เมื่อเงยหน้าขึ้นมาจากสมุดที่เพิ่งเขียนกลอนรักลงไป หญิงสาวถึงกับตกใจเมื่อจิระยืนอยู่ที่หน้าต่างห้องฝั่งตรงข้าม ฝ่ายชายหนุ่มก็ตกใจไม่แพ้กันเมื่อจู่ๆ หญิงสาวก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาเขาพอดี

"จียังไม่นอนอีกเหรอ ดึกแล้วนะ" หวันยิหวาถามพยายามทำให้หัวใจเต้นช้าลง รีบซ่อนสมุดลงในโต๊ะทันที

"ประโยคนั้นเราน่าจะเป็นพูดมากกว่านะ" จิระย้อน

"เดี๋ยวเราก็นอนแล้ว แล้วจีล่ะทำไมยังไม่นอน"

"เราดูดาวอยู่ วันนี้ดาวสวย ดูสิ" เมื่อได้ยินดังนั้นหญิงสาวจึงเงยหน้าขึ้นไปมองตามคำบอกเล่าแล้วก็เห็นว่าดาวแต่ละดวงช่างสวยนัก

"สวยจริงๆ ด้วย" หวันยิหวาเห็นด้วย ดวงหน้าสวยจึงเงยหน้ามองท้องฟ้าตามคำกล่าวของเขา

"ว่างๆ ไปดูดาวกันดีไหม" จิระชวนหลังจากทั้งสอบเงียบไปสักครู่หนึ่ง หวันยิหวาจึงหันมาสบตาชายหนุ่ม

"ไม่ใช่ว่าหลอกให้ดีใจเล่นนะ" หญิงสาวหรี่ตามอง

"เอ้า...เห็นไอ้จีเป็นคนอย่างนั้นไปได้" จิระยิ้มให้

"ตกลงนะ" ชายหนุ่มถามซ้ำ หวันยิหวาเงียบไปอึดใจ

“จ้ะ...ตกลง”



จิระมองดูหญิงสาวเข้าไปในห้องจนไฟในห้องดับลง ชายหนุ่มกำลังคิดว่าตอนนี้หวันยิหวาอยู่บ้านคนเดียวคงไม่ปลอดภัยเท่าไร พ่อแม่เขากับพ่อแม่เธอไม่รู้จะกลับมาเมื่อไร โทรศัพท์มาหาเมื่อวานบอกว่าไปเที่ยวเมืองเชียงใหม่ กำลังระลึกความหลังถึงวัยยังหนุ่มยังสาว ถึงบ้านของเราจะติดกันมันก็ยังเป็นอันตรายอยู่ดี ตอนนี้เจลกาก็ไปนอนกับหวันยิหวาบ้างเป็นครั้งคราว แต่อีกไม่กี่วันน้องสาวเขาก็ต้องไปปราณบุรี

พูดถึงเรื่องที่เจลกาไปอยู่ปราณบุรี ตอนแรกเขาก็นึกเป็นห่วง แต่ตอนนี้เขาวางใจแล้วเพราะได้ส่งคนไปดูและแทนเรียบร้อย สบายใจไปเปลาะหนึ่ง แต่คงจะไม่สบายหูก็ตอนไอ้เจมันโทรมาโวยวาย

ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบตะกร้าหวายใบหย่อมขึ้นมา ภายในนั้นเป็นของหลากหลายชิ้นกับการ์ดวันเกิดและการ์ดปีใหม่ร่วมสี่สิบกว่าใบในตะกร้าหวาย การ์ดบางใบเป็นลายมือสวยของผู้ใหญ่ การ์ดบางใบเป็นลายมือโย้เย้ที่เขียนถูกบ้างผิดบ้างของเด็กอนุบาล การ์ดทุกใบสำคัญกับเขามากถึงลายมือจะสวยหรือไม่สวยก็ตาม เพราะการ์ดและของขวัญทั้งหมดที่อยู่ในนี้เป็นของที่เด็กหญิงหวันยิหวามอบให้เด็กชายจิระตั้งแต่เข้าอนุบาลและก็มอบให้ทุกๆ ปีจนถึงปัจจุบัน

‘ไอ้จีนะไอ้จี กล้าทุกเรื่องทำไมเรื่องนี้ถึงปอดนักวะ’



จิระตื่นแต่เช้ามารดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน ปล่อยให้เจลกานอนต่อให้สบายๆ เพราะเห็นน้องนอนดึกติดต่อกันหลายคืน วันนี้ก็วันเสาร์ด้วยตื่นสายหน่อยก็ไม่เป็นไร ชายหนุ่มลากสายยางไปรดน้ำต้นไม้ข้างบ้าน พลันสายตาก็หันไปเห็นหวันยิหวาออกมาจากบ้านพอดี

“ไปทำงานเหรอหวา ไหนบอกว่าหยุดวันเสาร์” จิระเรียก

“ไปคลินิก ต้องอยู่เวรแทนหมอที่ไม่สบายน่ะ” หวันยิหวาบอกพลางกำลังปิดประตูบ้าน

“งั้นรอเราแป๊บนึง” ว่าเสร็จชายหนุ่มก็รีบวิ่งไปปิดน้ำ ก่อนจะเข้าบ้านไปหยิบกุญแจรถ โทรศัพท์มือถือและกระเป๋าสตางค์ที่วางไว้

หวันยิหวาซึ่งกำลังยืนงงๆ กับคำพูดของจิระ ครู่เดียวชายหนุ่มก็โผล่มาพร้อมกับกวักมือเรียก

"เดี๋ยวเราไปส่ง ขึ้นรถเหอะ" หวันยิหวามองหน้าเพื่อนสมัยเด็กอย่างแปลกใจแต่ก็ขึ้นรถตามโดยดี

"เป็นอะไรหวา ทำหน้างงๆ" จิระเอ่ยถามเมื่อคนที่นั่งข้างๆ ยังทำสีหน้าแปลกประหลาดใจ

"ก็แค่สงสัย นึกว่าทำไมถึงมาส่ง"

"ก็บอกเมื่อวานแล้วไงว่าจะไปรับไปส่ง ไม่เห็นต้องมีเหตุผลอะไรเลย" จิระพูดเรียบๆ แต่ประโยคนั้นทำให้หญิงสาวหัวใจกระตุกวูบไหวทันที

"อ้าว...ทำไมเงียบไป" เขาถามเมื่อรู้สึกถึงความเงียบผิดปกติ

“ไม่มีอะไรหรอก” หวันยิหวารีบปฏิเสธ

“ตอนเย็นถ้าจะกลับก็โทรมานะ จีจะไปรับ”

จิระไปส่งหวันยิหวาทุกเช้าและไปรับทุกเย็นเป็นเวลากว่าสัปดาห์ จนเจลกาเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติที่เกิดขึ้น

“พี่จี เดี๋ยวนี้เอาใหญ่แล้วนะ” พูดเสร็จแม่น้องสาวตัวดีก็หัวเราะคิกคักๆ

“อะไรไอ้เจ” จิระย้อนถามเหมือนไม่เข้าใจ แต่ความจริงรู้อยู่เต็มอกว่าน้องสาวหมายถึงอะไร

“ไม่ต้องมาเฉไฉเลย น้องรู้นะว่ากำลังจีบพี่หวาอยู่” เจลกายิ้มแผล่ ขณะมือก็พับผ้าไปด้วยเพราะจะเดินทางในวันรุ่งขึ้น

“เฮ้ยยยยย เปล๊า!!!”

“พี่จี บอกตรงๆ นะท่าทางพี่น่ะดูง่ายจะตาย แล้วนึกไงมาจีบพี่หวาเอาป่านนี้นี่ เจก็นึกว่าเลิกชอบไปแล้วซะอีก” น้องสาวว่า

“เลิกชอบ? ...นี่แสดงว่าเอ็งรู้ตลอดเลยสิวะ” จิระหน้าแดง

“ก็บอกแล้วว่าพี่จีน่ะดูง่ายจะตาย นี่น้องไปอยู่ปราณฯ เปิดโอกาสให้เต็มที่แล้วนะ ถ้าไม่คืบหน้าเจก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว” คนเป็นน้องถอนหายใจ

“แล้วเจว่าพี่จะทำสำเร็จไหมวะ พี่ไม่มั่นใจเลยว่ะ” จิระถามน้องอย่างไม่มั่นใจ

“พี่มั่นใจเหอะ สำเร็จชัวร์”

“ทำไมเอ็งมั่นใจนักวะ”

“ไม่บอกกกกก”

‘ไปคิดเป็นการบ้านล่ะกันพี่จี ขืนบอกมากกว่าพี่หวาเอาตาย’ เจลกานึก

“ถ้าพี่ชอบพี่หวาจริงก็รีบๆ เข้าล่ะ เดี๋ยวหาว่าน้องไม่เตือน”



-------------------------------------------------------

คุณ anOO
ไม่เคยอ่านเรื่องก่อนหน้านี้
งั้นก็ตามอ่านเรื่องนี้แล้วกันค่ะ
>> ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ

พี่ยอด
ยังจำตัวละครกับคนแต่งได้นะ
>> ดีใจค่ะที่พี่ยอดจำได้ เพราะหายหน้าไปนานเลยค่ะ

คุณ หนูไม่รู้
ดีใจที่เห็นชื่อคุณปาลิตา พอเข้ามาเห็นเป็นจีกับหวายิ่งดีใจใหญ่เลย ติดตามมานานมาก คราวนี้เอาให้จบเลยนะคะ
>> คู่นี้เขียนเกือบเสร็จแล้วค่ะ เหลือแค่ตอนท้ายอีกนิดเดียวเท่านั้น จบคู่พี่จะรีบเอคู่น้องมาลงนะคะ



ปาลิตา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ส.ค. 2554, 21:21:47 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ส.ค. 2554, 09:44:55 น.

จำนวนการเข้าชม : 2001





<< ตอนที่ 1 : สัมผัสริมฝีปาก   ตอนที่ 3 : ดูหนังกันไหม >>
ปาลิตา 16 ส.ค. 2554, 09:46:24 น.
ค่ำๆ จะเอาตอนที่ 3 มาลงต่อนะคะ


violette 17 ส.ค. 2554, 00:22:21 น.
สนุกค่าชอบๆๆ น่ารักจังเลย
ยังไม่เคยอ่านเรื่องก่อนหน้า
แต่จะเข้ามาติดตามนะคะ


นางสาวปลาดาว 20 ส.ค. 2554, 01:47:36 น.
น่ารักมากเลยค่ะติดตามอยู่นะคะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account