ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 6 จอมคุกคาม (80%)
“ที่ดยุคเป็นเช่นนี้ คุณก็มีส่วน”
คลินตันกลืนน้ำลายลงคอและหลับตาลง
“ผมถึงได้พยายามลบล้างสิ่งที่มันเกิดขึ้นเพราะผมอยู่นี่ไง ถึงแม้มันจะดูเหมือนสายเกินไปก็เถอะ แต่อาเธอร์ ผมไม่ใช่คนดี และผมก็เห็นแก่ตัว”
ชายหนุ่มเดินจากมา อาเธอร์เหลียวมองตามเขาก่อนถอนหายใจ พ่อบ้านสูงวัยก้าวตรงไปยังเสียงที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ในมือมียาที่ได้รับมาจากนีราติดไปด้วย และยังไม่ทันที่จะเดินพ้นมุมห้อง เสียงร้องเรียกหาก็ดังขึ้น
“อาเธอร์ อาเธอร์ คุณอยู่ไหน อาเธอร์ช่วยผมที ช่วยห้ามเขาที”
น้ำเสียงนั้นอ่อนระโหยโรยแรง ราวกับว่าคนเรียกกำลังจะขาดใจ
“ฉันว่าเขาต้องมีเหตุผลอะไรที่มันลับมากๆ ที่ยังไม่ได้บอกฉัน” นีราเอ่ยเมื่อเดินเคียงกับไครีย์ในลานจอดรถใต้ตึกของโรงพยาบาล นี่คือเช้าวันจันทร์และพวกเธอก็มาทำงานพร้อมกับอากาศที่เริ่มหนาวเย็นลง ก่อนหน้านี้นีราเล่าเรื่องคลินตันหอบเอกสารการเป็นสาวเซ็กซ์โฟนของเธอมาข่มขู่ให้เพื่อนสนิทฟัง และทั้งคู่ก็คิดหาเหตุผลรวมถึงความเป็นไปได้ที่คลินตันต้องทำถึงขนาดนี้ “จริงๆ นะไค ฉันว่ามันมีข้อนี้แหละที่เข้าท่ามากที่สุด”
“จริง... เพราะการอ้างว่าเธอแก่เกินไปสำหรับเบลลาทิสมันห่วยแตกมาก”
นีราเหล่มองคนพูด เสียงฝีเท้าของพวกเธอดังก้องไปทั่วลานจอดรถ เพราะเวลาเช่นนี้ยังเช้าเกินไปสำหรับคนไข้และผู้มาใช้บริการ
“โอ๊ะตายจริง” ไครีย์ยกมือขึ้นทาบอก แสร้งทำเป็นนึกได้ “ขอโทษทีกับคำว่าแก่”
นีราฟาดเพียะที่ต้นแขนเพื่อนสนิท เธอส่ายหน้ากับความขี้เล่นของไครีย์
“โอ๊ะโอ” ไครีย์หยุดเดิน พลอยทำให้นีราหยุดตาม และเมื่อเหลียวมองตามมือของเพื่อนที่ชี้ไปด้านหน้า นีราก็พบว่าคริส เบลลาทิส ยืนอยู่พร้อมกับอาเธอร์ พ่อบ้านของเขาที่มีช่อดอกลิลลี่สีขาวช่อใหญ่ในมือ “จะทำยังไงล่ะนีล”
คำถามนั้นไร้คำตอบ นีราสูดลมหายใจเข้าลึก พยักหน้าให้ไครีย์เป็นสัญญาณให้ออกเดินตรงไปหาคนไข้ที่พยายามสานสัมพันธ์เพื่อจะเป็นมากกว่านั้นกับเธอ
“นีล ดีใจจริงๆ ที่ได้เจอคุณ”
คริสเอ่ยตอนที่ยังมาไม่ถึงตัวเธอด้วยซ้ำ และเมื่อหยุดลงตรงหน้าเขาก็เอื้อมมือเธอไปกุมไว้
“คลินตันทำเสียมารยาทกับคุณมากจริงๆ เขาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของผมไปเสียหมด และเขายังเสียมารยาทกับคุณอย่างไม่น่าให้อภัย ผมขอโทษแทนเขาด้วย และหวังว่าคุณจะเข้าใจ คุณจะไม่โกรธผม” ช่อดอกลิลลี่ในมืออาเธอร์ถูกส่งต่อให้คริสและตอนนี้เขาก็ยื่นให้เธอ นีรารับมาถือไว้ส่งยิ้มให้หนุ่มน้อยตรงหน้า
“ฉันจะไปโกรธคุณทำไมล่ะคะ”
“แต่คุณยกเลิกนัดดินเนอร์ของผม”
นีราชะงักเหลียวมองไครีย์ก่อนเลยไปยังอาเธอร์ และสุดท้ายคือคริสที่จ้องเธออยู่
“เพื่อความปลอดภัยของคุณค่ะคริส” เธอเพิ่งสังเกตเห็นว่าเขามากับอาเธอร์แค่สองคน “แล้วนี่บอดีการ์ดของคุณล่ะคะ ทำไมคุณถึงได้อยู่กับอาเธอร์แค่สองคน”
“ผมไม่อยากให้เขาเก็บทุกเรื่องของผมไปรายงานเกรแฮม ผมสั่งให้พวกเขารออยู่ที่รถน่ะ--” ดวงตาสีฟ้าสวยจ้องจนนีราต้องเหลียวกลับมามองสบกับเขา “คุณกำลังเปลี่ยนเรื่องนะนีล”
“คริส” เธอผ่อนลมหายใจ “เอาเป็นว่าฉันเข้าใจคุณนะคะ แล้วก็พอจะเข้าใจคุณเกรแฮมบ้าง” คำว่าบ้างเน้นชัดเจน “ดังนั้นระหว่างนี้จนกว่าคุณจะพร้อมแสดงตัวทางสังคม และพร้อมรับหน้าที่อันยิ่งใหญ่ได้เป็นอย่างดี ฉันว่าเราควรทำตามคำของคุณเกรแฮมนะคะ อย่างน้อยๆ ก็เพื่อตัวคุณเอง”
“นีล--”
“ฉันไม่ได้หนีหายไปไหนค่ะคริส เรายังเจอกัน คุยกันได้ แต่... ในที่รโหฐาน หรือความสัมพันธ์ที่มากกว่านี้ฉันว่าเราอดทนรอกันอีกสักนิดนะคะ แล้วทุกอย่างมันจะต้องดีขึ้นแน่ๆ”
คริสเงียบไปนาน นานมากทีเดียวกว่าเขาจะเอ่ย
“คุณสัญญาได้ไหมนีล ระหว่างนี้คุณจะไม่มีใคร”
นีรายิ้ม “ถ้าฉันจะมีใครได้ คงตอบตกลงคำขอของคุณไปเมื่อดินเนอร์ครั้งก่อนแล้วละค่ะ”
คริสยิ้ม ดูเขาผ่อนความกังวลที่มีไปได้ชะงัก ความยินดีคล้ายเด็กนั้นทำให้นีรามองสบตากับไครีย์และต่างลอบผ่อนลมหายใจ จิตแพทย์สาวเหลียวมองอาเธอร์และส่งยิ้มให้ เช่นเดียวกับชายพ่อบ้านที่ส่งยิ้มโล่งใจให้แก่เธอ
คริส เบลลาทิสและอาเธอร์แยกจากนีรากับไครีย์ตรงนั้นเองในอีกไม่กี่นาทีถัดมา สายตาที่มองมาอย่างเข้าใจของนักจิตวิทยาสาวทำให้นีราได้แต่ยิ้มขอบคุณ เธอไม่อยากพูดเลยว่าตั้งแต่คริส เบลลาทิส และคลินตัน แอล.เกรแฮม เข้ามาในชีวิตของเธอ นีราก็ค่อนข้างจะเสียหลายสิ่งที่เคยนับถือในตัวเองไป
“ฉันเข้าใจเธอนะพี่สาว ถึงตำแหน่งดัชเชสจะล่อใจ แต่เรื่องโทรศัพท์สายร้อนของเธอก็จำเป็นจริงๆ”
นีรากำลังจะเอ่ยปากพูด แต่ก็ต้องอ้าค้างเมื่อพบว่าคลินตัน แอล.เกรแฮม ยืนจังก้ากอดอกอยู่ห่างออกไปประมาณห้าก้าว และเขาก็มองเธอพร้อมกับยิ้มมุมปาก
ไครีย์เห็นช้ากว่า เธอจึงก้าวล้ำนีราไปหนึ่งก้าว นักจิตวิทยาสาวอ้าปากค้าง มองเจ้านายกับเพื่อนสนิทสลับไปมา
“สวัสดียามเช้าครับคุณหมอพีท” ชายหนุ่มร่างสูง พ่อคนหัวทอง ตาสีฟ้า และสวมสูทสั่งตัดพิเศษหน้าหล่อเดินตรงเข้ามาหาจิตแพทย์สาว เขาเหลือบมองช่อดอกไม้ในอ้อมแขนของเธอ แล้วเปิดยิ้มละมุนเมื่อมองสบกับดวงตาคู่งาม “ช่อดอกไม้สวยดีนะครับ”
“คุณ--” นีราดึงสติกลับมาได้แล้ว “มาทำอะไรที่นี่ตั้งแต่เช้าไม่ทราบ” เธอหรี่ตาลง “คุณนี่ควรมาคุยกับฉันหน่อยนะคะ ฉันรู้สึกว่าคุณอาจจะมีภาวะสตอล์กเกอร์ที่แฝงอยู่ในตัวนะ”
คลินตันยังยิ้มแย้ม “การบริการที่ดี ควรเริ่มต้นจากการรู้ทุกอย่างของลูกค้าน่ะครับ คุณหมอ อ๋อ อีกอย่างผมเป็นเจ้าของกิจการ ก็ควรเข้าตรวจสอบความเป็นไปในกิจการของตัวเองบ้างไม่ใช่หรือครับ”
นีรากัดฟันกรอด
“อ๋อ ฉันก็นึกไปว่าคุณคงมาแอบติดตามผล!”
คลินตันกลืนน้ำลายลงคอและหลับตาลง
“ผมถึงได้พยายามลบล้างสิ่งที่มันเกิดขึ้นเพราะผมอยู่นี่ไง ถึงแม้มันจะดูเหมือนสายเกินไปก็เถอะ แต่อาเธอร์ ผมไม่ใช่คนดี และผมก็เห็นแก่ตัว”
ชายหนุ่มเดินจากมา อาเธอร์เหลียวมองตามเขาก่อนถอนหายใจ พ่อบ้านสูงวัยก้าวตรงไปยังเสียงที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ในมือมียาที่ได้รับมาจากนีราติดไปด้วย และยังไม่ทันที่จะเดินพ้นมุมห้อง เสียงร้องเรียกหาก็ดังขึ้น
“อาเธอร์ อาเธอร์ คุณอยู่ไหน อาเธอร์ช่วยผมที ช่วยห้ามเขาที”
น้ำเสียงนั้นอ่อนระโหยโรยแรง ราวกับว่าคนเรียกกำลังจะขาดใจ
“ฉันว่าเขาต้องมีเหตุผลอะไรที่มันลับมากๆ ที่ยังไม่ได้บอกฉัน” นีราเอ่ยเมื่อเดินเคียงกับไครีย์ในลานจอดรถใต้ตึกของโรงพยาบาล นี่คือเช้าวันจันทร์และพวกเธอก็มาทำงานพร้อมกับอากาศที่เริ่มหนาวเย็นลง ก่อนหน้านี้นีราเล่าเรื่องคลินตันหอบเอกสารการเป็นสาวเซ็กซ์โฟนของเธอมาข่มขู่ให้เพื่อนสนิทฟัง และทั้งคู่ก็คิดหาเหตุผลรวมถึงความเป็นไปได้ที่คลินตันต้องทำถึงขนาดนี้ “จริงๆ นะไค ฉันว่ามันมีข้อนี้แหละที่เข้าท่ามากที่สุด”
“จริง... เพราะการอ้างว่าเธอแก่เกินไปสำหรับเบลลาทิสมันห่วยแตกมาก”
นีราเหล่มองคนพูด เสียงฝีเท้าของพวกเธอดังก้องไปทั่วลานจอดรถ เพราะเวลาเช่นนี้ยังเช้าเกินไปสำหรับคนไข้และผู้มาใช้บริการ
“โอ๊ะตายจริง” ไครีย์ยกมือขึ้นทาบอก แสร้งทำเป็นนึกได้ “ขอโทษทีกับคำว่าแก่”
นีราฟาดเพียะที่ต้นแขนเพื่อนสนิท เธอส่ายหน้ากับความขี้เล่นของไครีย์
“โอ๊ะโอ” ไครีย์หยุดเดิน พลอยทำให้นีราหยุดตาม และเมื่อเหลียวมองตามมือของเพื่อนที่ชี้ไปด้านหน้า นีราก็พบว่าคริส เบลลาทิส ยืนอยู่พร้อมกับอาเธอร์ พ่อบ้านของเขาที่มีช่อดอกลิลลี่สีขาวช่อใหญ่ในมือ “จะทำยังไงล่ะนีล”
คำถามนั้นไร้คำตอบ นีราสูดลมหายใจเข้าลึก พยักหน้าให้ไครีย์เป็นสัญญาณให้ออกเดินตรงไปหาคนไข้ที่พยายามสานสัมพันธ์เพื่อจะเป็นมากกว่านั้นกับเธอ
“นีล ดีใจจริงๆ ที่ได้เจอคุณ”
คริสเอ่ยตอนที่ยังมาไม่ถึงตัวเธอด้วยซ้ำ และเมื่อหยุดลงตรงหน้าเขาก็เอื้อมมือเธอไปกุมไว้
“คลินตันทำเสียมารยาทกับคุณมากจริงๆ เขาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของผมไปเสียหมด และเขายังเสียมารยาทกับคุณอย่างไม่น่าให้อภัย ผมขอโทษแทนเขาด้วย และหวังว่าคุณจะเข้าใจ คุณจะไม่โกรธผม” ช่อดอกลิลลี่ในมืออาเธอร์ถูกส่งต่อให้คริสและตอนนี้เขาก็ยื่นให้เธอ นีรารับมาถือไว้ส่งยิ้มให้หนุ่มน้อยตรงหน้า
“ฉันจะไปโกรธคุณทำไมล่ะคะ”
“แต่คุณยกเลิกนัดดินเนอร์ของผม”
นีราชะงักเหลียวมองไครีย์ก่อนเลยไปยังอาเธอร์ และสุดท้ายคือคริสที่จ้องเธออยู่
“เพื่อความปลอดภัยของคุณค่ะคริส” เธอเพิ่งสังเกตเห็นว่าเขามากับอาเธอร์แค่สองคน “แล้วนี่บอดีการ์ดของคุณล่ะคะ ทำไมคุณถึงได้อยู่กับอาเธอร์แค่สองคน”
“ผมไม่อยากให้เขาเก็บทุกเรื่องของผมไปรายงานเกรแฮม ผมสั่งให้พวกเขารออยู่ที่รถน่ะ--” ดวงตาสีฟ้าสวยจ้องจนนีราต้องเหลียวกลับมามองสบกับเขา “คุณกำลังเปลี่ยนเรื่องนะนีล”
“คริส” เธอผ่อนลมหายใจ “เอาเป็นว่าฉันเข้าใจคุณนะคะ แล้วก็พอจะเข้าใจคุณเกรแฮมบ้าง” คำว่าบ้างเน้นชัดเจน “ดังนั้นระหว่างนี้จนกว่าคุณจะพร้อมแสดงตัวทางสังคม และพร้อมรับหน้าที่อันยิ่งใหญ่ได้เป็นอย่างดี ฉันว่าเราควรทำตามคำของคุณเกรแฮมนะคะ อย่างน้อยๆ ก็เพื่อตัวคุณเอง”
“นีล--”
“ฉันไม่ได้หนีหายไปไหนค่ะคริส เรายังเจอกัน คุยกันได้ แต่... ในที่รโหฐาน หรือความสัมพันธ์ที่มากกว่านี้ฉันว่าเราอดทนรอกันอีกสักนิดนะคะ แล้วทุกอย่างมันจะต้องดีขึ้นแน่ๆ”
คริสเงียบไปนาน นานมากทีเดียวกว่าเขาจะเอ่ย
“คุณสัญญาได้ไหมนีล ระหว่างนี้คุณจะไม่มีใคร”
นีรายิ้ม “ถ้าฉันจะมีใครได้ คงตอบตกลงคำขอของคุณไปเมื่อดินเนอร์ครั้งก่อนแล้วละค่ะ”
คริสยิ้ม ดูเขาผ่อนความกังวลที่มีไปได้ชะงัก ความยินดีคล้ายเด็กนั้นทำให้นีรามองสบตากับไครีย์และต่างลอบผ่อนลมหายใจ จิตแพทย์สาวเหลียวมองอาเธอร์และส่งยิ้มให้ เช่นเดียวกับชายพ่อบ้านที่ส่งยิ้มโล่งใจให้แก่เธอ
คริส เบลลาทิสและอาเธอร์แยกจากนีรากับไครีย์ตรงนั้นเองในอีกไม่กี่นาทีถัดมา สายตาที่มองมาอย่างเข้าใจของนักจิตวิทยาสาวทำให้นีราได้แต่ยิ้มขอบคุณ เธอไม่อยากพูดเลยว่าตั้งแต่คริส เบลลาทิส และคลินตัน แอล.เกรแฮม เข้ามาในชีวิตของเธอ นีราก็ค่อนข้างจะเสียหลายสิ่งที่เคยนับถือในตัวเองไป
“ฉันเข้าใจเธอนะพี่สาว ถึงตำแหน่งดัชเชสจะล่อใจ แต่เรื่องโทรศัพท์สายร้อนของเธอก็จำเป็นจริงๆ”
นีรากำลังจะเอ่ยปากพูด แต่ก็ต้องอ้าค้างเมื่อพบว่าคลินตัน แอล.เกรแฮม ยืนจังก้ากอดอกอยู่ห่างออกไปประมาณห้าก้าว และเขาก็มองเธอพร้อมกับยิ้มมุมปาก
ไครีย์เห็นช้ากว่า เธอจึงก้าวล้ำนีราไปหนึ่งก้าว นักจิตวิทยาสาวอ้าปากค้าง มองเจ้านายกับเพื่อนสนิทสลับไปมา
“สวัสดียามเช้าครับคุณหมอพีท” ชายหนุ่มร่างสูง พ่อคนหัวทอง ตาสีฟ้า และสวมสูทสั่งตัดพิเศษหน้าหล่อเดินตรงเข้ามาหาจิตแพทย์สาว เขาเหลือบมองช่อดอกไม้ในอ้อมแขนของเธอ แล้วเปิดยิ้มละมุนเมื่อมองสบกับดวงตาคู่งาม “ช่อดอกไม้สวยดีนะครับ”
“คุณ--” นีราดึงสติกลับมาได้แล้ว “มาทำอะไรที่นี่ตั้งแต่เช้าไม่ทราบ” เธอหรี่ตาลง “คุณนี่ควรมาคุยกับฉันหน่อยนะคะ ฉันรู้สึกว่าคุณอาจจะมีภาวะสตอล์กเกอร์ที่แฝงอยู่ในตัวนะ”
คลินตันยังยิ้มแย้ม “การบริการที่ดี ควรเริ่มต้นจากการรู้ทุกอย่างของลูกค้าน่ะครับ คุณหมอ อ๋อ อีกอย่างผมเป็นเจ้าของกิจการ ก็ควรเข้าตรวจสอบความเป็นไปในกิจการของตัวเองบ้างไม่ใช่หรือครับ”
นีรากัดฟันกรอด
“อ๋อ ฉันก็นึกไปว่าคุณคงมาแอบติดตามผล!”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 พ.ย. 2560, 19:30:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 พ.ย. 2560, 19:30:11 น.
จำนวนการเข้าชม : 820
| << Chapter 6 จอมคุกคาม (60%) | Chapter 6 จอมคุกคาม -จบตอน- >> |
