ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 6 จอมคุกคาม -จบตอน-
“คำว่าแอบดูจะไม่ใช่ในความหมายของการกระทำของผมนัก แต่ก็เอาเถอะครับเพราะปฏิเสธไม่ได้ว่าการติดตามผล นั่นก็เป็นเหตุผลส่วนหนึ่งเหมือนกันที่ทำให้ผมมาอยู่ที่นี่ในเวลาแบบนี้”
ฟังแล้วนีราก็ได้แต่ฮึดฮัดที่อีกฝ่ายยอมรับออกมาโต้งๆ พอสุดทนเธอก็สะบัดหน้าหนีและเดินดุ่มๆ ทิ้งไครีย์ไว้กับคลินตันเบื้องหลัง นักจิตวิทยาสาวมองตามคนที่เดินจากไป สลับกับชายหล่อเหลาตรงหน้าและทำอะไรไม่ถูก กระทั่งคลินตันเริ่มพูดกับเธอ
“คุณหมอพีทขี้โมโหนะครับ ทั้งๆ ที่ดูเป็นคนอารมณ์เย็นๆ แท้”
ไครีย์มองเขาตาปริบๆ และคลินตันก็ส่งยิ้มบางๆ ให้เธอก่อนหมุนตัวเดินตามไปยังทิศที่นีราเดินจากไป ทิ้งให้นักจิตวิทยาสาวยืนมองตามอยู่อย่างนั้น ส่วนในใจของไครีย์นั้นเห็นตรงกันกับที่สมองคิด
นีรา... อาจจะเจอบุพเพอาละวาดเข้าเสียแล้ว!
มันเป็นวันเสาร์ที่เหน็ดเหนื่อยสำหรับเธอเหลือเกิน ทั้งๆ ที่เธอรับมือกับคนไข้สามรายเท่านั้น นีรารู้อะไรคือสาเหตุ และเธอก็พยายามกำจัดมันอยู่ แต่เชื่อเถอะพอเป็นเรื่องของตัวเองแล้วมันรับมือยากนัก!
จิตแพทย์สาวกลับถึงห้องพักอย่างกระปลกกระเปลี้ย นับตั้งแต่วันจันทร์เป็นต้นมา เธอเป็นต้องเจอกับคลินตัน แอล.เกรแฮม ทุกวัน! และเขาก็ทำเธอประสาทเสียกับคำพูดบางคำ การแสดงออกบางครั้งที่ข่มขู่ถึงเรื่องที่เธอเป็นสาวเซ็กซ์โฟน นีราต้องกล่อม ต้องปลอบตัวเองว่าให้ใจเย็นๆ ไว้ อย่าเพิ่งบ้าไปก่อน ทั้งๆ ที่มันน่าให้เธอเป็นบ้าและตีมึนสติแตกฟ้อนเล็บทั้งสิบเล็บบนหน้าของเขา!
และเช่นเคย วันนี้ก่อนกลับเธอก็เจอเขาที่ลานจอดรถพร้อมกับคำพูดกำกวม
“ฉันคงไม่กลับนะคืนนี้ เอ่อ ถ้าโคลแฟ็กซ์ทำตัวดีฉันก็คงจะอยู่ที่นั่นทั้งคืน”
ไครีย์บอกตอนอยู่ในชุดเดรสที่ถูกคลุมทับด้วยเสื้อโค้ตตัวหนาหนัก คืนนี้เพื่อนสนิทเธอมีนัดเดตกับนักจิตวิทยาด้วยกัน เขาเพิ่งเข้ามาทำงานที่โรงพยาบาลได้ไม่กี่เดือน และเกิดปิ๊งปั๊งกับไครีย์ขึ้นมา
“ฉันว่าพ่อหนุ่มนักจิตสุดหล่อคงจะทำตัวดีสุดๆ ไปเลยแหละ ไม่มีทางที่เขาจะทำตัวงี่เง่าไปได้”
นีรากึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟายาว เธอเบือนสายตาจากจอโทรทัศน์ที่เปิดค้างไว้ส่งๆ เพื่อมองคนพูด แล้วยิ้มเอื่อยๆ ส่งให้ ไครีย์ที่ยืนเยื้องไปกลางห้องก้าวเข้ามาหาและยกมือขึ้นกอดอก หลังหยุดห่างจากโซฟาไปไม่กี่ก้าว
“สภาพเธอดูแย่มาก ยังคิดถึงพ่อหนุ่มสายร้อนนั่นอีกเหรอ”
นีรากลอกตา ไครีย์สรรหาคำแทนตัวลูเซียนได้ใหม่เสมอ นี่ก็ชอบกระตุ้นเหลือเกิน!
“ฉันช่วยเธอได้นะถ้าเธออยากระบายมันออกมา”
“เธอกำลังจะมีเดตสุดเร่าร้อนของคืนนี้นะไคย์ แล้วอีกอย่างมันไม่เกี่ยวกับลูซเลย”
“โอ้พระเจ้า! งั้นคงเรื่องของเจ้านายสุดหล่อที่ป้วนเปี้ยนรอบตัวเธอในอาทิตย์นี้สินะ” นีรามองไครีย์ตาเขียว “โอเคฉันแหย่เล่น แต่นี่ฉันจริงจังนะนีล ถ้าเธออยากให้ฉันอยู่ฉันจะอยู่ เพราะฉันเลือกเพื่อนนะในตอนที่ฉันกับโคลแฟ็กซ์ยังไม่ใช่แฟนกันน่ะ”
นีราหัวเราะจนได้ “ฉันกลัวโคลแฟ็กซ์จะกระจายข่าวว่าฉันกับเธอเป็นมากกว่าเพื่อน ซึ่งฉันยอมไม่ได้แน่ๆ เพราะฉันยังต้องการหนุ่มๆ อยู่นะจ๊ะ”
“เธอก็เป็นเงี้ย” ไครีย์ยักไหล่ หมุนตัวเดินตรงไปที่ประตู
นีราตะโกนตามหลัง “เฮ้! ขอให้คืนนี้เป็นคืนเร่าร้อนของเธอนะ” ไม่มีเสียงตอบกลับมีเพียงเสียงหัวเราะ เสียงประตูปิดและเปิดก่อนจะมีแต่เสียงแผ่วๆ ในโทรทัศน์ นีราผ่อนลมหายใจ และพยายามฉุดตัวเองให้ลุกขึ้นและเดินเข้าไปอาบน้ำเสียที เธอปิดทีวี และยันตัวลุกขึ้นแล้วเมื่อเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ดังขึ้น
หมายเลขนั้นไม่คุ้น แต่ก็บ่อยไปที่เป็นเบอร์ของเพื่อนร่วมงานในโรงพยาบาล เธอจึงกดรับ
“สวัสดี หมอพีทพูด--”
“โรส” นีราตัวแข็งทื่อ ลมหายใจเหมือนหยุดไปชั่วขณะ ก็ใครจะลืมเพราะเสียงนี้นี่แหละที่เธอจำได้ขึ้นใจ เมื่อเสียงนี้เป็นเสียงที่เธอได้ยินมาตลอดหนึ่งปีในทุกคืนวันศุกร์ น้ำเสียงทุ้มลึกอบอุ่นจับใจนี่ไม่ใช่ของใครที่ไหน อีกอย่างคนที่จะเรียกเธอว่าโรส... ก็มีแค่ “ผมลูซนะ”
ชัดเป๊ะ!
จิตแพทย์สาวสูดลมหายใจเข้าจนเจ็บอก เธอดึงโทรศัพท์ออกมาจากหู มองหน้าจออย่างคาดไม่ถึง ลูเซียนไม่ใช่แค่สตอล์กเกอร์มือสมัครเล่นแล้ว เขานี่มันโคตรจะโรคจิตเลย!
แต่ขนาดรู้ว่าเธอทำงานประจำที่ไหน ทำอาชีพอะไรเขายังรู้ แล้วนับประสาอะไรกับเบอร์โทรศัพท์!
นีราสูดลมหายใจเข้าลึกแรงๆ อีกครั้ง และสิ่งแรกที่เธอทำก็คือตัดสาย หญิงสาวมือไม้สั่นเทา ขาก้าวไม่ออกอยู่นาน สติกระเจิงหาย หญิงสาวเดินวนไปวนมาและสะดุ้งกับเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นอีกครั้ง และเป็นเบอร์เดิม เธอตัดสายทิ้งสายแล้วสายเล่า ระหว่างนั้นก็บอกตัวเองให้ใจเย็นๆ กระทั่งตั้งสติได้นีราจึงรู้ว่าควรทำอะไรบ้าง เธอเดินไปที่ประตูตรวจเช็คดูว่าล็อคเรียบร้อย แล้วกลับมาที่ริมหน้าต่างสอดส่ายสายตามองหาคนที่อาจจะเป็น ‘เขา’ ที่กำลังมองขึ้นมาเพื่อเฝ้าดูเธอ แต่เมื่อไม่เห็นและเพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ นีราจึงรูดม่านให้ปิดสนิท จากนั้นก็ตรงไปโทรศัพท์สายภายในโทร.แจ้งคุณนายเบอร์มิ่งด้วยน้ำเสียงที่ออกจะสั่นเล็กน้อย
“ฮัลโหล คุณนายเบอร์มิ่งฉันมีเรื่องรบกวนให้คุณช่วยค่ะ คือ--” นีราบอกเหตุผลที่ต้องให้ผู้ดูแลจัดการเรื่องคนที่เข้าออกในที่พักนี้ และคุณนายเบอร์มิ่งก็ตกอกตกใจไปกับเธอ หล่อนเสนอให้เธอแจ้งความและนีราก็ยืนยันว่าจะทำ เธอวางสายคุณนายเบอร์มิ่งในห้านาทีถัดมา ตรงมาที่โทรศัพท์มือถือเพื่อจะแจ้งความแต่สายเรียกเข้าของลูซกลับดังไม่หยุด เธอกลืนน้ำลายลงคอชั่งใจอยู่นานก่อนจะกดปิดเครื่องไปเลย!
ในเวลาไม่กี่นาที มีสายเรียกเข้าเกือบห้าสิบสาย
นีราขวัญหนีดีฝ่อเข้าจริงๆ ในครั้งนี้ เธอคิดว่าลูซจะยอมจบเรื่องนี้ไปแล้วเสียอีก แต่ที่ไหนได้ที่เขาเงียบหายไปคงเพราะกำลังควานหาเบอร์โทรศัพท์ของเธอ ไม่ก็ปล่อยให้เธอตายใจก่อนทำให้เธอประสาทเสียขั้นสุด
ตอนนี้ ความคิดถึง ความรู้สึกเหมือนคนอกหัก ผิดหวังที่เคลือบหัวใจอยู่บางๆ กระเจิดกระเจิงหายวับ ในตัวนีราเหลือแต่ความกลัว กลัวในสิ่งที่ลูซกำลังพยายามจะทำ และมันเป็นสิ่งที่ผิด เธอจะต้องหยุดเขา และตำรวจคือทางเดียวที่จะช่วยหยุดลูซไว้จากการกระทำที่ชวนให้หวาดหวั่นนี่
เธอกำลังหนีเขา!
ความมืดของยามค่ำคืนบวกกับแสงไฟสลัวไม่ได้ทำให้อะไรๆ มองเห็นชัดได้เลย บนถนนยังมีคนเดินขวักไขว่ รถยนต์คันหนึ่งจอดตรงกันข้ามกับที่พักของนีรา แสงไฟที่สาดไม่ถึงทำให้เห็นเงาร่างของชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างในนั้น เขาสวมโค้ตตัวใหญ่ หมวกไหมพรม ผ้าปิดจมูกเหมือนคนเป็นหวัด และแว่นตาจึงทำให้เห็นหน้าไม่ชัด และตอนนี้เขากำลังโกรธจนตัวสั่นเพราะสายที่ถูกตัด
เขากัดกรามกรอด และกดโทร.ออกอีกครั้ง มือในถุงมือสีดำกำพวงมาลัยเกร็งแน่น
‘ตู๊ด... ตู๊ด... ตู๊ด... หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาฝากข้อความของคุณไว้หลังได้ยินเสียงสัญญาณ กริ๊ก...’
เธอปิดเครื่องไปแล้ว! เขาหายใจเข้าออกโดยแรง แสงไฟจากหน้ารถที่สาดมาทำให้เห็นแววตาเป็นประกายจ้า
'นีล... ฟังนะ คุณหนีผมไม่รอดหรอก ไม่ต้องพยายาม!'
ฟังแล้วนีราก็ได้แต่ฮึดฮัดที่อีกฝ่ายยอมรับออกมาโต้งๆ พอสุดทนเธอก็สะบัดหน้าหนีและเดินดุ่มๆ ทิ้งไครีย์ไว้กับคลินตันเบื้องหลัง นักจิตวิทยาสาวมองตามคนที่เดินจากไป สลับกับชายหล่อเหลาตรงหน้าและทำอะไรไม่ถูก กระทั่งคลินตันเริ่มพูดกับเธอ
“คุณหมอพีทขี้โมโหนะครับ ทั้งๆ ที่ดูเป็นคนอารมณ์เย็นๆ แท้”
ไครีย์มองเขาตาปริบๆ และคลินตันก็ส่งยิ้มบางๆ ให้เธอก่อนหมุนตัวเดินตามไปยังทิศที่นีราเดินจากไป ทิ้งให้นักจิตวิทยาสาวยืนมองตามอยู่อย่างนั้น ส่วนในใจของไครีย์นั้นเห็นตรงกันกับที่สมองคิด
นีรา... อาจจะเจอบุพเพอาละวาดเข้าเสียแล้ว!
มันเป็นวันเสาร์ที่เหน็ดเหนื่อยสำหรับเธอเหลือเกิน ทั้งๆ ที่เธอรับมือกับคนไข้สามรายเท่านั้น นีรารู้อะไรคือสาเหตุ และเธอก็พยายามกำจัดมันอยู่ แต่เชื่อเถอะพอเป็นเรื่องของตัวเองแล้วมันรับมือยากนัก!
จิตแพทย์สาวกลับถึงห้องพักอย่างกระปลกกระเปลี้ย นับตั้งแต่วันจันทร์เป็นต้นมา เธอเป็นต้องเจอกับคลินตัน แอล.เกรแฮม ทุกวัน! และเขาก็ทำเธอประสาทเสียกับคำพูดบางคำ การแสดงออกบางครั้งที่ข่มขู่ถึงเรื่องที่เธอเป็นสาวเซ็กซ์โฟน นีราต้องกล่อม ต้องปลอบตัวเองว่าให้ใจเย็นๆ ไว้ อย่าเพิ่งบ้าไปก่อน ทั้งๆ ที่มันน่าให้เธอเป็นบ้าและตีมึนสติแตกฟ้อนเล็บทั้งสิบเล็บบนหน้าของเขา!
และเช่นเคย วันนี้ก่อนกลับเธอก็เจอเขาที่ลานจอดรถพร้อมกับคำพูดกำกวม
“ฉันคงไม่กลับนะคืนนี้ เอ่อ ถ้าโคลแฟ็กซ์ทำตัวดีฉันก็คงจะอยู่ที่นั่นทั้งคืน”
ไครีย์บอกตอนอยู่ในชุดเดรสที่ถูกคลุมทับด้วยเสื้อโค้ตตัวหนาหนัก คืนนี้เพื่อนสนิทเธอมีนัดเดตกับนักจิตวิทยาด้วยกัน เขาเพิ่งเข้ามาทำงานที่โรงพยาบาลได้ไม่กี่เดือน และเกิดปิ๊งปั๊งกับไครีย์ขึ้นมา
“ฉันว่าพ่อหนุ่มนักจิตสุดหล่อคงจะทำตัวดีสุดๆ ไปเลยแหละ ไม่มีทางที่เขาจะทำตัวงี่เง่าไปได้”
นีรากึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟายาว เธอเบือนสายตาจากจอโทรทัศน์ที่เปิดค้างไว้ส่งๆ เพื่อมองคนพูด แล้วยิ้มเอื่อยๆ ส่งให้ ไครีย์ที่ยืนเยื้องไปกลางห้องก้าวเข้ามาหาและยกมือขึ้นกอดอก หลังหยุดห่างจากโซฟาไปไม่กี่ก้าว
“สภาพเธอดูแย่มาก ยังคิดถึงพ่อหนุ่มสายร้อนนั่นอีกเหรอ”
นีรากลอกตา ไครีย์สรรหาคำแทนตัวลูเซียนได้ใหม่เสมอ นี่ก็ชอบกระตุ้นเหลือเกิน!
“ฉันช่วยเธอได้นะถ้าเธออยากระบายมันออกมา”
“เธอกำลังจะมีเดตสุดเร่าร้อนของคืนนี้นะไคย์ แล้วอีกอย่างมันไม่เกี่ยวกับลูซเลย”
“โอ้พระเจ้า! งั้นคงเรื่องของเจ้านายสุดหล่อที่ป้วนเปี้ยนรอบตัวเธอในอาทิตย์นี้สินะ” นีรามองไครีย์ตาเขียว “โอเคฉันแหย่เล่น แต่นี่ฉันจริงจังนะนีล ถ้าเธออยากให้ฉันอยู่ฉันจะอยู่ เพราะฉันเลือกเพื่อนนะในตอนที่ฉันกับโคลแฟ็กซ์ยังไม่ใช่แฟนกันน่ะ”
นีราหัวเราะจนได้ “ฉันกลัวโคลแฟ็กซ์จะกระจายข่าวว่าฉันกับเธอเป็นมากกว่าเพื่อน ซึ่งฉันยอมไม่ได้แน่ๆ เพราะฉันยังต้องการหนุ่มๆ อยู่นะจ๊ะ”
“เธอก็เป็นเงี้ย” ไครีย์ยักไหล่ หมุนตัวเดินตรงไปที่ประตู
นีราตะโกนตามหลัง “เฮ้! ขอให้คืนนี้เป็นคืนเร่าร้อนของเธอนะ” ไม่มีเสียงตอบกลับมีเพียงเสียงหัวเราะ เสียงประตูปิดและเปิดก่อนจะมีแต่เสียงแผ่วๆ ในโทรทัศน์ นีราผ่อนลมหายใจ และพยายามฉุดตัวเองให้ลุกขึ้นและเดินเข้าไปอาบน้ำเสียที เธอปิดทีวี และยันตัวลุกขึ้นแล้วเมื่อเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ดังขึ้น
หมายเลขนั้นไม่คุ้น แต่ก็บ่อยไปที่เป็นเบอร์ของเพื่อนร่วมงานในโรงพยาบาล เธอจึงกดรับ
“สวัสดี หมอพีทพูด--”
“โรส” นีราตัวแข็งทื่อ ลมหายใจเหมือนหยุดไปชั่วขณะ ก็ใครจะลืมเพราะเสียงนี้นี่แหละที่เธอจำได้ขึ้นใจ เมื่อเสียงนี้เป็นเสียงที่เธอได้ยินมาตลอดหนึ่งปีในทุกคืนวันศุกร์ น้ำเสียงทุ้มลึกอบอุ่นจับใจนี่ไม่ใช่ของใครที่ไหน อีกอย่างคนที่จะเรียกเธอว่าโรส... ก็มีแค่ “ผมลูซนะ”
ชัดเป๊ะ!
จิตแพทย์สาวสูดลมหายใจเข้าจนเจ็บอก เธอดึงโทรศัพท์ออกมาจากหู มองหน้าจออย่างคาดไม่ถึง ลูเซียนไม่ใช่แค่สตอล์กเกอร์มือสมัครเล่นแล้ว เขานี่มันโคตรจะโรคจิตเลย!
แต่ขนาดรู้ว่าเธอทำงานประจำที่ไหน ทำอาชีพอะไรเขายังรู้ แล้วนับประสาอะไรกับเบอร์โทรศัพท์!
นีราสูดลมหายใจเข้าลึกแรงๆ อีกครั้ง และสิ่งแรกที่เธอทำก็คือตัดสาย หญิงสาวมือไม้สั่นเทา ขาก้าวไม่ออกอยู่นาน สติกระเจิงหาย หญิงสาวเดินวนไปวนมาและสะดุ้งกับเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นอีกครั้ง และเป็นเบอร์เดิม เธอตัดสายทิ้งสายแล้วสายเล่า ระหว่างนั้นก็บอกตัวเองให้ใจเย็นๆ กระทั่งตั้งสติได้นีราจึงรู้ว่าควรทำอะไรบ้าง เธอเดินไปที่ประตูตรวจเช็คดูว่าล็อคเรียบร้อย แล้วกลับมาที่ริมหน้าต่างสอดส่ายสายตามองหาคนที่อาจจะเป็น ‘เขา’ ที่กำลังมองขึ้นมาเพื่อเฝ้าดูเธอ แต่เมื่อไม่เห็นและเพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ นีราจึงรูดม่านให้ปิดสนิท จากนั้นก็ตรงไปโทรศัพท์สายภายในโทร.แจ้งคุณนายเบอร์มิ่งด้วยน้ำเสียงที่ออกจะสั่นเล็กน้อย
“ฮัลโหล คุณนายเบอร์มิ่งฉันมีเรื่องรบกวนให้คุณช่วยค่ะ คือ--” นีราบอกเหตุผลที่ต้องให้ผู้ดูแลจัดการเรื่องคนที่เข้าออกในที่พักนี้ และคุณนายเบอร์มิ่งก็ตกอกตกใจไปกับเธอ หล่อนเสนอให้เธอแจ้งความและนีราก็ยืนยันว่าจะทำ เธอวางสายคุณนายเบอร์มิ่งในห้านาทีถัดมา ตรงมาที่โทรศัพท์มือถือเพื่อจะแจ้งความแต่สายเรียกเข้าของลูซกลับดังไม่หยุด เธอกลืนน้ำลายลงคอชั่งใจอยู่นานก่อนจะกดปิดเครื่องไปเลย!
ในเวลาไม่กี่นาที มีสายเรียกเข้าเกือบห้าสิบสาย
นีราขวัญหนีดีฝ่อเข้าจริงๆ ในครั้งนี้ เธอคิดว่าลูซจะยอมจบเรื่องนี้ไปแล้วเสียอีก แต่ที่ไหนได้ที่เขาเงียบหายไปคงเพราะกำลังควานหาเบอร์โทรศัพท์ของเธอ ไม่ก็ปล่อยให้เธอตายใจก่อนทำให้เธอประสาทเสียขั้นสุด
ตอนนี้ ความคิดถึง ความรู้สึกเหมือนคนอกหัก ผิดหวังที่เคลือบหัวใจอยู่บางๆ กระเจิดกระเจิงหายวับ ในตัวนีราเหลือแต่ความกลัว กลัวในสิ่งที่ลูซกำลังพยายามจะทำ และมันเป็นสิ่งที่ผิด เธอจะต้องหยุดเขา และตำรวจคือทางเดียวที่จะช่วยหยุดลูซไว้จากการกระทำที่ชวนให้หวาดหวั่นนี่
เธอกำลังหนีเขา!
ความมืดของยามค่ำคืนบวกกับแสงไฟสลัวไม่ได้ทำให้อะไรๆ มองเห็นชัดได้เลย บนถนนยังมีคนเดินขวักไขว่ รถยนต์คันหนึ่งจอดตรงกันข้ามกับที่พักของนีรา แสงไฟที่สาดไม่ถึงทำให้เห็นเงาร่างของชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างในนั้น เขาสวมโค้ตตัวใหญ่ หมวกไหมพรม ผ้าปิดจมูกเหมือนคนเป็นหวัด และแว่นตาจึงทำให้เห็นหน้าไม่ชัด และตอนนี้เขากำลังโกรธจนตัวสั่นเพราะสายที่ถูกตัด
เขากัดกรามกรอด และกดโทร.ออกอีกครั้ง มือในถุงมือสีดำกำพวงมาลัยเกร็งแน่น
‘ตู๊ด... ตู๊ด... ตู๊ด... หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาฝากข้อความของคุณไว้หลังได้ยินเสียงสัญญาณ กริ๊ก...’
เธอปิดเครื่องไปแล้ว! เขาหายใจเข้าออกโดยแรง แสงไฟจากหน้ารถที่สาดมาทำให้เห็นแววตาเป็นประกายจ้า
'นีล... ฟังนะ คุณหนีผมไม่รอดหรอก ไม่ต้องพยายาม!'
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 พ.ย. 2560, 20:20:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 พ.ย. 2560, 20:20:06 น.
จำนวนการเข้าชม : 788
| << Chapter 6 จอมคุกคาม (80%) | Chapter 7 The Beast (25%) >> |
ดังปัณณ์ 16 พ.ย. 2560, 20:21:18 น.
สวัสดีค่า พานีลมาส่งค้า ^O^
คุณgoldensun คลินท์มาทำอะไรมาลุ้นกนัต่อนะค้า ^O^
และคุณๆรีดเดอร์ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆ ค่ะ
ไว้เจอกันพรุ่งนี้ตอนหน้า วันนี้หลับฝันดีจ้า ^O^
สวัสดีค่า พานีลมาส่งค้า ^O^
คุณgoldensun คลินท์มาทำอะไรมาลุ้นกนัต่อนะค้า ^O^
และคุณๆรีดเดอร์ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆ ค่ะ
ไว้เจอกันพรุ่งนี้ตอนหน้า วันนี้หลับฝันดีจ้า ^O^
goldensun 17 พ.ย. 2560, 20:09:54 น.
ลูซมาจ่อหน้าบ้านนีลแล้ว น่ากลัวนะเนี่ย ท่าทางโมโหแล้ว
ลูซมาจ่อหน้าบ้านนีลแล้ว น่ากลัวนะเนี่ย ท่าทางโมโหแล้ว