ข้อเสนอสังกัดรัก
เพราะรักงานยิ่งชีพ งานที่รักของนีราจึงตอบแทนกลับมาอย่างสาสม เมื่อลูกค้าของเธอคือ สุภาพบุรุษมาดดีมีปัญญาที่สวมหนังแกะปกปิดความเป็นซาตานวายร้าย!
Tags: จิตแพทย์,CEO หนุ่ม,เซ็กซี่,โรมานซ์,น่ารักกุ๊กกิ๊ก
ตอน: Chapter 7 The Beast (85%)
นีราเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วกับฉายาที่คลินตัน แอล. เกรแฮมได้รับ ฉายาที่ว่าอสูรแห่งเวอร์จิเนีย!
“ล้านปอนด์กับข้อตกลงงี่เง่าแบบนี้ฉันคิดว่ามันออกจะมากเกินไปนะ”
จิตแพทย์สาวหรี่ตามองนายจ้างที่ส่งงานนอกเวลาให้ทำ คลินตันยิ้มยืดตัวนั่งตรงพลางขยับสูทที่สวม
“แน่นอนคุณเป็นคนที่ฉลาดมากคุณหมอ สัญญาอีกข้อ ในระหว่างการรักษาคุณเบลลาทิส ห้ามไม่ให้คุณสานสัมพันธ์ใดๆ ที่มากเกินกว่าหมอกับคนไข้ ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม”
“คุณมันคนน่ารังเกียจ ใช้เงินฟาดหัวคนอื่น!”
“ขอบคุณ นั่นคือคำชมที่ผมได้รับมาบ่อยๆ นะ”
นีรากัดฟันกรอด ยกถ้วยชาขึ้นดื่มอีกรอบและกระแทกลงกับพื้นโต๊ะแรงๆ แต่คลินตันไม่ได้สนใจ รอยยิ้มยังระบายบนใบหน้าเขา แม้เมื่อนีราพูดลอดไรฟัน
“สัญญา ฉันต้องการเป็นลายลักษณ์อักษร เพราะไม่รู้ว่าฉันจะโดนโกงเอาตอนไหน!”
ห้องนอนใหม่ของนีราอยู่ที่ชั้นสอง ข้างห้องของคลินตัน แอล. เกรแฮม เธอไม่รู้ว่าห้องนี้เล็กหรือใหญ่กว่าห้องของเขา แต่ที่รู้คือห้องนี้มันกว้างกว่าห้องนอนของเธอในอพาร์ตเม้นต์หลายเท่าตัว
ห้องสีขาว ผนังทิศตะวันออกครึ่งหนึ่งเป็นกระจก มองออกไปเห็นวิวตัวเมืองและแถบริมแม่น้ำได้ชัดเจน ผ้าม่านสีขาวตอนนี้รูดปิดสนิท อยู่ใกล้กับผนังด้านซ้ายมือที่มีประตูเชื่อมกับห้องของเจ้านายเธอ ใช่... ไม่ผิดหรอก มันเป็นห้องแฝดที่เชื่อมกัน โชคยังดีที่มันล็อคได้จากทั้งสองทาง ไม่งั้นนีราสาบานเธอจะเก็บของแล้วลงไปนอนในห้องเก็บของชั้นล่าง!
นีรานั่งอยู่บนเตียงกับกระเป๋าเสื้อผ้าใบขนาดย่อมหนึ่งใบ เตียงสีขาวขนาดพอดีกับคนนอนสองคนถูกเลิกผ้าปูไปไว้ปลายเตียง นีรากำลังเลือกเสื้อผ้าออกมา ด้านหลังของเธอเป็นประตูห้องน้ำและห้องแต่งตัว
สีขาวและดำทำให้เธอหดหู่พิกล แต่ยังดีหน่อยที่พื้นเป็นไม้โอ๊กขัดมันวับ ที่ปลายเตียงตั้งโซฟายาวสีฟ้าสดใส พื้นปูพรมสีออกเขียว ซึ่งนับเป็นสีสันอย่างเดียวในห้องนั้น อ๋อ สีสันอีกอย่างคงเป็นโต๊ะไม้มะฮอกกานีเล็กๆ ใกล้ๆ กับโทรทัศน์และโซฟายาว ตรงนั้นติดกับผนังมีชั้นหนังสือว่างโล่ง สิ่งเดียวที่ตั้งอยู่คือแจกันดอกลิลลี่ส่งกลิ่นหอมบนโต๊ะตัวเล็ก
ไครีย์ไม่ได้ตามเธอกลับมาที่นี่เป็นรอบที่สองหลังกลับไปเก็บเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ของเธอ ซึ่งยังถือว่าดี ที่คลินตัน ไม่ได้ให้คนของเขาละลาบละล้วงไปเอาของใช้ส่วนตัวของเธอมา
เราเซ็นสัญญากันเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหลังเธอกลับมาจากเก็บของ ดูไครีย์ไม่เชื่อนักที่เธออ้าง
‘เอ่อ ฉันตัดสินใจว่าจะย้ายมาอยู่กับเขาน่ะ’
นีราเอ่ยขึ้น หลังเห็นสายตาอยากรู้อยากเห็นของไครีย์มาตลอด นับแต่หล่อนมาถึงเพ้นต์เฮ้าส์ของคลินตัน และพบว่าเธอกับเขากำลังนั่งอยู่บนโซฟาตัวเดียวกัน ด้วยท่าทีสนิทสนมเกินคนรู้จัก
‘เดี๋ยวนะ ฉันงงมาก คือเธอกับเขา--’ สีหน้าไครีย์เหมือนคนกลืนยาขม ‘มันไม่มีวี่แววเลย’
‘ใช่ ฉันก็ตกใจเหมือนกันตอนที่เขาขอ--’ นีราอยากถอนหายใจแรงๆ กับการโกหกคำโต ‘หมั้น’ เธอยกมือซ้ายขึ้นโชว์แหวนเพชรเม็ดเล็กๆที่นิ้วนาง ‘แล้วฉันก็คิดว่าจะลองให้โอกาสเขาดู’
‘ว้าว!’ แหวนช่วยเบนความสนใจของไครีย์ไปได้ ‘เขาขอเธอหมั้น! นีลนี่มันสุดวิเศษมากถึงฉันจะมึนๆ กับความรักปุบปับของเธอกับเขาก็เถอะนะ แต่นี่มันเซอร์ไพรส์มาก นี่สินะ ที่อาทิตย์ที่แล้วเขาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เธอ นี่สินะที่เขาไปเจอเธอตอนเธอกำลังจะไปโรงพักนั่นน่ะ เขาคงอยากทำเซอร์ไพรส์เธอใช่ไหม แต่พ่อหนุ่มสายฮอตที่คลั่งไคล้เธอสุดติ่งนั่นดันทำให้เธอประสาทเสียไปก่อน โอ้ พระเจ้า! ฉันดีใจกับเธอจริงๆ นีล ทั้งๆ ที่ฉันนึกว่าเธอจะลงเอยกับเบลลาทิสเสียอีก ฉันถึงได้เชียร์เขาเต็มที่ แต่ไม่เป็นไร เกรแฮมก็ดี อย่างน้อยเขาก็หล่อและรวยมาก’
นีรายิ้มแห้งรับคำ ขอโทษไครีย์ในใจที่จำเป็นจะต้องโกหกไปแบบนั้น
‘แล้วนี่พ่อแม่เธอรู้หรือยัง ข่าวดีๆ แบบนี้เธอต้องรีบบอกพวกท่านนะรู้ไหม’
นีราลืมนึกไปเลย และเธอก็บอกปัดๆ กับไครีย์ไปว่า
‘ฉันว่าจะดูเขาอีกสักพักน่ะ ถ้าไม่ใช่ก็ทางใครทางมัน ฉันไม่อยากให้พ่อกับแม่เป็นห่วง’
จากนั้นเธอก็ชวนเพื่อนสนิทคุยเรื่องอื่นไปเสียเพื่อจะได้ไม่ต้องโกหกอีก และเธอก็หวังว่าคำอ้างของเธอจะไม่ทำให้ไครีย์เอาไปพูดที่ไหนอีก โดยเฉพาะเรื่องที่เธอเปลี่ยนจากฐานะลูกจ้างมาเป็นคู่หมั้นสาวของเจ้าของโรงพยาบาล
ให้ตาย นีราไม่อยากคิดเลย ว่าต้องสารภาพบาปกี่ครั้งถึงจะลบล้างความผิดครั้งนี้ได้!
“เฮ้!” เสียงเคาะประตูห้องทำให้นีราสะดุ้ง เมื่อละสายตาจากเสื้อผ้าก็พบว่าคลินตันแง้มประตูห้องเข้ามา “ผมเข้าไปได้ไหม เอ่อ คือผมเคาะเรียกแล้วนะ แต่คุณดูใจลอยมากจนไม่ได้ยิน”
ปากที่อ้าจะตำหนิเรื่องเขาเข้าห้องเธอโดยไม่รอคำอนุญาตถูกกลืนลงคอ กรรม... เธอล็อคแต่ประตูระหว่างห้อง แต่ดันลืมล็อคประตูหน้าห้องที่ติดกับทางเดิน!
“เชิญค่ะ” ว่าพลางรีบปิดกระเป๋าเพื่อบังชั้นในจากสายตาเขา นีราลุกขึ้นจากเตียงและเข้าไปหยุดรอตรงปลายเตียง และเมื่อคลินตันที่ตอนนี้สวมแค่เชิ้ต ปลดเนกไท กับกางเกงพอดีตัวเดินมาถึง เธอก็ไม่รอให้เขาพูดก่อน “คุณมีธุระอะไรกับฉันคะ คุณเกรแฮม”
“มาดูความพึงพอใจของแขกน่ะครับ” เขาสอดมือลงในกระเป๋ากางเกง “อีกอย่างคุณควรเรียกผมว่าคลินท์ ไม่อย่างนั้นคงไม่มีคนเชื่อว่าเราหมั้นกันแล้ว--” เขายิ้ม และนั่นเป็นยิ้มอบอุ่นที่นีราคิดว่าตาฝาด “น่ะครับนีล”
นีรายอมรับว่าเสียมารยาทที่มองเขาด้วยแววตาระแวงคงที่ ก็จนป่านนี้แม้เหตุผลเขาจะน่าเชื่อแต่เธอก็ยังทำใจเชื่อไม่ลงทั้งหมด เพราะดูเขาจะทุ่มเทมากเกินไปสำหรับคริส เบลลาทิส เพราะถ้าพูดกันจริงๆ แล้ว คลินตันมีมูลค่าทรัพย์สินมากกว่าดยุคแห่งซอมเมอร์เซ็ตถึงเท่าตัว
“ทุกอย่างในห้องนี้เพอร์เฟ็กต์ค่ะ และฉันก็พอใจกับมัน ขอบคุณมากนะคะ”
“ก็ดีครับ” เขากำลังจะหมุนตัวเดินออกจากห้องอยู่แล้ว แต่... “อ๋อ อาหารค่ำหกโมงเย็นนะครับ ผมคิดว่าคงยังไม่ได้บอกคุณไว้ แม่บ้านที่นี่จะมาเตรียมอาหารไว้ให้เราทั้งเช้าและเย็น ก่อนกลับไปไม่ได้อยู่ประจำ”
“ขอบคุณค่ะ ฉันจะจำไว้”
อาการรีรอของเขาทำให้จิตแพทย์สาวฉุกใจคิด ริมฝีปากจึงแย้มออกเป็นยิ้ม
“ฉันรู้สึกว่า ฉันเพิ่งได้อยู่กับตัวเองแค่สิบนาทีนะคะ หลังจากมาถึงที่นี่”
คลินตันไม่ถึงกับหัวเราะที่โดนจับได้ “ก็ความเป็นไปได้ส่วนใหญ่ของคนที่ถูกติดตามโดยสตอล์กเกอร์ จะกลัวการอยู่คนเดียวในระยะแรกๆ ใช่ไหมล่ะครับ ผมก็แค่มาดูให้แน่ใจ ว่าคุณเป็นเปอร์เซ็นส่วนน้อยนั้นที่ไม่ต้องการให้มีผู้คนล้อมรอบอยู่ตลอดเวลา หลังจากผ่านเหตุการณ์น่ากลัวนั่นมา”
“ล้านปอนด์กับข้อตกลงงี่เง่าแบบนี้ฉันคิดว่ามันออกจะมากเกินไปนะ”
จิตแพทย์สาวหรี่ตามองนายจ้างที่ส่งงานนอกเวลาให้ทำ คลินตันยิ้มยืดตัวนั่งตรงพลางขยับสูทที่สวม
“แน่นอนคุณเป็นคนที่ฉลาดมากคุณหมอ สัญญาอีกข้อ ในระหว่างการรักษาคุณเบลลาทิส ห้ามไม่ให้คุณสานสัมพันธ์ใดๆ ที่มากเกินกว่าหมอกับคนไข้ ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม”
“คุณมันคนน่ารังเกียจ ใช้เงินฟาดหัวคนอื่น!”
“ขอบคุณ นั่นคือคำชมที่ผมได้รับมาบ่อยๆ นะ”
นีรากัดฟันกรอด ยกถ้วยชาขึ้นดื่มอีกรอบและกระแทกลงกับพื้นโต๊ะแรงๆ แต่คลินตันไม่ได้สนใจ รอยยิ้มยังระบายบนใบหน้าเขา แม้เมื่อนีราพูดลอดไรฟัน
“สัญญา ฉันต้องการเป็นลายลักษณ์อักษร เพราะไม่รู้ว่าฉันจะโดนโกงเอาตอนไหน!”
ห้องนอนใหม่ของนีราอยู่ที่ชั้นสอง ข้างห้องของคลินตัน แอล. เกรแฮม เธอไม่รู้ว่าห้องนี้เล็กหรือใหญ่กว่าห้องของเขา แต่ที่รู้คือห้องนี้มันกว้างกว่าห้องนอนของเธอในอพาร์ตเม้นต์หลายเท่าตัว
ห้องสีขาว ผนังทิศตะวันออกครึ่งหนึ่งเป็นกระจก มองออกไปเห็นวิวตัวเมืองและแถบริมแม่น้ำได้ชัดเจน ผ้าม่านสีขาวตอนนี้รูดปิดสนิท อยู่ใกล้กับผนังด้านซ้ายมือที่มีประตูเชื่อมกับห้องของเจ้านายเธอ ใช่... ไม่ผิดหรอก มันเป็นห้องแฝดที่เชื่อมกัน โชคยังดีที่มันล็อคได้จากทั้งสองทาง ไม่งั้นนีราสาบานเธอจะเก็บของแล้วลงไปนอนในห้องเก็บของชั้นล่าง!
นีรานั่งอยู่บนเตียงกับกระเป๋าเสื้อผ้าใบขนาดย่อมหนึ่งใบ เตียงสีขาวขนาดพอดีกับคนนอนสองคนถูกเลิกผ้าปูไปไว้ปลายเตียง นีรากำลังเลือกเสื้อผ้าออกมา ด้านหลังของเธอเป็นประตูห้องน้ำและห้องแต่งตัว
สีขาวและดำทำให้เธอหดหู่พิกล แต่ยังดีหน่อยที่พื้นเป็นไม้โอ๊กขัดมันวับ ที่ปลายเตียงตั้งโซฟายาวสีฟ้าสดใส พื้นปูพรมสีออกเขียว ซึ่งนับเป็นสีสันอย่างเดียวในห้องนั้น อ๋อ สีสันอีกอย่างคงเป็นโต๊ะไม้มะฮอกกานีเล็กๆ ใกล้ๆ กับโทรทัศน์และโซฟายาว ตรงนั้นติดกับผนังมีชั้นหนังสือว่างโล่ง สิ่งเดียวที่ตั้งอยู่คือแจกันดอกลิลลี่ส่งกลิ่นหอมบนโต๊ะตัวเล็ก
ไครีย์ไม่ได้ตามเธอกลับมาที่นี่เป็นรอบที่สองหลังกลับไปเก็บเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ของเธอ ซึ่งยังถือว่าดี ที่คลินตัน ไม่ได้ให้คนของเขาละลาบละล้วงไปเอาของใช้ส่วนตัวของเธอมา
เราเซ็นสัญญากันเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหลังเธอกลับมาจากเก็บของ ดูไครีย์ไม่เชื่อนักที่เธออ้าง
‘เอ่อ ฉันตัดสินใจว่าจะย้ายมาอยู่กับเขาน่ะ’
นีราเอ่ยขึ้น หลังเห็นสายตาอยากรู้อยากเห็นของไครีย์มาตลอด นับแต่หล่อนมาถึงเพ้นต์เฮ้าส์ของคลินตัน และพบว่าเธอกับเขากำลังนั่งอยู่บนโซฟาตัวเดียวกัน ด้วยท่าทีสนิทสนมเกินคนรู้จัก
‘เดี๋ยวนะ ฉันงงมาก คือเธอกับเขา--’ สีหน้าไครีย์เหมือนคนกลืนยาขม ‘มันไม่มีวี่แววเลย’
‘ใช่ ฉันก็ตกใจเหมือนกันตอนที่เขาขอ--’ นีราอยากถอนหายใจแรงๆ กับการโกหกคำโต ‘หมั้น’ เธอยกมือซ้ายขึ้นโชว์แหวนเพชรเม็ดเล็กๆที่นิ้วนาง ‘แล้วฉันก็คิดว่าจะลองให้โอกาสเขาดู’
‘ว้าว!’ แหวนช่วยเบนความสนใจของไครีย์ไปได้ ‘เขาขอเธอหมั้น! นีลนี่มันสุดวิเศษมากถึงฉันจะมึนๆ กับความรักปุบปับของเธอกับเขาก็เถอะนะ แต่นี่มันเซอร์ไพรส์มาก นี่สินะ ที่อาทิตย์ที่แล้วเขาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เธอ นี่สินะที่เขาไปเจอเธอตอนเธอกำลังจะไปโรงพักนั่นน่ะ เขาคงอยากทำเซอร์ไพรส์เธอใช่ไหม แต่พ่อหนุ่มสายฮอตที่คลั่งไคล้เธอสุดติ่งนั่นดันทำให้เธอประสาทเสียไปก่อน โอ้ พระเจ้า! ฉันดีใจกับเธอจริงๆ นีล ทั้งๆ ที่ฉันนึกว่าเธอจะลงเอยกับเบลลาทิสเสียอีก ฉันถึงได้เชียร์เขาเต็มที่ แต่ไม่เป็นไร เกรแฮมก็ดี อย่างน้อยเขาก็หล่อและรวยมาก’
นีรายิ้มแห้งรับคำ ขอโทษไครีย์ในใจที่จำเป็นจะต้องโกหกไปแบบนั้น
‘แล้วนี่พ่อแม่เธอรู้หรือยัง ข่าวดีๆ แบบนี้เธอต้องรีบบอกพวกท่านนะรู้ไหม’
นีราลืมนึกไปเลย และเธอก็บอกปัดๆ กับไครีย์ไปว่า
‘ฉันว่าจะดูเขาอีกสักพักน่ะ ถ้าไม่ใช่ก็ทางใครทางมัน ฉันไม่อยากให้พ่อกับแม่เป็นห่วง’
จากนั้นเธอก็ชวนเพื่อนสนิทคุยเรื่องอื่นไปเสียเพื่อจะได้ไม่ต้องโกหกอีก และเธอก็หวังว่าคำอ้างของเธอจะไม่ทำให้ไครีย์เอาไปพูดที่ไหนอีก โดยเฉพาะเรื่องที่เธอเปลี่ยนจากฐานะลูกจ้างมาเป็นคู่หมั้นสาวของเจ้าของโรงพยาบาล
ให้ตาย นีราไม่อยากคิดเลย ว่าต้องสารภาพบาปกี่ครั้งถึงจะลบล้างความผิดครั้งนี้ได้!
“เฮ้!” เสียงเคาะประตูห้องทำให้นีราสะดุ้ง เมื่อละสายตาจากเสื้อผ้าก็พบว่าคลินตันแง้มประตูห้องเข้ามา “ผมเข้าไปได้ไหม เอ่อ คือผมเคาะเรียกแล้วนะ แต่คุณดูใจลอยมากจนไม่ได้ยิน”
ปากที่อ้าจะตำหนิเรื่องเขาเข้าห้องเธอโดยไม่รอคำอนุญาตถูกกลืนลงคอ กรรม... เธอล็อคแต่ประตูระหว่างห้อง แต่ดันลืมล็อคประตูหน้าห้องที่ติดกับทางเดิน!
“เชิญค่ะ” ว่าพลางรีบปิดกระเป๋าเพื่อบังชั้นในจากสายตาเขา นีราลุกขึ้นจากเตียงและเข้าไปหยุดรอตรงปลายเตียง และเมื่อคลินตันที่ตอนนี้สวมแค่เชิ้ต ปลดเนกไท กับกางเกงพอดีตัวเดินมาถึง เธอก็ไม่รอให้เขาพูดก่อน “คุณมีธุระอะไรกับฉันคะ คุณเกรแฮม”
“มาดูความพึงพอใจของแขกน่ะครับ” เขาสอดมือลงในกระเป๋ากางเกง “อีกอย่างคุณควรเรียกผมว่าคลินท์ ไม่อย่างนั้นคงไม่มีคนเชื่อว่าเราหมั้นกันแล้ว--” เขายิ้ม และนั่นเป็นยิ้มอบอุ่นที่นีราคิดว่าตาฝาด “น่ะครับนีล”
นีรายอมรับว่าเสียมารยาทที่มองเขาด้วยแววตาระแวงคงที่ ก็จนป่านนี้แม้เหตุผลเขาจะน่าเชื่อแต่เธอก็ยังทำใจเชื่อไม่ลงทั้งหมด เพราะดูเขาจะทุ่มเทมากเกินไปสำหรับคริส เบลลาทิส เพราะถ้าพูดกันจริงๆ แล้ว คลินตันมีมูลค่าทรัพย์สินมากกว่าดยุคแห่งซอมเมอร์เซ็ตถึงเท่าตัว
“ทุกอย่างในห้องนี้เพอร์เฟ็กต์ค่ะ และฉันก็พอใจกับมัน ขอบคุณมากนะคะ”
“ก็ดีครับ” เขากำลังจะหมุนตัวเดินออกจากห้องอยู่แล้ว แต่... “อ๋อ อาหารค่ำหกโมงเย็นนะครับ ผมคิดว่าคงยังไม่ได้บอกคุณไว้ แม่บ้านที่นี่จะมาเตรียมอาหารไว้ให้เราทั้งเช้าและเย็น ก่อนกลับไปไม่ได้อยู่ประจำ”
“ขอบคุณค่ะ ฉันจะจำไว้”
อาการรีรอของเขาทำให้จิตแพทย์สาวฉุกใจคิด ริมฝีปากจึงแย้มออกเป็นยิ้ม
“ฉันรู้สึกว่า ฉันเพิ่งได้อยู่กับตัวเองแค่สิบนาทีนะคะ หลังจากมาถึงที่นี่”
คลินตันไม่ถึงกับหัวเราะที่โดนจับได้ “ก็ความเป็นไปได้ส่วนใหญ่ของคนที่ถูกติดตามโดยสตอล์กเกอร์ จะกลัวการอยู่คนเดียวในระยะแรกๆ ใช่ไหมล่ะครับ ผมก็แค่มาดูให้แน่ใจ ว่าคุณเป็นเปอร์เซ็นส่วนน้อยนั้นที่ไม่ต้องการให้มีผู้คนล้อมรอบอยู่ตลอดเวลา หลังจากผ่านเหตุการณ์น่ากลัวนั่นมา”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 พ.ย. 2560, 22:10:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 พ.ย. 2560, 22:10:42 น.
จำนวนการเข้าชม : 883
| << Chapter 7 The Beast (75%) | Chapter 7 The Beast -จบตอน- >> |
goldensun 21 พ.ย. 2560, 14:19:26 น.
เอากับคลินตันสิ ขนาดจิตแพทย์อย่างนีล ยังรับมือไม่ถูกเลย แต่ใครเป็นสตอล์กเกอร์ ถ้าคลินตันไม่ขวาง นีลคงได้เผชิญหน้าไปแล้ว
เอากับคลินตันสิ ขนาดจิตแพทย์อย่างนีล ยังรับมือไม่ถูกเลย แต่ใครเป็นสตอล์กเกอร์ ถ้าคลินตันไม่ขวาง นีลคงได้เผชิญหน้าไปแล้ว