รหัสรัก...รหัสหัวใจ
อิงลดา หญิงสาวที่เพิ่งอกหักหมาดๆ ได้รับของขวัญประหลาดเป็นชายหนุ่มรูปงาม ดวงตาสีฟ้า มีชื่อเล่นแปลว่าน้ำแข็ง เขาบอกตัวตัวเองเป็นของขวัญ แต่สำหรับเธอ คิดว่าเขาเป็นหุ่นยนต์ในคราบปีศาจร้ายที่เข้ามาวุ่นวายในชีวิตมากกว่า เพราะเพียงเริ่มได้รู้จักกัน ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปแบบที่เจ้าตัวไม่เคยคิดมาก่อน
Tags: สิรินดา, รหัสรักรหัสหัวใจ, นิยายรัก
ตอน: 27: บันทึกเล่มนั้น (ตอนที่ 1)
.../.../.../...
วันนี้ฉันได้พบเขา หลังจากที่ไม่ได้พบกันมาหลายเดือน แม้เพียงแค่เดินผ่าน และสบตา ฉันก็จำได้ทันทีว่าเป็น...เขา
ไอแซค นายมาตามฉันอีกใช่ไหม ความคิดแรกบอกฉันแบบนั้น แต่ทำไมนายทำเหมือนไม่รู้จัก ไม่ทักกัน แถมครั้งนี้ นายก็มาตั้งรกรากเปิดร้านเสียเป็นเรื่องราว
ฉันอยากคุยกับนายนะ ยังคิดถึงเรื่องเก่าๆ ครั้งที่เราอยู่ในโลกอนาคตด้วยกันเสมอ
ฉ้นอาจจะทำเงียบๆ เฉยๆ ไม่สนใจ แต่อยากบอกว่า รับรู้ได้ ทุกความห่วงใย หวังดี ที่นายทำให้เสมอนะ
เพียงแต่ฉันไม่อยากแสดงออกเท่านั้น
.../.../.../...
ไอแซค
ถ้ากาลเวลาเปลี่ยนคนได้ กาลเวลาก็ได้เปลี่ยนนายให้กลายเป็นมนุษย์ผู้ชายที่เท่ห์ที่สุดในโลกที่ฉันเคยได้รู้จักมา หลังจากสัมภาษณ์นายวันนี้ ทำให้ได้เห็นมุมมองในแง่บวกของนายอีกหลายเรื่อง (ถึงแม้ก่อนสัมภาษณ์ฉันจะอารมณ์เสียไปสามรอบก็ตาม) เป็นโอกาสที่ดีของฉันที่ได้ถ่ายทอดความคิดของนายออกไปให้ชาวโลกออนไลน์ได้รับรู้
ฉันอยากจะถามเหลือเกิน ว่าทำไมนายถึงเย็นชากับฉันนัก...หรือว่าไม่ใช่นาย
หรือว่าเป็นใครอีกคนที่เพียงแต่มีหน้าตาเหมือนนาย
ไม่สิ ฉันเชื่อในความรู้สึกของตัวเอง ถึงแม้สีของดวงตา การแต่งตัวของนายจะเปลี่ยนไป แต่...ฉันสัมผัสได้ถึงตัวตนของนายคนเดิมอยู่ภายใต้สายตานิ่งๆ นั้น
ช่างเถอะ นายอาจจะมีเหตุผลของนายนะ ฉันจะรอแล้วกัน ว่าเมื่อไหร่เราจะได้คุยกันอย่างเปิดอก
ปล.ขอบคุณสำหรับกะหล่่ำปลีม่วงที่นายส่งมาให้นะ ฉันจะไม่กินมัน ปลูกมันไว้เพื่อดูต่างหน้านายแบบนี้แหละ
.../.../.../...
วันนี้ฉันได้เจอเอกวัตรโดยบังเอิญ ไม่รู้ว่าโชคร้ายหรือโชคดี แต่ท้ายที่สุด เราก็ได้พบกันจนได้ หลังจากไม่ได้เจอหน้า หรือเกี่ยวข้องกันมาเกือบปี
เขามาทักทาย บอกว่าฉันเปลี่ยนไปมากมาย...ก็แน่ล่ะ ฉันเปลี่ยนงานใหม่ ไม่ต้องไปใส่เครื่องแบบธนาคารที่ต้องรักษาความเชื่อมั่นต่อลูกค้าอีกต่อไป แถมน้ำหนักก็ลดลงไปมาก เพราะได้ออกกำลังกายเป็นประจำ
การทดลองแต่งตัวแบบใหม่ๆ ทำให้ฉันพบตัวเองว่าชอบแต่งตัวเซอร์ๆ ด้วยกระโปรงยาวทรงโบฮีเมียน กับเสื้อแขนกุด เผยไหล่และช่วงแขนมากกว่า ...ก็เพิ่งมาค้นพบตัวเองเหมือนกันว่าเป็นคนที่มีแขนและไหล่สวย (ไม่ได้บอกเอง อันนี้มีแต่คนชม)
เอกวัตรทำท่าอยากคุยต่อ แต่ฉันตัดบท เพราะงานยุ่งๆ ของตัวเอง
น่าแปลก ที่ไม่ได้รู้สึกอะไรสักนิด ...ฉันเข้มแข็งขึ้นแล้วจริงๆ
.../.../.../...
ยอดวิวทะลุห้าล้านวิวไปแล้ว นายอาจจะกำลังถูกเอเจนซี่ทาบตัวไปเป็นนายแบบ ส่วนฉัน พี่ชาติ สั่งงานที่เกี่ยวกับการเขียนโปรโมทร้านค้าให้อีกเพียบ .... ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี
การเป็นคนเขียนคอลัมน์แนะนำที่กิน ที่เที่ยว มันก็สนุกดีหรอกนะ เราได้พบคนใหม่ๆ สถานที่ใหม่ ๆ มุมมองใหม่ๆ เสมอ
แต่การที่ไปเขียน โดยที่รู้ว่าต้อง "อวย" คน หรือร้านที่กำลังสัมภาษณ์อยู่นี่ บ่อยๆ เข้ามันก็ไม่สนุกนัก เมื่อวานเพิ่งเจอพี่ชาติบอกว่า บทความของฉัน "ชมเชย" ร้านเป้าหมายน้อยไปนิด
อยากจะบอกว่า ถ้าไม่ได้รู้สึก มันก็ไม่ได้เขียนออกมาดีหรอกนะ
เฮ้อ...จะจัดการกับความรู้สึกนี้ของตัวเองอย่างไรดี
.../.../.../...
กรี๊ดดดดด อยากจะกรีดร้องไปสามโลก วันนี้มีหนุ่มน้อย อายุยี่สิบห้า (เอ ยี่สิบหกแล้วสินะ) ขับรถบิ๊กไบค์คันโตมารับไปกินข้าวกลางวันด้วย
อาหารอร่อยมากกกก (อยากจะใส่ ก ไก่ มากกว่านี้ ถ้าไม่เกรงใจว่าจะเปลืองกระดาษ)
แต่ที่อร่อย เอ้ย รู้สึกดีกว่าคือ นายยอมรับแล้วว่าคือไอแซค (ของชั้น)
หุ่นยนต์นี่มีความรักได้ไหมนะ ฉันจะจีบหุ่นยนต์ได้ไหม
ใครจะไปกล้า ดูนายสิ ขนาดพาไปคอนโด กินข้าว พามาส่ง ยังถามคำตอบคำ สรุปว่า มารับ เพราะจะมาขอบคุณที่ทำให้ร้านของเขามีชื่อเสียงขึ้นมาในชั่วข้ามคืนเท่านั้นเอง
ขอบอกว่า "เซ็ง"
ก็แน่ละสิ ตอนนี้นายไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์โลกสวยใสซื่อ แต่เป็นเจ้าของร้านสุดชิค ชื่อดัง ยอดวิวบทความของฉันสิบล้าน ไหนจะรายการทีวีที่เพิ่งมาทำสกูปพิเศษที่ร้าน ไหนจะข่าวว่าดาราสาววัยรุ่นชื่อดังแอบชื่นชม และมานั่งที่ร้านของนายเป็นประจำอีกล่ะ ฉัน (ที่อายุมากกว่าจะสิบปี) คงไม่มีทางอยู่ในสายตาของนายแล้วตอนนี้
แถมวันนี้ ยังได้รู้อีกว่า นายผิดสัญญากับพ่อ จึงได้มาโลกของฉัน
นายแค่จะหนีความผิด มาใช้ชีวิตสบายๆ อยู่อีกโลกหนึ่งเท่านั้นเอง
เฮ้อ...ได้แต่ถอนใจ
ถ้าตอนอยู่โลกสองร้อยปีโน้น ไม่มัวแต่อกหัก รวบหัวรวบหางนายเป็นของฉันเสียตอนนั้น คงไม่ต้องมานั่งเสียใจอยู่นี่
ปล.วันนี้เพ้อ-เจ้อ มากเลยเจ้าสมุดบันทึก ถ้าใครมาอ่านเข้า โดยเฉพาะนาย ฉันคงอายตายเลย ... แต่นายมาอยู่โลกนี้แล้ว ไม่ได้อ่านเล่มนี้แน่ๆ ก็ขอเวิ่นเว้อ พร่ำเพร้อต่อไปเรื่อยๆ ตามประสาสาวโสด หัวใจเปลี่ยว แบบนี้ไปก่อนแล้วกัน
วันนี้ฉันได้พบเขา หลังจากที่ไม่ได้พบกันมาหลายเดือน แม้เพียงแค่เดินผ่าน และสบตา ฉันก็จำได้ทันทีว่าเป็น...เขา
ไอแซค นายมาตามฉันอีกใช่ไหม ความคิดแรกบอกฉันแบบนั้น แต่ทำไมนายทำเหมือนไม่รู้จัก ไม่ทักกัน แถมครั้งนี้ นายก็มาตั้งรกรากเปิดร้านเสียเป็นเรื่องราว
ฉันอยากคุยกับนายนะ ยังคิดถึงเรื่องเก่าๆ ครั้งที่เราอยู่ในโลกอนาคตด้วยกันเสมอ
ฉ้นอาจจะทำเงียบๆ เฉยๆ ไม่สนใจ แต่อยากบอกว่า รับรู้ได้ ทุกความห่วงใย หวังดี ที่นายทำให้เสมอนะ
เพียงแต่ฉันไม่อยากแสดงออกเท่านั้น
.../.../.../...
ไอแซค
ถ้ากาลเวลาเปลี่ยนคนได้ กาลเวลาก็ได้เปลี่ยนนายให้กลายเป็นมนุษย์ผู้ชายที่เท่ห์ที่สุดในโลกที่ฉันเคยได้รู้จักมา หลังจากสัมภาษณ์นายวันนี้ ทำให้ได้เห็นมุมมองในแง่บวกของนายอีกหลายเรื่อง (ถึงแม้ก่อนสัมภาษณ์ฉันจะอารมณ์เสียไปสามรอบก็ตาม) เป็นโอกาสที่ดีของฉันที่ได้ถ่ายทอดความคิดของนายออกไปให้ชาวโลกออนไลน์ได้รับรู้
ฉันอยากจะถามเหลือเกิน ว่าทำไมนายถึงเย็นชากับฉันนัก...หรือว่าไม่ใช่นาย
หรือว่าเป็นใครอีกคนที่เพียงแต่มีหน้าตาเหมือนนาย
ไม่สิ ฉันเชื่อในความรู้สึกของตัวเอง ถึงแม้สีของดวงตา การแต่งตัวของนายจะเปลี่ยนไป แต่...ฉันสัมผัสได้ถึงตัวตนของนายคนเดิมอยู่ภายใต้สายตานิ่งๆ นั้น
ช่างเถอะ นายอาจจะมีเหตุผลของนายนะ ฉันจะรอแล้วกัน ว่าเมื่อไหร่เราจะได้คุยกันอย่างเปิดอก
ปล.ขอบคุณสำหรับกะหล่่ำปลีม่วงที่นายส่งมาให้นะ ฉันจะไม่กินมัน ปลูกมันไว้เพื่อดูต่างหน้านายแบบนี้แหละ
.../.../.../...
วันนี้ฉันได้เจอเอกวัตรโดยบังเอิญ ไม่รู้ว่าโชคร้ายหรือโชคดี แต่ท้ายที่สุด เราก็ได้พบกันจนได้ หลังจากไม่ได้เจอหน้า หรือเกี่ยวข้องกันมาเกือบปี
เขามาทักทาย บอกว่าฉันเปลี่ยนไปมากมาย...ก็แน่ล่ะ ฉันเปลี่ยนงานใหม่ ไม่ต้องไปใส่เครื่องแบบธนาคารที่ต้องรักษาความเชื่อมั่นต่อลูกค้าอีกต่อไป แถมน้ำหนักก็ลดลงไปมาก เพราะได้ออกกำลังกายเป็นประจำ
การทดลองแต่งตัวแบบใหม่ๆ ทำให้ฉันพบตัวเองว่าชอบแต่งตัวเซอร์ๆ ด้วยกระโปรงยาวทรงโบฮีเมียน กับเสื้อแขนกุด เผยไหล่และช่วงแขนมากกว่า ...ก็เพิ่งมาค้นพบตัวเองเหมือนกันว่าเป็นคนที่มีแขนและไหล่สวย (ไม่ได้บอกเอง อันนี้มีแต่คนชม)
เอกวัตรทำท่าอยากคุยต่อ แต่ฉันตัดบท เพราะงานยุ่งๆ ของตัวเอง
น่าแปลก ที่ไม่ได้รู้สึกอะไรสักนิด ...ฉันเข้มแข็งขึ้นแล้วจริงๆ
.../.../.../...
ยอดวิวทะลุห้าล้านวิวไปแล้ว นายอาจจะกำลังถูกเอเจนซี่ทาบตัวไปเป็นนายแบบ ส่วนฉัน พี่ชาติ สั่งงานที่เกี่ยวกับการเขียนโปรโมทร้านค้าให้อีกเพียบ .... ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี
การเป็นคนเขียนคอลัมน์แนะนำที่กิน ที่เที่ยว มันก็สนุกดีหรอกนะ เราได้พบคนใหม่ๆ สถานที่ใหม่ ๆ มุมมองใหม่ๆ เสมอ
แต่การที่ไปเขียน โดยที่รู้ว่าต้อง "อวย" คน หรือร้านที่กำลังสัมภาษณ์อยู่นี่ บ่อยๆ เข้ามันก็ไม่สนุกนัก เมื่อวานเพิ่งเจอพี่ชาติบอกว่า บทความของฉัน "ชมเชย" ร้านเป้าหมายน้อยไปนิด
อยากจะบอกว่า ถ้าไม่ได้รู้สึก มันก็ไม่ได้เขียนออกมาดีหรอกนะ
เฮ้อ...จะจัดการกับความรู้สึกนี้ของตัวเองอย่างไรดี
.../.../.../...
กรี๊ดดดดด อยากจะกรีดร้องไปสามโลก วันนี้มีหนุ่มน้อย อายุยี่สิบห้า (เอ ยี่สิบหกแล้วสินะ) ขับรถบิ๊กไบค์คันโตมารับไปกินข้าวกลางวันด้วย
อาหารอร่อยมากกกก (อยากจะใส่ ก ไก่ มากกว่านี้ ถ้าไม่เกรงใจว่าจะเปลืองกระดาษ)
แต่ที่อร่อย เอ้ย รู้สึกดีกว่าคือ นายยอมรับแล้วว่าคือไอแซค (ของชั้น)
หุ่นยนต์นี่มีความรักได้ไหมนะ ฉันจะจีบหุ่นยนต์ได้ไหม
ใครจะไปกล้า ดูนายสิ ขนาดพาไปคอนโด กินข้าว พามาส่ง ยังถามคำตอบคำ สรุปว่า มารับ เพราะจะมาขอบคุณที่ทำให้ร้านของเขามีชื่อเสียงขึ้นมาในชั่วข้ามคืนเท่านั้นเอง
ขอบอกว่า "เซ็ง"
ก็แน่ละสิ ตอนนี้นายไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์โลกสวยใสซื่อ แต่เป็นเจ้าของร้านสุดชิค ชื่อดัง ยอดวิวบทความของฉันสิบล้าน ไหนจะรายการทีวีที่เพิ่งมาทำสกูปพิเศษที่ร้าน ไหนจะข่าวว่าดาราสาววัยรุ่นชื่อดังแอบชื่นชม และมานั่งที่ร้านของนายเป็นประจำอีกล่ะ ฉัน (ที่อายุมากกว่าจะสิบปี) คงไม่มีทางอยู่ในสายตาของนายแล้วตอนนี้
แถมวันนี้ ยังได้รู้อีกว่า นายผิดสัญญากับพ่อ จึงได้มาโลกของฉัน
นายแค่จะหนีความผิด มาใช้ชีวิตสบายๆ อยู่อีกโลกหนึ่งเท่านั้นเอง
เฮ้อ...ได้แต่ถอนใจ
ถ้าตอนอยู่โลกสองร้อยปีโน้น ไม่มัวแต่อกหัก รวบหัวรวบหางนายเป็นของฉันเสียตอนนั้น คงไม่ต้องมานั่งเสียใจอยู่นี่
ปล.วันนี้เพ้อ-เจ้อ มากเลยเจ้าสมุดบันทึก ถ้าใครมาอ่านเข้า โดยเฉพาะนาย ฉันคงอายตายเลย ... แต่นายมาอยู่โลกนี้แล้ว ไม่ได้อ่านเล่มนี้แน่ๆ ก็ขอเวิ่นเว้อ พร่ำเพร้อต่อไปเรื่อยๆ ตามประสาสาวโสด หัวใจเปลี่ยว แบบนี้ไปก่อนแล้วกัน
สิรินดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ม.ค. 2561, 12:44:27 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ม.ค. 2561, 13:05:30 น.
จำนวนการเข้าชม : 1401
| << 26: การลาจาก และการเริ่มต้นใหม่ | 28. บันทึกเล่มนั้น (2) >> |
titirat 9 ม.ค. 2561, 11:12:13 น.
สนุกนะคะ รออ่านอยูนานมากเลย
สนุกนะคะ รออ่านอยูนานมากเลย