ตำนานหนุ่มหล่อเลิศล้ำแห่งค่ำคืนเหงาใจ

ความรักเหงา ๆ รานร้าวและเร้าใจ ต่างคนต่างมีกิเลสตัณหา ต้องชดใช้บุญกรรมแห่งความรัก ติดตามข้ามภพชาติศาสนา หนึ่งหญิงสองชายผูกพัน
อ่านเรื่องนี้จบ แล้วคุณจะสงสารใคร? ระหว่าง...

นักดนตรีหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย ราวกับในตำนาน เทพบุตรจุติลงมาเกิดอย่าง ยุติ ผู้ตกอยู่ในวังวนแห่งความเปลี่ยวเหงา ทุกค่ำคืนผ่านไปจิตใจโหยหา แค่เพียงเป็นคนที่เขาเผลอใจรัก แต่เขาไม่ได้เลือก กลายเป็นเหมือนส่วนเกิน มิใช่ส่วนสำคัญ

หรือ... อภิมหาเศรษฐีหนุ่ม ใบหน้าสวยงามเลิศล้ำอย่าง ไทธรรพ์ ผู้เป็นที่รักยิ่งดั่งชีวิตจิตใจของสาวสวย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ทั้งชีวิตจิตใจทุ่มเทในรักจริงจัง แต่ความหวังกลับหักพังสลาย สุดท้ายต้องอยู่เดียวดายข้างกายไร้คู่ครอง

หรือ... สาวสวยแชมป์มวยไทยหญิง เพชรน้ำหนึ่ง ถึงจะมีเพียบพร้อมทุกสิ่ง แต่ต้องเกิดมาใช้เวรใช้กรรม ที่เคยกระทำไว้ในชาติก่อน แม้จะสามารถยืนหยัดขึ้นมายิ่งใหญ่ และจิตใจเข้มแข็ง ทนทานต่อความทุกข์กายทุกข์ใจได้ แต่ลึกลงไปข้างในนั้น ไร้ซึ่งความสุขแท้จริง

..........หลังจากกลอยใจได้รับรู้ความจริงแล้ว เธอกลับยิ่งเจ็บปวด แม้เคยพูดว่าจะพยายามอดทน แต่ใจจริงแล้วทนไม่ไหว

ความตึงเครียดที่สะสมมาทำให้ร่างกายที่มีโรคไทรอยด์เป็นพิษอยู่แล้วเกิดอาการกำเริบขึ้น

เมื่อกลอยใจป่วยหนักเข้าโรงพยาบาลยุติต้องใช้เงินรักษาจำนวนมาก ทำให้เป็นกังวลเรื่องเงินและคิดสับสนกังวลไปถึงเรื่องอื่นด้วย

ยุติกลัวการสูญเสียเมียและลูก รวมทั้งกลัวสูญเสียเพชรน้ำหนึ่งไปจึงคิดอุบายที่จะทำให้ได้ประโยชน์ถึงสองต่อ อันดับแรกคือได้เงินจากเพชรน้ำหนึ่งและต่อมามีหวังได้แต่งงานกับเธอด้วย โดยใช้พันธะสัญญาที่เป็นลายลักษณ์อักษร ซึ่งนั่นจะกลายเป็นข้อผูกมัดในภายหลังได้ เขารู้นิสัยเธอดีว่าใจกว้างเรื่องเงินจ่ายให้ได้ไม่อั้นอยู่แล้ว

“เงินสดในบัญชีพี่ใช้ไปเกือบหมดแล้ว ใช้ไปกับเรื่องเรียนต่อด้วย พี่คงต้องรบกวนหนึ่งเรื่องเงินเพื่อใช้รักษากลอยใจ พี่สัญญาจะเอาเงินมาคืนหลังพี่เรียนจบ นี่พี่เลยว่าจะทำหนังสือสัญญาเงินกู้กับหนึ่งเพื่อเป็นหลักประกันว่าพี่ไม่เบี้ยว”

“ไม่ต้องทำสัญญาเงินกู้หรอก ถึงเงินจะมากแต่หนึ่งไม่คิดจะเอาคืน ถ้าพี่ยุติอยากคืนเมื่อไหร่ค่อยมาใช้คืนทีหลังไม่เป็นไร”

“ไม่เอาล่ะพี่ไม่อยากได้เงินของหนึ่งฟรี ทำสัญญาเงินกู้เถอะ”

“โธ่พี่ยุติทำเกรงใจไปได้ พี่ยุตินี่เป็นคนดีจริงเลย ตกลงจะให้ทำสัญญาเงินกู้ก็ได้ แต่หนึ่งไม่เอาดอกเบี้ยกับพี่ยุตินะ”

“ขอบใจหนึ่งมาก หนังสือสัญญานี่จะให้พี่เก็บไว้ให้ทั้งสองฉบับเลยได้นะ ยังไงพี่ไม่มีทางโกงเงินหนึ่งแน่นอน”

“หนึ่งไม่กลัวพี่โกงเงินหรอกเพราะหนึ่งเต็มใจช่วยเหลือพี่ยุติกับเมียและเพื่อลูกของพี่ยุติที่จะเกิดขึ้นมาด้วย”

“นี่พี่ไปก็อปปี้แบบฟอร์มสัญญาเงินกู้มาแล้ว เดี๋ยวพี่จะพริ้นท์ออกมาให้หนึ่งเซ็นนะ ลองอ่านทบทวนดูก่อน” เขาบอก พร้อมกับให้เธออ่านจากหน้าจอคอมพิวเตอร์

“นี่เป็นสัญญาเงินกู้ภาษาไทยธรรมดาทั่วไป หนึ่งไม่เรื่องมากหรอก ขี้เกียจอ่านแล้ว เดี๋ยวพี่ยุติพริ้นท์ออกมาเถอะ หนึ่งจะเซ็นให้เลยแล้วจะรีบจัดการเรื่องโอนเงินเข้าบัญชีพี่ยุติ”

“ขอบคุณมากนะหนึ่ง” แล้วแบบฟอร์มสัญญาเงินกู้ จึงออกมาจากเครื่องพริ้นท์

และเธอเซ็นให้เลยโดยไม่อ่านซ้ำอีก

หลังจากนั้นเพื่อความถูกต้องสมบูรณ์ของหนังสือสัญญา ยุตินำไปให้คนรับใช้ในบ้านช่วยกันเซ็นเป็นพยาน ทั้งที่พวกเขาอ่านภาษาไทยไม่ออกกันเลย



..........อาการของกลอยใจทรุดหนักอย่างรวดเร็ว เส้นเลือดในสมองแตกและหยุดหายใจไปในช่วงหนึ่ง แพทย์พยายามช่วยชีวิตไว้ได้ทัน แต่กระนั้นยังส่งผลเสียต่อมารดาและทารกในครรภ์

“หมอพยายามจะรักษาไว้ให้ได้ทั้งชีวิตแม่และลูก แต่ว่ามันสุดวิสัยแล้ว จำเป็นต้องรักษาชีวิตแม่ไว้ให้ดีที่สุด ส่วนเรื่องลูกหมอขอแสดงความเสียใจด้วย เขาเสียชีวิตในครรภ์ หมอช่วยเขาไม่สำเร็จ คงต้องเอาออกแล้วทำการขูดมดลูก แต่ต้องให้สามีคนไข้เซ็นอนุญาต” แพทย์บอกอย่างนั้น

ยุติใจเสีย... แต่จำเป็นต้องเซ็นอนุญาตให้หมอไปดำเนินการตามนั้น

“พี่เสียลูกไปแล้วช่วยชีวิตเขาไว้ไม่ได้เลย โธ่ยังไม่ทันได้เห็นหน้ากันเลย” ยุติรำพึงรำพันโศกเศร้าน้ำตาคลอ... ทรุดกายลงนั่งข้างเตียงซึ่งกลอยใจนอนนิ่งอยู่

เพชรน้ำหนึ่งบีบไหล่ยุติเป็นการปลอบให้กำลังใจกัน

ขณะที่กลอยใจนอนหายใจรวยริน มีแต่น้ำตาไหลหลั่งลงอาบแก้ม

จากนั้นยุติเข้าไปจับมือกลอยใจยกขึ้นมาแนบข้างแก้มของเขา

“ลูก... เขาไม่อยู่กับเราแล้ว กลอยใจต้องรักษาตัวให้ดีนะ เอาไว้รักษาตัวหายดีแล้วเราค่อยมีลูกด้วยกันใหม่นะกลอยใจ”

“เราเสียลูกไปฉันเสียใจเหลือเกินพี่ยุติ” กลอยใจกล่าวทั้งน้ำตา ...น้ำเสียงอ่อนโรยแรง

น้ำตาของยุติหยดลงบนหลังมือกลอยใจ เขาพยักหน้ารับว่าเข้าใจความรู้สึกนั้นและตัวเขาเองเสียใจเหมือนกัน



..........วันเวลาผ่านไปยิ่งนานกลอยใจยิ่งมีอาการเศร้าซึม ไม่ค่อยดูแลรักษาตัวเอง

แม้ยุติจะพยายามพาไปพบแพทย์ตามใบนัดพบแพทย์อย่างสม่ำเสมอ

“คนไข้ไม่ค่อยกินยาตามแพทย์สั่ง ไม่รักษาสุขภาพเลยนะครับ แถมจากผลการตรวจเลือดพบว่ามีการดื่มแอลกอฮอล์ด้วย แบบนี้ยิ่งส่งผลเสียต่อร่างกาย ไม่ดีนะครับจะทำให้ร่างกายทรุดหนักอย่างปัจจุบันทันด่วนเมื่อไหร่ก็ได้” แพทย์กล่าวตักเตือน เมื่อได้อ่านรายงานการตรวจในใบประวัติผู้ป่วย

“ทำไมกลอยใจต้องแอบดื่มเหล้าด้วย นี่ถ้าคุณหมอไม่บอกพี่คงไม่มีทางรู้เลยนะนี่” ยุติถามภรรยาต่อหน้าแพทย์เจ้าของไข้ แสดงสีหน้าไม่พอใจให้เห็น

“คือฉัน... เครียดและยังทำใจไม่ได้ที่เสียลูกไป ฉันจำเป็นต้องดื่ม เพื่อดับความกลุ้มและเสียใจ”

“พี่รู้พี่เข้าใจและพี่เองเสียใจเรื่องลูกไม่แพ้กัน แต่ถึงจะเสียใจแค่ไหนก็เอาชีวิตเขากลับคืนมาไม่ได้ สิ่งที่ต้องทำให้ได้คือทำใจ ตอนนี้ตัวเองสำคัญที่สุดต้องรักษาตัวเองให้หายก่อน แล้วเราอาจจะมีลูกด้วยกันอีกได้”

“ถึงยังไงคงไม่ทันคุณหนึ่งแล้ว คุณหนึ่งคงคลอดลูกก่อน แต่ฉันยังมีลูกไม่ได้เพราะต้องรักษาตัวอีกนานเป็นปี” กลอยใจกล่าว รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเด็กในท้องเพชรน้ำหนึ่งนั่นคือลูกของสามี หากนี่เป็นการแข่งขันการมีลูกครั้งนี้ถือว่าพ่ายแพ้ยับเยินหมดหนทางสู้ ยิ่งคิดมากยิ่งนึก... ยิ่งทรมานใจที่ตัวเองยังมีลูกไม่ได้ในขณะที่สามีกำลังจะหมดความเอ็นดูเมตตาในตัวเธอ ความเมตตาที่เคยมีให้จืดจางลงไปทุกวัน...

ขณะนั่งมาในรถขากลับบ้านด้วยกัน

“ต่อไปต้องปฏิบัติตัวตามที่หมอสั่งอย่างเคร่งครัด ห้ามดื่มเหล้าอีกเป็นอันขาด ถ้าพี่เจอเมื่อไหร่พี่จะเททิ้งทั้งหมด ยังไงกลอยใจต้องตัดใจเรื่องลูกให้ได้” ยุติบอกกับกลอยใจ แล้วละสายตาเมินจากตัวเธอ เหม่อมองออกไปนอกกระจกรถก่อนจะขับรถออกจากลานจอดรถไป แล้วไม่มีการพูดคุยอะไรกับภรรยาอีกเลยจนกระทั่งถึงบ้าน

นั่นยิ่งทำลายกำลังใจของกลอยใจให้ลดน้อยลงไปโดยที่เขานั้นคาดไม่ถึง



..........ในช่วงปิดเทอมซัมเมอร์เดือนสิงหาคม เพชรน้ำหนึ่งมีครรภ์แก่ครบกำหนดคลอดบุตรชาย จึงไม่ได้มีการจัดงานฉลอง ครบรอบวันเกิดของยุติ

“ไชโย! ลูกชายผมได้ออกมาดูโลกแล้ว” ยุติตื่นเต้นดีใจมากขนาดกระโดดตัวลอย นี่เป็นลูกคนแรกในชีวิตของคนเป็นพ่อ เขาเข้าไปดูจากที่นางพยาบาลอุ้มและยื่นทารกน้อยมาให้เห็น

“เอมิลลูกพ่อ” เขาตั้งชื่อลูกเองโดยขอความเห็นชอบจากเพชรน้ำหนึ่งผู้เป็นแม่ของลูกมาก่อนแล้ว

“ลูกชายเราน้ำหนักตัวน้อยไปหน่อยเพราะคุณแม่ไม่ค่อยกินให้มันเยอะ กลัวอ้วนอะไรกันไม่รู้”

“แต่คุณหมอบอกหนึ่งว่าเอมิลแข็งแรงดีเป็นปกติ ไม่ได้ขาดสารอาหารและคลอดตามกำหนด” ผู้เป็นคุณแม่ของลูกคนแรกในชีวิตเอ่ยเถียง

“แหม... วันครบกำหนดคลอดตรงกับวันเกิดพี่พอดี พอคลอดจริงหลังวันเกิดพี่สามวัน เอมิลอย่างกับของขวัญวันเกิดให้พี่เลย นี่พี่ว่าจะรีบโทรบอกคุณปู่คุณย่า คุณตาคุณยายทั้งหกคนและคุณทวดอีกสองคนด้วย ทุกคนคงดีใจ ได้หลานคนแรกเนอะหนึ่ง” เขาบอกกับเพชรน้ำหนึ่งด้วยท่าทางร่าเริงอย่างมาก ขณะเธอนอนอยู่บนเตียง ยังอ่อนแรงเพิ่งหลังคลอด

“น้าเพ็ญพิศกับน้าประยุทธ์จะดีใจหรือเปล่าไม่รู้ ไม่ใช่หลานแท้จริง หนึ่งเห็นมีแต่พี่ยุติดีใจจนออกหน้าออกตาอย่างกับเป็นลูกแท้จริงของตัวเองเลย” เพชรน้ำหนึ่งกล่าว โดยมิได้ล่วงรู้ความจริงสิ่งใดเลย

กลอยใจยืนฟังอย่างคนน้ำท่วมปาก รับปากยุติผู้เป็นสามีไว้จะไม่ปริปากบอกความจริงกับเพชรน้ำหนึ่ง เพื่อไม่ให้เธอโกรธเคืองหลังได้รับรู้ความจริง

“ดีใจด้วยนะคุณหนึ่งคลอดลูกชายออกมาแข็งแรงดี ปลอดภัยทั้งคุณแม่คุณลูก”

“ขอบคุณที่อุตส่าห์มาเยี่ยม หนึ่งก็หวังให้กลอยใจรักษาตัวจนหายจะได้มีลูกกับพี่ยุติบ้าง ลูกเราจะได้เป็นเพื่อนเล่นกัน”

“แต่ฉันคงมีลูกไม่ทันคุณหนึ่งแล้วล่ะ” กลอยใจกล่าวเมื่อมาเยี่ยมและแสดงความยินดีด้วย แม้ในใจจริงจะรู้สึกขมขื่นสักเพียงไหนและนึกสมเพชตัวเองในความอาภัพอับเฉาเรื่องลูกที่อยากให้มีแต่กลับไม่มี

‘ได้แต่เห็นพวกเขามีความสุข อยู่พร้อมหน้ากันทั้งคุณพ่อ คุณแม่และคุณลูก ส่วนตัวเราเองเป็นส่วนเกินไร้ความหมาย ทำไมเราถึงโชคร้ายอยู่คนเดียว’



..........กลอยใจกลับมาบ้านทาคาดะลำพังตัวคนเดียวเพราะยุติขอนอนเฝ้าลูกกับเพชรน้ำหนึ่ง ด้วยความเห่อลูกชายคนแรกในชีวิตเขา

ท่ามกลางบรรยากาศชื่นมื่น ครอบครัวสุขสันต์ด้วยข่าวดีย่อมมีข่าวร้ายแทรกเข้ามา

“ดื่ม... ฉลองที่ผัวมีลูกกับเมียอื่น ถูกผัวทิ้งให้อยู่คนเดียว เฮอะ... ตลกสิ้นดี” กลอยใจหัวเราะเยาะประชดตัวเองโดยการดื่มเหล้าอย่างหนักทั้งคืนไม่ได้หลับนอน ถึงเมาแล้วยังไม่สามารถนอนหลับลงได้เพราะใจไม่ยอมหลับ เครียดอย่างไม่อาจบอกใครได้

...จนกระทั่งเวลาสายของวันรุ่งขึ้น แม่บ้านมาพบกลอยใจในสภาพมีเลือดซึมออกมาทางรูจมูก จึงช่วยกันกับคนขับรถพากลอยใจไปส่งโรงพยาบาล

แล้วคนขับรถกับแม่บ้านจึงไปบอกยุติกับเพชรน้ำหนึ่งซึ่งอยู่ในโรงพยาบาลเดียวกัน

“ผมพาคุณกลอยใจมาส่งโรงพยาบาลครับคุณยุติ” คนขับรถรายงาน

“เมื่อคืนเธอดื่มเหล้าหนักทั้งคืน ไม่รู้ว่าเธอหมดสติไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เพิ่งมาเจอตอนสายวันรุ่งขึ้น ตอนแรกจะพาเธอเข้าไปนอนในห้อง แต่เห็นผิดปกติที่ปลุกเท่าไรไม่ตื่น แถมมีเลือดไหลออกมาทางจมูกด้วย เห็นแล้วใจเสียเลยต้องช่วยกันหามส่งโรงพยาบาล” แม่บ้านบอก

“ผมจะไปถามหมอเดี๋ยวนี้” ยุติร้อนใจ รีบไปดูอาการ แต่ต้องรออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน จนกระทั่งคุณหมอออกมาพูดด้วย

“ภรรยาผมอาการเป็นอย่างไรครับคุณหมอ”

“อาการค่อนข้างหนักครับ เส้นเลือดในสมองแตก แต่ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้ว ต่อไปจะย้ายเธอไปพักฟื้นในห้องผู้ป่วย เธอยังไม่ได้สติคงต้องรอดูอาการ”

“เมื่อไหร่เธอถึงจะฟื้นครับคุณหมอ”

“หมอไม่แน่ใจ แต่มีโอกาสเป็นไปได้ว่าเธออาจจะกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา หรือไม่เช่นนั้นอาจเป็นอัมพาต”

ได้รับฟังดังนั้นทำให้ยุติถึงกับอึ้ง ทรุดร่างลงนั่งนิ่ง... ไม่อยากพูดจาอยู่ตรงหน้าห้องนั้น มันเป็นข่าวร้าย! นึกแล้วให้สลดใจไม่อยากเชื่อเลย

‘สุดท้ายเราต้องดูแลเมียที่ป่วยหนัก กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราหรืออาจเป็นอัมพาตรักษาไม่หายอย่างนั้นเหรอ’



..........โจเซฟกลับมาเยี่ยมเพื่อนเก่ายังถิ่นบ้านเกิด

โจชัวจึงโทรมาบอกเพชรน้ำหนึ่ง

“หนึ่งเคยบอกให้ฉันโทรหาถ้าหากโจเซฟกลับมาเยี่ยมบ้าน ตอนนี้เขากลับมาแล้ว ถ้าหนึ่งอยากเจอโจเซฟมาเจอได้เลยที่บ้านฉัน ว่าแต่หนึ่งมีธุระอะไรกับโจเซฟเหรอ”

“โจชัวรู้ว่าหนึ่งคลอดลูกชายเมื่อสองเดือนก่อนแล้วนี่ หนึ่งสงสัยว่าอาจเป็นลูกของโจเซฟ หนึ่งจะพาลูกไปหาเขา” เพชรน้ำหนึ่งตอบไปตามตรง

...หลังจากนั้นไม่นาน เธออุ้มลูกชายแบเบาะ พร้อมด้วยยุติพากันเดินทางถึงบ้านโจชัว

และได้พบกับโจเซฟ ซึ่งเขาปฏิเสธทั้งมีท่าทีงุนงง

“ผมไม่เคยทำอะไรหนึ่งเลยด้วยความสัตย์จริงนะเป็นไปไม่ได้ที่เอมิลจะเป็นลูกของผม”

“หนึ่งรู้ว่ามันเป็นเรื่องน่าอายที่เที่ยวทึกทักว่าใครเป็นพ่อของลูก แต่หนึ่งไม่ได้ต้องการให้ใครมารับผิดชอบ หรือเลี้ยงดูลูกของหนึ่ง เพียงแต่ขอให้ลูกได้รู้จักว่าใครเป็นพ่อที่แท้จริง หนึ่งต้องการเพียงแค่นั้น”

“ฉันว่ามีวิธีพิสูจน์ที่สามารถยอมรับนับถือกันได้คือตรวจดีเอ็นเอ นายยอมไปตรวจดีเอ็นเอเถอะโจเซฟ ฉันกับโรแลนด์ว่าจะไปตรวจดีเอ็นเอด้วยเพราะพวกเราอยู่ในเหตุการณ์วันนั้นด้วยกัน เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้มันรู้ชัดเจนกันไปเลย” โจชัวบอก ออกตัวเสนอแนะความเห็น

.

ไตรติมา

จำนวนการเข้าชม : 977

---

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery