กาลครั้งหนึ่งนั้น(ในความบังเอิญ)
เธอกับเขา ความทรงจำที่เคยมีร่วมกันมาก็แค่... อดีตกิ๊ก!
Tags: แต่งงาน,อดีต,รัก,บุพเพสันนิวาส,พรหมลิขิต
ตอน: ๖ คุ้นเคย (เคยชิน) -จบตอน-
แต่อาการวางตัวไม่ถูกก็ยังอยู่อยู่ดี แม้จิรสินจะชวนคุยทว่าเธอก็ยังรู้สึกมองหน้าเขาไม่ได้นานนัก
รู้สึกอย่างไรนั้นมันบอกไม่ถูก เพราะเท่าที่บอกได้คืออึดอัด เธออึดอัดกับสถานการณ์แบบนี้ รู้ดีว่าเขาคงพูดไปแบบนั้นตามประสา รู้ทั้งรู้ว่าไม่ควรหวั่นไหว ไม่ควรเก็บมาคิดทั้งการกระทำทั้งคำพูด แต่มันก็ยังอดไม่ได้ เมื่อกำแพงที่เธอก่อไว้กำลังจะถูกเขาปีนข้ามเข้ามา
เวลาสั้นๆ แค่เท่านี้ เขากลับเข้าใกล้เธอมากเสียจนเธอกลัว
ควรแล้วหรือ สำหรับการเริ่มต้นใหม่กับคนที่เคยหลอกลวงเธอมาแล้วครั้งหนึ่ง
และเพราะขบคิดแต่เรื่องนี้ หน้าจึงนิ่วคิ้วจึงขมวด
“เป็นอะไร”
ศศิพิมพ์เผลอสะบัดมือทันทีที่อีกฝ่ายเอื้อมมาคว้า เขาดูตกใจเพราะเธอสะบัดแรงมาก แต่ชัดที่สุดคือเขาดูงงๆ มากกว่า
“เป็นอะไรคะ ตั้งแต่ลองชุดจนตอนนี้ พี่ว่าพิมพ์เงียบๆ นะ”
“เอ่อ” ศศิพิมพ์ยิ้มฝืนๆ “คงง่วงๆ มั้งคะอยากกลับไปนอน”
“พี่ว่าคงไม่ใช่มั้ง”
หญิงสาวถอนหายใจ “เรื่องส่วนตัวค่ะ” เธอหวังว่าเขาจะเข้าใจเมื่อพูดถึงขนาดนี้ และเขาควรปล่อยมันผ่านไป
“เกี่ยวกับพี่”
คำถามยังมีมาอีกและเราอยู่กันที่ลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าใกล้บ้านของเธอ ศศิพิมพ์ขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม และเธอก็จะเปิดประตูรถเพื่อก้าวเข้าไปนั่งแต่เขาก็คว้ามือเธอไว้อีก หญิงสาวหันกลับมามองอย่างเอาเรื่อง แต่ระยะห่างนั้นช่างใกล้นัก
“ทั้งเรื่องเมื่อคืนหรือเรื่องเมื่อเช้าพี่พูดจริง พี่คิดยังไงก็พูดออกไปแบบนั้น ไม่ได้มีแผน ไม่ได้ล้อเล่น”
ในดวงตาเขาเหมือนกับคำที่พูด สีหน้า ท่าทางไม่ได้ล้อเล่น เธอมองค้นเข้าไปในตาคู่คม หวังว่าจะเห็นร่องรอยเย้าแหย่เก็บซ่อนไว้
“ถึงเรื่องของเรามันจะดูงงๆ แล้วเกิดขึ้นด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว เวลาที่มีทำไมเราจะไม่ลองศึกษากันบ้าง แค่เปิดใจเท่านั้นเองพิมพ์ มันไม่มีอะไรน่ากลัวเลย”
“พี่สินจะบอกว่าชอบพิมพ์งั้นหรือคะ”
เขานิ่งไปอึดใจ “พี่ไม่รู้”
“ความรู้สึกของตัวเองยังไม่รู้” เธอแค่นยิ้ม “แล้วพี่จะเรียกร้องอะไรไปทำไม พิมพ์ไม่เสี่ยงค่ะ ไม่ลอง พิมพ์ไม่เอาความรู้สึกตัวเองไปลองกับอะไรที่พิมพ์มั่นใจว่ามันจะออกมาไม่ดีแน่ๆ ตัวพี่สินเอง ตัวพิมพ์เอง ไม่ใช่ของเล่นไม่ใช่ของทดลอง”
“ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ พิมพ์--”
“เราไม่เจอกันกี่ปีคะพี่สิน ห้าปีขึ้นแล้วก่อนหน้านั้นละเรารู้จักกันดีเหรอ ไม่เลย ไม่เคย พี่สินไม่รู้ด้วยซ้ำพิมพ์ชอบอะไรเกลียดอะไร รู้ก็แค่ยายเด็กตัวเล็กวันนี้โตแล้ว เป็นเพื่อนยายตา เคยเป็นกิ๊กเก่าสมัยล่าแต้ม ก็แค่นั้น ส่วนพิมพ์เหรอ ก็รู้จักพี่แค่พี่ชายเพื่อน ผู้ชายเจ้าชู้ เท่านั้น”
เขาถอนหายใจเอื้อมมือขึ้นมากุมที่ต้นแขนเธอ ศศิพิมพ์ไม่พอใจจะเบี่ยงตัวออกแต่เขากุมไว้แน่น เธอเงยมองอย่างเอาเรื่องแต่เขากลับเฉย ดวงตาคู่คมแวววับบ่งว่าขัดใจ
“ก็เพราะไม่รู้จัก เราถึงต้องทำความรู้จักกันไงล่ะ”
เธอมองเขานิ่ง “ทำไมถึงพูดไม่รู้เรื่องนะ”
“พิมพ์ก็แค่กลัว กลัวว่าอยู่ใกล้พี่มากๆ เข้าพิมพ์จะหวั่นไหว พิมพ์จะรักพี่ แล้วพิมพ์ก็กลัวว่าจะเสียใจเพราะพี่ เหมือนที่เสียใจเพราะเขา พิมพ์ถึงได้สร้างกำแพงขึ้นมาแล้วกักตัวเองไว้ในนั้น!”
ศศิพิมพ์กัดริมฝีปาก แม้ไม่พูดชื่อแต่มันก็ทิ่มใจเธออยู่ดี
“พิมพ์ พี่--”
“เอ๊ะ! อ้าวสิน!!”
ผู้ที่เข้ามาแทรกเป็นสาวสวยหุ่นนางแบบ หล่อนเข้ามายืนอยู่ใกล้ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่มีใครรู้ ดังนั้นทั้งคู่จึงตกใจมากที่หล่อนโน้มตัวมามอง ทำให้ทั้งจิรสินและศศิพิมพ์ถึงกับสะดุ้ง
“ตอนแรกนึกว่าไม่ใช่ ตี๊ดีใจจังที่ได้เจอคุณ!”
ศศิพิมพ์ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่เธอฉวยจังหวะนั้นเบี่ยงตัวออกจากการเกาะกุม ครั้นจิรสินรู้ตัวจะคว้าไว้ก็ไม่ทัน หญิงสาวเผ่นไปยืนอยู่ห่างมากพอที่มั่นใจว่ามือเขาจะเอื้อมมาไม่ถึง ชายหนุ่มจุปากเมื่อหันไปมองดุๆ
“ไม่ทักทายกันเลย ลืมตี๊แล้ว”
น้ำเสียงนั้นออดอ้อน ศศิพิมพ์มองหล่อนแล้วรู้สึกว่าคุ้นๆ และแทบยกมือขึ้นปิดปาก เพราะผู้มาใหม่นั้นคือตีรณา นางแบบที่ดังมากเมื่อหลายปีก่อน แต่มาหายจากวงการไปเพราะ... ตอนที่ได้ข่าวว่าจะแต่งงานกับมหาเศรษฐีชาวต่างชาติ มีคลิปวีดีโอหลุดออกมา และ...
ศศิพิมพ์ตาโต ผู้ชายในคลิป... ตายโหง!
ตาเธอแทบเหลือก แม่เจ้า ว่าที่คู่หมั้นเธอดันเป็นหนุ่มในคลิปเอ๊กซ์นั่นไปอีก!
“ไม่ลืมหรอกตี๊ เอ่อ พิมพ์นี่ตี๊--”
“แฟนเก่าสินค่ะ!”
มั่นไปอี้ก!
ศศิพิมพ์ยิ้มรับเจื่อนๆ พอมองไปที่จิรสินก็เห็นเขาหน้านิ่งยิ่งกว่าฉาบปูนไว้ ก่อนจะยิ่งหน้าแหยเมื่อได้ยินเสียงเจ้าหล่อนถามต่ออย่างไม่สะทกสะท้านใดๆ ทั้งสิ้น “นี่แฟนใหม่สินเหรอ แหม... สเปกสินดรอปลงนะ ก็--” หล่อนหันมามองเธอ ยิ้มหวาน “น่ารักนะคะ”
เป็นการตบหัวแล้วลูบหลังที่ศศิพิมพ์ได้แต่ยิ้มแห้ง
“ใช่น่ารัก อยู่ด้วยแล้วสบายใจ นี่ว่าที่คู่หมั้นผมเอง พิมพ์คะ” เขาหันมามองเธอ สีหน้านิ่งสนิท “นี่เพื่อนเก่าพี่ค่ะ ตี๊ ตีรณา”
ศศิพิมพ์ยิ้ม ลอบถอนหายใจ “เดี๋ยวรอในรถนะคะ” ว่าแล้วเธอก็เดินเร็วๆ ไปเปิดประตูอีกฝั่ง สอดตัวเข้าไปนั่งเพื่อรอ ไม่สนใจว่าเหตุการณ์ภายนอกจะเป็นอย่างไรต่อไป กระทั่งชายหนุ่มกลับเข้ามาในรถ ศศิพิมพ์ก็ยังไม่พูดอะไรอยู่ดี
หลายครั้งหลายหนที่เขาพยายามจะเริ่มต้นคุย แต่หญิงสาวก็ตัดจบการสนทนานั้นโดยเร็ว
จิรสินก็ยังเป็นเขาคนเดิม
เธอมันก็แค่ของใกล้มือ ถ้าหวั่นไหว ถ้าหลงใหลคำหวานของเขา สุดท้ายเธอก็จะเป็นคนที่เจ็บ ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นด้วยความผิดพลาด สุดท้ายมันก็จะจบลงด้วยความผิดพลาดเช่นกัน
รู้สึกอย่างไรนั้นมันบอกไม่ถูก เพราะเท่าที่บอกได้คืออึดอัด เธออึดอัดกับสถานการณ์แบบนี้ รู้ดีว่าเขาคงพูดไปแบบนั้นตามประสา รู้ทั้งรู้ว่าไม่ควรหวั่นไหว ไม่ควรเก็บมาคิดทั้งการกระทำทั้งคำพูด แต่มันก็ยังอดไม่ได้ เมื่อกำแพงที่เธอก่อไว้กำลังจะถูกเขาปีนข้ามเข้ามา
เวลาสั้นๆ แค่เท่านี้ เขากลับเข้าใกล้เธอมากเสียจนเธอกลัว
ควรแล้วหรือ สำหรับการเริ่มต้นใหม่กับคนที่เคยหลอกลวงเธอมาแล้วครั้งหนึ่ง
และเพราะขบคิดแต่เรื่องนี้ หน้าจึงนิ่วคิ้วจึงขมวด
“เป็นอะไร”
ศศิพิมพ์เผลอสะบัดมือทันทีที่อีกฝ่ายเอื้อมมาคว้า เขาดูตกใจเพราะเธอสะบัดแรงมาก แต่ชัดที่สุดคือเขาดูงงๆ มากกว่า
“เป็นอะไรคะ ตั้งแต่ลองชุดจนตอนนี้ พี่ว่าพิมพ์เงียบๆ นะ”
“เอ่อ” ศศิพิมพ์ยิ้มฝืนๆ “คงง่วงๆ มั้งคะอยากกลับไปนอน”
“พี่ว่าคงไม่ใช่มั้ง”
หญิงสาวถอนหายใจ “เรื่องส่วนตัวค่ะ” เธอหวังว่าเขาจะเข้าใจเมื่อพูดถึงขนาดนี้ และเขาควรปล่อยมันผ่านไป
“เกี่ยวกับพี่”
คำถามยังมีมาอีกและเราอยู่กันที่ลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าใกล้บ้านของเธอ ศศิพิมพ์ขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม และเธอก็จะเปิดประตูรถเพื่อก้าวเข้าไปนั่งแต่เขาก็คว้ามือเธอไว้อีก หญิงสาวหันกลับมามองอย่างเอาเรื่อง แต่ระยะห่างนั้นช่างใกล้นัก
“ทั้งเรื่องเมื่อคืนหรือเรื่องเมื่อเช้าพี่พูดจริง พี่คิดยังไงก็พูดออกไปแบบนั้น ไม่ได้มีแผน ไม่ได้ล้อเล่น”
ในดวงตาเขาเหมือนกับคำที่พูด สีหน้า ท่าทางไม่ได้ล้อเล่น เธอมองค้นเข้าไปในตาคู่คม หวังว่าจะเห็นร่องรอยเย้าแหย่เก็บซ่อนไว้
“ถึงเรื่องของเรามันจะดูงงๆ แล้วเกิดขึ้นด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว เวลาที่มีทำไมเราจะไม่ลองศึกษากันบ้าง แค่เปิดใจเท่านั้นเองพิมพ์ มันไม่มีอะไรน่ากลัวเลย”
“พี่สินจะบอกว่าชอบพิมพ์งั้นหรือคะ”
เขานิ่งไปอึดใจ “พี่ไม่รู้”
“ความรู้สึกของตัวเองยังไม่รู้” เธอแค่นยิ้ม “แล้วพี่จะเรียกร้องอะไรไปทำไม พิมพ์ไม่เสี่ยงค่ะ ไม่ลอง พิมพ์ไม่เอาความรู้สึกตัวเองไปลองกับอะไรที่พิมพ์มั่นใจว่ามันจะออกมาไม่ดีแน่ๆ ตัวพี่สินเอง ตัวพิมพ์เอง ไม่ใช่ของเล่นไม่ใช่ของทดลอง”
“ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ พิมพ์--”
“เราไม่เจอกันกี่ปีคะพี่สิน ห้าปีขึ้นแล้วก่อนหน้านั้นละเรารู้จักกันดีเหรอ ไม่เลย ไม่เคย พี่สินไม่รู้ด้วยซ้ำพิมพ์ชอบอะไรเกลียดอะไร รู้ก็แค่ยายเด็กตัวเล็กวันนี้โตแล้ว เป็นเพื่อนยายตา เคยเป็นกิ๊กเก่าสมัยล่าแต้ม ก็แค่นั้น ส่วนพิมพ์เหรอ ก็รู้จักพี่แค่พี่ชายเพื่อน ผู้ชายเจ้าชู้ เท่านั้น”
เขาถอนหายใจเอื้อมมือขึ้นมากุมที่ต้นแขนเธอ ศศิพิมพ์ไม่พอใจจะเบี่ยงตัวออกแต่เขากุมไว้แน่น เธอเงยมองอย่างเอาเรื่องแต่เขากลับเฉย ดวงตาคู่คมแวววับบ่งว่าขัดใจ
“ก็เพราะไม่รู้จัก เราถึงต้องทำความรู้จักกันไงล่ะ”
เธอมองเขานิ่ง “ทำไมถึงพูดไม่รู้เรื่องนะ”
“พิมพ์ก็แค่กลัว กลัวว่าอยู่ใกล้พี่มากๆ เข้าพิมพ์จะหวั่นไหว พิมพ์จะรักพี่ แล้วพิมพ์ก็กลัวว่าจะเสียใจเพราะพี่ เหมือนที่เสียใจเพราะเขา พิมพ์ถึงได้สร้างกำแพงขึ้นมาแล้วกักตัวเองไว้ในนั้น!”
ศศิพิมพ์กัดริมฝีปาก แม้ไม่พูดชื่อแต่มันก็ทิ่มใจเธออยู่ดี
“พิมพ์ พี่--”
“เอ๊ะ! อ้าวสิน!!”
ผู้ที่เข้ามาแทรกเป็นสาวสวยหุ่นนางแบบ หล่อนเข้ามายืนอยู่ใกล้ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่มีใครรู้ ดังนั้นทั้งคู่จึงตกใจมากที่หล่อนโน้มตัวมามอง ทำให้ทั้งจิรสินและศศิพิมพ์ถึงกับสะดุ้ง
“ตอนแรกนึกว่าไม่ใช่ ตี๊ดีใจจังที่ได้เจอคุณ!”
ศศิพิมพ์ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่เธอฉวยจังหวะนั้นเบี่ยงตัวออกจากการเกาะกุม ครั้นจิรสินรู้ตัวจะคว้าไว้ก็ไม่ทัน หญิงสาวเผ่นไปยืนอยู่ห่างมากพอที่มั่นใจว่ามือเขาจะเอื้อมมาไม่ถึง ชายหนุ่มจุปากเมื่อหันไปมองดุๆ
“ไม่ทักทายกันเลย ลืมตี๊แล้ว”
น้ำเสียงนั้นออดอ้อน ศศิพิมพ์มองหล่อนแล้วรู้สึกว่าคุ้นๆ และแทบยกมือขึ้นปิดปาก เพราะผู้มาใหม่นั้นคือตีรณา นางแบบที่ดังมากเมื่อหลายปีก่อน แต่มาหายจากวงการไปเพราะ... ตอนที่ได้ข่าวว่าจะแต่งงานกับมหาเศรษฐีชาวต่างชาติ มีคลิปวีดีโอหลุดออกมา และ...
ศศิพิมพ์ตาโต ผู้ชายในคลิป... ตายโหง!
ตาเธอแทบเหลือก แม่เจ้า ว่าที่คู่หมั้นเธอดันเป็นหนุ่มในคลิปเอ๊กซ์นั่นไปอีก!
“ไม่ลืมหรอกตี๊ เอ่อ พิมพ์นี่ตี๊--”
“แฟนเก่าสินค่ะ!”
มั่นไปอี้ก!
ศศิพิมพ์ยิ้มรับเจื่อนๆ พอมองไปที่จิรสินก็เห็นเขาหน้านิ่งยิ่งกว่าฉาบปูนไว้ ก่อนจะยิ่งหน้าแหยเมื่อได้ยินเสียงเจ้าหล่อนถามต่ออย่างไม่สะทกสะท้านใดๆ ทั้งสิ้น “นี่แฟนใหม่สินเหรอ แหม... สเปกสินดรอปลงนะ ก็--” หล่อนหันมามองเธอ ยิ้มหวาน “น่ารักนะคะ”
เป็นการตบหัวแล้วลูบหลังที่ศศิพิมพ์ได้แต่ยิ้มแห้ง
“ใช่น่ารัก อยู่ด้วยแล้วสบายใจ นี่ว่าที่คู่หมั้นผมเอง พิมพ์คะ” เขาหันมามองเธอ สีหน้านิ่งสนิท “นี่เพื่อนเก่าพี่ค่ะ ตี๊ ตีรณา”
ศศิพิมพ์ยิ้ม ลอบถอนหายใจ “เดี๋ยวรอในรถนะคะ” ว่าแล้วเธอก็เดินเร็วๆ ไปเปิดประตูอีกฝั่ง สอดตัวเข้าไปนั่งเพื่อรอ ไม่สนใจว่าเหตุการณ์ภายนอกจะเป็นอย่างไรต่อไป กระทั่งชายหนุ่มกลับเข้ามาในรถ ศศิพิมพ์ก็ยังไม่พูดอะไรอยู่ดี
หลายครั้งหลายหนที่เขาพยายามจะเริ่มต้นคุย แต่หญิงสาวก็ตัดจบการสนทนานั้นโดยเร็ว
จิรสินก็ยังเป็นเขาคนเดิม
เธอมันก็แค่ของใกล้มือ ถ้าหวั่นไหว ถ้าหลงใหลคำหวานของเขา สุดท้ายเธอก็จะเป็นคนที่เจ็บ ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นด้วยความผิดพลาด สุดท้ายมันก็จะจบลงด้วยความผิดพลาดเช่นกัน
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 เม.ย. 2561, 20:36:37 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 เม.ย. 2561, 20:36:37 น.
จำนวนการเข้าชม : 767
| << ๖ คุ้นเคย (เคยชิน) (50%) | ๗ หมดโปรโมชั่น (25%) >> |