กาลครั้งหนึ่งนั้น(ในความบังเอิญ)
เธอกับเขา ความทรงจำที่เคยมีร่วมกันมาก็แค่... อดีตกิ๊ก!
Tags: แต่งงาน,อดีต,รัก,บุพเพสันนิวาส,พรหมลิขิต
ตอน: ๘ เข้าใจผิด (25%)
‘ถ้าเกิดความแตกแล้วยายพิมพ์จับได้นะ ตาตายแหง!’
‘ไม่รู้ละตาต้องช่วยพี่ พิมพ์โกรธแล้วพี่ก็ไม่รู้ว่าโกรธเรื่องอะไร ที่สำคัญคือโกรธมาก แล้วพี่ก็ต้องรู้ให้ได้ว่าทำไม พิมพ์ถึงได้พูดเป็นนัยๆ ว่าพี่ไปเล่นกับความรู้สึกเขา’
พี่ชายเธอเป็นเดือดเป็นร้อน หลังมาปรับทุกข์ว่าว่าที่เจ้าสาวพูดใส่หน้ามาอย่างไรบ้าง
‘ก็แล้วไงอะ ก็ใช่อย่างที่ยายพิมพ์พูดไหม พี่ไม่ได้รัก ยายพิมพ์ก็ไม่ได้รัก แล้วจะยังอยากให้มีงานแต่งทำไม’
จิรสินอึ้งไปพักใหญ่แล้วก็ถอนหายใจ
‘ไม่รู้’
‘เอ้อ! งี้ก็ได้ด้วยนะ’ ว่าแล้วก็ได้แต่ระอา ‘พี่สินถามจริงๆ นะ อันที่จริงเรื่องตอนนั้นน่ะถ้าพี่ยืนยันว่าไม่ได้เจาะไข่แดงยายพิมพ์ แล้วทำไมพี่ไม่ปฏิเสธลุงกับป้าตั้งแต่แรกๆ ปล่อยให้มันยืดเยื้อมาทำไม'
จิรสินเลียริมฝีปาก ‘ก็สงสาร’ เขาถอนหายใจ ‘พิมพ์ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร รู้จักกันก็พอสมควร ก็คิดว่าคบๆ กันไปถ้าใช่ก็โอเค แต่ถ้าไม่ยกเลิกก็ยังไม่สาย แต่ใครจะคิดว่าพ่อกับแม่จะหาฤกษ์มาได้เร็วขนาดนี้ จริงๆ ถ้าแค่หมั้นพี่ก็โอเค แต่พอรู้ว่าเป็นฤกษ์แต่งด้วยก็ทำไงได้ เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วแต่งก็แต่ง’
‘ง่ายไปอี้ก!’ จิรสุตาโพล่ง ‘นี่แต่งงานนะไม่ใช่เล่นขายของ อีกอย่างถ้าแค่สงสาร พี่ก็อย่าเลย จบแค่นี้แหละ’
จิรสินขมวดคิ้ว
‘นอกจากจันทร์ ก็มีพิมพ์นี่แหละที่พี่เพิ่งรู้สึกอยากอยู่ใกล้ๆ’
เท่านั้นเองที่คุยกันมายาวยืด จิรสุตาพูดไม่ออก เมื่อนึกถึงแฟนเก่าพี่ชายที่เกือบจะได้มาเป็นพี่สะใภ้ แล้วเธอก็ต้องมาช่วยอยู่นี่ไง!
“ยู้ฮู้”
สามวันพอดีนับจากวันที่จิรสินถูกตอกหน้ากลับแบบมึนๆ หญิงสาวจึงกล้าพอที่จะมาหลอกถามศศิพิมพ์ แม่ของเพื่อนสนิทตอนนี้ไปพักอยู่กับพี่สาวหลังจากออกจากโรงพยาบาลเมื่อวาน คนเป็นยายคิดถึงหลาน แต่ที่แน่ๆ คือพี่สาวกลัวว่าน้องสาวจะทำแม่เข้าโรงพยาบาลอีกรอบ
จิรสุตาก้าวฉับๆ เข้าไปในบ้าน ตอนนี้เกือบสองทุ่มแต่ศศิพิมพ์ยังนั่งจมกองงานที่โต๊ะเหมือนเดิม
“ฉันละยอมแกเลย เลิกงานที่บริษัทกลับมาบ้านยังมาลุยงานอีก”
“ไปไหนมา”
“ไปช็อปปิ้งแล้วแอบเหล่หนุ่มนักศึกษานิดหน่อย” คนพูดนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้กัน พลางวางถุงขนมที่ซื้อมาฝาก “ไม่อยากกลับบ้านขี้เกียจถูกซักเลยมาหาแกกะมานอนด้วยนะเนี่ย”
ศศิพิมพ์ถอนใจเงยมอง “นี่ลุงกับป้ายังไม่เลิกตั้งความหวังไว้อีกเหรอ”
“ใช่ท่าทางอยากได้แกเป็นสะใภ้มาก”
“ถามลูกชายก่อนเหอะ”
จิรสุตาเกือบยิ้ม “แปลว่าถ้าลูกชายโอ แกโอ”
ศศิพิมพ์เงยมองเพื่อนและยิ้ม
“ฝันไปเถอะย่ะ”
“เฮ้อ! นี่ถามจริงตอนแรกฉันก็ดูแกจะเข้ากับพี่สินได้อยู่นี่ แล้วทำไมกลับลำเอาดื้อๆ นี่ที่ถามเพราะอยากรู้มากนะ มากแบบ ก.ไก่ล้านตัวอะ”
“โดนใครใช้ให้มาหลอกถามล่ะ”
จิรสุตาเกาหัวยิก “พูดจริงๆ นะ ฉันเป็นห่วงแก แล้วฉันก็ไม่เคยมีความลับกับแก แอบกินกับหนุ่มไหนฉันก็เล่าตลอด ขนาดพี่จักรเคยเป็นกิ๊กเก่าฉันยังเล่า แล้วแกล่ะทำไมถึงมีความลับกับฉันน่ะ โอเคฉันมันฆ้องปากแตก แต่ฉันก็รู้นะเรื่องไหนควรพูดเรื่องไหนไม่ควรพูด”
ศศิพิมพ์ถอนใจและจ้องเพื่อนสนิทอยู่อึดใจ
“ก็อย่างที่ฉันบอก เรื่องฉันกับพี่สินมันเกิดขึ้นแบบงงๆ แล้วเราก็ตกกระไดพลอยโจนกันมา เราไม่เต็มใจ สเปคเขาไม่ใช่ฉัน แล้วสเปคฉันก็ไม่ใช่เขา ฉันกับพี่แกมีอะไรเข้ากันได้บ้าง”
“ก็เห็นคุยกันรู้เรื่องดี”
ศศิพิมพ์แยกเขี้ยว “ดูยังไง”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 มิ.ย. 2561, 21:19:07 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 มิ.ย. 2561, 21:19:14 น.
จำนวนการเข้าชม : 709
| << ๗ หมดโปรโมชั่น -จบตอน- | ๘ เข้าใจผิด (50%) >> |