+ * + * + พยศดอกฟ้า (ผู้ช่วยกามเทพ รีโพสต์) + * + * +
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ

แค่ดื้อกับแม่หน่อยเดียว อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ถึงกับต้องโดนตัดเบี้ยเลี้ยงเลยเรอะ! แถมทางเดียวที่จะพ้นจากสถานการณ์ถังแตกได้ก็คือต้องขอความช่วยเหลือจากผู้ชายเย็นชา ไร้หัวใจ อย่างสาวัช ปรเมศวร์

นับจากวินาทีแรกที่เจอกัน ชีวิตของสาวัชก็ไม่เหลือความสงบสุขอีกเลย เมื่อผู้หญิงเอาแต่ใจใช้ทุกวิถีทางบังคับให้เขาทำตามที่เธอต้องการ ทั้งข่มขู่ แบล็กเมล์ และรวบหัวรวบหาง!

ถ้าไม่ใช่เพราะมีเป้าหมายอยู่ในใจ เขาคงไม่ยอมเดินเข้าไปในกับดักที่หญิงสาววางล่อไว้ง่ายๆ เช่นนี้

นายพรานสาวจอมเอาแต่ใจจะถูกเสือซ่อนลายปราบพยศได้หรือไม่ มหากาพย์เรื่องนี้ต้องดูกันยาวๆ เพราะที่เห็นถือไพ่เหนือกว่ามาตลอด เสือซุ่มอาจรอจังหวะตลบหลังกินรวบดอกฟ้าจอมยุ่งอยู่ก็ได้



+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

เพื่อนๆ นักอ่านค้าาาาาา
เก๊ากลับมาแล้ว มาพร้อมกับข่าวดีที่หลายคนรอคอยด้วย
ม่ายยยย ไม่ใช่สิริณจะสละโสด
แต่ข่าวดีที่ว่าก็คือ ใครที่รอผู้ช่วยกามเทพอยู่
กำลังจะได้อ่านแบบเป็นเล่มกันแล้วนะค้าาาาา

โดยเรื่องนี้สิริณจะพิมพ์เองเลยจ้า เห็นเขาฮิตทำมือกัน เลยอยากทำมั่ง
เย้ยยย ม่ายช่าย เนื่องจากส่งสำนักพิมพ์ผ่านแล้ว
แต่สำนักพิมพ์เปลี่ยนไปแนวจีนแทน (รู้กันอยู่เนอว่า สนพ.ไหน 555)
ทำให้ถูกดองต้นฉบับอยู่เป็นปีต่างหาก

ตอนนี้ถอนต้นฉบับออกมาละ
ไม่ส่ง สนพ. อื่นด้วย เกรงจะต้องรออีกนาน
ตอนนี้สิริณรีไรท์จบแล้ว พร้อมพิมพ์แล้ววววววว

แต่จะเปลี่ยนชื่อเรื่องตอนตีพิมพ์นะคะ
โดย ชื่อเดิม : ผู้ช่วยกามเทพ
ชื่อใหม่ : พยศดอกฟ้า
ตั้งใจว่าจะเขียนเป็นซีรีส์ ดอกดอก 55555
สนิมดอกรัก -> พยศดอกฟ้า -> วิวาห์ดอกกระดาษ

สำหรับพยศดอกฟ้านี้
สิริณจะรีโพสต์ให้อ่านกันวันละหนึ่งตอน
โดยมีจำนวนตอนทั้งหมด 60 ตอน
จะลงให้อ่านจนจบ ไม่ทิ้งกันแน่นอน

ส่วนตอนพิเศษอีก 100 กว่าหน้า
จะมีเฉพาะในฉบับหนังสือและอีบุ๊กเท่านั้น
บอกเลยว่าเขียนเอง ยังเขินเอง
คนอ่านจะฟินขนาดไหน ไม่ต้องเดาเนอะ :D


ตอนนี้ปกเสร็จแล้ว เหลือเก็บงานอีกนิดหน่อย
ก็จะพร้อมเปิดให้จองกันแล้ว
อาทิตย์หน้าจะนำปกมาอวดกันนะคะ

สำหรับใครที่สงสัยว่าสิริณหายไปไหนมา
ไปแต่งงานหรือเปล่า (ใช่เรอะ! 5555)
ก็ขอตอบตรงนี้เลยว่าไปทำงานค่ะ
สิริณกลับไปเป็นสาวออฟฟิศได้เกือบสองปีแล้ว
โดยทำงานในบริษัทเครื่องสำอางระดับมหาชน
ตำแหน่งที่มาพร้อมความรับผิดชอบ
ทำให้แทบไม่มีเวลาพักเลย กลับดึกตลอด
จนเกือบลืมวิธีเขียนนิยายไปแระ

ตอนนี้สิริณพักร่างช่วงใหญ่
กำลังจะเปลี่ยนงาน
ก็เลยรีบมาทำภารกิจที่ติดค้างในใจให้จบก่อน

ใครยังไม่ได้กดไลค์เพจ รีบไปกดไว้นะคะ
www.facebook.com/SirinFC
สิริณใช้สิทธิ์พนักงานซื้อเครื่องสำอางไว้แจกเพียบบบบบ 555

Tags: สิริณ, อิงอรุณ, ผู้ชายเย็นชา, พระเอกซึน

ตอน: ตอนที่ 39 (100%)

ผลการตรวจพิสูจน์สารพิษถูกนำมาวางบนโต๊ะรองผู้บัญชาการตำรวจนครบาล นายตำรวจชั้นผู้ใหญ่หยิบขึ้นมาอ่านแล้วขมวดคิ้ว “ตรวจซ้ำแล้วเหรอ”

“เจ้าหน้าที่ยืนยันว่าคุณธนาไม่ได้เสียชีวิตจากยาฆ่าหญ้าขวดที่พบลายนิ้วมือคุณดารณี ขวดยาที่เราพบในบ้านเป็นรุ่นใหม่น้ำยาสีน้ำเงิน เติมสารที่ทำให้อาเจียนไว้ด้วย ถ้าคุณธนากินโดนยาขวดนี้ไป เขาจะอาเจียนและคนในบ้านจะสังเกตเห็นอาการแน่นอน ยาที่คุณธนาได้รับเป็นยาฆ่าหญ้ากรัมม็อกโซนรุ่นเก่าครับ”

สุรสีห์เคาะนิ้วกับโต๊ะพลางครุ่นคิด ไม่นานจึงตัดสินใจ “แจ้งสื่อไปว่าสารพิษที่ทำให้คุณธนาเสียชีวิตคือยาฆ่าหญ้า และคุณดารณีมีผู้สมรู้ร่วมคิด”

“แต่ท่านครับ...ให้ข้อมูลแบบนี้จะดีหรือครับ ในเมื่อความจริง...”

ผู้เป็นนายพยักหน้า “หลังจากหัวเราะเยาะที่ตำรวจจับคนผิดมานาน ถึงเวลาที่คนร้ายตัวจริงควรจะร้อนตัวได้ละ คราวนี้ก็แค่รอดูว่าใครที่จะจมูกยาวเวลาพูดเท็จ เราจะได้แน่ใจว่าพิน็อคคิโอที่ถูกจับมาลงโทษ ไม่ผิดตัวแน่นอน! ”



เมฆฝนหม่นครึ้มบดบังแสงแดดยามเที่ยงจนไม่เหลือความร้อนแรง อิงอรุณกระวนกระวายมองประตูทางเข้าอาคารโภไคยทาวเวอร์ หัวใจเธอเต้นระรัวเร็วเมื่อเห็นเจ้าของร่างสูงเพรียวก้าวพ้นชายคาอาคาร หญิงสาวยกมือกดหน้าอกข่มใจให้เต้นเป็นปกติ รวบรวมความกล้าแล้วเดินแกมวิ่งไปขวางหน้าชายหนุ่มโดยมีรอยยิ้มหวานฉ่ำโปรยไว้บนริมฝีปากนำไปเป็นทัพหน้า “สวัสดีตอนเที่ยงค่ะคุณสาวัช”

สาวัชนิ่วหน้าคิ้วขมวดมุ่นจนเธอใจเสีย แต่ก็รีบปัดมันออกจากใจ

“ทานข้าวด้วยกันสักมื้อสิคะ” อิงอรุณบุ้ยปากไปทางร้านอาหารเวียดนามซึ่งอยู่คนละฟากถนน “อิงมีเรื่องอยากเล่าให้ฟังเยอะแยะ คุยกันไปทานกันไปน่าจะดี... ไปนะคะ” เธอเล่นบทดื้อตาใส ไม่รู้ไม่ชี้กับสีหน้าเรียบเฉยของเขา

ชายหนุ่มสบตาเธอนิ่ง ๆ พยายามกดเสียงให้ราบเรียบ “ถ้าคุณจะกรุณา ช่วยกลับไปก่อนได้ไหม ผมยังไม่พร้อมจะพบคุณ”

สาวัชก้มศีรษะแทนการบอกลา และหลีกแยกไปดื้อ ๆ

อิงอรุณตะลึง มิใช่ตกใจที่เขาเดินหนี แต่เพราะอาการแปลบปลาบอันแล่นตรงเข้าสู่หัวใจทิ้งรอยกรีดแทรกแซมอยู่ในนั้น ทั้งน้ำเสียง สีหน้า หรือกระทั่งแววตาทั้งหมดนั่น เธอทำร้ายเขาถึงเพียงนี้ ยังจะกล้าขอโอกาสจากสาวัชอีกหรือ

หญิงสาวกำมือแน่นจนเล็บจิกลงในเนื้อ ตระหนักว่าความเจ็บปวดนั้นเทียบไม่ได้แม้เสี้ยวของสิ่งที่สาวัชกำลังเผชิญอยู่ ดวงตากลมโตมองตามแผ่นหลังกว้างที่กำลังห่างออกไปด้วยความรู้สึกผิดล้นใจ ขอโทษกี่ครั้งก็คงไม่เพียงพอ

อิงอรุณคอตก ใจหนึ่งขลาดเกินกว่าจะกล้าเอ่ยปาก แต่อีกใจกลับพร่ำย้ำว่าเธอไม่อยากเสียเขาไป แล้วภาคนางฟ้าก็เตือนสติเธอว่าแม้การขอโทษนับพันหมื่นครั้งอาจไม่มีวันเพียงพอ แต่อย่างน้อยเขาก็ควรได้ยินทั้งแสนล้านครั้งนั่นก่อน

หญิงสาวหายใจเข้ารวบรวมกำลังใจอีกครั้ง แล้ววิ่งจี๋ตามสาวัชไปพลางโวยวายกระเง้ากระงอด “รออิงด้วยสิคะ เดินเร็วอย่างนี้อิงตามไม่ทัน... ว้าย! ”

ทันทีที่เธออุทาน คนเดินลิ่วอยู่เบื้องหน้าก็ถลันเข้ามาหา มือคว้าต้นแขนเธอไว้ สีหน้าและสายตาทอดมองมาเต็มไปด้วยความห่วงใย!

“เป็นอะไร”

อิงอรุณปิติหัวใจโลดแรง รอยยินดีซ่านขึ้นจนหยาดน้ำตารื้นคลอหน่วยตา เธอทำร้ายความรู้สึกเขาถึงขนาดนั้น แต่สาวัชก็ยังอาทรใส่ใจเธอไม่เปลี่ยน ชั่วขณะนั้นอิงอรุณกระจ่างแก่ใจว่าเธอโชคดีที่ได้รู้จักและได้รับความรักจากผู้ชายคนนี้

“ส้นรองเท้าติดในร่องพื้นน่ะค่ะ” คนพูดปลื้มปริ่มชี้นิ้วที่ขาตัวเอง

สาวัชถอนใจ นั่งยอง ๆ จับมือเธอวางบนบ่าเขาเป็นหลักยึด ค่อย ๆ จับข้อเท้าและดึงรองเท้าเธอขึ้นจากร่องพื้น เมื่อเสร็จสิ้นเขาก็ลุกขึ้นยืนเดินจากไปดื้อ ๆ

“คุณสาวัช...” อิงอรุณเสียงอ่อย

เขาหันกลับมา ทอดระยะห่างดังเดิม มุมปากที่ยกขึ้นเพียงน้อยนิดมองออกว่าเป็นรอยยิ้มเศร้าหมอง ทว่าดวงตาเต็มไปด้วยรอยปลอบประโลมเมื่อเขาเอ่ย

“อย่าเรียกชื่อผมอีกเลย คุณไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน ถ้าต้องหันกลับไปแล้วเจอกับความว่างเปล่าน่ะ”

อิงอรุณรีบไปสมทบกับเขา แตะแขนชายหนุ่มเพื่อหยั่งปฏิกิริยา ครั้นเขามิได้สะบัดมือเธอออก หญิงสาวจึงเกาะแขนเขาไว้ “คุณฟังอิงอธิบายก่อนไม่ได้หรือ”

“แล้วถ้าผมยังไม่พร้อมจะฟังล่ะ”

“แล้วถ้าอิงยืนกรานบังคับให้คุณฟังล่ะ”

สองคนยืนสบตาวัดใจซึ่งกันและกัน สุดท้ายสาวัชก็พ่ายแพ้ เขามีสีหน้าอ่อนใจบอกยากว่าระอาตัวเองหรือเธอ ชายหนุ่มพยักหน้า “คุณจะพูดอะไรก็ว่ามา”

อิงอรุณส่ายหน้า บุ้ยปากไปยังร้านอาหารฝั่งตรงข้าม “ขออิงเล่าไประหว่างที่เรากินข้าวกันได้ไหมคะ”

ชายหนุ่มเป่าลมจากปากพรู ผายมือให้ทางเธออย่างยอมจำนน

จอมเผด็จการสอดมือลงในอุ้งมือสาวัช มิไยที่เขาพยายามดึงมือออก เธอก็กุมมืออีกฝ่ายไว้แน่น จับจูงเคียงกันเงียบ ๆ ขึ้นสะพานลอยข้ามถนนไปยังร้านอาหารที่หมายตา

เมฆครึ้มคล้อยเคลื่อนจากไป แสงแดดบางเบาทอประกายจางลอดหมู่เมฆลงมาเปลี่ยนท้องฟ้ามืดหม่นให้แจ่มใสคล้ายเป็นสัญญาณบอกว่าในยามฟ้ามืดมิด ขอเพียงไม่ยอมแพ้และเฝ้ารอ ไม่นาน...แสงตะวันของวันใหม่จะปรากฏขึ้นนำทางให้เราก้าวต่อไป!



------------------------------------

พยศดอกฟ้ามีขายทั้งฉบับหนังสือและอีบุ๊ค

** ความยาว 61 ตอน + ตอนพิเศษ 6 ตอน **

จำนวน 600 หน้า ราคา 450 บาท ค่าส่ง 30 บาท



สั่งซื้อหนังสือกับสิริณ https://goo.gl/HA1QWz

หรือซื้อจากร้านนิยายรัก https://goo.gl/uPTdCs



E-book

mebmarket >>https://goo.gl/o9FXn6

ookbee >>https://goo.gl/rf274b

Hytexts >>https://goo.gl/KcekzB




สิริณ
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 มิ.ย. 2561, 20:51:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 มิ.ย. 2561, 20:51:41 น.

จำนวนการเข้าชม : 642





<< ตอนที่ 39 (50%)   ตอนที่ 40 (50%) >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account