+ * + * + พยศดอกฟ้า (ผู้ช่วยกามเทพ รีโพสต์) + * + * +
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
แค่ดื้อกับแม่หน่อยเดียว อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ถึงกับต้องโดนตัดเบี้ยเลี้ยงเลยเรอะ! แถมทางเดียวที่จะพ้นจากสถานการณ์ถังแตกได้ก็คือต้องขอความช่วยเหลือจากผู้ชายเย็นชา ไร้หัวใจ อย่างสาวัช ปรเมศวร์
นับจากวินาทีแรกที่เจอกัน ชีวิตของสาวัชก็ไม่เหลือความสงบสุขอีกเลย เมื่อผู้หญิงเอาแต่ใจใช้ทุกวิถีทางบังคับให้เขาทำตามที่เธอต้องการ ทั้งข่มขู่ แบล็กเมล์ และรวบหัวรวบหาง!
ถ้าไม่ใช่เพราะมีเป้าหมายอยู่ในใจ เขาคงไม่ยอมเดินเข้าไปในกับดักที่หญิงสาววางล่อไว้ง่ายๆ เช่นนี้
นายพรานสาวจอมเอาแต่ใจจะถูกเสือซ่อนลายปราบพยศได้หรือไม่ มหากาพย์เรื่องนี้ต้องดูกันยาวๆ เพราะที่เห็นถือไพ่เหนือกว่ามาตลอด เสือซุ่มอาจรอจังหวะตลบหลังกินรวบดอกฟ้าจอมยุ่งอยู่ก็ได้
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
เพื่อนๆ นักอ่านค้าาาาาา
เก๊ากลับมาแล้ว มาพร้อมกับข่าวดีที่หลายคนรอคอยด้วย
ม่ายยยย ไม่ใช่สิริณจะสละโสด
แต่ข่าวดีที่ว่าก็คือ ใครที่รอผู้ช่วยกามเทพอยู่
กำลังจะได้อ่านแบบเป็นเล่มกันแล้วนะค้าาาาา
โดยเรื่องนี้สิริณจะพิมพ์เองเลยจ้า เห็นเขาฮิตทำมือกัน เลยอยากทำมั่ง
เย้ยยย ม่ายช่าย เนื่องจากส่งสำนักพิมพ์ผ่านแล้ว
แต่สำนักพิมพ์เปลี่ยนไปแนวจีนแทน (รู้กันอยู่เนอว่า สนพ.ไหน 555)
ทำให้ถูกดองต้นฉบับอยู่เป็นปีต่างหาก
ตอนนี้ถอนต้นฉบับออกมาละ
ไม่ส่ง สนพ. อื่นด้วย เกรงจะต้องรออีกนาน
ตอนนี้สิริณรีไรท์จบแล้ว พร้อมพิมพ์แล้ววววววว
แต่จะเปลี่ยนชื่อเรื่องตอนตีพิมพ์นะคะ
โดย ชื่อเดิม : ผู้ช่วยกามเทพ
ชื่อใหม่ : พยศดอกฟ้า
ตั้งใจว่าจะเขียนเป็นซีรีส์ ดอกดอก 55555
สนิมดอกรัก -> พยศดอกฟ้า -> วิวาห์ดอกกระดาษ
สำหรับพยศดอกฟ้านี้
สิริณจะรีโพสต์ให้อ่านกันวันละหนึ่งตอน
โดยมีจำนวนตอนทั้งหมด 60 ตอน
จะลงให้อ่านจนจบ ไม่ทิ้งกันแน่นอน
ส่วนตอนพิเศษอีก 100 กว่าหน้า
จะมีเฉพาะในฉบับหนังสือและอีบุ๊กเท่านั้น
บอกเลยว่าเขียนเอง ยังเขินเอง
คนอ่านจะฟินขนาดไหน ไม่ต้องเดาเนอะ :D
ตอนนี้ปกเสร็จแล้ว เหลือเก็บงานอีกนิดหน่อย
ก็จะพร้อมเปิดให้จองกันแล้ว
อาทิตย์หน้าจะนำปกมาอวดกันนะคะ
สำหรับใครที่สงสัยว่าสิริณหายไปไหนมา
ไปแต่งงานหรือเปล่า (ใช่เรอะ! 5555)
ก็ขอตอบตรงนี้เลยว่าไปทำงานค่ะ
สิริณกลับไปเป็นสาวออฟฟิศได้เกือบสองปีแล้ว
โดยทำงานในบริษัทเครื่องสำอางระดับมหาชน
ตำแหน่งที่มาพร้อมความรับผิดชอบ
ทำให้แทบไม่มีเวลาพักเลย กลับดึกตลอด
จนเกือบลืมวิธีเขียนนิยายไปแระ
ตอนนี้สิริณพักร่างช่วงใหญ่
กำลังจะเปลี่ยนงาน
ก็เลยรีบมาทำภารกิจที่ติดค้างในใจให้จบก่อน
ใครยังไม่ได้กดไลค์เพจ รีบไปกดไว้นะคะ
www.facebook.com/SirinFC
สิริณใช้สิทธิ์พนักงานซื้อเครื่องสำอางไว้แจกเพียบบบบบ 555
แค่ดื้อกับแม่หน่อยเดียว อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ถึงกับต้องโดนตัดเบี้ยเลี้ยงเลยเรอะ! แถมทางเดียวที่จะพ้นจากสถานการณ์ถังแตกได้ก็คือต้องขอความช่วยเหลือจากผู้ชายเย็นชา ไร้หัวใจ อย่างสาวัช ปรเมศวร์
นับจากวินาทีแรกที่เจอกัน ชีวิตของสาวัชก็ไม่เหลือความสงบสุขอีกเลย เมื่อผู้หญิงเอาแต่ใจใช้ทุกวิถีทางบังคับให้เขาทำตามที่เธอต้องการ ทั้งข่มขู่ แบล็กเมล์ และรวบหัวรวบหาง!
ถ้าไม่ใช่เพราะมีเป้าหมายอยู่ในใจ เขาคงไม่ยอมเดินเข้าไปในกับดักที่หญิงสาววางล่อไว้ง่ายๆ เช่นนี้
นายพรานสาวจอมเอาแต่ใจจะถูกเสือซ่อนลายปราบพยศได้หรือไม่ มหากาพย์เรื่องนี้ต้องดูกันยาวๆ เพราะที่เห็นถือไพ่เหนือกว่ามาตลอด เสือซุ่มอาจรอจังหวะตลบหลังกินรวบดอกฟ้าจอมยุ่งอยู่ก็ได้
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
เพื่อนๆ นักอ่านค้าาาาาา
เก๊ากลับมาแล้ว มาพร้อมกับข่าวดีที่หลายคนรอคอยด้วย
ม่ายยยย ไม่ใช่สิริณจะสละโสด
แต่ข่าวดีที่ว่าก็คือ ใครที่รอผู้ช่วยกามเทพอยู่
กำลังจะได้อ่านแบบเป็นเล่มกันแล้วนะค้าาาาา
โดยเรื่องนี้สิริณจะพิมพ์เองเลยจ้า เห็นเขาฮิตทำมือกัน เลยอยากทำมั่ง
เย้ยยย ม่ายช่าย เนื่องจากส่งสำนักพิมพ์ผ่านแล้ว
แต่สำนักพิมพ์เปลี่ยนไปแนวจีนแทน (รู้กันอยู่เนอว่า สนพ.ไหน 555)
ทำให้ถูกดองต้นฉบับอยู่เป็นปีต่างหาก
ตอนนี้ถอนต้นฉบับออกมาละ
ไม่ส่ง สนพ. อื่นด้วย เกรงจะต้องรออีกนาน
ตอนนี้สิริณรีไรท์จบแล้ว พร้อมพิมพ์แล้ววววววว
แต่จะเปลี่ยนชื่อเรื่องตอนตีพิมพ์นะคะ
โดย ชื่อเดิม : ผู้ช่วยกามเทพ
ชื่อใหม่ : พยศดอกฟ้า
ตั้งใจว่าจะเขียนเป็นซีรีส์ ดอกดอก 55555
สนิมดอกรัก -> พยศดอกฟ้า -> วิวาห์ดอกกระดาษ
สำหรับพยศดอกฟ้านี้
สิริณจะรีโพสต์ให้อ่านกันวันละหนึ่งตอน
โดยมีจำนวนตอนทั้งหมด 60 ตอน
จะลงให้อ่านจนจบ ไม่ทิ้งกันแน่นอน
ส่วนตอนพิเศษอีก 100 กว่าหน้า
จะมีเฉพาะในฉบับหนังสือและอีบุ๊กเท่านั้น
บอกเลยว่าเขียนเอง ยังเขินเอง
คนอ่านจะฟินขนาดไหน ไม่ต้องเดาเนอะ :D
ตอนนี้ปกเสร็จแล้ว เหลือเก็บงานอีกนิดหน่อย
ก็จะพร้อมเปิดให้จองกันแล้ว
อาทิตย์หน้าจะนำปกมาอวดกันนะคะ
สำหรับใครที่สงสัยว่าสิริณหายไปไหนมา
ไปแต่งงานหรือเปล่า (ใช่เรอะ! 5555)
ก็ขอตอบตรงนี้เลยว่าไปทำงานค่ะ
สิริณกลับไปเป็นสาวออฟฟิศได้เกือบสองปีแล้ว
โดยทำงานในบริษัทเครื่องสำอางระดับมหาชน
ตำแหน่งที่มาพร้อมความรับผิดชอบ
ทำให้แทบไม่มีเวลาพักเลย กลับดึกตลอด
จนเกือบลืมวิธีเขียนนิยายไปแระ
ตอนนี้สิริณพักร่างช่วงใหญ่
กำลังจะเปลี่ยนงาน
ก็เลยรีบมาทำภารกิจที่ติดค้างในใจให้จบก่อน
ใครยังไม่ได้กดไลค์เพจ รีบไปกดไว้นะคะ
www.facebook.com/SirinFC
สิริณใช้สิทธิ์พนักงานซื้อเครื่องสำอางไว้แจกเพียบบบบบ 555
Tags: สิริณ, อิงอรุณ, ผู้ชายเย็นชา, พระเอกซึน
ตอน: ตอนที่ 39 (100%)
ผลการตรวจพิสูจน์สารพิษถูกนำมาวางบนโต๊ะรองผู้บัญชาการตำรวจนครบาล นายตำรวจชั้นผู้ใหญ่หยิบขึ้นมาอ่านแล้วขมวดคิ้ว “ตรวจซ้ำแล้วเหรอ”
“เจ้าหน้าที่ยืนยันว่าคุณธนาไม่ได้เสียชีวิตจากยาฆ่าหญ้าขวดที่พบลายนิ้วมือคุณดารณี ขวดยาที่เราพบในบ้านเป็นรุ่นใหม่น้ำยาสีน้ำเงิน เติมสารที่ทำให้อาเจียนไว้ด้วย ถ้าคุณธนากินโดนยาขวดนี้ไป เขาจะอาเจียนและคนในบ้านจะสังเกตเห็นอาการแน่นอน ยาที่คุณธนาได้รับเป็นยาฆ่าหญ้ากรัมม็อกโซนรุ่นเก่าครับ”
สุรสีห์เคาะนิ้วกับโต๊ะพลางครุ่นคิด ไม่นานจึงตัดสินใจ “แจ้งสื่อไปว่าสารพิษที่ทำให้คุณธนาเสียชีวิตคือยาฆ่าหญ้า และคุณดารณีมีผู้สมรู้ร่วมคิด”
“แต่ท่านครับ...ให้ข้อมูลแบบนี้จะดีหรือครับ ในเมื่อความจริง...”
ผู้เป็นนายพยักหน้า “หลังจากหัวเราะเยาะที่ตำรวจจับคนผิดมานาน ถึงเวลาที่คนร้ายตัวจริงควรจะร้อนตัวได้ละ คราวนี้ก็แค่รอดูว่าใครที่จะจมูกยาวเวลาพูดเท็จ เราจะได้แน่ใจว่าพิน็อคคิโอที่ถูกจับมาลงโทษ ไม่ผิดตัวแน่นอน! ”
เมฆฝนหม่นครึ้มบดบังแสงแดดยามเที่ยงจนไม่เหลือความร้อนแรง อิงอรุณกระวนกระวายมองประตูทางเข้าอาคารโภไคยทาวเวอร์ หัวใจเธอเต้นระรัวเร็วเมื่อเห็นเจ้าของร่างสูงเพรียวก้าวพ้นชายคาอาคาร หญิงสาวยกมือกดหน้าอกข่มใจให้เต้นเป็นปกติ รวบรวมความกล้าแล้วเดินแกมวิ่งไปขวางหน้าชายหนุ่มโดยมีรอยยิ้มหวานฉ่ำโปรยไว้บนริมฝีปากนำไปเป็นทัพหน้า “สวัสดีตอนเที่ยงค่ะคุณสาวัช”
สาวัชนิ่วหน้าคิ้วขมวดมุ่นจนเธอใจเสีย แต่ก็รีบปัดมันออกจากใจ
“ทานข้าวด้วยกันสักมื้อสิคะ” อิงอรุณบุ้ยปากไปทางร้านอาหารเวียดนามซึ่งอยู่คนละฟากถนน “อิงมีเรื่องอยากเล่าให้ฟังเยอะแยะ คุยกันไปทานกันไปน่าจะดี... ไปนะคะ” เธอเล่นบทดื้อตาใส ไม่รู้ไม่ชี้กับสีหน้าเรียบเฉยของเขา
ชายหนุ่มสบตาเธอนิ่ง ๆ พยายามกดเสียงให้ราบเรียบ “ถ้าคุณจะกรุณา ช่วยกลับไปก่อนได้ไหม ผมยังไม่พร้อมจะพบคุณ”
สาวัชก้มศีรษะแทนการบอกลา และหลีกแยกไปดื้อ ๆ
อิงอรุณตะลึง มิใช่ตกใจที่เขาเดินหนี แต่เพราะอาการแปลบปลาบอันแล่นตรงเข้าสู่หัวใจทิ้งรอยกรีดแทรกแซมอยู่ในนั้น ทั้งน้ำเสียง สีหน้า หรือกระทั่งแววตาทั้งหมดนั่น เธอทำร้ายเขาถึงเพียงนี้ ยังจะกล้าขอโอกาสจากสาวัชอีกหรือ
หญิงสาวกำมือแน่นจนเล็บจิกลงในเนื้อ ตระหนักว่าความเจ็บปวดนั้นเทียบไม่ได้แม้เสี้ยวของสิ่งที่สาวัชกำลังเผชิญอยู่ ดวงตากลมโตมองตามแผ่นหลังกว้างที่กำลังห่างออกไปด้วยความรู้สึกผิดล้นใจ ขอโทษกี่ครั้งก็คงไม่เพียงพอ
อิงอรุณคอตก ใจหนึ่งขลาดเกินกว่าจะกล้าเอ่ยปาก แต่อีกใจกลับพร่ำย้ำว่าเธอไม่อยากเสียเขาไป แล้วภาคนางฟ้าก็เตือนสติเธอว่าแม้การขอโทษนับพันหมื่นครั้งอาจไม่มีวันเพียงพอ แต่อย่างน้อยเขาก็ควรได้ยินทั้งแสนล้านครั้งนั่นก่อน
หญิงสาวหายใจเข้ารวบรวมกำลังใจอีกครั้ง แล้ววิ่งจี๋ตามสาวัชไปพลางโวยวายกระเง้ากระงอด “รออิงด้วยสิคะ เดินเร็วอย่างนี้อิงตามไม่ทัน... ว้าย! ”
ทันทีที่เธออุทาน คนเดินลิ่วอยู่เบื้องหน้าก็ถลันเข้ามาหา มือคว้าต้นแขนเธอไว้ สีหน้าและสายตาทอดมองมาเต็มไปด้วยความห่วงใย!
“เป็นอะไร”
อิงอรุณปิติหัวใจโลดแรง รอยยินดีซ่านขึ้นจนหยาดน้ำตารื้นคลอหน่วยตา เธอทำร้ายความรู้สึกเขาถึงขนาดนั้น แต่สาวัชก็ยังอาทรใส่ใจเธอไม่เปลี่ยน ชั่วขณะนั้นอิงอรุณกระจ่างแก่ใจว่าเธอโชคดีที่ได้รู้จักและได้รับความรักจากผู้ชายคนนี้
“ส้นรองเท้าติดในร่องพื้นน่ะค่ะ” คนพูดปลื้มปริ่มชี้นิ้วที่ขาตัวเอง
สาวัชถอนใจ นั่งยอง ๆ จับมือเธอวางบนบ่าเขาเป็นหลักยึด ค่อย ๆ จับข้อเท้าและดึงรองเท้าเธอขึ้นจากร่องพื้น เมื่อเสร็จสิ้นเขาก็ลุกขึ้นยืนเดินจากไปดื้อ ๆ
“คุณสาวัช...” อิงอรุณเสียงอ่อย
เขาหันกลับมา ทอดระยะห่างดังเดิม มุมปากที่ยกขึ้นเพียงน้อยนิดมองออกว่าเป็นรอยยิ้มเศร้าหมอง ทว่าดวงตาเต็มไปด้วยรอยปลอบประโลมเมื่อเขาเอ่ย
“อย่าเรียกชื่อผมอีกเลย คุณไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน ถ้าต้องหันกลับไปแล้วเจอกับความว่างเปล่าน่ะ”
อิงอรุณรีบไปสมทบกับเขา แตะแขนชายหนุ่มเพื่อหยั่งปฏิกิริยา ครั้นเขามิได้สะบัดมือเธอออก หญิงสาวจึงเกาะแขนเขาไว้ “คุณฟังอิงอธิบายก่อนไม่ได้หรือ”
“แล้วถ้าผมยังไม่พร้อมจะฟังล่ะ”
“แล้วถ้าอิงยืนกรานบังคับให้คุณฟังล่ะ”
สองคนยืนสบตาวัดใจซึ่งกันและกัน สุดท้ายสาวัชก็พ่ายแพ้ เขามีสีหน้าอ่อนใจบอกยากว่าระอาตัวเองหรือเธอ ชายหนุ่มพยักหน้า “คุณจะพูดอะไรก็ว่ามา”
อิงอรุณส่ายหน้า บุ้ยปากไปยังร้านอาหารฝั่งตรงข้าม “ขออิงเล่าไประหว่างที่เรากินข้าวกันได้ไหมคะ”
ชายหนุ่มเป่าลมจากปากพรู ผายมือให้ทางเธออย่างยอมจำนน
จอมเผด็จการสอดมือลงในอุ้งมือสาวัช มิไยที่เขาพยายามดึงมือออก เธอก็กุมมืออีกฝ่ายไว้แน่น จับจูงเคียงกันเงียบ ๆ ขึ้นสะพานลอยข้ามถนนไปยังร้านอาหารที่หมายตา
เมฆครึ้มคล้อยเคลื่อนจากไป แสงแดดบางเบาทอประกายจางลอดหมู่เมฆลงมาเปลี่ยนท้องฟ้ามืดหม่นให้แจ่มใสคล้ายเป็นสัญญาณบอกว่าในยามฟ้ามืดมิด ขอเพียงไม่ยอมแพ้และเฝ้ารอ ไม่นาน...แสงตะวันของวันใหม่จะปรากฏขึ้นนำทางให้เราก้าวต่อไป!
------------------------------------
พยศดอกฟ้ามีขายทั้งฉบับหนังสือและอีบุ๊ค
** ความยาว 61 ตอน + ตอนพิเศษ 6 ตอน **
จำนวน 600 หน้า ราคา 450 บาท ค่าส่ง 30 บาท
สั่งซื้อหนังสือกับสิริณ https://goo.gl/HA1QWz
หรือซื้อจากร้านนิยายรัก https://goo.gl/uPTdCs
E-book
mebmarket >>https://goo.gl/o9FXn6
ookbee >>https://goo.gl/rf274b
Hytexts >>https://goo.gl/KcekzB
“เจ้าหน้าที่ยืนยันว่าคุณธนาไม่ได้เสียชีวิตจากยาฆ่าหญ้าขวดที่พบลายนิ้วมือคุณดารณี ขวดยาที่เราพบในบ้านเป็นรุ่นใหม่น้ำยาสีน้ำเงิน เติมสารที่ทำให้อาเจียนไว้ด้วย ถ้าคุณธนากินโดนยาขวดนี้ไป เขาจะอาเจียนและคนในบ้านจะสังเกตเห็นอาการแน่นอน ยาที่คุณธนาได้รับเป็นยาฆ่าหญ้ากรัมม็อกโซนรุ่นเก่าครับ”
สุรสีห์เคาะนิ้วกับโต๊ะพลางครุ่นคิด ไม่นานจึงตัดสินใจ “แจ้งสื่อไปว่าสารพิษที่ทำให้คุณธนาเสียชีวิตคือยาฆ่าหญ้า และคุณดารณีมีผู้สมรู้ร่วมคิด”
“แต่ท่านครับ...ให้ข้อมูลแบบนี้จะดีหรือครับ ในเมื่อความจริง...”
ผู้เป็นนายพยักหน้า “หลังจากหัวเราะเยาะที่ตำรวจจับคนผิดมานาน ถึงเวลาที่คนร้ายตัวจริงควรจะร้อนตัวได้ละ คราวนี้ก็แค่รอดูว่าใครที่จะจมูกยาวเวลาพูดเท็จ เราจะได้แน่ใจว่าพิน็อคคิโอที่ถูกจับมาลงโทษ ไม่ผิดตัวแน่นอน! ”
เมฆฝนหม่นครึ้มบดบังแสงแดดยามเที่ยงจนไม่เหลือความร้อนแรง อิงอรุณกระวนกระวายมองประตูทางเข้าอาคารโภไคยทาวเวอร์ หัวใจเธอเต้นระรัวเร็วเมื่อเห็นเจ้าของร่างสูงเพรียวก้าวพ้นชายคาอาคาร หญิงสาวยกมือกดหน้าอกข่มใจให้เต้นเป็นปกติ รวบรวมความกล้าแล้วเดินแกมวิ่งไปขวางหน้าชายหนุ่มโดยมีรอยยิ้มหวานฉ่ำโปรยไว้บนริมฝีปากนำไปเป็นทัพหน้า “สวัสดีตอนเที่ยงค่ะคุณสาวัช”
สาวัชนิ่วหน้าคิ้วขมวดมุ่นจนเธอใจเสีย แต่ก็รีบปัดมันออกจากใจ
“ทานข้าวด้วยกันสักมื้อสิคะ” อิงอรุณบุ้ยปากไปทางร้านอาหารเวียดนามซึ่งอยู่คนละฟากถนน “อิงมีเรื่องอยากเล่าให้ฟังเยอะแยะ คุยกันไปทานกันไปน่าจะดี... ไปนะคะ” เธอเล่นบทดื้อตาใส ไม่รู้ไม่ชี้กับสีหน้าเรียบเฉยของเขา
ชายหนุ่มสบตาเธอนิ่ง ๆ พยายามกดเสียงให้ราบเรียบ “ถ้าคุณจะกรุณา ช่วยกลับไปก่อนได้ไหม ผมยังไม่พร้อมจะพบคุณ”
สาวัชก้มศีรษะแทนการบอกลา และหลีกแยกไปดื้อ ๆ
อิงอรุณตะลึง มิใช่ตกใจที่เขาเดินหนี แต่เพราะอาการแปลบปลาบอันแล่นตรงเข้าสู่หัวใจทิ้งรอยกรีดแทรกแซมอยู่ในนั้น ทั้งน้ำเสียง สีหน้า หรือกระทั่งแววตาทั้งหมดนั่น เธอทำร้ายเขาถึงเพียงนี้ ยังจะกล้าขอโอกาสจากสาวัชอีกหรือ
หญิงสาวกำมือแน่นจนเล็บจิกลงในเนื้อ ตระหนักว่าความเจ็บปวดนั้นเทียบไม่ได้แม้เสี้ยวของสิ่งที่สาวัชกำลังเผชิญอยู่ ดวงตากลมโตมองตามแผ่นหลังกว้างที่กำลังห่างออกไปด้วยความรู้สึกผิดล้นใจ ขอโทษกี่ครั้งก็คงไม่เพียงพอ
อิงอรุณคอตก ใจหนึ่งขลาดเกินกว่าจะกล้าเอ่ยปาก แต่อีกใจกลับพร่ำย้ำว่าเธอไม่อยากเสียเขาไป แล้วภาคนางฟ้าก็เตือนสติเธอว่าแม้การขอโทษนับพันหมื่นครั้งอาจไม่มีวันเพียงพอ แต่อย่างน้อยเขาก็ควรได้ยินทั้งแสนล้านครั้งนั่นก่อน
หญิงสาวหายใจเข้ารวบรวมกำลังใจอีกครั้ง แล้ววิ่งจี๋ตามสาวัชไปพลางโวยวายกระเง้ากระงอด “รออิงด้วยสิคะ เดินเร็วอย่างนี้อิงตามไม่ทัน... ว้าย! ”
ทันทีที่เธออุทาน คนเดินลิ่วอยู่เบื้องหน้าก็ถลันเข้ามาหา มือคว้าต้นแขนเธอไว้ สีหน้าและสายตาทอดมองมาเต็มไปด้วยความห่วงใย!
“เป็นอะไร”
อิงอรุณปิติหัวใจโลดแรง รอยยินดีซ่านขึ้นจนหยาดน้ำตารื้นคลอหน่วยตา เธอทำร้ายความรู้สึกเขาถึงขนาดนั้น แต่สาวัชก็ยังอาทรใส่ใจเธอไม่เปลี่ยน ชั่วขณะนั้นอิงอรุณกระจ่างแก่ใจว่าเธอโชคดีที่ได้รู้จักและได้รับความรักจากผู้ชายคนนี้
“ส้นรองเท้าติดในร่องพื้นน่ะค่ะ” คนพูดปลื้มปริ่มชี้นิ้วที่ขาตัวเอง
สาวัชถอนใจ นั่งยอง ๆ จับมือเธอวางบนบ่าเขาเป็นหลักยึด ค่อย ๆ จับข้อเท้าและดึงรองเท้าเธอขึ้นจากร่องพื้น เมื่อเสร็จสิ้นเขาก็ลุกขึ้นยืนเดินจากไปดื้อ ๆ
“คุณสาวัช...” อิงอรุณเสียงอ่อย
เขาหันกลับมา ทอดระยะห่างดังเดิม มุมปากที่ยกขึ้นเพียงน้อยนิดมองออกว่าเป็นรอยยิ้มเศร้าหมอง ทว่าดวงตาเต็มไปด้วยรอยปลอบประโลมเมื่อเขาเอ่ย
“อย่าเรียกชื่อผมอีกเลย คุณไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน ถ้าต้องหันกลับไปแล้วเจอกับความว่างเปล่าน่ะ”
อิงอรุณรีบไปสมทบกับเขา แตะแขนชายหนุ่มเพื่อหยั่งปฏิกิริยา ครั้นเขามิได้สะบัดมือเธอออก หญิงสาวจึงเกาะแขนเขาไว้ “คุณฟังอิงอธิบายก่อนไม่ได้หรือ”
“แล้วถ้าผมยังไม่พร้อมจะฟังล่ะ”
“แล้วถ้าอิงยืนกรานบังคับให้คุณฟังล่ะ”
สองคนยืนสบตาวัดใจซึ่งกันและกัน สุดท้ายสาวัชก็พ่ายแพ้ เขามีสีหน้าอ่อนใจบอกยากว่าระอาตัวเองหรือเธอ ชายหนุ่มพยักหน้า “คุณจะพูดอะไรก็ว่ามา”
อิงอรุณส่ายหน้า บุ้ยปากไปยังร้านอาหารฝั่งตรงข้าม “ขออิงเล่าไประหว่างที่เรากินข้าวกันได้ไหมคะ”
ชายหนุ่มเป่าลมจากปากพรู ผายมือให้ทางเธออย่างยอมจำนน
จอมเผด็จการสอดมือลงในอุ้งมือสาวัช มิไยที่เขาพยายามดึงมือออก เธอก็กุมมืออีกฝ่ายไว้แน่น จับจูงเคียงกันเงียบ ๆ ขึ้นสะพานลอยข้ามถนนไปยังร้านอาหารที่หมายตา
เมฆครึ้มคล้อยเคลื่อนจากไป แสงแดดบางเบาทอประกายจางลอดหมู่เมฆลงมาเปลี่ยนท้องฟ้ามืดหม่นให้แจ่มใสคล้ายเป็นสัญญาณบอกว่าในยามฟ้ามืดมิด ขอเพียงไม่ยอมแพ้และเฝ้ารอ ไม่นาน...แสงตะวันของวันใหม่จะปรากฏขึ้นนำทางให้เราก้าวต่อไป!
------------------------------------
พยศดอกฟ้ามีขายทั้งฉบับหนังสือและอีบุ๊ค
** ความยาว 61 ตอน + ตอนพิเศษ 6 ตอน **
จำนวน 600 หน้า ราคา 450 บาท ค่าส่ง 30 บาท
สั่งซื้อหนังสือกับสิริณ https://goo.gl/HA1QWz
หรือซื้อจากร้านนิยายรัก https://goo.gl/uPTdCs
E-book
mebmarket >>https://goo.gl/o9FXn6
ookbee >>https://goo.gl/rf274b
Hytexts >>https://goo.gl/KcekzB
สิริณ
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 มิ.ย. 2561, 20:51:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 มิ.ย. 2561, 20:51:41 น.
จำนวนการเข้าชม : 642
<< ตอนที่ 39 (50%) | ตอนที่ 40 (50%) >> |