ทรายล้อมเพชร: สะมะเรีย (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
เมื่อรจนาอย่างนางรำ ‘เพชรไพลิน’ เสี่ยงพวงมาลัยดอกรักออกไป คนรับหาใช่เจ้าเงาะป่าไม่ แต่กลับเป็นถึง ‘ชีคมุซตาฮ์ซาน บินรามาน อัลซาบาฮัท’ ผู้ปกครองรัฐรามาน
ทั้งสองตกอยู่ในบ่วงเสน่หาซึ่งกันและกันเพียงแค่พบสบตา ความรักได้ก่อตัวขึ้นหวานล้ำราวน้ำผึ้ง ทว่า...ที่ใดมีรัก ก็ย่อมมีทุกข์ เพชรไพลินจึงต้องพบกับอุปสรรคที่เต็มไปด้วยขวากหนามแหลมคม ทั้งจากมารดาเลี้ยงและบรรดาสาวๆ ที่อยู่ในฮาเร็มของชีคหนุ่ม
ซ้ำร้ายที่สุด...ชายคนรักยังลงมือกรีดหัวใจของเธอด้วยตัวเขาเอง
เช่นนี้แล้วเพชรที่ว่ากล้าแกร่งจะทนทานต่อการแผดเผาหัวใจจนปวดร้าวทรมานได้หรือไม่ หรือเธอ...จะลาลับจากเขาไปตลอดกาล
*************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "สะมะเรีย" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ซึ่งกำลังวางจำหน่ายอยู่ตอนนี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ ใครชอบนิยายแนวทะเลทราย โรมานซ์ ดราม่า มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง นอกจากความฟินชวนให้ยิ้มแก้มแตกในความเป็นสุภาพบุรุษของท่านชีคแล้ว สะมะเรียถ่ายทอดความดราม่าในความรักของหนุ่มสาวได้ชนิดที่น้ำตาไหลพรากทีเดียว ที่สำคัญ ยังผสมผสานศิลปวัฒนธรรมไทยเข้าไปในแนวทะเลทรายได้อย่างน่าประทับใจ #พร้อมตอนพิเศษ #ฟินทวีคูณ! #ติดหนึบ #รับประกันความสนุก!
***********
นักอ่านท่านใดสนใจ มีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
**สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 3 ช่องทาง***
-ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
-ร้านนิยายออนไลน์ ได้แก่ ร้านนิยายรัก.com ร้าน booksforfun ร้าน booktogothailand และร้าน booksyourlikeshop
-inbox สั่งซื้อโดยตรงกับแอดมินเพจ 'ปลายปากกา สำนักพิมพ์' หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
(หนังสือเหลือแต่เล่มมีตำหนิ)
ราคา 280฿ (จากปก 372฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 40฿ (รวมเป็น 320฿)
ค่าจัดส่ง EMS 60฿ (รวมเป็น 340฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
ทั้งสองตกอยู่ในบ่วงเสน่หาซึ่งกันและกันเพียงแค่พบสบตา ความรักได้ก่อตัวขึ้นหวานล้ำราวน้ำผึ้ง ทว่า...ที่ใดมีรัก ก็ย่อมมีทุกข์ เพชรไพลินจึงต้องพบกับอุปสรรคที่เต็มไปด้วยขวากหนามแหลมคม ทั้งจากมารดาเลี้ยงและบรรดาสาวๆ ที่อยู่ในฮาเร็มของชีคหนุ่ม
ซ้ำร้ายที่สุด...ชายคนรักยังลงมือกรีดหัวใจของเธอด้วยตัวเขาเอง
เช่นนี้แล้วเพชรที่ว่ากล้าแกร่งจะทนทานต่อการแผดเผาหัวใจจนปวดร้าวทรมานได้หรือไม่ หรือเธอ...จะลาลับจากเขาไปตลอดกาล
*************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "สะมะเรีย" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ซึ่งกำลังวางจำหน่ายอยู่ตอนนี้ค่ะ ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ ใครชอบนิยายแนวทะเลทราย โรมานซ์ ดราม่า มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง นอกจากความฟินชวนให้ยิ้มแก้มแตกในความเป็นสุภาพบุรุษของท่านชีคแล้ว สะมะเรียถ่ายทอดความดราม่าในความรักของหนุ่มสาวได้ชนิดที่น้ำตาไหลพรากทีเดียว ที่สำคัญ ยังผสมผสานศิลปวัฒนธรรมไทยเข้าไปในแนวทะเลทรายได้อย่างน่าประทับใจ #พร้อมตอนพิเศษ #ฟินทวีคูณ! #ติดหนึบ #รับประกันความสนุก!
***********
นักอ่านท่านใดสนใจ มีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
**สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 3 ช่องทาง***
-ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
-ร้านนิยายออนไลน์ ได้แก่ ร้านนิยายรัก.com ร้าน booksforfun ร้าน booktogothailand และร้าน booksyourlikeshop
-inbox สั่งซื้อโดยตรงกับแอดมินเพจ 'ปลายปากกา สำนักพิมพ์' หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
(หนังสือเหลือแต่เล่มมีตำหนิ)
ราคา 280฿ (จากปก 372฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 40฿ (รวมเป็น 320฿)
ค่าจัดส่ง EMS 60฿ (รวมเป็น 340฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: โรมานซ์ ชีค นางรำ พาฝัน ดราม่า ริษยา
ตอน: บทที่ 15 -40%
ความเจ็บปวดทำให้แค่เพียงขยับตัวเพชรไพลินก็ถึงกับต้องนิ่วหน้า แล้วค่อยๆ ปรือตาขึ้นอย่างยากลำบาก เมื่อจำได้ว่าเธอถูกรถยนต์พุ่งเข้าชนจนสลบไป หญิงสาวเหลียวมองรอบกายจึงพบว่าเธอกำลังนอนอยู่บนเตียงขนาดเล็ก ซึ่งเธอไม่แน่ใจว่าใช่โรงพยาบาลหรือเปล่า เมื่อเธอทำท่าจะลุกขึ้นนั่งก็ปวดที่ขาข้างซ้ายจนแทบขยับไม่ได้
“โอ๊ย!” เพชรไพลินเจ็บจนน้ำตาแทบร่วง ที่ข้อมือมีสายน้ำเกลือห้อยระโยงระยาง จังหวะนั้นประตูถูกเปิดออกพร้อมกับพยาบาลสาว ซึ่งเดินเข้ามาหาเธอทันทีเมื่อเห็นว่าผู้ป่วยฟื้นแล้ว
“เจ็บมากหรือเปล่าคะ เดี๋ยวดิฉันจะฉีดยาแก้ปวดให้” พยาบาลสาวหันไปจัดการเตรียมเข็มฉีดยาแล้วฉีดแก้ปวดให้หญิงสาว
“คุณพยาบาล ขาของดิฉันเป็นยังไงบ้างคะ” เธอเอ่ยถามด้วยความหวาดหวั่น หวังว่าเธอคงจะไม่โชคร้ายในวันเกิดของตัวเองถึงขนาดต้องเสียขาข้างซ้ายไปหรอกนะ เพราะแค่เสียหัวใจให้กับคนที่ไม่รู้จักคุณค่าเธอก็เจ็บปวดมามากพอแล้ว
“จากอุบัติเหตุรถยนต์พุ่งเข้าชนคุณเพชรไพลิน ทำให้หน้าแข้งที่ขาซ้ายหักค่ะ คุณหมอได้ทำการผ่าตัดแล้วใส่เหล็กดามกระดูกให้เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องกังวลนะคะ หลังจากนี้แค่หมั่นทำกายภาพบำบัดสม่ำเสมอ คุณเพชรไพลินก็จะกลับมาเดินได้เป็นปกติค่ะ ใช้เวลาราวๆ หนึ่งถึงสองเดือน หรืออาจจะเร็วกว่านั้นค่ะ”
พยาบาลสาวอธิบายรายละเอียดคล่องแคล่วชัดเจน ทั้งยังช่วยปรับระดับเตียงเพื่อให้เธอเปลี่ยนอิริยาบถได้ง่ายขึ้น
“ขอบคุณมากค่ะ แล้วที่นี่โรงพยาบาลอะไรหรือคะ ทำไมห้องพักผู้ป่วยถึงดูแปลกๆ แบบนี้” หญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความสับสน เพราะมองจากภายในห้องซึ่งตกแต่งไว้ด้วยสีครีม ห้องค่อนข้างเล็ก ประตูเป็นบานเหล็ก เมื่อเหลือบมองออกไปยังนอกหน้าต่างซึ่งเป็นบานเล็กทรงกลมไม่สามารถเปิดไปได้ เธอก็ถึงกับผงะเมื่อเธอมองเห็นท้องฟ้าและก้อนเมฆลอยผ่าน
“ที่นี่ที่ไหนกันแน่คะ”
“เครื่องบินส่วนตัวของท่านชีคมุซตาฮ์ซานค่ะ อีกหนึ่งชั่วโมงเราก็จะถึงรัฐรามานแล้ว อดใจรออีกนิดนะคะ” นางพยาบาลยิ้มกว้าง เธอถูกจ้างให้มาคอยดูแลเพชรไพลินจนกว่าหญิงสาวจะกลับมาเดินได้เป็นปกติ งานนี้เธอรับอย่างไม่เกี่ยงงอน เพราะรายได้ดี แถมได้มาเที่ยวเปิดหูเปิดตาอีกต่างหาก ความฝันเรื่องเก็บเงินแต่งงานกับแฟนจะได้เป็นจริงเสียที
“ฉันอยากกลับ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ คุณพยาบาลช่วยพาฉันกลับได้ไหมคะ ฉันไม่อยากไปรามาน”
“ทำไมล่ะเพชรไพลิน ฉันจำได้ว่าเธออยากเห็นทะเลทรายมิใช่หรือ” เสียงทุ้มดังขึ้นเมื่อร่างสูงก้าวเข้ามาในห้องซึ่งจัดเตรียมเอาไว้ให้เพชรไพลินตั้งแต่แรกแล้ว
ชีคมุซตาฮ์ซานเป็นคนสั่งให้ดาอีดำเนินเรื่องเอกสารการเดินทางทั้งหมดของเพชรไพลินเอง ทีแรกก็เพื่อเตรียมเซอร์ไพรส์วันเกิดให้หญิงสาว โดยที่เขาไม่เคยสงสัยหรือขอเรียกดูเอกสารเหล่านั้นเลย หากเขาฉุกใจสักนิดคงรู้ไปนานแล้วว่าเธอยังเป็นเด็กสาวที่ไม่บรรลุนิติภาวะ
“ท่านชีค” หญิงสาวมองเขาเพียงแวบเดียว ก่อนจะเบือนหน้าหนี ราวกับไม่ต้องการเห็นหน้าเขาแม้เพียงเสี้ยววินาที
“รัตติกาลเธอออกไปก่อน” ชีคหนุ่มหันไปสั่งนางพยาบาลสาว แล้วสาวเท้าเข้าหาร่างบางบนเตียง จับที่ปลายคางแล้วบีบแรงเพื่อให้เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา
เซอร์ไพรส์ที่เฝ้าเตรียมมาทั้งหมด บัดนี้ ถูกพลิกแผนกลายเป็นพาตัวหญิงสาวมาที่รัฐรามาน แต่ไม่ได้มาเที่ยวอย่างแน่นอน สิ่งที่เขาจะมอบให้เธอเมื่อเหยียบย่างเข้าสู่รัฐรามานคือการทรมานทั้งกายและใจ ให้สาสมกับที่เธอเหยียบย่ำหัวใจเขาอย่างไม่เห็นค่า
“เธอไม่มีสิทธิ์ทำกิริยากับฉันแบบนี้นะเพชรไพลิน”
“ไหนว่ารังเกียจฉัน สะอิดสะเอียนฉัน แล้วท่านชีคจะพาฉันไปที่รัฐรามานทำไมคะ” เพชรไพลินเจ็บแต่กลับไม่ร้องสักแอะ เธอร้องถามด้วยความไม่เข้าใจ หากหวังว่าเธอจะอ่อนแอให้เขาเห็นละก็ไม่มีวัน ความเจ็บปวดสอนให้เธอกล้าแกร่งขึ้น เธอต้องเข้มแข็ง แม้ว่าหัวใจจะกำลังกลั่นน้ำตาออกมาเป็นสายเลือดก็ตาม
“พาไปทำไมงั้นเหรอ เธอคิดว่าผู้หญิงอย่างเธอทำอะไรได้บ้างล่ะเพชรไพลิน” เขาพูด พลางเหลือบตามองไปที่คอเสื้อผู้ป่วย คอค่อนข้างกว้างและหลวมจึงเผยให้เห็นเนินอกขาวน่าสัมผัส
“ทุเรศที่สุด” หญิงสาวรีบกุมคอเสื้อเอาไว้ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย
“ใครกันที่ทุเรศเพชรไพลิน เธอถนัดนักไม่ใช่เหรอเรื่องขึ้นเตียงกับผู้ชายน่ะ ฉันก็จะพาเธอไปรัฐรามานในฐานะนางบำเรอของฉัน อย่าลืมสิว่าค่าตัวเธอฉันจ่ายให้แม่เลี้ยงของเธอไปแล้วถึงสิบล้านบาท แต่ฉันยังไม่ได้นอนกับเธอเลยสักครั้ง อย่างนี้ไม่ค้ากำไรเกินควรไปหน่อยเหรอ” เขาบีบที่ปลายคางแรงขึ้นจนใบหน้าสวยผิดรูป
“ถ้าท่านชีครู้สึกดีที่ได้รังแกคนไม่มีทางสู้ก็เชิญเถอะค่ะ ฉันคงไม่มีความสามารถพอที่จะสู้รบปรบมือกับท่านชีคได้ ถ้ารู้สึกชนะเพียงเพราะได้ย่ำยีฉัน...ก็เชิญ” ดวงตาแดงก่ำมองชีคหนุ่มด้วยความโกรธ เธอสบตากร้าวอย่างไม่ยอมแพ้
ชีคแห่งรัฐรามานถึงกับผงะ ด้วยไม่เคยเห็นเพชรไพลินต่อปากต่อคำเช่นนี้มาก่อน
“นี่ใช่ไหมนิสัยที่แท้จริงของเธอเพชรไพลิน เธอน่ะมันร้ายกาจและเลือดเย็นกว่าที่ฉันคิดเอาไว้เสียอีก เล่นละครตบตาได้แนบเนียน แสร้งทำเป็นสาวน้อยอ่อนต่อโลก ฉันล่ะนับถือฝีมือของเธอจริงๆ” เขายิ้มขัน
ทว่าเพชรไพลินกลับนิ่งไม่โต้ตอบ มีเพียงดวงตาว่างเปล่าที่ทอดมองกลับมา
“ยังมีอะไรอีกล่ะที่ฉันยังไม่รู้ อ้อ...บทรักสินะ ฉันอยากรู้นักว่าตอนเธออยู่บนเตียง เธอจะร้อนแรงขนาดไหน ผู้ชายถึงได้ยอมทุ่มเพื่อให้ได้นอนกับเธอ” เขาปล่อยมือออกจากปลายคางแล้วกอดอกปรายตามองเธออย่างดูแคลน
ได้ผลเพชรไพลินคนเดิมที่เขารู้จักปรากฏอยู่เบื้องหน้า ใบหน้าของเธอแดงก่ำ เม้มริมฝีปากสั่นระริกเข้าหากัน ท่าทางเย็นชาปราศจากหัวใจจางหายแทนที่ด้วยความกรุ่นโกรธเมื่อถูกดูหมิ่นอย่างหยาบโลน
“ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ ส่วนเรื่องเงินฉันจะพยายามหามาใช้คืนท่านชีค”
เขาเลิกคิ้วขึ้นสูงคล้ายกำลังสนเท่ห์ “หามาใช้คืน อีกกี่สิบปีกว่าจะครบ เอาเป็นว่าตำแหน่งนางบำเรออาจจะมีค่ากับเธอมากเกินไป หากเธอหายดีเมื่อไหร่เธอต้องอยู่ที่คฤหาสน์ของฉันในฐานะสาวใช้”
“ไม่ตกลงค่ะ ฉันต้องการกลับประเทศไทย”
หญิงสาวปฏิเสธทันที หากต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเขา เธอต้องอกแตกตายเข้าสักวัน นี่มันเป็นการทรมานกันชัดๆ
“เธอไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเพชรไพลิน เมื่อเท้าของเธอเหยียบย่างลงบนผืนทราย เธอคือสมบัติของฉัน ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้” เมื่อพูดจบเขาก็สาวเท้าก้าวออกไป เพราะขณะนี้เครื่องบินได้เดินทางเข้ามายังน่านฟ้าประเทศฟาอิกสถานแล้ว อีกไม่กี่นาทีก็คงถึงรัฐรามาน
เพชรไพลินค่อยหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน ทำไมชีวิตเธอถึงต้องพบเจอเรื่องราวเลวร้ายเหล่านี้ เธออยากใช้ชีวิตปกติเหมือนผู้หญิงทั่วไป ขอชีวิตอันราบเรียบของเธอกลับคืนมาได้ไหม ได้โปรด!
หยาดน้ำตาที่พยายามสะกดกลั้นรินไหล เธอดึงผ้าห่มขึ้นปิดใบหน้ากว่าครึ่ง ริมฝีปากที่โต้เถียงอย่างอวดดีเมื่อครู่สั่นระริกด้วยความหวาดหวั่น
เธอจะต้องพบเจอกับอะไรที่รัฐรามาน ก็ยากที่จะคาดเดา...
******************
ตอนนี้เริ่มเข้าสู่โหมดดราม่าจัดหนักแล้ว T^T
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาติดตาม ขอบคุณคะแนนโหวตที่เป็นกำลังใจให้กันด้วยค่ะ ทีมงานขอลงท่านชีคกับหนูเพชรให้อ่านถึงแค่จบบทที่ 17 น้าาาา (ซึ่งเหลืออีกแค่ 2 บทเท่านั้น)
ฝากเอาใจช่วยหนูเพชรกันด้วยนะคะ
โหลด eBook ได้ที่เว็บ Mebmarket
หรือซื้อแบบหนังสือเล่มได้ที่ศูนย์หนังสือจุฬาฯ และร้านออนไลน์
หรือสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์โดยตรง สามารถ inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ได้เช่นกันค่ะ
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บเลิฟ
“โอ๊ย!” เพชรไพลินเจ็บจนน้ำตาแทบร่วง ที่ข้อมือมีสายน้ำเกลือห้อยระโยงระยาง จังหวะนั้นประตูถูกเปิดออกพร้อมกับพยาบาลสาว ซึ่งเดินเข้ามาหาเธอทันทีเมื่อเห็นว่าผู้ป่วยฟื้นแล้ว
“เจ็บมากหรือเปล่าคะ เดี๋ยวดิฉันจะฉีดยาแก้ปวดให้” พยาบาลสาวหันไปจัดการเตรียมเข็มฉีดยาแล้วฉีดแก้ปวดให้หญิงสาว
“คุณพยาบาล ขาของดิฉันเป็นยังไงบ้างคะ” เธอเอ่ยถามด้วยความหวาดหวั่น หวังว่าเธอคงจะไม่โชคร้ายในวันเกิดของตัวเองถึงขนาดต้องเสียขาข้างซ้ายไปหรอกนะ เพราะแค่เสียหัวใจให้กับคนที่ไม่รู้จักคุณค่าเธอก็เจ็บปวดมามากพอแล้ว
“จากอุบัติเหตุรถยนต์พุ่งเข้าชนคุณเพชรไพลิน ทำให้หน้าแข้งที่ขาซ้ายหักค่ะ คุณหมอได้ทำการผ่าตัดแล้วใส่เหล็กดามกระดูกให้เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องกังวลนะคะ หลังจากนี้แค่หมั่นทำกายภาพบำบัดสม่ำเสมอ คุณเพชรไพลินก็จะกลับมาเดินได้เป็นปกติค่ะ ใช้เวลาราวๆ หนึ่งถึงสองเดือน หรืออาจจะเร็วกว่านั้นค่ะ”
พยาบาลสาวอธิบายรายละเอียดคล่องแคล่วชัดเจน ทั้งยังช่วยปรับระดับเตียงเพื่อให้เธอเปลี่ยนอิริยาบถได้ง่ายขึ้น
“ขอบคุณมากค่ะ แล้วที่นี่โรงพยาบาลอะไรหรือคะ ทำไมห้องพักผู้ป่วยถึงดูแปลกๆ แบบนี้” หญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความสับสน เพราะมองจากภายในห้องซึ่งตกแต่งไว้ด้วยสีครีม ห้องค่อนข้างเล็ก ประตูเป็นบานเหล็ก เมื่อเหลือบมองออกไปยังนอกหน้าต่างซึ่งเป็นบานเล็กทรงกลมไม่สามารถเปิดไปได้ เธอก็ถึงกับผงะเมื่อเธอมองเห็นท้องฟ้าและก้อนเมฆลอยผ่าน
“ที่นี่ที่ไหนกันแน่คะ”
“เครื่องบินส่วนตัวของท่านชีคมุซตาฮ์ซานค่ะ อีกหนึ่งชั่วโมงเราก็จะถึงรัฐรามานแล้ว อดใจรออีกนิดนะคะ” นางพยาบาลยิ้มกว้าง เธอถูกจ้างให้มาคอยดูแลเพชรไพลินจนกว่าหญิงสาวจะกลับมาเดินได้เป็นปกติ งานนี้เธอรับอย่างไม่เกี่ยงงอน เพราะรายได้ดี แถมได้มาเที่ยวเปิดหูเปิดตาอีกต่างหาก ความฝันเรื่องเก็บเงินแต่งงานกับแฟนจะได้เป็นจริงเสียที
“ฉันอยากกลับ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ คุณพยาบาลช่วยพาฉันกลับได้ไหมคะ ฉันไม่อยากไปรามาน”
“ทำไมล่ะเพชรไพลิน ฉันจำได้ว่าเธออยากเห็นทะเลทรายมิใช่หรือ” เสียงทุ้มดังขึ้นเมื่อร่างสูงก้าวเข้ามาในห้องซึ่งจัดเตรียมเอาไว้ให้เพชรไพลินตั้งแต่แรกแล้ว
ชีคมุซตาฮ์ซานเป็นคนสั่งให้ดาอีดำเนินเรื่องเอกสารการเดินทางทั้งหมดของเพชรไพลินเอง ทีแรกก็เพื่อเตรียมเซอร์ไพรส์วันเกิดให้หญิงสาว โดยที่เขาไม่เคยสงสัยหรือขอเรียกดูเอกสารเหล่านั้นเลย หากเขาฉุกใจสักนิดคงรู้ไปนานแล้วว่าเธอยังเป็นเด็กสาวที่ไม่บรรลุนิติภาวะ
“ท่านชีค” หญิงสาวมองเขาเพียงแวบเดียว ก่อนจะเบือนหน้าหนี ราวกับไม่ต้องการเห็นหน้าเขาแม้เพียงเสี้ยววินาที
“รัตติกาลเธอออกไปก่อน” ชีคหนุ่มหันไปสั่งนางพยาบาลสาว แล้วสาวเท้าเข้าหาร่างบางบนเตียง จับที่ปลายคางแล้วบีบแรงเพื่อให้เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา
เซอร์ไพรส์ที่เฝ้าเตรียมมาทั้งหมด บัดนี้ ถูกพลิกแผนกลายเป็นพาตัวหญิงสาวมาที่รัฐรามาน แต่ไม่ได้มาเที่ยวอย่างแน่นอน สิ่งที่เขาจะมอบให้เธอเมื่อเหยียบย่างเข้าสู่รัฐรามานคือการทรมานทั้งกายและใจ ให้สาสมกับที่เธอเหยียบย่ำหัวใจเขาอย่างไม่เห็นค่า
“เธอไม่มีสิทธิ์ทำกิริยากับฉันแบบนี้นะเพชรไพลิน”
“ไหนว่ารังเกียจฉัน สะอิดสะเอียนฉัน แล้วท่านชีคจะพาฉันไปที่รัฐรามานทำไมคะ” เพชรไพลินเจ็บแต่กลับไม่ร้องสักแอะ เธอร้องถามด้วยความไม่เข้าใจ หากหวังว่าเธอจะอ่อนแอให้เขาเห็นละก็ไม่มีวัน ความเจ็บปวดสอนให้เธอกล้าแกร่งขึ้น เธอต้องเข้มแข็ง แม้ว่าหัวใจจะกำลังกลั่นน้ำตาออกมาเป็นสายเลือดก็ตาม
“พาไปทำไมงั้นเหรอ เธอคิดว่าผู้หญิงอย่างเธอทำอะไรได้บ้างล่ะเพชรไพลิน” เขาพูด พลางเหลือบตามองไปที่คอเสื้อผู้ป่วย คอค่อนข้างกว้างและหลวมจึงเผยให้เห็นเนินอกขาวน่าสัมผัส
“ทุเรศที่สุด” หญิงสาวรีบกุมคอเสื้อเอาไว้ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย
“ใครกันที่ทุเรศเพชรไพลิน เธอถนัดนักไม่ใช่เหรอเรื่องขึ้นเตียงกับผู้ชายน่ะ ฉันก็จะพาเธอไปรัฐรามานในฐานะนางบำเรอของฉัน อย่าลืมสิว่าค่าตัวเธอฉันจ่ายให้แม่เลี้ยงของเธอไปแล้วถึงสิบล้านบาท แต่ฉันยังไม่ได้นอนกับเธอเลยสักครั้ง อย่างนี้ไม่ค้ากำไรเกินควรไปหน่อยเหรอ” เขาบีบที่ปลายคางแรงขึ้นจนใบหน้าสวยผิดรูป
“ถ้าท่านชีครู้สึกดีที่ได้รังแกคนไม่มีทางสู้ก็เชิญเถอะค่ะ ฉันคงไม่มีความสามารถพอที่จะสู้รบปรบมือกับท่านชีคได้ ถ้ารู้สึกชนะเพียงเพราะได้ย่ำยีฉัน...ก็เชิญ” ดวงตาแดงก่ำมองชีคหนุ่มด้วยความโกรธ เธอสบตากร้าวอย่างไม่ยอมแพ้
ชีคแห่งรัฐรามานถึงกับผงะ ด้วยไม่เคยเห็นเพชรไพลินต่อปากต่อคำเช่นนี้มาก่อน
“นี่ใช่ไหมนิสัยที่แท้จริงของเธอเพชรไพลิน เธอน่ะมันร้ายกาจและเลือดเย็นกว่าที่ฉันคิดเอาไว้เสียอีก เล่นละครตบตาได้แนบเนียน แสร้งทำเป็นสาวน้อยอ่อนต่อโลก ฉันล่ะนับถือฝีมือของเธอจริงๆ” เขายิ้มขัน
ทว่าเพชรไพลินกลับนิ่งไม่โต้ตอบ มีเพียงดวงตาว่างเปล่าที่ทอดมองกลับมา
“ยังมีอะไรอีกล่ะที่ฉันยังไม่รู้ อ้อ...บทรักสินะ ฉันอยากรู้นักว่าตอนเธออยู่บนเตียง เธอจะร้อนแรงขนาดไหน ผู้ชายถึงได้ยอมทุ่มเพื่อให้ได้นอนกับเธอ” เขาปล่อยมือออกจากปลายคางแล้วกอดอกปรายตามองเธออย่างดูแคลน
ได้ผลเพชรไพลินคนเดิมที่เขารู้จักปรากฏอยู่เบื้องหน้า ใบหน้าของเธอแดงก่ำ เม้มริมฝีปากสั่นระริกเข้าหากัน ท่าทางเย็นชาปราศจากหัวใจจางหายแทนที่ด้วยความกรุ่นโกรธเมื่อถูกดูหมิ่นอย่างหยาบโลน
“ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ ส่วนเรื่องเงินฉันจะพยายามหามาใช้คืนท่านชีค”
เขาเลิกคิ้วขึ้นสูงคล้ายกำลังสนเท่ห์ “หามาใช้คืน อีกกี่สิบปีกว่าจะครบ เอาเป็นว่าตำแหน่งนางบำเรออาจจะมีค่ากับเธอมากเกินไป หากเธอหายดีเมื่อไหร่เธอต้องอยู่ที่คฤหาสน์ของฉันในฐานะสาวใช้”
“ไม่ตกลงค่ะ ฉันต้องการกลับประเทศไทย”
หญิงสาวปฏิเสธทันที หากต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเขา เธอต้องอกแตกตายเข้าสักวัน นี่มันเป็นการทรมานกันชัดๆ
“เธอไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเพชรไพลิน เมื่อเท้าของเธอเหยียบย่างลงบนผืนทราย เธอคือสมบัติของฉัน ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้” เมื่อพูดจบเขาก็สาวเท้าก้าวออกไป เพราะขณะนี้เครื่องบินได้เดินทางเข้ามายังน่านฟ้าประเทศฟาอิกสถานแล้ว อีกไม่กี่นาทีก็คงถึงรัฐรามาน
เพชรไพลินค่อยหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน ทำไมชีวิตเธอถึงต้องพบเจอเรื่องราวเลวร้ายเหล่านี้ เธออยากใช้ชีวิตปกติเหมือนผู้หญิงทั่วไป ขอชีวิตอันราบเรียบของเธอกลับคืนมาได้ไหม ได้โปรด!
หยาดน้ำตาที่พยายามสะกดกลั้นรินไหล เธอดึงผ้าห่มขึ้นปิดใบหน้ากว่าครึ่ง ริมฝีปากที่โต้เถียงอย่างอวดดีเมื่อครู่สั่นระริกด้วยความหวาดหวั่น
เธอจะต้องพบเจอกับอะไรที่รัฐรามาน ก็ยากที่จะคาดเดา...
******************
ตอนนี้เริ่มเข้าสู่โหมดดราม่าจัดหนักแล้ว T^T
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาติดตาม ขอบคุณคะแนนโหวตที่เป็นกำลังใจให้กันด้วยค่ะ ทีมงานขอลงท่านชีคกับหนูเพชรให้อ่านถึงแค่จบบทที่ 17 น้าาาา (ซึ่งเหลืออีกแค่ 2 บทเท่านั้น)
ฝากเอาใจช่วยหนูเพชรกันด้วยนะคะ
โหลด eBook ได้ที่เว็บ Mebmarket
หรือซื้อแบบหนังสือเล่มได้ที่ศูนย์หนังสือจุฬาฯ และร้านออนไลน์
หรือสั่งซื้อกับสำนักพิมพ์โดยตรง สามารถ inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ได้เช่นกันค่ะ
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บเลิฟ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ส.ค. 2561, 13:23:34 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ส.ค. 2561, 13:27:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 556
| << บทที่ 14 -100% | บทที่ 15 -70% + แจ้งสิทธิพิเศษ >> |