เปลวไฟในกระแสลม
ชีวิตชายหนุ่ม หล่อ พ่อรวย แต่กลับดวงซวย โชกเลือด ชุ่มเหงื่อ และหยาดน้ำตา แถมฉ่ำรักใคร่เสน่หา เกิดราศีเมถุน ตำราโหราศาสตร์ว่าเกิดในธาตุลม
ชะตาชีวิตผกผันพบเจอเธอ หญิงสาวราศีเมษอันเป็นธาตุไฟ เกิดปลายเดือนมีนา รักเคารพบิดา แต่ดวงชะตาความรักแย่ บิดาไม่อยากฝากอนาคตที่เธอ หากแต่จะยกมรดกให้หลานชาย อันเกิดเป็นลูกของเธอ โดยหาว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไว้ให้
เธอให้มิตรภาพเป็นเพื่อนแท้ ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมแก๊ง ‘เฮอริเคน’ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งค้นเจอ เธอคือคนที่ ‘ใช่’ เขาจึงเหมือนกระแสลมแรง เปลี่ยนแปลงจากมิตรแท้ ร่วมทางสู่คู่ครองชั่วชีวิต
จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง ‘เปลวไฟในกระแสลม’
ชะตาชีวิตผกผันพบเจอเธอ หญิงสาวราศีเมษอันเป็นธาตุไฟ เกิดปลายเดือนมีนา รักเคารพบิดา แต่ดวงชะตาความรักแย่ บิดาไม่อยากฝากอนาคตที่เธอ หากแต่จะยกมรดกให้หลานชาย อันเกิดเป็นลูกของเธอ โดยหาว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไว้ให้
เธอให้มิตรภาพเป็นเพื่อนแท้ ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมแก๊ง ‘เฮอริเคน’ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งค้นเจอ เธอคือคนที่ ‘ใช่’ เขาจึงเหมือนกระแสลมแรง เปลี่ยนแปลงจากมิตรแท้ ร่วมทางสู่คู่ครองชั่วชีวิต
จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง ‘เปลวไฟในกระแสลม’
Tags: กุ๊กกิ๊ก, หวานแหวว, บู๊, แอคชั่น, คอมเมดี้, ตลกขบขัน, ไตรติมา, รวย, หล่อ, เท่ห์,
ตอน: ตอน 15 แฟนเก่าแฟนใหม่
..........จู่ๆ มีเสียงกริ่งดังมาจากหน้าประตูรั้วบ้านของคุณอายะ
ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเรย์ยะที่แวะมาหาฮิโตมิบ่อยเกือบทุกวัน
ฮิโตมิชะเง้อมองจากหน้าต่างห้องนั่งเล่นนี้ แล้วรีบเดินออกไปต้อนรับ พากันเข้ามาในห้องรับแขก
เรย์ยะทักทายผู้ใหญ่ทั้งคุณคล้ายพิพัฒน์และคุณอายะด้วยการโค้งคำนับนอบน้อมตามธรรมเนียมญี่ปุ่น
“สวัสดีครับ เห็นฮิโตมิบอกปลายจะย้ายไปอยู่หอ ผมเลยว่าจะมาช่วยขนของน่ะครับ”
ผู้ใหญ่ทั้งสองถึงกับมองหน้ากัน เพราะกะทันหัน ยังไม่ทันได้นึกอะไร อึ้งกันไปชั่วครู่
“ปลายจัดกระเป๋าเดินทางพร้อม ของใช้บางอย่างค่อยไปซื้อเอาในห้างที่โน่นเนอะฮิโตมิ พวกเราไปขนของมาให้พี่เรย์ยะใส่รถเถอะ”
ปลายมีนาโพล่งพูดทำลายความเงียบ พร้อมฉวยมือฮิโตมิดึงพากันไปห้องของตน
“เฮ้ยเดี๋ยว! แหม... เรียกไม่ทัน อะไรจะรีบร้อนรวดเร็วปานนั้น ยังไม่ได้ตัดสินใจอนุญาตเลยสักคำ ดันบอกจัดกระเป๋ารอเรียบร้อยแล้ว”
คุณคล้ายพิพัฒน์กวักมือเรียกเก้อ ได้แต่บ่นพึมพำ
ประเดี๋ยวเดียวฮิโตมิและปลายมีนาลากกระเป๋าเดินทางออกไปนอกบ้าน มุ่งตรงไปที่รถของเรย์ยะ
เขาจึงออกจากห้องรับแขกไปช่วยเปิดท้ายรถให้สองสาว
“ตายแล้ว... นี่พวกลูกๆ จะขนของย้ายกันไปวันนี้เลยหรือคะ”
“ไม่ใช่ย้ายวันนี้แต่เป็นเดี๋ยวนี้ครับ คุณอายะไปเตรียมใส่เสื้อคลุมสำหรับออกนอกบ้านเร็ว แล้วค่อยไปแต่งหน้าแต่งตัวในรถ ผมจะไปเอารถออก”
คุณอายะทำตามอย่างเงอะงะ เธอเป็นคนเชื่องช้า จึงไม่ค่อยทันลูกๆ และความเร่งรีบจะทำให้เธอลืมไปหลายสิ่งหลายอย่าง
“โอ้โฮ... รถหน้าตาสวยงามอย่างเท่มากครับคุณพ่อ สีเลือดหมูหรูหราอย่างหาที่ติมิได้ แบบนี้มันรถในฝันของผมเลย”
เรย์ยะเอ่ยชื่นชมรถซุปเปอร์คาร์หรู รุ่นล่าสุดของคุณคล้ายพิพัฒน์ ดวงตาของเขาเบิกโตกว่าปกติ ถึงกับเข้าไปลูบคลำกระโปรงหน้ารถและไฟซีนอน
“ตาถึงนะเรย์ยะ มันติดสิบอันดับรถในฝันที่ผู้ชายอยากได้เป็นเจ้าของ ตอนแรกพ่อไปดูรถให้ปลาย พอเจอเอเวนทาดอร์คันนี้เข้าเลยโดนใจจนต้องเอามาขับเล่นโชว์สาวซะหน่อย”
คุณคล้ายพิพัฒน์พูดไปยิ้มไป ตาเป็นประกายแพรวพราว ไม่ทิ้งลายคาสโนว่าฆ่าไม่ตาย
คุณอายะเดินมาได้ยินพอดี ไม่ถึงกับหน้าบึ้งเพียงแค่ตึงๆ เพราะความหวงสามี รู้นิสัยชอบหว่านเสน่ห์แถมโปรยเงินไปเรื่อย สาวไหนติดกับดักหลงเสน่ห์ มีแต่จะกลายเป็นของเล่นไม่ต่างกับนางบำเรอ
“อายุปาเข้าไปไม่น้อยแล้วนะคะ ยังจะเจ้าชู้ไม่รู้จบอีก”
“โถ... ผมแค่พูดเล่นกับเรย์ยะน่าคุณอายะ”
ปลายมีนามองชำเลืองทางหางตา อารมณ์ไม่ต่างกับคุณอายะ หวงห่วงบิดาตนเลยเข้ามาถาม
“พ่อเอารถออกมาทำไม เราจะไปรถพี่เรย์ยะห้าคนนี่ล่ะ”
“มันนั่งเบียดกันเกินไป หายใจหายคอไม่ค่อยคล่อง พ่อว่าลูกสองคนมานั่งรถพ่อจะดูดีกว่านะ ขอโทษนะเรย์ยะ พ่อไม่มีเจตนาจะว่าอะไร ให้เรย์ยะขับรถตามไปดีกว่า”
“ก็ได้ครับ ไม่เป็นไร”
เรย์ยะตอบเสียงอ่อนด้อย รู้ตัวดีในฐานะที่ไม่เท่าเทียมกัน บ้านฮิโตมิรวยกว่าบ้านเขา และเทียบกันไม่ได้กับบ้านคุณคล้ายพิพัฒน์เลย
“งั้นขึ้นรถพ่อเลย ปลายกับฮิโตมิ”
“พ่อ... หนูขอโทรหาเพื่อนก่อน”
ปลายมีนาบอก ตั้งท่าจะปลีกตัวออกไป
แต่คุณคล้ายพิพัฒน์ให้สงสัย นิสัยปกติของบุตรสาวไม่ค่อยชอบคบเพื่อน
“เพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะปลาย”
“เพื่อนของพี่ยูรวรรธน์ เขาขายพวกของกระจุกกระจิก ปลายฝากซื้อของใช้จำเป็น จะให้เขาเอามาให้ที่แชร์เฮ้าส์ ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนไม่รู้”
ปลายมีนาตอบไปตามความจริง ไม่ชอบโกหกหลอกลวงบุพการี แต่แท้จริงต้องตีความหมายให้เข้าใจตรงกันด้วย
“...ที่สั่งไป หาได้ยัง?”
ปลายมีนาโทรถามเคน หลังเดินออกห่างจากทุกคนที่บ้านแล้ว
“เบเรตต้า 92F เป็นสุดยอดปืนพกระบบเซฟปลอดภัย ใช้ในกองทัพสหรัฐ น้ำหนักเบาก็จริงแต่ไม่เหมาะกับมือผู้หญิงเล็กๆ หรอก ด้ามปืนใหญ่เกินไป ไกปืนแข็งกว่าปืนรุ่นอื่น เบื่อปืนกล็อกแล้วเหรอ เห็นยิงไปไม่กี่ครั้งเอง”
“ฉันใช้มันไปก่อคดีซะแล้วไม่อยากเก็บไว้เป็นหลักฐาน ฝากเอาปืนกล็อกไปเทิร์นหรือขายต่อที ฉันซุกมันแอบไว้อยู่ใต้หิน ตรงผาน้ำตกจำลองของสวนในบ้านนี่ เดี๋ยวจะปิดประตูรั้วบ้าน เหลือคล้ายอรรณพนอนหลับอยู่บ้านคนเดียว นายมาเอาปืนออกไป คงรู้วิธีเนียนเข้ามาในบ้านนี้ได้นะ อ้อ... แล้วจ็อบที่สั่งไว้ เริ่มงานหลังจากนี้ได้เลยทันที”
“จ็อบไหน? เธอจ็อบเยอะ ฉันสับสน”
“สะกดรอยพ่อฉัน พวกเรากำลังจะขับรถเข้ากรุงโตเกียวเดี๋ยวนี้ นายรีบมาเอาปืนกล็อก แล้วตามไปห่างๆ”
ปลายมีนาสั่ง แล้วส่งรูปถ่ายท้ายรถพ่อ พร้อมทั้งรูปถ่ายพ่อของตนเองให้เคน ทุกอย่างเริ่มดำเนินการตามแผน...
ฮิโตมิเป็นอีกคนที่มีเรื่องเยอะเพราะแฟนแยะ ต้องออกมานอกรถเพื่อรับสายเรียกเข้าของฮายาโตะ
“กำลังจะออกจากบ้านที่นี่แล้วค่ะ เดี๋ยวค่ำนี้ค่อยเจอกันตามนัด”
“ฉันว่างอยู่ทั้งวัน เบื่อๆ ว่าจะไปช่วยขนของ”
ได้ฟังดังนั้นฮิโตมิถึงกับตาเหลือกถลน ไม่อยากนึกสภาพตัวเอง ตอนเรย์ยะกับฮายาโตะบังเอิญมาเผชิญหน้ากัน ...เสียวไส้!
“เกรงใจมากค่ะ ไม่ต้องมาช่วยดีกว่า เพราะปลายจ้างคนมาช่วยขนของหลายคน ห้องพักเล็กนิดเดียว จะเกะกะกันเปล่าๆ ค่ะ”
“อ๋อ... ครับ ห้องเล็กแต่ของเยอะเหรอครับถึงต้องจ้างคนช่วยขนหลายคน”
มีคำถามตามมาอย่างนี้ ย่อมแสดงว่าการโกหกของเธอยังไม่แนบเนียนพอ
“ของเรารวมกันสองคนค่ะ พวกเสื้อผ้าของแต่งตัวผู้หญิง ของใช้จิปาถะ แถมอุปกรณ์การเรียน พวกเครื่องคอมพิวเตอร์ พริ้นเตอร์ เครื่องสแกนเนอร์เอย ชั้นวางหนังสือเอย จะไม่เยอะยังไงคะ”
ฮิโตมิตอบให้ฟังดูเยอะเข้าไว้ ทั้งของที่ว่ามาไม่มีสักอย่าง ล้วนเป็นของใช้ที่ปลายมีนาจะหาซื้อใหม่ในกรุงโตเกียวทั้งสิ้น
..........คุณคล้ายพิพัฒน์ขับรถร่วมเข้าเขตกรุงโตเกียว คุณอายะเพิ่งนึกได้เมื่อรู้สึกหิวน้ำ อยากจะแวะซื้อของกินในร้านสะดวกซื้อ
“ตายแล้ว... ฉันลืมกระเป๋าเงินไว้ที่บ้าน ไม่มีเงินไม่มีบัตรเครดิตติดตัวเลย ทำไงดีคะหิวแล้ว”
“ไม่เป็นไรค่ะ ปลายมีบัตรกดเงิน”
“รีบไปให้ถึงแชร์เฮ้าส์ ขนของเสร็จแล้วเราค่อยไปหาอะไรทานกันดีกว่า กว่าจะถึงเดี๋ยวมันจะค่ำเสียก่อน”
ฮิโตมิเร่งอย่างนั้น เพราะกังวลจะพลาดนัดของเธอในตอนค่ำ
“ฉันลืมสิ่งสำคัญมากอีกอย่าง คือฉันลืมปลุกคล้ายอรรณพลูกชายเรา แถมพวกเราไม่ได้บอกด้วยว่าจะไปไหนกัน พอแกตื่นมาไม่เจอใคร กลัวแกจะตกใจน่ะค่ะ”
“คล้ายอรรณพไม่ใช่เด็กอนุบาลน่าแม่ อุ่นกับข้าวใส่ไมโครเวฟเป็น ของกินเต็มตู้เย็น แถมติดเกมด้วย คงไม่ไปไหนนอกบ้านหรอก เดี๋ยวตื่นมาไม่เห็นใครคงโทรเข้ามือถือพวกเราเอง นั่นไง... เบอร์มือถือคล้ายอรรณพ”
พูดไม่ทันจบประโยค ฮิโตมิได้รับสายของน้องชายทันที
“พวกเราเข้าเมือง ลืมบอกนาย เพราะเห็นกำลังนอนหลับอยู่ ไงตื่นนอนแล้วหรือ”
“ถามด้วย มีใครมาหาปลายที่บ้านหรือเปล่า”
ปลายมีนาฝากถาม เธออยากรู้ว่าเคนเข้าไปเอาปืนหรือยัง
ก็ได้รับคำตอบว่าไม่มี แต่ที่สร้างความตื่นตกใจให้ทุกคนคือคำบอกเล่าต่อจากนี้...
ซึ่งฮิโตมิเปิดเสียงโทรมือถือให้ได้ยินทั่วถึงกันภายในรถนี้
“ความจริงผมตื่นนอนนานแล้ว แต่ผมแอบดูอยู่บนห้องนอน เห็นโจรปีนเข้าทางรั้วข้างบ้าน วันนี้บ้านนั้นไม่มีใครอยู่ คนหนึ่งใส่หมวกแก๊ปสีดำ ตัวใหญ่อย่างกับหมีควาย แล้วยังมีอีกคนปีนตามเข้ามาด้วยกลายเป็นสองคน ผมเลยหนีเข้ามาแอบในตู้เสื้อผ้า จับไม้เบสบอลไว้แน่น ถ้าพวกมันเข้ามาถึงห้องนอนผม ผมกะฟาดมันด้วยไม้นี่ ถึงผมเป็นเด็กตัวเล็กกว่าพวกมัน ผมก็สู้นะ สงสัยเป็นพวกเดียวกับไอ้โม่งที่เคยมาจับตัวพี่ปลาย”
คล้ายอรรณพเดามั่ว ทั้งที่ไม่รู้ความจริง
“สองคนนั้นหน้าตาเป็นไง ไม่ได้สวมชุดไอ้โม่งใช่ไหม”
“ไม่ได้สวมชุดไอ้โม่งครับพี่ปลาย คนที่ตัวใหญ่มากผิวคล้ำดำแดง ดูอย่างกับไม่ใช่คนญี่ปุ่น เห็นหน้าไม่ค่อยถนัดมีหมวกบัง แต่อีกคนเหมือนผมเคยเห็นหน้า แถว... สนามบาส”
ได้ฟังเท่านั้น... ปลายมีนาลอบถอนหายใจโล่งอก แสดงว่าไม่ใช่พวกเดียวกับไอ้โม่ง แต่เป็นคนรู้จักกันอย่างดี เพราะเธอเพิ่งสั่งงานเคนไปหยกๆ
“แล้วพวกมันสองคนเข้ามาในบ้านเราหรือเปล่า มีของในบ้านเราหายไปบ้างไหมคล้ายอรรณพ”
“พวกมันไม่ได้เข้ามาในบ้านเรา ประตูหน้าต่างปิดอยู่เหมือนเดิม ไม่มีร่องรอยงัดแงะเลย ผมสังเกตเห็นรอยข้างรั้วบ้าน มีโคลนติดรองเท้าพวกมัน รอยเท้าเดินมาจากในสวนหลังบ้าน ไม่รู้พวกมันไปทำอะไรในสวน”
“ถ้าพวกมันไปแล้วเป็นอันว่านายปลอดภัย นายหาอะไรกินในตู้เย็นซะเถอะ กว่าพ่อแม่จะกลับคงค่ำมืดแน่”
ปลายมีนาบอกกับน้องชาย
“แล้วแม่กับพ่อจะรีบกลับไปอยู่ดูแลลูก อย่าออกไปไหนนอกบ้านนะลูก ปิดประตูหน้าต่างให้แน่นหนานะคล้ายอรรณพ”
คุณอายะสั่งด้วยความเป็นห่วงลูกชาย แล้วจึงหันมาเร่งสามี
“คุณคล้ายคะช่วยขับรถให้เร็วทันใจหน่อย จะได้ถึงที่พักเร็วๆ แล้วจะได้รีบกลับไปหาคล้ายอรรณพ”
..........ถึงแชร์เฮ้าส์ในเวลาห้าโมงเย็นพอดิบพอดี
“เชิญในห้องรับแขกก่อนค่ะคุณผู้ปกครอง”
เจ้าของแชร์เฮ้าส์ให้การต้อนรับอย่างดี
“ผมอยากดูห้องของพวกลูกก่อนจะทำสัญญาเช่าห้องครับ”
คุณคล้ายพิพัฒน์บอกทันที ซึ่งเจ้าของแชร์เฮ้าส์ได้พาเดินไปดู
“ตอนนี้มีห้องว่างเพิ่มอีกสองห้อง จะเปลี่ยนห้องใหม่ก็ได้นะคะ”
“งั้นฉันขออยู่ห้องเดี่ยว ไม่พักห้องเดียวกับปลาย สองคนอยู่ห้องแคบมันอึดอัด”
“นี่ค่ะห้องชั้นล่างว่างสองห้อง คนเก่าย้ายออกกะทันหัน เพราะได้งานทำต่างจังหวัด เป็นเพื่อนกันทั้งสองห้อง”
แล้วเจ้าของแชร์เฮ้าส์ก็พาดูห้องติดกับห้องรับแขก
เดินเข้าไปดูพร้อมกันทั้งห้าคน
สภาพห้องเล็กแคบที่บุตรสาวตนไม่เคยอยู่อาศัยในแบบนี้มาก่อน ได้ดูแล้วคุณคล้ายพิพัฒน์ไม่ชอบใจเลย สงสารบุตรสาว ได้แต่เอ่ยถาม
“จะอยู่ไหวหรือลูก”
“สบายมากค่ะพ่อ ปลายถูกใจห้องชั้นบน ส่วนห้องนี้ให้ฮิโตมิอยู่เถอะ แต่ที่นี่ดีตรงมีประตูหน้าต่างกว้างทั้งหน้าบ้านหลังบ้าน ตรอกทางเดินโยงใยถึงกัน มีทางหนีทีไล่สะดวก คุณอายะช่วยเซ็นรับรองหนูกับฮิโตมินะคะ จะได้เข้าอยู่และจ่ายค่าเช่ากันวันนี้เลย”
ฮิโตมิช่วยพูดสำทับไม่ให้ผู้ใหญ่ปฏิเสธได้ เธออยากออกมาอยู่ใช้ชีวิตอิสระจะแย่แล้ว
“คุณอาไม่ต้องห่วงถ้าเกิดมีโจรเข้ามา แค่ตะโกนก็ได้ยินกันทั่วทั้งแชร์เฮ้าส์แล้ว ใครจะกล้าทำอะไร”
.
ไตรติมา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ม.ค. 2562, 19:28:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ม.ค. 2562, 19:28:25 น.
จำนวนการเข้าชม : 775
| << ตอน 14 Share house | ตอน 16 ผู้ชายแรง >> |
ไตรติมา 5 ม.ค. 2562, 19:40:14 น.
อีบุ๊กออกใหม่นิยายวัยรุ่นไปโหลดกันค่ะ
https://www.mebmarket.com/ebook-87520-เปลวไฟในกระแสลม-ภาคคุกคาม
ฝากไว้ให้ดาวน์โหลดอีบุ๊กกัน ผลงานซีรีย์ชุดเปลวไฟในกระแสลม
https://www.mebmarket.com/ebook-61157-อสูรซ่านสวาท
https://www.mebmarket.com/ebook-39000-พิศวาสซ้อนซ่อนชัง
โปรดกดไลค์เพจนิยายไตรติมา >> https://www.facebook.com/oranamarinlove
อีบุ๊กออกใหม่นิยายวัยรุ่นไปโหลดกันค่ะ
https://www.mebmarket.com/ebook-87520-เปลวไฟในกระแสลม-ภาคคุกคาม
ฝากไว้ให้ดาวน์โหลดอีบุ๊กกัน ผลงานซีรีย์ชุดเปลวไฟในกระแสลม
https://www.mebmarket.com/ebook-61157-อสูรซ่านสวาท
https://www.mebmarket.com/ebook-39000-พิศวาสซ้อนซ่อนชัง
โปรดกดไลค์เพจนิยายไตรติมา >> https://www.facebook.com/oranamarinlove