นางร้ายอ้อนรัก เปลี่ยนชื่อเป็น เล่ห์พิศวาสซาตาน
เดี๋ยวมาลงให้ค่ะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 23
ตอนที่ 23
“คุณแม่ขาจี๊ดกลับมาแล้วค่ะ”
ภายในบ้านเงียบเชียบราวกับว่าไม่มีใครอยู่อย่างนั้น นัยน์ตาสีน้ำตาลคู่สวยกวาดมองภายในบ้านมันดูไม่สะอาดเท่าที่ควร
“ยัยเปรี้ยว” จี๊ดเรียกสาวใช้ประจำบ้าน และนึกสะท้อนใจตอนนี้เธอเองก็ไม่ต่างอะไรกับเปรี้ยวนัก
“กลับมาแล้วเหรอลูก” คุณสุรางค์วิ่งมาจากทางหลังบ้าน เมื่อเห็นใบหน้าบุตรสาวคนเป็นแม่ก็ปล่อยโฮอย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่พลางลูบตามเนื้อตามตัว หญิงสาวก็โผกอดคนเป็นแม่เอาไว้อย่างแนบแน่น
“เป็นยังไงบ้างยัยจี๊ดแม่สงสารลูกเหลือเกิน ไม่คิดเลยว่าพ่อของลูกเขาจะทำแบบนั้น”
“คุณแม่จี๊ดสบายดี แล้วที่สำคัญนายนรินเขาก็ดีกับจี๊ดมากด้วย”
“แต่ลูกก็ต้องกลายเป็น...เอ่อของเขา”น้ำตาคนเป็นแม่ไหลไม่หยุด
หญิงสาวยิ้มแบบเข้าใจความหมาย“เปล่าเลยค่ะจี๊ดไม่ยอมแล้วเขาก็ไม่ได้บังคับ ทุกวันนี้จี๊ดเป็นแค่คนใช้ของเขา”
คุณสุรางค์จ้องหญิงสาวอย่างไม่อยากเชื่อสายตา “จะเป็นไปได้ยังไง ใครจะโง่เอาเงินมากมายขนาดนั้นแลกกับคนใช้”
“จริงๆค่ะเขาคงคิดว่าดีกว่าเสียเงินไปเปล่าๆ หากคุณพ่อติดคุกเขาก็จะไม่ได้อะไรเลย แล้วนี่ยัยเปรี้ยวไปไหนคะ ทำไมปล่อยให้บ้านรกแบบนี้”
“เราไม่มีเงินจ้างคนใช้แล้วลูก แม่ก็เลยให้ยัยเปรี้ยวมันกลับบ้านนอกไป”น้ำเสียงเศร้าสร้อย
“คุณแม่คงลำบากมากสิคะ ต้องทำทุกอย่างเอง”เพียงเวลาไม่นานจี๊ดสังเกตร่างกายของมารดาดูทรุดโทรมลง
“แม่ทนได้ลูก แต่สงสารลูกมากกว่าที่ต้องมารับกรรมแทนพ่อแม่แทนที่จะได้เรียนให้จบ”
“ช่างมันเถอะค่ะจี๊ดไม่อยากคิดอะไรมากมาย แล้วเขาไปไหนล่ะคะ” จี๊ดหมายถึงนายนพดล
“หลังจากเขาสารภาพกับแม่ว่าได้ยกลูกให้นายนรินแลกกับหนี้สินเราทะเลาะกันรุนแรง พ่อของลูกเขาเครียดมาก เมาเหล้าหัวราน้ำทุกวันป่านนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปเมาอยู่ที่ไหน”
จี๊ดอยู่คุยกับมารดาของเธอนานจนเกือบเย็นจึงขอตัวกลับ
“คุณแม่คะ จี๊ดต้องกลับก่อนนะคะ เดี๋ยวไม่ทันอาหารเย็นคุณนริน”
“ลำบากลูกจริงๆ เมื่อไหร่จะหมดเวรหมดกรรมสักทีนะยัยจี๊ด เพราะพ่อของลูกคนเดียวแท้ๆ ”คนเป็นแม่ยังคงร่ำไห้
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแม่จี๊ดทนได้” หญิงสาวสวมกอดมารดาแนบแน่น
+++++++++++++++++++++
หญิงสาวคิดจะหาซื้อของสดไปทำอาหารอร่อยๆให้นรินทาน อันที่จริงเธอก็รู้สึกแปลกๆ ยิ่งใกล้ชิดเขาทุกวันทำให้เธอรู้ว่านรินไม่ใช่ผู้ชายเจ้าเล่ห์ น่ากลัวอย่างที่คิด เขามีมุมที่น่ารัก และไม่เคยร้ายกาจกับเธอสักครั้ง
หญิงสาวหยิบลูกพลับสีเหลืองอมส้มดูน่ากิน
“คุณจี๊ดใช่ไหมครับ” เสียงคุ้นๆ จี๊ดหันกลับไปมองตามเสียง
“คุณภูมิ”
“ไม่เจอกันตั้งหลายปี ผมไม่ยักรู้ว่าคุณกลับจากเมืองนอกแล้ว” ภูมิเป็นเพื่อนของเธอสมัยเรียนมัธยมและก็เป็นลูกชายคนเดียวของกำนันวิทยา
“กลับมาได้สักพักแล้วค่ะ”
“ดีใจจริงๆที่ได้เจอคุณอีกครั้ง ส่งของมาสิครับผมจะช่วยถือให้เอง” ภูมิรีบช่วยเธอถือของสดมากมาย เขาชอบเธอตั้งแต่สมัยเรียนแต่แล้วจี๊ดก็ไปเรียนต่อเมืองนอกจนแล้วจนเล่าเขาก็ยังไม่มีโอกาส แต่ภาพของเธอก็ยังฝังใจของเขาอยู่เสมอ
จากนั้นภูมิจึงชวนหญิงสาวไปทานกาแฟสดในร้านของเขาเองที่เปิดอยู่ข้างๆ ตลาด จี๊ดถึงกับทึ่งไม่คิดว่าเขาจะออกแบบร้านด้วยตัวเองมันดูสวย สบายตา และน่านั่งมาก
“กาแฟก็อร่อย ร้านก็น่ารักนะคะ”
“ขอบคุณครับ ผมเห็นว่าตลาดนี้มีนักท่องเที่ยวผ่านไปมาเพื่อหาซื้อของฝากกันเยอะก็เลยมาเปิดร้านกาแฟสดเสียที่นี่ และโชคดีที่ได้รับการตอบรับจากลูกค้าเป็นอย่างดี”
“ภูมินี่เก่งนะคะ” หญิงสาวเอ่ยชมจริงใจ
“ไม่หรอกครับ”
ทั้งคู่คุยกันไปได้สักพักหนึ่ง จี๊ดจึงนึกขึ้นได้ว่าใกล้เวลาอาหารเย็นเต็มทีจึงขอตัวกลับ เดี๋ยวถ้ากลับไปทำกับข้าวไม่ทันนายนรินจะกินหัวเธอแทน
ให้ผมไปส่งคุณจี๊ดที่บ้านเถอะครับผมจะปิดร้านอยู่แล้ว อีกอย่างผมต้องขับรถผ่านหน้าบ้านคุณอยู่ดี” “อย่าดีกว่าค่ะ” จี๊ดมีสีหน้าลำบากใจจะบอกเขาได้อย่างไรว่าเธอไม่ได้อยู่ที่บ้าน แต่นักเรียนนอกอย่างเธอตอนนี้เป็นแค่คนใช้ของนายนรินเจ้าของบริษัทผลไม้กระป๋องยักษ์ใหญ่เท่านั้น
“นะครับ” ภูมิตื๊อจนหญิงสาวเริ่มใจอ่อนเพราะเห็นว่าเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน เธอคิดจะเดินตามเขาไปขึ้นรถแต่ทว่าเมื่อกำลังจะเข้าไปนั่งในรถ ใครบางคนกำลังดึงมือเธอเอาไว้
“อะไรกันเนี่ย” จี๊ดหันมา ตาหวานโตค้างทันที เมื่อพบกับชายหนุ่มที่ตีสีหน้ายักษ์ใส่เธอ
“ไหนบอกว่าจะกลับบ้าน แล้วนี่มันอะไรกัน” น้ำเสียงแสดงความไม่พอ
“คุณแอบตามฉันมาเหรอ ปล่อยนะคะ”จี๊ดสะบัดแขนออก นี่เป็นครั้งแรกที่นายนรินไม่สุภาพกับเธอ “แกเป็นใคร ปล่อยมือจากคุณจี๊ดนะถ้าไม่อยากเจ็บตัว” ภูมิพูดได้แค่นี้ก็ถูกชกลงไปสลบที่พื้น
“ภูมิคะเป็นยังไงบ้าง” หญิงสาวย่อตัวลงไปพยายามจะปลุกเพื่อนชายที่สลบแม้จะโดนชกไปแค่หมัดเดียว
“ไปกลับบ้าน” นรินดึงมือหญิงสาวให้ลุกขึ้น ดูรุ่มร้อน หงุดหงิด อย่างที่หญิงสาวไม่เคยเห็นมาก่อน เขาดันเธอให้ขึ้นไปนั่งบนรถของเขา
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ ทำไมต้องทำตัวป่าเถื่อนแบบนี้ด้วยรู้ไหมว่าคุณภูมิเขาเป็นลูกชายกำนันตำบลนี้เชียวนะ”
“ช่างหัวมันปะไร”
“หึ อะไรนะ”จี๊ดอึ้งนี่นายนรินกำลังจะเป็นชายวัยทองหรือยังไง ทำไมถึงโมโหง่ายและอารมณ์ร้อนขนาดนี้
“แล้วคุณล่ะมาทำอะไรที่นี่ หนีงานมาร่านกับผู้ชาย”
เท่านั้นแหละทันทีที่นรินพูดจบ เสียงดังเพี๊ยะพร้อมกับรอยนิ้วมือก็ปรากฏบนโหนกแก้มของเขา นรินไม่โต้ตอบแต่เขากับขับรถอย่างรวดเร็วเพียงไม่กี่นาทีกลับมาถึงบ้านสวน
“ถ้าต้องการมากไม่ต้องออกไปหาข้างนอกก็ได้ ในเมื่อมีผมอยู่ทั้งคน” เขาดันเธอเข้าไปในห้อง
“มันเรื่องของฉัน ฉันมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้” หญิงสาวโมโหจัด เธอตะคอกเขาอย่างไม่ไว้หน้า
“ดีถ้าอย่างนั้นผมจะได้เรียกร้องสิทธิ์ของผมบ้าง คุณเชื่อเหรอว่าผมจะเอาคุณมาเป็นคนใช้ตลอดทั้งปีทั้งชาติแลกกับเงินถึงสิบเอ็ดล้าน”
หญิงสาวผลักเขาจนล้มลงจากนั้นวิ่งออกจากห้อง
“คุณจะไปไหน”นรินรีบเดินตาม
“ไปไหนก็ได้ให้พ้นจากที่นี่”
“ไม่ให้ไป” นรินรั้งร่างบางเอาไว้ แต่ทว่าเขาเกิดเสียหลักจึงทำให้เขาล้มทับร่างเธอกลิ้งลงไปกับพื้น “คุณจะทำอะไรเนี่ย” หญิงสาวทุบเขาและโวยวาย “คุณสัญญาแล้วว่าจะไม่ล่วงเกินฉัน”
“ใช่ ถ้าคุณไม่ยั่วผมก่อนผมคงจะไม่คิดจะทำแบบนี้ คงปล่อยเวลาให้เราค่อยๆเรียนรู้กันไป”
“ยั่วอะไร ฉันไปยั่วคุณตรงไหน”
“ก็ตรงที่ไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นยังไงล่ะ คุณรู้ไหมว่าตอนอยู่ใกล้คุณผมอดทนอดกลั้นมากแค่ไหน”น้ำเสียงห้าวทุ้มกระแทกใส่
“ไม่รู้ และไม่อยากสนใจ”
“ทำไมหมอนั่นมันเด็กกว่าผมใช่ไหม คิดว่าผมสามสิบกว่าๆ แล้วจะเรี่ยวแรงน้อยกว่ามันหรือไง”
“บ้า คุณมันบ้าคิดแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้ แล้วก็เลิกนอนทับฉันได้แล้วฉันหนักรู้ไหม”
นรินยิ้มเยาะกับท่าทางกึ่งกลัวกึ่งกล้าของเธอ “กลัวผมเหรอ”
“ไม่” เธอสวนทันควัน
“เป็นของผมเถอะ ผมรอคุณมานานพอแล้ว และไม่อยากรออีกต่อไป”
“ฉันไม่ชอบผู้ชายที่แก่กว่าหลายปีเข้าใจไว้ด้วย เธอผลักหน้าอกเขาแรงๆ”
“ทำไมกลัวผมแรงไม่ดีรึไง” นรินรู้สึกฉุนอยากสอนให้สาวน้อยอย่างเธอได้รู้ซะบ้างเพราะเธอชอบค่อนแคะเขาเรื่องอายุเสียเหลือเกิน เธออายุยี่สิบสามส่วนเขาสามสิบแปด
“เปล่าแต่ฉันไม่อยาก...”
“มีผัวแก่” เขาต่อให้พร้อมซุกใบหน้าหล่อที่ดูอ่อนกว่าอายุจริงลงไปที่คอขาวผ่องอย่างโหยหาและต้องการอย่างเปี่ยมล้น
“คุณจะทำอะไรฉัน ปล่อยนะ” เธอกัดเขาเข้าที่หัวไหล่
“ร้ายนัก” เขาบีบคางเธอแน่น จนหญิงสาวกัดได้ไม่ถนัดจากนั้นนรินก็จูบแรงๆ จนหญิงสาวตกใจเขาฉกเรียวลิ้นอุ่นเข้าไปแลกลิ้นกับเธอหญิงสาวพยายามขัดขืนแต่ด้วยความช่ำชองอย่างคนผ่านมามากของเขาทำให้สาวน้อยอย่างเธอถึงกับเผลอไปในอารมณ์พิศวาสที่เขามอบให้ นรินยิ้มอย่างพอใจ
แต่เมื่อนึกคิดได้หญิงสาวก็ข่วนเล็บยาวไปบนหลังของเขาและทุบตีเป็นพัลวันจนนรินต้องจัดการเธอด้วยการรวบสองมือเอาไว้เหนือศีรษะจนเธอหมดทางดิ้นรน
“จะตรงนี้เลยเหรอคะ นี่มันที่พื้นนะ” หญิงสาวพ่นคำหวานไปที่ข้างใบหูเขา
นรินถอนใจ “ก็ได้” เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมช้อนร่างบางลอยละลิ่วเดินเข้าไปในห้อง แต่ทว่าเธอกับดิ้นจนหลุดพ้นจากเขา จากนั้นออกแรงวิ่งเต็มที่จะเร็วแค่ไหนแต่ก็แพ้ความไวของอดีตนักวิ่งแชมป์มหาวิทยาลัย
“เจ้าเล่ห์นักนะ แต่อย่าคิดวิ่งหนีคุณไม่มีทางชนะผม” คราวนี้เขาแบกเธอไว้บนบ่า แม้ว่าจะถูกเธอทุบหลังก็ตามนรินเอาร่างบางวางไว้ที่เตียงนอนนุ่มก่อนจะโถมน้ำหนักลงไปบนตัวเธอ
“หากผมจะให้คุณเป็นเมียแต่งของผมตลอดไปคุณจะยอมเป็นของผมดีๆไหม”
“ไม่มีทาง ฉันไม่อยากมีสามีแก่”
“คำก็แก่ สองคำก็แก่ผมแค่สามสิบกว่าเองนะคุณ”
“นั่นแหละแก่เกินแกงไปแล้วสำหรับฉัน ฉันชอบผู้ชายเด็กกว่าจำไว้เสียด้วย” เธอพยายมลุกขึ้นมาจากเตียงแต่นรินกดเธอเอาไว้
“จะบอกให้ว่าแก่แต่ก็ยังไม่ไฟนะ”
“ไฟราคะนะสิ”
“ทำไม ติดใจไอ้หนุ่มที่ตลาดอย่างนั้นล่ะสิ ถ้าผมตามไปไม่ทันมีหวังไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วก็ไม่รู้”
“แล้วทำไม ถ้าฉันจะไปต่อที่ไหนกับเขา”
“ไม่คิดจะปฎิเสธเลยเหรอ” นรินเริ่มหึงจัด
“ใช่ฉันไม่ปฏิเสธ มีอะไรไหม”
“มีสิ ผมจะทำให้คุณลืมความคิดแบบนั้นไปเลยล่ะ”
นรินใช้มืออีกข้างจัดการกับเสื้อผ้าเธออย่างชำนาญแม้ว่าเธอจะดิ้นรนก็ตาม
“ดิ้นไปก็เสียแรงเปล่าน่าคุณ”
มือทั้งสองข้างของเขากอดรัดเธอไว้แนบแน่นยามเหลือแต่เนื้อตัวเปล่าด้วยกันทั้งคู่ นรินจุมพิตซับเหงื่อบนหน้าผากให้เธอรับรู้ได้ว่าหญิงสาวกำลังตื่นกลัว
กายแกร่งใหญ่โตของเขาผงาดขึ้นหญิงสาวมองมันและเบิกตากว้าง
“ไม่ต้องกลัวหรอกผมจะอ่อนโยนกับคุณ หากคุณไม่ดื้อกับผม”
“ถ้าคุณไม่หยุดแค่นี้ฉันสัญญาว่าคุณจะต้องเสียใจภายหลัง” หญิงสาวขู่ฟ่อ
แต่นรินกับยิ้มพร้อมสั่นศีรษะ
+++++++++++++++++++++++++++++
ผ่านไปสองสัปดาห์
นรินพี่ชายของเคนยังคงอาสาทำหน้าที่ดูแลบริษัทที่จันทบุรีต่อไป เขาวางโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดีเมื่อรับรู้ว่าน้องชายกับน้องสะใภ้กำลังฮันนีมูนกันอย่างมีความสุข เขาจึงสั่งให้เคนพักร้อนยาวได้อย่างเต็มที่เพราะทางนี้เขาจะดูแลให้เอง รวมถึงจัดการกับลูกหนี้อย่างนายนพดลด้วย ซึ่งตอนนี้นรินก็เริ่มเรียกทั้งต้นทั้งดอกจากลูกสาวคนสวยของนายนพดลไปแล้วแทบทุกค่ำคืนด้วยเล่ห์กลอุบายที่เขาบังคับนายนพดลให้ยกลูกสาวให้
นรินมองร่างบางหลายคืน หลายวัน ผ่านมารวมเป็นระยะเวลาหลายอาทิตย์แต่เขาไม่เคยอิ่มกับเรือนร่างที่นอนเปลือยอยู่สักนิด
“พร้อมหรือยังที่จะรับโทษจากฉัน ที่วันนี้เธอบังอาจหนีฉันไปพบผู้ชายที่ตลาดเป็นครั้งที่สอง ทำไมติดใจมันนักเหรอ” สายตาแข็งกร้าวมองร่างบางหมือนเครื่องบำบัดทางกามรมณ์เพราะความโกรธเมื่อเขาพบว่าเธอแอบไปพบลูกชายของกำนันชื่อดังทั้งๆที่เขาสั่งห้ามอย่างเด็ดขาด
“อยากทำอะไรก็ทำ ขอให้นายหัวใจวายตายคาอกฉันไปเลยไอ้คนบ้า ป่าเถื่อน ไอ้โคแก่อยากกินหญ้าอ่อน”ปากอิ่มสวยกระแทกเสียงใส่
“ปากกล้านักนะ อยากจะลองดูเหมือนกันว่าคืนนี้เธอจะทำให้ฉันตายคาอกได้จริงหรือเปล่า ” นรินตวาดใส่เสียงดังอีกครั้ง ในขณะที่ฝ่ามือของเขาเฉยคางมลให้เชิดขึ้น
ฝ่ามือใหญ่แข็งแรงอีกข้างดันขาเรียวให้แยกออกจากกันอย่างแรง ไม่นุ่มนวลเช่นคืนก่อนๆ สายตาเขาจดจ้องอยู่ตรงเนินเนียนนุ่มที่เคยได้สัมผัสมาแล้วหลายครั้งแต่มันไม่เคยเพียงพอ ชายหนุ่มผู้ชำนาญรักลงทัณฑ์เธอ เพียงแต่ว่าค่ำคืนนี้เขาไม่เสียเวลาโอ้โลมให้หญิงสาวที่กลายเป็นภรรยาของเขาตามพฤตินัยได้รับความเสียวซ่านเช่นทุกคืนหรอก เขาสอดแทรกร่างแกร่งใหญ่โตเข้าไปภายในกลีบเนื้อนวลอย่างรุนแรง บ้าคลั่ง จากนั้นกระแทกกระทั้นเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ป่าเถื่อน
“มีผมเป็นผัวคนเดียวมันยังไม่พออีกเหรอไง อยากมากนักเหรอถึงต้องลักลอบไปหาไอ้หนุ่มนั่นถึงสองครั้งสองครา”
“ใช่ถ้าเปลี่ยนคุณไปเป็นเขาได้คงจะดีมากเลย” จี๊ดหรือเกตุมุกดาตวาดกลับและสู้ตาเขา ไม่มีน้ำตาสักหยด
นรินโกรธจัดจนหน้าแดง ร่างเปล่าเปลือยแข็งแรงของเขายิ่งถาโถมกระแทกกระทั้นลงมาใส่ร่างบางอย่างไม่ยั้ง
“โอ๊ย! ไอ้คนใจร้ายฉันเกลียดคุณ”
“เกลียดเหรอ แต่ผมจะรักคุณจนรุ่งสางเลยล่ะ” เขาไม่ได้พูดอย่างเดียวแต่จับเธอพลิกสลับขึ้นมาบนตัวเขาขณะที่นรินนอนราบบนพื้นที่นอน
“ทำสิ” เขาสั่งพร้อมใช้สายตาดุจ้องเธอ
หญิงสาวหน้าแดงจัดรู้ดีว่าเขากำลังใช้ให้เธอทำอะไรให้“ไม่ทำ คุณมันไร้เหตุผลไอ้คนโรคจิต”
“ถ้าคุณไม่ทำ ผมจะทำในแบบของผมนะ”
“ไอ้ทุเรศ” จี๊ดสะบัดร่างบางลุกออกจากกายของเขาและลงจากเตียง
หญิงสาวนึกโกรธตัวเองที่ทำให้เขาจับได้ เธอติดต่อกับภูมิเพราะต้องการให้เขาช่วยเธอให้เป็นอิสระ เพราะหญิงสาวรู้ดีว่ากำนันวิทยารวยแค่ไหน ที่ดินมากมายในจันทบุรีเป็นของเขาและกำนันวิทยาก็รักลูกชายเพียงคนเดียวของเขามาก หากภูมิยอมช่วยเธอนายนรินจะต้องคืนอิสระภาพให้กับเธอ
“คิดอะไรอยู่ ถ้าคิดจะเอาตัวไปเสนอให้ไอ้หมอนั่นอีกคนลืมไปได้เลย ไม่มีทาง” นรินตีหน้าเครียด เขาสัญญากับตัวเองว่าเขาจะไม่สนใจเลยหากใครว่าเขาเห็นแก่ตัว แต่เขาไม่ยอมปล่อยผู้หญิงคนนี้พ้นจากอ้อมอกเขาเด็ดขาดเขาจะทำทุกอย่างทุกทางให้เธอเป็นของเขาคนเดียว
“มานี่ ถ้าไม่เคยอิ่มกับมันผมจะทำให้คุณอิ่มจะได้ไม่ต้องคิดไปหากินนอกบ้าน”
“บ้า ฉันแทบจะสำลักกับมันแล้วต่างหาก คุณมันบ้ากาม ทั้งเช้า สาย บ่าย ดึก ไม่เบื่อบ้างหรือไง”
“ก็ขนาดผมปรนเปรอคุณมากมายขนาดนี้คุณยังไปหาไอ้หมอนั่น ตอบมาสิว่าไปทำไม”แขนแข็งแรงบีบไหล่ขาวเนียนด้วยความหึงหวงแต่พอเห็นหน้าหญิงสาวแสดงความเจ็บก็รีบปล่อย
“เพราะฉันต้องการอิสระภาพ ต้องการไปจากคุณได้ยินไหม” หญิงสาวตวาดใส่
“ไปจากผม” นรินพูดช้าๆ เขาขบกรามแน่น “ไม่มีวัน”
“มีสิวันที่ฉันมีเงินมาคืนคุณยังไง” หญิงสาวสะบัดหน้านัยน์ตาเย่อหยิ่ง
“แต่เสียดายที่ตอนนี้ไม่มีคุณก็ต้องใช้ต้นใช้ดอกให้ผมไปก่อนนะ” นรินคว้าร่างบางเข้ามาหาตัวจากนั้นก็อุ้มร่างเปลื่อยของเธอไปวางบนที่นอนและโถมทับเธอเอาไว้อย่างใจเย็น
เมื่อเกตุมุกดาหรือจี๊ดได้เห็นความใหญ่โตของเขาที่กำลังผงาดขึ้นมา หญิงสาวก็ต้องหน้าแดงทุกครั้งไป
“อายทำไมยังกับไม่เคยเห็นของผม มันเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในร่างกายคุณต้องไม่รู้กี่ครั้งกี่หน และมันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป”
“อยากทำอะไร ก็ทำให้สาแก่ใจ เพราะฉันจะเอาคืนคุณแน่”
เรียวปากที่คอยเถียงจึงทำให้นรินได้จังหวะฉกลิ้นเข้าไปโรมรันพันตูกับเธออยู่ในโพรงปากแถมยังหยอกเธอด้วยการดูดเรียวลิ้นนุ่มของเธอแรงๆ เขายักคิ้วให้แบบท้าทายมีความหมายว่าอย่าปากดีไปหน่อยเลย
“อื้ม อืม....อย่านะพอเถอะพอ...”
กลิ่นหอมจางๆจากกายของเธอมันปั่นป่วนเลือดในกายของเขาได้ดีเหลือเกิน ปากเรียวร้อนของนรินถอนจากริมฝีปากของหญิงสาว จากนั้นรีบไปครอบครองที่ยอดปทุมถันอย่างไม่ยอมให้เสียเวลาจากนั้นสลับจากข้างซ้ายและย้ายไปข้างขวา มือของเขาค่อยๆลูบไล้ไปตามขาเรียวและแวะลงไปหาความอ่อนโยนบริเวณใจกลางขาเรียวของเธอเพื่อสำรวจความพร้อมเขาลูบไล้มันก่อนจะสอดแทรกปลายนิ้วแข็งแรงเข้าไป จนเธอร้องลั่น
“ไม่นะคุณนริน ปล่อยจี๊ดนะ”
“แต่ผมว่ามันต้องการผมนะ” เขาเคลื่อนเรียวนิ้วเข้าออกและพบว่ามีน้ำหวานมากกมายติดออกมาที่นิ้ว หญิงสาวอายหน้าแดงเพราะปากบอกว่าไม่แต่ร่างกายกลับสวนทาง
เขาใช้ฝ่ามือลูบไล้ไปตามรอยแยกแห่งความสาว เธอพยายามสะกดกั้นไม่ให้เผลอครางออกมากลัวเขาจะจับความรู้สึกได้แม้มันจะทำได้ยากลำบากก็ตาม จนต้องใช้ฝ่ามือระบายความเครียดด้วยการกำผ้าปูที่นอนและบีบไว้แน่น
“ผมรู้ว่าร่างกายคุณมันก็ต้องการผมใช่ไหมที่รัก”
“ไม่ฉันไม่... โอ๊ย…” ขณะที่เธอเถียงเขานรินก็ใช้จังหวะนั้นพามันเข้าไปในร่างกายของเธออย่างรวดเร็วและลึกจนสุดทาง
“ไม่นะออกไป”
นรินกลับเร่งจังหวะสอดแทรกเข้าไปเร็วและออกแรงมากจนเสียงครางและหอบของคนทั้งคู่ดังสลับกันไม่หยุดแต่นรินไม่ต้องการจบแค่นี้ เพราะมือหนาของนรินจับหญิงสาวพลิกหันหลังจากนั้นใช้ลิ้นร้อนโลมเลียไปทั่วแผ่นหลังเปลือยเปล่าขาวอมชมพู และซอกแซกไปที่ใบหูของเธอดูดมันเล่นๆและขบเบาๆ ก่อนจะชอนไชเรียวลิ้นซอกซอนไปในใบหู จนหญิงสาวครางเสียงหลง แต่ก็ยังเบี่ยงตัวหนี
แต่แล้วนรินก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงดังมาจากหน้าประตู น้ำเสียงคุ้นหูที่แท้ก็เสียงยัยพายไข่ “ยัยพายไข่มาทำอะไรถึงที่นี่” นรินปล่อยร่างบางอย่างแสนเสียดาย
“คืนนี้มีอุปสรรค แต่พรุ่งนี้รับรองว่าผมจะปรนเปรอคุณตั้งแต่เช้ายันค่ำ” นรินละจากร่างบางและเดินลงจากเตียง ส่วนจี๊ดรีบแต่งตัวไม่วายขว้างหมอนใส่หลังนริน เขาหันมาทำหน้าดุ
“รีบแต่งตัวซะถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเมื่อครู่เรากำลังทำอะไรกันอยู่”
“พี่นรินคะ พี่นริน ได้ยินไหมเนี่ย พายไข่เรียกจนคอแห้งแล้วนะ ทำอะไรอยู่”
ปัง! หญิงสาวตั้งครรภ์ทุบประตูเสียงดัง
นรินเปิดประตูออกมาและพบว่าเป็นน้องสาวจอมก่อเรื่องจริงๆอย่างที่คิด
“ยัยพายไข่ มายังไงเนี่ยค่ำๆมืดๆ” นรินมองออกไปและพบว่าพายไข่เอารถส่วนตัวมาแต่มาคนเดียว
“พี่นรินทอดทิ้งพายไข่มาเป็นเดือน นายวุธก็ใจร้ายใช้งานพายไข่สารพัด แล้วจู่ๆนายวุธก็ยังมาหายตัวไปอีก” พายไข่ปล่อยโฮ
นรินทำหน้างงๆ แต่รู้ดีว่าเรื่องวุ่นๆกำลังจะเข้ามาให้ต้องแก้ปัญหาอีกแล้ว เพราะอะไรที่นายวุธหายไปนรินรู้ดีก็เขาโทรมาบอกนรินเอาไว้ก่อนแล้วพร้อมสารภาพบางอย่างจนเรียบร้อยนรินก็อยากโกรธน้องเขยแต่โกรธไม่ลงกับภาระกิจเพื่อชาติแต่ก็อดขำไม่ได้มาทำภาระกิจจนได้เมียเชื่อเขาเลยตำรวจสมัยนี้ไม่รู้ผิดวินัยหรือเปล่า
“เลิกร้องไห้และรีบเข้ามาก่อนเถิดพายไข่” นรินดึงน้องสาวเข้ามานั่งในบ้าน พายไข่กอดพี่ชายแน่นพร้อมสะอึกสะอื้น
หญิงสาวในห้องแอบมองตามรอยแยกของประตูที่เปิดไว้ “นายนรินกับผู้หญิงท้องคนนั้น ทุเรศมีเมียอยู่แล้วกำลังท้องด้วย ยังมายุ่งกับเราอีกไม่นะยังไงฉันก็ไม่ยอมเป็นเมียน้อยหรือเมียเก็บใคร” จี๊ดบอกกับตัวเอง
นรินกอดกระชับน้องสาวเอาไว้แนบอก “จะบอกยังไงดีนะ” เขาพรึมพรำ
พายไข่เงยหน้าขึ้นมา “อะไรคะพี่นริน พี่นรินรู้ไหมว่านายวุธหายไปไหนทำไมเขาถึงใจร้ายทิ้งเมียที่อุ้มท้องลูกของเขาไปแบบนี้”
“อ้าว...เดี๋ยวนี้ยอมรับนายวุธเป็นพ่อของลูกแล้วเหรอ” นรินหัวเราะ
“พี่นริน” พายไข่เสียงสูง และร้องไห้ต่อ
“พอเถอะพอ ยัยพายไข่พี่ล่ะปวดหัวเสียงเธอจริงๆ ไม่ต้องห่วงวันสองวันนี้ร้อยตำรวจเอก เอ้ย..นายวุธ ต้องกลับมาหาเธอแน่ๆ ”
“อะไรนะพี่นริน ร้อยตำรวจอะไร”พายไข่จ้องหน้าพี่ชายอย่างหาคำตอบ
นรินทำสีหน้าหนักใจขี้เกียจอธิบายอยากให้ร้อยตำรวจเอกวสราวุธมาแก้ตัวเอาเอง
เฮ้อ! “เอาไว้เขากลับมาก็รู้เองแหละน่าอย่ามาสักพี่เลย”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“คุณแม่ขาจี๊ดกลับมาแล้วค่ะ”
ภายในบ้านเงียบเชียบราวกับว่าไม่มีใครอยู่อย่างนั้น นัยน์ตาสีน้ำตาลคู่สวยกวาดมองภายในบ้านมันดูไม่สะอาดเท่าที่ควร
“ยัยเปรี้ยว” จี๊ดเรียกสาวใช้ประจำบ้าน และนึกสะท้อนใจตอนนี้เธอเองก็ไม่ต่างอะไรกับเปรี้ยวนัก
“กลับมาแล้วเหรอลูก” คุณสุรางค์วิ่งมาจากทางหลังบ้าน เมื่อเห็นใบหน้าบุตรสาวคนเป็นแม่ก็ปล่อยโฮอย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่พลางลูบตามเนื้อตามตัว หญิงสาวก็โผกอดคนเป็นแม่เอาไว้อย่างแนบแน่น
“เป็นยังไงบ้างยัยจี๊ดแม่สงสารลูกเหลือเกิน ไม่คิดเลยว่าพ่อของลูกเขาจะทำแบบนั้น”
“คุณแม่จี๊ดสบายดี แล้วที่สำคัญนายนรินเขาก็ดีกับจี๊ดมากด้วย”
“แต่ลูกก็ต้องกลายเป็น...เอ่อของเขา”น้ำตาคนเป็นแม่ไหลไม่หยุด
หญิงสาวยิ้มแบบเข้าใจความหมาย“เปล่าเลยค่ะจี๊ดไม่ยอมแล้วเขาก็ไม่ได้บังคับ ทุกวันนี้จี๊ดเป็นแค่คนใช้ของเขา”
คุณสุรางค์จ้องหญิงสาวอย่างไม่อยากเชื่อสายตา “จะเป็นไปได้ยังไง ใครจะโง่เอาเงินมากมายขนาดนั้นแลกกับคนใช้”
“จริงๆค่ะเขาคงคิดว่าดีกว่าเสียเงินไปเปล่าๆ หากคุณพ่อติดคุกเขาก็จะไม่ได้อะไรเลย แล้วนี่ยัยเปรี้ยวไปไหนคะ ทำไมปล่อยให้บ้านรกแบบนี้”
“เราไม่มีเงินจ้างคนใช้แล้วลูก แม่ก็เลยให้ยัยเปรี้ยวมันกลับบ้านนอกไป”น้ำเสียงเศร้าสร้อย
“คุณแม่คงลำบากมากสิคะ ต้องทำทุกอย่างเอง”เพียงเวลาไม่นานจี๊ดสังเกตร่างกายของมารดาดูทรุดโทรมลง
“แม่ทนได้ลูก แต่สงสารลูกมากกว่าที่ต้องมารับกรรมแทนพ่อแม่แทนที่จะได้เรียนให้จบ”
“ช่างมันเถอะค่ะจี๊ดไม่อยากคิดอะไรมากมาย แล้วเขาไปไหนล่ะคะ” จี๊ดหมายถึงนายนพดล
“หลังจากเขาสารภาพกับแม่ว่าได้ยกลูกให้นายนรินแลกกับหนี้สินเราทะเลาะกันรุนแรง พ่อของลูกเขาเครียดมาก เมาเหล้าหัวราน้ำทุกวันป่านนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปเมาอยู่ที่ไหน”
จี๊ดอยู่คุยกับมารดาของเธอนานจนเกือบเย็นจึงขอตัวกลับ
“คุณแม่คะ จี๊ดต้องกลับก่อนนะคะ เดี๋ยวไม่ทันอาหารเย็นคุณนริน”
“ลำบากลูกจริงๆ เมื่อไหร่จะหมดเวรหมดกรรมสักทีนะยัยจี๊ด เพราะพ่อของลูกคนเดียวแท้ๆ ”คนเป็นแม่ยังคงร่ำไห้
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแม่จี๊ดทนได้” หญิงสาวสวมกอดมารดาแนบแน่น
+++++++++++++++++++++
หญิงสาวคิดจะหาซื้อของสดไปทำอาหารอร่อยๆให้นรินทาน อันที่จริงเธอก็รู้สึกแปลกๆ ยิ่งใกล้ชิดเขาทุกวันทำให้เธอรู้ว่านรินไม่ใช่ผู้ชายเจ้าเล่ห์ น่ากลัวอย่างที่คิด เขามีมุมที่น่ารัก และไม่เคยร้ายกาจกับเธอสักครั้ง
หญิงสาวหยิบลูกพลับสีเหลืองอมส้มดูน่ากิน
“คุณจี๊ดใช่ไหมครับ” เสียงคุ้นๆ จี๊ดหันกลับไปมองตามเสียง
“คุณภูมิ”
“ไม่เจอกันตั้งหลายปี ผมไม่ยักรู้ว่าคุณกลับจากเมืองนอกแล้ว” ภูมิเป็นเพื่อนของเธอสมัยเรียนมัธยมและก็เป็นลูกชายคนเดียวของกำนันวิทยา
“กลับมาได้สักพักแล้วค่ะ”
“ดีใจจริงๆที่ได้เจอคุณอีกครั้ง ส่งของมาสิครับผมจะช่วยถือให้เอง” ภูมิรีบช่วยเธอถือของสดมากมาย เขาชอบเธอตั้งแต่สมัยเรียนแต่แล้วจี๊ดก็ไปเรียนต่อเมืองนอกจนแล้วจนเล่าเขาก็ยังไม่มีโอกาส แต่ภาพของเธอก็ยังฝังใจของเขาอยู่เสมอ
จากนั้นภูมิจึงชวนหญิงสาวไปทานกาแฟสดในร้านของเขาเองที่เปิดอยู่ข้างๆ ตลาด จี๊ดถึงกับทึ่งไม่คิดว่าเขาจะออกแบบร้านด้วยตัวเองมันดูสวย สบายตา และน่านั่งมาก
“กาแฟก็อร่อย ร้านก็น่ารักนะคะ”
“ขอบคุณครับ ผมเห็นว่าตลาดนี้มีนักท่องเที่ยวผ่านไปมาเพื่อหาซื้อของฝากกันเยอะก็เลยมาเปิดร้านกาแฟสดเสียที่นี่ และโชคดีที่ได้รับการตอบรับจากลูกค้าเป็นอย่างดี”
“ภูมินี่เก่งนะคะ” หญิงสาวเอ่ยชมจริงใจ
“ไม่หรอกครับ”
ทั้งคู่คุยกันไปได้สักพักหนึ่ง จี๊ดจึงนึกขึ้นได้ว่าใกล้เวลาอาหารเย็นเต็มทีจึงขอตัวกลับ เดี๋ยวถ้ากลับไปทำกับข้าวไม่ทันนายนรินจะกินหัวเธอแทน
ให้ผมไปส่งคุณจี๊ดที่บ้านเถอะครับผมจะปิดร้านอยู่แล้ว อีกอย่างผมต้องขับรถผ่านหน้าบ้านคุณอยู่ดี” “อย่าดีกว่าค่ะ” จี๊ดมีสีหน้าลำบากใจจะบอกเขาได้อย่างไรว่าเธอไม่ได้อยู่ที่บ้าน แต่นักเรียนนอกอย่างเธอตอนนี้เป็นแค่คนใช้ของนายนรินเจ้าของบริษัทผลไม้กระป๋องยักษ์ใหญ่เท่านั้น
“นะครับ” ภูมิตื๊อจนหญิงสาวเริ่มใจอ่อนเพราะเห็นว่าเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน เธอคิดจะเดินตามเขาไปขึ้นรถแต่ทว่าเมื่อกำลังจะเข้าไปนั่งในรถ ใครบางคนกำลังดึงมือเธอเอาไว้
“อะไรกันเนี่ย” จี๊ดหันมา ตาหวานโตค้างทันที เมื่อพบกับชายหนุ่มที่ตีสีหน้ายักษ์ใส่เธอ
“ไหนบอกว่าจะกลับบ้าน แล้วนี่มันอะไรกัน” น้ำเสียงแสดงความไม่พอ
“คุณแอบตามฉันมาเหรอ ปล่อยนะคะ”จี๊ดสะบัดแขนออก นี่เป็นครั้งแรกที่นายนรินไม่สุภาพกับเธอ “แกเป็นใคร ปล่อยมือจากคุณจี๊ดนะถ้าไม่อยากเจ็บตัว” ภูมิพูดได้แค่นี้ก็ถูกชกลงไปสลบที่พื้น
“ภูมิคะเป็นยังไงบ้าง” หญิงสาวย่อตัวลงไปพยายามจะปลุกเพื่อนชายที่สลบแม้จะโดนชกไปแค่หมัดเดียว
“ไปกลับบ้าน” นรินดึงมือหญิงสาวให้ลุกขึ้น ดูรุ่มร้อน หงุดหงิด อย่างที่หญิงสาวไม่เคยเห็นมาก่อน เขาดันเธอให้ขึ้นไปนั่งบนรถของเขา
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ ทำไมต้องทำตัวป่าเถื่อนแบบนี้ด้วยรู้ไหมว่าคุณภูมิเขาเป็นลูกชายกำนันตำบลนี้เชียวนะ”
“ช่างหัวมันปะไร”
“หึ อะไรนะ”จี๊ดอึ้งนี่นายนรินกำลังจะเป็นชายวัยทองหรือยังไง ทำไมถึงโมโหง่ายและอารมณ์ร้อนขนาดนี้
“แล้วคุณล่ะมาทำอะไรที่นี่ หนีงานมาร่านกับผู้ชาย”
เท่านั้นแหละทันทีที่นรินพูดจบ เสียงดังเพี๊ยะพร้อมกับรอยนิ้วมือก็ปรากฏบนโหนกแก้มของเขา นรินไม่โต้ตอบแต่เขากับขับรถอย่างรวดเร็วเพียงไม่กี่นาทีกลับมาถึงบ้านสวน
“ถ้าต้องการมากไม่ต้องออกไปหาข้างนอกก็ได้ ในเมื่อมีผมอยู่ทั้งคน” เขาดันเธอเข้าไปในห้อง
“มันเรื่องของฉัน ฉันมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้” หญิงสาวโมโหจัด เธอตะคอกเขาอย่างไม่ไว้หน้า
“ดีถ้าอย่างนั้นผมจะได้เรียกร้องสิทธิ์ของผมบ้าง คุณเชื่อเหรอว่าผมจะเอาคุณมาเป็นคนใช้ตลอดทั้งปีทั้งชาติแลกกับเงินถึงสิบเอ็ดล้าน”
หญิงสาวผลักเขาจนล้มลงจากนั้นวิ่งออกจากห้อง
“คุณจะไปไหน”นรินรีบเดินตาม
“ไปไหนก็ได้ให้พ้นจากที่นี่”
“ไม่ให้ไป” นรินรั้งร่างบางเอาไว้ แต่ทว่าเขาเกิดเสียหลักจึงทำให้เขาล้มทับร่างเธอกลิ้งลงไปกับพื้น “คุณจะทำอะไรเนี่ย” หญิงสาวทุบเขาและโวยวาย “คุณสัญญาแล้วว่าจะไม่ล่วงเกินฉัน”
“ใช่ ถ้าคุณไม่ยั่วผมก่อนผมคงจะไม่คิดจะทำแบบนี้ คงปล่อยเวลาให้เราค่อยๆเรียนรู้กันไป”
“ยั่วอะไร ฉันไปยั่วคุณตรงไหน”
“ก็ตรงที่ไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นยังไงล่ะ คุณรู้ไหมว่าตอนอยู่ใกล้คุณผมอดทนอดกลั้นมากแค่ไหน”น้ำเสียงห้าวทุ้มกระแทกใส่
“ไม่รู้ และไม่อยากสนใจ”
“ทำไมหมอนั่นมันเด็กกว่าผมใช่ไหม คิดว่าผมสามสิบกว่าๆ แล้วจะเรี่ยวแรงน้อยกว่ามันหรือไง”
“บ้า คุณมันบ้าคิดแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้ แล้วก็เลิกนอนทับฉันได้แล้วฉันหนักรู้ไหม”
นรินยิ้มเยาะกับท่าทางกึ่งกลัวกึ่งกล้าของเธอ “กลัวผมเหรอ”
“ไม่” เธอสวนทันควัน
“เป็นของผมเถอะ ผมรอคุณมานานพอแล้ว และไม่อยากรออีกต่อไป”
“ฉันไม่ชอบผู้ชายที่แก่กว่าหลายปีเข้าใจไว้ด้วย เธอผลักหน้าอกเขาแรงๆ”
“ทำไมกลัวผมแรงไม่ดีรึไง” นรินรู้สึกฉุนอยากสอนให้สาวน้อยอย่างเธอได้รู้ซะบ้างเพราะเธอชอบค่อนแคะเขาเรื่องอายุเสียเหลือเกิน เธออายุยี่สิบสามส่วนเขาสามสิบแปด
“เปล่าแต่ฉันไม่อยาก...”
“มีผัวแก่” เขาต่อให้พร้อมซุกใบหน้าหล่อที่ดูอ่อนกว่าอายุจริงลงไปที่คอขาวผ่องอย่างโหยหาและต้องการอย่างเปี่ยมล้น
“คุณจะทำอะไรฉัน ปล่อยนะ” เธอกัดเขาเข้าที่หัวไหล่
“ร้ายนัก” เขาบีบคางเธอแน่น จนหญิงสาวกัดได้ไม่ถนัดจากนั้นนรินก็จูบแรงๆ จนหญิงสาวตกใจเขาฉกเรียวลิ้นอุ่นเข้าไปแลกลิ้นกับเธอหญิงสาวพยายามขัดขืนแต่ด้วยความช่ำชองอย่างคนผ่านมามากของเขาทำให้สาวน้อยอย่างเธอถึงกับเผลอไปในอารมณ์พิศวาสที่เขามอบให้ นรินยิ้มอย่างพอใจ
แต่เมื่อนึกคิดได้หญิงสาวก็ข่วนเล็บยาวไปบนหลังของเขาและทุบตีเป็นพัลวันจนนรินต้องจัดการเธอด้วยการรวบสองมือเอาไว้เหนือศีรษะจนเธอหมดทางดิ้นรน
“จะตรงนี้เลยเหรอคะ นี่มันที่พื้นนะ” หญิงสาวพ่นคำหวานไปที่ข้างใบหูเขา
นรินถอนใจ “ก็ได้” เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมช้อนร่างบางลอยละลิ่วเดินเข้าไปในห้อง แต่ทว่าเธอกับดิ้นจนหลุดพ้นจากเขา จากนั้นออกแรงวิ่งเต็มที่จะเร็วแค่ไหนแต่ก็แพ้ความไวของอดีตนักวิ่งแชมป์มหาวิทยาลัย
“เจ้าเล่ห์นักนะ แต่อย่าคิดวิ่งหนีคุณไม่มีทางชนะผม” คราวนี้เขาแบกเธอไว้บนบ่า แม้ว่าจะถูกเธอทุบหลังก็ตามนรินเอาร่างบางวางไว้ที่เตียงนอนนุ่มก่อนจะโถมน้ำหนักลงไปบนตัวเธอ
“หากผมจะให้คุณเป็นเมียแต่งของผมตลอดไปคุณจะยอมเป็นของผมดีๆไหม”
“ไม่มีทาง ฉันไม่อยากมีสามีแก่”
“คำก็แก่ สองคำก็แก่ผมแค่สามสิบกว่าเองนะคุณ”
“นั่นแหละแก่เกินแกงไปแล้วสำหรับฉัน ฉันชอบผู้ชายเด็กกว่าจำไว้เสียด้วย” เธอพยายมลุกขึ้นมาจากเตียงแต่นรินกดเธอเอาไว้
“จะบอกให้ว่าแก่แต่ก็ยังไม่ไฟนะ”
“ไฟราคะนะสิ”
“ทำไม ติดใจไอ้หนุ่มที่ตลาดอย่างนั้นล่ะสิ ถ้าผมตามไปไม่ทันมีหวังไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วก็ไม่รู้”
“แล้วทำไม ถ้าฉันจะไปต่อที่ไหนกับเขา”
“ไม่คิดจะปฎิเสธเลยเหรอ” นรินเริ่มหึงจัด
“ใช่ฉันไม่ปฏิเสธ มีอะไรไหม”
“มีสิ ผมจะทำให้คุณลืมความคิดแบบนั้นไปเลยล่ะ”
นรินใช้มืออีกข้างจัดการกับเสื้อผ้าเธออย่างชำนาญแม้ว่าเธอจะดิ้นรนก็ตาม
“ดิ้นไปก็เสียแรงเปล่าน่าคุณ”
มือทั้งสองข้างของเขากอดรัดเธอไว้แนบแน่นยามเหลือแต่เนื้อตัวเปล่าด้วยกันทั้งคู่ นรินจุมพิตซับเหงื่อบนหน้าผากให้เธอรับรู้ได้ว่าหญิงสาวกำลังตื่นกลัว
กายแกร่งใหญ่โตของเขาผงาดขึ้นหญิงสาวมองมันและเบิกตากว้าง
“ไม่ต้องกลัวหรอกผมจะอ่อนโยนกับคุณ หากคุณไม่ดื้อกับผม”
“ถ้าคุณไม่หยุดแค่นี้ฉันสัญญาว่าคุณจะต้องเสียใจภายหลัง” หญิงสาวขู่ฟ่อ
แต่นรินกับยิ้มพร้อมสั่นศีรษะ
+++++++++++++++++++++++++++++
ผ่านไปสองสัปดาห์
นรินพี่ชายของเคนยังคงอาสาทำหน้าที่ดูแลบริษัทที่จันทบุรีต่อไป เขาวางโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดีเมื่อรับรู้ว่าน้องชายกับน้องสะใภ้กำลังฮันนีมูนกันอย่างมีความสุข เขาจึงสั่งให้เคนพักร้อนยาวได้อย่างเต็มที่เพราะทางนี้เขาจะดูแลให้เอง รวมถึงจัดการกับลูกหนี้อย่างนายนพดลด้วย ซึ่งตอนนี้นรินก็เริ่มเรียกทั้งต้นทั้งดอกจากลูกสาวคนสวยของนายนพดลไปแล้วแทบทุกค่ำคืนด้วยเล่ห์กลอุบายที่เขาบังคับนายนพดลให้ยกลูกสาวให้
นรินมองร่างบางหลายคืน หลายวัน ผ่านมารวมเป็นระยะเวลาหลายอาทิตย์แต่เขาไม่เคยอิ่มกับเรือนร่างที่นอนเปลือยอยู่สักนิด
“พร้อมหรือยังที่จะรับโทษจากฉัน ที่วันนี้เธอบังอาจหนีฉันไปพบผู้ชายที่ตลาดเป็นครั้งที่สอง ทำไมติดใจมันนักเหรอ” สายตาแข็งกร้าวมองร่างบางหมือนเครื่องบำบัดทางกามรมณ์เพราะความโกรธเมื่อเขาพบว่าเธอแอบไปพบลูกชายของกำนันชื่อดังทั้งๆที่เขาสั่งห้ามอย่างเด็ดขาด
“อยากทำอะไรก็ทำ ขอให้นายหัวใจวายตายคาอกฉันไปเลยไอ้คนบ้า ป่าเถื่อน ไอ้โคแก่อยากกินหญ้าอ่อน”ปากอิ่มสวยกระแทกเสียงใส่
“ปากกล้านักนะ อยากจะลองดูเหมือนกันว่าคืนนี้เธอจะทำให้ฉันตายคาอกได้จริงหรือเปล่า ” นรินตวาดใส่เสียงดังอีกครั้ง ในขณะที่ฝ่ามือของเขาเฉยคางมลให้เชิดขึ้น
ฝ่ามือใหญ่แข็งแรงอีกข้างดันขาเรียวให้แยกออกจากกันอย่างแรง ไม่นุ่มนวลเช่นคืนก่อนๆ สายตาเขาจดจ้องอยู่ตรงเนินเนียนนุ่มที่เคยได้สัมผัสมาแล้วหลายครั้งแต่มันไม่เคยเพียงพอ ชายหนุ่มผู้ชำนาญรักลงทัณฑ์เธอ เพียงแต่ว่าค่ำคืนนี้เขาไม่เสียเวลาโอ้โลมให้หญิงสาวที่กลายเป็นภรรยาของเขาตามพฤตินัยได้รับความเสียวซ่านเช่นทุกคืนหรอก เขาสอดแทรกร่างแกร่งใหญ่โตเข้าไปภายในกลีบเนื้อนวลอย่างรุนแรง บ้าคลั่ง จากนั้นกระแทกกระทั้นเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ป่าเถื่อน
“มีผมเป็นผัวคนเดียวมันยังไม่พออีกเหรอไง อยากมากนักเหรอถึงต้องลักลอบไปหาไอ้หนุ่มนั่นถึงสองครั้งสองครา”
“ใช่ถ้าเปลี่ยนคุณไปเป็นเขาได้คงจะดีมากเลย” จี๊ดหรือเกตุมุกดาตวาดกลับและสู้ตาเขา ไม่มีน้ำตาสักหยด
นรินโกรธจัดจนหน้าแดง ร่างเปล่าเปลือยแข็งแรงของเขายิ่งถาโถมกระแทกกระทั้นลงมาใส่ร่างบางอย่างไม่ยั้ง
“โอ๊ย! ไอ้คนใจร้ายฉันเกลียดคุณ”
“เกลียดเหรอ แต่ผมจะรักคุณจนรุ่งสางเลยล่ะ” เขาไม่ได้พูดอย่างเดียวแต่จับเธอพลิกสลับขึ้นมาบนตัวเขาขณะที่นรินนอนราบบนพื้นที่นอน
“ทำสิ” เขาสั่งพร้อมใช้สายตาดุจ้องเธอ
หญิงสาวหน้าแดงจัดรู้ดีว่าเขากำลังใช้ให้เธอทำอะไรให้“ไม่ทำ คุณมันไร้เหตุผลไอ้คนโรคจิต”
“ถ้าคุณไม่ทำ ผมจะทำในแบบของผมนะ”
“ไอ้ทุเรศ” จี๊ดสะบัดร่างบางลุกออกจากกายของเขาและลงจากเตียง
หญิงสาวนึกโกรธตัวเองที่ทำให้เขาจับได้ เธอติดต่อกับภูมิเพราะต้องการให้เขาช่วยเธอให้เป็นอิสระ เพราะหญิงสาวรู้ดีว่ากำนันวิทยารวยแค่ไหน ที่ดินมากมายในจันทบุรีเป็นของเขาและกำนันวิทยาก็รักลูกชายเพียงคนเดียวของเขามาก หากภูมิยอมช่วยเธอนายนรินจะต้องคืนอิสระภาพให้กับเธอ
“คิดอะไรอยู่ ถ้าคิดจะเอาตัวไปเสนอให้ไอ้หมอนั่นอีกคนลืมไปได้เลย ไม่มีทาง” นรินตีหน้าเครียด เขาสัญญากับตัวเองว่าเขาจะไม่สนใจเลยหากใครว่าเขาเห็นแก่ตัว แต่เขาไม่ยอมปล่อยผู้หญิงคนนี้พ้นจากอ้อมอกเขาเด็ดขาดเขาจะทำทุกอย่างทุกทางให้เธอเป็นของเขาคนเดียว
“มานี่ ถ้าไม่เคยอิ่มกับมันผมจะทำให้คุณอิ่มจะได้ไม่ต้องคิดไปหากินนอกบ้าน”
“บ้า ฉันแทบจะสำลักกับมันแล้วต่างหาก คุณมันบ้ากาม ทั้งเช้า สาย บ่าย ดึก ไม่เบื่อบ้างหรือไง”
“ก็ขนาดผมปรนเปรอคุณมากมายขนาดนี้คุณยังไปหาไอ้หมอนั่น ตอบมาสิว่าไปทำไม”แขนแข็งแรงบีบไหล่ขาวเนียนด้วยความหึงหวงแต่พอเห็นหน้าหญิงสาวแสดงความเจ็บก็รีบปล่อย
“เพราะฉันต้องการอิสระภาพ ต้องการไปจากคุณได้ยินไหม” หญิงสาวตวาดใส่
“ไปจากผม” นรินพูดช้าๆ เขาขบกรามแน่น “ไม่มีวัน”
“มีสิวันที่ฉันมีเงินมาคืนคุณยังไง” หญิงสาวสะบัดหน้านัยน์ตาเย่อหยิ่ง
“แต่เสียดายที่ตอนนี้ไม่มีคุณก็ต้องใช้ต้นใช้ดอกให้ผมไปก่อนนะ” นรินคว้าร่างบางเข้ามาหาตัวจากนั้นก็อุ้มร่างเปลื่อยของเธอไปวางบนที่นอนและโถมทับเธอเอาไว้อย่างใจเย็น
เมื่อเกตุมุกดาหรือจี๊ดได้เห็นความใหญ่โตของเขาที่กำลังผงาดขึ้นมา หญิงสาวก็ต้องหน้าแดงทุกครั้งไป
“อายทำไมยังกับไม่เคยเห็นของผม มันเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในร่างกายคุณต้องไม่รู้กี่ครั้งกี่หน และมันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป”
“อยากทำอะไร ก็ทำให้สาแก่ใจ เพราะฉันจะเอาคืนคุณแน่”
เรียวปากที่คอยเถียงจึงทำให้นรินได้จังหวะฉกลิ้นเข้าไปโรมรันพันตูกับเธออยู่ในโพรงปากแถมยังหยอกเธอด้วยการดูดเรียวลิ้นนุ่มของเธอแรงๆ เขายักคิ้วให้แบบท้าทายมีความหมายว่าอย่าปากดีไปหน่อยเลย
“อื้ม อืม....อย่านะพอเถอะพอ...”
กลิ่นหอมจางๆจากกายของเธอมันปั่นป่วนเลือดในกายของเขาได้ดีเหลือเกิน ปากเรียวร้อนของนรินถอนจากริมฝีปากของหญิงสาว จากนั้นรีบไปครอบครองที่ยอดปทุมถันอย่างไม่ยอมให้เสียเวลาจากนั้นสลับจากข้างซ้ายและย้ายไปข้างขวา มือของเขาค่อยๆลูบไล้ไปตามขาเรียวและแวะลงไปหาความอ่อนโยนบริเวณใจกลางขาเรียวของเธอเพื่อสำรวจความพร้อมเขาลูบไล้มันก่อนจะสอดแทรกปลายนิ้วแข็งแรงเข้าไป จนเธอร้องลั่น
“ไม่นะคุณนริน ปล่อยจี๊ดนะ”
“แต่ผมว่ามันต้องการผมนะ” เขาเคลื่อนเรียวนิ้วเข้าออกและพบว่ามีน้ำหวานมากกมายติดออกมาที่นิ้ว หญิงสาวอายหน้าแดงเพราะปากบอกว่าไม่แต่ร่างกายกลับสวนทาง
เขาใช้ฝ่ามือลูบไล้ไปตามรอยแยกแห่งความสาว เธอพยายามสะกดกั้นไม่ให้เผลอครางออกมากลัวเขาจะจับความรู้สึกได้แม้มันจะทำได้ยากลำบากก็ตาม จนต้องใช้ฝ่ามือระบายความเครียดด้วยการกำผ้าปูที่นอนและบีบไว้แน่น
“ผมรู้ว่าร่างกายคุณมันก็ต้องการผมใช่ไหมที่รัก”
“ไม่ฉันไม่... โอ๊ย…” ขณะที่เธอเถียงเขานรินก็ใช้จังหวะนั้นพามันเข้าไปในร่างกายของเธออย่างรวดเร็วและลึกจนสุดทาง
“ไม่นะออกไป”
นรินกลับเร่งจังหวะสอดแทรกเข้าไปเร็วและออกแรงมากจนเสียงครางและหอบของคนทั้งคู่ดังสลับกันไม่หยุดแต่นรินไม่ต้องการจบแค่นี้ เพราะมือหนาของนรินจับหญิงสาวพลิกหันหลังจากนั้นใช้ลิ้นร้อนโลมเลียไปทั่วแผ่นหลังเปลือยเปล่าขาวอมชมพู และซอกแซกไปที่ใบหูของเธอดูดมันเล่นๆและขบเบาๆ ก่อนจะชอนไชเรียวลิ้นซอกซอนไปในใบหู จนหญิงสาวครางเสียงหลง แต่ก็ยังเบี่ยงตัวหนี
แต่แล้วนรินก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงดังมาจากหน้าประตู น้ำเสียงคุ้นหูที่แท้ก็เสียงยัยพายไข่ “ยัยพายไข่มาทำอะไรถึงที่นี่” นรินปล่อยร่างบางอย่างแสนเสียดาย
“คืนนี้มีอุปสรรค แต่พรุ่งนี้รับรองว่าผมจะปรนเปรอคุณตั้งแต่เช้ายันค่ำ” นรินละจากร่างบางและเดินลงจากเตียง ส่วนจี๊ดรีบแต่งตัวไม่วายขว้างหมอนใส่หลังนริน เขาหันมาทำหน้าดุ
“รีบแต่งตัวซะถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเมื่อครู่เรากำลังทำอะไรกันอยู่”
“พี่นรินคะ พี่นริน ได้ยินไหมเนี่ย พายไข่เรียกจนคอแห้งแล้วนะ ทำอะไรอยู่”
ปัง! หญิงสาวตั้งครรภ์ทุบประตูเสียงดัง
นรินเปิดประตูออกมาและพบว่าเป็นน้องสาวจอมก่อเรื่องจริงๆอย่างที่คิด
“ยัยพายไข่ มายังไงเนี่ยค่ำๆมืดๆ” นรินมองออกไปและพบว่าพายไข่เอารถส่วนตัวมาแต่มาคนเดียว
“พี่นรินทอดทิ้งพายไข่มาเป็นเดือน นายวุธก็ใจร้ายใช้งานพายไข่สารพัด แล้วจู่ๆนายวุธก็ยังมาหายตัวไปอีก” พายไข่ปล่อยโฮ
นรินทำหน้างงๆ แต่รู้ดีว่าเรื่องวุ่นๆกำลังจะเข้ามาให้ต้องแก้ปัญหาอีกแล้ว เพราะอะไรที่นายวุธหายไปนรินรู้ดีก็เขาโทรมาบอกนรินเอาไว้ก่อนแล้วพร้อมสารภาพบางอย่างจนเรียบร้อยนรินก็อยากโกรธน้องเขยแต่โกรธไม่ลงกับภาระกิจเพื่อชาติแต่ก็อดขำไม่ได้มาทำภาระกิจจนได้เมียเชื่อเขาเลยตำรวจสมัยนี้ไม่รู้ผิดวินัยหรือเปล่า
“เลิกร้องไห้และรีบเข้ามาก่อนเถิดพายไข่” นรินดึงน้องสาวเข้ามานั่งในบ้าน พายไข่กอดพี่ชายแน่นพร้อมสะอึกสะอื้น
หญิงสาวในห้องแอบมองตามรอยแยกของประตูที่เปิดไว้ “นายนรินกับผู้หญิงท้องคนนั้น ทุเรศมีเมียอยู่แล้วกำลังท้องด้วย ยังมายุ่งกับเราอีกไม่นะยังไงฉันก็ไม่ยอมเป็นเมียน้อยหรือเมียเก็บใคร” จี๊ดบอกกับตัวเอง
นรินกอดกระชับน้องสาวเอาไว้แนบอก “จะบอกยังไงดีนะ” เขาพรึมพรำ
พายไข่เงยหน้าขึ้นมา “อะไรคะพี่นริน พี่นรินรู้ไหมว่านายวุธหายไปไหนทำไมเขาถึงใจร้ายทิ้งเมียที่อุ้มท้องลูกของเขาไปแบบนี้”
“อ้าว...เดี๋ยวนี้ยอมรับนายวุธเป็นพ่อของลูกแล้วเหรอ” นรินหัวเราะ
“พี่นริน” พายไข่เสียงสูง และร้องไห้ต่อ
“พอเถอะพอ ยัยพายไข่พี่ล่ะปวดหัวเสียงเธอจริงๆ ไม่ต้องห่วงวันสองวันนี้ร้อยตำรวจเอก เอ้ย..นายวุธ ต้องกลับมาหาเธอแน่ๆ ”
“อะไรนะพี่นริน ร้อยตำรวจอะไร”พายไข่จ้องหน้าพี่ชายอย่างหาคำตอบ
นรินทำสีหน้าหนักใจขี้เกียจอธิบายอยากให้ร้อยตำรวจเอกวสราวุธมาแก้ตัวเอาเอง
เฮ้อ! “เอาไว้เขากลับมาก็รู้เองแหละน่าอย่ามาสักพี่เลย”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ส.ค. 2554, 14:49:54 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ส.ค. 2554, 15:41:16 น.
จำนวนการเข้าชม : 4469
| << ตอนที่ 22 | ตอนที่ 25-26 >> |
คิมหันตุ์ 19 ส.ค. 2554, 15:10:08 น.
สงสัยจะรีบปั่นนะคะเนี่ย...มีคำผิด เยอะเลย..แต่ ลุงนรินอ่ะ..รุนแรงกับยัยจี๊ดไม่ไหวแล้วจริงๆ ห้าห้า
สงสัยจะรีบปั่นนะคะเนี่ย...มีคำผิด เยอะเลย..แต่ ลุงนรินอ่ะ..รุนแรงกับยัยจี๊ดไม่ไหวแล้วจริงๆ ห้าห้า
แพม 19 ส.ค. 2554, 15:21:10 น.
เอ๊ะ! สงสัยอ่านข้ามตอนไป
เอ๊ะ! สงสัยอ่านข้ามตอนไป
anOO 19 ส.ค. 2554, 15:57:53 น.
วันนี้ได้อ่าน 2 ตอนรวดเลย
เคลียร์เรื่องพายไข่เสร็จแล้ว อย่าลืมเคลียร์กับหนูจี๊ดน๊า นายนริน
วันนี้ได้อ่าน 2 ตอนรวดเลย
เคลียร์เรื่องพายไข่เสร็จแล้ว อย่าลืมเคลียร์กับหนูจี๊ดน๊า นายนริน
silverraindrop 19 ส.ค. 2554, 16:16:50 น.
อ้าว...สาวเจ้าเข้าใจผิดแล้วลุง
แก้ไขด่วน...ก่อนสาวจะหนี...5555
อ้าว...สาวเจ้าเข้าใจผิดแล้วลุง
แก้ไขด่วน...ก่อนสาวจะหนี...5555
nunoi 19 ส.ค. 2554, 16:49:13 น.
ฮ่าๆๆ ร้อยตำรวจเอก ปลอมตัวมา
ฮ่าๆๆ ร้อยตำรวจเอก ปลอมตัวมา
lovemuay 19 ส.ค. 2554, 19:32:39 น.
งานเข้าแล้วพี่นริน สาวเจ้าเค้าเข้าใจผิดแล้ว เลิกปากแข็งสักที ก่อนที่จะสายเกินไป ^^
งานเข้าแล้วพี่นริน สาวเจ้าเค้าเข้าใจผิดแล้ว เลิกปากแข็งสักที ก่อนที่จะสายเกินไป ^^
windy2000 19 ส.ค. 2554, 19:45:17 น.
แหม มันจุกอกเลยค่า
แหม มันจุกอกเลยค่า
ปูสีน้ำเงิน 19 ส.ค. 2554, 19:57:08 น.
งานเข้าแล้ว
งานเข้าแล้ว
dee_jung 19 ส.ค. 2554, 20:32:15 น.
ตำรวจปลอมตัวมาหรือเนี่ย
ตำรวจปลอมตัวมาหรือเนี่ย
kaze 19 ส.ค. 2554, 22:19:38 น.
ร้อยตำรวจเอกปลอมตัวมาาาาา
ร้อยตำรวจเอกปลอมตัวมาาาาา
wind 19 ส.ค. 2554, 23:16:34 น.
ตำรวจปลอมตัวมาซะงั้น
ตำรวจปลอมตัวมาซะงั้น
omelet 20 ส.ค. 2554, 08:31:09 น.
แหม รักเค้าก้อบอกสิค้า เป็นใครก็เข้าใจว่าเอาตัวมาขัดดอกทั้งนั้นแหละ
แหม รักเค้าก้อบอกสิค้า เป็นใครก็เข้าใจว่าเอาตัวมาขัดดอกทั้งนั้นแหละ
ann 20 ส.ค. 2554, 10:11:06 น.
พี่นรินหื่นจริงๆนะเนี่ย
พี่นรินหื่นจริงๆนะเนี่ย
XaWarZd 20 ส.ค. 2554, 13:42:48 น.
โหย หนังไทยมากๆ ร้อยตำรวจเอกปลอมตัวมาเนี่ย
โหย หนังไทยมากๆ ร้อยตำรวจเอกปลอมตัวมาเนี่ย
nuchababluesky 27 ส.ค. 2554, 20:47:01 น.
ขำอ่ะ นรินโดนว่าเรื่องอายุอยู่เรื่อยเลย
ขำอ่ะ นรินโดนว่าเรื่องอายุอยู่เรื่อยเลย