ชีวิตชายหนุ่ม หล่อ พ่อรวย แต่กลับดวงซวย โชกเลือด ชุ่มเหงื่อ และหยาดน้ำตา แถมฉ่ำรักใคร่เสน่หา เกิดราศีเมถุน ตำราโหราศาสตร์ว่าเกิดในธาตุลม

ชะตาชีวิตผกผันพบเจอเธอ หญิงสาวราศีเมษอันเป็นธาตุไฟ เกิดปลายเดือนมีนา รักเคารพบิดา แต่ดวงชะตาความรักแย่ บิดาไม่อยากฝากอนาคตที่เธอ หากแต่จะยกมรดกให้หลานชาย อันเกิดเป็นลูกของเธอ โดยหาว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตไว้ให้

เธอให้มิตรภาพเป็นเพื่อนแท้ ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมแก๊ง ‘เฮอริเคน’ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งค้นเจอ เธอคือคนที่ ‘ใช่’ เขาจึงเหมือนกระแสลมแรง เปลี่ยนแปลงจากมิตรแท้ ร่วมทางสู่คู่ครองชั่วชีวิต

จึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง ‘เปลวไฟในกระแสลม’

..........คืนวันศุกร์ทุกคนในแก๊งไปรวมตัวกันในบาคาดาส ผับใหญ่ใกล้ย่านรปปงงิ ที่วง BK SHARK เล่นดนตรีอยู่

ทันทีที่ยูริเห็นหน้าตามู่ทู่และบูดเบี้ยว แถมปากเบะเหมือนจะร้องไห้ของปลายมีนา ทำให้เขาขำก่อนโดยยังไม่ทันได้เอ่ยถาม

มีเรียวทาโร่ที่พูดขึ้นก่อน พลางหัวเราะขบขันไปด้วย

“ปกติเก๊กแมนจะตาย วันนี้ทำหน้าเหมือนเด็กขี้แย ฮะ ฮะ ฮะ...”

“งือ...”

ปลายมีนาร้องคราง สีหน้าดังกล่าวเรียกความสนใจจากเพื่อนร่วมแก๊งคนอื่น

“อ้าว... เป็นไรไปล่ะ”

เจมส์ถาม

“ปลายโดนคนโรคจิตลวนลามบนรถไฟฟ้า แล้วใครๆ ก็มอง ...อายเขาอะน่าเกลียด ไม่อยากขึ้นรถไฟฟ้าแล้ว”

“แล้วจะไปเรียนยังไง ไม่มีใครไปส่งปลายได้เลย ติดเรียนกันทั้งนั้น”

เจมส์บอก

“เมื่อก่อนปลายไปเรียน เคยซ้อนท้ายพี่ฮาย”

พูดเสียงอ่อนแล้วมองสบตากับเขา ซึ่งนั่งนิ่งเงียบ...

“ปลายเป็นคนบอกเลิกเป็นสก๊อยเกิร์ลของฮาย ไม่อยากซ้อนท้ายฮายเอง แล้วไปซ้อนท้ายเจมส์แทน”

ยูริพูดแทนเพื่อนมาดนิ่งผู้ยังไม่ยอมปริปาก

“ฉันว่าฮายคงเสียความรู้สึกกับปลายไปแล้วล่ะมั้ง ก็คนมันโดนทิ้งนี่นา”

ไทพูดแทนฮายาโตะอีกคน ปรายตามองเพื่อนที่ยังไม่ยอมพูดจา

“ปลายขอโทษพี่ฮาย ความจริงไม่ได้รังเกียจพี่ฮายมากมายขนาดนั้น เพียงแต่... ปลายไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้”

“ฉันเป็นคนใจอ่อน เวลาสาวมาอ้อนฉันไม่อยากปฏิเสธให้เขาผิดหวังเสียน้ำใจ แต่ถ้าปลายรังเกียจฉันเข้าใจ ฉันมันไม่ดีพอ เพราะเป็นคนน่ารังเกียจ”

ฮายาโตะบอก แววตาหมองในท่าทีที่เรียบขรึม

ได้ฟังประโยคพูดแบบน้อยใจจากเขาแล้วให้อยากร้องไห้ ปลายมีนาอยากง้อ...

“แต่คนโรคจิตน่ารังเกียจกว่าพี่ฮายหลายร้อยเท่า ถ้าเลือกได้ให้เจอคนโรคจิตกับให้ซ้อนท้ายพี่ฮาย ปลายขอเลือกพี่ฮายดีกว่า อย่างน้อยก็ดีกว่าคนโรคจิตร้อยพันเท่า”

“ต้องกลับมาเป็นสก๊อยเกิร์ลของฉัน”

เหมือนฮายาโตะยื่นคำขาดให้ปลายมีนา เป็นข้อแม้ในการคืนกลับมาและแถมด้วย...

“ฉันจะไม่แตะต้องฮิโตมิอีกเพราะพวกเรายังเป็นนักศึกษา ไม่ใช่คนมีครอบครัว แต่จะคงสถานะแฟนในนามเท่านั้น”

“ถ้าปลายจะกลับคืนไปซ้อนท้ายฮาย แล้วเจมส์ล่ะ”

เรียวทาโร่ถาม

“ฉันไม่ได้ผูกมัด แล้วแต่ปลายจะยังไงก็ได้ แก๊งเราจะไม่แย่งผู้หญิงกัน ตามกฎต้องห้ามด้วยใช่ไหมเรียวทาโร่”

เจมส์พูดกับเพื่อนด้วยสีหน้าจริงจัง

“ฉันรู้ใจและเดาใจนายได้ตรงที่สุดในบรรดาเพื่อนทุกคนนะฮาย อยากถามคำเดียว มันมีเหตุผลอะไรทำไมนายถึงไม่บอกเลิกฮิโตมิ ดูๆ ไปแล้วนายไม่ได้รักฮิโตมิหรอก”

ยูริเพื่อนรู้ใจเป็นคนถามคำถามนี้

“ฮิโตมิแอบถ่ายคลิปตอนเรามีอะไรกัน ถ้าฉันเป็นฝ่ายบอกเลิกก่อน จะต้องโดนแบล็กเมล์เผยแพร่คลิปฉาวแน่”

เพื่อนทุกคนถึงเพิ่งเข้าใจในคำเปิดเผยจากปากฮายาโตะนั่นเอง



..........วันเสาร์ไม่มีเรียน

ทุกคนในแชร์เฮ้าส์ตื่นสายหลัง 9.00 น.

ฮิโตมิกับปลายมีนาถึงเวลาต้องกลับไปเยี่ยมบ้านที่ชิซุโอกะ

ยูรวรรธน์รู้จึงมารับโดยไม่ได้มีการนัดหมายกัน เมื่อขับรถมาถึงแชร์เฮ้าส์กลับโดนซุปเปอร์ไบค์นอร์ตัน คอมมานโดแล่นแซงเข้าประตูรั้ว ไปจอดอยู่ด้านใน ซึ่งมีซุปเปอร์ไบค์จอดอยู่ก่อนแล้วห้าคัน

“ผมมารับน้องปลายกับฮิโตมิไปบ้านที่ชิซุโอกะครับ”

ยูรวรรธน์บอกกับฮิโตมิทันทีที่พบเจอหน้า

ฮิโตมิยิ้มให้อย่างหวานหยด และเข้าเกาะแขนราวกับสนิทสนมมากมาย

“ขอบคุณค่ะพี่ยูรวรรธน์ ใจดีจังน่ารักที่สุด ฉันแต่งตัวพร้อมแล้วค่ะ แต่ปลายไม่รู้ตื่นนอนหรือยัง เช้านี้ยังไม่เห็น”

พูดถึงปลายมีนาก็เดินลงบันไดเข้าห้องรับแขกพอดี มีฮายาโตะตามหลังมาติดๆ

“พี่มารับปลายครับ”

“ปลายว่าจะนั่งรถพี่ฮายไปค่ะ”

เธอตอบ แต่งตัวพร้อมแล้วในชุดเสื้อแจ็กเก็ตยีนสีซีด ถือหมวกกันน็อกในมือ

“แต่น้องปลายครับนั่งมอเตอร์ไซค์นานมันเมื่อยนะครับ กว่าจะถึงชิซุโอกะไม่สะดวกสบายหรอก มานั่งรถพี่ดีกว่าทั้งโก้หรูกว่าด้วย”

ยูรวรรธน์ถือโอกาสคุยข่มฮายาโตะซึ่งยืนซ้อนหลังปลายมีนา

“เมื่อยก็แวะพัก หาของว่างกินระหว่างทาง ไม่รีบร้อนนี่นา ถือโอกาสขี่รถเล่นด้วยเนอะพี่ฮาย”

ปลายมีนาพูดกับยูรวรรธน์ และพยักหน้าหาพวกกับฮายาโตะที่พยักหน้ายอมรับว่าเห็นด้วย

ยูรวรรธน์ชักสีหน้าไม่พอใจ มองฮายาโตะอย่างไม่เป็นมิตร แต่ไม่ได้รับความสนใจจากปลายมีนา

“งั้นเรานั่งรถไปกันสองคนเถอะค่ะ ใครชอบแว้นก็ปล่อยพวกเขาไป”

ฮิโตมิบอก และเกาะแขนยูรวรรธน์ไม่ปล่อย

ในสายตาเพื่อนๆ ที่มอง... เห็นว่าเกิดการสลับคู่กันเสียแล้ว

ปลายมีนาถือคติเดียวกับฮายาโตะ ‘เพื่อนสำคัญกว่าแฟน’ ซ้อนท้ายฮายาโตะโดยไม่แคร์สายตาขวางจากยูรวรรธน์

ทุกคนออกเดินทางพร้อมกัน รถซุปเปอร์คาร์วิ่งตามหลังซุปเปอร์ไบค์ทั้งหกคัน เพราะยูรวรรธน์ยังไม่ชำนาญทาง เนื่องจากเพิ่งมาอยู่ญี่ปุ่น หนำซ้ำยังไม่เคยไปบ้านคุณอายะที่เมืองชิซุโอกะเลย



..........อยู่บนถนนกันได้เพียงชั่วโมงเดียว เรียวทาโร่หัวหน้าแก๊งซึ่งกินเก่งกว่าใคร ส่งสัญญาณให้แวะพัก

“แน่ะ... ไม่เกรงใจแฟนเลย เดี๋ยวแฟนหึงแย่หรอก เห็นมองตาขวางตั้งแต่เริ่มออกเดินทาง”

เรียวทาโร่เข้ามากระแซะพูดยิ้มๆ ทำนองหยอกเย้าปลายมีนา ซึ่งเพิ่งลงจากท้ายรถของฮายาโตะ

“ปลายถือว่าเพื่อนสำคัญกว่าแฟน ไม่เห็นแคร์เลย”

“เธอ... แมนมาก”

เรียวทาโร่กำหมัดชกแบบหลอกเล่นกับปลายมีนา ทำให้อีกฝ่ายหลบเซออกไปเกือบกลางถนน และเกิดอุบัติเหตุเล็กๆ รถจักรยานสปอร์ตคันหนึ่งขี่มาต้องรีบหักหลบ

ส่วนฮายาโตะเข้าช่วยโดยดึงตัวปลายมีนาจนเซมาซบกับแผ่นอกของเขา

เธอเงยหน้ามองสบตาเขานิ่งๆ รู้สึกได้ถึงความใกล้ชิดที่เพิ่มมากยิ่งขึ้นทุกเวลานาที

จักรยานล้ม... ไทเข้าช่วยจับ พบว่าคนที่ล้มได้รับบาดเจ็บจากข้อศอกกระแทกพื้นถนน เกิดเป็นแผลถลอกมีเลือดไหลซึม

“เดี๋ยวผมทำแผลให้ครับ ขอฉีดสเปร์ยแอลกอฮอล์ล้างแผลก่อนนะครับ”

ไทควักสเปร์ยขวดเล็กออกจากแจ็กเก็ตของเขา มองหน้ากันไปมาก็จำกันได้

“ทีโม...”

“ไทนั่นเอง...”

ไทรู้สึกดีใจที่ได้พบกันอีกในครั้งนี้อย่างบังเอิญ รถซุปเปอร์ไบค์ของเขามีช่องเก็บกล่องยาสำหรับปฐมพยาบาลประจำรถ จึงสะดวกต่อการหยิบใช้ แล้วเขาค่อยบรรจงทำแผลให้

“ขอโทษนะ ฉันซุ่มซ่ามไปหน่อย ไม่ทันดูว่าเธอขี่จักรยานมาถึงพอดี”

ปลายมีนากล่าวขอโทษโทโมโกะ

“ฉันไม่ได้เป็นไรมากหรอก แผลถลอกนิดเดียว”

เพื่อนๆ ในทีมจักรยานตามโทโมโกะมาอีกหกคน

ส่วนฮิคาโตะเข้ามาดูด้วย จึงทักทายตามประสาคนคุ้นเคย

“เธอกับเพื่อนมาขี่จักรยานในถนนสายนี้เหรอ”

“อืมใช่... ว่าจะแวะหาร้านอาหารใกล้ๆ นี่กินกัน แล้วนายล่ะมาทำอะไรแถวนี้”

“มาขี่รถเล่นกับพวกเจมส์ ว่าจะแวะทำธุระเมืองชิซุโอกะด้วย”

ฮิคาโตะตอบ

ไม่นานไทได้ทำแผลให้โทโมโกะเป็นที่เรียบร้อย มองสบตากัน แล้วยิ้มให้

“ขอบคุณครับ”

โทโมโกะกล่าวขอบคุณด้วยสำเนียงแบบผู้ชายพูดกัน ไม่มีท่าทีปิ๊งกับไทแต่อย่างใด แล้วเธอกับเพื่อนก็โบกมือลา ขี่จักรยานเดินทางต่อไป

“ดูท่าทางนายจะชอบทอมนะ”

เรียวทาโร่จ้องจับสังเกตเพื่อนร่วมแก๊งตลอด เข้ามาพูดแซวยิ้มๆ

“เห็นคนบาดเจ็บต้องช่วยเหลือเป็นธรรมดาน่า ไม่มีอะไร...”

ไททำพูดเฉไฉ ยิ้มกลบเกลื่อนความเขินอาย

“น้องปลายครับ เข้าไปทานอาหารในร้านเถอะ”

ยูรวรรธน์ไม่พูดเปล่า เข้ามาจับข้อมือปลายมีนาจูง หลังจากมองดูอยู่นานด้วยความไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นยืนชิดติดกับฮายาโตะไม่ห่าง



..........เดินทางถึงเมืองชิซุโอกะ บ้านคุณอายะ

“ขออย่าให้เดาถูกเลย...”

หลังลงจากท้ายรถของฮายาโตะ ปลายมีนาถึงกับตาเหลือกกลอกกลับ เมื่อมองเห็นซุปเปอร์ไบค์ดูคาติสีแดงกับนินจาสีเขียวตองของสองคู่หูยากูซ่า

“เชิญเข้าบ้านครับพี่ปลาย”

น้องชายของปลายมีนาเองออกมาต้อนรับแขกผู้มาเยือน

“สวัสดีครับพี่ปลาย”

รูกิออกมาต้อนรับด้วยโดยยืนเคียงข้างลูกชายเจ้าของบ้าน ใครเห็นก็ต้องนึกว่าทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของบ้านกับเขาด้วย

หนำซ้ำโดนชายหนุ่มวัยเลยยี่สิบห้ามาเรียกสาววัยรุ่นสิบแปดว่าพี่... ปลายมีนารับไม่ได้ อย่างกับว่ารูกินั้นมาจองตำแหน่งว่าที่น้องเขยอย่างไรอย่างนั้น

“ไม่นะ... ห้ามเรียกฉันว่าพี่ จำไม่ได้เหรอฉันเคยบอกว่าอย่ามายุ่งกับน้องชายฉัน ฉันหวง น้องฉันเพิ่งสิบสาม ยังเด็กอยู่นะเดี๋ยวจะเจอข้อหาพรากผู้เยาว์”

ปลายมีนาว่าไปแล้วในใจให้วิตกกังวลมากหลาย ไม่อยากได้น้องเขยเพศเดียวกับน้องชายตนเอง แถมเป็นเกย์ยากูซ่า ข้อหลังนี่ทำความหนักใจให้เหลือบ่ากว่าแรงที่สุด

“หึ หึ... คิดไปไกล...”

รูกิหัวเราะในลำคอมองหน้าตาขึงขังของคนหวงน้อง ในใจนึกขำ ก่อนจะกล่าวคำต่อไป

“จำได้ครับแต่ผมไม่ได้ยุ่ง แค่แวะมาเยี่ยม เอาขนมของโปรดของคล้ายอรรณพมาให้เท่านั้น ...เนอะ”

คำหลังรูกิพยักหน้ากับคล้ายอรรณพซึ่งพยักหน้ายิ้มรับอย่างสนิทสนมด้วย

“ห้ามทำตัวสนิทสนมกับผู้ชายคนนี้นะมันอันตราย เดี๋ยวจะมาหาว่าพี่ไม่เตือน”

ปลายมีนาว่าน้องชาย แถมหยิกแก้มยุ้ยของน้องชายเข้าให้หนึ่งที แล้วถึงเดินเข้าบ้าน

“อู๊ย... พี่ปลายโหดร้ายง่ะ”

คล้ายอรรณพโวย...

“พี่ฮิโตมิเข้าบ้านเถอะ”

เอ่ยเรียกพี่สาวอีกคน พลางเดินตามหลังพี่สาว

เจมส์เข้ากระแซะเบียดร่างฮิคาโตะเพื่อบอก...

“นายมีธุระกับยากูซ่า นี่ไงคนนี้เป็นรองหัวหน้าแก๊งโอกาดะ ชื่อ รูกิ”

ฮิคาโตะพยักหน้ารับรู้ สงวนท่าทีเอาไว้ก่อน เพราะแวดล้อมไปด้วยผู้คนอยู่เยอะแยะ คงต้องรอเวลาให้พวกเพื่อนช่วยแนะนำให้รู้จักในภายหลัง

.

ไตรติมา

จำนวนการเข้าชม : 779

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery