ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'พฤษภา' สาวสวยผู้อ่อนหวาน ทายาทผู้พี่ของตระกูลมาเฟียคูเปอร์สไตน์เดินทางมาเมืองไทยเพื่อดูแลญาติผู้ใหญ่ของมารดาที่ล้มป่วย หล่อนไม่รู้เลยสักนิดว่าได้เดินเข้าสู่อุ้งมืออันหยาบกร้านของ 'เสือ' หรือ 'พยัคฆ์' วีรกาญจน์ ทายาทนายเหมืองที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปเพราะภรรยาแอบเล่นชู้กับสามีของเศรษฐีนีผู้เป็นญาติของหล่อน พยัคฆ์ฉุดกระชากลากถูพฤษภาเข้าไปในป่าลึกด้วยความแค้น เขาคิดจะใช้หล่อนเรียกร้องความยุติธรรมให้ครอบครัว
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: เสือ ป่า พี่น้อง เซ็กซี่ ละมุน เถื่อน เชลย คุณหนู มาเฟีย บู๊ ครอบครัว
ตอน: บทที่9 -30%
คณะติดตามพฤษภา นำโดยเมษา คูเปอร์สไตน์เดินทางมาถึงเขาตาดได้ตามแผนและความดึงดันของเจ้าหล่อนเอง เมษาเล่นออกคำสั่งให้งดการพักระหว่างมื้อเช้าและมื้อเที่ยง ขัดกับที่ธรรศเสนอให้พักอย่างน้อยทุกๆ สองชั่วโมง แถมหล่อนยังพักกินข้าวเที่ยงเพียงไม่ถึงสิบห้านาที และลากให้ทุกคนเดินต่อจนมาถึงเขาตาดในยามมืดค่ำ
เจ้าหล่อนหารู้ไม่ว่ามันอันตรายยิ่งนัก เพราะเขาตาดตั้งอยู่ใกล้เขตของเสือใหญ่เต็มที
“ที่นี่ใช่ไหมที่คุณบอกว่าคนของนายสุชาติพบร่องรอยของพี่เมย์”
“ใช่ แต่มันใกล้รังเสือใหญ่มาก เราไม่ควรค้างคืนที่นี่” คำพูดของธรรศแทบทำให้ชายฉกรรจ์สามคนที่เดินแบกข้าวของมาทั้งวันทรุดลงกับพื้น เมษารีบแย้งเพราะไม่อยากให้คนของตนเสียกำลังใจ
“ในเมื่อที่นี่เป็นที่สุดท้ายที่มีคนพบร่องรอยพี่เมย์ ฉันก็จะตั้งหลักอยู่ที่นี่ ไม่แน่โจรพวกนั้นอาจได้ตัวพี่เมย์ไป เราอาจเจรจากับพวกมันได้”
“คุณคงไม่เข้าใจคำว่ารังโจรสินะ” ธรรศเหยียดยิ้ม
“ก็อาจจะไม่ดีเท่าที่คุณรู้ แต่ฉันรู้ว่าไม่มีโจรที่ไหนไม่ชอบเงิน”
เมษาคลี่ยิ้มร้ายกาจใส่ดวงตาคมที่ปกปิดไว้ใต้แว่นหนาๆ ของอีกฝ่าย
ธรรศขยับเหมือนจะทักท้วงอะไรบางอย่างแล้วก็เปลี่ยนใจ ลุกเดินหนีไปอีกทาง เมษาระบายลมหายใจอย่างโล่งอก หล่อนสั่งให้บอดี้การ์ดทั้งสามตั้งค่ายที่พักอย่างแน่นหนาเตรียมรับมือกับทุกสถานการณ์
“อ้าว คุณธรรศ นั่นไปได้ลูกหมูป่ามาจากไหนนั่น”
นายดาบร้องทัก ตื่นเต้นจะแทบโยนอาหารกระป๋องที่ข่มใจกลืนมาหลายมื้อทิ้งไป เขาถูมือไปมาลุกขึ้นเดินไปหา ขณะที่เมษายังนั่งนิ่งอยู่ข้างกองไฟ เพียงปรายตามองน้อยๆ
เจ้าหมูป่าตัวนั้นแน่นิ่ง และย้ายมาอยู่ในมือของนายดาบแล้วเรียบ ร้อย
เมษามองแผลเล็กๆ ที่ลำคอของมัน พลางนึกคาดเดาว่าธรรศใช้อะไรเป็นอาวุธสังหาร
เมื่ออยู่อเมริกากับบิดาในฤดูล่าสัตว์ เป็นช่วงเวลาที่เมษากระตือรือ ร้นเป็นพิเศษ หล่อนถึงกับไปเรียนยิงปืนก่อนเริ่มฤดูกาลเป็นเดือนๆ แม้จะใช้ปืนได้ดีมากแล้วก็ตาม
“พอดีเลยผมพอมีเหล้ามาสองสามขวด เอ่อถ้าคุณหนูไม่ว่าอะไร...”
“ไม่ใช่เรื่องอะไรของผู้หญิง ดาบเอาไปจัดการเถอะ ผมจะลงไปล้างตัวในลำธารโน่นเสียหน่อย ไม่แน่อาจจะได้ตัวอะไรติดไม้ติดมือมาอีกสักตัว พวกสัตว์อาจลงมากินน้ำกินโป่ง” ว่าแล้วพรานพ่อลูกอ่อนจำเป็นก็เดินลับหายไปในทิวไม้ ปล่อยให้บอดี้การ์ดทั้งสามสนุกกับการเตรียมจัดการกับเจ้าหมูป่าน้อยตัวนั้นอยู่รอบกองไฟ ไม่มีใครล่วงรู้ว่านายสาวกำลังหูผึ่งกับคำพูดของธรรศมากขนาดไหน
เมษาไม่เคยปฏิเสธโอกาสที่จะได้ล่าสัตว์เลยสักครั้ง!
หล่อนเดินไปบอกศักดิ์ว่าจะออกไปเดินเล่น แล้วทำท่าจะเดินหาย ไปทิศทางเดียวกันกับธรรศ ศักดิ์อ้าปากท้วงไว้
“คุณหนูครับ”
“ไม่เป็นไร ฉันไม่อยากให้เขาคลาดสายตา” หล่อนเอ่ยแล้วสาวเท้าติดตามธรรศไปเงียบๆ
ค่ำคืนเดือนหงายสะดวกที่จะติดตามอีกฝ่ายยิ่งนัก ทายาทคูเปอร์สไตน์คนเล็กเหยาะย่างไปในราวไพรราวกับนางไม้แสนปราดเปรียว ชุดเดินป่าของหล่อนกลมกลืนไปกับสิ่งแวดล้อมรอบกาย การเคลื่อนไหวก็เงียบกริบ หล่อนมองเห็นแผ่นหลังกว้างของอีกฝ่ายอยู่ลางๆ ริมฝีปากอิ่มสีพีชระเรื่อคลี่ออกบางๆ ดวงตาสีเขียวมรกตวาววับ
เขาผิดเองนี่ที่มีเรื่องสนุกๆ แล้วไม่ยอมชวนกันบ้าง!
ขณะนั้น ผู้ที่เดินนำอยู่เบื้องหน้าซ่อนแววตาวาววับไว้ใต้แว่นหนา ซอยเท้ามุ่งตรงลงไปตามความลาดชันของหุบเขา หูเงี่ยฟังเสียงฝีเท้าเบาหวิวที่เร่งรุดตามมาเช่นกัน มุมปากเขายกยิ้มข้างหนึ่งด้วยความพอใจ ขยับกายลับหายเข้าไปในพุ่มไม้อย่างว่องไว จนคนที่ตามมาชะงัก รีบเร่งออกตาม
“หายไปไหนของเขานะ ไวจริง”
เมษาหันซ้ายแลขวา แล้วก็ออกเดินตามทางเดินที่น่าจะเป็นทางสัตว์ป่ามากกว่าทางคนมุ่งลงไปตามเสียงไหลระรินของสายธารด้านล่าง ธรรศค่อยๆ ย่องออกมาจากพุ่มไม้หนา สาวเท้าตามหล่อนไปห่างๆ
เขามีอะไรดีๆ ให้หล่อนล่ามากกว่าสัตว์ป่าเสียอีก!
เมษาโผล่พ้นแนวไม้ออกมาที่ลานดินและหินกว้างโล่ง ร่มเงาต้นไม้ใหญ่บังตาเป็นเงาตะคุ่มๆ แต่หล่อนยังสอดส่องมองหาเป้าหมายอย่างระแวด ระวัง ไม่เพียงแต่สัตว์ป่าในป่าดิบชื้นเมืองไทยที่หล่อนไม่คุ้นเคยอย่างการล่าหมีหรือกวางตามฤดูกาลที่บ้านเกิด แต่ยังมีคนนำทางที่อยู่ดีๆ ก็หายไปนั่นอีก
สวบ!
“ใคร! หยุดนะ”
“ยะ...อย่า อย่ายิงผมเลยครับ” ร่างผอมแห้งเดินโซเซออกมาจากเงาไม้ เมษาย่างเท้าเข้าไปหา ปลายปืนประทับนิ่งที่เป้า
“ยกมือขึ้น” หล่อนตะคอก
“อะ เอ่อ คือ ผม”
“ฉันบอกให้ยกมือขึ้น เดี๋ยวนี้” ดวงตาสีมรกตวาววับในความมืด เจ้าชายหนุ่มร่างผอมตัวสั่นเทา ผู้ชายที่มันเจอตอนหัวค่ำว่าโหดแล้ว ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ด้อยไปกว่ากันเลย
“นี่ อย่าไปขู่มันนักเลยน่า เดี๋ยวฉี่ราดพอดี”
“คุณธรรศ” เมษาร้อง หันขวับมามองเขา ปลายกระบอกปืนยังไม่ขยับจากเป้าที่ยืนตัวสั่นเทาแม้แต่นิ้วเดียว
“อืม ไอ้หนุ่มนี่มาด้อมๆ มองๆ ที่ค่ายตั้งแต่บ่ายแล้ว คุณซักถามมันเอาเองก็แล้วกันนะ”
“แล้วทำไมคุณไม่บอกพวกเราก่อน”
“เพราะผมต้องการจะบอกคุณคนเดียว มันเกี่ยวกับพี่สาวของคุณ” ธรรศขยับเดินออกห่าง ทำให้หล่อนขยับตามไปด้วย
“หมายความว่ายังไง คุณไม่เชื่อใจคนของฉันหรือ” หล่อนลดเสียงลง ดวงตาจับจ้องใบหน้าเรียบเฉย รอคำตอบ
“ผมไม่เชื่อใจใครทั้งนั้น”
“แต่พวกเขาเป็นคนของฉันนะ ทำไม...”
“ตกลงจะซักผมหรือไอ้คนนั้น” ธรรศหันขวับมามองตาวาว รู้จักกันไม่ถึงอาทิตย์เมษาก็ได้เรียนรู้ว่าคนท่าทางสุขุมลุ่มลึกอย่างตาแว่นคนนี้ บทจะโมโหขึ้นมาก็เล่นเอาหล่อนตั้งตัวไม่ทัน
เมษาเดินกลับมาที่นายคนนั้น โดยมีธรรศเดินตามมาห่างๆ หล่อนเพิ่งเห็นหน้ามันชัดขึ้น รอยแตกบนใบหน้ายังใหม่ แถมมือทั้งสองยังถูกผูกไขว้หลังไว้ หมดสภาพที่จะช่วยเหลือตัวเองได้ ชายหนุ่มชำเลืองมองพรานนำทางของหล่อนด้วยอาการหวาดผวา
**********
มาต่อให้แล้วจ้า พร้อมข่าวดี เย้ๆ หนังสือฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา มาส่งแล้วนะคะนักอ่านทุกท่าน ทีมงานกำลังแพ็กกันรัวๆ พรุ่งนี้จัดส่งให้ค่ะ จุ๊บๆ
ส่วนแฟน eBook ตอนนี้เว็บ mebmarket วางจำหน่ายแล้วจ้า ฝากไปโหลดเมษากับพฤษภามาไว้ในชั้นกันด้วยนะ สนุกฟินกันมากน้อยบอกกันได้เลยยยยยย
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
เจ้าหล่อนหารู้ไม่ว่ามันอันตรายยิ่งนัก เพราะเขาตาดตั้งอยู่ใกล้เขตของเสือใหญ่เต็มที
“ที่นี่ใช่ไหมที่คุณบอกว่าคนของนายสุชาติพบร่องรอยของพี่เมย์”
“ใช่ แต่มันใกล้รังเสือใหญ่มาก เราไม่ควรค้างคืนที่นี่” คำพูดของธรรศแทบทำให้ชายฉกรรจ์สามคนที่เดินแบกข้าวของมาทั้งวันทรุดลงกับพื้น เมษารีบแย้งเพราะไม่อยากให้คนของตนเสียกำลังใจ
“ในเมื่อที่นี่เป็นที่สุดท้ายที่มีคนพบร่องรอยพี่เมย์ ฉันก็จะตั้งหลักอยู่ที่นี่ ไม่แน่โจรพวกนั้นอาจได้ตัวพี่เมย์ไป เราอาจเจรจากับพวกมันได้”
“คุณคงไม่เข้าใจคำว่ารังโจรสินะ” ธรรศเหยียดยิ้ม
“ก็อาจจะไม่ดีเท่าที่คุณรู้ แต่ฉันรู้ว่าไม่มีโจรที่ไหนไม่ชอบเงิน”
เมษาคลี่ยิ้มร้ายกาจใส่ดวงตาคมที่ปกปิดไว้ใต้แว่นหนาๆ ของอีกฝ่าย
ธรรศขยับเหมือนจะทักท้วงอะไรบางอย่างแล้วก็เปลี่ยนใจ ลุกเดินหนีไปอีกทาง เมษาระบายลมหายใจอย่างโล่งอก หล่อนสั่งให้บอดี้การ์ดทั้งสามตั้งค่ายที่พักอย่างแน่นหนาเตรียมรับมือกับทุกสถานการณ์
“อ้าว คุณธรรศ นั่นไปได้ลูกหมูป่ามาจากไหนนั่น”
นายดาบร้องทัก ตื่นเต้นจะแทบโยนอาหารกระป๋องที่ข่มใจกลืนมาหลายมื้อทิ้งไป เขาถูมือไปมาลุกขึ้นเดินไปหา ขณะที่เมษายังนั่งนิ่งอยู่ข้างกองไฟ เพียงปรายตามองน้อยๆ
เจ้าหมูป่าตัวนั้นแน่นิ่ง และย้ายมาอยู่ในมือของนายดาบแล้วเรียบ ร้อย
เมษามองแผลเล็กๆ ที่ลำคอของมัน พลางนึกคาดเดาว่าธรรศใช้อะไรเป็นอาวุธสังหาร
เมื่ออยู่อเมริกากับบิดาในฤดูล่าสัตว์ เป็นช่วงเวลาที่เมษากระตือรือ ร้นเป็นพิเศษ หล่อนถึงกับไปเรียนยิงปืนก่อนเริ่มฤดูกาลเป็นเดือนๆ แม้จะใช้ปืนได้ดีมากแล้วก็ตาม
“พอดีเลยผมพอมีเหล้ามาสองสามขวด เอ่อถ้าคุณหนูไม่ว่าอะไร...”
“ไม่ใช่เรื่องอะไรของผู้หญิง ดาบเอาไปจัดการเถอะ ผมจะลงไปล้างตัวในลำธารโน่นเสียหน่อย ไม่แน่อาจจะได้ตัวอะไรติดไม้ติดมือมาอีกสักตัว พวกสัตว์อาจลงมากินน้ำกินโป่ง” ว่าแล้วพรานพ่อลูกอ่อนจำเป็นก็เดินลับหายไปในทิวไม้ ปล่อยให้บอดี้การ์ดทั้งสามสนุกกับการเตรียมจัดการกับเจ้าหมูป่าน้อยตัวนั้นอยู่รอบกองไฟ ไม่มีใครล่วงรู้ว่านายสาวกำลังหูผึ่งกับคำพูดของธรรศมากขนาดไหน
เมษาไม่เคยปฏิเสธโอกาสที่จะได้ล่าสัตว์เลยสักครั้ง!
หล่อนเดินไปบอกศักดิ์ว่าจะออกไปเดินเล่น แล้วทำท่าจะเดินหาย ไปทิศทางเดียวกันกับธรรศ ศักดิ์อ้าปากท้วงไว้
“คุณหนูครับ”
“ไม่เป็นไร ฉันไม่อยากให้เขาคลาดสายตา” หล่อนเอ่ยแล้วสาวเท้าติดตามธรรศไปเงียบๆ
ค่ำคืนเดือนหงายสะดวกที่จะติดตามอีกฝ่ายยิ่งนัก ทายาทคูเปอร์สไตน์คนเล็กเหยาะย่างไปในราวไพรราวกับนางไม้แสนปราดเปรียว ชุดเดินป่าของหล่อนกลมกลืนไปกับสิ่งแวดล้อมรอบกาย การเคลื่อนไหวก็เงียบกริบ หล่อนมองเห็นแผ่นหลังกว้างของอีกฝ่ายอยู่ลางๆ ริมฝีปากอิ่มสีพีชระเรื่อคลี่ออกบางๆ ดวงตาสีเขียวมรกตวาววับ
เขาผิดเองนี่ที่มีเรื่องสนุกๆ แล้วไม่ยอมชวนกันบ้าง!
ขณะนั้น ผู้ที่เดินนำอยู่เบื้องหน้าซ่อนแววตาวาววับไว้ใต้แว่นหนา ซอยเท้ามุ่งตรงลงไปตามความลาดชันของหุบเขา หูเงี่ยฟังเสียงฝีเท้าเบาหวิวที่เร่งรุดตามมาเช่นกัน มุมปากเขายกยิ้มข้างหนึ่งด้วยความพอใจ ขยับกายลับหายเข้าไปในพุ่มไม้อย่างว่องไว จนคนที่ตามมาชะงัก รีบเร่งออกตาม
“หายไปไหนของเขานะ ไวจริง”
เมษาหันซ้ายแลขวา แล้วก็ออกเดินตามทางเดินที่น่าจะเป็นทางสัตว์ป่ามากกว่าทางคนมุ่งลงไปตามเสียงไหลระรินของสายธารด้านล่าง ธรรศค่อยๆ ย่องออกมาจากพุ่มไม้หนา สาวเท้าตามหล่อนไปห่างๆ
เขามีอะไรดีๆ ให้หล่อนล่ามากกว่าสัตว์ป่าเสียอีก!
เมษาโผล่พ้นแนวไม้ออกมาที่ลานดินและหินกว้างโล่ง ร่มเงาต้นไม้ใหญ่บังตาเป็นเงาตะคุ่มๆ แต่หล่อนยังสอดส่องมองหาเป้าหมายอย่างระแวด ระวัง ไม่เพียงแต่สัตว์ป่าในป่าดิบชื้นเมืองไทยที่หล่อนไม่คุ้นเคยอย่างการล่าหมีหรือกวางตามฤดูกาลที่บ้านเกิด แต่ยังมีคนนำทางที่อยู่ดีๆ ก็หายไปนั่นอีก
สวบ!
“ใคร! หยุดนะ”
“ยะ...อย่า อย่ายิงผมเลยครับ” ร่างผอมแห้งเดินโซเซออกมาจากเงาไม้ เมษาย่างเท้าเข้าไปหา ปลายปืนประทับนิ่งที่เป้า
“ยกมือขึ้น” หล่อนตะคอก
“อะ เอ่อ คือ ผม”
“ฉันบอกให้ยกมือขึ้น เดี๋ยวนี้” ดวงตาสีมรกตวาววับในความมืด เจ้าชายหนุ่มร่างผอมตัวสั่นเทา ผู้ชายที่มันเจอตอนหัวค่ำว่าโหดแล้ว ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ด้อยไปกว่ากันเลย
“นี่ อย่าไปขู่มันนักเลยน่า เดี๋ยวฉี่ราดพอดี”
“คุณธรรศ” เมษาร้อง หันขวับมามองเขา ปลายกระบอกปืนยังไม่ขยับจากเป้าที่ยืนตัวสั่นเทาแม้แต่นิ้วเดียว
“อืม ไอ้หนุ่มนี่มาด้อมๆ มองๆ ที่ค่ายตั้งแต่บ่ายแล้ว คุณซักถามมันเอาเองก็แล้วกันนะ”
“แล้วทำไมคุณไม่บอกพวกเราก่อน”
“เพราะผมต้องการจะบอกคุณคนเดียว มันเกี่ยวกับพี่สาวของคุณ” ธรรศขยับเดินออกห่าง ทำให้หล่อนขยับตามไปด้วย
“หมายความว่ายังไง คุณไม่เชื่อใจคนของฉันหรือ” หล่อนลดเสียงลง ดวงตาจับจ้องใบหน้าเรียบเฉย รอคำตอบ
“ผมไม่เชื่อใจใครทั้งนั้น”
“แต่พวกเขาเป็นคนของฉันนะ ทำไม...”
“ตกลงจะซักผมหรือไอ้คนนั้น” ธรรศหันขวับมามองตาวาว รู้จักกันไม่ถึงอาทิตย์เมษาก็ได้เรียนรู้ว่าคนท่าทางสุขุมลุ่มลึกอย่างตาแว่นคนนี้ บทจะโมโหขึ้นมาก็เล่นเอาหล่อนตั้งตัวไม่ทัน
เมษาเดินกลับมาที่นายคนนั้น โดยมีธรรศเดินตามมาห่างๆ หล่อนเพิ่งเห็นหน้ามันชัดขึ้น รอยแตกบนใบหน้ายังใหม่ แถมมือทั้งสองยังถูกผูกไขว้หลังไว้ หมดสภาพที่จะช่วยเหลือตัวเองได้ ชายหนุ่มชำเลืองมองพรานนำทางของหล่อนด้วยอาการหวาดผวา
**********
มาต่อให้แล้วจ้า พร้อมข่าวดี เย้ๆ หนังสือฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา มาส่งแล้วนะคะนักอ่านทุกท่าน ทีมงานกำลังแพ็กกันรัวๆ พรุ่งนี้จัดส่งให้ค่ะ จุ๊บๆ
ส่วนแฟน eBook ตอนนี้เว็บ mebmarket วางจำหน่ายแล้วจ้า ฝากไปโหลดเมษากับพฤษภามาไว้ในชั้นกันด้วยนะ สนุกฟินกันมากน้อยบอกกันได้เลยยยยยย
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 พ.ค. 2562, 15:12:05 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 พ.ค. 2562, 15:12:05 น.
จำนวนการเข้าชม : 585
| << บทที่8 -100% | บทที่9 -60% >> |