ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'พฤษภา' สาวสวยผู้อ่อนหวาน ทายาทผู้พี่ของตระกูลมาเฟียคูเปอร์สไตน์เดินทางมาเมืองไทยเพื่อดูแลญาติผู้ใหญ่ของมารดาที่ล้มป่วย หล่อนไม่รู้เลยสักนิดว่าได้เดินเข้าสู่อุ้งมืออันหยาบกร้านของ 'เสือ' หรือ 'พยัคฆ์' วีรกาญจน์ ทายาทนายเหมืองที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปเพราะภรรยาแอบเล่นชู้กับสามีของเศรษฐีนีผู้เป็นญาติของหล่อน พยัคฆ์ฉุดกระชากลากถูพฤษภาเข้าไปในป่าลึกด้วยความแค้น เขาคิดจะใช้หล่อนเรียกร้องความยุติธรรมให้ครอบครัว
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: เสือ ป่า พี่น้อง เซ็กซี่ ละมุน เถื่อน เชลย คุณหนู มาเฟีย บู๊ ครอบครัว
ตอน: บทที่11 -100%
ลูกกระสุนเฉียดใบหน้างามไปเพียงไม่กี่นิ้ว ข่มขวัญ กราดเกรี้ยว และบ้าคลั่ง เมษาหูอื้อไปชั่วครู่ กลิ่นควันปืนกระจายฟุ้ง
“ฤทธิ์มากแบบนี้ก็สนุกสิ มานี่”
“ไม่ ปล่อยฉันนะ กรี๊ดๆๆ ปล่อยนะ ไอ้สัตว์นรก เลว” ถึงหล่อนจะทั้งเตะ ถีบ ต่อย แต่ก็สู้แรงผู้ชายที่กำลังคลั่งไม่ได้ หล่อนถูกลากหายเข้าไปในเต็นท์ต่อหน้าต่อตาพรานนำทางของตน ธรรศถลันเข้าไปหา หากถูกซัดคว่ำลงใบหน้าแนบกับพื้นดิน แว่นแตกกระจาย เขาได้แต่มองเงาลางๆ ของความป่าเถื่อนรุนแรง เสียงกรีดร้องของเมษาปะปนมากับเสียงฉีกขาดของเสื้อผ้าและข้าวของที่ถูกเหวี่ยงกระจัดกระจาย
“ปล่อยกู” ธรรศกระเสือกกระสน ถีบดิ้น
“มึงจะไปไหน หา! รอดูหนังสดดีกว่าน่า แหม...ขาวเสียด้วย พี่โด่งเบาๆ หน่อยนา เก็บไว้เคี้ยวหลายๆ วันดีกว่านะพี่”
“กูอดไม่ไหวแล้วโว้ย อีนี่สวยฉิบหาย ปอกออกมาแล้วยังกับหยวก อวบอิ่มน่าฟัดไปทั้งตัว”
“กูจะฆ่ามึง” เสียงเมษาดังเกรี้ยวกราด ธรรศขยับพลิกตัวด้วยแรงเฮือกสุดท้าย ตวัดปลายเท้าสวนขึ้นไปสอยปลายคางไอ้คนที่มัวแต่สนใจคนในเต็นท์จนกระเด็น อีกสองคนรีบถลันเข้ามาหา
ปัง! ปัง! ปัง!
สามนัด สามชีวิตที่ปลิวไปอย่างไร้ค่า ธรรศตะลึงงัน ถลันลุกขึ้นยืน สมองประมวลสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว คิดคำนวณทิศทางกระสุนและเสียงฝีเท้ากรูลงมาจากลานหินไม่ต่ำกว่าสิบ
“ไอ้หมาขี้เรื้อนหน้าไหนที่มันทรยศ ฆ่ามันให้หมด ไม่ต้องถาม”
เสียงแหบต่ำกึกก้องราวเสือคำรามมาแต่ไกล ก่อนที่ร่างผอมสูงเจ้าของเสียงคำรามนั่นจะกระโจนลงมายืนมั่นอยู่ข้างกองไฟ ต่อหน้าอดีตสมุนที่เข่าอ่อนทรุดลงกับดินอย่างรู้ชะตาตนเอง
ความเคลื่อนไหวในเต็นท์หยุดลงทันที ธรรศกระชากปืนจากมือไอ้คนที่เพิ่งถูกเจาะสมองไปหมาดๆ เล็งปลายกระบอกปืนไปที่เต็นท์แล้วค่อยๆสาวเท้าเข้าไปหา
“ไอ้โด่ง มึงจะออกมาดีๆ หรือจะให้กูไปลากออกมาแล่เนื้อ”
“ยะ อย่า พี่ใหญ่ ไอ้แว่นมึงอย่าเข้ามานะไม่งั้นอีคุณหนูนี่ตาย” เสือโด่งดันร่างโปร่งบางออกมาก่อน ธรรศคำรามออกมาด้วยบันดาลโทสะเมื่อเห็นสภาพของหล่อน
เมษาแทบไม่เหลือเสื้อผ้าอยู่บนเรือนร่างอรชรของหล่อน หล่อนใช้สองมือกอดอกปิดบังความอวบอิ่มจากสายตานับสิบคู่ เศษผ้าจากชายเสื้อที่ถูกมันฉีกขาดปิดบังเนื้อนวลเหนือต้นขาเรียวสลักเสลาไว้เพียงเท่าฝ่ามือ ปลายกระบอกปืนของมันจ่ออยู่หลังอกซ้าย พร้อมจะเจาะทะลุหัวใจของหล่อนได้ทุกเมื่อ
“ไอ้โด่ง” เสือใหญ่เปรยเสียงเย็นชา ย่างเข้าหาช้าๆ
“กูเลี้ยงมึงให้เป็นเสือ มึงเสือกเลือกเป็นหมา ยังมีหน้ามาต่อรองกับกูอีกเรอะ” สายตาคมของเสือเฒ่าจดจ้อง พร้อมขย้ำ ปลายกระบอกปืนในมือไอ้โด่งสั่นระริก เมษาแสยะยิ้มสมเพช
“มึงขำอะไร” มันตะคอกถาม ผลักแผ่นหลังหล่อนจนแทบล้มคะมำ
“นังหนูคงเวทนามึงกระมังไอ้โด่ง ดีแต่รังแกผู้หญิง มึงพาลที่นังหนูมันส่องลูกน้องมึงสินะ โกรธที่ผัวมันยิงมึงจนขาเป๋หรือไงวะ”
“พะ พี่ใหญ่ รู้ได้ยังไง”
“กูแก่แต่กูไม่ได้โง่ มึงจำไว้”
“พี่ใหญ่ ค่าตัวอีนี่ไม่ใช่น้อยๆ นะ พี่ไม่อยากได้เงินเรอะ สุขภาพพี่ก็ไม่ค่อยดี หาเงินไปรักษาตัวที่เมืองนอกสักก้อนไม่ดีกว่าเรอะ”
“ฮ่าๆๆๆ นี่มึงห่วงกูขนาดนั้นเลยเหรอไอ้โด่ง กูซึ้งน้ำใจมึงจริงๆ นี่มึงคิดจะยกนังหนูนี่ให้กูหรือไง”
“เอาสิพี่ พี่เอามันไปเลย ฉันยังไม่ได้ทำอะไรมันหรอก แค่ลูบๆคลำๆ”
ผัวะ! พลั่ก! มือและเท้าของเมษาเหวี่ยงออกไปทันทีที่มันพูดจบ
“มึง” ไอ้เสือโด่งเงื้อง่า เสือใหญ่หันมาสบตาธรรศ
“มันทำเมียมึง กูยกให้มึงจัดการ”
“พี่ใหญ่”
ปัง!
“อ๊ากกกก” เสือโด่งทรุดกับพื้นเมื่อกระสุนนัดนั้นเจาะเข้าที่หัวเข่าของมันอย่างแม่นยำ หน้ามันฟุบลงกับพื้นดิน คลานเกลือกกลิ้งราวกับหมาตัวหนึ่ง
“เสือใหญ่จัดการที่เหลือต่อเถอะเรื่องภายในผมไม่ขอยุ่ง” ธรรศรวบร่างบางที่ปรี่เข้าไปซัดเสือโด่งด้วยสองเท้าเปลือยเปล่าอย่างบ้าคลั่ง ร่างบางสั่นระริก ในอ้อมอกเขา ธรรศถอดเสื้อคลุมสวมทับบนเนื้อตัวบอบช้ำ ช้อนร่างบางขึ้นอุ้ม พาเดินเข้าไปในเต็นท์ที่พักของหล่อน
“หนีไป คุณธรรศ หนีไป” หล่อนกระซิบบอกอยู่ข้างหู น้ำตาไหลพราก สติกับอาการคลุ้มคลั่งกึ่งกัน
“ไม่หนี เรายังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ไม่ต้องกลัว ผมอยู่นี่” มือสองข้างของเขาลูบไล้ผมยาวยุ่งเหยิง ปลายนิ้วปัดหยดน้ำตาใสปานคริสตัลที่กลิ้งอยู่บนแก้มนวลที่แดงช้ำไปซีกหนึ่ง
“ฉันจะฆ่ามัน”
เมษาร้องไห้สะอึกสะอื้น ธรรศค่อยๆ สำรวจร่องรอยหยาบโลนบนเรือนร่างหล่อน แล้วก็เป็นเขาเองที่โกรธแทบแล่นออกไปฆ่ามันให้ตายกับมือ เนินอกอิ่มเป็นรอยแดงเถือก ต้นคอขาวผ่องแดงช้ำคงถูกมันบีบให้ยินยอม หัวไหล่บางเป็นรอยแดงมันคงจับหล่อนกระแทกเข้ากับอะไรสักอย่าง อาการงอตัวยามสะอื้นไห้คงเพราะมันซัดหน้าท้องหล่อนให้หยุดต่อสู้
“สัตว์นรก!” เขาคำราม ปกปิดเนื้อนวลไว้เสีย ก่อนจะเอ่ยถาม
“เสื้อผ้าอยู่ไหน”
หล่อนชี้ไปที่กองเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่มุมหนึ่ง เขาเดินไปหยิบชุดเสื้อแขนยาว กางเกงเนื้อนุ่มหนามาได้ชุดหนึ่งก็ถือกลับมาสวมให้หล่อน มือใหญ่จับแขนเรียวยกย้ายราวกับกำลังแต่งตัวให้ลูกน้อย มือใหญ่ของเขานุ่มนวลยิ่งนัก พยายามนักหนาที่จะไม่มอง ไม่แตะไม่ต้องเนื้อนวลให้หม่นหมองลงไปอีก ใบหน้าคนเจ็บเป็นสีระเรื่อ หล่อนหดขา ห่อตัวเมื่อแต่งกายเรียบร้อย
“ผมจะออกไปดูข้างนอก ไม่รู้ศักดิ์หายไปไหน”
“ยะ...อย่าค่ะ”
“ไม่เป็นไร ถ้าจะฆ่าเราเขาคงทำไปนานแล้ว เอาปืนนี่ไว้” เขาวางปืนลงข้างๆ หล่อนตะครุบมือนั้นไว้ เขาหันมาสบตาหล่อน ใบหน้าของเขายามไร้แว่นตากลับคมเข้มขึ้นด้วยเครื่องหน้าสมบุรุษ คิ้วของเขาเรียบหนาดกดำพอดี รับกับดวงตาสีเข้มแบบชายไทยแท้ จมูกโด่งเป็นสันพองามเกลี้ยงเกลา ริมฝีปากบางเป็นเส้นตรง ลูกคางบึกบึนมีเคราเขียวครึ้มเป็นแนวตลอดกรามแกร่งและเหนือริมฝีปากร้อนๆ คู่นั้น ผิวพรรณที่เคยขาวสะอาดคล้ำแดด ผมเผ้าที่เคยเข้ารูปเข้ารอยกลับยุ่งเหยิง ส่งให้เขาดูดุดันไม่แพ้เสือพวกนั้น
“ผมไปได้หรือยัง” คนถูกจ้องเอาๆ ชักเขิน หล่อนยังกุมมือเขาไว้มั่น เจ้าของมือเลยค่อยๆ ดึงมือตัวเองคืน เจ้าหล่อนถึงได้รู้ตัว เมินมองไปทางอื่น
“ก็ไปสิคะ” เสียงหวานแผ่วหวิวอนุญาต ขยับหันข้างให้
ธรรศเห็นก็กระตุกยิ้มเอ็นดู แต่ยังไม่วายเตือนหล่อนว่า
“อย่าลืมกินยานะ” จากนั้นเขาก็ผลุบหายออกไปจากเต็นท์
เมื่อเหลือตัวคนเดียว เมษาค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นจัดการเก็บข้าวของเท่าที่จำเป็นใส่กระเป๋าเป้ใบเล็กสุด ยารักษาโรค อาหารแห้งจำพวกเอนเนอจีบาร์ ปืน และกระสุนที่หล่อนตุนมามากพอใช้
เมษากรอกยาแก้ปวดแก้อักเสบอีกสองเม็ด ก่อนจะแบกกระเป๋าเดินออกมานอกเต็นท์ด้วยท่าทางที่เกือบเป็นปกติ
“ศักดิ์ตายแล้ว” ธรรศเดินมาบอกข่าวร้าย เมษายกมือขึ้นลูบหน้าด้วยความเสียใจ
“ถ้าหากอยากไปตามพี่สาวที่สางเสือ ข้ายินดีช่วย แต่ต้องไปด้วย กัน ข้าจะไม่ให้ไอ้เสือทำอะไรพี่สาวหนู แต่ก็ห้ามไม่ให้ใครทำอะไรหลานข้าเหมือนกัน”
“แล้วจะเชื่อใจได้ยังไงว่าคุณไม่ได้ล่อเราไปติดกับ” เมษาถามสวนออกมาในทันที มีผลให้ทุกคนชะงัก กลั้นใจรอทีท่าของเสือใหญ่
“ฮ่าๆๆ ไม่เลว นังหนูนี่ถ้าได้ประกบกับไอ้เสือหลานข้าละน่าดู แต่เสียดายที่มันกลายเป็นพี่เขยของเอ็งไปเสียแล้ว”
“ไม่ ไม่จริง หลานคุณทำร้ายขืนใจพี่สาวฉันงั้นหรือ อย่างนี้จะถือเป็นข้อตกลงได้ยังไง”
“ข้าก็ไม่รู้หรอกว่ามันได้กันยังไง มันเรื่องผัวๆ เมียๆ ไว้เอ็งเจอมันค่อยถามก็แล้วกันนะ เอ้าพวกเอ็ง เอาไอ้โด่งกับลูกน้องมันไปโยนลงผาขุนตาด ให้อาหารเสือสางบูชาเจ้าที่เจ้าทางเสียหน่อย แล้วเก็บกวาดรื้อเอาข้าวของกลับรังเสือใหญ่!”
****************
ตอนนี้ปวดหัวใจมากๆ แต่ก็ผ่านพ้นไปได้
ยังคงสั่งซื้อฝนเมษาฯ ได้ทุกช่องทางนะคะ รายละเอียดคลิกที่ปุ่มเรื่องย่อด้านบน หรือจะสั่งซื้อกับสนพ.โดยตรง inbox สั่งซื้อที่เพจ ‘ปลายปากกา สำนักพิมพ์’
eBook โหลดได้ที่เว็บ mebmarket
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
“ฤทธิ์มากแบบนี้ก็สนุกสิ มานี่”
“ไม่ ปล่อยฉันนะ กรี๊ดๆๆ ปล่อยนะ ไอ้สัตว์นรก เลว” ถึงหล่อนจะทั้งเตะ ถีบ ต่อย แต่ก็สู้แรงผู้ชายที่กำลังคลั่งไม่ได้ หล่อนถูกลากหายเข้าไปในเต็นท์ต่อหน้าต่อตาพรานนำทางของตน ธรรศถลันเข้าไปหา หากถูกซัดคว่ำลงใบหน้าแนบกับพื้นดิน แว่นแตกกระจาย เขาได้แต่มองเงาลางๆ ของความป่าเถื่อนรุนแรง เสียงกรีดร้องของเมษาปะปนมากับเสียงฉีกขาดของเสื้อผ้าและข้าวของที่ถูกเหวี่ยงกระจัดกระจาย
“ปล่อยกู” ธรรศกระเสือกกระสน ถีบดิ้น
“มึงจะไปไหน หา! รอดูหนังสดดีกว่าน่า แหม...ขาวเสียด้วย พี่โด่งเบาๆ หน่อยนา เก็บไว้เคี้ยวหลายๆ วันดีกว่านะพี่”
“กูอดไม่ไหวแล้วโว้ย อีนี่สวยฉิบหาย ปอกออกมาแล้วยังกับหยวก อวบอิ่มน่าฟัดไปทั้งตัว”
“กูจะฆ่ามึง” เสียงเมษาดังเกรี้ยวกราด ธรรศขยับพลิกตัวด้วยแรงเฮือกสุดท้าย ตวัดปลายเท้าสวนขึ้นไปสอยปลายคางไอ้คนที่มัวแต่สนใจคนในเต็นท์จนกระเด็น อีกสองคนรีบถลันเข้ามาหา
ปัง! ปัง! ปัง!
สามนัด สามชีวิตที่ปลิวไปอย่างไร้ค่า ธรรศตะลึงงัน ถลันลุกขึ้นยืน สมองประมวลสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว คิดคำนวณทิศทางกระสุนและเสียงฝีเท้ากรูลงมาจากลานหินไม่ต่ำกว่าสิบ
“ไอ้หมาขี้เรื้อนหน้าไหนที่มันทรยศ ฆ่ามันให้หมด ไม่ต้องถาม”
เสียงแหบต่ำกึกก้องราวเสือคำรามมาแต่ไกล ก่อนที่ร่างผอมสูงเจ้าของเสียงคำรามนั่นจะกระโจนลงมายืนมั่นอยู่ข้างกองไฟ ต่อหน้าอดีตสมุนที่เข่าอ่อนทรุดลงกับดินอย่างรู้ชะตาตนเอง
ความเคลื่อนไหวในเต็นท์หยุดลงทันที ธรรศกระชากปืนจากมือไอ้คนที่เพิ่งถูกเจาะสมองไปหมาดๆ เล็งปลายกระบอกปืนไปที่เต็นท์แล้วค่อยๆสาวเท้าเข้าไปหา
“ไอ้โด่ง มึงจะออกมาดีๆ หรือจะให้กูไปลากออกมาแล่เนื้อ”
“ยะ อย่า พี่ใหญ่ ไอ้แว่นมึงอย่าเข้ามานะไม่งั้นอีคุณหนูนี่ตาย” เสือโด่งดันร่างโปร่งบางออกมาก่อน ธรรศคำรามออกมาด้วยบันดาลโทสะเมื่อเห็นสภาพของหล่อน
เมษาแทบไม่เหลือเสื้อผ้าอยู่บนเรือนร่างอรชรของหล่อน หล่อนใช้สองมือกอดอกปิดบังความอวบอิ่มจากสายตานับสิบคู่ เศษผ้าจากชายเสื้อที่ถูกมันฉีกขาดปิดบังเนื้อนวลเหนือต้นขาเรียวสลักเสลาไว้เพียงเท่าฝ่ามือ ปลายกระบอกปืนของมันจ่ออยู่หลังอกซ้าย พร้อมจะเจาะทะลุหัวใจของหล่อนได้ทุกเมื่อ
“ไอ้โด่ง” เสือใหญ่เปรยเสียงเย็นชา ย่างเข้าหาช้าๆ
“กูเลี้ยงมึงให้เป็นเสือ มึงเสือกเลือกเป็นหมา ยังมีหน้ามาต่อรองกับกูอีกเรอะ” สายตาคมของเสือเฒ่าจดจ้อง พร้อมขย้ำ ปลายกระบอกปืนในมือไอ้โด่งสั่นระริก เมษาแสยะยิ้มสมเพช
“มึงขำอะไร” มันตะคอกถาม ผลักแผ่นหลังหล่อนจนแทบล้มคะมำ
“นังหนูคงเวทนามึงกระมังไอ้โด่ง ดีแต่รังแกผู้หญิง มึงพาลที่นังหนูมันส่องลูกน้องมึงสินะ โกรธที่ผัวมันยิงมึงจนขาเป๋หรือไงวะ”
“พะ พี่ใหญ่ รู้ได้ยังไง”
“กูแก่แต่กูไม่ได้โง่ มึงจำไว้”
“พี่ใหญ่ ค่าตัวอีนี่ไม่ใช่น้อยๆ นะ พี่ไม่อยากได้เงินเรอะ สุขภาพพี่ก็ไม่ค่อยดี หาเงินไปรักษาตัวที่เมืองนอกสักก้อนไม่ดีกว่าเรอะ”
“ฮ่าๆๆๆ นี่มึงห่วงกูขนาดนั้นเลยเหรอไอ้โด่ง กูซึ้งน้ำใจมึงจริงๆ นี่มึงคิดจะยกนังหนูนี่ให้กูหรือไง”
“เอาสิพี่ พี่เอามันไปเลย ฉันยังไม่ได้ทำอะไรมันหรอก แค่ลูบๆคลำๆ”
ผัวะ! พลั่ก! มือและเท้าของเมษาเหวี่ยงออกไปทันทีที่มันพูดจบ
“มึง” ไอ้เสือโด่งเงื้อง่า เสือใหญ่หันมาสบตาธรรศ
“มันทำเมียมึง กูยกให้มึงจัดการ”
“พี่ใหญ่”
ปัง!
“อ๊ากกกก” เสือโด่งทรุดกับพื้นเมื่อกระสุนนัดนั้นเจาะเข้าที่หัวเข่าของมันอย่างแม่นยำ หน้ามันฟุบลงกับพื้นดิน คลานเกลือกกลิ้งราวกับหมาตัวหนึ่ง
“เสือใหญ่จัดการที่เหลือต่อเถอะเรื่องภายในผมไม่ขอยุ่ง” ธรรศรวบร่างบางที่ปรี่เข้าไปซัดเสือโด่งด้วยสองเท้าเปลือยเปล่าอย่างบ้าคลั่ง ร่างบางสั่นระริก ในอ้อมอกเขา ธรรศถอดเสื้อคลุมสวมทับบนเนื้อตัวบอบช้ำ ช้อนร่างบางขึ้นอุ้ม พาเดินเข้าไปในเต็นท์ที่พักของหล่อน
“หนีไป คุณธรรศ หนีไป” หล่อนกระซิบบอกอยู่ข้างหู น้ำตาไหลพราก สติกับอาการคลุ้มคลั่งกึ่งกัน
“ไม่หนี เรายังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ไม่ต้องกลัว ผมอยู่นี่” มือสองข้างของเขาลูบไล้ผมยาวยุ่งเหยิง ปลายนิ้วปัดหยดน้ำตาใสปานคริสตัลที่กลิ้งอยู่บนแก้มนวลที่แดงช้ำไปซีกหนึ่ง
“ฉันจะฆ่ามัน”
เมษาร้องไห้สะอึกสะอื้น ธรรศค่อยๆ สำรวจร่องรอยหยาบโลนบนเรือนร่างหล่อน แล้วก็เป็นเขาเองที่โกรธแทบแล่นออกไปฆ่ามันให้ตายกับมือ เนินอกอิ่มเป็นรอยแดงเถือก ต้นคอขาวผ่องแดงช้ำคงถูกมันบีบให้ยินยอม หัวไหล่บางเป็นรอยแดงมันคงจับหล่อนกระแทกเข้ากับอะไรสักอย่าง อาการงอตัวยามสะอื้นไห้คงเพราะมันซัดหน้าท้องหล่อนให้หยุดต่อสู้
“สัตว์นรก!” เขาคำราม ปกปิดเนื้อนวลไว้เสีย ก่อนจะเอ่ยถาม
“เสื้อผ้าอยู่ไหน”
หล่อนชี้ไปที่กองเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่มุมหนึ่ง เขาเดินไปหยิบชุดเสื้อแขนยาว กางเกงเนื้อนุ่มหนามาได้ชุดหนึ่งก็ถือกลับมาสวมให้หล่อน มือใหญ่จับแขนเรียวยกย้ายราวกับกำลังแต่งตัวให้ลูกน้อย มือใหญ่ของเขานุ่มนวลยิ่งนัก พยายามนักหนาที่จะไม่มอง ไม่แตะไม่ต้องเนื้อนวลให้หม่นหมองลงไปอีก ใบหน้าคนเจ็บเป็นสีระเรื่อ หล่อนหดขา ห่อตัวเมื่อแต่งกายเรียบร้อย
“ผมจะออกไปดูข้างนอก ไม่รู้ศักดิ์หายไปไหน”
“ยะ...อย่าค่ะ”
“ไม่เป็นไร ถ้าจะฆ่าเราเขาคงทำไปนานแล้ว เอาปืนนี่ไว้” เขาวางปืนลงข้างๆ หล่อนตะครุบมือนั้นไว้ เขาหันมาสบตาหล่อน ใบหน้าของเขายามไร้แว่นตากลับคมเข้มขึ้นด้วยเครื่องหน้าสมบุรุษ คิ้วของเขาเรียบหนาดกดำพอดี รับกับดวงตาสีเข้มแบบชายไทยแท้ จมูกโด่งเป็นสันพองามเกลี้ยงเกลา ริมฝีปากบางเป็นเส้นตรง ลูกคางบึกบึนมีเคราเขียวครึ้มเป็นแนวตลอดกรามแกร่งและเหนือริมฝีปากร้อนๆ คู่นั้น ผิวพรรณที่เคยขาวสะอาดคล้ำแดด ผมเผ้าที่เคยเข้ารูปเข้ารอยกลับยุ่งเหยิง ส่งให้เขาดูดุดันไม่แพ้เสือพวกนั้น
“ผมไปได้หรือยัง” คนถูกจ้องเอาๆ ชักเขิน หล่อนยังกุมมือเขาไว้มั่น เจ้าของมือเลยค่อยๆ ดึงมือตัวเองคืน เจ้าหล่อนถึงได้รู้ตัว เมินมองไปทางอื่น
“ก็ไปสิคะ” เสียงหวานแผ่วหวิวอนุญาต ขยับหันข้างให้
ธรรศเห็นก็กระตุกยิ้มเอ็นดู แต่ยังไม่วายเตือนหล่อนว่า
“อย่าลืมกินยานะ” จากนั้นเขาก็ผลุบหายออกไปจากเต็นท์
เมื่อเหลือตัวคนเดียว เมษาค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นจัดการเก็บข้าวของเท่าที่จำเป็นใส่กระเป๋าเป้ใบเล็กสุด ยารักษาโรค อาหารแห้งจำพวกเอนเนอจีบาร์ ปืน และกระสุนที่หล่อนตุนมามากพอใช้
เมษากรอกยาแก้ปวดแก้อักเสบอีกสองเม็ด ก่อนจะแบกกระเป๋าเดินออกมานอกเต็นท์ด้วยท่าทางที่เกือบเป็นปกติ
“ศักดิ์ตายแล้ว” ธรรศเดินมาบอกข่าวร้าย เมษายกมือขึ้นลูบหน้าด้วยความเสียใจ
“ถ้าหากอยากไปตามพี่สาวที่สางเสือ ข้ายินดีช่วย แต่ต้องไปด้วย กัน ข้าจะไม่ให้ไอ้เสือทำอะไรพี่สาวหนู แต่ก็ห้ามไม่ให้ใครทำอะไรหลานข้าเหมือนกัน”
“แล้วจะเชื่อใจได้ยังไงว่าคุณไม่ได้ล่อเราไปติดกับ” เมษาถามสวนออกมาในทันที มีผลให้ทุกคนชะงัก กลั้นใจรอทีท่าของเสือใหญ่
“ฮ่าๆๆ ไม่เลว นังหนูนี่ถ้าได้ประกบกับไอ้เสือหลานข้าละน่าดู แต่เสียดายที่มันกลายเป็นพี่เขยของเอ็งไปเสียแล้ว”
“ไม่ ไม่จริง หลานคุณทำร้ายขืนใจพี่สาวฉันงั้นหรือ อย่างนี้จะถือเป็นข้อตกลงได้ยังไง”
“ข้าก็ไม่รู้หรอกว่ามันได้กันยังไง มันเรื่องผัวๆ เมียๆ ไว้เอ็งเจอมันค่อยถามก็แล้วกันนะ เอ้าพวกเอ็ง เอาไอ้โด่งกับลูกน้องมันไปโยนลงผาขุนตาด ให้อาหารเสือสางบูชาเจ้าที่เจ้าทางเสียหน่อย แล้วเก็บกวาดรื้อเอาข้าวของกลับรังเสือใหญ่!”
****************
ตอนนี้ปวดหัวใจมากๆ แต่ก็ผ่านพ้นไปได้
ยังคงสั่งซื้อฝนเมษาฯ ได้ทุกช่องทางนะคะ รายละเอียดคลิกที่ปุ่มเรื่องย่อด้านบน หรือจะสั่งซื้อกับสนพ.โดยตรง inbox สั่งซื้อที่เพจ ‘ปลายปากกา สำนักพิมพ์’
eBook โหลดได้ที่เว็บ mebmarket
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 พ.ค. 2562, 11:15:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 พ.ค. 2562, 11:15:41 น.
จำนวนการเข้าชม : 632
| << บทที่11 -60% | บทที่12 -50% >> |