ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'พฤษภา' สาวสวยผู้อ่อนหวาน ทายาทผู้พี่ของตระกูลมาเฟียคูเปอร์สไตน์เดินทางมาเมืองไทยเพื่อดูแลญาติผู้ใหญ่ของมารดาที่ล้มป่วย หล่อนไม่รู้เลยสักนิดว่าได้เดินเข้าสู่อุ้งมืออันหยาบกร้านของ 'เสือ' หรือ 'พยัคฆ์' วีรกาญจน์ ทายาทนายเหมืองที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปเพราะภรรยาแอบเล่นชู้กับสามีของเศรษฐีนีผู้เป็นญาติของหล่อน พยัคฆ์ฉุดกระชากลากถูพฤษภาเข้าไปในป่าลึกด้วยความแค้น เขาคิดจะใช้หล่อนเรียกร้องความยุติธรรมให้ครอบครัว
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: เสือ ป่า พี่น้อง เซ็กซี่ ละมุน เถื่อน เชลย คุณหนู มาเฟีย บู๊ ครอบครัว
ตอน: บทที่13 -50%
“คุณครับ คุณสุชาติมาขอพบที่ล็อบบี้โรงแรมครับบอกว่าเรื่องด่วน” เชษฐ์เดินค้อมตัวเข้ามาบอก
แมกโนเลียวางมือจากหนังสือแผนที่ป่าเมืองกาญจน์ที่กำลังศึกษาอยู่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม หล่อนเดินนำเชษฐ์ไปลงลิฟต์เพื่อพบแขกไม่ได้รับเชิญในบ่ายวันนั้น
ทันทีที่ร่างสมส่วนของคุณแม่ลูกสองเดินเข้ามาในบริเวณล็อบบี้โรงแรม ร่างท้วมในเครื่องแต่งกายหรูหราก็ถลันลุกขึ้นยืน มือทั้งสองกางออก เดินตรงรี่เข้ามาหาประหนึ่งชายแก่ที่เพิ่งได้พบเจอลูกหลาน ร้อนถึงเชษฐ์ต้องรีบก้าวเข้ามายืนอยู่เยื้องๆ นายสาว ทำให้นายสุชาติชะงัก
“หนูแม็กกี้ เกิดเรื่องกับคุณป้าแล้วล่ะ โธ่ คุณมาลินี เวรกรรมแท้ๆ”
แมกโนเลียปรายตามองคนที่ร่ำร้องหาบาปกรรมอย่างหน้าตาเฉย หากไม่เคยรู้ฤทธิ์ของเขากับตัวเอง หล่อนคงไม่มีทางมองทะลุเปลือกหนาๆ นั่นได้
“คุณป้าเป็นอะไรหรือคะ”
“คุณป้าคงเครียดเรื่องหลานๆ มาก ล้มหัวฟาดพื้นเป็นอัมพฤกษ์ขยับไม่ได้ พูดไม่ได้ นอนเป็นผักไปเสียแล้วหลาน”
“อะไรนะคะ” แมกโนเลียขมวดคิ้ว ทั้งตกใจทั้งแปลกใจในคราวเดียวกัน คนอย่างมาลินีน่ะเหรอจะมาห่วงใยลูกสาวของหล่อนจนป่วยไข้ เมื่อวันก่อนนางยังโกรธนักหนา ที่หล่อนพาลูกออกมาอยู่โรงแรมเพราะขัดใจกันเรื่องตามหาพฤษภา
“แล้วตอนนี้ใครอยู่ดูแลคุณป้าคะ”
“เด็กหวันน่ะสิ แต่ป้าเขาอารมณ์ไม่ค่อยดี ใครก็เข้าหน้าไม่ติด ร้องหาแต่หนู ไปหาป้าเขาหน่อยนะ ไปกับลุงตอนนี้เลย”
“โรงพยาบาลไหนคะ” หล่อนขยับหนีมืออวบอูมที่ยื่นออกมาหา
“โรงพยาบาลประจำจังหวัดนี่ละ จะส่งเข้ากรุงเทพฯ เขาก็ไม่ไป เขาห่วงแต่ลูกหลานเขา ไม่รู้ว่าจะมีใครห่วงเขาบ้างหรือเปล่า ลุงเองก็เป็นคนนอก ไม่ใช่สายเลือดอย่างหนู” ท่าทางเย็นชามึนตึงนั้น คงจงใจให้หล่อนรู้สึกผิดสินะ แมกโนเลียชินเสียแล้วกับลูกไม้พวกนี้
“พูดถึงหลานทั้งสองก็อดห่วงไม่ได้”
“ทำไมคะ” แมกโนเลียหัวใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เปิดโอกาสให้หมาป่ากระหยิ่มใจ คอยจ้องลับคมเขี้ยวของมัน
“คนนำทางของหนูเมษานั่นน่ะสิ พาหลานเข้าไปติดกับพวกเสือใหญ่ เอาไปเอามา กลายเป็นตัวประกันไปอีกคน พวกลูกน้องที่จ้างไปก็เหมือนกัน หนีตายออกมาแทบเอาชีวิตไม่รอด ลุงไม่อยากจะคิดเลยว่าป่านนี้หลานทั้งสองจะเป็นยังไงบ้าง”
“ฉันเชื่อใจคุณธรรศค่ะ” แมกโนเลียเอ่ยออกมาทั้งที่ใบหน้าซีดเผือด
“เหอะ นายธรรศมันก็แค่คนอื่น ไอ้หนุ่มที่เคยมาแอบชอบหนู ไม่คิดบ้างหรือว่ามันทำไปเพราะจะเอาใจหนูทั้งๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่น่าเสี่ยงเลยนะแม็กกี้ ทำไมไม่เชื่อฟังคนในครอบครัวเดียวกัน”
“คุณธรรศฝากลูกไว้ที่นี่ ฉันมั่นใจว่าเขาจะต้องปกป้องลูกสาวของฉันค่ะ”
“พ่อหม้ายเนื้อหอมกับเด็กสาว ยังไงก็ไม่น่าไว้วางใจ”
“ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณไม่เจรจาแลกเปลี่ยนกับคนที่จับตัวลูกเมย์ไปล่ะคะ เรื่องมันจะได้จบ” สิ้นคำพูดของแมกโนเลีย นายสุชาติก็หัวเราะครืน ราวกับเป็นเรื่องขันเสียเต็มประดา
“เจรจากับไอ้คนพาลที่แม่ผีพนันของมันเอาทรัพย์สมบัติมาใช้หนี้แล้วคิดมาทวงคืนน่ะเหรอ ถ้าอย่างนั้นให้ลุงเปิดบ้านวรกาญจน์เป็นสถานสงเคราะห์เลยดีไหมล่ะ ทรัพย์สินของตระกูลมีเท่าไรก็ต้องรักษาไว้ หน้าที่นี้ไม่ใช่ไม่หนัก หนูลองมาทำดูไหมละ”
นายสุชาติเย้ยหยัน
“หรือไม่เราสองคนก็มาร่วมมือกันบริหารบ้านวรกาญจน์ ลุงคิดว่าป้าคงดีใจนะถ้าเราสองคนเข้ากันได้ดี” ดวงตาหยีคู่นั้นวาววับหื่นกระหาย น่ารังเกียจจนแมกโนเลียแทบจะทนมองไม่ไหว
“วรกาญจน์ยังเป็นของคุณป้า ไม่ใช่ของฉันหรือแม้แต่ของคุณด้วยซ้ำไป ลานะคะ เอาไว้ฉันจะไปเยี่ยมคุณป้าเองภายหลัง”
***************
สายลมยามดึกพัดพาละอองฝนมาจากที่ใดที่หนึ่ง กลิ่นฝนสดชื่น ปะปนมา ฝนคงตกที่ใดที่หนึ่งเหนือขุนเขาดำทะมึน กี่ค่ำกี่คืนหนาวแล้วหนอที่ลูกน้อยแก้วตาดวงใจทั้งสองต้องระหกระเหินเดินดินไปในป่า จะทั้งหนาวทั้งทรมานเพียงใด คนเป็นแม่ไม่อาจรู้ได้ แต่ทุกข์เหลือเกินที่ไม่อาจปกป้องคุ้มครองลูกได้
‘แม้ลูกจะเป็นหญิง แต่พ่อจะเลี้ยงให้หนูแกร่งกล้าทั้งกายใจ หนูอย่ากลัวลำบากเพราะชีวิตมันไม่แน่นอน วันหนึ่งเราทุกคนต้องฝ่าอุปสรรคต่างๆ กันไป ลูกอย่ายอมแพ้ในการทำสิ่งที่ถูกต้อง และไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ลูกต้องเอาตัวรอดให้ได้’ คำสอนของสามีดูช่างสวนทางกับความเป็นอยู่ของคุณหนูแห่งคฤหาสน์คูเปอร์สไตน์ทั้งสองในตอนนั้น
แต่ในวันนี้ แมกโนเลียต้องขอบคุณสามีที่สอนลูกอย่างนั้นมาโดยตลอด หล่อนหวังว่าคำสอนของเขาจะปกป้องคุ้มครองลูกทั้งสองได้
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
แมกโนเลียวางมือจากหนังสือแผนที่ป่าเมืองกาญจน์ที่กำลังศึกษาอยู่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม หล่อนเดินนำเชษฐ์ไปลงลิฟต์เพื่อพบแขกไม่ได้รับเชิญในบ่ายวันนั้น
ทันทีที่ร่างสมส่วนของคุณแม่ลูกสองเดินเข้ามาในบริเวณล็อบบี้โรงแรม ร่างท้วมในเครื่องแต่งกายหรูหราก็ถลันลุกขึ้นยืน มือทั้งสองกางออก เดินตรงรี่เข้ามาหาประหนึ่งชายแก่ที่เพิ่งได้พบเจอลูกหลาน ร้อนถึงเชษฐ์ต้องรีบก้าวเข้ามายืนอยู่เยื้องๆ นายสาว ทำให้นายสุชาติชะงัก
“หนูแม็กกี้ เกิดเรื่องกับคุณป้าแล้วล่ะ โธ่ คุณมาลินี เวรกรรมแท้ๆ”
แมกโนเลียปรายตามองคนที่ร่ำร้องหาบาปกรรมอย่างหน้าตาเฉย หากไม่เคยรู้ฤทธิ์ของเขากับตัวเอง หล่อนคงไม่มีทางมองทะลุเปลือกหนาๆ นั่นได้
“คุณป้าเป็นอะไรหรือคะ”
“คุณป้าคงเครียดเรื่องหลานๆ มาก ล้มหัวฟาดพื้นเป็นอัมพฤกษ์ขยับไม่ได้ พูดไม่ได้ นอนเป็นผักไปเสียแล้วหลาน”
“อะไรนะคะ” แมกโนเลียขมวดคิ้ว ทั้งตกใจทั้งแปลกใจในคราวเดียวกัน คนอย่างมาลินีน่ะเหรอจะมาห่วงใยลูกสาวของหล่อนจนป่วยไข้ เมื่อวันก่อนนางยังโกรธนักหนา ที่หล่อนพาลูกออกมาอยู่โรงแรมเพราะขัดใจกันเรื่องตามหาพฤษภา
“แล้วตอนนี้ใครอยู่ดูแลคุณป้าคะ”
“เด็กหวันน่ะสิ แต่ป้าเขาอารมณ์ไม่ค่อยดี ใครก็เข้าหน้าไม่ติด ร้องหาแต่หนู ไปหาป้าเขาหน่อยนะ ไปกับลุงตอนนี้เลย”
“โรงพยาบาลไหนคะ” หล่อนขยับหนีมืออวบอูมที่ยื่นออกมาหา
“โรงพยาบาลประจำจังหวัดนี่ละ จะส่งเข้ากรุงเทพฯ เขาก็ไม่ไป เขาห่วงแต่ลูกหลานเขา ไม่รู้ว่าจะมีใครห่วงเขาบ้างหรือเปล่า ลุงเองก็เป็นคนนอก ไม่ใช่สายเลือดอย่างหนู” ท่าทางเย็นชามึนตึงนั้น คงจงใจให้หล่อนรู้สึกผิดสินะ แมกโนเลียชินเสียแล้วกับลูกไม้พวกนี้
“พูดถึงหลานทั้งสองก็อดห่วงไม่ได้”
“ทำไมคะ” แมกโนเลียหัวใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เปิดโอกาสให้หมาป่ากระหยิ่มใจ คอยจ้องลับคมเขี้ยวของมัน
“คนนำทางของหนูเมษานั่นน่ะสิ พาหลานเข้าไปติดกับพวกเสือใหญ่ เอาไปเอามา กลายเป็นตัวประกันไปอีกคน พวกลูกน้องที่จ้างไปก็เหมือนกัน หนีตายออกมาแทบเอาชีวิตไม่รอด ลุงไม่อยากจะคิดเลยว่าป่านนี้หลานทั้งสองจะเป็นยังไงบ้าง”
“ฉันเชื่อใจคุณธรรศค่ะ” แมกโนเลียเอ่ยออกมาทั้งที่ใบหน้าซีดเผือด
“เหอะ นายธรรศมันก็แค่คนอื่น ไอ้หนุ่มที่เคยมาแอบชอบหนู ไม่คิดบ้างหรือว่ามันทำไปเพราะจะเอาใจหนูทั้งๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่น่าเสี่ยงเลยนะแม็กกี้ ทำไมไม่เชื่อฟังคนในครอบครัวเดียวกัน”
“คุณธรรศฝากลูกไว้ที่นี่ ฉันมั่นใจว่าเขาจะต้องปกป้องลูกสาวของฉันค่ะ”
“พ่อหม้ายเนื้อหอมกับเด็กสาว ยังไงก็ไม่น่าไว้วางใจ”
“ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณไม่เจรจาแลกเปลี่ยนกับคนที่จับตัวลูกเมย์ไปล่ะคะ เรื่องมันจะได้จบ” สิ้นคำพูดของแมกโนเลีย นายสุชาติก็หัวเราะครืน ราวกับเป็นเรื่องขันเสียเต็มประดา
“เจรจากับไอ้คนพาลที่แม่ผีพนันของมันเอาทรัพย์สมบัติมาใช้หนี้แล้วคิดมาทวงคืนน่ะเหรอ ถ้าอย่างนั้นให้ลุงเปิดบ้านวรกาญจน์เป็นสถานสงเคราะห์เลยดีไหมล่ะ ทรัพย์สินของตระกูลมีเท่าไรก็ต้องรักษาไว้ หน้าที่นี้ไม่ใช่ไม่หนัก หนูลองมาทำดูไหมละ”
นายสุชาติเย้ยหยัน
“หรือไม่เราสองคนก็มาร่วมมือกันบริหารบ้านวรกาญจน์ ลุงคิดว่าป้าคงดีใจนะถ้าเราสองคนเข้ากันได้ดี” ดวงตาหยีคู่นั้นวาววับหื่นกระหาย น่ารังเกียจจนแมกโนเลียแทบจะทนมองไม่ไหว
“วรกาญจน์ยังเป็นของคุณป้า ไม่ใช่ของฉันหรือแม้แต่ของคุณด้วยซ้ำไป ลานะคะ เอาไว้ฉันจะไปเยี่ยมคุณป้าเองภายหลัง”
***************
สายลมยามดึกพัดพาละอองฝนมาจากที่ใดที่หนึ่ง กลิ่นฝนสดชื่น ปะปนมา ฝนคงตกที่ใดที่หนึ่งเหนือขุนเขาดำทะมึน กี่ค่ำกี่คืนหนาวแล้วหนอที่ลูกน้อยแก้วตาดวงใจทั้งสองต้องระหกระเหินเดินดินไปในป่า จะทั้งหนาวทั้งทรมานเพียงใด คนเป็นแม่ไม่อาจรู้ได้ แต่ทุกข์เหลือเกินที่ไม่อาจปกป้องคุ้มครองลูกได้
‘แม้ลูกจะเป็นหญิง แต่พ่อจะเลี้ยงให้หนูแกร่งกล้าทั้งกายใจ หนูอย่ากลัวลำบากเพราะชีวิตมันไม่แน่นอน วันหนึ่งเราทุกคนต้องฝ่าอุปสรรคต่างๆ กันไป ลูกอย่ายอมแพ้ในการทำสิ่งที่ถูกต้อง และไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ลูกต้องเอาตัวรอดให้ได้’ คำสอนของสามีดูช่างสวนทางกับความเป็นอยู่ของคุณหนูแห่งคฤหาสน์คูเปอร์สไตน์ทั้งสองในตอนนั้น
แต่ในวันนี้ แมกโนเลียต้องขอบคุณสามีที่สอนลูกอย่างนั้นมาโดยตลอด หล่อนหวังว่าคำสอนของเขาจะปกป้องคุ้มครองลูกทั้งสองได้
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 มิ.ย. 2562, 09:42:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 มิ.ย. 2562, 09:42:10 น.
จำนวนการเข้าชม : 573
| << บทสัมภาษณ์นักเขียน 'หอมดึก' | บทที่13 -100% >> |