ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'พฤษภา' สาวสวยผู้อ่อนหวาน ทายาทผู้พี่ของตระกูลมาเฟียคูเปอร์สไตน์เดินทางมาเมืองไทยเพื่อดูแลญาติผู้ใหญ่ของมารดาที่ล้มป่วย หล่อนไม่รู้เลยสักนิดว่าได้เดินเข้าสู่อุ้งมืออันหยาบกร้านของ 'เสือ' หรือ 'พยัคฆ์' วีรกาญจน์ ทายาทนายเหมืองที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปเพราะภรรยาแอบเล่นชู้กับสามีของเศรษฐีนีผู้เป็นญาติของหล่อน พยัคฆ์ฉุดกระชากลากถูพฤษภาเข้าไปในป่าลึกด้วยความแค้น เขาคิดจะใช้หล่อนเรียกร้องความยุติธรรมให้ครอบครัว
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: เสือ ป่า พี่น้อง เซ็กซี่ ละมุน เถื่อน เชลย คุณหนู มาเฟีย บู๊ ครอบครัว
ตอน: บทที่15 -50%
มาแล้ววว ทักทายกันวันจันทร์ค่ะ^^ ใครสอยฝนเมษาฯ มาอ่านกันจบแล้วบ้างเอ่ย บอกกันได้นะคะ จุ๊บๆ มาลุ้นจนจบของเสี่ยสุชาติกัน!
***************
ภายในห้องรับแขกหรูของบ้านวรกาญจน์ในค่ำคืนวันเดียวกันนั้น คับคั่งไปด้วยแขกแปลกหน้าที่ต่างยกโขยงกันเข้ามาในบ้าน ตามคำเชื้อเชิญของ ‘ภรรยาเสี่ย’ คนใหม่ ที่ขยับฐานะขึ้นมาจากคนรับใช้ใกล้ชิดของนางมาลินีซึ่งนอนป่วยเป็นอัมพฤกษ์อยู่ที่โรงพยาบาลเพียงลำพัง
แขกแปลกหน้ากลุ่มนั้นล้วนแต่เป็นชายฉกรรจ์ กำลังดื่มกินจนอิ่มหมีพีมันด้วยเหล้ายาอาหารที่ยกมาบริการมิได้ขาดสายตลอดทั้งวัน
“สวัสดีครับคุณพี่เขย”
เสือขาวชูแก้ววิสกี้เนื้อดีทักทายเมื่อร่างท้วมก้าวพ้นประตูบ้านเข้ามาในห้องรับแขก ความไม่พอใจที่ฉายชัดไม่ได้ทำให้ความผยองของเสือป่าลดลงแม้แต่น้อย หวันรีบรินวิสกี้ให้เสี่ยสุชาติก่อนพามานั่งอิงแอบที่โซฟาตัวใหญ่ที่สมุนเสือขาวคนหนึ่งเพิ่งลุกขึ้นให้ด้วยท่าทีเกียจคร้าน
“พี่ขาวมีข่าวดีมาบอกเสี่ยค่ะ” หวันกระซิบอยู่กับอก
“งั้นรึ มีอะไรว่ามา”
“ตอนนี้หลานคนเล็กของเสี่ยอยู่รังเสือใหญ่เรียบร้อยแล้ว ต้องขอบ คุณไอ้เสือเฒ่าที่ลากมันไปให้เรา”
“เหอะ ดี! เอาตัวมันออกมาให้ฉัน ส่วนไอ้ธรรศจอมสาระแน เชือดมันได้เลย แล้วหนูเมย์ล่ะ” น้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยนั้นทำให้อีหวันร้อนรุ่มใจ
“ไอ้พยัคฆ์มันพาหนีไปสางเสือ”
“แล้วทำไมไม่ตามไปพาตัวมาให้ฉัน มึงกลัวเสือหลอกเด็กที่นั่นหรือไง”
“เสี่ยไม่เคยเข้าป่าไม่รู้ฤทธิ์นางเหลืองอำพันหรอก” เสือขาวเอ่ยเสียงเข้ม
“กูไม่สนใจ จะเสือตัวไหนก็ช่าง ไปพาหนูเมย์ออกมาให้กู ฆ่าไอ้พยัคฆ์หมกป่าซะ และถ้าเป็นไปได้ ถลกหนังอีเหลืองอำพันอะไรนั่นมาให้กูด้วย!”
“เสี่ย ทำไมต้องปักใจอยากได้อีเด็กนั่นนักนะ”
“อย่าโง่น่าหวัน ขืนชักช้า พ่อมันมาจะยุ่งนะ ไอ้ไมลส์มันไม่ใช่ธรรมดา”
“ผมชักอยากเจอแล้วสิเสี่ย ได้ยินชื่อมานานแล้วไอ้มาเฟียคนนี้”
“เออ มึงได้เจอมันแน่ เตรียมตัวไว้ดีๆ ก็แล้วกัน” เสี่ยสุชาติเอ่ยเสียงเครียด นับวันดูเหมือนสถานการณ์จะตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ เขาเองจำใจต้องเลี้ยงเสือป่าพวกนี้ไว้เป็นมือเป็นตีน แม้จะเสียวสันหลังอยู่ว่ามันจะแว้งมาตะปบหัวเอาได้ทุกเมื่อ
“ผมจะไปลากตัวอีคุณหนูเล็กออกมาให้เสี่ยพรุ่งนี้”
“ดี แล้วเสือใหญ่มันจะยอมมึงเรอะ”
“เหอะ ไอ้แก่ใกล้ตายคนนั้นน่ะเรอะ วันๆ มันเอาแต่ตามหาหลาน ชายกำมะลอของมันต้อยๆ เขี้ยวเล็บหลุดร่วงหมดแล้ว ฉันจะเก็บมันซะ ต่อ ไปจะไม่มีชื่อเสือใหญ่อีก มีแต่เสือขาวแห่งเขาขุนตาดเท่านั้น ฮ่าๆๆๆ”
**************
กระท่อมนางโจรยามเช้ามืด เงียบสงัด
“ไอ้แว่น ไอ้แว่น ตื่น” เสียงแหบแห้งระคายหูดังมาจากบานหน้า ต่างกระท่อมน้อย
ร่างแกร่งเปลือยเปล่าผุดลุกพรวดทำให้ผ้าห่มผืนบางหลุดจากร่างบางที่แนบชิด ธรรศผวาคว้าชายผ้าคลุมเนื้อนวลลออไว้อย่างหวงแหน ปลายนิ้วเกร็งจนสั่นไม่ให้ต้องเนื้อนาง
“ไอ้แว่น มึงมัวชักช้าอะไรอยู่วะ เร็วๆ เข้า พี่ใหญ่จะไปสางเสือเดี๋ยว นี้แล้ว”
“อะไรนะ เสือพูน คอยเดี๋ยว” ธรรศใช้กายตัวเองบดบังสายตาคนแก่เสียจากร่างน้อยที่กำลังขยับตื่นงัวเงีย เมื่อเสือพูนหลุบหายไปอย่างมีมารยาทเขาก็คว้ากางเกงที่เหวี่ยงไปกองอยู่ที่พื้นกับเสื้อยืดและเสื้อแขนยาวมาสวมทับ เสียงขยับกายแผ่วเบาดังมาจากบนเตียง เขาอดใจไว้ไม่ให้หันไปมอง
“ได้ยินแล้วใช่ไหม”
“ค่ะ”
“รีบแต่งตัวเถอะ จะได้รีบไป” เขาว่าแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบปืนบนโต๊ะหัวเตียงที่ยึดมาได้จากหล่อน แล้วเอี้ยวตัวไปวางไว้ให้บนเตียงยับย่น สวมรองเท้า คว้ากระเป๋าได้ก็ลุกขึ้นยืนหันหลังให้ กลัวว่าหากเขาหันกลับไปคงได้โถมเข้าใส่ร่างบางอีกรอบ ธรรศรอจนหล่อนเดินมายืนอยู่ใกล้ๆ จึงได้เดินนำออกไปจากกระท่อมอย่างเงียบเชียบ
เมษามองแผ่นหลังกว้างที่เดินนำอยู่ต่อหน้าด้วยความสับสน มันก็จริงของเขาที่ว่าหากทำอะไรไปแล้วจะเป็นหล่อนเองที่เสียใจภายหลัง เขาเองก็คงเสียใจเหมือนกันสินะ ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเขากระซิบบอกหล่อนว่า
‘แบบนี้เขาเรียกเมคเลิฟ รู้ไหม เราไม่ได้ล่วงเกินกัน เพียงแค่ทำ ‘รัก’ กันแค่นั้น’ เสียงอุ่นค่อยๆ อธิบายข้างหู
สรุปว่าหล่อนยังบริสุทธิ์ผุดผ่องทางกายเป็นอย่างดี แต่หัวใจกลับพรุนเป็นโพรงด้วยกระสุนรักร้อนเร่าที่เขาสาดซัดเข้าใส่ตลอดทั้งคืน
ตกลงเขาหรือหล่อนกันแน่นะที่โดนวางยา
**************
“เร่งฝีเท้าหน่อยเว้ย พี่ใหญ่ล่วงหน้าไปรอที่ท้ายหมู่บ้านแล้ว” เสือพูนแบกของพะรุงพะรังหากวิ่งตัวปลิวได้ราวกับหนุ่มๆ จนน่าแปลกใจ
“อุ๊ย!” จังหวะหนึ่งเมษาสะดุดรากไม้ที่โผล่พ้นดินขึ้นมาจนเซถลา ธรรศถลันเข้ามารวบเอวบางไว้มั่น พลางกระซิบถาม
“ไหวไหม”
“ไหวค่ะ ไปต่อเถอะ” หล่อนดิ้นจนหลุดจากวงแขนกว้าง ใจเต้นระรัวจนน่ากลัวจะหลุดออกมานอกอก
ท่าทางยาจะยังไม่หมดฤทธิ์
หล่อนนึก หน้าแดงผะผ่าว ทำได้อย่างเดียวคือรีบเร่งเดินทางไปให้ไวที่สุด
ตลอดเวลาสี่ชั่วโมงกว่า ทั้งสี่คนเดินทางอย่างไม่หยุดพักตามคำสั่งของเสือใหญ่ที่นำทางอยู่ห่างๆ เห็นเพียงแผ่นหลังลิบๆ เมษาเหนื่อยแทบขาดใจ หากยังฝืนซอยเท้าตามไปอย่างไม่ลดละ
“เสือใหญ่ คนจะไม่ไหวแล้วนะ”
“ไม่ไหวมึงก็อุ้มตามมาสิวะ ใครใช้ให้มึงหักโหมทั้งคืน ฮ่าๆๆ”
“โธ่เว้ย” เสียงธรรศร้องดังลั่น โหนกแก้มแดงก่ำ ส่วนเมษาตาเขียวขุ่น สะบัดแขนหนีจากคนที่พยายามเข้ามาประคอง
“ฉันไหว”
“เดี๋ยว ดื่มน้ำก่อน” เขารั้งต้นแขนไว้ ดึงให้หยุดนิ่ง
“เดี๋ยวไม่ทันนะคะ”
“ช่างมัน” ธรรศเห็นใบหน้าเปื้อนเหงื่อของหล่อนแล้วยิ่งหงุดหงิดผมเผ้าที่หล่อนผูกรวบไว้ก็รุ่ยร่าย มีอาการหอบเหนื่อยจนแทบพูดไม่ออก เขาเลยรีบเปิดกระบอกน้ำยกจ่อที่ริมฝีปากอิ่มเรื่อ ค่อยๆ เทน้ำใส่ปากจิ้มลิ้มทีละน้อย จนหล่อนยกมือให้หยุด เขาก็เลื่อนกระบอกน้ำออกจากปากหล่อน มีหยดน้ำใสๆ ไหลรินล้นออกมาเปื้อนแก้มนวล ธรรศรู้สึกถึงว่าใจตนชักเริ่มปั่นป่วนไม่รู้เวล่ำเวลาก็เสกระดกกระบอกน้ำขึ้นดื่มต่อจากหล่อน แต่นั่นยิ่งทำให้เกิดความรู้สึกวาบหวามขึ้นกลางอก เมื่อคิดว่าเขากำลังประกบปากแนบสนิทกับปากเล็กจิ้มลิ้มนั้น
“ปะ...ไปต่อเถอะค่ะ” หล่อนเอ่ยตะกุกตะกัก หันหลังขวับสาวเท้าตามเสือเฒ่าทั้งสองไปอย่างรวดเร็ว
เวลาราวบ่ายสองโมงกว่า เสือใหญ่ก็พาผู้ติดตามทั้งสามมาหยุดยืนอยู่ที่ผาหินสูงตระหง่านแห่งหนึ่ง จากจุดที่ยืนอยู่นั้นสามารถมองเห็นหุบเขาซับซ้อนทอดทับกันสุดสายตา ณ จุดหนึ่งที่สายตาคมกล้าของเสือใหญ่พิศมองนั้นมีควันสีขุ่นม้วนตัวลอยล่องจากพื้นดิน
“เรียบร้อย” เสือใหญ่พึมพำ ก่อนหันไปทางคนสนิท
“พูน เอ็งขนของรักออกมาได้หมดไหมวะ”
“ครับพี่ ส่วนที่ขนมาไม่ได้ฉันหาที่ซ่อนไว้แล้ว”
“ดีมาก” เสือใหญ่ยิ้มมุมปาก หันไปมองกลุ่มควันนั่นอีกครั้งหนึ่ง ในดวงตาคู่นั้นมีร่องรอยคล้ายกับความอาลัยฉายวับก่อนจะกลืนหายไปอย่างรวดเร็ว
“นั่นรังเสือใหญ่นี่” ธรรศผู้ยืนอยู่เยื้องๆ เสือใหญ่เอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจ
“อดีตรังเสือใหญ่ต่างหากล่ะ สิ่งที่ข้าสร้างมันขึ้นมาเองกับมือข้าก็ย่อมทำลายมันด้วยมือข้าเองได้เหมือนกัน ไม่มีทางที่ข้าจะให้หมาขี้เรื้อนได้ครอบครองรังของข้าหรอก” เสือใหญ่พูดจบก็ออกเดินนำทางต่อไป ธรรศกับเมษาได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจโดยไม่ปริปากถามใดๆ อีก
************
Inbox สั่งซื้อกับแอดมินเพจ ‘ปลายปากกา สำนักพิมพ์’ นะคะ
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
***************
ภายในห้องรับแขกหรูของบ้านวรกาญจน์ในค่ำคืนวันเดียวกันนั้น คับคั่งไปด้วยแขกแปลกหน้าที่ต่างยกโขยงกันเข้ามาในบ้าน ตามคำเชื้อเชิญของ ‘ภรรยาเสี่ย’ คนใหม่ ที่ขยับฐานะขึ้นมาจากคนรับใช้ใกล้ชิดของนางมาลินีซึ่งนอนป่วยเป็นอัมพฤกษ์อยู่ที่โรงพยาบาลเพียงลำพัง
แขกแปลกหน้ากลุ่มนั้นล้วนแต่เป็นชายฉกรรจ์ กำลังดื่มกินจนอิ่มหมีพีมันด้วยเหล้ายาอาหารที่ยกมาบริการมิได้ขาดสายตลอดทั้งวัน
“สวัสดีครับคุณพี่เขย”
เสือขาวชูแก้ววิสกี้เนื้อดีทักทายเมื่อร่างท้วมก้าวพ้นประตูบ้านเข้ามาในห้องรับแขก ความไม่พอใจที่ฉายชัดไม่ได้ทำให้ความผยองของเสือป่าลดลงแม้แต่น้อย หวันรีบรินวิสกี้ให้เสี่ยสุชาติก่อนพามานั่งอิงแอบที่โซฟาตัวใหญ่ที่สมุนเสือขาวคนหนึ่งเพิ่งลุกขึ้นให้ด้วยท่าทีเกียจคร้าน
“พี่ขาวมีข่าวดีมาบอกเสี่ยค่ะ” หวันกระซิบอยู่กับอก
“งั้นรึ มีอะไรว่ามา”
“ตอนนี้หลานคนเล็กของเสี่ยอยู่รังเสือใหญ่เรียบร้อยแล้ว ต้องขอบ คุณไอ้เสือเฒ่าที่ลากมันไปให้เรา”
“เหอะ ดี! เอาตัวมันออกมาให้ฉัน ส่วนไอ้ธรรศจอมสาระแน เชือดมันได้เลย แล้วหนูเมย์ล่ะ” น้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยนั้นทำให้อีหวันร้อนรุ่มใจ
“ไอ้พยัคฆ์มันพาหนีไปสางเสือ”
“แล้วทำไมไม่ตามไปพาตัวมาให้ฉัน มึงกลัวเสือหลอกเด็กที่นั่นหรือไง”
“เสี่ยไม่เคยเข้าป่าไม่รู้ฤทธิ์นางเหลืองอำพันหรอก” เสือขาวเอ่ยเสียงเข้ม
“กูไม่สนใจ จะเสือตัวไหนก็ช่าง ไปพาหนูเมย์ออกมาให้กู ฆ่าไอ้พยัคฆ์หมกป่าซะ และถ้าเป็นไปได้ ถลกหนังอีเหลืองอำพันอะไรนั่นมาให้กูด้วย!”
“เสี่ย ทำไมต้องปักใจอยากได้อีเด็กนั่นนักนะ”
“อย่าโง่น่าหวัน ขืนชักช้า พ่อมันมาจะยุ่งนะ ไอ้ไมลส์มันไม่ใช่ธรรมดา”
“ผมชักอยากเจอแล้วสิเสี่ย ได้ยินชื่อมานานแล้วไอ้มาเฟียคนนี้”
“เออ มึงได้เจอมันแน่ เตรียมตัวไว้ดีๆ ก็แล้วกัน” เสี่ยสุชาติเอ่ยเสียงเครียด นับวันดูเหมือนสถานการณ์จะตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ เขาเองจำใจต้องเลี้ยงเสือป่าพวกนี้ไว้เป็นมือเป็นตีน แม้จะเสียวสันหลังอยู่ว่ามันจะแว้งมาตะปบหัวเอาได้ทุกเมื่อ
“ผมจะไปลากตัวอีคุณหนูเล็กออกมาให้เสี่ยพรุ่งนี้”
“ดี แล้วเสือใหญ่มันจะยอมมึงเรอะ”
“เหอะ ไอ้แก่ใกล้ตายคนนั้นน่ะเรอะ วันๆ มันเอาแต่ตามหาหลาน ชายกำมะลอของมันต้อยๆ เขี้ยวเล็บหลุดร่วงหมดแล้ว ฉันจะเก็บมันซะ ต่อ ไปจะไม่มีชื่อเสือใหญ่อีก มีแต่เสือขาวแห่งเขาขุนตาดเท่านั้น ฮ่าๆๆๆ”
**************
กระท่อมนางโจรยามเช้ามืด เงียบสงัด
“ไอ้แว่น ไอ้แว่น ตื่น” เสียงแหบแห้งระคายหูดังมาจากบานหน้า ต่างกระท่อมน้อย
ร่างแกร่งเปลือยเปล่าผุดลุกพรวดทำให้ผ้าห่มผืนบางหลุดจากร่างบางที่แนบชิด ธรรศผวาคว้าชายผ้าคลุมเนื้อนวลลออไว้อย่างหวงแหน ปลายนิ้วเกร็งจนสั่นไม่ให้ต้องเนื้อนาง
“ไอ้แว่น มึงมัวชักช้าอะไรอยู่วะ เร็วๆ เข้า พี่ใหญ่จะไปสางเสือเดี๋ยว นี้แล้ว”
“อะไรนะ เสือพูน คอยเดี๋ยว” ธรรศใช้กายตัวเองบดบังสายตาคนแก่เสียจากร่างน้อยที่กำลังขยับตื่นงัวเงีย เมื่อเสือพูนหลุบหายไปอย่างมีมารยาทเขาก็คว้ากางเกงที่เหวี่ยงไปกองอยู่ที่พื้นกับเสื้อยืดและเสื้อแขนยาวมาสวมทับ เสียงขยับกายแผ่วเบาดังมาจากบนเตียง เขาอดใจไว้ไม่ให้หันไปมอง
“ได้ยินแล้วใช่ไหม”
“ค่ะ”
“รีบแต่งตัวเถอะ จะได้รีบไป” เขาว่าแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบปืนบนโต๊ะหัวเตียงที่ยึดมาได้จากหล่อน แล้วเอี้ยวตัวไปวางไว้ให้บนเตียงยับย่น สวมรองเท้า คว้ากระเป๋าได้ก็ลุกขึ้นยืนหันหลังให้ กลัวว่าหากเขาหันกลับไปคงได้โถมเข้าใส่ร่างบางอีกรอบ ธรรศรอจนหล่อนเดินมายืนอยู่ใกล้ๆ จึงได้เดินนำออกไปจากกระท่อมอย่างเงียบเชียบ
เมษามองแผ่นหลังกว้างที่เดินนำอยู่ต่อหน้าด้วยความสับสน มันก็จริงของเขาที่ว่าหากทำอะไรไปแล้วจะเป็นหล่อนเองที่เสียใจภายหลัง เขาเองก็คงเสียใจเหมือนกันสินะ ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเขากระซิบบอกหล่อนว่า
‘แบบนี้เขาเรียกเมคเลิฟ รู้ไหม เราไม่ได้ล่วงเกินกัน เพียงแค่ทำ ‘รัก’ กันแค่นั้น’ เสียงอุ่นค่อยๆ อธิบายข้างหู
สรุปว่าหล่อนยังบริสุทธิ์ผุดผ่องทางกายเป็นอย่างดี แต่หัวใจกลับพรุนเป็นโพรงด้วยกระสุนรักร้อนเร่าที่เขาสาดซัดเข้าใส่ตลอดทั้งคืน
ตกลงเขาหรือหล่อนกันแน่นะที่โดนวางยา
**************
“เร่งฝีเท้าหน่อยเว้ย พี่ใหญ่ล่วงหน้าไปรอที่ท้ายหมู่บ้านแล้ว” เสือพูนแบกของพะรุงพะรังหากวิ่งตัวปลิวได้ราวกับหนุ่มๆ จนน่าแปลกใจ
“อุ๊ย!” จังหวะหนึ่งเมษาสะดุดรากไม้ที่โผล่พ้นดินขึ้นมาจนเซถลา ธรรศถลันเข้ามารวบเอวบางไว้มั่น พลางกระซิบถาม
“ไหวไหม”
“ไหวค่ะ ไปต่อเถอะ” หล่อนดิ้นจนหลุดจากวงแขนกว้าง ใจเต้นระรัวจนน่ากลัวจะหลุดออกมานอกอก
ท่าทางยาจะยังไม่หมดฤทธิ์
หล่อนนึก หน้าแดงผะผ่าว ทำได้อย่างเดียวคือรีบเร่งเดินทางไปให้ไวที่สุด
ตลอดเวลาสี่ชั่วโมงกว่า ทั้งสี่คนเดินทางอย่างไม่หยุดพักตามคำสั่งของเสือใหญ่ที่นำทางอยู่ห่างๆ เห็นเพียงแผ่นหลังลิบๆ เมษาเหนื่อยแทบขาดใจ หากยังฝืนซอยเท้าตามไปอย่างไม่ลดละ
“เสือใหญ่ คนจะไม่ไหวแล้วนะ”
“ไม่ไหวมึงก็อุ้มตามมาสิวะ ใครใช้ให้มึงหักโหมทั้งคืน ฮ่าๆๆ”
“โธ่เว้ย” เสียงธรรศร้องดังลั่น โหนกแก้มแดงก่ำ ส่วนเมษาตาเขียวขุ่น สะบัดแขนหนีจากคนที่พยายามเข้ามาประคอง
“ฉันไหว”
“เดี๋ยว ดื่มน้ำก่อน” เขารั้งต้นแขนไว้ ดึงให้หยุดนิ่ง
“เดี๋ยวไม่ทันนะคะ”
“ช่างมัน” ธรรศเห็นใบหน้าเปื้อนเหงื่อของหล่อนแล้วยิ่งหงุดหงิดผมเผ้าที่หล่อนผูกรวบไว้ก็รุ่ยร่าย มีอาการหอบเหนื่อยจนแทบพูดไม่ออก เขาเลยรีบเปิดกระบอกน้ำยกจ่อที่ริมฝีปากอิ่มเรื่อ ค่อยๆ เทน้ำใส่ปากจิ้มลิ้มทีละน้อย จนหล่อนยกมือให้หยุด เขาก็เลื่อนกระบอกน้ำออกจากปากหล่อน มีหยดน้ำใสๆ ไหลรินล้นออกมาเปื้อนแก้มนวล ธรรศรู้สึกถึงว่าใจตนชักเริ่มปั่นป่วนไม่รู้เวล่ำเวลาก็เสกระดกกระบอกน้ำขึ้นดื่มต่อจากหล่อน แต่นั่นยิ่งทำให้เกิดความรู้สึกวาบหวามขึ้นกลางอก เมื่อคิดว่าเขากำลังประกบปากแนบสนิทกับปากเล็กจิ้มลิ้มนั้น
“ปะ...ไปต่อเถอะค่ะ” หล่อนเอ่ยตะกุกตะกัก หันหลังขวับสาวเท้าตามเสือเฒ่าทั้งสองไปอย่างรวดเร็ว
เวลาราวบ่ายสองโมงกว่า เสือใหญ่ก็พาผู้ติดตามทั้งสามมาหยุดยืนอยู่ที่ผาหินสูงตระหง่านแห่งหนึ่ง จากจุดที่ยืนอยู่นั้นสามารถมองเห็นหุบเขาซับซ้อนทอดทับกันสุดสายตา ณ จุดหนึ่งที่สายตาคมกล้าของเสือใหญ่พิศมองนั้นมีควันสีขุ่นม้วนตัวลอยล่องจากพื้นดิน
“เรียบร้อย” เสือใหญ่พึมพำ ก่อนหันไปทางคนสนิท
“พูน เอ็งขนของรักออกมาได้หมดไหมวะ”
“ครับพี่ ส่วนที่ขนมาไม่ได้ฉันหาที่ซ่อนไว้แล้ว”
“ดีมาก” เสือใหญ่ยิ้มมุมปาก หันไปมองกลุ่มควันนั่นอีกครั้งหนึ่ง ในดวงตาคู่นั้นมีร่องรอยคล้ายกับความอาลัยฉายวับก่อนจะกลืนหายไปอย่างรวดเร็ว
“นั่นรังเสือใหญ่นี่” ธรรศผู้ยืนอยู่เยื้องๆ เสือใหญ่เอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจ
“อดีตรังเสือใหญ่ต่างหากล่ะ สิ่งที่ข้าสร้างมันขึ้นมาเองกับมือข้าก็ย่อมทำลายมันด้วยมือข้าเองได้เหมือนกัน ไม่มีทางที่ข้าจะให้หมาขี้เรื้อนได้ครอบครองรังของข้าหรอก” เสือใหญ่พูดจบก็ออกเดินนำทางต่อไป ธรรศกับเมษาได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจโดยไม่ปริปากถามใดๆ อีก
************
Inbox สั่งซื้อกับแอดมินเพจ ‘ปลายปากกา สำนักพิมพ์’ นะคะ
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 มิ.ย. 2562, 09:54:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 มิ.ย. 2562, 09:54:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 768
| << บทที่14 -100% | บทที่15 -100% >> |
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ 17 มิ.ย. 2562, 10:04:11 น.
วันนี้นำลิงก์เพจสนพ.มาแปะให้ด้วยค่ะ ใครสนใจสั่งซื้อเรื่องใดของสนพ.ตามลิงก์นี้ไปได้เลย >>> https://www.facebook.com/plaipakkabooks/
วันนี้นำลิงก์เพจสนพ.มาแปะให้ด้วยค่ะ ใครสนใจสั่งซื้อเรื่องใดของสนพ.ตามลิงก์นี้ไปได้เลย >>> https://www.facebook.com/plaipakkabooks/
วนัน 18 มิ.ย. 2562, 12:47:05 น.
เค้ารางนะ
เค้ารางนะ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ 19 มิ.ย. 2562, 09:40:44 น.
ขอบคุณจ้าคุณวนัน มาต่อแล้วนะ^^
ขอบคุณจ้าคุณวนัน มาต่อแล้วนะ^^