ฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'พฤษภา' สาวสวยผู้อ่อนหวาน ทายาทผู้พี่ของตระกูลมาเฟียคูเปอร์สไตน์เดินทางมาเมืองไทยเพื่อดูแลญาติผู้ใหญ่ของมารดาที่ล้มป่วย หล่อนไม่รู้เลยสักนิดว่าได้เดินเข้าสู่อุ้งมืออันหยาบกร้านของ 'เสือ' หรือ 'พยัคฆ์' วีรกาญจน์ ทายาทนายเหมืองที่เพิ่งฆ่าตัวตายไปเพราะภรรยาแอบเล่นชู้กับสามีของเศรษฐีนีผู้เป็นญาติของหล่อน พยัคฆ์ฉุดกระชากลากถูพฤษภาเข้าไปในป่าลึกด้วยความแค้น เขาคิดจะใช้หล่อนเรียกร้องความยุติธรรมให้ครอบครัว
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
'เมษา' น้องน้อยผู้ปราดเปรียว มือแม่นปืนที่ทั้งใจร้อนและวู่วาม รีบรุดมาตามพี่สาวที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หล่อนจึงได้พบกับ 'ธรรศ' พ่อหม้ายเรือพ่วงสวมแว่นหนาเตอะผู้ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพรานนำทางให้หล่อน เมษาหัวหมุนไปหมดกับบุคลิกของเขา เปลือกนอกเขาทั้งเย็นชาและเชื่องช้า แต่ทว่าบางครั้งกลับจู่โจมฉับไวจนน่าหวาดหวั่น
หรือว่าเขาจะเป็นเสือซ่อนเล็บตัวที่สองแห่งดงสางเสือกันแน่!
***************************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง 'พนาพร่ำรัก') และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" เช่นเคยจ้า ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้หอมดึกจะพาทุกท่านไปบุกป่าล่าเสือและล่าสาวในคราวเดียวกัน! ใครชอบแนวโรแมนติก น่ารักละมุน หวานซึ้ง มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง เพราะนอกจากมีเสือเถื่อนและเสือขรึมให้สาวๆ หวั่นไหวเล่นแล้ว พ่วงด้วยความมันแบบซื่อๆ ฮาๆ ตามประสาชาวบ้านในป่าเขาลำเนาไพร บทเลิฟซีนสวย #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก.com ร้านbooksforfun ร้านbanniyayindy ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค ร้านภาวิกา และร้านหนอนนิยาย เป็นต้น
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 448 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 3 ตอนรวด!)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 345฿ จากราคาปก 382฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 390฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 415฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: เสือ ป่า พี่น้อง เซ็กซี่ ละมุน เถื่อน เชลย คุณหนู มาเฟีย บู๊ ครอบครัว
ตอน: บทที่ 18 -30%
มาแล้วจ้าาาา ทักทายกันในวันหยุดค่ะนักอ่านทุกท่าน มาตามเมษาและพฤษภากันต่อน้าาาา ใครสนใจซื้อมีวางขายที่ ‘ศูนย์หนังสือจุฬาฯ’ และร้านออนไลน์นะคะ หรือสั่งซื้อโดยตรงกับสนพ. Inbox สั่งซื้อที่เพจ ‘ปลายปากกาสำนักพิมพ์’
*****************
กลางดึกคืนนั้นที่กลางดงสางเสือ
ร่างกำยำค่อยๆ ยกแขนเรียวนุ่มนิ่มที่พาดอยู่กับตัวออกอย่างนุ่มนวล ใบหน้าคมระบายยิ้มอบอุ่น อากาศหนาวแบบนี้หล่อนมักจะนอนดิ้น มือป่ายปะหาความอบอุ่นเสมอ ยิ่งต้องนอนบนที่สูงห่างกองไฟแบบนี้ด้วยแล้ว อากาศยามดึกยิ่งหนาวเหน็บ เพียงเขาเลื่อนตัวไปอาสาเป็นหมอนข้างให้ใกล้ๆ หล่อนก็คว้าเขาไปกกกอดจนรุ่งสางทุกทีไป พยัคฆ์อยากจะนอนอยู่อย่างนั้นให้นานอีกหน่อย แต่เขาห่างหายจากภารกิจที่ควรทำมาหลายวันแล้ว
ป่านนี้ทางโน้นคงหิวโซ...
เขาตวัดผ้าห่มลงบนร่างบางอย่างเบามือ วางปืนพกกระบอกเล็กไว้ให้ข้างกายพร้อมไฟฉาย แล้วก็จรดปลายเท้าค่อยๆ ปีนป่ายลงจากต้นไม้สูงสู่เบื้องล่าง เขาดันฟืนท่อนใหญ่เร่งไฟให้ลุกโชนขึ้นอีกแล้วก็รีบรุดสาวเท้าไปในป่าลึก
ความรีบร้อนกระมังที่ทำให้พยัคฆ์ไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกสะกดรอยตามอยู่ห่างๆ หลายต่อหลายคืนที่ความสงสัยถึงพฤติกรรมการหายตัวไปกลาง ดึกแล้วกลับมายามรุ่งเช้าเริ่มก่อตัวขึ้นกลางใจเชลยสาว
แล้วคืนนี้ความอยากรู้อยากเห็นก็เอาชนะความกลัวจนได้ พฤษภาค่อยๆ ปีนป่ายลงมาจากที่พัก เหน็บปืนพกไว้ที่เอวบาง ถือไฟฉายไว้มั่นหากยังไม่เปิดใช้ สองตาจับจ้องพุ่มไม้ไหววูบอยู่ห่างออกไปกว่าสิบเมตร หล่อนไม่กล้าเข้าใกล้เขามากไปกว่านั้น ถึงแม้จะกลัวว่าอาจจะคลาดกันก็ตาม
พระจันทร์คืนแรมช่างไม่เป็นใจให้หล่อนเอาเสียเลย เพราะมันซ่อนเสี้ยววาววับไว้หลังยอดไม้ ปล่อยให้หล่อนเดินงมความมืดมิด ชนก้อนหินและต้นไม้จนแทบจะถอดใจหลายครั้ง แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจงใจจะยั่วให้ตามไป ร่างสูงโผล่ออกมายืนให้เห็นแผ่นหลังกว้าง ก่อนจะกระโจนไปข้างหน้าให้หล่อนรุดตามลึกเข้าไปในป่าที่เงียบสงัดนั่นมากขึ้นทุกทีๆ
“อุ๊บ!” หล่อนอุทาน ย่อตัวลงนั่งหลังก้อนหินใหญ่ เมื่ออยู่ดีๆ อีกฝ่ายก็หันขวับมามองด้านหลัง เสียงฝีเท้าเงียบไป เขากำลังสงสัย พฤษภาใช้สองมือปิดปากตัวเองแน่น ครู่ใหญ่เสียงฝีเท้าแผ่วเบาก็ขยับห่างออกไป พฤษภายังไม่กล้าชะโงกหน้าออกไปมอง
หล่อนรอจนแน่ใจจึงค่อยๆ ยื่นหน้าออกไปแต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นเพียงความว่างเปล่า พฤษภาใจหายวาบ รีบปีนก้อนหินขึ้นไปยืนบนลานหินที่เขายืนอยู่เมื่อครู่นี้ก่อนจะหายวับไปราวกับไร้ตัวตน หล่อนเหลียวมองไปรอบๆ ลมยามดึกพัดยอดไม้ไหววูบราวมือปีศาจที่กวัดแกว่งเรียกหา ทั้งส่งเสียงหวีดหวิวน่ากลัวยิ่งนัก หญิงสาวไม่อาจปล่อยให้ใจเตลิดคิดจินตนาการไปทางร้าย จึงตัดสินใจเลือกทางเดินหนึ่งแล้วเร่งฝีเท้าเดินออกไป ใจหวังให้แผ่นหลังกว้างโผล่ออกมาให้เห็นอีกสักครั้ง
แต่ไม่มีแม้แต่เงาของเขา พยัคฆ์หายไปอย่างไร้ร่องรอย
พฤษภาเดินไปตามทางที่คิดว่าเขาน่าจะไปทางนั้น แต่หลังจากลัดเลาะติดตามอยู่นานจนเหนื่อยอ่อนหล่อนก็หมดหวัง แน่ใจว่าตนเองหลงทางแน่แล้ว พฤษภากดสวิตช์ไฟฉายให้แสงสว่างอยู่เป็นเพื่อน หวังว่าแสงสว่างจะคลายความหวาดกลัวให้น้อยลง แต่กลับกลายเป็นว่ามันทำให้หล่อนหวาด ระแวงมากยิ่งขึ้น หูแว่วได้ยินเสียงต่างๆ นานา ดังมาจากทุกทิศทาง แต่พอหล่อนกราดไฟฉายส่องไปดู กลับเห็นเพียงความว่างเปล่า เหงื่อเม็ดโตผุดพรายบนหน้าผากกว้าง เมื่อหยุดเดินความอบอุ่นในร่างกายก็ลดฮวบลง กลายเป็นความหนาวเหน็บจนทำให้หล่อนสั่นสะท้านไปทั้งตัว
‘หากรู้ตัวว่าหลงทางเราต้องหยุดอยู่กับที่นะลูก ไม่ต้องเดินไปไหนทั้งสิ้น’
คำพ่อสอนดังขึ้นมากลางใจ แต่หล่อนก็เตลิดมาไกลมากแล้ว ไกลจนสายเกินไปที่จะหยุดรอเขามาช่วยเหลือแล้วกระมัง
สายลมแผ่วเบายามดึกหอบกลิ่นกายอุ่นร้อนมาต้องจมูกเป็นระยะๆ กลิ่นมันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนร่างอวบอุ่นสี่ขาหนาหนักไปด้วยกล้ามเนื้อทนไม่ไหว มันขยับลุกขึ้นเดินวนส่งเสียงครางลึกต่ำปลุกให้ร่างที่นอนขดอยู่ใกล้ๆ กันขยับลุกขึ้นด้วย ไม่นานทั้งสามก็เยื้องย่างลงมาจากโขดหินสูงสู่ลานหินเบื้องล่าง ตามติดกลิ่นกายมนุษย์อันคุ้นเคยแม้ว่าคืนนี้จะไม่มีกลิ่นเลือดกลิ่นเนื้อสดๆ ชวนน้ำลายไหลปะปนมาก็ตาม
สองตากลมโตวาววับของแม่จำปาดงลูกเสือสมบูรณ์วัยใกล้ขวบปีจับจ้องไปในความมืดด้านหน้า กิ่งไม้และขวากหนามจากพุ่มไม้ใบบังทำอะไรหนังหนานุ่มนั้นไม่ได้แม้แต่รอยข่วน อุ้งเท้าหนาหนักและเล็บตีนคม จิกลงบนก้อนหินก้อนแล้วก้อนเล่า ทรงกายอย่างพอเหมาะพอดียามเหยาะย่างอย่างสง่างามเลียนท่าทางของผู้เป็นแม่ไว้อย่างสมบูรณ์แบบ แดงดงผู้มีผิวกายเข้มกว่าและร่างกายขนาดย่อมลงไปนิดตามติดมาไม่ห่าง จะมีก็แต่เจ้าเสือหนุ่มน้อยสีเหลืองอ่อนจาง เมฆขาวที่เดินปิดท้ายมาห่างๆ ราวกับกำลังขี้เกียจเสียเต็มประดา หากมันไม่หิวเสียจนท้องกิ่วคงไม่ลุกตามออกมาหรอกหนา
เมื่อพ้นแนวไม้หนาทึบออกไป ดวงตาทั้งสามคู่ก็พบกับที่มาของกลิ่นกายคุ้นจมูก อุ้งเท้าที่ขยับก้าวเข้าหาชะงักงันเมื่อเห็นกายบอบบางนั่งอยู่ที่ลานหิน เหลียวซ้ายแลขวาอยู่ในความมืด แสงจากไฟฉายสาดส่องไปมาทำให้ประสาทของเสือรุ่นตึงเครียด ความผิดหวัง ความหิวทำให้เกิดความกราดเกรี้ยว ดวงตาทั้งสามคู่วาววับเรืองรองในความมืด ขนฟูลุกชันก่อนที่แม่จำปาดงจะปล่อยเสียงคำรามตามสัญชาตญาณนักล่าออกไปเป็นครั้งแรก แล้วโผนทะยานด้วยกำลังกล้ามเนื้อขาเข้าหมายขย้ำ
โฮกกกก!
“กรี๊ดด!”
ไฟฉายหลุดจากมือบางกลิ้งไปตกอยู่ที่พื้น ลำแสงส่องขึ้นไปยังยอดไม้ พฤษภารู้สึกถึงการกระแทกอย่างแรงจนหล่อนพุ่งกระเด็นตกจากลานหินไปกระแทกพื้นดินด้านล่างจุกจนหายใจแทบไม่ออก หัวไหล่ปวดร้าวราวถูกกระชากหลุด หูแว่วเสียงคำรามต่ำๆ พร้อมเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาหาจากรอบด้าน แต่ที่ทำให้หัวใจแทบหยุดเต้นคงเป็นดวงตาเรืองรองทั้งสามคู่ที่จับจ้องมุ่งร้ายใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
พฤษภาควานหาปืนพกที่เอว แต่พบเพียงความว่างเปล่า หล่อนขยับกายถอยหนีจนหลังชนก้อนหินที่อยู่ใกล้ๆ มือบางยังคลำไปรอบกายหาปืนพกที่เป็นเพียงความหวังเดียวของหล่อน อาการร้าวที่ไหล่ ตามมาด้วยกลิ่นคาวเลือดและความแสบสลับกับมึนชา
“ออกไป! อย่าเข้ามานะ!” หล่อนเปล่งเสียงไล่ดังที่สุดเท่าที่เรี่ยวแรงอันน้อยนิดจะอำนวย แต่เจ้าจำปาดงกลับเยื้องย่างเข้าหาราวกับมันเป็นคำเชื้อเชิญ พฤษภาปิดเปลือกตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน กลิ่นความตายโอบล้อมเข้ามาใกล้ทุกขณะ
โฮกกกก!
เสียงกึกก้องกัมปนาทนั้นทำให้เปลือกตาที่กำลังปิดลงของหล่อนเบิกกว้าง หัวใจที่กำลังพ่ายแพ้โลดเต้นแม้จะด้วยความตื่นตระหนกสุดขีด หล่อนเห็นเสือรุ่นสามตัวเผ่นแผล็วไปอยู่ข้างๆ หลบหน้าหลบตาเมื่อร่างสูงยาวหลายเป็นเมตร หนักหลายร้อยกิโล กระโจนจากผาหินมายืนจังก้าอยู่กลางลาน ดวงตาสีอำพันวาววับส่องประกายงดงามน่าเกรงขาม
“แม่เหลืองอำพัน!” เสียงห้าวร้อนรนดังมาจากด้านหลังของหล่อน
พยัคฆ์นั่นเอง!
เขาถลาเข้ามาประคองร่างบอบบางที่กองอยู่ที่พื้น เสือรุ่นทั้งสามทำเสียงครางลึกในลำคออย่างพึงพอใจ มันทำท่าจะก้าวเข้าไปหาแต่แม่เหลืองอำพันก้าวเข้ามาขวางไว้ พยัคฆ์ประคองร่างอ่อนปวกเปียกไว้แนบอก เลือดเหนียวๆ ไหลเปรอะท่อนแขนเขา
“เสือ ไปไหนมา ช่วยด้วย ช่วยเมย์ด้วย” เสียงหวานแผ่วจางหายไปพร้อมสติของหล่อนที่ดับสนิทลง...
***********
ซวยแล้วพฤษภาเอ๋ย
โหลด eBook ได้ที่เว็บ mebmarket นะคะ
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
*****************
กลางดึกคืนนั้นที่กลางดงสางเสือ
ร่างกำยำค่อยๆ ยกแขนเรียวนุ่มนิ่มที่พาดอยู่กับตัวออกอย่างนุ่มนวล ใบหน้าคมระบายยิ้มอบอุ่น อากาศหนาวแบบนี้หล่อนมักจะนอนดิ้น มือป่ายปะหาความอบอุ่นเสมอ ยิ่งต้องนอนบนที่สูงห่างกองไฟแบบนี้ด้วยแล้ว อากาศยามดึกยิ่งหนาวเหน็บ เพียงเขาเลื่อนตัวไปอาสาเป็นหมอนข้างให้ใกล้ๆ หล่อนก็คว้าเขาไปกกกอดจนรุ่งสางทุกทีไป พยัคฆ์อยากจะนอนอยู่อย่างนั้นให้นานอีกหน่อย แต่เขาห่างหายจากภารกิจที่ควรทำมาหลายวันแล้ว
ป่านนี้ทางโน้นคงหิวโซ...
เขาตวัดผ้าห่มลงบนร่างบางอย่างเบามือ วางปืนพกกระบอกเล็กไว้ให้ข้างกายพร้อมไฟฉาย แล้วก็จรดปลายเท้าค่อยๆ ปีนป่ายลงจากต้นไม้สูงสู่เบื้องล่าง เขาดันฟืนท่อนใหญ่เร่งไฟให้ลุกโชนขึ้นอีกแล้วก็รีบรุดสาวเท้าไปในป่าลึก
ความรีบร้อนกระมังที่ทำให้พยัคฆ์ไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกสะกดรอยตามอยู่ห่างๆ หลายต่อหลายคืนที่ความสงสัยถึงพฤติกรรมการหายตัวไปกลาง ดึกแล้วกลับมายามรุ่งเช้าเริ่มก่อตัวขึ้นกลางใจเชลยสาว
แล้วคืนนี้ความอยากรู้อยากเห็นก็เอาชนะความกลัวจนได้ พฤษภาค่อยๆ ปีนป่ายลงมาจากที่พัก เหน็บปืนพกไว้ที่เอวบาง ถือไฟฉายไว้มั่นหากยังไม่เปิดใช้ สองตาจับจ้องพุ่มไม้ไหววูบอยู่ห่างออกไปกว่าสิบเมตร หล่อนไม่กล้าเข้าใกล้เขามากไปกว่านั้น ถึงแม้จะกลัวว่าอาจจะคลาดกันก็ตาม
พระจันทร์คืนแรมช่างไม่เป็นใจให้หล่อนเอาเสียเลย เพราะมันซ่อนเสี้ยววาววับไว้หลังยอดไม้ ปล่อยให้หล่อนเดินงมความมืดมิด ชนก้อนหินและต้นไม้จนแทบจะถอดใจหลายครั้ง แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจงใจจะยั่วให้ตามไป ร่างสูงโผล่ออกมายืนให้เห็นแผ่นหลังกว้าง ก่อนจะกระโจนไปข้างหน้าให้หล่อนรุดตามลึกเข้าไปในป่าที่เงียบสงัดนั่นมากขึ้นทุกทีๆ
“อุ๊บ!” หล่อนอุทาน ย่อตัวลงนั่งหลังก้อนหินใหญ่ เมื่ออยู่ดีๆ อีกฝ่ายก็หันขวับมามองด้านหลัง เสียงฝีเท้าเงียบไป เขากำลังสงสัย พฤษภาใช้สองมือปิดปากตัวเองแน่น ครู่ใหญ่เสียงฝีเท้าแผ่วเบาก็ขยับห่างออกไป พฤษภายังไม่กล้าชะโงกหน้าออกไปมอง
หล่อนรอจนแน่ใจจึงค่อยๆ ยื่นหน้าออกไปแต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นเพียงความว่างเปล่า พฤษภาใจหายวาบ รีบปีนก้อนหินขึ้นไปยืนบนลานหินที่เขายืนอยู่เมื่อครู่นี้ก่อนจะหายวับไปราวกับไร้ตัวตน หล่อนเหลียวมองไปรอบๆ ลมยามดึกพัดยอดไม้ไหววูบราวมือปีศาจที่กวัดแกว่งเรียกหา ทั้งส่งเสียงหวีดหวิวน่ากลัวยิ่งนัก หญิงสาวไม่อาจปล่อยให้ใจเตลิดคิดจินตนาการไปทางร้าย จึงตัดสินใจเลือกทางเดินหนึ่งแล้วเร่งฝีเท้าเดินออกไป ใจหวังให้แผ่นหลังกว้างโผล่ออกมาให้เห็นอีกสักครั้ง
แต่ไม่มีแม้แต่เงาของเขา พยัคฆ์หายไปอย่างไร้ร่องรอย
พฤษภาเดินไปตามทางที่คิดว่าเขาน่าจะไปทางนั้น แต่หลังจากลัดเลาะติดตามอยู่นานจนเหนื่อยอ่อนหล่อนก็หมดหวัง แน่ใจว่าตนเองหลงทางแน่แล้ว พฤษภากดสวิตช์ไฟฉายให้แสงสว่างอยู่เป็นเพื่อน หวังว่าแสงสว่างจะคลายความหวาดกลัวให้น้อยลง แต่กลับกลายเป็นว่ามันทำให้หล่อนหวาด ระแวงมากยิ่งขึ้น หูแว่วได้ยินเสียงต่างๆ นานา ดังมาจากทุกทิศทาง แต่พอหล่อนกราดไฟฉายส่องไปดู กลับเห็นเพียงความว่างเปล่า เหงื่อเม็ดโตผุดพรายบนหน้าผากกว้าง เมื่อหยุดเดินความอบอุ่นในร่างกายก็ลดฮวบลง กลายเป็นความหนาวเหน็บจนทำให้หล่อนสั่นสะท้านไปทั้งตัว
‘หากรู้ตัวว่าหลงทางเราต้องหยุดอยู่กับที่นะลูก ไม่ต้องเดินไปไหนทั้งสิ้น’
คำพ่อสอนดังขึ้นมากลางใจ แต่หล่อนก็เตลิดมาไกลมากแล้ว ไกลจนสายเกินไปที่จะหยุดรอเขามาช่วยเหลือแล้วกระมัง
สายลมแผ่วเบายามดึกหอบกลิ่นกายอุ่นร้อนมาต้องจมูกเป็นระยะๆ กลิ่นมันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนร่างอวบอุ่นสี่ขาหนาหนักไปด้วยกล้ามเนื้อทนไม่ไหว มันขยับลุกขึ้นเดินวนส่งเสียงครางลึกต่ำปลุกให้ร่างที่นอนขดอยู่ใกล้ๆ กันขยับลุกขึ้นด้วย ไม่นานทั้งสามก็เยื้องย่างลงมาจากโขดหินสูงสู่ลานหินเบื้องล่าง ตามติดกลิ่นกายมนุษย์อันคุ้นเคยแม้ว่าคืนนี้จะไม่มีกลิ่นเลือดกลิ่นเนื้อสดๆ ชวนน้ำลายไหลปะปนมาก็ตาม
สองตากลมโตวาววับของแม่จำปาดงลูกเสือสมบูรณ์วัยใกล้ขวบปีจับจ้องไปในความมืดด้านหน้า กิ่งไม้และขวากหนามจากพุ่มไม้ใบบังทำอะไรหนังหนานุ่มนั้นไม่ได้แม้แต่รอยข่วน อุ้งเท้าหนาหนักและเล็บตีนคม จิกลงบนก้อนหินก้อนแล้วก้อนเล่า ทรงกายอย่างพอเหมาะพอดียามเหยาะย่างอย่างสง่างามเลียนท่าทางของผู้เป็นแม่ไว้อย่างสมบูรณ์แบบ แดงดงผู้มีผิวกายเข้มกว่าและร่างกายขนาดย่อมลงไปนิดตามติดมาไม่ห่าง จะมีก็แต่เจ้าเสือหนุ่มน้อยสีเหลืองอ่อนจาง เมฆขาวที่เดินปิดท้ายมาห่างๆ ราวกับกำลังขี้เกียจเสียเต็มประดา หากมันไม่หิวเสียจนท้องกิ่วคงไม่ลุกตามออกมาหรอกหนา
เมื่อพ้นแนวไม้หนาทึบออกไป ดวงตาทั้งสามคู่ก็พบกับที่มาของกลิ่นกายคุ้นจมูก อุ้งเท้าที่ขยับก้าวเข้าหาชะงักงันเมื่อเห็นกายบอบบางนั่งอยู่ที่ลานหิน เหลียวซ้ายแลขวาอยู่ในความมืด แสงจากไฟฉายสาดส่องไปมาทำให้ประสาทของเสือรุ่นตึงเครียด ความผิดหวัง ความหิวทำให้เกิดความกราดเกรี้ยว ดวงตาทั้งสามคู่วาววับเรืองรองในความมืด ขนฟูลุกชันก่อนที่แม่จำปาดงจะปล่อยเสียงคำรามตามสัญชาตญาณนักล่าออกไปเป็นครั้งแรก แล้วโผนทะยานด้วยกำลังกล้ามเนื้อขาเข้าหมายขย้ำ
โฮกกกก!
“กรี๊ดด!”
ไฟฉายหลุดจากมือบางกลิ้งไปตกอยู่ที่พื้น ลำแสงส่องขึ้นไปยังยอดไม้ พฤษภารู้สึกถึงการกระแทกอย่างแรงจนหล่อนพุ่งกระเด็นตกจากลานหินไปกระแทกพื้นดินด้านล่างจุกจนหายใจแทบไม่ออก หัวไหล่ปวดร้าวราวถูกกระชากหลุด หูแว่วเสียงคำรามต่ำๆ พร้อมเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาหาจากรอบด้าน แต่ที่ทำให้หัวใจแทบหยุดเต้นคงเป็นดวงตาเรืองรองทั้งสามคู่ที่จับจ้องมุ่งร้ายใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
พฤษภาควานหาปืนพกที่เอว แต่พบเพียงความว่างเปล่า หล่อนขยับกายถอยหนีจนหลังชนก้อนหินที่อยู่ใกล้ๆ มือบางยังคลำไปรอบกายหาปืนพกที่เป็นเพียงความหวังเดียวของหล่อน อาการร้าวที่ไหล่ ตามมาด้วยกลิ่นคาวเลือดและความแสบสลับกับมึนชา
“ออกไป! อย่าเข้ามานะ!” หล่อนเปล่งเสียงไล่ดังที่สุดเท่าที่เรี่ยวแรงอันน้อยนิดจะอำนวย แต่เจ้าจำปาดงกลับเยื้องย่างเข้าหาราวกับมันเป็นคำเชื้อเชิญ พฤษภาปิดเปลือกตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน กลิ่นความตายโอบล้อมเข้ามาใกล้ทุกขณะ
โฮกกกก!
เสียงกึกก้องกัมปนาทนั้นทำให้เปลือกตาที่กำลังปิดลงของหล่อนเบิกกว้าง หัวใจที่กำลังพ่ายแพ้โลดเต้นแม้จะด้วยความตื่นตระหนกสุดขีด หล่อนเห็นเสือรุ่นสามตัวเผ่นแผล็วไปอยู่ข้างๆ หลบหน้าหลบตาเมื่อร่างสูงยาวหลายเป็นเมตร หนักหลายร้อยกิโล กระโจนจากผาหินมายืนจังก้าอยู่กลางลาน ดวงตาสีอำพันวาววับส่องประกายงดงามน่าเกรงขาม
“แม่เหลืองอำพัน!” เสียงห้าวร้อนรนดังมาจากด้านหลังของหล่อน
พยัคฆ์นั่นเอง!
เขาถลาเข้ามาประคองร่างบอบบางที่กองอยู่ที่พื้น เสือรุ่นทั้งสามทำเสียงครางลึกในลำคออย่างพึงพอใจ มันทำท่าจะก้าวเข้าไปหาแต่แม่เหลืองอำพันก้าวเข้ามาขวางไว้ พยัคฆ์ประคองร่างอ่อนปวกเปียกไว้แนบอก เลือดเหนียวๆ ไหลเปรอะท่อนแขนเขา
“เสือ ไปไหนมา ช่วยด้วย ช่วยเมย์ด้วย” เสียงหวานแผ่วจางหายไปพร้อมสติของหล่อนที่ดับสนิทลง...
***********
ซวยแล้วพฤษภาเอ๋ย
โหลด eBook ได้ที่เว็บ mebmarket นะคะ
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ก.ค. 2562, 11:16:37 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ก.ค. 2562, 11:16:37 น.
จำนวนการเข้าชม : 785
| << บทที่17 -100% | บทที่ 18 -60% >> |
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ 17 ก.ค. 2562, 09:15:32 น.
แจ้งข่าวค่ะ^^ ของแถมสมุดโน้ตแบบ memo card ยังไม่หมดนะคะ ใครสนใจคลิกลิงก์ด้านล่างเพื่อเข้าไปส่องก่อนได้ค่ะ
>>>http://bit.ly/2TZrWoP
แจ้งข่าวค่ะ^^ ของแถมสมุดโน้ตแบบ memo card ยังไม่หมดนะคะ ใครสนใจคลิกลิงก์ด้านล่างเพื่อเข้าไปส่องก่อนได้ค่ะ
>>>http://bit.ly/2TZrWoP