เงื่อนวิวาห์ e-book
เงื่อนวิวาห์ By กันต์ระพี
วางจำหน่ายในรูปแบบ e-book เท่านั้นค่ะ
เธอจ่ายเงินซื้อเขา
แต่ถูกปฏิเสธ ซ้ำยังตราหน้าว่าร่านรัก
ถ้าเกลียดนัก แล้วมากอดจูบทำไม!
**เปิดให้ทดลองอ่านเท่านั้น!!***
วางจำหน่ายในรูปแบบ e-book เท่านั้นค่ะ
เธอจ่ายเงินซื้อเขา
แต่ถูกปฏิเสธ ซ้ำยังตราหน้าว่าร่านรัก
ถ้าเกลียดนัก แล้วมากอดจูบทำไม!
**เปิดให้ทดลองอ่านเท่านั้น!!***
Tags: เงื่อน วิวาห์ นิยาย กันต์ระพี
ตอน: ตอนที่ 2
ดารารายก้าวลงจากรถที่นำมาจอดเทียบหน้าโรงแรมหรูระดับห้าดาว ทอดสายตามองทะเลสีครามอีกฟากหนึ่งของถนน เสียงคลื่นซัดสาดเข้าหาฝั่งเป็นระลอก ไม่ต่างจากเสียงปลอบประโลมใจให้คลายความเศร้า รอยยิ้มแรกของวันผุดขึ้นบนริมฝีปาก
หล่อนตัดสินใจไม่ผิดจริงๆ ที่เบนหัวรถเปลี่ยนเส้นทางมาที่นี่ อย่างน้อย...สถานที่สวยงามและมีมนต์ขลังแห่งนี้ก็ช่วยคลายความหมองเศร้า ลบเรื่องเครียดๆ ออกไปจากสมองได้ชั่วขณะ
ดารารายละสายตาจากภาพตรงหน้าและก้าวเข้าไปในโรงแรมหรู โชคดีที่วันนี้ไม่ใช่วันหยุดพักผ่อนช่วงเทศกาล ลูกค้าที่มาใช้บริการกับทางโรงแรมมีไม่มากนัก นั่นทำให้หล่อนได้ห้องพักที่หันหน้ารับลมทะเลอย่างที่ต้องการ
หลังจากจัดการเรื่องห้องพักเสร็จสรรพ ก็พลันนึกขึ้นมาได้ว่าไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาสักอย่าง หล่อนก็ออกไปตระเวนหาซื้อเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้จำเป็นแถวริมหาดมาใช้แก้ขัดไปพลางๆ ก่อน พรุ่งนี้ค่อยออกไปห้างสรรพสินค้าหาซื้อข้าวของที่มีคุณภาพมากกว่านี้
แม้จะคิดเช่นนั้น แต่สองขาก็พาตัวเองเถลไถลไปเรื่อยเปื่อย สุดท้าย...ก็เดินมาทิ้งตัวลงนั่งเอนหลังบนเก้าอี้ผ้าใบริมชายหาด คิดจะพักเหนื่อยสักครู่ แต่อ่อนล้าเหลือกำลังก็ผล็อยหลับไปอย่างไม่รู้ตัว
ดารารายมารู้สึกตัวอีกที ก็ตอนได้ยินเสียงสนทนาดังขึ้นเบื้องหลัง แต่ไม่ได้หันมอง ไม่อยากขัดจังหวะการสนทนาของขาเม้าท์ที่คุยกันสนุกปาก หล่อนก็เลือกที่จะนอนฟังเงียบๆ
“ว้าว...เท่ชะมัด! ผู้ชายอะไรหล่อน่าฟัดเป็นบ้า ขนาดเห็นไกลๆ ฉันก็อยากกินเขาขึ้นมาเสียแล้วสิ”
“แหม พูดอะไรไม่ระวังปากบ้างเลยนะยะ เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า เขาจะหาว่าหื่นจิต”
“หื่นก็หื่นสิยะ อย่าได้แคร์ สมัยนี้หาผู้ชายแท้ๆ ที่แมนร้อยเปอร์เซ็นต์น่ะยากจะตายไป แล้วหล่อๆ ล่ำๆ อย่างนี้ ใครบ้างจะไม่อยากลากขึ้นเตียง”
“ย่ะ แม่สาวหัวสมัยใหม่ แต่จะบอกอะไรให้นะ ไอ้ที่เธอเห็นหน้าตาดี ท่าทางสุภาพนั่นน่ะ ขอโทษ...เสือผู้หญิงผสมแมงดาดีๆ เลยล่ะจ้ะเธอจ๋า”
“อังเดรเนี่ยนะ...”
“ก็ใช่น่ะสิยะ หมอนั่นเลือกผู้หญิงจะตายไป ถ้าเงินไม่ถึงละก็ อย่าหวังว่าจะได้แอ้มเลย ต้องพวกผู้หญิงกระเป๋าหนักประเภทผัวเผลอแล้วเจอกันนั่นแหละ พ่อเจ้าประคุณถึงจะยอมให้ลูบคลำ”
“จริงดิ ก็ไหนเขาลือกันว่าอังเดรรวยไม่ใช่เหรอ รายได้จากการแข่งเจ็ทสกีปีหนึ่งก็ไม่รู้ตั้งเท่าไหร่แล้ว”
“รวยเรยอะไรกัน ปีหนึ่งจะแข่งขันกันสักกี่ครั้ง ต้องทัวร์นาเมนต์ใหญ่ๆ จริงๆ นั่นแหละถึงจะมีเงินรางวัลสูง แล้วลองคิดดูสิ ระหว่างนั้นหมอนั่นจะทำอะไร ถ้าไม่หารายได้พิเศษเข้ากระเป๋า”
“จริงเหรอเนี่ย ฉันไม่อยากเชื่อเลย”
“ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วล่ะเธอ ใครๆ เขาก็รู้กันทั้งนั้น มีแต่เธอนั่นแหละที่หลังเขา แล้วก็เลิกทำตาละห้อยอย่างนั้นเสียที อย่างเธอน่ะ...แม้แต่ขนหน้าแข้งของอังเดรก็ไม่ได้แตะหรอก”
ดารารายนอนฟังเพลิน อดนึกขำคำพูดของสองสาวไม่ได้ จนกระทั่งเสียงสนทนานั้นหายไป หล่อนก็เปิดเปลือกตาขึ้นมอง ครั้นเห็นนักเจ็ทสกีนับสิบยืนอยู่ริมชายหาด หัวคิ้วก็ขมวดมุ่นขึ้นมาทันที
คนไหนอังเดร?
หากคาดเดาไม่ผิด คงเป็นหนึ่งในสองบุรุษต่างชาติที่มีบุคลิกโดดเด่นแลสะดุดตากว่าทุกคนที่ยืนอยู่ในกลุ่มนั้น ทั้งสองจัดว่าเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามด้วยกันทั้งคู่
ใครกัน...เสือผู้หญิงผสมแมงดาที่สองสาวช่างจ้อกล่าวถึง?
มันเป็นเรื่องยากเกินจะคาดเดา!
ดารารายละสายตาจากภาพตรงหน้า หันมาคว้าข้าวของที่กองกับพื้นข้างตัว เลิกสนใจใคร่รู้กับสิ่งที่ยากจะหาคำตอบ แต่เสียงเป่าปากที่แว่วเข้าหูก็ฉุดความสนใจให้หันหน้ากลับไปมองอีกครั้ง
วินาทีที่เห็นบุรุษต่างชาติหนึ่งในสองบึ่งเจ็ทสกีออกไปโชว์ฝีไม้ลายมือกลางทะเลสีคราม ท้าทายแสงแดดและสายลม ทุกท่วงท่าที่เคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่วนั้นสะกดสายตาหล่อนให้หยุดนิ่ง
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ดารารายมองภาพน่าประทับใจตรงหน้า ความรู้สึกบางอย่างก่อเกิดขึ้นในใจ ทั้งที่คิดว่าไม่มีใครจะทำให้หัวใจที่ปิดตายดวงนี้สั่นคลอน แต่เวลานี้มันกำลังสั่นไหวเพราะผู้ชายตรงหน้า!
สตีฟ อาร์เมอร์ นักธุรกิจค้าทองคำ ซึ่งดำเนินงานภายใต้ชื่อบริษัทโกลด์ อาร์เมอร์ เดินลุยน้ำขึ้นมาสมทบกับเพื่อนๆ ที่ส่งเสียงโห่ร้องแสดงความยินดีไม่ขาดระยะ หลังจากได้รับชัยชนะจากการแข่งขันเจ็ทสกีที่เพิ่งจบลงเมื่อครู่
ที่ผ่านมา...สตีฟใช้เวลาว่างจากการทำงานมาฝึกซ้อมเจ็ทสกี แม้จะผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่เคยชนะอังเดรเพื่อนสนิทเลยสักครั้ง ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ละความพยายามและวันนี้ก็ทำสำเร็จจนได้
“เยี่ยมมากสตีฟ นายทำให้ฉันทึ่งจริงๆ”
“ขอบใจ ที่ฉันชนะได้ก็เพราะนายออมมือนั่นแหละ” สตีฟเผยยิ้มกว้าง พลางยกแขนขึ้นโอบไหล่อังเดรที่เดินลุยน้ำเข้ามาแสดงความยินดี
“ใครบอกว่าฉันออมมือ ก็เห็นอยู่ว่าฝีมือนายพัฒนาขึ้นมาก”
“งั้นก็ไม่เสียแรงที่ฉันอุตส่าห์ซ้อมมาตลอดสามเดือนสินะ”
“อ้าว ก็ไหนบอกว่างานยุ่งไม่ใช่เหรอ แล้วเอาเวลาที่ไหนซ้อม”
“ฉันก็อู้บ้าง อะไรบ้างน่ะสิ ไม่อย่างนั้น...จะเอาชนะนายได้เหรอ ยังไงก็อย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้ก็แล้วกัน”
“เรื่องนั้นไม่มีปัญหา คนแพ้ก็ต้องเลี้ยงเหล้าตามที่ตกลงกันไว้อยู่แล้ว แต่หลังสองทุ่มฉันคงต้องขอตัวก่อน...พอดีว่ามีธุระ”
“ปฏิเสธไม่ได้เหรอ หรือว่ารายนี้สำคัญ” สตีฟหันมอง ทราบดี ‘ธุระ’ ที่ว่านั้นคืออะไร แต่ไม่อยากก้าวก่าย ด้วยเห็นว่าเป็นเรื่องส่วนตัว
สำหรับเขา...เพื่อนก็คือเพื่อน!
ถึงแม้อังเดรจะเป็นเสือผู้หญิงที่ใครต่อใครตราหน้าว่าหิวกระหายเงิน แต่หมอนี่ก็ไม่เคยล่อลวงหรือเสนอตัวกับผู้หญิงก่อน ลูกค้าที่เรียกใช้บริการต่างก็ทราบดีว่าทุกอย่างเป็นไปตามข้อตกลงเชิงธุรกิจ ไม่มีข้อผูกมัดหรือพันธะใดๆ ให้ต้องลำบากใจ
“ก็ไม่เชิง ทีแรกฉันว่าจะไม่รับด้วย แต่เห็นแล้วอดสงสารไม่ได้”
“หมายความว่ายังไง พูดให้เคลียร์กว่านี้หน่อยได้ไหม”
“ก็ลูกค้ารายนี้ยังสาวและก็สวยด้วย แต่มีสามีไร้น้ำยา ไอ้เรื่องเสื่อมสมรรถภาพน่ะไม่เท่าไหร่ แต่หมอนี่ดันทะลึ่งไปทำให้เธอมีความรู้สึกแล้วทำไม่ได้นี่สิ มันน่าเตะชะมัด!” อังเดรพ่นคำพูดออกมาอย่างหงุดหงิด
“นายก็เลยสงสาร เห็นใจ อยากเป็นผู้พิทักษ์ความเปลี่ยวเหงาให้ผู้หญิงคนนี้...ว่างั้นเถอะ”
“ก็ทำนองนั้น”
“ก็ดีแล้วนี่นา แล้วทำไมต้องหัวเสียด้วย”
“โธ่...นายก็รู้ เวลาผู้หญิงอดอยากปากแห้งนานๆ เนี่ย อารมณ์ร้อนแรงมากแค่ไหน เธอไม่ได้นอนนิ่งเป็นท่อนไม้นะเฟ้ย แต่มาสายรุกปลุกฉันทั้งคืน”
“มันก็ไม่แปลกอะไรนี่นา ยังไงนายก็สามารถอยู่แล้ว”
“ก็เพราะสามารถนี่ไง วันนี้ฉันถึงได้หมดแรง แพ้นายราบคาบ”
“เอาน่า...ก็แค่แพ้ในเกม ยังไงนายก็ชนะใจสาวๆ อยู่ดี ไป...ไปอาบน้ำกันดีกว่า ฉันอยากดื่มเหล้าฟรีแล้ว” สตีฟหัวเราะร่วน
“เออ ทำหัวเราะดีไปเถอะ สักวัน...ถ้านายเจอผู้หญิงหิวรักอย่างฉันบ้างแล้วจะรู้สึก” อังเดรกลอกตาแล้วก้าวตามเพื่อนสนิทที่เดินผิวปากนำหน้ากลับห้องพักอย่างสบายอารมณ์...
หล่อนตัดสินใจไม่ผิดจริงๆ ที่เบนหัวรถเปลี่ยนเส้นทางมาที่นี่ อย่างน้อย...สถานที่สวยงามและมีมนต์ขลังแห่งนี้ก็ช่วยคลายความหมองเศร้า ลบเรื่องเครียดๆ ออกไปจากสมองได้ชั่วขณะ
ดารารายละสายตาจากภาพตรงหน้าและก้าวเข้าไปในโรงแรมหรู โชคดีที่วันนี้ไม่ใช่วันหยุดพักผ่อนช่วงเทศกาล ลูกค้าที่มาใช้บริการกับทางโรงแรมมีไม่มากนัก นั่นทำให้หล่อนได้ห้องพักที่หันหน้ารับลมทะเลอย่างที่ต้องการ
หลังจากจัดการเรื่องห้องพักเสร็จสรรพ ก็พลันนึกขึ้นมาได้ว่าไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาสักอย่าง หล่อนก็ออกไปตระเวนหาซื้อเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้จำเป็นแถวริมหาดมาใช้แก้ขัดไปพลางๆ ก่อน พรุ่งนี้ค่อยออกไปห้างสรรพสินค้าหาซื้อข้าวของที่มีคุณภาพมากกว่านี้
แม้จะคิดเช่นนั้น แต่สองขาก็พาตัวเองเถลไถลไปเรื่อยเปื่อย สุดท้าย...ก็เดินมาทิ้งตัวลงนั่งเอนหลังบนเก้าอี้ผ้าใบริมชายหาด คิดจะพักเหนื่อยสักครู่ แต่อ่อนล้าเหลือกำลังก็ผล็อยหลับไปอย่างไม่รู้ตัว
ดารารายมารู้สึกตัวอีกที ก็ตอนได้ยินเสียงสนทนาดังขึ้นเบื้องหลัง แต่ไม่ได้หันมอง ไม่อยากขัดจังหวะการสนทนาของขาเม้าท์ที่คุยกันสนุกปาก หล่อนก็เลือกที่จะนอนฟังเงียบๆ
“ว้าว...เท่ชะมัด! ผู้ชายอะไรหล่อน่าฟัดเป็นบ้า ขนาดเห็นไกลๆ ฉันก็อยากกินเขาขึ้นมาเสียแล้วสิ”
“แหม พูดอะไรไม่ระวังปากบ้างเลยนะยะ เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า เขาจะหาว่าหื่นจิต”
“หื่นก็หื่นสิยะ อย่าได้แคร์ สมัยนี้หาผู้ชายแท้ๆ ที่แมนร้อยเปอร์เซ็นต์น่ะยากจะตายไป แล้วหล่อๆ ล่ำๆ อย่างนี้ ใครบ้างจะไม่อยากลากขึ้นเตียง”
“ย่ะ แม่สาวหัวสมัยใหม่ แต่จะบอกอะไรให้นะ ไอ้ที่เธอเห็นหน้าตาดี ท่าทางสุภาพนั่นน่ะ ขอโทษ...เสือผู้หญิงผสมแมงดาดีๆ เลยล่ะจ้ะเธอจ๋า”
“อังเดรเนี่ยนะ...”
“ก็ใช่น่ะสิยะ หมอนั่นเลือกผู้หญิงจะตายไป ถ้าเงินไม่ถึงละก็ อย่าหวังว่าจะได้แอ้มเลย ต้องพวกผู้หญิงกระเป๋าหนักประเภทผัวเผลอแล้วเจอกันนั่นแหละ พ่อเจ้าประคุณถึงจะยอมให้ลูบคลำ”
“จริงดิ ก็ไหนเขาลือกันว่าอังเดรรวยไม่ใช่เหรอ รายได้จากการแข่งเจ็ทสกีปีหนึ่งก็ไม่รู้ตั้งเท่าไหร่แล้ว”
“รวยเรยอะไรกัน ปีหนึ่งจะแข่งขันกันสักกี่ครั้ง ต้องทัวร์นาเมนต์ใหญ่ๆ จริงๆ นั่นแหละถึงจะมีเงินรางวัลสูง แล้วลองคิดดูสิ ระหว่างนั้นหมอนั่นจะทำอะไร ถ้าไม่หารายได้พิเศษเข้ากระเป๋า”
“จริงเหรอเนี่ย ฉันไม่อยากเชื่อเลย”
“ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วล่ะเธอ ใครๆ เขาก็รู้กันทั้งนั้น มีแต่เธอนั่นแหละที่หลังเขา แล้วก็เลิกทำตาละห้อยอย่างนั้นเสียที อย่างเธอน่ะ...แม้แต่ขนหน้าแข้งของอังเดรก็ไม่ได้แตะหรอก”
ดารารายนอนฟังเพลิน อดนึกขำคำพูดของสองสาวไม่ได้ จนกระทั่งเสียงสนทนานั้นหายไป หล่อนก็เปิดเปลือกตาขึ้นมอง ครั้นเห็นนักเจ็ทสกีนับสิบยืนอยู่ริมชายหาด หัวคิ้วก็ขมวดมุ่นขึ้นมาทันที
คนไหนอังเดร?
หากคาดเดาไม่ผิด คงเป็นหนึ่งในสองบุรุษต่างชาติที่มีบุคลิกโดดเด่นแลสะดุดตากว่าทุกคนที่ยืนอยู่ในกลุ่มนั้น ทั้งสองจัดว่าเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามด้วยกันทั้งคู่
ใครกัน...เสือผู้หญิงผสมแมงดาที่สองสาวช่างจ้อกล่าวถึง?
มันเป็นเรื่องยากเกินจะคาดเดา!
ดารารายละสายตาจากภาพตรงหน้า หันมาคว้าข้าวของที่กองกับพื้นข้างตัว เลิกสนใจใคร่รู้กับสิ่งที่ยากจะหาคำตอบ แต่เสียงเป่าปากที่แว่วเข้าหูก็ฉุดความสนใจให้หันหน้ากลับไปมองอีกครั้ง
วินาทีที่เห็นบุรุษต่างชาติหนึ่งในสองบึ่งเจ็ทสกีออกไปโชว์ฝีไม้ลายมือกลางทะเลสีคราม ท้าทายแสงแดดและสายลม ทุกท่วงท่าที่เคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่วนั้นสะกดสายตาหล่อนให้หยุดนิ่ง
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ดารารายมองภาพน่าประทับใจตรงหน้า ความรู้สึกบางอย่างก่อเกิดขึ้นในใจ ทั้งที่คิดว่าไม่มีใครจะทำให้หัวใจที่ปิดตายดวงนี้สั่นคลอน แต่เวลานี้มันกำลังสั่นไหวเพราะผู้ชายตรงหน้า!
สตีฟ อาร์เมอร์ นักธุรกิจค้าทองคำ ซึ่งดำเนินงานภายใต้ชื่อบริษัทโกลด์ อาร์เมอร์ เดินลุยน้ำขึ้นมาสมทบกับเพื่อนๆ ที่ส่งเสียงโห่ร้องแสดงความยินดีไม่ขาดระยะ หลังจากได้รับชัยชนะจากการแข่งขันเจ็ทสกีที่เพิ่งจบลงเมื่อครู่
ที่ผ่านมา...สตีฟใช้เวลาว่างจากการทำงานมาฝึกซ้อมเจ็ทสกี แม้จะผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่เคยชนะอังเดรเพื่อนสนิทเลยสักครั้ง ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ละความพยายามและวันนี้ก็ทำสำเร็จจนได้
“เยี่ยมมากสตีฟ นายทำให้ฉันทึ่งจริงๆ”
“ขอบใจ ที่ฉันชนะได้ก็เพราะนายออมมือนั่นแหละ” สตีฟเผยยิ้มกว้าง พลางยกแขนขึ้นโอบไหล่อังเดรที่เดินลุยน้ำเข้ามาแสดงความยินดี
“ใครบอกว่าฉันออมมือ ก็เห็นอยู่ว่าฝีมือนายพัฒนาขึ้นมาก”
“งั้นก็ไม่เสียแรงที่ฉันอุตส่าห์ซ้อมมาตลอดสามเดือนสินะ”
“อ้าว ก็ไหนบอกว่างานยุ่งไม่ใช่เหรอ แล้วเอาเวลาที่ไหนซ้อม”
“ฉันก็อู้บ้าง อะไรบ้างน่ะสิ ไม่อย่างนั้น...จะเอาชนะนายได้เหรอ ยังไงก็อย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้ก็แล้วกัน”
“เรื่องนั้นไม่มีปัญหา คนแพ้ก็ต้องเลี้ยงเหล้าตามที่ตกลงกันไว้อยู่แล้ว แต่หลังสองทุ่มฉันคงต้องขอตัวก่อน...พอดีว่ามีธุระ”
“ปฏิเสธไม่ได้เหรอ หรือว่ารายนี้สำคัญ” สตีฟหันมอง ทราบดี ‘ธุระ’ ที่ว่านั้นคืออะไร แต่ไม่อยากก้าวก่าย ด้วยเห็นว่าเป็นเรื่องส่วนตัว
สำหรับเขา...เพื่อนก็คือเพื่อน!
ถึงแม้อังเดรจะเป็นเสือผู้หญิงที่ใครต่อใครตราหน้าว่าหิวกระหายเงิน แต่หมอนี่ก็ไม่เคยล่อลวงหรือเสนอตัวกับผู้หญิงก่อน ลูกค้าที่เรียกใช้บริการต่างก็ทราบดีว่าทุกอย่างเป็นไปตามข้อตกลงเชิงธุรกิจ ไม่มีข้อผูกมัดหรือพันธะใดๆ ให้ต้องลำบากใจ
“ก็ไม่เชิง ทีแรกฉันว่าจะไม่รับด้วย แต่เห็นแล้วอดสงสารไม่ได้”
“หมายความว่ายังไง พูดให้เคลียร์กว่านี้หน่อยได้ไหม”
“ก็ลูกค้ารายนี้ยังสาวและก็สวยด้วย แต่มีสามีไร้น้ำยา ไอ้เรื่องเสื่อมสมรรถภาพน่ะไม่เท่าไหร่ แต่หมอนี่ดันทะลึ่งไปทำให้เธอมีความรู้สึกแล้วทำไม่ได้นี่สิ มันน่าเตะชะมัด!” อังเดรพ่นคำพูดออกมาอย่างหงุดหงิด
“นายก็เลยสงสาร เห็นใจ อยากเป็นผู้พิทักษ์ความเปลี่ยวเหงาให้ผู้หญิงคนนี้...ว่างั้นเถอะ”
“ก็ทำนองนั้น”
“ก็ดีแล้วนี่นา แล้วทำไมต้องหัวเสียด้วย”
“โธ่...นายก็รู้ เวลาผู้หญิงอดอยากปากแห้งนานๆ เนี่ย อารมณ์ร้อนแรงมากแค่ไหน เธอไม่ได้นอนนิ่งเป็นท่อนไม้นะเฟ้ย แต่มาสายรุกปลุกฉันทั้งคืน”
“มันก็ไม่แปลกอะไรนี่นา ยังไงนายก็สามารถอยู่แล้ว”
“ก็เพราะสามารถนี่ไง วันนี้ฉันถึงได้หมดแรง แพ้นายราบคาบ”
“เอาน่า...ก็แค่แพ้ในเกม ยังไงนายก็ชนะใจสาวๆ อยู่ดี ไป...ไปอาบน้ำกันดีกว่า ฉันอยากดื่มเหล้าฟรีแล้ว” สตีฟหัวเราะร่วน
“เออ ทำหัวเราะดีไปเถอะ สักวัน...ถ้านายเจอผู้หญิงหิวรักอย่างฉันบ้างแล้วจะรู้สึก” อังเดรกลอกตาแล้วก้าวตามเพื่อนสนิทที่เดินผิวปากนำหน้ากลับห้องพักอย่างสบายอารมณ์...
กันต์ระพี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 ส.ค. 2562, 20:08:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 ส.ค. 2562, 20:08:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 482
| << ตอนที่ 1 | ตอนที่ 3 >> |