'ดมิสา' เกิดมาพร้อมกับสิ่งที่ถูกเรียกว่า พลังจิต
ท่ามกลางชีวิตที่ราวกับถูกสาปด้วย พร จาก สวรรค์
เธอได้พบกับชายหนุ่มแสนดีที่พร้อมจะฉุดเธอออกมาจากเรือนเสน่ห์จันทน์
...โดยหารู้ไม่ว่าเขามีแผนการบางอย่างกับเธอ…

'จิณไตย' สูญเสียภรรยาไปถึงสองคนจากการแต่งงานสองครั้ง
และที่สำคัญ ภรรยาทั้งสองของเขากำลังตั้งครรภ์ด้วย
ชายหนุ่มตกอยู่ในภวังค์แห่งฝันร้าย และความไม่เข้าใจในสิ่งที่เผชิญ
โดยไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ฆาตกรรมทั้งหมดนั้น มีใครคนหนึ่งอยู่เบื้องหลัง…
'ใคร' ที่หมายจะสังหารภรรยาทุกคนของเขาให้ตายคามือ!!!

**************

นิยายเรื่องนี้แต่งโดย ดุจดาริน(พิมาลินย์) และตีพิมพ์โดย "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้เป็นนิยายรัก สยองขวัญ นางเอกเป็นหมอเด็กที่มีพลังจิต! และสามารถมองเห็นภูตผีวิญญาณได้ค่ะ ระวัง อย่าทำให้นางโกรธเชียว…

*******************

นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ

***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***

1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee

หนังสือพร้อมส่ง

สั่งซื้อเลื่อมลายพรายจันทร์ ราคา 308฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 40฿ (รวมเป็น 348฿)
ค่าจัดส่ง EMS 60฿ (รวมเป็น 368฿)

ราคาสั่งซื้อแพ็ก 4 เล่ม (เลื่อมลายพรายจันทร์ ราคีสีเพลิง มาลีเริงไฟ และม่านมนตกานต์) 1,052฿ (จากราคาเต็ม 1,174฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 65฿ (รวมเป็น 1,117฿)
ค่าจัดส่ง EMS 90฿ (รวมเป็น 1,142฿)

หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"

***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***

**************

หมายเหตุ: นิยายเรื่องนี้เป็นซีรีส์ "ร้อยเล่ห์เสน่ห์จันทน์" มีทั้งหมด 4 เรื่อง แต่งโดยนักเขียน 3 ท่าน ดังนี้
-ราคีสีเพลิง แต่งโดย รังสี (วิรัตต์ยา) ดุจดาริน (พิมาลินย์) รางนาก (สะมะเรีย)
-มาลีเริงไฟ แต่งโดย รังสี (วิรัตต์ยา)
-เลื่อมลายพรายจันทร์ แต่งโดย ดุจดาริน (พิมาลินย์)
-ม่านมนตกานต์ แต่งโดย รางนาก (สะมะเรีย)

*******************
จุดเชื่อมโยงคือ 'ยายเจิมจันทร์ เสน่ห์จันทน์' ยายของหลานๆ ทั้ง 4 ซึ่งเป็นตัวเอกของทั้ง 4 เรื่องด้านบนเลยจ้าแต่ละเรื่องก็เป็นเรื่องราวของหลานๆ แต่ละคนแตกต่างกันไป

(เลื่อมลายพรายจันทร์ เป็นเรื่องราวของหลานสาวคนรองในบ้านเสน่ห์จันทน์ค่ะ)

จันทร์เสี้ยวรูปเคียวลอยเอื่อยเหนือศาลาวัดกลางกรุง เสียงสวดพระอภิธรรมดังแว่ว ไฟฟ้าถูกเปิดทุกดวงทำลายความมืดและความวังเวง ผู้คนมาร่วมงานแน่นขนัด เนื่องด้วยผู้เสียชีวิตเป็นอดีตนักข่าวชื่อดังซึ่งมีแฟนคลับและคนเคยร่วมงานกันจำนวนมาก

“ถ้าจะตายติดๆ กันขนาดนี้” หญิงสาวคนหนึ่งกระซิบกระซาบกับเพื่อนสนิทที่มาร่วมฟังพระสวดด้วยกัน “ที่พ่อพี่นุชแกพูดก็ฟังดูมีเหตุผลนะ คุณจิณน่ะ แกคงจะ...”

“ชูว์” คนฟังยกนิ้วที่กำลังประนมมือขึ้นจุปากเมื่อเห็นเจ้าภาพซึ่งเป็นสามีของผู้เสียชีวิตกำลังเดินผ่านมาทางนี้ จิณไตย...เป็นชายหนุ่มวัยสาม สิบเศษ ใบหน้าคมคายได้รูปราวถูกสลัก ร่างสูงบึกบึนสมกับเป็นชายชาตรี เขาสวมชุดสุภาพสีดำ สีหน้าอมทุกข์ ด้านหลังนั้นมีเด็กสาววัยสิบแปดปีในชุดกระโปรงสีดำแบบเรียบเดินตาม หล่อนชื่อตารกา...เป็นน้องสาวซึ่งเป็นญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ของจิณไตย

สองสาวกลั้นหายใจรอให้สองพี่น้องเดินผ่านไปก่อน แล้วถึงกับพรูลมหายใจออกมา

“ต่อให้เป็นอย่างพ่อพี่นุชว่า...” หนึ่งในสองเอ่ยขึ้นต่อ “ทั้งหล่อทั้งรวยขนาดนี้ ถ้าเขาจีบฉัน ฉันก็ยอมเสี่ยงตายว่ะ”

หญิงสาวทั้งสองกระแทกศอกใส่กันและแอบหัวเราะคิกคัก โดยไม่รู้เลยว่าบทสนทนาทั้งหมดนั้น หญิงชราที่เก้าอี้ตรงหน้าตนแอบได้ยินทั้งหมด เจิมจันทร์นั่งตัวตรง ประนมมือฟังพระสวด ไม่สนใจไยดีในสิ่งที่ได้รับฟัง ดวง ตาฝ้าฟางจับจ้องไปยังโลงศพที่ประดับประดาด้วยดอกไม้หอมเป็นรูปนกยูงสีขาว สลับกับมองภาพถ่ายหน้าโลงศพที่เป็นหญิงสาวหน้าตาดี ระบุชื่อว่า นุชชารีย์ พิทักษ์เลิศจรรยา เสียชีวิตในวัยสามสิบสามปีพร้อมบุตรในครรภ์

เจิมจันทร์เหยียดยิ้มที่มุมปาก

ก่อนริมฝีปากชราจะแอบบริกรรมคาถาโดยไม่สนใจพิธีถวายสังฆทานอุทิศบุญแก่ผู้ตายเลย

‘สุสิสุสัง สุสินิมิตตัง นะมะพะทะ’ เสียงแหบพร่าเอ่ยออกมาในดวงจิต ‘อาคัจฉาหิ ขอเชิญขวัญเจ้าจงปรากฏแก่เรา’

เจิมจันทร์เพ่งมองโลงศพนั้นดวงตาคมกล้า ไฟฟ้าในศาลากะพริบสามครั้ง ยังผลให้พระสงฆ์และแขกสะดุ้ง มองหน้ากันเลิ่กลั่ก และในชั่วพริบ ตา แมวดำตัวหนึ่งก็กระโดดออกมาจากด้านหลังโลงศพ เสียงร้องของแมวดังหง่าวไปทั่ว กระถางธูปล้ม เกิดไฟลุกไหม้พรมอย่างที่ไม่น่าเป็นไปได้

ขณะที่เกือบทุกชีวิตกำลังนิ่งอึ้งกับเหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้นตรง หน้า ไฟฟ้าก็ชิงดับพรึบ! เสียงร้องกรี๊ดดังระงมศาลา ผู้คนลุกฮือวิ่งหนีออก มาจ้าละหวั่น เสียงสตาร์ตรถดังอึงพอๆ กับเสียงวิ่ง ก่อนที่รถหลายสิบคันจะพากันหนีออกจากวัด บ้างชนกัน บ้างเบียดกัน แต่กลับไม่มีใครกล้าลงจากรถมาเรียกประกันเลยสักคน มีแต่พยายามจะออกจากวัดไปให้เร็วที่สุดเท่า นั้น

ท่ามกลางความวุ่นวายและภายใต้รัตติกาลอันมืดดำ เจิมจันทร์ยิ้มเยือกเย็น นัยน์ตาละเอียดที่ได้รับมาจากการฝึกฝนมนตร์ดำ มองเห็นวิญ ญาณหญิงสาวท้องแก่เกาะอยู่บนบ่ากว้างของสามี จิณไตยกำลังช่วยเด็กวัดดับไฟไหม้พรม และตะโกนสั่งให้สัปเหร่อตรวจสอบสวิตช์ไฟด้วย ชายหนุ่มพยายามแก้ไขความวุ่นวายที่บังเกิด โดยไม่รู้เลยว่าภายในโลงศพ...ปรากฏหนูผีตาแดงผู้กำเนิดจากอวิชชาแทะหลังโลงเข้าไปกัดเศษเนื้อและกระชากผมของนุชชารีย์ออกมาคาบไว้

หนูผีเลือนหายจากภายในโลง

พร้อมกับที่ร่างชราค่อยๆ เลือนหายไปในความมืดที่แม้มวลเมฆยังปิดกั้นแสงจันทร์...



*****************



“กะระมะถะ โสสะอะนิ...”

เสียงบริกรรมคาถาอย่างยาวนานดังกังวานในห้องพระของเจิมจันทร์ บรรยากาศภายในห้องเงียบสงัดวังเวงราวป่าช้า ภูตผีปีศาจชั่วร้ายผู้เป็นบริวารจอมขมังเวทย์ลอยเอื่อยรายล้อมเจ้านายตน บ้างขู่ฟ่อใส่กัน บ้างกระชากดวงจิตอีกดวงมาฉีกกินประกาศศักดาให้ผีร้ายตนอื่นศิโรราบแก่ตน บ้างหัวเราะอย่างสาแก่ใจที่จะได้เห็นดวงจิตดวงใหม่ถูกกักขังทรมาน...

ไม่ต่างจากตนเอง!

ห้องพระของเจิมจันทร์หากมองด้วยตาหยาบ จะเห็นว่าเป็นห้องโล่งกว้างสไตล์บ้านไม้เรือนไทย กลางห้องมีโต๊ะหมู่บูชาไม้สักวางเด่นเป็นสง่า ปูด้วยผ้ากำมะหยี่สีดำและมีพระพุทธรูปวางไว้หลอกตา หากแต่เมื่อมองด้วยตาละเอียด จะเห็นหัวกะโหลกลงอักขระที่โหนกแก้มและคางวางไว้กลางโต๊ะ รายล้อมด้วยของอุบาทว์จัญไรจำพวกรูปปั้นหน้าตาน่ากลัวและเหล่าสรรพสัตว์ผู้รับใช้มนตร์ดำ

คนธรรมดาเมื่อก้าวเข้ามาจะได้กลิ่นไม้จันทน์หอมตลบอบอวลกลบกลิ่นผีร้าย...แต่หากผู้มีตาทิพย์ก้าวเข้ามาแล้วไซร้ กลิ่นแรกที่กระทบนาสิกคือกลิ่นอายของความตาย ความโกรธเกลียด

และเคียดแค้นชิงชัง!!!

ซึ่งเจิมจันทร์ลำบากนักกับการที่ต้องมาคอยกลบกลิ่นอายของภูตผีและมนตร์ดำของตนให้พ้นจากสายตาของดมิสา อีหลานจัญไร!!!

แต่ก่อนนี้มันเพียงมีพลังจิตหักงอช้อนได้ ตอนเป็นทารกเมื่อร้องไห้บางครั้งจะทำให้ข้าวของเล็กๆ ลอยขึ้นกระทบกัน ดาราวลีกลัวนักแต่ก็ยังรักลูก...ส่วนไอ้เลิศฤทธิ์ผัวของดาราวลีมันเป็นคนเจ้าชู้มักมาก หาเรื่องอยากจะขนสมบัติไปอยู่กับเมียน้อยใจจะขาด เลยใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างขอเลิกราโดยอ้างว่าดาราวลีมีชู้เป็นพ่อมดหมอผี ทั้งที่ลูกสาวหน้าเหมือนมันอย่างกับแกะ แล้วเลิศฤทธิ์ก็แทบไม่กลับมาเหยียบบ้านเสน่ห์จันทน์อีก

ไม่มีใครรู้เลยว่า เกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวคนเล็กของดาราวลี...นอกจากเจิมจันทร์

ตอนนั้นนางบังเอิญเข้าสมาธิเห็นดวงจิตสีขาวมากมายรายล้อมดา ราวลีเมื่อคราวลูกสาวของนางตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนเศษ เป็นดวงจิตที่ละเอียดเกินกว่าที่นางจะมองเห็น เด็กที่จะมาเกิดมีพลังวิญญาณมาก สามารถเป็นผู้ นำวิญญาณได้เสียด้วย นางสรุปแบบนั้น

ซึ่งเมื่อครั้งที่นางสืบทอดอวิชชามาจากอาจารย์หมอผีมอญ นางไม่เคยลืมคำเตือนน่าประหวั่นเลย

‘จำไว้นะแม่เจิม ข้ามอบอำนาจมนตร์ดำให้เจ้าไปแล้ว นับจากนี้ไปมนตร์ที่ข้ามีจะจางหายไปจากตัวข้า มันจะไปอยู่กับเจ้าและเมื่อถึงวันที่เจ้าอายุมากขึ้น เจ้าต้องรีบส่งต่อมนตร์ดำให้คนอื่น ไม่อย่างนั้นผีที่เจ้าเลี้ยงไว้มากมายมันจะแข็งข้อและคนแรกที่มันจะฆ่าก็คือเจ้า’

‘ถ้าเช่นนั้นก็หมายความว่าดิฉันจะหมดสิ้นอำนาจในวันหนึ่ง หรือคะท่านอาจารย์’

‘ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้และยั่งยืน เจ้าจะกอดอำนาจจนตัวตายอย่างน่าสมเพช หรือจะแก่ตายอย่างสงบก็เลือกเอาแล้วกันแม่เจิม’

คนอย่างเจิมจันทร์ เสน่ห์จันทน์...ไม่มีทางตายอย่างน่าสมเพชเป็นอันขาด!

ดังนั้นนางต้องตัดไฟแต่ต้นลมด้วยการหา ทายาท และเด็กในครรภ์ของดาราวลีก็น่าสอยมาใช้นัก นางจึงเสกน้ำมนต์ให้ดาราวลีกินทุกวัน เป็นมนตร์ดำแบบเดียวกับที่นางใช้สะกดภูตผีวิญญาณร้าย นางจะสะกดหลานคนนี้ไว้ใช้เป็นทายาทโดยบริบูรณ์ ให้มันเป็นหลานที่เชื่อฟังนางราวกับต้องคำสาป นางจะขังมันไว้ในบ้าน จะสอนให้เรียนรู้มนตร์คาถาเพื่อสืบทอดโดยเฉพาะ

แต่น่าโมโหนักที่มีพระสงฆ์ยื่นมือมาขวาง!

พระดิน ขันติสุโภ บริกรรมคาถาเสกน้ำมนต์จากพุทธคุณนำมาให้ดาราวลีถึงบ้าน เมื่อดาราวลีดื่มเข้าไปเพียงอึกเดียวก็อ้วกออกมาเป็นตะกอนสีดำ เศษซากมนตร์ดำถูกทำลาย ดมิสาถือกำเนิดในวันนั้นโดยไม่มีใครคาด คิดและยังไม่ถึงกำหนดคลอด โดยมีพระดินยืนมองการกำเนิดของเด็กหญิงด้วยใบหน้าเรียบนิ่งราวกับรู้เห็นเหตุการณ์ล่วงหน้า

ดมิสามีพลังจิตก็เพราะเลื่อมลายอาคมส่วนหนึ่งของเจิมจันทร์ที่ยังหลงเหลืออย่างเจือจาง และเธอมองเห็นพรายวิญญาณได้ตอนอายุสิบสองปี แต่ที่ร้ายคือดมิสาไม่สามารถควบคุมความโกรธได้ หากหญิงสาวเกิดโกรธจนขาดสติขึ้นมาเมื่อไหร่ พลังจิตที่ซ่อนเร้นของดมิสาจะสร้างความเสียหายรุน แรงแก่ทุกสิ่งรอบข้าง และอาจฆ่าคนได้โดยไม่รู้ตัว

แม้แต่เจิมจันทร์เองก็ต้องระวัง

ครั้งแรกที่ดมิสาโกรธเหตุเพราะเจ้าหมาบุญเลิศถูกฆ่า ยังโชคดีที่วิญญาณรับใช้รายงานให้เจิมจันทร์ได้รู้ นางจึงใช้มนตร์หายตัวไปปรากฏในที่เกิดเหตุและเก็บกวาดได้ทันท่วงที นางจึงยังรักษาชื่อเสียงและหน้าตาของวงศ์ตระกูลไว้ได้ ไม่อย่างนั้นอีเด็กเวรนั่นคงฆ่าคนตายไปแล้ว!

เพราะเหตุนี้เจิมจันทร์จึงสะกดวิญญาณกุมารีไว้ในว่านเสน่ห์จันน์ทอง และหลอกให้ดมิสาเก็บไว้กับตัวโดยอ้างว่า เป็นเครื่องรางแก้วไหมทองสำหรับควบคุมความโกรธ เพื่อที่กุมารีจะได้คอยสอดส่องและรายงานความประพฤติของดมิสาทุกวัน แม้เจิมจันทร์จะพลาดหวังจากการได้ดมิสามาเป็นทายาท แต่นางจะไม่มีวันพลาดถูกสังคมตราหน้าว่ามีหลานสาวเป็นฆาตกรเด็ดขาด ซึ่งที่ผ่านมาดมิสาก็ควบคุมตัวเองได้ดีเหลือเชื่อในเรื่องความโกรธ

เสียก็แต่มันแรด! อยากแต่จะหาผัว! ซึ่งทำให้เจิมจันทร์ชังน้ำหน้าอีหลานอัปรีย์คนนี้นัก!

“โสสะอะนิ เอหิมามา...”

เจิมจันทร์ยังคงบริกรรมคาถาต่อ ตรงหน้านางคือเศษเนื้อและเส้นผมของนุชชารีย์ที่หนูผีคาบกลับมาให้ นางใช้เนื้อบดละเอียดผสมเลือดกับว่านเสน่ห์จันทน์ทองเข้าด้วยกัน ก่อนบริกรรมคาถาที่เพิ่งคิดค้นมาใหม่เพื่อใช้มนตร์ดำบรรจุส่วนผสมทุกอย่างเข้าไว้ในจี้เครื่องราง รวมทั้งเส้นผมของนุชชารีย์ด้วย

แต่ก่อนนี้นางต้องฆ่าแม่เพื่อควักศพเด็กออกมาทำพิธี แต่ตอนนี้ไม่ต้องแล้ว แค่มีเส้นผม เลือด และชิ้นส่วนเนื้อหนังของแม่ตายทั้งกลมก็พอ!

“กุมารหรือกุมารี และดวงจิตดวงใจของอีเจ้าของเลือดเนื้อกายนี้”

นางเอ่ยเสียงเยียบเย็น

“อาคัจฉาหิ ขอเชิญขวัญสองเจ้าจงปรากฏแก่เรา”

เสียงหวีดร้องของวิญญาณนุชชารีย์ดังโหยหวนก่อนที่หญิงสาวจะถูกสะกดไว้ในเส้นผมของตนเองในจี้เครื่องราง ยังไม่ทันสิ้นเสียงทุกข์ทรมานของแม่ กุมารในร่างเด็กชายแปดขวบก็ปรากฏตรงหน้าเจิมจันทร์ นางสะกดวิญญาณที่ยังไม่ลืมตาไว้ในว่านเสน่ห์จันทน์ทองในเครื่องรางเดียวกันกับแม่ ด้วยว่าครั้งนี้ไม่ได้ควักศพเด็กออกมา การผนึกวิญญาณเด็กไว้เดี่ยวๆ โดยไม่มีวิญญาณแม่อยู่เบื้องหลังนั้นทำไม่ได้

เจิมจันทร์ร่ายมนตร์บังตากุมารไม่ให้มองเห็นวิญญาณแม่ตน เพื่อกุมารจะได้ไม่แข็งข้อในภายหลัง ก่อนเบิกเนตรกุมารด้วยคาถาปลุกชีพวิญ ญาณ

พรายกุมารผู้สวมเครื่องแต่งกายสีทองลืมตามองเจิมจันทร์อย่างไร้เดียงสา เขาจำเรื่องราวหนหลังมิได้เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามานั่งอยู่ตรงหน้าหญิงชราผู้นี้ที่นี่ได้อย่างไร

เจิมจันทร์ยิ้มเย็น...

“กูจะตั้งชื่อมึงว่าสุวรรณ” นางกล่าว “ต่อจากนี้ไป มึงคือทาสรับใช้ของกู!”



หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ

ปลายปากกาสำนักพิมพ์

จำนวนการเข้าชม : 536

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery