เลื่อมลายพรายจันทร์: ดุจดาริน (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
'ดมิสา' เกิดมาพร้อมกับสิ่งที่ถูกเรียกว่า พลังจิต
ท่ามกลางชีวิตที่ราวกับถูกสาปด้วย พร จาก สวรรค์
เธอได้พบกับชายหนุ่มแสนดีที่พร้อมจะฉุดเธอออกมาจากเรือนเสน่ห์จันทน์
...โดยหารู้ไม่ว่าเขามีแผนการบางอย่างกับเธอ…
'จิณไตย' สูญเสียภรรยาไปถึงสองคนจากการแต่งงานสองครั้ง
และที่สำคัญ ภรรยาทั้งสองของเขากำลังตั้งครรภ์ด้วย
ชายหนุ่มตกอยู่ในภวังค์แห่งฝันร้าย และความไม่เข้าใจในสิ่งที่เผชิญ
โดยไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ฆาตกรรมทั้งหมดนั้น มีใครคนหนึ่งอยู่เบื้องหลัง…
'ใคร' ที่หมายจะสังหารภรรยาทุกคนของเขาให้ตายคามือ!!!
**************
นิยายเรื่องนี้แต่งโดย ดุจดาริน(พิมาลินย์) และตีพิมพ์โดย "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้เป็นนิยายรัก สยองขวัญ นางเอกเป็นหมอเด็กที่มีพลังจิต! และสามารถมองเห็นภูตผีวิญญาณได้ค่ะ ระวัง อย่าทำให้นางโกรธเชียว…
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
สั่งซื้อเลื่อมลายพรายจันทร์ ราคา 308฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 40฿ (รวมเป็น 348฿)
ค่าจัดส่ง EMS 60฿ (รวมเป็น 368฿)
ราคาสั่งซื้อแพ็ก 4 เล่ม (เลื่อมลายพรายจันทร์ ราคีสีเพลิง มาลีเริงไฟ และม่านมนตกานต์) 1,052฿ (จากราคาเต็ม 1,174฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 65฿ (รวมเป็น 1,117฿)
ค่าจัดส่ง EMS 90฿ (รวมเป็น 1,142฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
**************
หมายเหตุ: นิยายเรื่องนี้เป็นซีรีส์ "ร้อยเล่ห์เสน่ห์จันทน์" มีทั้งหมด 4 เรื่อง แต่งโดยนักเขียน 3 ท่าน ดังนี้
-ราคีสีเพลิง แต่งโดย รังสี (วิรัตต์ยา) ดุจดาริน (พิมาลินย์) รางนาก (สะมะเรีย)
-มาลีเริงไฟ แต่งโดย รังสี (วิรัตต์ยา)
-เลื่อมลายพรายจันทร์ แต่งโดย ดุจดาริน (พิมาลินย์)
-ม่านมนตกานต์ แต่งโดย รางนาก (สะมะเรีย)
*******************
จุดเชื่อมโยงคือ 'ยายเจิมจันทร์ เสน่ห์จันทน์' ยายของหลานๆ ทั้ง 4 ซึ่งเป็นตัวเอกของทั้ง 4 เรื่องด้านบนเลยจ้าแต่ละเรื่องก็เป็นเรื่องราวของหลานๆ แต่ละคนแตกต่างกันไป
(เลื่อมลายพรายจันทร์ เป็นเรื่องราวของหลานสาวคนรองในบ้านเสน่ห์จันทน์ค่ะ)
ท่ามกลางชีวิตที่ราวกับถูกสาปด้วย พร จาก สวรรค์
เธอได้พบกับชายหนุ่มแสนดีที่พร้อมจะฉุดเธอออกมาจากเรือนเสน่ห์จันทน์
...โดยหารู้ไม่ว่าเขามีแผนการบางอย่างกับเธอ…
'จิณไตย' สูญเสียภรรยาไปถึงสองคนจากการแต่งงานสองครั้ง
และที่สำคัญ ภรรยาทั้งสองของเขากำลังตั้งครรภ์ด้วย
ชายหนุ่มตกอยู่ในภวังค์แห่งฝันร้าย และความไม่เข้าใจในสิ่งที่เผชิญ
โดยไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ฆาตกรรมทั้งหมดนั้น มีใครคนหนึ่งอยู่เบื้องหลัง…
'ใคร' ที่หมายจะสังหารภรรยาทุกคนของเขาให้ตายคามือ!!!
**************
นิยายเรื่องนี้แต่งโดย ดุจดาริน(พิมาลินย์) และตีพิมพ์โดย "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาสำนักพิมพ์จึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เรื่องนี้เป็นนิยายรัก สยองขวัญ นางเอกเป็นหมอเด็กที่มีพลังจิต! และสามารถมองเห็นภูตผีวิญญาณได้ค่ะ ระวัง อย่าทำให้นางโกรธเชียว…
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
สั่งซื้อเลื่อมลายพรายจันทร์ ราคา 308฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 40฿ (รวมเป็น 348฿)
ค่าจัดส่ง EMS 60฿ (รวมเป็น 368฿)
ราคาสั่งซื้อแพ็ก 4 เล่ม (เลื่อมลายพรายจันทร์ ราคีสีเพลิง มาลีเริงไฟ และม่านมนตกานต์) 1,052฿ (จากราคาเต็ม 1,174฿)
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 65฿ (รวมเป็น 1,117฿)
ค่าจัดส่ง EMS 90฿ (รวมเป็น 1,142฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
**************
หมายเหตุ: นิยายเรื่องนี้เป็นซีรีส์ "ร้อยเล่ห์เสน่ห์จันทน์" มีทั้งหมด 4 เรื่อง แต่งโดยนักเขียน 3 ท่าน ดังนี้
-ราคีสีเพลิง แต่งโดย รังสี (วิรัตต์ยา) ดุจดาริน (พิมาลินย์) รางนาก (สะมะเรีย)
-มาลีเริงไฟ แต่งโดย รังสี (วิรัตต์ยา)
-เลื่อมลายพรายจันทร์ แต่งโดย ดุจดาริน (พิมาลินย์)
-ม่านมนตกานต์ แต่งโดย รางนาก (สะมะเรีย)
*******************
จุดเชื่อมโยงคือ 'ยายเจิมจันทร์ เสน่ห์จันทน์' ยายของหลานๆ ทั้ง 4 ซึ่งเป็นตัวเอกของทั้ง 4 เรื่องด้านบนเลยจ้าแต่ละเรื่องก็เป็นเรื่องราวของหลานๆ แต่ละคนแตกต่างกันไป
(เลื่อมลายพรายจันทร์ เป็นเรื่องราวของหลานสาวคนรองในบ้านเสน่ห์จันทน์ค่ะ)
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ 8 -100%
ปุกาศๆ ปิดจองเที่ยงคืนวันนี้แล้วนะคะ สั่ง+โอนวันนี้ จัดส่งให้พรุ่งนี้เลย! มีคนได้รับแล้วด้วยค่า^^
**หลังปิดจองคิดค่าส่ง และสำหรับเลื่อมลายพรายจันทร์ ราคาพิเศษ 271฿ ที่ให้เฉพาะลูกค้าที่เคยสั่งซื้อราคี+มาลี จะไม่มีแล้วนะคะ ให้เฉพาะช่วงนี้เท่านั้น
รายละเอียดสั่งจองคลิกที่ปุ่มอ่านเรื่องย่อด้านบน
*************
ยื่นมือออกไปยังไม่ทันถึงก๊อก น้ำประปาก็กลับมาใช้งานได้พอดี สายน้ำพุ่งออกมาราวกับเดินเข้าไปใต้น้ำตก ดมิสาอุทานด้วยความตกใจ ในขณะที่จิณไตยดึงตัวเธอเข้ามาในอ้อมแขนตามสัญชาตญาณ เขาใช้แผ่นหลังของตนเองบังทางน้ำไว้ และโอบกอดเธอเต็มมือเต็มไม้แบบที่ทำให้ดมิสายืนตัวแข็งทื่อราวรูปสลัก
“คะ คุณจิณ”
เธอบอกตะกุกตะกักชิดอกเขา และที่น่าตระหนกกว่านั้นคือ จิณไตยลืมไปหรืออย่างไรว่าเขาเปลือยท่อนบน!
ดมิสาเคยเห็นเนื้อหนังมังสาของมนุษย์ผู้ชายมาก่อนตอนที่เรียนแพทย์ แต่เธอไม่เคยถูกชายเปลือยคนไหนกอดแบบนี้เลย โดยเฉพาะชายที่มีมัดกล้ามขนาดกำลังพอเหมาะ และมีกระแสของความต้องการปกป้องอย่างเต็มกำลังแบบนี้
ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดอยู่บนเรือนผม หากไม่ได้คิดไปเอง ดมิสารู้สึกว่ามันถี่กระชั้นขึ้นตามเวลาที่ล่วงเลยไปนานหลายวินาที มือเขาจับที่ต้นแขนเธอไว้มั่น ก่อนคลายออก และก่อนที่มือนั้นจะเลื่อนลูบลงมาถึงหัวไหล่ หญิงสาวก็หลับหูหลับตาดันตัวเขาออกไป
“ปล่อยมิ้งค์ค่ะ”
จิณไตยยอมปล่อยมือ ชายหนุ่มเก้กังทำอะไรไม่ถูก กระทั่งเธอเอื้อมมือผ่านเขาไปปิดก๊อกน้ำ และน่าโมโหที่เพราะตัวเขาบังทางน้ำไว้ ผ้าขนหนูผืนใหม่ในมือเธอไม่เปียกเท่าไร ส่วนเสื้อผ้าเธอเปียกเป็นส่วนน้อยเท่านั้น จะว่าเขาลวนลามเธอก็ไม่ได้ เพราะเขาดูตกใจและพยายามป้องกันให้จริงๆ
“คุณมิ้งค์ ผม...”
“ไม่เป็นไรค่ะไม่เป็นไร” เธอยิ้มราวกับไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้น
“มิ้งค์เป็นหมอ มิ้งค์เห็นมาเยอะค่ะ ถึงเป็นหมอเด็กแต่ก็ต้องเรียนกายวิภาคเหมือนกัน คุณไม่ต้องคิดมาก มิ้งค์เข้าใจว่าคุณไม่ได้ตั้งใจจะลวนลามมิ้งค์ นี่ค่ะ ผ้าขนหนูของคุณ”
เมื่อชายหนุ่มรับผ้าผืนใหม่ไว้ ดมิสาก็ออกมาจากห้องน้ำและดึงประตูปิดให้ เมื่อพ้นจากสายตาเขาแล้ว หญิงสาวก็ยกมือปิดหน้า ยินยอมให้เลือดฝาดซับสีระเรื่อที่แก้ม เธออยากจะกรี๊ดระบายความอายนัก แต่กลัวเขาได้ยินเลยทำได้เพียงเดินออกจากห้องไปบอกครูว่ากิ๊งหลับแล้วในโรงนอน และฝากบอกจิณไตยให้รอเธออยู่ที่นี่เท่านั้น เดี๋ยวเธอกลับมาหาเขาเอง
*****************
ตอนที่ดมิสาย้อนกลับมาที่บ้านเด็กกำพร้านั้นเป็นเวลาค่ำแล้ว หญิงสาวจอดรถไว้ข้างรถของจิณไตย เธอเห็นแล้วว่าเขาออกมานั่งรอที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้าน ชายหนุ่มใส่กางเกงขายาวตัวเดิม ไม่ได้สวมเสื้อ เขากำลังนั่งกดโทรศัพท์อยู่ สลับกับตบยุงเป็นระยะ
“คุณจิณ” ดมิสาถือถุงใส่เสื้อตัวใหม่เดินไปหาเขา “มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้คะ ยุงเยอะจะตาย เดี๋ยวก็เป็นไข้เลือดออกหรอก” บ่นพลางหยิบเสื้อออกมาจากถุงส่งให้ เธอกะขนาดตัวเขาได้พอดีจนจิณไตยแปลกใจ แต่ที่เขาขำคือเธอบ่นเขาปอดแปดเหมือนว่าเขาเป็นเด็กชายจิณไตยอย่างไรอย่างนั้น
“ครูแก้วพาเด็กๆ นอนแล้ว ผมเลยไม่อยากรบกวนให้รอปิดประตูน่ะครับ”
ดมิสาฟังแล้วก็เข้าใจ ตอนนี้เป็นเวลากว่าสองทุ่มแล้ว กว่าเธอจะผจญรถติดไปถึงห้างสรรพสินค้าแล้วซื้อเสื้อมาให้เขาใส่กลับบ้านได้ก็กินเวลากว่าสองชั่วโมง บ้านนี้มักพาเด็กเข้านอนเวลานี้เสมอ แต่แหม! มานั่งถอดเสื้อให้ยุงกัดก็น่าตีนักเชียว
“ดูสิคะ ตุ่มคันขึ้นแล้ว” เธอดึงแขนแข็งแรงมาวางไว้บนโต๊ะหินอ่อน “เดี๋ยวมิ้งค์ทายาให้นะคะ”
จิณไตยไม่แปลกใจที่ดมิสาพกยาทาแก้แมลงสัตว์กัดต่อยไว้กับตัว แต่ที่แปลกใจคือในกระเป๋าสะพายใบใหญ่ของเธอมีกล่องยาเล็กๆ ใส่ไว้ มีทั้งยาทา แอลกอฮอล์ ยาใส่แผล สำลี ชายหนุ่มชักอยากรู้ว่าคุณหมอคนอื่นพกของพวกนี้แบบเธอไหม แต่เขาก็ตอบตัวเองได้ทันทีว่าน่าจะไม่
เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เหมือนใครจริงๆ
ดมิสาเงยหน้ามองเขาเมื่อชายหนุ่มเงียบไป เมื่อเห็นจิณไตยกำลังมองเธอพร้อมยิ้ม หญิงสาวจึงรู้ตัวว่าเพิ่งทำตัวสนิทสนมกับเขาเกินเหตุ เธอเก็บยาใส่กล่องและเก็บกล่องใส่กระเป๋า พยายามไม่นึกภาพอกหนาเปลือยเปล่าที่เบียดแนบกับกายเธอเมื่อสองชั่วโมงก่อน แต่ก็ยากเต็มทน
“เดี๋ยวเราไปหาที่นั่งคุยกันดีไหมครับ” จิณไตยชวน “ที่ๆ ยุงน้อยกว่านี้หน่อย”
“ได้ค่ะ” ดมิสาตอบตกลงทั้งที่ไม่รู้ว่าเขาจะคุยอะไรกับเธอ แต่เธอก็อยากรู้เต็มแก่แล้วเหมือนกัน หญิงสาวทิ้งรถจอดไว้ที่บ้านเด็กกำพร้าเพราะจิณไตยชวนให้ไปด้วยกันและอาสาจะไปส่งเธอที่บ้าน แล้วพรุ่งนี้เขาจะไปรับเธอมาเอารถไปทำงาน
ดมิสาไม่ควรไว้ใจผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันแบบเขา แต่เธอก็ไม่เข้าใจตัว เองเหมือนกันว่าทำไมจึงยินยอมเข้ามานั่งที่เบาะนั่งโดยสารภายในรถเขาแต่โดยดี และออกเดินทางไปกับเขาโดยที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจุดหมายปลายทางคือที่ใด...
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
**หลังปิดจองคิดค่าส่ง และสำหรับเลื่อมลายพรายจันทร์ ราคาพิเศษ 271฿ ที่ให้เฉพาะลูกค้าที่เคยสั่งซื้อราคี+มาลี จะไม่มีแล้วนะคะ ให้เฉพาะช่วงนี้เท่านั้น
รายละเอียดสั่งจองคลิกที่ปุ่มอ่านเรื่องย่อด้านบน
*************
ยื่นมือออกไปยังไม่ทันถึงก๊อก น้ำประปาก็กลับมาใช้งานได้พอดี สายน้ำพุ่งออกมาราวกับเดินเข้าไปใต้น้ำตก ดมิสาอุทานด้วยความตกใจ ในขณะที่จิณไตยดึงตัวเธอเข้ามาในอ้อมแขนตามสัญชาตญาณ เขาใช้แผ่นหลังของตนเองบังทางน้ำไว้ และโอบกอดเธอเต็มมือเต็มไม้แบบที่ทำให้ดมิสายืนตัวแข็งทื่อราวรูปสลัก
“คะ คุณจิณ”
เธอบอกตะกุกตะกักชิดอกเขา และที่น่าตระหนกกว่านั้นคือ จิณไตยลืมไปหรืออย่างไรว่าเขาเปลือยท่อนบน!
ดมิสาเคยเห็นเนื้อหนังมังสาของมนุษย์ผู้ชายมาก่อนตอนที่เรียนแพทย์ แต่เธอไม่เคยถูกชายเปลือยคนไหนกอดแบบนี้เลย โดยเฉพาะชายที่มีมัดกล้ามขนาดกำลังพอเหมาะ และมีกระแสของความต้องการปกป้องอย่างเต็มกำลังแบบนี้
ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดอยู่บนเรือนผม หากไม่ได้คิดไปเอง ดมิสารู้สึกว่ามันถี่กระชั้นขึ้นตามเวลาที่ล่วงเลยไปนานหลายวินาที มือเขาจับที่ต้นแขนเธอไว้มั่น ก่อนคลายออก และก่อนที่มือนั้นจะเลื่อนลูบลงมาถึงหัวไหล่ หญิงสาวก็หลับหูหลับตาดันตัวเขาออกไป
“ปล่อยมิ้งค์ค่ะ”
จิณไตยยอมปล่อยมือ ชายหนุ่มเก้กังทำอะไรไม่ถูก กระทั่งเธอเอื้อมมือผ่านเขาไปปิดก๊อกน้ำ และน่าโมโหที่เพราะตัวเขาบังทางน้ำไว้ ผ้าขนหนูผืนใหม่ในมือเธอไม่เปียกเท่าไร ส่วนเสื้อผ้าเธอเปียกเป็นส่วนน้อยเท่านั้น จะว่าเขาลวนลามเธอก็ไม่ได้ เพราะเขาดูตกใจและพยายามป้องกันให้จริงๆ
“คุณมิ้งค์ ผม...”
“ไม่เป็นไรค่ะไม่เป็นไร” เธอยิ้มราวกับไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้น
“มิ้งค์เป็นหมอ มิ้งค์เห็นมาเยอะค่ะ ถึงเป็นหมอเด็กแต่ก็ต้องเรียนกายวิภาคเหมือนกัน คุณไม่ต้องคิดมาก มิ้งค์เข้าใจว่าคุณไม่ได้ตั้งใจจะลวนลามมิ้งค์ นี่ค่ะ ผ้าขนหนูของคุณ”
เมื่อชายหนุ่มรับผ้าผืนใหม่ไว้ ดมิสาก็ออกมาจากห้องน้ำและดึงประตูปิดให้ เมื่อพ้นจากสายตาเขาแล้ว หญิงสาวก็ยกมือปิดหน้า ยินยอมให้เลือดฝาดซับสีระเรื่อที่แก้ม เธออยากจะกรี๊ดระบายความอายนัก แต่กลัวเขาได้ยินเลยทำได้เพียงเดินออกจากห้องไปบอกครูว่ากิ๊งหลับแล้วในโรงนอน และฝากบอกจิณไตยให้รอเธออยู่ที่นี่เท่านั้น เดี๋ยวเธอกลับมาหาเขาเอง
*****************
ตอนที่ดมิสาย้อนกลับมาที่บ้านเด็กกำพร้านั้นเป็นเวลาค่ำแล้ว หญิงสาวจอดรถไว้ข้างรถของจิณไตย เธอเห็นแล้วว่าเขาออกมานั่งรอที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้าน ชายหนุ่มใส่กางเกงขายาวตัวเดิม ไม่ได้สวมเสื้อ เขากำลังนั่งกดโทรศัพท์อยู่ สลับกับตบยุงเป็นระยะ
“คุณจิณ” ดมิสาถือถุงใส่เสื้อตัวใหม่เดินไปหาเขา “มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้คะ ยุงเยอะจะตาย เดี๋ยวก็เป็นไข้เลือดออกหรอก” บ่นพลางหยิบเสื้อออกมาจากถุงส่งให้ เธอกะขนาดตัวเขาได้พอดีจนจิณไตยแปลกใจ แต่ที่เขาขำคือเธอบ่นเขาปอดแปดเหมือนว่าเขาเป็นเด็กชายจิณไตยอย่างไรอย่างนั้น
“ครูแก้วพาเด็กๆ นอนแล้ว ผมเลยไม่อยากรบกวนให้รอปิดประตูน่ะครับ”
ดมิสาฟังแล้วก็เข้าใจ ตอนนี้เป็นเวลากว่าสองทุ่มแล้ว กว่าเธอจะผจญรถติดไปถึงห้างสรรพสินค้าแล้วซื้อเสื้อมาให้เขาใส่กลับบ้านได้ก็กินเวลากว่าสองชั่วโมง บ้านนี้มักพาเด็กเข้านอนเวลานี้เสมอ แต่แหม! มานั่งถอดเสื้อให้ยุงกัดก็น่าตีนักเชียว
“ดูสิคะ ตุ่มคันขึ้นแล้ว” เธอดึงแขนแข็งแรงมาวางไว้บนโต๊ะหินอ่อน “เดี๋ยวมิ้งค์ทายาให้นะคะ”
จิณไตยไม่แปลกใจที่ดมิสาพกยาทาแก้แมลงสัตว์กัดต่อยไว้กับตัว แต่ที่แปลกใจคือในกระเป๋าสะพายใบใหญ่ของเธอมีกล่องยาเล็กๆ ใส่ไว้ มีทั้งยาทา แอลกอฮอล์ ยาใส่แผล สำลี ชายหนุ่มชักอยากรู้ว่าคุณหมอคนอื่นพกของพวกนี้แบบเธอไหม แต่เขาก็ตอบตัวเองได้ทันทีว่าน่าจะไม่
เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เหมือนใครจริงๆ
ดมิสาเงยหน้ามองเขาเมื่อชายหนุ่มเงียบไป เมื่อเห็นจิณไตยกำลังมองเธอพร้อมยิ้ม หญิงสาวจึงรู้ตัวว่าเพิ่งทำตัวสนิทสนมกับเขาเกินเหตุ เธอเก็บยาใส่กล่องและเก็บกล่องใส่กระเป๋า พยายามไม่นึกภาพอกหนาเปลือยเปล่าที่เบียดแนบกับกายเธอเมื่อสองชั่วโมงก่อน แต่ก็ยากเต็มทน
“เดี๋ยวเราไปหาที่นั่งคุยกันดีไหมครับ” จิณไตยชวน “ที่ๆ ยุงน้อยกว่านี้หน่อย”
“ได้ค่ะ” ดมิสาตอบตกลงทั้งที่ไม่รู้ว่าเขาจะคุยอะไรกับเธอ แต่เธอก็อยากรู้เต็มแก่แล้วเหมือนกัน หญิงสาวทิ้งรถจอดไว้ที่บ้านเด็กกำพร้าเพราะจิณไตยชวนให้ไปด้วยกันและอาสาจะไปส่งเธอที่บ้าน แล้วพรุ่งนี้เขาจะไปรับเธอมาเอารถไปทำงาน
ดมิสาไม่ควรไว้ใจผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันแบบเขา แต่เธอก็ไม่เข้าใจตัว เองเหมือนกันว่าทำไมจึงยินยอมเข้ามานั่งที่เบาะนั่งโดยสารภายในรถเขาแต่โดยดี และออกเดินทางไปกับเขาโดยที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจุดหมายปลายทางคือที่ใด...
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ม.ค. 2563, 18:04:01 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 ม.ค. 2563, 18:05:10 น.
จำนวนการเข้าชม : 465
| << บทที่ 8 -60% | บทที่ 9 -40% + วางขายศูนย์หนังสือจุฬาฯ >> |