Cause of Love...เล่ห์อำพรางใจ: เอบิช (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
เพราะความจำเป็นในชีวิต บีบบังคับให้ ‘มิวาร์’
ต้องทำสัญญาเงินกู้กับ ‘อีรอส ไททัน’ โดยแลกกับการเป็นผู้หญิงของเขา
อีรอสเป็นนักธุรกิจไฟแรง ติดโผชายในฝันของสาวๆ ทั่วทั้งนครนิวยอร์ก
และมีดีกรีเป็นถึงลูกชายประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกา
แต่ในสายตาของมิวาร์ เขาก็เป็นแค่อีตาหื่นจอมเจ้าเล่ห์คนหนึ่ง
ที่จ้องจะหิ้วเธอขึ้นเตียงทุกวินาที!
เรื่องงาน ‘แพทย์หญิงมิวาร์ กรุณา เกรแฮม’ ไม่เคยเป็นสองรองใคร
แต่เรื่องความรัก...เธอขออยู่ให้ห่าง ช่างต่างจากเขา...อีรอส...กามเทพตัวพ่อ
ที่ฟ้าจงใจส่งลงมาตามไล่ล่าเอาความรักจากเธอชัดๆ
การทำสัญญากับเขาในครั้งนี้ จึงเดือดร้อนมิวาร์ต้องงัดสารพัดวิธีมาชิ่งหนีเขา
โดยไม่อาจล่วงรู้เลยว่า ในเวลาเดียวกันนั้น
เธอกำลังถูกดึงเข้าไปพัวพันในวังวนของการฆาตกรรมอำพราง
เนื่องจากวิชาชีพของเธอเอง...
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายนี้ เธอจะเอาตัวรอดเช่นไร
อำพรางหัวใจ หรือยอมสยบให้กับเล่ห์กลของเขาดี!?
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "เอบิช" และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing) " ค่ะ ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ ใครชอบพระเอกหล่อ รวย และหื่นตัวพ่อ จัดไปค่ะ 555+ ขอบอกว่าฮีเปย์หนักมากกกกก แถมฉลาดและเจ้าเล่ห์เป็นที่หนึ่ง! แต่ขณะเดียวกันก็คอยปกป้องนางเอกสุดฤทธิ์ เรื่องนี้มีความโรแมนติกพาฝันนิดๆ และมีปมฆาตกรรมให้ติดตามด้วย
ท้องเรื่องอยู่ในยุค 2023 #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun และร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง)
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน shopee ร้าน plaipakkabooks_officialshop (ส่งฟรีทุกเล่ม)
หนังสือพร้อมส่ง
จำนวน 372 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ)
ราคา 349฿ จากราคาปก 389฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 394฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 419฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
ต้องทำสัญญาเงินกู้กับ ‘อีรอส ไททัน’ โดยแลกกับการเป็นผู้หญิงของเขา
อีรอสเป็นนักธุรกิจไฟแรง ติดโผชายในฝันของสาวๆ ทั่วทั้งนครนิวยอร์ก
และมีดีกรีเป็นถึงลูกชายประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกา
แต่ในสายตาของมิวาร์ เขาก็เป็นแค่อีตาหื่นจอมเจ้าเล่ห์คนหนึ่ง
ที่จ้องจะหิ้วเธอขึ้นเตียงทุกวินาที!
เรื่องงาน ‘แพทย์หญิงมิวาร์ กรุณา เกรแฮม’ ไม่เคยเป็นสองรองใคร
แต่เรื่องความรัก...เธอขออยู่ให้ห่าง ช่างต่างจากเขา...อีรอส...กามเทพตัวพ่อ
ที่ฟ้าจงใจส่งลงมาตามไล่ล่าเอาความรักจากเธอชัดๆ
การทำสัญญากับเขาในครั้งนี้ จึงเดือดร้อนมิวาร์ต้องงัดสารพัดวิธีมาชิ่งหนีเขา
โดยไม่อาจล่วงรู้เลยว่า ในเวลาเดียวกันนั้น
เธอกำลังถูกดึงเข้าไปพัวพันในวังวนของการฆาตกรรมอำพราง
เนื่องจากวิชาชีพของเธอเอง...
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายนี้ เธอจะเอาตัวรอดเช่นไร
อำพรางหัวใจ หรือยอมสยบให้กับเล่ห์กลของเขาดี!?
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "เอบิช" และตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing) " ค่ะ ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ ใครชอบพระเอกหล่อ รวย และหื่นตัวพ่อ จัดไปค่ะ 555+ ขอบอกว่าฮีเปย์หนักมากกกกก แถมฉลาดและเจ้าเล่ห์เป็นที่หนึ่ง! แต่ขณะเดียวกันก็คอยปกป้องนางเอกสุดฤทธิ์ เรื่องนี้มีความโรแมนติกพาฝันนิดๆ และมีปมฆาตกรรมให้ติดตามด้วย
ท้องเรื่องอยู่ในยุค 2023 #รับประกันความสนุก!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun และร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง)
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน shopee ร้าน plaipakkabooks_officialshop (ส่งฟรีทุกเล่ม)
หนังสือพร้อมส่ง
จำนวน 372 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ)
ราคา 349฿ จากราคาปก 389฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 394฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 419฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ 4 -35%
หกโมงเย็นของวันเสาร์ อีรอสนั่งอยู่ในรถพอร์ชพลังงานไฟฟ้าของเขาโดยมีเคน เลขานุการนั่งอยู่ทางซ้ายมือ คนเป็นเจ้านายกำลังนั่งเช็กหุ้นที่ลงทุนผ่านหน้าจอแล็ปท็อป แล้วจู่ๆ...เลขาหนุ่มก็ยื่นจอแท็บเล็ตมาตรง หน้า
“ข่าวนี้น่าสนใจครับท่าน”
เสียงนักข่าวรายงานเหตุการณ์ดังออกมาจากเครื่องแท็บเล็ตว่า
“ตำรวจจับคนร้ายที่ปีนรั้วบุกรุกเข้าไปในบ้านของวุฒิสมาชิก อีริก แมคคอยล์ได้เมื่อช่วงดึกวานนี้ ผู้ถูกจับกุมชื่อนายคริสโตเฟอร์ คอฟท์ วัยสิบเก้าปี ตามการให้คำเบื้องต้นนายคริสโตเฟอร์กล่าวว่า เขาเป็นลูกชายของหัว หน้าคุมปั้นจั่นรางเลื่อนที่ตกบันไดเมื่อสามวันก่อน และเขาเชื่อว่าท่านวุฒิ สมาชิกอีริกมีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้ จึงจะเข้าไปทำร้ายและขโมยทรัพย์สินของคนในบ้าน ตำรวจกำลังอยู่ในระหว่างการสืบสวนขั้นต่อไปค่ะ ส่วนเหตุการณ์ที่คนงานของบริษัทท่าเรือประสบอุบัติเหตุที่ท่าเรือหมายเลข ๔๖ นั้น นำไป สู่การประท้วงของคนงานจำนวนมาก เพราะหลายคนเชื่อว่าไม่ได้เกิดจากอุ บัติเหตุ และกำลังอยู่ในระหว่างการสอบสวนของคณะกรรมการสอบสวนของสหภาพแรงงาน ซึ่งหากมีการประท้วงหนักขึ้นจะนำไปสู่ปัญหาใหญ่ของบริษัทท่าเรือนั่นคือพนักงานจะขอลาออกและเรียกร้องสิทธิด้านสวัสดิการจำนวนมาก ซึ่งจะนำไปสู่การปิดท่าเรือในที่สุด”
“เคน...นายส่งคนไปสืบเรื่องนี้ให้รู้แน่ชัดที่สุดนะ เร็วเท่าไรยิ่งดี” อีรอสพูดขึ้นมาทันทีที่ภาพข่าวตัดไปสู่ช่วงโฆษณา
“ครับท่าน...ท่านคิดว่าถ้าวุฒิสมาชิกอยู่เบื้องหลังการประท้วงใหญ่ครั้งนี้ มันจะดีต่อท่านใช่ไหม โดยเฉพาะเรื่องที่เขามาพูดกับท่านเมื่ออาทิตย์ก่อน”
“ใช่ มันจะดีต่อพ่อฉัน” อีรอสยอมรับอย่างไม่ปิดบัง
“ผมมีข่าวดีที่จะทำให้ท่านนึกอยากอยู่ในงานเลี้ยงอาหารค่ำคืนนี้นานๆ ครับ ความจริงผมกะจะเซอร์ไพรส์ แต่ท่านดูเคร่งเครียดเหลือเกินช่วงนี้” เคนยอมเปิดปากพูดขึ้นมา หลังจากไตร่ตรองอยู่สักพักใหญ่
“อะไร”
“มิสเกรแฮม ได้รับเชิญเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำที่บ้านท่านวุฒิ สมาชิกด้วยครับ”
ดวงตาสีน้ำเงินเข้มทอประกายพราวขึ้นมาทันที หลังจากที่ต่อปากต่อคำทางโทรศัพท์กับหญิงสาวในวันนั้น เขาก็ยังไม่มีเวลาว่างทำตามคำพูดที่ทิ้งท้ายเอาไว้เสียที ผ่านมาหลายวันแล้วถ้ารวมกับระยะเวลาที่เจอกัน ณ พอลไมราก็ร่วมเกินครึ่งเดือนแล้ว...ซึ่งเขาไม่ได้ควงสาวใดขึ้นเตียงอีกเลย
“เดวิดบอกมาสินะ”
“ครับ อ้อท่านครับ เดวิดแจ้งมาด้วยว่าเมื่อสองวันก่อน มิสเกรแฮมเดินทางไปนิวเจอร์ซีย์เพื่อเยี่ยมแม่ของเธอที่คลอดน้องสาวคนเล็กครับ”
“แม่ของเธอคลอดลูกงั้นหรือ” อีรอสประหลาดใจ เพราะถ้าคำนวณอายุของมิวาร์ที่เขารู้จากเคน มารดาของเธอน่าจะอายุไม่ต่ำกว่าห้าสิบปีแล้ว
“ครับ”
“นายแน่ใจหรือว่านั่นเป็นแม่ของเธอ”
“แน่ใจครับ”
“หล่อนอายุไม่มากงั้นหรือ”
“ไว้ผมจะให้เดวิดสืบเรื่องนี้อีกทีครับ...อย่างเร่งด่วน”
“ดี...ว่าแต่อีกกี่นาทีจะถึงบ้านท่านวุฒิสมาชิก”
เคนรีบก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ “สิบนาทีครับท่าน ถ้านับตามระยะ ทางที่เหลือ”
“โทร.ไปบอกเลขาของท่านว่าฉันอาจจะไปถึงช้าหน่อย”
“ท่านจะทำอะไรครับ”
อีรอสไม่ตอบคำถามนั้น กลับหันไปสั่งคนขับรถสูงวัยว่า
“อัลเฟรด เลี้ยวรถพาฉันไปห้างเมซีส์”
**************
อีรอสไปถึงบ้านวุฒิสมาชิกช้ากว่ากำหนดห้านาที รถของเขาจอดเทียบหน้ามุขของคฤหาสน์หลังงามบนถนนฟิฟท์ อเวนิว วุฒิสมาชิกอีริกกับคุณผู้หญิงเฮเลนและลูกสาวออกมารอต้อนรับเขาราวกับรู้ล่วงหน้า อีรอสลงจากรถเมื่อคนขับออกมาเปิดประตู เขาเดินอย่างสง่าผ่าเผยก้าวขึ้นบันไดหินอ่อนห้าขั้นตรงไปสัมผัสมือกับวุฒิสมาชิกเป็นคนแรก
“ขอบคุณมากอีรอส ที่ให้เกียรติมาตามคำเชิญของผม” อีริกกล่าว
“คุณเป็นเพื่อนของผมนี่ครับ และก็ลูกค้า” อีรอสตอบกลับตามตรง ถ้าหากเขาไม่เอ่ยคำว่าเพื่อนขึ้นมาก่อน วุฒิสมาชิกอีริกคงโกรธจนคอแข็ง
“นี่...ลูกสาวผมครับ เฮเลน่า” สาวสวยผมสีน้ำตาลแดงเหมือนผู้ให้กำเนิดก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว พร้อมส่งยิ้มหวานชวนเชิญให้ชายที่ยังคงยืนตีหน้าขรึมจัด
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ มิสเตอร์ไททัน ฉันได้ยินเรื่องราวของคุณมามากทีเดียว”
“จากทางไหนบ้างครับ” อีรอสลองชวนคุย แม้ว่าจะไม่ได้มีความสน ใจในตัวสาวสวยผู้นี้เลย
“ทางสื่อโซเชียลกับนิตยสารก๊อสสิปน่ะค่ะ” เฮเลน่าตอบอายๆ
“นั่นคุณยังไม่รู้จักผมดีพอ โปรดเรียกผมว่าอีรอสเถอะ”
เขายิ้ม รอยยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตา
“เชิญเข้าข้างในกันดีกว่าค่ะ อาหารมาเสิร์ฟเรียบร้อยแล้ว” เฮเลนเป็นฝ่ายชักชวนทุกคนเข้าข้างในตามวิสัยเจ้าบ้านที่ดี
อีรอสเป็นฝ่ายเดินนำเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่เหมือนกับตนเป็นเจ้าของบ้านเสียเอง โดยมีแม่บ้านอ้วนตุ้ยนุ้ยเป็นฝ่ายนำทาง ส่วนครอบครัวแมคคอยล์เดินพูดคุยซุบซิบตามหลังร่างสูงใหญ่ของแขก
ระหว่างทาง...ดวงตาคมดุจเหยี่ยวของอีรอสก็กวาดหาร่างบางสมส่วนของตุ๊กตาบลายธ์สาวอย่างกระตือรือร้น แต่เมื่อผ่านห้องต่างๆ สองสามห้องจนเข้ามาถึงห้องรับประทานอาหารหรูหรา เขาก็ยังไม่เห็นแม่โฉมงาม ความกระตือรือร้นจึงผันกลายเป็นความขุ่นเคือง เพราะคิดว่าเลขาคู่ใจโกหก
“ฉันไม่เห็นมิสเกรแฮม!”
อีรอสกระซิบเสียงกร้าวใส่โมบายวอชตรงข้อมือไปยังเคน
“ใจเย็นๆ ครับท่าน ผมคิดว่าเธอคงอยู่ที่ไหนสักแห่งในคฤหาสน์” เคนตอบอย่างมีสติ แม้จะแอบกลืนน้ำลายอยู่สองสามอึก นานๆ จะเจอเสียงแข็งกระด้างของเจ้านายสักที บอกให้รู้ว่าเขากำลังฉุนเฉียวและหงุดหงิดเอามากๆ
“ตอนนี้งานที่ฉันสั่งให้นายทำ เสร็จหรือยัง”
“กำลังอยู่ในระหว่างจัดส่งครับ” เคนตอบ เขาอยู่ข้างนอกกำลังรับ ผิดชอบงานที่เจ้านายมอบหมายอย่างฉุกละหุก
“ทำให้เรียบร้อยที่สุดล่ะ อ้อ...ฉันคงจะกลับภายในหนึ่งชั่วโมงถ้าไม่พบมิสเกรแฮม แล้วจะให้อัลเฟรดตรงไปรับนายกลับที่พักพร้อมฉันเลย”
“ขอบคุณครับ ท่าน”
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ เห็นยืนบ่นอยู่คนเดียว” เสียงหวานใสของเฮเลน่าดึงใบหน้าคมสันเงยขึ้นมองเธอ
“เปล่าครับ ผมกำลังสั่งงานผ่านโมบายวอช” อีรอสตอบราบเรียบ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ที่คนรับใช้คนหนึ่งเลื่อนออกให้นานแล้ว
“อ๋อ คุยผ่านโมบายวอชน่ะหรือคะ ดีจัง...ฉันก็อยากมีสักอัน แต่พ่อไม่เคยสนับสนุนเรื่องพวกนี้เลยค่ะ ท่านบอกว่าไม่อยากให้ฉันยึดติดกับสิน ทรัพย์ทางโลกมากเกินไป” เฮเลน่านั่งลงติดกับเขาพลางส่งยิ้มหวานหยดที่สื่อความหมายได้ดีไปให้อีรอส แต่เขาไม่ใส่ใจ คอยแต่จะกวาดสายตามองหาร่างเพรียวระหงของคนที่คิดถึงอยู่ทุกวันจนเข้าขั้นเสพติด
สองสามีภรรยาแมคคอยล์นั่งลงที่โต๊ะเรียบร้อยก็สั่งคนรับใช้ให้เปิดอาหารที่มีฝาครอบออกได้ อาหารโชยควันกรุ่นและกลิ่นหอมหวนทันใด แต่มันก็ยังไม่สามารถดึงดูดใจคนที่ไม่เห็นแก่กินอย่างอีรอสได้ ยิ่งเวลาผ่านไปเท่าไร หัวใจของเขาก็ยิ่งกระวนกระวายเมื่อคิดว่าความหวังที่จะได้ยลดวงหน้าน่ารักสดใสกำลังค่อยๆ สูญสลายไป
“ขอโทษทีนะคะ ฉันไปเข้าห้องน้ำมาค่ะ พอดีแอบเข้าไปดูในครัวทำอาหารกัน เลยลงมือช่วยเขาจนเกิดเรื่องซอสกระเด็นเปรอะเสื้อ ต้องไปล้างอยู่นานทีเดียว” เสียงหวานใสดังมาพร้อมเจ้าตัวที่เดินก้าวอย่างกระฉับ กระเฉงเข้ามาทางประตูห้องรับประทานอาหาร แต่พอก้าวมาถึงปลายโต๊ะซึ่งเป็นตำแหน่งของเฮเลน เท้าในรองเท้าส้นสูงก็ชะงักกึก เพราะสายตาคมกริบของใครคนหนึ่งที่พุ่งมายังเธออย่างร้อนแรง
ค่ำนี้...มิวาร์แต่งตัวสวยด้วยชุดเดรสสีขาวคอสี่เหลี่ยมแขนกุดยาวถึงหัวเข่าซึ่งมองเห็นรอยเปื้อนเล็กๆ หมาดน้ำเป็นด่างดวงตรงช่วงเอว ผมยาวตรงสลวยของเธอถูกรวบขึ้นเป็นมวย ทิ้งปอยเล็กน้อยกับผมหน้าม้าที่ช่วยให้เธอดูอ่อนกว่าวัยเสมอ เธอแต่งหน้าด้วยโทนสีพาสเทล เน้นปัดแก้มกับลิปส์สีชมพูอ่อนเป็นพิเศษ เธอสวมสร้อยไข่มุกเก๊ที่หวังว่าทุกคนจะไม่ใส่ใจมอง และถือกระเป๋าคลัตช์ตกรุ่นที่เป็นของมารดาบุญธรรม
เธอคิดว่าในสายตาคนในครอบครัวแมคคอยล์ เธออาจจะแต่งตัวเรียบไปสักนิด แต่ในสายตาคมกริบของหนุ่มคนหนึ่ง...
เธอดูน่ารักน่าใคร่ และน่า...ถอด
“หนูมิวาร์นี่ซนจริงๆ เลย” เฮเลนเอ่ยขึ้นอย่างเอ็นดู ฉุดมิวาร์หลุดจากภวังค์
“คุณก็ทราบดีนี่คะว่าหนูชอบทำอาหาร” มิวาร์ตอบ ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอีรอสพอดิบพอดี
“เพราะอย่างนี้น่ะแหละจ้ะ ฉันถึงชอบชวนหนูมากินข้าวที่บ้านฉันบ่อยๆ เผื่อหนูจะซุกซนเข้าไปในครัวทำอาหารอร่อยๆ ให้พวกเรากินกันสักอย่างสองอย่าง” เฮเลนยิ้มแบบเด็กๆ
“อีรอสคะ นี่มิสเกรแฮม เป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมฯ ปลายของฉันค่ะ” เฮเลน่าพูดขึ้นมา เมื่อทุกคนเงียบเสียงลง และเห็นอีรอสจ้องมองเพื่อนของเธอชนิดไม่วางตา
“ยินดีที่ได้พบกันครับ มิสเกรแฮม”
อีรอสยื่นมือมาข้างหน้า ดวงตาของเขาพราวประกายด้วยความสม หวัง แต่มิวาร์ยกมือขึ้นไหว้เขาเร็วๆ เหมือนลิง
“เช่นกันค่ะ” เธอตอบ แล้วรีบเบนสายตาออกจากเขาไปมองแต่อา หารหน้าตาน่ากินบนโต๊ะแต่ทว่าเก็บชื่อของเขาเอาไว้ในเซลล์สมองโดยไม่รู้ตัว
จากนั้น...อีริก แมคคอยล์ก็เรียกคนรับใช้มาเสิร์ฟไวน์ใส่แก้วของแต่ละคนยกเว้นมิวาร์ที่มีแก้วน้ำส้มคั้นเป็นส่วนตัว ก่อนจะกล่าวเชื้อเชิญให้ทุกคนดื่มไวน์และรับประทานอาหารได้ หลังจิบเครื่องดื่มคนละเล็กละน้อยทุกคนก็ลงมือรับประทานอาหารกันอย่างมีมารยาท ก่อนอีริกจะหันไปพูดกับอีรอสว่า
“คุณตัดสินใจได้หรือยัง เรื่องที่เราคุยค้างกันไว้น่ะ”
“กำลังอยู่ในระหว่างตัดสินใจครับ” อีรอสตอบ ยกแก้วไวน์แดงขึ้นจิบบางๆ หลังจากดมกลิ่นและคลึงแก้วเบาๆ
“คุณต้องรีบตัดสินใจหน่อยนะ คุณก็รู้ดีว่าโอกาสที่ผมจะชนะในฐา นะตัวเต็งของพรรคมีสูงแค่ไหน พอๆ กับโอกาสของผมที่จะดึงตำแหน่งพ่อ คุณลงมา”
“ผมทราบดีครับ แต่ตอนนี้ผมกำลังเช็กข้อมูลในหลายๆ ด้าน โดย เฉพาะอย่างยิ่งเมื่อบริษัทของคุณถูกกล่าวหาว่าอยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุของหัวหน้าปั้นจั่นที่ท่าเรือ” อีรอสปรายตามองอีริกอย่างเย็นเยียบ ใบหน้าของวุฒิสมาชิกซีดเผือดลงชั่ววูบก่อนจะค่อยๆ แดงขึ้นทีละนิด
“คุณอยากให้พ่อของคุณชวดตำแหน่งปีที่สองใช่ไหม”
“พ่อของผมคงไม่ยึดติดในอำนาจหรอกครับ แต่บริษัทของผมเป็นอำนาจของผม และผมค่อนข้างจะยึดติดในอำนาจเสียด้วย ผมจะไม่ยอมให้บริษัทของผมต้องพังเพียงเพราะผมเกรงกลัวอำนาจของใคร จริงๆ แล้ว...ผมไม่กลัวใครทั้งนั้นแหละ นอกจาก...พระเจ้า” สิ้นคำ อีรอสก็ให้ความสนใจกับอาหารตรงหน้า ไม่เหลือบมองใบหน้าบึ้งตึงของอีริกให้เสียสายตา
“มิสเกรแฮมครับ จะว่าอะไรไหม ถ้าผมจะยกสลัดจานผมให้คุณ”
มิวาร์เงยหน้าขึ้นจากจานและเลิกคิ้วสูง เมื่อจู่ๆ ชายที่สนใจกับการสนทนากับเจ้าบ้านหันมาชวนเธอคุย ทั้งๆ ที่เธออยากจะเปลี่ยนที่นั่งจะแย่เพราะรู้สึกได้ถึงสายตาร้อนแรงที่มองมายังเธอยามเธอเผลอตัวทุกครั้ง
เธอหยุดมือจากการใช้ส้อมหั่นชิ้นเนื้อสเต๊กที่สุกกำลังดีและเนื้อนุ่มมาก
“คุณไม่ชอบกินผักเหมือนเด็กเลยนะคะ”
หวังว่าเขาจะรู้นะว่าเธอเหน็บแนม
“เปล่าครับ ผมแค่อยากให้คุณมีผิวพรรณสวยงามและขับถ่ายดี หน้าจะได้หายบึ้งเวลามองผม”
มีเสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นเบาๆ จากใครบางคน มิวาร์หน้าแดงก่ำด้วยความอายแม้จะรู้ว่าอีรอสพูดจาตรงไปตรงมาเหมือนไม้บรรทัด
“ฉันกำลังอารมณ์ดี ไม่ได้เครียดอย่างที่คุณคิด”
“งั้นกินสลัดของผมนะครับ”
“ได้ค่ะ” เธอแทบจะกัดฟันพูด ก่อนจะยื่นมือออกไปรับจานสลัดที่ถูกส่งมา
“เสียดายสลัดของคุณอีรอสมีแค่จานเดียว ไม่งั้นฉันก็อยากได้สลัดเพิ่มบ้างค่ะ จะได้มีผิวพรรณสวยงาม” เฮเลน่าทะลุกลางปล้องขึ้นมา มิวาร์รีบฉวยโอกาสนี้พูดขึ้นว่า
“ฉันยกสลัดของเขาให้เธอเอาไหม เฮเลน่า”
“จะดีหรือจ๊ะ...” สาวผมน้ำตาลแดงทำท่าอิดออด
“ฉันใกล้อิ่มแล้ว กินไม่หมดหรอก”
“งั้นฉันขอแล้วกันนะ ขอบคุณมาก” เฮเลน่ารีบรับจานสลัดจากมือเพื่อนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พลางชำเลืองมองอีรอสที่มองดูนิ่งเฉย ทำให้เธอหมดกังวลที่เขาไม่ถือสา
“คุณคิดว่าลูกสาวของผมดูเป็นยังไงบ้าง อีรอส” จู่ๆ อีริกก็พูดขึ้น มา ขณะอีรอสเรียกคนรับใช้ให้มาเติมไวน์ อีรอส ยกมือขึ้นเป็นเชิงบอกคนเติมไวน์ว่าพอ แล้วหันมาตอบวุฒิสมาชิกว่า
“เธอเป็นคนสวยมากครับ สวยเหมือนมาดาม และนิสัยน่ารักดี เป็นคนเปิดเผยมากๆ” คำตอบของเขาทำให้ยิ่งได้รับรอยยิ้มหวานเจี๊ยบจากเฮเลน่า ซึ่งมองเขาอย่างเชื่อมหวานอยู่ก่อนแล้ว มีเพียงมิวาร์ที่สนใจแต่จะตัดชิ้นเนื้อเป็นคำเล็กๆ และใส่ปากเคี้ยวราวกับอยากให้อาหารหมดไวๆ
“ผมอยากให้คุณคบหากับลูกสาวผมในฐานะเพื่อน แต่ถ้ามากกว่านั้นผมจะดีใจมาก” อีริกพูดออกมาตรงๆ ไม่ปิดบัง
ทันใดนั้น...
แค่ก! แค่ก! แค่ก!
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
“ข่าวนี้น่าสนใจครับท่าน”
เสียงนักข่าวรายงานเหตุการณ์ดังออกมาจากเครื่องแท็บเล็ตว่า
“ตำรวจจับคนร้ายที่ปีนรั้วบุกรุกเข้าไปในบ้านของวุฒิสมาชิก อีริก แมคคอยล์ได้เมื่อช่วงดึกวานนี้ ผู้ถูกจับกุมชื่อนายคริสโตเฟอร์ คอฟท์ วัยสิบเก้าปี ตามการให้คำเบื้องต้นนายคริสโตเฟอร์กล่าวว่า เขาเป็นลูกชายของหัว หน้าคุมปั้นจั่นรางเลื่อนที่ตกบันไดเมื่อสามวันก่อน และเขาเชื่อว่าท่านวุฒิ สมาชิกอีริกมีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้ จึงจะเข้าไปทำร้ายและขโมยทรัพย์สินของคนในบ้าน ตำรวจกำลังอยู่ในระหว่างการสืบสวนขั้นต่อไปค่ะ ส่วนเหตุการณ์ที่คนงานของบริษัทท่าเรือประสบอุบัติเหตุที่ท่าเรือหมายเลข ๔๖ นั้น นำไป สู่การประท้วงของคนงานจำนวนมาก เพราะหลายคนเชื่อว่าไม่ได้เกิดจากอุ บัติเหตุ และกำลังอยู่ในระหว่างการสอบสวนของคณะกรรมการสอบสวนของสหภาพแรงงาน ซึ่งหากมีการประท้วงหนักขึ้นจะนำไปสู่ปัญหาใหญ่ของบริษัทท่าเรือนั่นคือพนักงานจะขอลาออกและเรียกร้องสิทธิด้านสวัสดิการจำนวนมาก ซึ่งจะนำไปสู่การปิดท่าเรือในที่สุด”
“เคน...นายส่งคนไปสืบเรื่องนี้ให้รู้แน่ชัดที่สุดนะ เร็วเท่าไรยิ่งดี” อีรอสพูดขึ้นมาทันทีที่ภาพข่าวตัดไปสู่ช่วงโฆษณา
“ครับท่าน...ท่านคิดว่าถ้าวุฒิสมาชิกอยู่เบื้องหลังการประท้วงใหญ่ครั้งนี้ มันจะดีต่อท่านใช่ไหม โดยเฉพาะเรื่องที่เขามาพูดกับท่านเมื่ออาทิตย์ก่อน”
“ใช่ มันจะดีต่อพ่อฉัน” อีรอสยอมรับอย่างไม่ปิดบัง
“ผมมีข่าวดีที่จะทำให้ท่านนึกอยากอยู่ในงานเลี้ยงอาหารค่ำคืนนี้นานๆ ครับ ความจริงผมกะจะเซอร์ไพรส์ แต่ท่านดูเคร่งเครียดเหลือเกินช่วงนี้” เคนยอมเปิดปากพูดขึ้นมา หลังจากไตร่ตรองอยู่สักพักใหญ่
“อะไร”
“มิสเกรแฮม ได้รับเชิญเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำที่บ้านท่านวุฒิ สมาชิกด้วยครับ”
ดวงตาสีน้ำเงินเข้มทอประกายพราวขึ้นมาทันที หลังจากที่ต่อปากต่อคำทางโทรศัพท์กับหญิงสาวในวันนั้น เขาก็ยังไม่มีเวลาว่างทำตามคำพูดที่ทิ้งท้ายเอาไว้เสียที ผ่านมาหลายวันแล้วถ้ารวมกับระยะเวลาที่เจอกัน ณ พอลไมราก็ร่วมเกินครึ่งเดือนแล้ว...ซึ่งเขาไม่ได้ควงสาวใดขึ้นเตียงอีกเลย
“เดวิดบอกมาสินะ”
“ครับ อ้อท่านครับ เดวิดแจ้งมาด้วยว่าเมื่อสองวันก่อน มิสเกรแฮมเดินทางไปนิวเจอร์ซีย์เพื่อเยี่ยมแม่ของเธอที่คลอดน้องสาวคนเล็กครับ”
“แม่ของเธอคลอดลูกงั้นหรือ” อีรอสประหลาดใจ เพราะถ้าคำนวณอายุของมิวาร์ที่เขารู้จากเคน มารดาของเธอน่าจะอายุไม่ต่ำกว่าห้าสิบปีแล้ว
“ครับ”
“นายแน่ใจหรือว่านั่นเป็นแม่ของเธอ”
“แน่ใจครับ”
“หล่อนอายุไม่มากงั้นหรือ”
“ไว้ผมจะให้เดวิดสืบเรื่องนี้อีกทีครับ...อย่างเร่งด่วน”
“ดี...ว่าแต่อีกกี่นาทีจะถึงบ้านท่านวุฒิสมาชิก”
เคนรีบก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ “สิบนาทีครับท่าน ถ้านับตามระยะ ทางที่เหลือ”
“โทร.ไปบอกเลขาของท่านว่าฉันอาจจะไปถึงช้าหน่อย”
“ท่านจะทำอะไรครับ”
อีรอสไม่ตอบคำถามนั้น กลับหันไปสั่งคนขับรถสูงวัยว่า
“อัลเฟรด เลี้ยวรถพาฉันไปห้างเมซีส์”
**************
อีรอสไปถึงบ้านวุฒิสมาชิกช้ากว่ากำหนดห้านาที รถของเขาจอดเทียบหน้ามุขของคฤหาสน์หลังงามบนถนนฟิฟท์ อเวนิว วุฒิสมาชิกอีริกกับคุณผู้หญิงเฮเลนและลูกสาวออกมารอต้อนรับเขาราวกับรู้ล่วงหน้า อีรอสลงจากรถเมื่อคนขับออกมาเปิดประตู เขาเดินอย่างสง่าผ่าเผยก้าวขึ้นบันไดหินอ่อนห้าขั้นตรงไปสัมผัสมือกับวุฒิสมาชิกเป็นคนแรก
“ขอบคุณมากอีรอส ที่ให้เกียรติมาตามคำเชิญของผม” อีริกกล่าว
“คุณเป็นเพื่อนของผมนี่ครับ และก็ลูกค้า” อีรอสตอบกลับตามตรง ถ้าหากเขาไม่เอ่ยคำว่าเพื่อนขึ้นมาก่อน วุฒิสมาชิกอีริกคงโกรธจนคอแข็ง
“นี่...ลูกสาวผมครับ เฮเลน่า” สาวสวยผมสีน้ำตาลแดงเหมือนผู้ให้กำเนิดก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว พร้อมส่งยิ้มหวานชวนเชิญให้ชายที่ยังคงยืนตีหน้าขรึมจัด
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ มิสเตอร์ไททัน ฉันได้ยินเรื่องราวของคุณมามากทีเดียว”
“จากทางไหนบ้างครับ” อีรอสลองชวนคุย แม้ว่าจะไม่ได้มีความสน ใจในตัวสาวสวยผู้นี้เลย
“ทางสื่อโซเชียลกับนิตยสารก๊อสสิปน่ะค่ะ” เฮเลน่าตอบอายๆ
“นั่นคุณยังไม่รู้จักผมดีพอ โปรดเรียกผมว่าอีรอสเถอะ”
เขายิ้ม รอยยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตา
“เชิญเข้าข้างในกันดีกว่าค่ะ อาหารมาเสิร์ฟเรียบร้อยแล้ว” เฮเลนเป็นฝ่ายชักชวนทุกคนเข้าข้างในตามวิสัยเจ้าบ้านที่ดี
อีรอสเป็นฝ่ายเดินนำเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่เหมือนกับตนเป็นเจ้าของบ้านเสียเอง โดยมีแม่บ้านอ้วนตุ้ยนุ้ยเป็นฝ่ายนำทาง ส่วนครอบครัวแมคคอยล์เดินพูดคุยซุบซิบตามหลังร่างสูงใหญ่ของแขก
ระหว่างทาง...ดวงตาคมดุจเหยี่ยวของอีรอสก็กวาดหาร่างบางสมส่วนของตุ๊กตาบลายธ์สาวอย่างกระตือรือร้น แต่เมื่อผ่านห้องต่างๆ สองสามห้องจนเข้ามาถึงห้องรับประทานอาหารหรูหรา เขาก็ยังไม่เห็นแม่โฉมงาม ความกระตือรือร้นจึงผันกลายเป็นความขุ่นเคือง เพราะคิดว่าเลขาคู่ใจโกหก
“ฉันไม่เห็นมิสเกรแฮม!”
อีรอสกระซิบเสียงกร้าวใส่โมบายวอชตรงข้อมือไปยังเคน
“ใจเย็นๆ ครับท่าน ผมคิดว่าเธอคงอยู่ที่ไหนสักแห่งในคฤหาสน์” เคนตอบอย่างมีสติ แม้จะแอบกลืนน้ำลายอยู่สองสามอึก นานๆ จะเจอเสียงแข็งกระด้างของเจ้านายสักที บอกให้รู้ว่าเขากำลังฉุนเฉียวและหงุดหงิดเอามากๆ
“ตอนนี้งานที่ฉันสั่งให้นายทำ เสร็จหรือยัง”
“กำลังอยู่ในระหว่างจัดส่งครับ” เคนตอบ เขาอยู่ข้างนอกกำลังรับ ผิดชอบงานที่เจ้านายมอบหมายอย่างฉุกละหุก
“ทำให้เรียบร้อยที่สุดล่ะ อ้อ...ฉันคงจะกลับภายในหนึ่งชั่วโมงถ้าไม่พบมิสเกรแฮม แล้วจะให้อัลเฟรดตรงไปรับนายกลับที่พักพร้อมฉันเลย”
“ขอบคุณครับ ท่าน”
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ เห็นยืนบ่นอยู่คนเดียว” เสียงหวานใสของเฮเลน่าดึงใบหน้าคมสันเงยขึ้นมองเธอ
“เปล่าครับ ผมกำลังสั่งงานผ่านโมบายวอช” อีรอสตอบราบเรียบ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ที่คนรับใช้คนหนึ่งเลื่อนออกให้นานแล้ว
“อ๋อ คุยผ่านโมบายวอชน่ะหรือคะ ดีจัง...ฉันก็อยากมีสักอัน แต่พ่อไม่เคยสนับสนุนเรื่องพวกนี้เลยค่ะ ท่านบอกว่าไม่อยากให้ฉันยึดติดกับสิน ทรัพย์ทางโลกมากเกินไป” เฮเลน่านั่งลงติดกับเขาพลางส่งยิ้มหวานหยดที่สื่อความหมายได้ดีไปให้อีรอส แต่เขาไม่ใส่ใจ คอยแต่จะกวาดสายตามองหาร่างเพรียวระหงของคนที่คิดถึงอยู่ทุกวันจนเข้าขั้นเสพติด
สองสามีภรรยาแมคคอยล์นั่งลงที่โต๊ะเรียบร้อยก็สั่งคนรับใช้ให้เปิดอาหารที่มีฝาครอบออกได้ อาหารโชยควันกรุ่นและกลิ่นหอมหวนทันใด แต่มันก็ยังไม่สามารถดึงดูดใจคนที่ไม่เห็นแก่กินอย่างอีรอสได้ ยิ่งเวลาผ่านไปเท่าไร หัวใจของเขาก็ยิ่งกระวนกระวายเมื่อคิดว่าความหวังที่จะได้ยลดวงหน้าน่ารักสดใสกำลังค่อยๆ สูญสลายไป
“ขอโทษทีนะคะ ฉันไปเข้าห้องน้ำมาค่ะ พอดีแอบเข้าไปดูในครัวทำอาหารกัน เลยลงมือช่วยเขาจนเกิดเรื่องซอสกระเด็นเปรอะเสื้อ ต้องไปล้างอยู่นานทีเดียว” เสียงหวานใสดังมาพร้อมเจ้าตัวที่เดินก้าวอย่างกระฉับ กระเฉงเข้ามาทางประตูห้องรับประทานอาหาร แต่พอก้าวมาถึงปลายโต๊ะซึ่งเป็นตำแหน่งของเฮเลน เท้าในรองเท้าส้นสูงก็ชะงักกึก เพราะสายตาคมกริบของใครคนหนึ่งที่พุ่งมายังเธออย่างร้อนแรง
ค่ำนี้...มิวาร์แต่งตัวสวยด้วยชุดเดรสสีขาวคอสี่เหลี่ยมแขนกุดยาวถึงหัวเข่าซึ่งมองเห็นรอยเปื้อนเล็กๆ หมาดน้ำเป็นด่างดวงตรงช่วงเอว ผมยาวตรงสลวยของเธอถูกรวบขึ้นเป็นมวย ทิ้งปอยเล็กน้อยกับผมหน้าม้าที่ช่วยให้เธอดูอ่อนกว่าวัยเสมอ เธอแต่งหน้าด้วยโทนสีพาสเทล เน้นปัดแก้มกับลิปส์สีชมพูอ่อนเป็นพิเศษ เธอสวมสร้อยไข่มุกเก๊ที่หวังว่าทุกคนจะไม่ใส่ใจมอง และถือกระเป๋าคลัตช์ตกรุ่นที่เป็นของมารดาบุญธรรม
เธอคิดว่าในสายตาคนในครอบครัวแมคคอยล์ เธออาจจะแต่งตัวเรียบไปสักนิด แต่ในสายตาคมกริบของหนุ่มคนหนึ่ง...
เธอดูน่ารักน่าใคร่ และน่า...ถอด
“หนูมิวาร์นี่ซนจริงๆ เลย” เฮเลนเอ่ยขึ้นอย่างเอ็นดู ฉุดมิวาร์หลุดจากภวังค์
“คุณก็ทราบดีนี่คะว่าหนูชอบทำอาหาร” มิวาร์ตอบ ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอีรอสพอดิบพอดี
“เพราะอย่างนี้น่ะแหละจ้ะ ฉันถึงชอบชวนหนูมากินข้าวที่บ้านฉันบ่อยๆ เผื่อหนูจะซุกซนเข้าไปในครัวทำอาหารอร่อยๆ ให้พวกเรากินกันสักอย่างสองอย่าง” เฮเลนยิ้มแบบเด็กๆ
“อีรอสคะ นี่มิสเกรแฮม เป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมฯ ปลายของฉันค่ะ” เฮเลน่าพูดขึ้นมา เมื่อทุกคนเงียบเสียงลง และเห็นอีรอสจ้องมองเพื่อนของเธอชนิดไม่วางตา
“ยินดีที่ได้พบกันครับ มิสเกรแฮม”
อีรอสยื่นมือมาข้างหน้า ดวงตาของเขาพราวประกายด้วยความสม หวัง แต่มิวาร์ยกมือขึ้นไหว้เขาเร็วๆ เหมือนลิง
“เช่นกันค่ะ” เธอตอบ แล้วรีบเบนสายตาออกจากเขาไปมองแต่อา หารหน้าตาน่ากินบนโต๊ะแต่ทว่าเก็บชื่อของเขาเอาไว้ในเซลล์สมองโดยไม่รู้ตัว
จากนั้น...อีริก แมคคอยล์ก็เรียกคนรับใช้มาเสิร์ฟไวน์ใส่แก้วของแต่ละคนยกเว้นมิวาร์ที่มีแก้วน้ำส้มคั้นเป็นส่วนตัว ก่อนจะกล่าวเชื้อเชิญให้ทุกคนดื่มไวน์และรับประทานอาหารได้ หลังจิบเครื่องดื่มคนละเล็กละน้อยทุกคนก็ลงมือรับประทานอาหารกันอย่างมีมารยาท ก่อนอีริกจะหันไปพูดกับอีรอสว่า
“คุณตัดสินใจได้หรือยัง เรื่องที่เราคุยค้างกันไว้น่ะ”
“กำลังอยู่ในระหว่างตัดสินใจครับ” อีรอสตอบ ยกแก้วไวน์แดงขึ้นจิบบางๆ หลังจากดมกลิ่นและคลึงแก้วเบาๆ
“คุณต้องรีบตัดสินใจหน่อยนะ คุณก็รู้ดีว่าโอกาสที่ผมจะชนะในฐา นะตัวเต็งของพรรคมีสูงแค่ไหน พอๆ กับโอกาสของผมที่จะดึงตำแหน่งพ่อ คุณลงมา”
“ผมทราบดีครับ แต่ตอนนี้ผมกำลังเช็กข้อมูลในหลายๆ ด้าน โดย เฉพาะอย่างยิ่งเมื่อบริษัทของคุณถูกกล่าวหาว่าอยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุของหัวหน้าปั้นจั่นที่ท่าเรือ” อีรอสปรายตามองอีริกอย่างเย็นเยียบ ใบหน้าของวุฒิสมาชิกซีดเผือดลงชั่ววูบก่อนจะค่อยๆ แดงขึ้นทีละนิด
“คุณอยากให้พ่อของคุณชวดตำแหน่งปีที่สองใช่ไหม”
“พ่อของผมคงไม่ยึดติดในอำนาจหรอกครับ แต่บริษัทของผมเป็นอำนาจของผม และผมค่อนข้างจะยึดติดในอำนาจเสียด้วย ผมจะไม่ยอมให้บริษัทของผมต้องพังเพียงเพราะผมเกรงกลัวอำนาจของใคร จริงๆ แล้ว...ผมไม่กลัวใครทั้งนั้นแหละ นอกจาก...พระเจ้า” สิ้นคำ อีรอสก็ให้ความสนใจกับอาหารตรงหน้า ไม่เหลือบมองใบหน้าบึ้งตึงของอีริกให้เสียสายตา
“มิสเกรแฮมครับ จะว่าอะไรไหม ถ้าผมจะยกสลัดจานผมให้คุณ”
มิวาร์เงยหน้าขึ้นจากจานและเลิกคิ้วสูง เมื่อจู่ๆ ชายที่สนใจกับการสนทนากับเจ้าบ้านหันมาชวนเธอคุย ทั้งๆ ที่เธออยากจะเปลี่ยนที่นั่งจะแย่เพราะรู้สึกได้ถึงสายตาร้อนแรงที่มองมายังเธอยามเธอเผลอตัวทุกครั้ง
เธอหยุดมือจากการใช้ส้อมหั่นชิ้นเนื้อสเต๊กที่สุกกำลังดีและเนื้อนุ่มมาก
“คุณไม่ชอบกินผักเหมือนเด็กเลยนะคะ”
หวังว่าเขาจะรู้นะว่าเธอเหน็บแนม
“เปล่าครับ ผมแค่อยากให้คุณมีผิวพรรณสวยงามและขับถ่ายดี หน้าจะได้หายบึ้งเวลามองผม”
มีเสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นเบาๆ จากใครบางคน มิวาร์หน้าแดงก่ำด้วยความอายแม้จะรู้ว่าอีรอสพูดจาตรงไปตรงมาเหมือนไม้บรรทัด
“ฉันกำลังอารมณ์ดี ไม่ได้เครียดอย่างที่คุณคิด”
“งั้นกินสลัดของผมนะครับ”
“ได้ค่ะ” เธอแทบจะกัดฟันพูด ก่อนจะยื่นมือออกไปรับจานสลัดที่ถูกส่งมา
“เสียดายสลัดของคุณอีรอสมีแค่จานเดียว ไม่งั้นฉันก็อยากได้สลัดเพิ่มบ้างค่ะ จะได้มีผิวพรรณสวยงาม” เฮเลน่าทะลุกลางปล้องขึ้นมา มิวาร์รีบฉวยโอกาสนี้พูดขึ้นว่า
“ฉันยกสลัดของเขาให้เธอเอาไหม เฮเลน่า”
“จะดีหรือจ๊ะ...” สาวผมน้ำตาลแดงทำท่าอิดออด
“ฉันใกล้อิ่มแล้ว กินไม่หมดหรอก”
“งั้นฉันขอแล้วกันนะ ขอบคุณมาก” เฮเลน่ารีบรับจานสลัดจากมือเพื่อนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พลางชำเลืองมองอีรอสที่มองดูนิ่งเฉย ทำให้เธอหมดกังวลที่เขาไม่ถือสา
“คุณคิดว่าลูกสาวของผมดูเป็นยังไงบ้าง อีรอส” จู่ๆ อีริกก็พูดขึ้น มา ขณะอีรอสเรียกคนรับใช้ให้มาเติมไวน์ อีรอส ยกมือขึ้นเป็นเชิงบอกคนเติมไวน์ว่าพอ แล้วหันมาตอบวุฒิสมาชิกว่า
“เธอเป็นคนสวยมากครับ สวยเหมือนมาดาม และนิสัยน่ารักดี เป็นคนเปิดเผยมากๆ” คำตอบของเขาทำให้ยิ่งได้รับรอยยิ้มหวานเจี๊ยบจากเฮเลน่า ซึ่งมองเขาอย่างเชื่อมหวานอยู่ก่อนแล้ว มีเพียงมิวาร์ที่สนใจแต่จะตัดชิ้นเนื้อเป็นคำเล็กๆ และใส่ปากเคี้ยวราวกับอยากให้อาหารหมดไวๆ
“ผมอยากให้คุณคบหากับลูกสาวผมในฐานะเพื่อน แต่ถ้ามากกว่านั้นผมจะดีใจมาก” อีริกพูดออกมาตรงๆ ไม่ปิดบัง
ทันใดนั้น...
แค่ก! แค่ก! แค่ก!
หมายเหตุ: เนื่องจากมีการจัดหน้าไว้ในรูปแบบหนังสือเล่มขนาด A5 อาจมีคำฉีกหรือเว้นวรรคมากกว่าปกติเมื่อนำลงเว็บ
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ก.ค. 2563, 22:39:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ก.ค. 2563, 22:39:42 น.
จำนวนการเข้าชม : 367
| << บทที่ 3 -100% | บทที่ 4 -70% >> |