ดุจจันทร์ดั้นเมฆ: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
‘ตรีเมฆ’ ไม่ได้เกิดมามีชีวิตเลวร้าย เขาไม่ได้มีปมด้อยจนต้องสร้างจุดเด่น ตรงกันข้ามเขามีพร้อมทุกอย่าง แต่ความ ‘พร้อม’ นั้นทำให้ชายหนุ่มใช้ชีวิตอย่างประมาทจนสุดท้ายต้องถูกตราหน้าว่าเป็น ‘ไอ้ขี้คุก’ เขาผลาญทำลายชีวิตทุกคนที่รักเขา และในวันที่เขาได้รับอิสรภาพทางกาย จิตใจเขากลับถูกความรู้สึกผิดพันธนาการแน่นหนา
‘จันทน์กะพ้อ’ หล่อนมองโลกใบนี้สวยงามไปเสียหมด มองทุกอย่างเป็นบวกจนบางครั้งพลาดพลั้งกลายเป็นเหยื่อได้ง่ายๆ แต่หล่อนกลับไม่สิ้นหวังที่จะมองแต่แง่งามของชีวิต เมื่อก้าวเข้ามาในครอบครัวที่เว้าแหว่งของตรีเมฆ หล่อนกล้าๆ กลัวๆ ชายหนุ่มห่าม ดิบ เถื่อนที่พ่วงมากับป้าชราและเด็กน้อยผู้น่าสงสาร
เขามันต้องตำราผู้ชายที่พ่อสอนนักหนาว่าให้อยู่ห่างๆ เข้าไว้
ใจหนึ่งหล่อนก็อยากทำอย่างนั้น แต่อีกใจก็อยากเอาชนะความหยาบกระด้างของเขา อยากให้คนที่เอาแต่มองโลกตาขวาง หันมาเห็นแง่งามของชีวิตเสียบ้าง
แต่โดยที่หล่อนไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ดวงตาคมดุคู่นั้นกลับเอาแต่จับจ้องหล่อนไม่วาง ในเมื่อหล่อนกล้ามาส่องแสงวับๆ แวมๆ ในหัวใจที่มืดดำของเขา เมฆร้ายก้อนนี้ก็จะโอบล้อม ตีประชิด กักกั้นไว้ไม่ให้หล่อนเคลื่อนคล้อยหนีหายไปทางไหนได้อีกเลย
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นแนวโรแมนติกดราม่า พาฟิน และอบอวลในหัวใจมากๆ ค่ะ นอกจากนี้ยังมีความน่ารักของครอบครัวที่มาพร้อมกับปัญหาสังคมในแง่มุมต่างๆ ด้วย หอมดึกบอกเล่าชีวิตคนรากหญ้าผ่านตัวละครได้มีมิติมากๆ #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 544 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 369฿ จากราคาปก 402฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 414฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 439฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
‘จันทน์กะพ้อ’ หล่อนมองโลกใบนี้สวยงามไปเสียหมด มองทุกอย่างเป็นบวกจนบางครั้งพลาดพลั้งกลายเป็นเหยื่อได้ง่ายๆ แต่หล่อนกลับไม่สิ้นหวังที่จะมองแต่แง่งามของชีวิต เมื่อก้าวเข้ามาในครอบครัวที่เว้าแหว่งของตรีเมฆ หล่อนกล้าๆ กลัวๆ ชายหนุ่มห่าม ดิบ เถื่อนที่พ่วงมากับป้าชราและเด็กน้อยผู้น่าสงสาร
เขามันต้องตำราผู้ชายที่พ่อสอนนักหนาว่าให้อยู่ห่างๆ เข้าไว้
ใจหนึ่งหล่อนก็อยากทำอย่างนั้น แต่อีกใจก็อยากเอาชนะความหยาบกระด้างของเขา อยากให้คนที่เอาแต่มองโลกตาขวาง หันมาเห็นแง่งามของชีวิตเสียบ้าง
แต่โดยที่หล่อนไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ดวงตาคมดุคู่นั้นกลับเอาแต่จับจ้องหล่อนไม่วาง ในเมื่อหล่อนกล้ามาส่องแสงวับๆ แวมๆ ในหัวใจที่มืดดำของเขา เมฆร้ายก้อนนี้ก็จะโอบล้อม ตีประชิด กักกั้นไว้ไม่ให้หล่อนเคลื่อนคล้อยหนีหายไปทางไหนได้อีกเลย
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นแนวโรแมนติกดราม่า พาฟิน และอบอวลในหัวใจมากๆ ค่ะ นอกจากนี้ยังมีความน่ารักของครอบครัวที่มาพร้อมกับปัญหาสังคมในแง่มุมต่างๆ ด้วย หอมดึกบอกเล่าชีวิตคนรากหญ้าผ่านตัวละครได้มีมิติมากๆ #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
***************************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 544 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 369฿ จากราคาปก 402฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 414฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 439฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket***
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ 10 -20%
หลายวันต่อมาในยามเย็น บรรดาคนงานก่อสร้างของบริษัทศมาก็เริ่มวางมือจากงานก่อสร้างอพาร์ตเมนต์ตรีเนตรที่เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาอย่างน่าชื่นใจ ตรีเมฆยื่นแบงก์พันใบหนึ่งให้คนงานหนุ่มที่อายุน้อยที่สุดเป็นการไหว้วานให้ไปหาเหล้าปลาอาหารแกล้มมาดื่มกินกันหลังงานเสร็จในแต่ละวันอย่างที่ทำมาเป็นประจำ แรกๆ ป้ามาลีก็ไม่ค่อยชอบใจนัก แต่เมื่อเห็นว่าคนงานเหล่านั้นกินดื่มกันอย่างเงียบๆ เรียบร้อยดีแกก็ไม่ว่าอะไร วันไหนที่จันทน์กะพ้อกลับจากวิทยาลัยแต่หัววัน นางยังได้ไหว้วานให้ทำสำรับกับแกล้มลงไปเลี้ยงคนงานเหล่านั้นอีกด้วย วันนี้จันทน์กะพ้อมีสอนภาคค่ำ จึงไม่มีของเลี้ยงจากบนเรือนใหญ่เหมือนทุกวัน
“ผมกลับนะครับคุณนาย” ลุงเกิดเอ่ยบอกเมื่อปิดร้านขายผลไม้เสร็จเรียบร้อย ไอ้จอมลูกชายทำหน้าตาบูดบึ้งเพราะพ่อลากกลับบ้านก่อนที่มันจะได้กระดกเหล้าสักแก้วทุกเย็น
กลับไปก็มีแต่เมียกับลูก เสียงเมียบ่น เสียงเด็กร้องน่ารำคาญยังกับอะไร แต่ถึงอยากอยู่ยังไงมันก็อยู่ไม่ได้ พ่อน่ะไม่เท่าไรหรอก ลองงัดกันมาหลายหนแล้ว หนักเข้าก็อ่อนข้อให้มันจนได้ ไอ้จอมกลัวไอ้หัวหน้าช่างขี้คุกคนนั้นต่างหากเล่า
มือตีนมันหนักนัก
*****************
“ตาคำจันทร์ดื่มอะไรล่ะนั่น ไม่ลองไอ้นี่เรอะ”
ช่างเอกผู้มีวัยเลยสามสิบมาได้ไม่นานเอ่ยชวน พลางยกขวดเหล้าขาวขึ้นให้ดู พ่อคำจันทร์ส่ายหน้า ยกกาต้มน้ำขัดเงาที่มีควันพวยพุ่งขึ้นให้ดูพลางสาธยายคุณประโยชน์ของเครื่องดื่มที่อยู่ข้างในให้ฟัง
“นี่สิของดีจริง” แกเทน้ำต้มสมุนไพรชนิดนั้นใส่แก้วกาแฟจนครึ่งแก้ว แล้วใช้มือคีบรากไม้แท่งหนึ่งยาวครึ่งคืบ สีค่อนข้างขาวและบิดเล็กน้อยชูให้พวกคนงานที่มารุมล้อมดู พวกเขาพอได้ยินคำว่า ‘ของดี’ ก็ตาโต รีบตีวงเข้ามาเรื่อยๆ
“รากเอี่ยนด่อน” พ่อคำจันทร์พูดภาษาอีสานสำเนียงเข้มข้นก่อนจะอธิบายต่อว่า “ภาษากลางเรียกว่ารากปลาไหลเผือก”
“รากปลาไหลเผือก? มันดียังไงลุง”
“ดีทุกอย่าง ผอมๆ อย่างเอ็งก็กินบำรุงกำลัง เลือดลมไหลเวียนดี สู้งาน” นัยน์ตารีๆ บนใบหน้าเหี่ยวๆ แต่ออกสีเรื่อชมพูอย่างคนสุขภาพดีเป็นประกาย ตรีเมฆกอดอกพิงต้นขนุนฟังแกสาธยายไปด้วย
“สู้งานเหรอลุง งานในบ้านหรือนอกบ้านล่ะ” เจ้าคนงานหนุ่มคึกคะนองเอ่ยถามเรียกเสียงฮากึกก้อง
“ได้หมดทุกงานรวมทั้งงานในมุ้งด้วยสิวะ” พ่อคำจันทร์หาได้ลดละไม่
“หา! นี่ยาโด๊ปเหรอลุง” ช่างเอกคว้ารากปลาไหลเผือกไปพลิกดูไปมา
“ชนิดเยี่ยมเชียวละเอ็งเอ๊ย ไม่เชื่อก็ลองดู” แกท้าพลางดันแก้วน้ำต้มรากปลาไหลเผือกไปให้ตรงหน้า ช่างเอกยกขึ้นซดอย่างไม่กลัวร้อน ทำให้ลูกน้องคนอื่นๆ ต่อคิวมาขอดื่มด้วยจนหยดสุดท้าย
“ไอ้คนไหนที่ยังไม่มีลูกมีเมีย ดื่มเข้าไประวังจะนอนไม่หลับนะเว้ย” ช่างเอกเย้ยหยัน เหลือบมองไปทางแคมป์คนงานเห็นเมียรักร่างอวบระยะสุดท้ายเดินถลกผ้าถุงซักผ้าอยู่ไหวๆ ใจก็ให้ร้อนวูบวาบขึ้นมา
“ไม่มีเมียก็ออกไปหาสิครับพี่ ราตรีนี้ยังยาวนานนัก”
“เอออย่าให้เสียงานเสียการก็แล้วกัน” พ่อคำจันทร์เอ่ย แล้วก็พูดต่อเนิบนาบว่า “อีกอย่างใครที่มั่วไม่เลือก ก็มาเอาไปพกไว้ต้มกินเลยก็แล้วกัน”
“อ้าว ทำไมล่ะลุง ยิ่งกินจะไม่ยิ่งคึกหนักเข้าไปอีกเรอะ งานการไม่ได้ทำกันพอดี จริงไหมหัวหน้าเมฆ” เจ้าหนุ่มนั่นหันไปพยักพเยิดกับตรีเมฆที่ยืนจิบเหล้าเงียบๆ อยู่นาน
“เออ ถ้าติดโรคติดลมมาก็ต้มกินได้ ยานี่คนเป็นเอดส์กินยังบรรเทาโรคเลยนา...”
“ไอ้หยาลุง พูดเป็นลางไปได้ ที่คึกๆ อยู่ห่อเหี่ยวเป็นมะเขือเผาเลย” ไอ้หนุ่มร้องจ๊าก เรียกเสียงหัวเราะเฮฮาได้อีกก่อนที่เสียงโทรศัพท์ของพ่อคำจันทร์จะดังขึ้น แกหยิบโทรศัพท์มาดูเบอร์แล้วแววตาหม่นก็ฉายในดวงตาที่ร่าเริงคู่นั้นครู่หนึ่งก่อนจะหายวับไปเมื่อเงยหน้าขึ้น
“เอาไปเติมน้ำ ต้มอีกรอบได้ แบ่งกันกิน ข้าไปรับโทรศัพท์ก่อน”
เอ่ยแล้วชายชราก็ลุกขึ้นยืน เดินถือโทรศัพท์ออกไปที่สวนหลังเรือน เสียงโทร.เข้าครั้งที่สองดังขึ้น แกกดรับสายอย่างเร่งร้อน ตรีเมฆยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ ก่อนจะมองตามไปเงียบๆ จนแกเดินลับมุมบ้านไป
เวลาผ่านไปจนเย็นย่ำมากแล้ว เหล้าและกับแกล้มหมดลง คนงานต่างก็ทยอยกันกลับห้องพักชั่วคราวของตน ที่มีครอบครัวก็กลับไปให้ลูกเมียหุงหาอาหารปรนนิบัติตามมีตามเกิด ที่ยังโสดก็ไม่พ้นจับกลุ่มกันออกเที่ยวกลางคืนอย่างว่า แต่ถึงกระนั้นคนงานกลุ่มนี้ก็ไม่เคยเที่ยวจนเสียงานเสียการชนิดที่ป้ามาลีเจ้าของยังเอ่ยชมว่าคนงานของบริษัทศมาเรียบร้อยนัก...หารู้ไม่ว่าที่พวกเขาไม่แตกแถวแบบนี้ ก็เพราะเกรงใจมือตีนของหัวหน้าช่างมากกว่า!
เห็นที่ไอ้จอมมันถูกกระทืบเมื่อครั้งที่มันริอ่านขโมยเครื่องมือช่างไปขายแล้วก็ให้เข็ดขยาดนัก
“ผมกลับนะครับคุณนาย” ลุงเกิดเอ่ยบอกเมื่อปิดร้านขายผลไม้เสร็จเรียบร้อย ไอ้จอมลูกชายทำหน้าตาบูดบึ้งเพราะพ่อลากกลับบ้านก่อนที่มันจะได้กระดกเหล้าสักแก้วทุกเย็น
กลับไปก็มีแต่เมียกับลูก เสียงเมียบ่น เสียงเด็กร้องน่ารำคาญยังกับอะไร แต่ถึงอยากอยู่ยังไงมันก็อยู่ไม่ได้ พ่อน่ะไม่เท่าไรหรอก ลองงัดกันมาหลายหนแล้ว หนักเข้าก็อ่อนข้อให้มันจนได้ ไอ้จอมกลัวไอ้หัวหน้าช่างขี้คุกคนนั้นต่างหากเล่า
มือตีนมันหนักนัก
*****************
“ตาคำจันทร์ดื่มอะไรล่ะนั่น ไม่ลองไอ้นี่เรอะ”
ช่างเอกผู้มีวัยเลยสามสิบมาได้ไม่นานเอ่ยชวน พลางยกขวดเหล้าขาวขึ้นให้ดู พ่อคำจันทร์ส่ายหน้า ยกกาต้มน้ำขัดเงาที่มีควันพวยพุ่งขึ้นให้ดูพลางสาธยายคุณประโยชน์ของเครื่องดื่มที่อยู่ข้างในให้ฟัง
“นี่สิของดีจริง” แกเทน้ำต้มสมุนไพรชนิดนั้นใส่แก้วกาแฟจนครึ่งแก้ว แล้วใช้มือคีบรากไม้แท่งหนึ่งยาวครึ่งคืบ สีค่อนข้างขาวและบิดเล็กน้อยชูให้พวกคนงานที่มารุมล้อมดู พวกเขาพอได้ยินคำว่า ‘ของดี’ ก็ตาโต รีบตีวงเข้ามาเรื่อยๆ
“รากเอี่ยนด่อน” พ่อคำจันทร์พูดภาษาอีสานสำเนียงเข้มข้นก่อนจะอธิบายต่อว่า “ภาษากลางเรียกว่ารากปลาไหลเผือก”
“รากปลาไหลเผือก? มันดียังไงลุง”
“ดีทุกอย่าง ผอมๆ อย่างเอ็งก็กินบำรุงกำลัง เลือดลมไหลเวียนดี สู้งาน” นัยน์ตารีๆ บนใบหน้าเหี่ยวๆ แต่ออกสีเรื่อชมพูอย่างคนสุขภาพดีเป็นประกาย ตรีเมฆกอดอกพิงต้นขนุนฟังแกสาธยายไปด้วย
“สู้งานเหรอลุง งานในบ้านหรือนอกบ้านล่ะ” เจ้าคนงานหนุ่มคึกคะนองเอ่ยถามเรียกเสียงฮากึกก้อง
“ได้หมดทุกงานรวมทั้งงานในมุ้งด้วยสิวะ” พ่อคำจันทร์หาได้ลดละไม่
“หา! นี่ยาโด๊ปเหรอลุง” ช่างเอกคว้ารากปลาไหลเผือกไปพลิกดูไปมา
“ชนิดเยี่ยมเชียวละเอ็งเอ๊ย ไม่เชื่อก็ลองดู” แกท้าพลางดันแก้วน้ำต้มรากปลาไหลเผือกไปให้ตรงหน้า ช่างเอกยกขึ้นซดอย่างไม่กลัวร้อน ทำให้ลูกน้องคนอื่นๆ ต่อคิวมาขอดื่มด้วยจนหยดสุดท้าย
“ไอ้คนไหนที่ยังไม่มีลูกมีเมีย ดื่มเข้าไประวังจะนอนไม่หลับนะเว้ย” ช่างเอกเย้ยหยัน เหลือบมองไปทางแคมป์คนงานเห็นเมียรักร่างอวบระยะสุดท้ายเดินถลกผ้าถุงซักผ้าอยู่ไหวๆ ใจก็ให้ร้อนวูบวาบขึ้นมา
“ไม่มีเมียก็ออกไปหาสิครับพี่ ราตรีนี้ยังยาวนานนัก”
“เอออย่าให้เสียงานเสียการก็แล้วกัน” พ่อคำจันทร์เอ่ย แล้วก็พูดต่อเนิบนาบว่า “อีกอย่างใครที่มั่วไม่เลือก ก็มาเอาไปพกไว้ต้มกินเลยก็แล้วกัน”
“อ้าว ทำไมล่ะลุง ยิ่งกินจะไม่ยิ่งคึกหนักเข้าไปอีกเรอะ งานการไม่ได้ทำกันพอดี จริงไหมหัวหน้าเมฆ” เจ้าหนุ่มนั่นหันไปพยักพเยิดกับตรีเมฆที่ยืนจิบเหล้าเงียบๆ อยู่นาน
“เออ ถ้าติดโรคติดลมมาก็ต้มกินได้ ยานี่คนเป็นเอดส์กินยังบรรเทาโรคเลยนา...”
“ไอ้หยาลุง พูดเป็นลางไปได้ ที่คึกๆ อยู่ห่อเหี่ยวเป็นมะเขือเผาเลย” ไอ้หนุ่มร้องจ๊าก เรียกเสียงหัวเราะเฮฮาได้อีกก่อนที่เสียงโทรศัพท์ของพ่อคำจันทร์จะดังขึ้น แกหยิบโทรศัพท์มาดูเบอร์แล้วแววตาหม่นก็ฉายในดวงตาที่ร่าเริงคู่นั้นครู่หนึ่งก่อนจะหายวับไปเมื่อเงยหน้าขึ้น
“เอาไปเติมน้ำ ต้มอีกรอบได้ แบ่งกันกิน ข้าไปรับโทรศัพท์ก่อน”
เอ่ยแล้วชายชราก็ลุกขึ้นยืน เดินถือโทรศัพท์ออกไปที่สวนหลังเรือน เสียงโทร.เข้าครั้งที่สองดังขึ้น แกกดรับสายอย่างเร่งร้อน ตรีเมฆยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ ก่อนจะมองตามไปเงียบๆ จนแกเดินลับมุมบ้านไป
เวลาผ่านไปจนเย็นย่ำมากแล้ว เหล้าและกับแกล้มหมดลง คนงานต่างก็ทยอยกันกลับห้องพักชั่วคราวของตน ที่มีครอบครัวก็กลับไปให้ลูกเมียหุงหาอาหารปรนนิบัติตามมีตามเกิด ที่ยังโสดก็ไม่พ้นจับกลุ่มกันออกเที่ยวกลางคืนอย่างว่า แต่ถึงกระนั้นคนงานกลุ่มนี้ก็ไม่เคยเที่ยวจนเสียงานเสียการชนิดที่ป้ามาลีเจ้าของยังเอ่ยชมว่าคนงานของบริษัทศมาเรียบร้อยนัก...หารู้ไม่ว่าที่พวกเขาไม่แตกแถวแบบนี้ ก็เพราะเกรงใจมือตีนของหัวหน้าช่างมากกว่า!
เห็นที่ไอ้จอมมันถูกกระทืบเมื่อครั้งที่มันริอ่านขโมยเครื่องมือช่างไปขายแล้วก็ให้เข็ดขยาดนัก
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 มิ.ย. 2563, 09:12:58 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 มิ.ย. 2563, 09:12:58 น.
จำนวนการเข้าชม : 344
| << บทที่ 9 -100% + วางขายทุกช่องทางแล้ว | บทที่ 10 -40% >> |