การเมืองอลหม่าน
แค่ถกเถียงกันในสภาก็วุ่นวายพออยู่แล้ว แต่เมื่อเธอได้เจอแม่ค้าในวัยนักศึกษาถึงขั้นสนิทจนไว้ใจกันคุยด้วยทุกเรื่อง นั่นล่ะความพังจึงบังเกิด
Tags: นิยายรัก
ตอน: ตอนที่ 2 เปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส
หลังจากที่มีมติเป็นเอกฉันท์แล้วว่าจะให้มีการค้าขายเกิดหน้าสภา
ทางฝั่งคุณภูษิตาที่ในตอนแรกไม่สนับสนุนให้เกิดขึ้น แต่หลังจากที่ทุกคนยอมรับเงื่อนไข เธอก็สบายใจมากขึ้นที่อย่างน้อยทางสภาสามารถยืนยันการรับรองความปลอดภัยได้
แต่ถึงอย่างนั้นเธอกลับไม่มีเวลาดูแลลูกสาวตัวน้อยยิ่งกว่าเดิมเพราะงานภาระหน้าที่ที่เพิ่มพูนขึ้น
ในเย็นวันนี้คุณภูษิตารับน้องจ้ะจ๋าลูกสาวของเธอกลับมาจากโรงเรียน
"จ้ะจ๋าลูก ไปอาบน้ำทำการบ้านแล้วเข้าห้องนอนนะ แม่ขอทำงานก่อน การบ้านไม่เยอะใช่มั้ย?"
คุณภูษิตาถามลูกสาว
"ไม่เยอะค่ะคุณแม่ งั้นหนูไปอาบน้ำก่อนนะคะ" น้องจ้ะจ๋าตอบคุณแม่ด้วยน้ำเสียงน้อยใจเล็กน้อย
"ถ้าหิวก็หาอะไรทานในตู้เย็นนะลูก" คุณภูษิตาตะโกนบอกลูกสาวในขณะที่เธอเดินหันหลังไปแล้ว
หลังจากนั้นคุณภูษิตาได้เข้าไปยังห้องทำงานของเธอเพื่อที่จะจัดการเอกสารเกี่ยวกับสิทธิการดูแลลูกที่ค้างไว้ให้เสร็จ หลังจากที่เธอได้ฟ้องหย่ากับสามี
ระหว่างนั้นเธอได้เปิดฟังข่าวในช่องINW ซึ่งกำลังออกข่าวของเธออยู่
"ต้องบอกเลยนะครับว่าคุณภูษิตาเป็นสส.ที่กำลังมาแรงที่สุดในตอนนี้ เพราะเธอได้ใจพ่อค้าแม่ค้าไปเต็มๆ!!" ผู้ประกาศข่าวชายกล่าว
"ใช่แล้วล่ะค่ะ ทั้งๆที่เรื่องนี้ผ่านล่วงเลยมาเป็นเดือน แต่ข้อสรุปจบลงได้เพราะคุณภูษิตาเลย เรื่องนี้ต้องยกความดีความชอบให้เธอเลยนะคะ"
ผู้ประกาศข่าวหญิงกล่าวด้วยน้ำเสียงดีใจแทนพ่อค้าแม่ค้า
คุณภูษิตาที่ได้ฟังข่าวก็ถอนหายใจเบาๆ 'อะไรกัน แค่เปิดพื้นที่ให้ขายของ จะเอามาทำข่าวทำไมไร้สาระ!!' เธอพึมพำเบาๆ
แต่ไม่ว่าจะเลื่อนไปช่องไหนก็มีแต่ข่าวของเธอ อย่างกับว่าตอนนี้เธอได้กลายเป็นฮีโร่ของพ่อค้าแม่ค้าไปแล้วอย่างนั้น
ทางฝั่งคุณนิภาเมื่อได้เปิดดูข่าว เธอกลับไม่พอใจ 'ทำไมถึงยกความดีความชอบให้ยัยนั่น ทั้งๆที่ฉันเป็นคนเสนอเรื่องนี้แท้ๆ'
คุณนิภาไม่พอใจอย่างมากที่ทุกคนต่างก็ชื่นชมคุณภูษิตา เธอจึงหาวิธีต่างๆที่จะทำให้ผู้หญิงเสียชื่อเสียง แต่เธอก็พยายามมาหลายเดือนก็ยังไม่พบข้อเสียของคุณภูษิตาซักที นั่นยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดกว่าเดิม
ในขณะเดียวกันคุณนิภาได้กดโทรศัพท์ไปหาปลายสาย "ฮัลโหล... คุณ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง ยัยนั่นมีอะไรคืบหน้าบ้างมั้ย เห็นหายเงียบไปเลยนะ ไม่ใช่ว่าชอบยัยนั่นไปแล้วนะ!"
ปลายสายตอบกลับพร้อมหัวเราะ"ฮ่า ฮ่า ฮ่า คุณจะบ้าหรอ! ผมจะชอบยัยนั่นได้ไง ไม่รู้คนหรือหุ่นยนต์ สู้คุณไม่ได้ซักนิด แต่ว่าช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนกับษิตาเท่าไหร่ เพราะดูเหมือนเธอจะยุ่งๆเรื่องเอกสาร แต่จะพยายามหาละกันว่ายัยนั่นมีเรื่องอะไรเสียๆบ้าง"
"อืมๆโอเคค่ะ งั้นคุณพักผ่อนเถอะ ฉันเองก็ต้องตื่นแต่เช้าต้องไปพบคุณครูประจำชั้นของเจ้าสุริยะอีก เฮ้ออ ลูกของเรานี่ก่อเรื่องได้ทุกวี่ทุกวัน" พูดจบคุณนิภาก็ตัดสาย
จริงๆแล้วประวัติของสามีคุณนิภาไม่มีใครทราบว่าเขาคือใคร มีเพียงคุณนิภาเท่านั้นที่รู้ดี เธอให้สามีของเธอตั้งพรรคขึ้นมา จนเขาได้เป็นหัวหน้าพรรคที่คุณภูษิตาเป็นสมาชิกสส.อยู่
ซึ่งนั่นจะเป็นใครไปได้ เขาคือคุณอาทิตย์คู่จิ้นของคุณภูษิตานั่นเอง
ภาพตัดมายังมหาลัยแห่งหนึ่ง ในเช้าวันหนึ่งกำลังมีการสอบไฟนอล
"แห่กๆ จะทันมั้ยเนี่ย ไม่น่าลืมปากกาเล้ยยยชั้น"
ดอกบัวรีบวิ่งสุดฤทธิ์ เพื่อจะไปเข้าห้องสอบได้ทันเวลา เธอตื่นสายทุกวันเพราะต้องไปขายขนมหวานที่ตลาดทุกวันหลังเลิกเรียนจนดึก บางวันก็โต้รุ่งกันไปเลย
"เอ้าๆ รีบๆหาที่ที่นั่งของตัวเองซะนางสาวดอกบัว มาเกือบสายตลอด" อาจารย์กล่าวต่อว่าดอกบัว
--1ชั่วโมงผ่านไป--
'ทำไมข้อสอบออกยากทุกเทอมเลยนะ ใครเป็นคนออกข้อสอบเนี่ยยย' ดอกบัวบ่นพึมพำกับตัวเอง
"พี่บัววว เป็นไงบ้าง วันนี้มาเกือบสายอีกแล้ว แต่ยังดีเนอะที่มาทัน ฮ่าๆๆ" ขวัญ รุ่นน้องที่เรียนด้วยกันเข้ามาแซว
"เดี๋ยวเถอะยัยขวัญ ฉันยิ่งเครียดๆอยู่ ทำข้อสอบไม่ได้ซักข้อ!" ดอกบัวตอบรุ่นน้องด้วยน้ำเสียงโมโหปนเสียใจ
"โถ่ จะไม่ยากได้ไงล่ะพี่บัว พี่ดันขายของในตลาดไม่รู้กี่ตลาดต่อวัน หามรุ่งหามค่ำขนาดนั้น หนูก็เตือนแล้วเตือนอีกว่าจะสอบไฟนอลแล้วให้พักก่อน ก็ไม่ฟัง หนูอยากให้พี่บัวจบพร้อมพวกหนูนะ"
ขวัญพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน เพราะเธอเป็นห่วงดอกบัวที่ไม่รู้ว่าเรียนจบเมื่อไหร่ ขายของหาเงินมาได้แต่ละวันก็ต้องส่งน้องที่บ้านเรียน แต่เธอก็นับถือในตัวรุ่นพี่คนนี้ ที่ถึงแม้ทางบ้านจะยากจน เธอก็ยังไม่ละทิ้งความฝันของเธอที่อยากจะเรียนให้จบป.ตรี
"เห้ยยยย!! พี่บัวๆๆๆ" สปาย รุ่นน้องอีกคนที่เรียนด้วยกันรีบวิ่งเข้ามาหาอย่างกับเจอล๊อตเตอรี่รางวัลที่1ตกอยู่
"อะไรอีกล่ะ จะมาแขวะอะไรฉันอีกฮะ!"
ดอกบัวตอบ
"พี่ดูข่าวยัง หน้าสภาเค้าเปิดให้แม่ค้าขายของได้แล้วนะ" สปายรีบยื่นโทรศัพท์ให้ดอกบัวดู
ดอกบัวสตั๊นไป10วิ เธอไม่คิดว่าในที่สุดพื้นที่ตรงนี้ก็เปิดให้ขายของได้ซักหลังจากที่รอมานาน
เธอเข้าไปอ่านรายละเอียด ถึงกับต้องตกใจ
พื้นที่ตรงนี้ไม่มีค่าเช่า!! รับแค่5ร้าน!!
"เห้ย! แบบนี้ต้องรีบแล้ว ขอบใจมากนะสปาย แล้วแกรู้มั้ยต้องไปสมัครที่ไหน"
"ไปยื่นเอกสารพร้อมกรอกข้อมูลด้านหน้าสภาได้เลยพี่ สปายเห็นมีคนไปยื่นเยอะมาก แต่ก็แล้วแต่คนที่จัดการเรื่องนี้ว่าเขาจะเลือกร้านค้าไหนมาลง"
สปายตอบ
"โอเค! วันนี่น่าจะยังทัน งั้นฉันไปละ ขอบใจมากนะ"
ดอกบัวตอบ และกำลังจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป แต่ขวัญรั้งไว้เสียก่อน
"เดี๋ยวดิพี่บัว แล้วที่นัดติวกันล่ะ"
"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ ยังไงสอบไฟนอลก็ผ่านมาแล้ว เดี๋ยวรอลงเรียนใหม่ปีหน้าก็ได้ ไปก่อนนะทุกคนน!" ดอกบัวรีบตอบและรีบมุ่งหน้าไปยังสภาทันที
ในขณะที่เธอเดินออกมาหน้ามหาลัยตรงป้ายรถเมล์ได้ซักระยะ เธอได้เดินชนเด็กคนนึงเข้าอย่างจัง!
"โอ๊ยย!!" เด็กน้อยคนนั้นอุทานด้วยความเจ็บ
.......โปรดติดตามตอนต่อไป......
ทางฝั่งคุณภูษิตาที่ในตอนแรกไม่สนับสนุนให้เกิดขึ้น แต่หลังจากที่ทุกคนยอมรับเงื่อนไข เธอก็สบายใจมากขึ้นที่อย่างน้อยทางสภาสามารถยืนยันการรับรองความปลอดภัยได้
แต่ถึงอย่างนั้นเธอกลับไม่มีเวลาดูแลลูกสาวตัวน้อยยิ่งกว่าเดิมเพราะงานภาระหน้าที่ที่เพิ่มพูนขึ้น
ในเย็นวันนี้คุณภูษิตารับน้องจ้ะจ๋าลูกสาวของเธอกลับมาจากโรงเรียน
"จ้ะจ๋าลูก ไปอาบน้ำทำการบ้านแล้วเข้าห้องนอนนะ แม่ขอทำงานก่อน การบ้านไม่เยอะใช่มั้ย?"
คุณภูษิตาถามลูกสาว
"ไม่เยอะค่ะคุณแม่ งั้นหนูไปอาบน้ำก่อนนะคะ" น้องจ้ะจ๋าตอบคุณแม่ด้วยน้ำเสียงน้อยใจเล็กน้อย
"ถ้าหิวก็หาอะไรทานในตู้เย็นนะลูก" คุณภูษิตาตะโกนบอกลูกสาวในขณะที่เธอเดินหันหลังไปแล้ว
หลังจากนั้นคุณภูษิตาได้เข้าไปยังห้องทำงานของเธอเพื่อที่จะจัดการเอกสารเกี่ยวกับสิทธิการดูแลลูกที่ค้างไว้ให้เสร็จ หลังจากที่เธอได้ฟ้องหย่ากับสามี
ระหว่างนั้นเธอได้เปิดฟังข่าวในช่องINW ซึ่งกำลังออกข่าวของเธออยู่
"ต้องบอกเลยนะครับว่าคุณภูษิตาเป็นสส.ที่กำลังมาแรงที่สุดในตอนนี้ เพราะเธอได้ใจพ่อค้าแม่ค้าไปเต็มๆ!!" ผู้ประกาศข่าวชายกล่าว
"ใช่แล้วล่ะค่ะ ทั้งๆที่เรื่องนี้ผ่านล่วงเลยมาเป็นเดือน แต่ข้อสรุปจบลงได้เพราะคุณภูษิตาเลย เรื่องนี้ต้องยกความดีความชอบให้เธอเลยนะคะ"
ผู้ประกาศข่าวหญิงกล่าวด้วยน้ำเสียงดีใจแทนพ่อค้าแม่ค้า
คุณภูษิตาที่ได้ฟังข่าวก็ถอนหายใจเบาๆ 'อะไรกัน แค่เปิดพื้นที่ให้ขายของ จะเอามาทำข่าวทำไมไร้สาระ!!' เธอพึมพำเบาๆ
แต่ไม่ว่าจะเลื่อนไปช่องไหนก็มีแต่ข่าวของเธอ อย่างกับว่าตอนนี้เธอได้กลายเป็นฮีโร่ของพ่อค้าแม่ค้าไปแล้วอย่างนั้น
ทางฝั่งคุณนิภาเมื่อได้เปิดดูข่าว เธอกลับไม่พอใจ 'ทำไมถึงยกความดีความชอบให้ยัยนั่น ทั้งๆที่ฉันเป็นคนเสนอเรื่องนี้แท้ๆ'
คุณนิภาไม่พอใจอย่างมากที่ทุกคนต่างก็ชื่นชมคุณภูษิตา เธอจึงหาวิธีต่างๆที่จะทำให้ผู้หญิงเสียชื่อเสียง แต่เธอก็พยายามมาหลายเดือนก็ยังไม่พบข้อเสียของคุณภูษิตาซักที นั่นยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดกว่าเดิม
ในขณะเดียวกันคุณนิภาได้กดโทรศัพท์ไปหาปลายสาย "ฮัลโหล... คุณ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง ยัยนั่นมีอะไรคืบหน้าบ้างมั้ย เห็นหายเงียบไปเลยนะ ไม่ใช่ว่าชอบยัยนั่นไปแล้วนะ!"
ปลายสายตอบกลับพร้อมหัวเราะ"ฮ่า ฮ่า ฮ่า คุณจะบ้าหรอ! ผมจะชอบยัยนั่นได้ไง ไม่รู้คนหรือหุ่นยนต์ สู้คุณไม่ได้ซักนิด แต่ว่าช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนกับษิตาเท่าไหร่ เพราะดูเหมือนเธอจะยุ่งๆเรื่องเอกสาร แต่จะพยายามหาละกันว่ายัยนั่นมีเรื่องอะไรเสียๆบ้าง"
"อืมๆโอเคค่ะ งั้นคุณพักผ่อนเถอะ ฉันเองก็ต้องตื่นแต่เช้าต้องไปพบคุณครูประจำชั้นของเจ้าสุริยะอีก เฮ้ออ ลูกของเรานี่ก่อเรื่องได้ทุกวี่ทุกวัน" พูดจบคุณนิภาก็ตัดสาย
จริงๆแล้วประวัติของสามีคุณนิภาไม่มีใครทราบว่าเขาคือใคร มีเพียงคุณนิภาเท่านั้นที่รู้ดี เธอให้สามีของเธอตั้งพรรคขึ้นมา จนเขาได้เป็นหัวหน้าพรรคที่คุณภูษิตาเป็นสมาชิกสส.อยู่
ซึ่งนั่นจะเป็นใครไปได้ เขาคือคุณอาทิตย์คู่จิ้นของคุณภูษิตานั่นเอง
ภาพตัดมายังมหาลัยแห่งหนึ่ง ในเช้าวันหนึ่งกำลังมีการสอบไฟนอล
"แห่กๆ จะทันมั้ยเนี่ย ไม่น่าลืมปากกาเล้ยยยชั้น"
ดอกบัวรีบวิ่งสุดฤทธิ์ เพื่อจะไปเข้าห้องสอบได้ทันเวลา เธอตื่นสายทุกวันเพราะต้องไปขายขนมหวานที่ตลาดทุกวันหลังเลิกเรียนจนดึก บางวันก็โต้รุ่งกันไปเลย
"เอ้าๆ รีบๆหาที่ที่นั่งของตัวเองซะนางสาวดอกบัว มาเกือบสายตลอด" อาจารย์กล่าวต่อว่าดอกบัว
--1ชั่วโมงผ่านไป--
'ทำไมข้อสอบออกยากทุกเทอมเลยนะ ใครเป็นคนออกข้อสอบเนี่ยยย' ดอกบัวบ่นพึมพำกับตัวเอง
"พี่บัววว เป็นไงบ้าง วันนี้มาเกือบสายอีกแล้ว แต่ยังดีเนอะที่มาทัน ฮ่าๆๆ" ขวัญ รุ่นน้องที่เรียนด้วยกันเข้ามาแซว
"เดี๋ยวเถอะยัยขวัญ ฉันยิ่งเครียดๆอยู่ ทำข้อสอบไม่ได้ซักข้อ!" ดอกบัวตอบรุ่นน้องด้วยน้ำเสียงโมโหปนเสียใจ
"โถ่ จะไม่ยากได้ไงล่ะพี่บัว พี่ดันขายของในตลาดไม่รู้กี่ตลาดต่อวัน หามรุ่งหามค่ำขนาดนั้น หนูก็เตือนแล้วเตือนอีกว่าจะสอบไฟนอลแล้วให้พักก่อน ก็ไม่ฟัง หนูอยากให้พี่บัวจบพร้อมพวกหนูนะ"
ขวัญพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน เพราะเธอเป็นห่วงดอกบัวที่ไม่รู้ว่าเรียนจบเมื่อไหร่ ขายของหาเงินมาได้แต่ละวันก็ต้องส่งน้องที่บ้านเรียน แต่เธอก็นับถือในตัวรุ่นพี่คนนี้ ที่ถึงแม้ทางบ้านจะยากจน เธอก็ยังไม่ละทิ้งความฝันของเธอที่อยากจะเรียนให้จบป.ตรี
"เห้ยยยย!! พี่บัวๆๆๆ" สปาย รุ่นน้องอีกคนที่เรียนด้วยกันรีบวิ่งเข้ามาหาอย่างกับเจอล๊อตเตอรี่รางวัลที่1ตกอยู่
"อะไรอีกล่ะ จะมาแขวะอะไรฉันอีกฮะ!"
ดอกบัวตอบ
"พี่ดูข่าวยัง หน้าสภาเค้าเปิดให้แม่ค้าขายของได้แล้วนะ" สปายรีบยื่นโทรศัพท์ให้ดอกบัวดู
ดอกบัวสตั๊นไป10วิ เธอไม่คิดว่าในที่สุดพื้นที่ตรงนี้ก็เปิดให้ขายของได้ซักหลังจากที่รอมานาน
เธอเข้าไปอ่านรายละเอียด ถึงกับต้องตกใจ
พื้นที่ตรงนี้ไม่มีค่าเช่า!! รับแค่5ร้าน!!
"เห้ย! แบบนี้ต้องรีบแล้ว ขอบใจมากนะสปาย แล้วแกรู้มั้ยต้องไปสมัครที่ไหน"
"ไปยื่นเอกสารพร้อมกรอกข้อมูลด้านหน้าสภาได้เลยพี่ สปายเห็นมีคนไปยื่นเยอะมาก แต่ก็แล้วแต่คนที่จัดการเรื่องนี้ว่าเขาจะเลือกร้านค้าไหนมาลง"
สปายตอบ
"โอเค! วันนี่น่าจะยังทัน งั้นฉันไปละ ขอบใจมากนะ"
ดอกบัวตอบ และกำลังจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป แต่ขวัญรั้งไว้เสียก่อน
"เดี๋ยวดิพี่บัว แล้วที่นัดติวกันล่ะ"
"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ ยังไงสอบไฟนอลก็ผ่านมาแล้ว เดี๋ยวรอลงเรียนใหม่ปีหน้าก็ได้ ไปก่อนนะทุกคนน!" ดอกบัวรีบตอบและรีบมุ่งหน้าไปยังสภาทันที
ในขณะที่เธอเดินออกมาหน้ามหาลัยตรงป้ายรถเมล์ได้ซักระยะ เธอได้เดินชนเด็กคนนึงเข้าอย่างจัง!
"โอ๊ยย!!" เด็กน้อยคนนั้นอุทานด้วยความเจ็บ
.......โปรดติดตามตอนต่อไป......
ปากกาทองแดง เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 ต.ค. 2563, 00:49:16 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ต.ค. 2563, 00:49:16 น.
จำนวนการเข้าชม : 166
| << ตอนที่ 1 ปัญหาลงตัว | ตอนที่ 3 ฮีโร่ของแม่ค้า >> |