สาปร้ายเพลิงรัก...จันทร์สีเลือด - จบ
ลาภวัต หรือ นายโชค ชายหนุ่มที่เกิดภายใต้ดวงดาวอันมืดมิดมีชะตาต้องสาปเมื่อมีความรักก็มักจะโดนทิ้ง จนกระทั่งมาเจอกับชายคนหนึ่งที่เข้ามาขัดขวางการกระโดดน้ำฆ่าตัวตายของโชคได้ทันเวลาก่อนที่จะหมดลมหายใจ ชายหนุ่มแปลกที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนกลับมีดวงตาไม่เหมือนมนุษย์ทั่วไป ทำให้โชคนึกกลัว แล้วคำพูดชวนขนลุกนั่น ยิ่งทำให้เขาไม่อยากอยู่ใกล้
"เรียกผมว่าคาริ แล้วที่ช่วย เพราะอยากได้ทั้งหมดที่เป็นตัวคุณมาเป็นของผม"
ทั้งชื่อที่เขาแนะนำตัวหรือจะเป็นดวงตาสีแดงที่น่ากลัวนั่น ยิ่งทำให้โชคกลัว ถึงจะกลัวและปฏิเสธเท่าใด ชายหนุ่มแปลกหน้าคนนี้มักจะมาปรากฏตัวให้เห็นทุกครั้งไป
"เรียกผมว่าคาริ แล้วที่ช่วย เพราะอยากได้ทั้งหมดที่เป็นตัวคุณมาเป็นของผม"
ทั้งชื่อที่เขาแนะนำตัวหรือจะเป็นดวงตาสีแดงที่น่ากลัวนั่น ยิ่งทำให้โชคกลัว ถึงจะกลัวและปฏิเสธเท่าใด ชายหนุ่มแปลกหน้าคนนี้มักจะมาปรากฏตัวให้เห็นทุกครั้งไป
Tags: นิยายรัก วาย ชายรักชาย พระจันทร์ ความลึกลับ
ตอน: ชีวิตที่น่าเบื่อ
โชคต้องมาใช้ชีวิตที่น่าเบื่อเมื่อเขารับรู้ว่ารุ่นพี่แอบนอกใจ
"วันนี้ไม่ออกไปไหนหรือลูก" คุณแม่ของเขาทักเมื่อเห็นโชคกำลังนั่งที่ระเบียงบ้านมองดูวิวจากมุมสูง
"ไม่ครับ วันนี้ผมอยากอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ครับ" ยิ้มกว้างส่งไปหา
"ออกไปข้างนอกบ้างก็ได้ พ่อกับแม่ไม่ว่าอะไรหรอกนะ" พ่อของโชคนั่งพูดอยู่ที่โซฟาและลดหนังสือพิมพ์ลง เขาสังเกตมานานแล้วว่าลูกชายไม่ค่อยพูดถึงแฟนสาวคนล่าสุดและดูเงียบผิดปกติ
"ขอบคุณครับ" คงได้แค่นั่งอยู่เฉยๆ เขาคงไม่สามารถออกไปหาใครได้
วันๆ ของเขานอกจากไปทำงานแล้วก็อยู่กับบ้านไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น ทำไมทุกครั้งที่เขามีความรักจะต้องอกหักทุกครั้ง
โชคนั่งคิดถึงความเศร้าที่ไม่สามารถลืมได้ คนที่ไว้ใจก็หันหน้าหนีเขาไปหมด และยังหักหลังแบบไม่รู้สึกถึงความผิดชอบชั่วดี
จู่ ๆ หน้าของชายหนุ่มที่ช่วยเขาก็ลอยเข้ามา ดวงตาสีแดงฉานนั้นทำให้เขารู้สึกกลัวกับคำพูดแปลกๆ ยิ่งทำให้ขนลุก
"นายเป็นใครกันแน่"
ถึงจะตั้งคำถามมากมายกับคนที่เขาไม่รู้ว่ามาจากไหนและเป็นใคร ทำไมถึงต้องมาช่วยเขา และเขาไม่รู้สึกขอบคุณเลยสักนิด
"โชค มากินข้าวได้แล้วลูก" คุณแม่ยิ้มและร้องเรียกให้มาร่วมวงกันทานข้าว
เขาพยักหน้ารับและยิ้มกลับให้พวกท่านสบายใจ อย่างน้อยก็ต้องขอบคุณหมอนั่นที่ทำให้เขาได้อยู่กับครอบครัวอีกครั้ง
"วันนี้ไม่ออกไปไหนหรือลูก" คุณแม่ของเขาทักเมื่อเห็นโชคกำลังนั่งที่ระเบียงบ้านมองดูวิวจากมุมสูง
"ไม่ครับ วันนี้ผมอยากอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ครับ" ยิ้มกว้างส่งไปหา
"ออกไปข้างนอกบ้างก็ได้ พ่อกับแม่ไม่ว่าอะไรหรอกนะ" พ่อของโชคนั่งพูดอยู่ที่โซฟาและลดหนังสือพิมพ์ลง เขาสังเกตมานานแล้วว่าลูกชายไม่ค่อยพูดถึงแฟนสาวคนล่าสุดและดูเงียบผิดปกติ
"ขอบคุณครับ" คงได้แค่นั่งอยู่เฉยๆ เขาคงไม่สามารถออกไปหาใครได้
วันๆ ของเขานอกจากไปทำงานแล้วก็อยู่กับบ้านไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น ทำไมทุกครั้งที่เขามีความรักจะต้องอกหักทุกครั้ง
โชคนั่งคิดถึงความเศร้าที่ไม่สามารถลืมได้ คนที่ไว้ใจก็หันหน้าหนีเขาไปหมด และยังหักหลังแบบไม่รู้สึกถึงความผิดชอบชั่วดี
จู่ ๆ หน้าของชายหนุ่มที่ช่วยเขาก็ลอยเข้ามา ดวงตาสีแดงฉานนั้นทำให้เขารู้สึกกลัวกับคำพูดแปลกๆ ยิ่งทำให้ขนลุก
"นายเป็นใครกันแน่"
ถึงจะตั้งคำถามมากมายกับคนที่เขาไม่รู้ว่ามาจากไหนและเป็นใคร ทำไมถึงต้องมาช่วยเขา และเขาไม่รู้สึกขอบคุณเลยสักนิด
"โชค มากินข้าวได้แล้วลูก" คุณแม่ยิ้มและร้องเรียกให้มาร่วมวงกันทานข้าว
เขาพยักหน้ารับและยิ้มกลับให้พวกท่านสบายใจ อย่างน้อยก็ต้องขอบคุณหมอนั่นที่ทำให้เขาได้อยู่กับครอบครัวอีกครั้ง
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ธ.ค. 2563, 21:29:54 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ธ.ค. 2563, 21:29:54 น.
จำนวนการเข้าชม : 467
| รู้สึกว่ามีคนตาม >> |