แรกรักพันใจ: มาสฬฎา (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
มีมารดาเลี้ยงใจร้าย บวกกับพี่สาวใจยักษ์ ชีวิตดูน่ารันทดนัก
แต่ ‘วรีวาฏิกา’ สาวชื่อยาวยิ่งกว่าแม่น้ำไนล์ก็หาได้แคร์ไม่
แต่พอคนที่เธอคิดว่าเป็นพี่ชาย...จากที่เคยอบอุ่นน่ารักเอาใจ กลายเป็นเย็นชาหมางเมินใส่ เธอก็เลยต้องเริ่มจะแคร์
เจอกันตอนเด็กๆ เธอคิดว่า ‘ภควัตน์’ ช่างเป็นพี่ชายที่แสนอ่อนโยนมีเมตตา
เจอกันช่วงวัยรุ่น วรีวาฏิกาก็ยังคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่หล่อเหลาและแสนดี
เจอกันอีกครั้งในวัยทำงาน...
ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปชั่วร้ายได้ขนาดนี้เล่า!
นี่ถ้าเมื่อก่อนเธอไม่ได้เข้าใจผิดไปเอง ภควัตน์ก็เสแสร้งตลบตะแลงเก่งเกินไปแล้ว!
“ชื่อเล่นผม มีไว้ให้คนสนิทกันเรียก และนั่นไม่ใช่คุณ!”
ประโยคเดียวเบิกเนตรจนวรีวาฏิกาต้องหันกลับมามองท่านรองประธานเสียใหม่
ในเมื่อเขาไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าก่อนก็ไม่เป็นไร
เจอกันคราวต่อไป ก็อย่าหวังให้เธอเห็นใจก็แล้วกัน!
*******************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "มาสฬฎา" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ค่ะ ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก คอมเมดี้ ที่รับประกันเลยว่าทั้งสนุก ตลก น่ารัก และฟินมากกกกกก ได้ปาความเครียดทิ้งไปแน่นอน! เพราะพี่พาร์ค พระเอกของเรื่องแม้จะเป็นบอสสายเย็นชา แต่(แอบ)รักนางเอกสุดหัวใจ ส่วนนางเอกก็เป็นน้องมึนที่เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ 5555 #รับประกันความสนุก!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 458 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 4 ตอนรวด)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 350฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
แต่ ‘วรีวาฏิกา’ สาวชื่อยาวยิ่งกว่าแม่น้ำไนล์ก็หาได้แคร์ไม่
แต่พอคนที่เธอคิดว่าเป็นพี่ชาย...จากที่เคยอบอุ่นน่ารักเอาใจ กลายเป็นเย็นชาหมางเมินใส่ เธอก็เลยต้องเริ่มจะแคร์
เจอกันตอนเด็กๆ เธอคิดว่า ‘ภควัตน์’ ช่างเป็นพี่ชายที่แสนอ่อนโยนมีเมตตา
เจอกันช่วงวัยรุ่น วรีวาฏิกาก็ยังคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่หล่อเหลาและแสนดี
เจอกันอีกครั้งในวัยทำงาน...
ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปชั่วร้ายได้ขนาดนี้เล่า!
นี่ถ้าเมื่อก่อนเธอไม่ได้เข้าใจผิดไปเอง ภควัตน์ก็เสแสร้งตลบตะแลงเก่งเกินไปแล้ว!
“ชื่อเล่นผม มีไว้ให้คนสนิทกันเรียก และนั่นไม่ใช่คุณ!”
ประโยคเดียวเบิกเนตรจนวรีวาฏิกาต้องหันกลับมามองท่านรองประธานเสียใหม่
ในเมื่อเขาไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าก่อนก็ไม่เป็นไร
เจอกันคราวต่อไป ก็อย่าหวังให้เธอเห็นใจก็แล้วกัน!
*******************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "มาสฬฎา" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ค่ะ ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก คอมเมดี้ ที่รับประกันเลยว่าทั้งสนุก ตลก น่ารัก และฟินมากกกกกก ได้ปาความเครียดทิ้งไปแน่นอน! เพราะพี่พาร์ค พระเอกของเรื่องแม้จะเป็นบอสสายเย็นชา แต่(แอบ)รักนางเอกสุดหัวใจ ส่วนนางเอกก็เป็นน้องมึนที่เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ 5555 #รับประกันความสนุก!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 458 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 4 ตอนรวด)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 350฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
Tags: เลขา บอส พระเอกเย็นชา แม่เลี้ยง ลูกเลี้ยง ตลก
ตอน: บทที่ 12 -70%
เออะ ตอนอัดวิดีโอเธอถือมือถือไว้แนบลำตัว เพราะฉะนั้นภาพที่เห็นแบบขยับไปขยับมาในคลิปคือขาเธอ แต่ใครใช้ให้เขาโฟกัสเรื่องนั้นกัน กระโปรงเธอยาวแทบจะคลุมเข่าอยู่แล้ว สั้นเสิ้นเสียที่ไหน!
คิดได้ดังนั้นวรีวาฏิกาก็พิมพ์ข้อความเตือนสติภควัตน์ทันที
‘ฉันให้คุณฟังคลิป ไม่ได้ให้มาดูขาฉัน! โปรดโฟกัสที่คลิปเสียงด้วยค่ะคุณภควัตน์’
‘ผมตัดเอาเฉพาะคลิปเสียงเก็บเป็นหลักฐานแล้ว และกระโปรงคุณมันโคตรสั้น!’
พอเธอส่งสติกเกอร์โมโหโกรธาไป เขาก็เงียบใส่เฉย เธอเห็นอยู่ว่ามันขึ้นว่า ‘Read’ แสดงว่าเขาอ่านแล้ว แต่ไม่ตอบ! น่าหงุดหงิดสุดๆ
ใครใช้ให้เขามาสาระแนการแต่งกายในวันหยุดของเธอมิทราบ!
***************
เบอร์โทรศัพท์ปริศนาที่ไมเคิลได้จากภควัตน์ ตรวจสอบแล้วพบว่าซิมไม่ได้ถูกใช้ที่วังอัครากร แต่ครั้งสุดท้ายกลับถูกใช้ที่คอนโดฯ แห่งหนึ่งย่านสุขุมวิท งานใหม่ของไมเคิลจึงตามมาด้วยการสืบหาคนที่อยู่ห้องละแวกนั้น
“แต่คอนโดฯ นั่นมีเป็นร้อยๆ ห้อง จะให้ไปงมเข็มในมหาสมุทรหรือไง!”
นั่นเป็นสิ่งที่ไมเคิลบ่นมาตามสาย แต่คนโดนบ่นหาได้แคร์ไม่ ยิ่งมีคลิปเสียงที่เพิ่งได้มาจากวรีวาฏิกาก็ยิ่งทำให้ภควัตน์มั่นใจว่าตัวการต้องเป็นสองแม่ลูกนั่นแน่ๆ เขาไม่ลืมส่งภาพของวิกานดาและวิภาวรรณไปให้ไมเคิลด้วย พร้อมบอกให้เพื่อนช่วยค้นดูว่าคนเข้าออกคอนโดฯ นั้นมีรูปร่างหน้าตาตรงกับสองคนนี้บ้างไหม
ในขณะที่ไมเคิลตั้งหน้าตั้งตาหาภาพ และรวบรวมภาพคนเข้าออกคอนโดฯ ช่วงใกล้วันเกิดเหตุทั้งสองครั้งอย่างมุ่นมั่นต่อไป ตัวบงการบังคับให้เพื่อนช่วย กลับกำลังขมวดคิ้วมุ่นกับเรื่องอื่นอย่างเคร่งเครียด
และเช้าวันถัดมา วรีวาฏิกาก็ได้รับคำสั่งแปลกๆ จากเจ้านายตัวเอง
“พรุ่งนี้อย่าลืมของขวัญผม”
คำสั่งนั้นทำเอาเลขาชั่วคราวงุนงงไปเกือบสองวินาที ก่อนจะเอ่ยถามกลับไปอย่างจนปัญญา เพราะคิดเท่าไรก็คิดไม่ออกว่าคนตรงหน้ากำลังพูดเรื่องอะไรกันแน่
“ของขวัญอะไรคะ พรุ่งนี้คุณภควัตน์ไม่มีนัดที่ไหนนะคะ ในปฏิทินก็ไม่มีโน้ตไว้ว่าผู้บริหารบริษัทคู่ค้าของเราเกิดวันพรุ่งนี้หรือมีฉลองครบรอบอะไรเลยค่ะ”
คนถูกถามดูจะหงุดหงิดไม่น้อย โมโหอย่างกับองค์ลงเค้นเสียงย้อนถามกลับมาว่า
“นี่คุณแกล้งไม่รู้ หรือไม่รู้จริงๆ กันแน่ว่าวันพรุ่งนี้มัน วัน-เกิด-ผม!”
“อ้าว เหรอคะ งั้น...สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้าค่ะคุณภควัตน์” เธอพูดแค่นั้นก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ
ใครจะไปคิดว่าการที่เลขาลืมวันเกิดเจ้านาย มันจะเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนั้น เพราะนอกจากท่านรองประธานจะโกรธจนควันออกหูที่เธอไม่สนใจไยดีวันเกิดของเขาเท่าที่ควรแล้ว ยังออกคำสั่งให้เธอไปซื้อของขวัญวันเกิดมาให้ภายในวันนี้เพื่อไถ่โทษอีกด้วย!
นี่เกิดมาไม่เคยมีใครให้ของขวัญวันเกิดเขาเลยเหรอไง
และพอคิดมาถึงตรงนี้เธอก็ถามเจ้านายจอมเผด็จการกลับไปทันทีว่า
“ค่าของขวัญเบิกเงินบริษัทได้ไหมคะ”
เท่านั้นแหละ ภควัตน์เดินปิดประตูปังเข้าห้องตัวเองไปทันที ก่อนไปยังไม่วายหันมาปฏิเสธเสียงกร้าวว่า
“ไม่ได้!”
งกชะมัด!
การซื้อของขวัญให้เจ้านายไม่ได้อยู่ในรายละเอียดการปฏิบัติงานและกฎข้อบังคับขององค์กรสักหน่อย ทำไมจะต้องไปเสียเงิน เสียเวลาซื้อของให้เจ้านายนิสัยชั่วร้ายอย่างเขาด้วย เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ!
แต่จะไม่ซื้อได้ไหม...ก็ไม่ได้อีกนั่นแหละ! เล่นสั่งมาเสียขนาดนั้น
ในที่สุดหลังจากคิดแล้วคิดอีกก็คิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไรให้ วรีวาฏิกาเลยตัดช่องน้อยแต่พอตัว เดินตรงดิ่งไปยังโต๊ะเลขาท่านประธานและไหว้วานฝากซื้อของทันที พี่จิตตานั้นก็แสนน่ารัก รับปากว่าจะไปเลือกซื้อให้ เพราะตนต้องซื้อของให้ภควัตน์ทุกปีอยู่แล้ว ก่อนจะจบลงด้วยการสั่งสอนเธอว่า
“การซื้อของขวัญให้เจ้านายโดยตรงนั้น ถึงแม้ไม่มีในกฎก็ควรทำ เพราะมันเป็นมารยาท”
นี่สรุป เธอเป็นคนไม่มีมารยาทใช่ไหม
ช่างเถอะ เธอไม่แคร์!
เมื่อมีคนอาสาไปซื้อของขวัญให้แล้ว วรีวาฏิกาเลยสบายใจกลับมานั่งปั่นงานตามปกติ โดยทยอยเคลียร์งานในหน้าที่เลขาก่อนในช่วงเช้า และถึงค่อยตามด้วยงานที่ตัวเองได้รับมอบหมายจากพี่จุ๋มในช่วงบ่าย หลังจากนั่งหลังขดหลังแข็งวิเคราะห์ยอดขายของผลิตภัณฑ์ในแต่ละช่องทางไปจนเกือบบ่ายสามโมง พี่จิตตาก็เดินมาที่โต๊ะพร้อมกล่องของขวัญวันเกิดที่ห่อไว้อย่างเรียบร้อย
บอกเลยว่ากล่องของขวัญสวย ดูดี มีระดับสุดๆ คิดถูกจริงๆ ที่ขอความช่วยเหลือจากเลขาท่านประธานผู้มีประสบการณ์ในการเลือกซื้อของขวัญมาหลายสิบปี!
เมื่อจ่ายเงินให้พี่จิตตาเรียบร้อย ตั้งสองพันเก้าร้อยบาท นี่คือของที่ลดราคาเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์แล้วนะ พี่จิตตาซื้ออะไรมากันแน่! เธอเดินไปเคาะประตูท่านรองประธานบริษัทอย่างรวดเร็ว พอได้ยินเสียงอนุญาตให้เข้าไปได้ ก็หมุนลูกบิดเดินเข้าไปด้วยความภาคภูมิใจ
ทำไงได้ ก็กล่องของขวัญมันสวย! คนถือก็ต้องรู้สึกได้เชิดหน้าชูตาเป็นธรรมดา
ภควัตน์กำลังนั่งจ้องจอคอมพิวเตอร์ เลิกคิ้วขึ้นมองวรีวาฏิกาเพียงเล็กน้อยทำนองถามว่ามีอะไร คนมีธุระอย่างเธอเลยรีบยื่นของขวัญให้พร้อมฉีกยิ้มกว้าง
“ของขวัญของคุณค่ะ แฮปปี้เบิร์ทเดย์ล่วงหน้าอีกครั้งนะคะ ขอโทษที่เมื่อเช้าเสียมารยาทลืมวันเกิดค่ะ”
เจ้าของวันเกิดไม่พูดอะไร ได้แต่หยิบกล่องของขวัญไปจากมือ แต่เห็นได้ชัดว่าอาการหงุดหงิดของเขาดีขึ้นเป็นอย่างมาก คนที่รู้ตัวว่ารอดแล้วเลยรีบขอตัวออกจากห้องกลับไปทำงานต่อ และวันนี้ควรจะจบลงด้วยดีอยู่แล้ว...ถ้าไม่เผลอปากไวไปทักเจ้านายที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องตอนเย็นด้วยความช่างสังเกตว่า
“อ้าว คุณภควัตน์เปลี่ยนเน็กไทเหรอคะ สวยดีนะคะ อันเดิมก็ดี แต่อันนี้ดีมากกกกก”
ใครจะไปรู้ว่าพูดจบ ความซวยจะมาเยือนถึงตัวทันที! เพราะภควัตน์หันขวับมาหรี่ตามองเธออย่างจับผิด ก่อนจะเอ่ยขึ้นช้าๆ แบบพยายามระงับอารมณ์เต็มที่ว่า
“คุณซื้ออะไรให้ผมเป็นของขวัญวันเกิด วรีวาฏิกา”
คิดได้ดังนั้นวรีวาฏิกาก็พิมพ์ข้อความเตือนสติภควัตน์ทันที
‘ฉันให้คุณฟังคลิป ไม่ได้ให้มาดูขาฉัน! โปรดโฟกัสที่คลิปเสียงด้วยค่ะคุณภควัตน์’
‘ผมตัดเอาเฉพาะคลิปเสียงเก็บเป็นหลักฐานแล้ว และกระโปรงคุณมันโคตรสั้น!’
พอเธอส่งสติกเกอร์โมโหโกรธาไป เขาก็เงียบใส่เฉย เธอเห็นอยู่ว่ามันขึ้นว่า ‘Read’ แสดงว่าเขาอ่านแล้ว แต่ไม่ตอบ! น่าหงุดหงิดสุดๆ
ใครใช้ให้เขามาสาระแนการแต่งกายในวันหยุดของเธอมิทราบ!
***************
เบอร์โทรศัพท์ปริศนาที่ไมเคิลได้จากภควัตน์ ตรวจสอบแล้วพบว่าซิมไม่ได้ถูกใช้ที่วังอัครากร แต่ครั้งสุดท้ายกลับถูกใช้ที่คอนโดฯ แห่งหนึ่งย่านสุขุมวิท งานใหม่ของไมเคิลจึงตามมาด้วยการสืบหาคนที่อยู่ห้องละแวกนั้น
“แต่คอนโดฯ นั่นมีเป็นร้อยๆ ห้อง จะให้ไปงมเข็มในมหาสมุทรหรือไง!”
นั่นเป็นสิ่งที่ไมเคิลบ่นมาตามสาย แต่คนโดนบ่นหาได้แคร์ไม่ ยิ่งมีคลิปเสียงที่เพิ่งได้มาจากวรีวาฏิกาก็ยิ่งทำให้ภควัตน์มั่นใจว่าตัวการต้องเป็นสองแม่ลูกนั่นแน่ๆ เขาไม่ลืมส่งภาพของวิกานดาและวิภาวรรณไปให้ไมเคิลด้วย พร้อมบอกให้เพื่อนช่วยค้นดูว่าคนเข้าออกคอนโดฯ นั้นมีรูปร่างหน้าตาตรงกับสองคนนี้บ้างไหม
ในขณะที่ไมเคิลตั้งหน้าตั้งตาหาภาพ และรวบรวมภาพคนเข้าออกคอนโดฯ ช่วงใกล้วันเกิดเหตุทั้งสองครั้งอย่างมุ่นมั่นต่อไป ตัวบงการบังคับให้เพื่อนช่วย กลับกำลังขมวดคิ้วมุ่นกับเรื่องอื่นอย่างเคร่งเครียด
และเช้าวันถัดมา วรีวาฏิกาก็ได้รับคำสั่งแปลกๆ จากเจ้านายตัวเอง
“พรุ่งนี้อย่าลืมของขวัญผม”
คำสั่งนั้นทำเอาเลขาชั่วคราวงุนงงไปเกือบสองวินาที ก่อนจะเอ่ยถามกลับไปอย่างจนปัญญา เพราะคิดเท่าไรก็คิดไม่ออกว่าคนตรงหน้ากำลังพูดเรื่องอะไรกันแน่
“ของขวัญอะไรคะ พรุ่งนี้คุณภควัตน์ไม่มีนัดที่ไหนนะคะ ในปฏิทินก็ไม่มีโน้ตไว้ว่าผู้บริหารบริษัทคู่ค้าของเราเกิดวันพรุ่งนี้หรือมีฉลองครบรอบอะไรเลยค่ะ”
คนถูกถามดูจะหงุดหงิดไม่น้อย โมโหอย่างกับองค์ลงเค้นเสียงย้อนถามกลับมาว่า
“นี่คุณแกล้งไม่รู้ หรือไม่รู้จริงๆ กันแน่ว่าวันพรุ่งนี้มัน วัน-เกิด-ผม!”
“อ้าว เหรอคะ งั้น...สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้าค่ะคุณภควัตน์” เธอพูดแค่นั้นก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ
ใครจะไปคิดว่าการที่เลขาลืมวันเกิดเจ้านาย มันจะเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนั้น เพราะนอกจากท่านรองประธานจะโกรธจนควันออกหูที่เธอไม่สนใจไยดีวันเกิดของเขาเท่าที่ควรแล้ว ยังออกคำสั่งให้เธอไปซื้อของขวัญวันเกิดมาให้ภายในวันนี้เพื่อไถ่โทษอีกด้วย!
นี่เกิดมาไม่เคยมีใครให้ของขวัญวันเกิดเขาเลยเหรอไง
และพอคิดมาถึงตรงนี้เธอก็ถามเจ้านายจอมเผด็จการกลับไปทันทีว่า
“ค่าของขวัญเบิกเงินบริษัทได้ไหมคะ”
เท่านั้นแหละ ภควัตน์เดินปิดประตูปังเข้าห้องตัวเองไปทันที ก่อนไปยังไม่วายหันมาปฏิเสธเสียงกร้าวว่า
“ไม่ได้!”
งกชะมัด!
การซื้อของขวัญให้เจ้านายไม่ได้อยู่ในรายละเอียดการปฏิบัติงานและกฎข้อบังคับขององค์กรสักหน่อย ทำไมจะต้องไปเสียเงิน เสียเวลาซื้อของให้เจ้านายนิสัยชั่วร้ายอย่างเขาด้วย เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ!
แต่จะไม่ซื้อได้ไหม...ก็ไม่ได้อีกนั่นแหละ! เล่นสั่งมาเสียขนาดนั้น
ในที่สุดหลังจากคิดแล้วคิดอีกก็คิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไรให้ วรีวาฏิกาเลยตัดช่องน้อยแต่พอตัว เดินตรงดิ่งไปยังโต๊ะเลขาท่านประธานและไหว้วานฝากซื้อของทันที พี่จิตตานั้นก็แสนน่ารัก รับปากว่าจะไปเลือกซื้อให้ เพราะตนต้องซื้อของให้ภควัตน์ทุกปีอยู่แล้ว ก่อนจะจบลงด้วยการสั่งสอนเธอว่า
“การซื้อของขวัญให้เจ้านายโดยตรงนั้น ถึงแม้ไม่มีในกฎก็ควรทำ เพราะมันเป็นมารยาท”
นี่สรุป เธอเป็นคนไม่มีมารยาทใช่ไหม
ช่างเถอะ เธอไม่แคร์!
เมื่อมีคนอาสาไปซื้อของขวัญให้แล้ว วรีวาฏิกาเลยสบายใจกลับมานั่งปั่นงานตามปกติ โดยทยอยเคลียร์งานในหน้าที่เลขาก่อนในช่วงเช้า และถึงค่อยตามด้วยงานที่ตัวเองได้รับมอบหมายจากพี่จุ๋มในช่วงบ่าย หลังจากนั่งหลังขดหลังแข็งวิเคราะห์ยอดขายของผลิตภัณฑ์ในแต่ละช่องทางไปจนเกือบบ่ายสามโมง พี่จิตตาก็เดินมาที่โต๊ะพร้อมกล่องของขวัญวันเกิดที่ห่อไว้อย่างเรียบร้อย
บอกเลยว่ากล่องของขวัญสวย ดูดี มีระดับสุดๆ คิดถูกจริงๆ ที่ขอความช่วยเหลือจากเลขาท่านประธานผู้มีประสบการณ์ในการเลือกซื้อของขวัญมาหลายสิบปี!
เมื่อจ่ายเงินให้พี่จิตตาเรียบร้อย ตั้งสองพันเก้าร้อยบาท นี่คือของที่ลดราคาเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์แล้วนะ พี่จิตตาซื้ออะไรมากันแน่! เธอเดินไปเคาะประตูท่านรองประธานบริษัทอย่างรวดเร็ว พอได้ยินเสียงอนุญาตให้เข้าไปได้ ก็หมุนลูกบิดเดินเข้าไปด้วยความภาคภูมิใจ
ทำไงได้ ก็กล่องของขวัญมันสวย! คนถือก็ต้องรู้สึกได้เชิดหน้าชูตาเป็นธรรมดา
ภควัตน์กำลังนั่งจ้องจอคอมพิวเตอร์ เลิกคิ้วขึ้นมองวรีวาฏิกาเพียงเล็กน้อยทำนองถามว่ามีอะไร คนมีธุระอย่างเธอเลยรีบยื่นของขวัญให้พร้อมฉีกยิ้มกว้าง
“ของขวัญของคุณค่ะ แฮปปี้เบิร์ทเดย์ล่วงหน้าอีกครั้งนะคะ ขอโทษที่เมื่อเช้าเสียมารยาทลืมวันเกิดค่ะ”
เจ้าของวันเกิดไม่พูดอะไร ได้แต่หยิบกล่องของขวัญไปจากมือ แต่เห็นได้ชัดว่าอาการหงุดหงิดของเขาดีขึ้นเป็นอย่างมาก คนที่รู้ตัวว่ารอดแล้วเลยรีบขอตัวออกจากห้องกลับไปทำงานต่อ และวันนี้ควรจะจบลงด้วยดีอยู่แล้ว...ถ้าไม่เผลอปากไวไปทักเจ้านายที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องตอนเย็นด้วยความช่างสังเกตว่า
“อ้าว คุณภควัตน์เปลี่ยนเน็กไทเหรอคะ สวยดีนะคะ อันเดิมก็ดี แต่อันนี้ดีมากกกกก”
ใครจะไปรู้ว่าพูดจบ ความซวยจะมาเยือนถึงตัวทันที! เพราะภควัตน์หันขวับมาหรี่ตามองเธออย่างจับผิด ก่อนจะเอ่ยขึ้นช้าๆ แบบพยายามระงับอารมณ์เต็มที่ว่า
“คุณซื้ออะไรให้ผมเป็นของขวัญวันเกิด วรีวาฏิกา”
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ม.ค. 2564, 17:29:59 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ม.ค. 2564, 17:30:01 น.
จำนวนการเข้าชม : 379
| << บทที่ 12 -35% | บทที่ 12 -100% >> |